Ćw. 25. Pomiary siły elektromotorycznej ogniwa metodą kompensacji

Podobne dokumenty
Ćw. 26. Wyznaczanie siły elektromotorycznej ogniwa na podstawie prawa Ohma dla obwodu zamkniętego

Prąd elektryczny U R I =

Metody analizy obwodów

INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. - Prąd powstający w wyniku indukcji elektro-magnetycznej.

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

Pole magnetyczne. Za wytworzenie pola magnetycznego odpowiedzialny jest ładunek elektryczny w ruchu

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego

Przykład 5.1. Kratownica dwukrotnie statycznie niewyznaczalna

SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA

Przykład 4.1. Belka dwukrotnie statycznie niewyznaczalna o stałej sztywności zginania

- opór właściwy miedzi (patrz tabela 9.1), l długość nawiniętego na cewkę drutu miedzianego,

Q t lub precyzyjniej w postaci różniczkowej. dq dt Jednostką natężenia prądu jest amper oznaczany przez A.

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Wykład lutego 2016 Krzysztof Korona. Wstęp 1. Prąd stały 1.1 Podstawowe pojęcia 1.2 Prawa Ohma Kirchhoffa 1.3 Przykłady prostych obwodów

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Wykład FIZYKA II. 2. Prąd elektryczny. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

1 K A T E D R A F I ZYKI S T O S O W AN E J

Podstawy Elektrotechniki i Elektroniki. Opracował: Mgr inż. Marek Staude

średnia droga swobodna L

dr inż. Zbigniew Szklarski

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

5. Rezonans napięć i prądów

STAŁY PRĄD ELEKTRYCZNY

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów. W.a. w roztworach elektrolitów (2) W.a. w roztworach elektrolitów (3) 1 r. Przypomnienie!

POMIAR WSPÓŁCZYNNIKÓW ODBICIA I PRZEPUSZCZANIA

Przykład 2.3 Układ belkowo-kratowy.

Co to jest elektrochemia?

Podstawy fizyki sezon 2 3. Prąd elektryczny

Pomiar mocy i energii

Sprawozdanie powinno zawierać:

Prądem elektrycznym nazywamy uporządkowany ruch cząsteczek naładowanych.

PRĄD STAŁY. Prąd elektryczny to uporządkowany ruch ładunków wewnątrz przewodnika pod wpływem przyłożonego pola elektrycznego.

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów

XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

SPRAWDZENIE PRAWA OHMA POMIAR REZYSTANCJI METODĄ TECHNICZNĄ

BADANIA CHARAKTERYSTYK HYDRAULICZNYCH KSZTAŁTEK WENTYLACYJNYCH

Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów

Ćwiczenie 410. Wyznaczanie modułu Younga metodą zginania pręta. Długość* Szerokość Grubość C l, [m] a. , [mm] [m -1 ] Strzałka ugięcia,

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

ĆWICZENIE NR 2 POMIARY W OBWODACH RLC PRĄDU PRZEMIENNEGO

Podstawy fizyki sezon 2 3. Prąd elektryczny

(M2) Dynamika 1. ŚRODEK MASY. T. Środek ciężkości i środek masy

Powtórzenie wiadomości z klasy II. Przepływ prądu elektrycznego. Obliczenia.

Prąd elektryczny - przepływ ładunku

Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Wykład Turbina parowa kondensacyjna

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

SPRAWDZANIE SŁUSZNOŚCI PRAWA OHMA DLA PRĄDU STAŁEGO

ELEKTROCHEMIA. ( i = i ) Wykład II b. Nadnapięcie Równanie Buttlera-Volmera Równania Tafela. Wykład II. Równowaga dynamiczna i prąd wymiany

3. ŁUK ELEKTRYCZNY PRĄDU STAŁEGO I PRZEMIENNEGO

Czym jest prąd elektryczny

Wyznaczanie współczynnika sztywności zastępczej układu sprężyn

średnia droga swobodna L

Bryła fotometryczna i krzywa światłości.

Prąd elektryczny 1/37

Pomiary dawek promieniowania wytwarzanego w liniowych przyspieszaczach na użytek radioterapii

Ćw. 5. Wyznaczanie współczynnika sprężystości przy pomocy wahadła sprężynowego

WSPOMAGANE KOMPUTEROWO POMIARY CZĘSTOTLIWOŚCI CHWILOWEJ SYGNAŁÓW IMPULSOWYCH

Wyznaczanie wielkości oporu elektrycznego różnymi metodami

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

WYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE

Tensorowe. Wielkości fizyczne. Wielkości i Jednostki UŜywane w Elektryce Wielkość Fizyczna to właściwość fizyczna zjawisk lub obiektów,

WPROWADZENIE DO PRZEDMIOTU

Przykład 3.2. Rama wolnopodparta

Dielektryki polaryzację dielektryka Dipole trwałe Dipole indukowane Polaryzacja kryształów jonowych

V. TERMODYNAMIKA KLASYCZNA

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

WYZNACZENIE ROZKŁADU TEMPERATUR STANU USTALONEGO W MODELU 2D PRZY UŻYCIU PROGRMU EXCEL

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

ĆWICZENIE 31 MOSTEK WHEATSTONE A

Refraktometria. sin β sin β

Płyny nienewtonowskie i zjawisko tiksotropii

Ćwiczenie nr 3 Sprawdzenie prawa Ohma.

Wyciskamy z cytryny... prąd elektryczny. Wpisany przez Administrator środa, 04 lipca :26 -

Badanie transformatora

ε (1) ε, R w ε WYZNACZANIE SIŁY ELEKTROMOTOTYCZNEJ METODĄ KOMPENSACYJNĄ

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

ELEKTRONIKA ELM001551W

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 2 Temat: Wyznaczenie współczynnika elektrochemicznego i stałej Faradaya.

Badanie transformatora

R o z d z i a ł 9 PRĄD ELEKTRYCZNY

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Ile wynosi suma miar kątów wewnętrznych w pięciokącie?

Ładunek elektryczny. Ładunek elektryczny jedna z własności cząstek elementarnych

Ćw. 2. Wyznaczanie wartości średniego współczynnika tarcia i sprawności śrub złącznych oraz uzyskanego przez nie zacisku dla określonego momentu.

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK DYNAMICZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

Natężenie prądu elektrycznego

Elementy i Obwody Elektryczne

BADANIE POTENCJALNEGO POLA ELEKTRYCZNEGO

± Δ. Podstawowe pojęcia procesu pomiarowego. x rzeczywiste. Określenie jakości poznania rzeczywistości

METODA UNITARYZACJI ZEROWANEJ Porównanie obiektów przy ocenie wielokryterialnej. Ranking obiektów.

Prąd elektryczny stały

PODSTAWY FIZYKI - WYKŁAD 7 PRZEWODNIKI OPÓR OBWODY Z PRADEM STAŁYM. Piotr Nieżurawski. Wydział Fizyki. Uniwersytet Warszawski

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 1. Połączenia szeregowe oraz równoległe elementów RC

Ćwiczenie 2. Parametry statyczne tranzystorów bipolarnych

Obwód składający się z baterii (źródła siły elektromotorycznej ) oraz opornika. r opór wewnętrzny baterii R- opór opornika

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Materiały pomocnicze 10 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej

Transkrypt:

5 KATDRA FIZYKI STOSOWANJ PRACOWNIA FIZYKI Ćw. 5. Pomary sły eektromotorycznej ognwa metodą kompensacj Wprowadzene Prądem nazywamy uporządkowany ruch ładunku eektrycznego. Najczęścej spotykanym prądem jest tzw. prąd przewodzony, który powstaje w przewodnkach pod wpływem poa eektrycznego, a nośnkam prądu są eektrony. Jest on charakteryzowany przez natężene prądu, które jest zdefnowane jako całkowty ładunek dq przepływający przez dowony przekrój poprzeczny przewodnka w przedzae czasu dt: dq I, (1) dt Jednostką natężena jest amper, który odpowada przepływow ładunku o wartośc 1 C (kuomba) w czase jednej sekundy. Podstawowym prawam przepływu prądu są prawa: Ohma Joue a-lenza. Ohm stwerdzł, że jeże weźmemy jednorodny przewodnk o długośc pou przekroju poprzecznego S, to natężene prądu płynącego przez nego jest proporcjonane do przyłożonej różncy potencjałów V (oznaczonego jako napęce U) na końcach tego przewodnka. Oznacza to, że stosunek przyłożonego napęca do końców przewodnka płynącego przez nego prądu jest wartoścą stałą, którą nazywamy oporem eektrycznym przewodnka: U R, () I Jednostką oporu eektrycznego w układze SI jest om [], gdze 1=1V/1A. Ładunek eektryczny przenoszony przez powerzchnę może meć różną wartość w różnych częścach powerzchn. Ta właścwość może być uwzgędnona poprzez wektor gęstośc natężena prądu eektrycznego j, którego wartość defnujemy jako pochodną natężena prądu po powerzchn: di j, (3) ds Uwzgędnając powyższe oraz, że U=V=, gdze jest natężenem poa eektrycznego w przewodnku otrzymujemy: R, (4) js Po prostych przekształcenach otrzymamy prawo Ohma w postac różnczkowej: j, (5) RS gdze / RS nazywamy przewodnoścą eektryczną właścwą przewodnka, której odwrotność nazywamy oporem właścwym przewodnka. 1 RS, (6)

Na podstawe tego wyrażena możemy napsać, że opór eektryczny przewodnka jest zdefnowany przez jego rozmary oraz materał z jakego został wykonany: R S, (7) Wzór (7) jest słuszny da wszystkch przewodnków jednorodnych o jednakowym przekroju S na całej długośc. Prawo Joue a-lenza okreśa energę wydzeaną przy przepływe prądu eektrycznego. Praca potrzebna na przenesene ładunku dq przez różncę potencjałów jest równa dw=udq. Da prądu o natężenu I w czase dt przenesony będze ładunek dq=idt, wobec czego praca wykonana przez źródło poa eektrycznego będze wynosć: dw UIdt IR dt, (8) A moc wydzeona w przewodnku wynos: dw P UI IR, (9) dt Bezpośredne zastosowane prawa Ohma do obczana natężeń prądów w obwodach złożonych ze znacznej ośc przewodów byłoby bardzo żmudną pracą. Zadane znaczne upraszczają prawa Krchhoffa. Perwsze prawo Krchhoffa jest prawem zachowana ładunku eektrycznego dotyczy tzw. węzłów obwodu. Prawo to mów, że suma natężeń prądów schodzących sę w węźe jest równa zero: K I 1 0, (10) gdze K jest czbą przewodów schodzących sę w węźe. Prawo to obowązuje w każdym węźe obwodu, co oznacza, że da każdego obwodu możemy napsać tye takch równań, e jest węzłów w obwodze. Natomast druge prawo Krchhoffa głos, że w dowonym zamknętym obwodze (tzw. oczku) suma spadków napęć (oczynów natężeń prądu oporów odpowednch odcnków obwodu) jest równa sume sł eektromotorycznych w tym obwodze. n 1 I R n 1, (11) gdze n jest czbą odcnków przewodów, na jake dzemy oczko obwodu. Podobne jak w przypadku perwszego prawa, druge równeż obowązuje da każdego oczka w rozważanym obwodze. Datego możemy napsać tye równań e jest oczek obwodu. Sły kuombowske dzałające na ładunk swobodne w pou eektrycznym przesuwając je dążą do wyrównana potencjałów w przewodnku. Tak węc utrzymane stałej różncy potencjałów na końcach przewodnka wymaga dzałana sł eektrycznych, pochodzących z zewnątrz. Te sły zewnętrzne można opsać poprzez pracę wykonaną przy przemeszczanu ładunków w przewodnku. Pracę sł zewnętrznych przypadającą na jednostkę ładunku dodatnego nazywamy słą eektromotoryczną (SM). W, (1) Q Jednostką sły eektromotorycznej jest wot. Źródłam sły eektromotorycznej są zwyke ognwa gawanczne, czy urządzena pozwaające na bezpośredne przekształcene energ chemcznej w eektryczną. Zwyke ognwo składa sę z dwóch eektrod zanurzonych w eektroce. W wynku reakcj chemcznych zachodzących na grancy meta-eektrot powstaje różnca potencjałów, którą właśne nazywamy słą eektromotoryczną. Wartość potencjału eektrody wzgędem roztworu jest okreśona wzorem Nersta: kt V V 0 n c Ze, (13) gdze k jest stałą Botzmana, T jest temperaturą w kewnach, c jest stężenem eektrotu, Ze jest ładunkem jonu w roztworze oraz V0 jest tzw. potencjałem normanym eektrody (tzn. potencjałem w

roztworze o 1 mo/10-3 m 3 ). W ognwe składającym sę z dwóch eektrod zanurzonych w roztworach zawerających jony tych meta różnca potencjałów jest równa: kt c1 V01 V0 n (14) Ze c Wartość sły eektromotorycznej, jak wynka z powyższego wzoru, zaeży od potencjałów normanych eektrod oraz od stężeń jonów w roztworach. Rys. 1. Schemat ognwa Voty. Przykładem ognwa gawancznego jest ognwo Voty (Rys. 1). Składa sę ono z eektrody medzanej cynkowej zanurzonych w wodnym roztworze kwasu sarkowego. Sła eektromotoryczna tego ognwa wynos około 1.1 V. W ognwe Voty kwas sarkowy występuje w roztworze w forme zdysocjowanej H SO4 HO HO SO4 W ognwe Voty transport ładunku eektrycznego odbywa sę za pośrednctwem reakcj chemcznych: redukcj (przyłączane eektronów) ub utenana (oddawana eektronów). Na eektrodze cynkowej zachodz utenane atomów jej materału do katonów Zn+, które przechodzą do roztworu, gdze przecwjonam da nch są anony sarczanowe SO4-. Natomast na eektrodze medzanej zachodz reakcja redukcj w wynku której dochodz do wydzeana sę gazowego wodoru. Procesy te opsują następujące reakcje chemczne: Zn Zn e H e H Podłączene eektrod ognwa przewodnkem spowoduje przepływ eektronów od eektrody cynkowej (-) do medzowej (+), czy od katody do anody. Za kerunek prądu przyjmujemy jednak zawsze kerunek nośnków dodatnch będze mał on zwrot od anody do katody. Metoda pomaru W metodze kompensacyjnej pomaru sły eektromotorycznej mamy dwa źródła prądu: jedno o znanej se eektromotorycznej druge o neznanej x, które podega badanu, połączone w sposób przedstawony na rysunku. Jak przedstawono na rysunku, oprócz źródeł prądu obwód składa sę z dwóch opornków zewnętrznych R RS, a opory wewnętrzne źródeł zostały pomnęte. Oporu RS o zmennej wartośc został włączony do obwodu aby uzyskać możwość zman natężena prądu w obwodze przy zastosowanu źródła prądu stałego o stałym napęcu zasana. Opornk zewnętrzny R to opornk dekadowy, który umożwa podzał na opory RAC RCB, gdze RAC + RCB = R. Jeś kerunk prądów płynących w obwodze przyjmemy jak na rysunku, to równana Krchhoffa da tego obwodu przyjmują następującą postać:

(15) I( R R ) I R (16) I I I 1 S CB x I R AC (17) W ogónym przypadku, powyższe równana przy znanych wartoścach sł eektromotorycznych oporach występujących w obwodze, pozwaają na wyznaczene wartośc prądów I, I1 oraz I. W szczegónym przypadku możemy przyjąć I1=0, co oznacza, że w częśc obwodu zawerającego źródło x ne płyne prąd. Wówczas powyższy układ równań Krchhoffa przyjme postać: I I AC (16) I( R R ) I R (19) S CB x I R AC (0) Z równana (0) wdzmy, że w takm przypadku wartość sły eektromotorycznej badanego ognwa jest równa oczynow oporu RAC natężena prądu I płynącego w głównym obwodze. Reazacja sytuacj gdy I1=0 (gawanometr wskazuje brak przepływu prądu), jest możwe poprzez odpowedn dobór wartośc oporów RAC RCB. Jest to przypadek kompensacj wzajemnej prądów pochodzących od źródła o znanym SM od źródła badanego w częśc obwodu zawerającego źródło x. Dobór wartośc oporów RAC RCB jest możwe tyko w przypadku, gdy wartość SM źródła zasającego jest wększa od SM źródła badanego. AC Rys.. Schemat układu pomarowego. źródło prądu stałego; W włącznk; R S opór z możwoścą zmany jego wartośc; ABC opornk dekadowy; G gawanometr; µa mkroamperomerz; X źródło badane. Wykonane ćwczena 1. Połączyć obwód eektryczny według schematu przedstawonego na rysunku.. Po zamknęcu włącznka w obwodze ze źródłem o znanej se eektromotorycznej potencjometrem RS ustaamy dowoną wartość prądu I. Następne na opornku dekadowym R ustawć wartość maksymaną, a następne mnmaną oporu odczytać odpowedne wskazana gawanometru. Jeże wskazówka na gawanometrze da tych ustaweń wychya

sę w różne strony, to możemy przystąpć do daszych pomarów. Jeś ne, to naeży zwększyć napęce źródła zasającego. 3. Przy zamknętych włącznkach W, da różnych wartośc prądu w obwodze ze źródłem o znanej se eektromotorycznej, tak doberać opór na opornku dekadowym Rx aby gawanometr wskazywał zero. Odczytać wartość oporu Rx natężene prądu Ix oraz zapsać w odpowednej tabe. Wszystke pomary pownny być zapsywane bez obróbk. Przed zapsanem odczytanej wartośc ne naeży przeprowadzać w pamęc żadnych, nawet trywanych obczeń. L.p. Ix [A] Rx [] 1.. 3.. 4. Słę eektromotoryczną obczamy ze wzoru,: x I x Rx da każdego pomaru. Wartość sły eektromotorycznej wyczamy da każdego pomaru oddzene, a ostateczny wynk pomaru SM badanego źródła jest średną z wszystkch pomarów. 5. Nepewność pomaru szacujemy tzw. metodą różnczkową. Zagadnena do kookwum: 1. Prawo Ohma Joue a-lenza.. Sła eektromotoryczna (SM) ognwa. 3. Prawa Krchhoffa przepływu prądu. 4. Prawa Faradaya przepływu prądu przez eektrot. 5. Ognwo Voty, Lecanchégo Danea. Lteratura: 1. D. Haday, R. Resnck, J. Waker, Podstawy fzyk, Wydawnctwo Naukowe PWN, Warszawa 003. Tom 3.. A. K. Wróbewsk, J. A. Zakrzewsk, Wstęp do fzyk, Wydawnctwo Naukowe PWN, Warszawa 1991 Tom, Część 3..M. Purce, ektryczność magnetyzm, PWN, Warszawa 1974. 4. J. Tayor, Wstęp do anazy błędu pomarowego, Wydawnctwo Naukowe PWN, 1999. 5. G.L. Squres, Praktyczna Fzyka, Wydawnctwo Naukowe PWN, Warszawa 199.