data ĆWICZENIE 12 BIOCHEMIA MOCZU Doświadczenie 1

Podobne dokumenty
KREW: 1. Oznaczenie stężenia Hb. Metoda cyjanmethemoglobinowa: Zasada metody:

Krew należy poddać hemolizie, która zachodzi pod wpływem izotonicznego odczynnika Drabkina.

data ĆWICZENIE 7 DYSTRYBUCJA TKANKOWA AMIDOHYDROLAZ

Oznaczanie mocznika w płynach ustrojowych metodą hydrolizy enzymatycznej

ANALIZA MOCZU FIZJOLOGICZNEGO I PATOLOGICZNEGO I. WYKRYWANIE NAJWAŻNIEJSZYCH SKŁADNIKÓW NIEORGANICZNYCH I ORGANICZNYCH MOCZU PRAWIDŁOWEGO.

Laboratorium 8. Badanie stresu oksydacyjnego jako efektu działania czynników toksycznych

Oznaczanie żelaza i miedzi metodą miareczkowania spektrofotometrycznego

KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY

OZNACZANIE STĘŻENIA GLUKOZY WE KRWI METODĄ ENZYMATYCZNĄ-OXY

BADANIE WŁASNOŚCI KOENZYMÓW OKSYDOREDUKTAZ

Otrzymany w pkt. 8 osad, zawieszony w 2 ml wody destylowanej rozpipetować do 4 szklanych probówek po ok. 0.5 ml do każdej.

Badanie aktywności enzymów z klasy oksydoreduktaz. Oznaczenie witaminy C

Oznaczanie aktywności proteolitycznej trypsyny metodą Ansona

ĆWICZENIE I - BIAŁKA. Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z właściwościami fizykochemicznymi białek i ich reakcjami charakterystycznymi.

Odpowiedź:. Oblicz stężenie procentowe tlenu w wodzie deszczowej, wiedząc, że 1 dm 3 tej wody zawiera 0,055g tlenu. (d wody = 1 g/cm 3 )

Oznaczanie SO 2 w powietrzu atmosferycznym

ĆWICZENIE 1: BUFORY 1. Zapoznanie z Regulaminem BHP 2. Oznaczanie ph 2.1. metoda z zastosowaniem papierków wskaźnikowych

Reakcje utleniania i redukcji Reakcje metali z wodorotlenkiem sodu (6 mol/dm 3 )

ĆWICZENIE 5 MECHANIZMY PROMUJĄCE WZROST ROŚLIN

OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MANGANU W GLEBIE

Laboratorium 3 Toksykologia żywności

Protokół: Reakcje charakterystyczne cukrowców

HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE

KINETYKA HYDROLIZY SACHAROZY (REAKCJA ENZYMATYCZNA I CHEMICZNA)

CEL ĆWICZENIA: Zapoznanie się z przykładową procedurą odsalania oczyszczanych preparatów enzymatycznych w procesie klasycznej filtracji żelowej.

1. Oznaczanie aktywności lipazy trzustkowej i jej zależności od stężenia enzymu oraz żółci jako modulatora reakcji enzymatycznej.

ĆWICZENIE 3. I. Analiza miareczkowa mocnych i słabych elektrolitów

ĆWICZENIE 1. Aminokwasy

Oznaczanie aktywności - i β- amylazy słodu metodą kolorymetryczną

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW

OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 7

SPRAWOZDANIE 2. Data:... Kierunek studiów i nr grupy...

ĆWICZENIE B: Oznaczenie zawartości chlorków i chromu (VI) w spoiwach mineralnych

SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ Z HIGIENY, TOKSYKOLOGII I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI

KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI

ĆWICZENIE 2. Usuwanie chromu (VI) z zastosowaniem wymieniaczy jonowych

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH

CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 5

Spektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW

CHARAKTERYSTYKI SPEKTRALNE UTLENIONEJ I ZREDUKOWANEJ FORMY CYTOCHROMU C

X Konkurs Chemii Nieorganicznej i Ogólnej rok szkolny 2011/12

Ćwiczenie 2. Analiza jakościowa związków organicznych zawierających azot, siarkę oraz fluorowcopochodne.

Ilościowe oznaczenie glikogenu oraz badanie niektórych jego właściwości

OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIARÓW PRZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOROTLENKU SODU METODĄ MIARECZKOWANIA KONDUKTOMETRYCZNEGO

HODOWLA PERIODYCZNA DROBNOUSTROJÓW

Spektroskopia molekularna. Ćwiczenie nr 1. Widma absorpcyjne błękitu tymolowego

Równowagi w roztworach elektrolitów

Próba kontrolna (PK) 1000 l 1000 l

TYPY REAKCJI CHEMICZNYCH

Ćwiczenie nr 5 - Reaktywne formy tlenu

Biochemia Ćwiczenie 7 O R O P

Laboratorium 4. Określenie aktywności katalitycznej enzymu. Wprowadzenie do metod analitycznych. 1. CZĘŚĆ TEORETYCZNA

XXIII KONKURS CHEMICZNY DLA GIMNAZJALISTÓW ROK SZKOLNY 2015/2016

WYKRYWANIE OŁOWIU W WINIE

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

Spis treści. Wstęp... 9

Sprawozdzanie z ćwiczenia nr 3 - Kinetyka enzymatyczna

Spis treści. Wstęp. Twardość wody

RÓWNOWAGI W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW.

Ćwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych

LABORATORIUM Z KATALIZY HOMOGENICZNEJ I HETEROGENICZNEJ WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY

PRACOWNIA ANALIZY ILOŚCIOWEJ. Analiza substancji biologicznie aktywnej w preparacie farmaceutycznym kwas acetylosalicylowy

ĆWICZENIE 2 WSPÓŁOZNACZANIE WODOROTLENKU I WĘGLANÓW METODĄ WARDERA. DZIAŁ: Alkacymetria

Ćwiczenia laboratoryjne semestr pierwszy 30 godzin. Kierunek: Genetyka i biologia eksperymentalna

ĆWICZENIE 4. Oczyszczanie ścieków ze związków fosforu

Pracownia analizy ilościowej dla studentów II roku Chemii specjalność Chemia podstawowa i stosowana Dobór metody analitycznej

Biochemia Ćwiczenie 4

Synteza Cu(CH 3 COO) 2 H 2 O oraz (NH 4 ) 2 Ni(SO 4 ) 2 6H 2 O

WOJEWÓDZKI KONKURS CHEMICZNY

1. PRZYGOTOWANIE PRÓB KORYGUJĄCYCH

Ćwiczenie II Roztwory Buforowe

Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości

data ĆWICZENIE 6 IZOLACJA BIAŁEK I ANALIZA WPŁYWU WYBRANYCH CZYNNIKÓW NA BIAŁKA Doświadczenie 1

ĆWICZENIE 5 Barwniki roślinne. Ekstrakcja barwników asymilacyjnych. Rozpuszczalność chlorofilu

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)

Zmiana barwy wskaźników w roztworach kwaśnych, obojętnych i zasadowych.

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

WYCHOWANIE FIZYCZNE - STUDIA ZAOCZNE 2010/2011

STĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH. DYSOCJACJA JONOWA. REAKTYWNOŚĆ METALI

XXV KONKURS CHEMICZNY DLA GIMNAZJALISTÓW

I BIOTECHNOLOGIA. 3-letnie studia stacjonarne I stopnia

Pierwiastki bloku d. Zadanie 1.

Ćwiczenie 4. Identyfikacja wybranych cukrów w oparciu o niektóre reakcje charakterystyczne

ĆWICZENIE NR 1 Analiza ilościowa miareczkowanie zasady kwasem.

Inżynieria Środowiska

Identyfikacja wybranych kationów i anionów

II. Szybkość reakcji chemicznych

RÓWNOWAGA I SZYBKOŚĆ REAKCJI CHEMICZNEJ

1. Właściwości białek

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych

XLVII Olimpiada Chemiczna

OTRZYMYWANIE I WŁAŚCIWOŚCI ZWIĄZKÓW KOMPLEKSOWYCH

REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE WYBRANYCH KATIONÓW

5. RÓWNOWAGI JONOWE W UKŁADACH HETEROGENICZNYCH CIAŁO STAŁE - CIECZ

46 Olimpiada Biologiczna

Opracował dr inż. Tadeusz Janiak

Transkrypt:

Imię i nazwisko Uzyskane punkty Nr albumu data /3 podpis asystenta ĆWICZENIE 12 BIOCHEMIA MOCZU Doświadczenie 1 Cel: Wyznaczanie klirensu endogennej kreatyniny. Miarą zdolności nerek do usuwania i wydalania danego związku z moczem jest współczynnik oczyszczania, czyli klirens. Im większa jest wartość klirensu, tym skuteczniej wydalany jest ten związek. Klirens określonej substancji to objętość osocza, która jest całkowicie oczyszczona przez nerki z danej substancji w ciągu 1 min. Klirens endogennej kreatyniny służy do oceny wielkości przesączania kłębkowego (wartości normatywne dla kreatyniny mieszczą się w zakresie 120-125 ml/min.) Przy wyznaczaniu klirensu endogennej kreatyniny dokonuje się oznaczenia stężenia kreatyniny w świeżym moczu, a następnie wyznacza klirens tego związku jako stosunek iloczynu stężenia kreatyniny w moczu (mg/dl) i objętości moczu wydalonego w czasie 1 minuty (ml/min) do stężenia kreatyniny w osoczu (mg/dl). Stężenie kreatyniny w surowicy jest wartością ulegającą tylko nieznacznym wahaniom, zależy głównie od masy mięśniowej oraz płci (u mężczyzn jest wyższe niż u kobiet). Na wzrost stężenia kreatyniny wpływ ma również zwiększona ilość mięsa w diecie. Kreatynina daje charakterystyczną reakcję z kwasem pikrynowym. Roztwór zawierający kreatyninę i kwas pikrynowy po ogrzaniu do temp. 100 C i dodaniu NaOH zmienia zabarwienie z żółtego na pomarańczowe. Intensywność barwy jest proporcjonalna do stężenia kreatyniny. Przygotowanie materiału do badań W ćwiczeniu stosuje się świeży mocz rozcieńczony 50 x. wzorcowy roztwór wodny kreatyniny o stężeniu 5 mg% nasycony roztwór wodny kwasu pikrynowego 1% roztwór wodny NaOH str. 1

Przygotuj 3 probówki podpisane odpowiednio: W (próbka zawierająca wzorcowy roztwór kreatyniny), B (próbka badana) i O (próbka ślepa). Do każdej z probówek dodaj kolejne odczynniki zgodnie z tabelą. odczynniki oznaczenie probówki W B O wzorcowy roztwór wodny kreatyniny o stężeniu 5 mg% 0.5 ml - - świeży mocz rozcieńczony 50 x - 0.5 ml - woda destylowana - - 0.5 ml nasycony roztwór wodny kwasu pikrynowego 1.5 ml 1.5 ml 1.5 ml Próbki należy ogrzewać w temperaturze 100 C przez 10-15 sekund, a następnie ochłodzić. 1% roztwór wodny NaOH 0.1 ml 0.1 ml 0.1 ml Próbki należy inkubować w temperaturze pokojowej przez 15 minut. Następnie należy zmierzyć ekstynkcję próbek W i B względem próbki O przy długości fali =530 nm. Oblicz stężenie kreatyniny (mg/dl) w moczu nie rozcieńczonym. Następnie oblicz klirens endogennej kreatyniny korzystając ze wzoru: gdzie: C o współczynnik oczyszczania klirens (ml/min.) U m stężenie substancji w moczu (mg/dl) V m objętość moczu wydalonego w ciągu 1 min. (ml/min.) P o stężenie substancji w osoczu (mg/dl) Obserwacje i obliczenia: str. 2

Cel: Wykrywanie patologicznych składników moczu. 2.1. Wykrywanie krwi w moczu. Doświadczenie 2 Hemoglobina, ze względu na swą budowę (obecność hemu), może zachowywać się w reakcjach chemicznych podobnie jak peroksydaza, tzn. może katalizować reakcję utleniania różnych związków organicznych wykorzystując jako utleniacz nadtlenek wodoru. Benzydyna w obecności hemoglobiny ulega utlenieniu za pomocą H 2 O 2 do błękitu benzydynowego. odczynnik benzydynowy 3% roztwór wodny H 2 O 2 Do probówki zawierającej 0.5 ml odczynnika benzydynowego należy dodać 0.5 ml 3% roztworu wodnego H 2 O 2 i 1.0 ml moczu do wykrywania obecności hemoglobiny. 2.2. Wykrywanie białka w moczu. Kwas sulfosalicylowy powoduje denaturację i wytrącenie białka. 10% roztwór wodny kwasu sulfosalicylowego Do 2.0 ml moczu do oznaczania białka należy dodać 5 kropli 10% roztworu wodnego kwasu sulfosalicylowego. str. 3

2.3. Wykrywanie cukrów w moczu metodą Benedicta. Glukoza i inne cukry redukujące powodują redukcję jonów Cu 2+ do jonów Cu +. W ćwiczeniu stosuje się niebiesko zabarwiony odczynnik Benedicta (zasadowy roztwór, zawierający związek kompleksowy miedzi z anionami kwasu cytrynowego). W wyniku redukcji jonów Cu 2+ wytrąca się ceglastoczerwony osad tlenku miedzi(ii) (Cu 2 O). odczynnik Benedicta Do 1.0 ml odczynnika Benedicta należy dodać 1 kroplę moczu do oznaczania cukrów. Próbkę należy inkubować w temp. 100 C przez 5 minut. 2.4. Wykrywanie ciał ketonowych w moczu. Aceton i kwas acetooctowy dają fioletowe zabarwienie z proszkiem Rothera (mieszanina nitroprusydku sodu, siarczanu(vi) amonu i węglanu sodu). proszek Rothera Do 0.5 ml moczu do oznaczania ciał ketonowych dodać szczyptę proszku Rothera. str. 4

Doświadczenie 3 Cel: Oznaczanie stężenia białka w moczu metodą Extona. Oznaczanie stężenia białka w moczu opiera się na pomiarze zmętnienia moczu na skutek wytrącenia białka przez odczynnik sulfosalicylowy (mieszanina kwasu sulfosalicylowego i siarczanu(vi) sodu). odczynnik sulfosalicylowy 0.9% roztwór wodny NaCl Przygotuj 2 probówki i podpisz je jako: B (próbka badana) i O (próbka ślepa). Do probówek wprowadź odpowiednio: odczynniki oznaczenie probówki mocz do próby Extona 0.5 ml 0.5 ml odczynnik sulfosalicylowy 3.5 ml - 0.9% roztwór wodny NaCl - 3.5 ml Próbki należy inkubować w temp. pokojowej przez 5 minut, a następnie zmierzyć absorbancję próbki B względem próbki O przy długości fali =445 nm. Mierzona ekstynkcja jest w tym przypadku miarą zmętnienia roztworu, a nie miarą absorpcji promieniowania. Z krzywej wzorcowej należy odczytać stężenie białka w moczu (mg/dl) B O str. 5

Doświadczenie 4 Cel: Oznaczanie stężenia mukopolisacharydów w moczu. Mukopolisacharydozy to choroby spowodowane przez genetycznie uwarunkowane zaburzenia syntezy enzymów lizosomalnych odpowiedzialnych za degradację glikozoaminoglikanów (mukopolisacharydów) np. siarczanu chondroityny. Skutkiem tego jest odkładanie się w tkankach tych związków lub produktów ich częściowego katabolizmu. Ostatecznie dochodzi do zwiększonego wydalania mukopolisacharydów w moczu. 4.1. Próba z błękitem toluidyny Mukopolisacharydy tworzą z błękitem toluidyny niebiesko zabarwiony kompleks. Jest to próba nieswoista, pozwalająca jedynie na wstępną, orientacyjną ocenę zawartości mukopolisacharydów w moczu. wzorcowe roztwory siarczanu chondroityny o stężeniach 5, 10, 15, 30 mg/dl błękit toluidyny Na pasek bibuły (Whatman nr 1) należy nałożyć w odstępach co 2 cm po 10 μl wzorcowych roztworów siarczanu chondroityny o stężeniach 5, 10, 15, 30 mg/dl. Poniżej, pod uprzednio nałożonymi roztworami wzorcowymi, należy nałożyć 4 razy po 10 μl badanego moczu. Po wysuszeniu bibułę należy zanurzyć w roztworze błękitu toluidyny na 1 minutę, następnie zlać barwnik, a bibułę płukać pod bieżącą wodą aż do momentu, kiedy spływająca woda stanie się bezbarwna. Po wysuszeniu należy porównać zabarwienie każdej plamy badanego moczu z położoną wyżej plamą odpowiadającą danemu stężeniu wzorca. 4.2. Oznaczanie mukopolisacharydów w moczu metodą zmętnieniową. Mukopolisacharydy tworzą z chlorkiem cetylopirydyny trudno rozpuszczalny związek kompleksowy, wywołujący zmętnienie roztworu. Między stężeniem mukopolisacharydów i wielkością tego zmętnienia istnieje liniowa zależność. str. 6

roztwór standardowy siarczanu chondroityny o stężeniu 10 mg/dl 0,1 M bufor cytrynianowy ph 4,8 0,1% roztwór wodny chlorku cetylopirydyny w buforze cytrynianowym Do czterech probówek oznaczonych symbolami: B (próba badana), Ob (próba ślepa dla próby badanej), W (wzorzec), Ow (próba ślepa dla wzorca) należy dodać kolejno: odczynnik oznaczenie probówki B Ob W Ow odwirowany mocz 1.0 ml 1.0 ml - - roztwór standardowy siarczanu chondroityny o stężeniu 10 mg/dl - - 1.0 ml - woda destylowana - - - 1.0 ml 0,1 M bufor cytrynianowy ph 4,8-1.0 ml - 1.0 ml 0,1% roztwór wodny chlorku cetylopirydyny w buforze cytrynianowym 1.0 ml - 1.0 ml - Próbki starannie wymieszaj i inkubuj w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Następnie zmierz ekstynkcję próby badanej i wzorcowej wobec odpowiednich prób ślepych przy długości fali =680 nm. Obliczyć stężenie mukopolisacharydów w moczu według wzoru: gdzie: Ep ekstynkcja próbki badanej (B) Ew ekstynkcja próbki wzorcowej (W) 1 jednostka = 1 mg mukopolisacharydów Wydalanie dobowe kreatyniny jest wartością stałą i dlatego przyjęto je jako wskaźnik rozcieńczania próbki moczu. Oznaczanie stężenia kreatyniny w moczu pozwala uniknąć dobowej zbiórki. Obserwacje i obliczenia: str. 7