Nr 81/październik 2013 Październik chodził w wyrudziałym kaftanie, drzewom włosy malował jesiennymi farbami. drogą Dobierał im kolory odpowiednio twarzowe jaskrawo-żółte klonom osikom - malinowe. Wystroił je paradnie ale w tym cały kłopot, że im wkrótce rozkradnie wszystkie barwy listopad. Postawy rodziców wobec dziecka i ich konsekwencje. TO WARTO WIEDZIEĆ Rodzina jest podstawową grupą społeczną, składającą się z jednostek, które pełnią względem siebie określone role i zajmują przypisane im pozycje. Każda rodzina ma własne normy i wartości, które wyznaczają sposób zachowania się jej członków oraz powinny być przez nich przestrzegane. Atmosfera rodzinna, stosunki panujące w rodzinie w dużej mierze zależą od prezentowanych przez ojca i matkę postaw rodzicielskich, czyli występującej u rodziców tendencji do odczuwania dziecka, myślenia o nim i zachowania się werbalnego lub niewerbalnego - w pewien określony sposób, wobec niego. Zgodnie z koncepcją Marii Ziemskiej postawy rodzicielskie można podzielić na prawidłowe i nieprawidłowe. Do postaw właściwych zaliczamy: akceptację dziecka, współdziałanie, uznanie praw, przyznawanie dziecku rozumnej swobody. Natomiast do postaw niewłaściwych badaczka zakwalifikowała: odtrącenie, unikanie, nadmierne wymaganie i ochranianie dziecka. POSTAWY PRAWIDŁOWE: postawa akceptacji Rodzic przyjmuje dziecko ze wszystkimi jego zaletami i wadami, możliwościami i ograniczeniami. Przebywanie z dzieckiem jest dla niego przyjemnością. Rodzic okazuje mu swoje uczucia, troszczy się o nie, zawsze ma dla niego czas. Uznaje indywidualność dziecka oraz chwali je w rozmowach
z przyjaciółmi itp. Nigdy nie okazuje dziecku, że może być dla niego ciężarem. Próbuje poznać jego potrzeby i je zaspokoić. Rodzic akceptując dziecko sprawia, że czuje się ono bezpiecznie oraz jest zadowolone z własnego istnienia. postawa współdziałająca Rodzic jest stale gotowy do aktywnego uczestnictwa w życiu dziecka. Formy współdziałania mogą być różnorodne i zależą one od wieku dziecka i jego potrzeb rozwojowych. W okresie przedszkolnym współdziałanie może przejawiać się poprzez zabawę, rozmowę, udzielanie odpowiedzi na liczne pytania dziecka. Angażowanie dziecka w zajęcia domowe dostosowane do jego możliwości stwarza okazje do współuczestnictwa. Dziecko poprzez wspólne wykonywanie zadań uczy się współpracy, wytrwałości, troski o własność swoją i innych. Czynności wykonywane przy udziale rodzica stanowią dla niego źródło satysfakcji i radości. uznanie praw Rodzic traktuje dziecko jako równoprawnego członka rodziny. Okazuje szacunek dla działalności dziecka oraz jego małych tajemnic. Stosuje wyjaśnienia i tłumaczenia odnośnie zaistniałych sytuacji, podjętych decyzji itp. Rodzic uznając prawa dziecka stwarza mu możliwość podjęcia różnorodnych zadań, które wynikają z jego inicjatywy. W ten sposób dziecko rozwija w sobie twórczość. postawa rozumnej swobody W miarę dorastania dziecko staje się coraz bardziej samodzielne i oddala się fizycznie od rodziców. W zamian rozbudowuje się między nimi więź psychiczna. Dziecko wraz z wiekiem poszerza zakres swojej działalności, otrzymuje coraz większą swobodę. Jest to jednak swoboda rozumna, gdyż opiekunowie nadal posiadają autorytet oraz kierują dzieckiem w pożądanym zakresie. Postawa rozumnej swobody może spowodować wykształcenie się u dziecka takich cech jak pomysłowość, bystrość, pewność siebie, dążenie do pokonywania rozmaitych przeszkód, kończenie czynności rozpoczętych. Każdej z czterech wymienionych postaw prawidłowych odpowiada postawa nieprawidłowa. POSTAWY NIEPRAWIDŁOWE: postawa odtrącenia Dziecko jest odbierane jako ciężar. Opieka nad nim jest traktowana, jako czynność odrażająca. Rodzic nie ma czasu dla dziecka. W swych wypowiedziach często je krytykuje i przejawia uczucia rozczarowania, zawodu. Chce kierować zachowaniem dziecka poprzez rozkazy. Nie interesują go jego potrzeby, a także motywy jego działania. Postawa odtrącająca wpływa na formowanie się u dziecka takich cech jak agresywność, nieposłuszeństwo, kłótliwość i kłamliwość. Dziecko może również przejawiać zachowania aspołeczne oraz pozory niedorozwoju. Przeciwną postawę stanowi akceptacja. postawa unikająca Przebywanie z dzieckiem nie jest źródłem satysfakcji i radości więc rodzic unika kontaktu z nim albo ogranicza go do niezbędnego minimum. Lekceważy podejmowane przez dziecko próby nawiązania takiego kontaktu. Zaniedbuje dziecko, nie troszczy się o jego potrzeby psychiczne i fizyczne. Postawa unikająca sprawia, że dziecko może być niezdolne do nawiązania trwałych więzi uczuciowych. Będzie ono nieprzyjaźnie nastawione do społeczeństwa, zmienne w swych planach, niezdolne do obiektywnych ocen. Dziecko takie może też czuć, że jest prześladowane. Wykazuje również tendencje do użalania się nad sobą. W niektórych wypadkach dziecko niezdolne jest do wytrwałości i koncentracji w nauce. postawa nadmiernie korygująca, wymagająca, zmuszająca Rodzic jest nadmiernie skoncentrowany na dziecku oraz przejawia dominację w postępowaniu. Nie liczy się on z indywidualnymi cechami i możliwościami dziecka. Chce je ukształtować według z góry założonego wzoru. Nie uwzględnia jego zainteresowań, zdolności i pragnień. Kieruje dzieckiem za pomocą przymusu. Nie ma miejsca na swobodę. Wymagania względem dziecka są wygórowane. Rodzic nieustanie je koryguje, ocenia, okazuje swoje duże niezadowolenie nawet z najdrobniejszych pomyłek. Postawa nadmiernego wymagania, korygowania, krytyki wpływa na tworzenie się u dziecka takich cech jak brak wiary we własne siły, niepewność, lękliwość, przewrażliwienie, uległość. Jeśli dziecko jest zdolne do przeciwstawienia się ojcu bądź matce oraz ma dobry kontakt z rówieśnikami, wówczas oddziaływanie tej postawy jest słabsze.
postawa nadmiernie chroniąca Rodzic jest nadmiernie skoncentrowany na dziecku, ale posiada cechę uległości. Podejście do dziecka jest wówczas bezkrytyczne. Rodzic usprawiedliwia wszystkie negatywne zachowania syna czy córki, akceptuje i zaspokaja wszelkie jego zachcianki. Niejednokrotnie pozwala panować nad sobą czy też całą rodziną. Dziecko jest często uważane za wzór doskonałości. Rodzic staje się nadmiernie opiekuńczy oraz pobłażliwy. Nie dostrzega możliwości dziecka. Wszystko za nie robi. Postawa nadmiernie chroniąca może wywoływać u dziecka opóźnienie dojrzałości szkolnej, jego zależność od opiekuna, brak inicjatywy, ustępliwość. Z drugiej strony dziecko, które było nadmiernie chronione może cechować się przesadną pewnością siebie, poczuciem większej wartości, zarozumiałością, awanturowaniem się, a także nastawieniem egoistycznym i wygórowanymi wymaganiami względem rodziców. *** Omówione powyżej postawy rodzicielskie ukazują ich wpływ na dziecko. Jeśli u ojca i matki współwystępują postawy prawidłowe dziecko rozwija się właściwie. Natomiast, jeśli rodzice reprezentują postawy nieprawidłowe ma to negatywny wpływ na rozwój dziecka. Z tego względu bardzo ważne jest, aby zarówno ojciec, jak i matka potrafili obiektywie ocenić swoje zachowanie i dostrzec jego konsekwencje dla dziecka. Opracowanie: Anna Kalinowska BIBLIOGRAFIA: Ziemska M., Postawy rodzicielskie i ich wpływ na osobowość dziecka, (w:) Ziemska M., (red.) Rodzina i dziecko, Warszawa 1986 W październiku rozmawiamy o następujących tematach: JAKIE MAMY PLANY Grupa I Smerfiki 1. Dary z naszych sadów. 2. Co wyrosło w ogrodzie? 3. Święto naszych pań. 4. Domowi ulubieńcy. 5. Dbam o zdrowie Grupa II Gumisie 1. Jesień w sadzie. 2. Kolorowy park. 3. Grzybobranie. 4. Czyścioszki to my! 5. Domowa spiżarnia. Grupa III Pajacyki 1. Owocowe przysmaki. 2. Na warzywnej grządce. 3. Jesień w parku i w lesie. 4. Przygotowania zwierząt do zimy. 5. Dbamy o zdrowie. Grupa IV Kubusie 1. Warzywa z jesiennej grządki. 2. Jesień w sadzie. 3. Dbamy o zdrowie. 4. Białystok moje miasto. 5. Na poczcie. KRONIKA URODZIN Październikowe, serdeczne życzenia urodzinowe dla naszych jubilatów! W tym miesiącu swoje urodziny razem z rodzinami i kolegami świętować będą: Gabriel P. ur. 1.10 Lena G. ur. 02.10. Sebastian O.- ur. 7.10 Paulina H.- ur. 13.10 Carmela Dz. ur.14.10
Kacper S. ur. 17.10 Łukasz N.- ur. 29.10. Szymon S.- ur. 31.10. KĄCIK PODZIĘKOWAŃ Jak co roku mamy za co dziękować Rodzicom. Jesteśmy wdzięczni za każdy dar serca Dziękujemy: Mamie Kuby O. z Kubusiów za pyszny winogron, który urozmaicił nasze podwieczorki Mamom Małgosi H. i Gabrysi B. z Kubusiów za zapas chusteczek higienicznych zbliża się sezon na katar bardzo się przydadzą Mamie Michała P. z Kubusiów za ryzę papieru (tego nigdy dość ) i cały worek samochodów i samochodzików bawimy się nimi każdego dnia Rodzicom Karola K. również za przepiękne samochody Mamie Gabrysi B. za miarkę na drzwi NAUCZYŁEM SIĘ W PRZEDSZKOLU Grupa I Smerfiki Grupa II Gumisie Grupa III Pajacyki Grupa IV Kubusie Co lubimy? - wiersz Lubimy jabłuszka i słodziutkie gruszki, na śliwki jesteśmy wielkie łakomczuszki. Marchewkę chrupiemy jak małe zajączki pomidory też zjadamy gdy nam wpadną w rączki. Kotek Puszek - Kotek Puszek z czarną łatką Dziś w przedszkolu był z Agatką A z kieszeni u fartuszka Wyglądały małe uszka Nagle ruszył się fartuszek Na podłogę skoczył Puszek Teraz kotku będziesz z nami My już ciebie nie oddamy. Na grzyby wiersz Dzisiaj na wycieczkę do lasu jedziemy. Duży kosz na grzyby ze sobą bierzemy. Już spacerujemy pomiędzy drzewami. Grzyby gdzie jesteście? Wszędzie was szukamy! O! Widać maślaka, kanię, borowika. Zaraz je włożymy wszystkie do koszyka. Muchomor trujący w swym pięknym kaftanie niech ozdobą lasu na zawsze zostanie. Bożena Forma Malowała jesień - I. Malowała jesień w parku wszystkie liście, na czerwono, na brązowo, żółto i złociście. Ref. La, la, la na czerwono, na brązowo, żółto i złociście. 2x Zdrowie - wiersz Wszystkie dzieci chcą być zdrowe wiosną, latem i jesienią i dlatego o tej porze witaminy sobie cenią. Tomek zjada liść sałaty, jabłko chrupie mała Ania, a rzodkiewki i ogórki na surówkę potnie Hania. I. Salach Wiewióreczka - Sąsiadeczko, wiewióreczko, Co masz oczka czarne, Nie bójże się, pokaż w lesie, Gdzie masz swą spiżarnię Wszędzie mam, tu i tam, czego chcecie, to wam dam. Czego chcecie, to wam dam. Sąsiadeczko, wiewióreczko, co masz rude łapki, jeśli łaska, sypnij z góry Jesienna cza-cza - Kolorowa jesień już chodzi po lesie, w kasztankową grę dzisiaj zagra wiatr. Wietrzyk gwiżdże czaczę w jesiennym bukiecie a dzieci śpiewają cza cza cza. Tańczymy cza cza cza, cza czę wietrzyk gra Liście tańczą cza czę Więc tańczę i ja 2x Już jesienna pora, już skaczą żołędzie Jarzębina sznur dziś czerwony ma Jesienny czas, moc kolorów jest wszędzie Jesienią śpiewamy cza cza cza Tańczymy cza cza cza Kiedy ktoś ma brudne ręce wiersz Kiedy ktoś ma brudne ręce I rękami tymi je, Czy powiecie, że to zdrowo, moi drodzy? Bo ja nie! Kiedy ktoś nie myje zębów,
II. Przyleciała sroczka i usiadła z boku, przyglądała się jak jesień barwi wszystko wokół. Ref. La, la, la przyglądała się jak jesień barwi wszystko wokół. 2x III. Wietrzyk to zobaczył i pędzi po lesie, kolorowe liście zrywa i ze sobą niesie. Ref. La, la, la kolorowe liście zrywa i ze sobą niesie. 2x orzeszków do czapki. Dałabym nawet sześć, lecz co w zimie będę jeść? Był orzeszek, nie ma nic! Sąsiadeczko, wiewióreczko co masz rudy pyszczek, tu na ziemię rzuć uprzejmie kila ładnych szyszek. Szyszki masz tu i tam, Szczotki, pasty ani tknie, Potem biega do dentysty, Czy wam żal go? Bo mnie nie! Gdy ktoś przed grzebieniem zmyka, płacze, że mu włosy rwie. Czy go za to pochwalicie, moi drodzy? Bo ja nie! Komu woda, mydło, szczotka niepotrzebne i nie w smak. Czy nazwiecie go brudasem, moi drodzy? Bo ja tak! wejdź na sosnę, urwij sam, Były szyszki, nie ma nic! wejdź na sosnę, urwij sam, Były szyszki, nie ma nic. UŚMIECHNIJ SIĘ Pani pyta Jasia:
- Jasiu gdzie leży Kuba? a Jaś na to: - W łóżku. Chory jest. Podczas wakacji nad morzem: -Mamo, mogę popływać? -Dobrze, tylko się nie zmocz. Bliźniaki wracają ze szkoły i od progu wołają: - Mamo, mamo! Wygrałaś konkurs klasowy Czyja mama jest najpiękniejsza?. Wszyscy głosowali na swoje mamy, a ty dostałaś dwa głosy Opracowanie i skład komputerowy: Anna M. Guziejko, Teresa Faryno.