(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2012/31 EP B1 (13) (51) T3 Int.Cl. C07D 211/66 ( ) C07D 213/26 ( ) C07D 231/54 ( ) C07D 263/52 ( ) C07D 295/215 ( ) C07D 295/26 ( ) C07D 317/72 ( ) C07D 471/10 ( ) C07D 491/10 ( ) C07D 498/10 ( ) C07C 237/24 ( ) A61K 31/438 ( ) A61P 19/00 ( (54) Tytuł wynalazku: Spirocykliczne nitryle jako inhibitory proteazy (30) Pierwszeństwo: DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2009/11 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2013/01 (73) Uprawniony z patentu: SANOFI, Paris, FR (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 MANFRED SCHUDOK, Frankfurt am Main, DE MICHAEL WAGNER, Frankfurt am Main, DE ARMIN BAUER, Frankfurt am Main, DE ANNA KOHLMANN, Frankfurt am Main, DE (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Barbara Gugała PATPOL KANCELARIA PATENTOWA SP. Z O.O. ul. Nowoursynowska 162 J Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 Opis [0001] Wynalazek dotyczy podstawionych karbo i heterocyklicznych spiro-związków o wzorze Ia, które inhibują proteazy tiolowe, sposobu ich wytwarzania i zastosowania jako leków. [0002] Enzymy proteolityczne, znane jako proteazy i peptydazy, są bardzo ważnymi enzymami, które wynoszą 2 % genów w organizmie ludzkim, mikroorganizmach patogennych i również innych formach życia. Ich szczególne znaczenie polega na tym, że wpływają na wiele procesów fizjologicznych, w których odgrywają ważną rolę przy aktywacji, syntezie lub degradacji innych białek. Z tego wynikają nieuchronnie decydujące funkcje regulatorowe rozpoczynając od poczęcia, narodzin, wzrostu, rozwoju, starzenia, schorzeń aż do śmierci. [0003] Równowaga różnych procesów ma główne znaczenie dla życia i przeżycia organizmów. Poprzez czynniki endogenne lub egzogenne, jak predyspozycje genetyczne lub czynniki środowiskowe, dochodzi do zaburzenia równowagi procesów katalizowanych przez proteazy, wtedy występują olbrzymie zaburzenia w normalnym procesie rozwoju, gwałtowne do poważnych chronicznych zaburzeń zdrowia do chorób zagrażających życiu. [0004] Również proteazy są kluczowe i odpowiedzialne w procesach replikacji i przenoszenia wirusów, bakteryjnych i pozostałych pasożytniczych organizmów, które są odpowiedzialne za choroby infekcyjne i tak samo naturalne dla wszystkich dalszych fizjologicznych i patofizjologicznych procesów w królestwach roślin i zwierząt. [0005] Ze względu na to duże ogólne znaczenie dla naszego zdrowia opracowano już wielką liczbę inhibitorów proteaz, które znajdują się na rynku lub we wszystkich stadiach rozwoju: Nie tylko jako leki, ale także jako środki diagnostyczne, szczepionki lub środki uzupełniające żywienie. [0006] Rozróżnia się 5 klas enzymów proteolitycznych, podzielonych pod względem aktywnych katalitycznie reszt istotnych dla enzymatycznej hydrolizy: Proteazy asparaginowe, serynowe, cysteinowe, metaloproteinazy i proteazy treoninowe. Inhibitory wszystkich tych klas są przedmiotem obszernej pracy w szerokiej dziedzinie zwalczania różnych chorób. Kilka efektywnych inhibitorów proteaz znajduje się na rynku, przykładowo inhibitory ACE, inhibitory proteazy HIV-1, jak również inhibitory trombiny i elastazy, następująca po nich duża liczba inhibitorów znajdujących się w fazach badań klinicznych. Podsumowanie znajduje się w Medicinal Chemistry, 2005, Vol. 1, Nr 1, s [0007] Proteazy cysteinowe (tiolowe) podzielono na trzy klasy główne: papaino-podobne, ICEpodobne (kaspazy) i pikornawirusowe proteazy. W mechanizmie hydrolizę wiązania amidowego osiągnięto w podobny sposób, jak przy klasie proteaz serynowych, pod wpływem działania anionów tiolanowych na węgiel karbonylowy i utworzenie tetrahedralnego stanu przejściowego. Najznakomitszymi przedstawicielami superrodziny papinowej, jako największej i najbardziej znaczącej grupy proteaz tiolowych są katepsyny, które są szeroko rozmieszczone w różnych tkankach, i które pełnią ważne funkcje zarówno w normalnych fizjologicznych, jak również patologicznych procesach. Szczególnymi do zaakcentowania są procesy wewnątrzkomórkowej degradacji białka i przebudowy. Odpowiednio katepsynom cysteinowym w następującym ogólnym znaczeniu przypisuje się: choroby mięśniowo-szkieletowe, szczególnie schorzenia z rozkładem kości, schorzenia zapalne, szczególnie artretyzmy, schorzenia miażdżycowe, rozedmy, dystrofie, schorzenia nowotworowe, choroby przyzębia, schorzenia infekcyjne (infekcje wirusowe, pasożytnicze i bakteryjne), schorzenia 2

3 neurodegeneracyjne, schorzenia układu immunologicznego, niedokrwienia, leukodystrofie, kłębuszkowe zapalenia nerek. Naturze proteaz odpowiadają właściwości patogenne, które są wykonywane w szczególności przez trzy główne mechanizmy: degradacja tkanki łącznej, poprzez którą różnorodne objawy i również kolejne procesy zostają uruchomione, generowanie patogennych lub bioaktywnych białek i peptydów, które ze swojej strony bezpośrednio lub w kaskadach sygnałowych wykonują swoje działanie, jak również procesowanie antygenu, przykładowo prezentowanie białka antygenowego na powierzchni komórki, poprzez co może być zainicjowana odpowiedź immunologiczna. [0008] Znanymi przedstawicielami katepsyn cysteinowych są szczególnie katepsyny B, H, K, L, F, V, W, X, O, C i S (A.J. Barret; N.D. Rawlings; J.F. Woessner; Wyd.; Handbook of Proteolytic Enzymes, 2- ga ed., 2004; Publisher: Elsevier, London). [0009] Katepsynę F znaleziono najpierw w makrofagach i jest ona zaangażowana w procesowanie antygenu. Ze względu na występowanie w stymulowanych makrofagach płucnych, postuluje się ważną funkcję w chorobach zapalnych dróg oddechowych. [0010] Katepsyna L jest zaangażowana w normalną proteolizę lizosomalną, ale również w różne wydarzenia chorobowe, jak przerzuty czerniaka. [0011] Katepsyna S odgrywa kluczową rolę w wielu procesach, które mają znaczenie w kontekście prezentacji antygenu i w ten sposób jest wzmocniona w komórkach prezentujących antygen. Pod tym względem inhibitory katepsyny S są ewentualnie aktywnymi czynnikami w prewencji, inhibicji lub leczeniu chorób immunologicznych lub autoimmunologicznych. W dalszej kolejności katepsyna S jest wydzielana z kilku komórek prezentujących antygen i w ten sposób odgrywa rolę w interakcjach w macierzy zewnątrzkomórkowej, które mają decydujące znaczenie również w wielu patologicznych procesach. Zaakcentowano różne (auto)immunologiczne i zapalne schorzenia; szczególnie choroba Alzheimera, choroba Chorea-Huntingtona, cukrzyca młodzieńcza, stwardnienie rozsiane, Pemphigus vulgaris, choroba Graves'a, Myasthenia gravis, układowy Lupus erythematosus, IBD, reumatoidalne zapalenie stawów i zapalenie tarczycy Hashimoto, MS, ALS, schorzenia alergiczne, jak astma, allogeniczne odpowiedzi immunologiczne, jak odrzucenie przy transplantacji organów lub przeszczepie tkanek. Ponadto katepsyna S bierze udział w COPD (jak rozedma), zapaleniu oskrzelików, nadmiernej elastolizie dróg oddechowych przy astmie i zapaleniu oskrzeli, zapaleniu płuc, ale również w schorzeniach układu krążenia, jak pęknięcia blaszki i blaszek miażdżycowych, jak również endometriozie i chronicznym bólu neuropatycznym. Katepsyna S ponadto bierze udział w schorzeniach włókienkowych i w ten sposób inhibitory mogą zostać ewentualnie zastosowane w leczeniu ogólnoustrojowej amyloidozy. [0012] Podwyższony poziom i odpowiednie rozmieszczenie katepsyny B znajduje się w różnych guzach - tym samym przypisano katepsynie B rolę w inwazji guza i przerzutów. Wzmocnioną aktywność katepsyny B obserwowano również w reumatoidalnym zapaleniu stawów, stanie zapalnym kości, ostrym zapaleniu trzustki, zapalnych schorzeniach dróg oddechowych, infekcji Pneumocystisis Carinii oraz schorzeniach kości lub stawów. Znaczne podwyższenie poziomu maziowej katepsyny B wykazano w modelach stanu zapalnego kości. Przegląd nadekspresji niezależnej od cytokin i związku 3

4 ze stanem zapalnym kości znajduje się w A. Baici i in., Seminars in Arthritis and Rheumatism, 34, 6, Suppl. 2, (2005). [0013] Ekspresja katepsyny K jest szczególnie uwidoczniona (ale nie wyłącznie) w osteoklastach (np. D. Brömme i in., J. Biol. Chem. 271, (1996)) i reprezentuje tam około 98 % całkowitej aktywności proteaz cysteinowych, zlokalizowanych głównie wewnątrzkomórkowo wewnątrz lizosomów. Autosomalne recesywne zaburzenie ekspresji katepsyny K (brak poprzez mutację), pyknodysostoza, charakteryzuje się fenotypem osteopetrotycznym, ze zredukowaną resorpcją kości, zaburzeniami tworzenia się kości i olbrzymimi zaburzeniami wzrostu. Również przy pomocy antysensownych nukleotydów dla katepsyny K, a także myszy knockoutowanych wykazano, że katepsyna K jest odpowiedzialna za degradację kości za pośrednictwem osteoklastów. Dlatego przyjmuje się, że inhibicja katepsyny K prowadzi do zredukowanej resorpcji kości i dlatego powinno się przedstawić leczenie wszystkich chorób, które charakteryzują się podwyższoną degradacją kości, szczególnie więc mają znaczenie dla terapii osteoporozy. Ze względu na znacząco podwyższoną aktywność w lekko kwaśnym zakresie ph między 4 i 8, enzymatyczna degradacja sieci kolagenowej w kościach idzie w parze z rozkładem acydolitycznym macierzy mineralnej. Dotyczy to szczególnie ludzkiego kolagenu typu I jako głównej części składowej białek w kościach; stwierdzono, że jest to dobry substrat dla katepsyny K. Dlatego również inne schorzenia, które idą w parze z podwyższoną aktywnością kataboliczną na poziomie kolagenu, są powiązane z katepsynami i szczególnie z katepsyną K. Na czołowym miejscu należy tu wymienić stan zapalny kości, charakteryzujący się brakiem równowagi między budową macierzy chrząstki i degradacją, spowodowaną aktywnymi katabolicznie enzymami, jak przykładowo metaloproteinazami, jednak również innymi. Dlatego jest oczywiste i obecnie dobrze udowodnione, że hamowanie katepsyny K tutaj także może wywierać korzystne skutki na chorobę (degradacja maziowego kolagenu za pośrednictwem fibroblastów przez katepsynę K jest opisana w W.-S. Hou i in., Am. J. Pathol. 159, (2001)). Znaczenie katepsyny K i S w schorzeniach mięśniowo-szkieletowych, jak osteoporoza i stany zapalne kości jest szczegółowo opisane przez D. Brömme i in., Advanced Drug Delivery Reviews 57, (2005). [0014] Ze względu na opisaną wyżej szczegółową wiedzę na temat katepsyn cysteinowych w różnych chorobach, uchodzą one za bardzo wiele obiecujące punkty zaczepienia w rozwoju leków, tak że rozpoczęto intensywne poszukiwanie specyficznych, specyficznych grupowo lub również niespecyficznych inhibitorów. [0015] Inhibitory proteaz cysteinowych są od dawna znane, przykładowo cystatyny, jako endogenne inhibitory polipeptydowe. Inhibitory niskocząsteczkowe po raz pierwszy wyizolowano z Aspergillus w Chodzi tutaj o skuteczne nieodwracalne inhibitory o nieznacznej toksyczności, ale również brakującej specyficzności, ponieważ oprócz katepsyn B, K, L, S i H również kalpainy są szeroko hamowane. Odkąd znaleziono wiele inhibitorów o różnych specyficznościach lub mechanizmach - znaleziono wśród nich lub zsyntetyzowano zarówno nieodwracalnie kowalencyjnie wiążące jak również odwracalnie kowalencyjnie wiążące lub odwracalnie niekowalencyjnie wiążące inhibitory. Młodsze opracowania podsumowano i szczegółowo opisano (W. Kim, K. Kang, Expert Opin. Ther. Patents 13, 3, (2002); U.B. Grabowska, Curr. Opin. Drug Disc Dev. 8, 5, (2005); R. L. Thurmond i in., Curr. Opin. Invest. Drugs 6, 5, (2005)). 4

5 [0016] Szczególnie interesujące są inhibitory odwracalnie kowalencyjnie wiążące. Z tej grupy, jako bardzo dużo obiecującą, zidentyfikowano klasę nitryli. Opisano je szczegółowo, przykładowo w zgłoszeniach WO99/24460, WO2000/55125, WO2004/052921, jak również w WO2005/ [0017] W tym dążeniu do znalezienia skutecznych związków w terapii chorób, które są powodowane bezpośrednio lub pośrednio przez katepsyny cysteinowe, znaleziono jedynie, że według wynalazku silnymi inhibitorami katepsyn cysteinowych, szczególnie katepsyny K i/lub S są związki spiro, spirocykliczne nitryle, podczas gdy inne proteazy cysteinowe, jak kalpaina, hamowane są wyraźnie słabiej lub w ogóle. Ponadto związki według wynalazku wykazują lepszą dostępność biologiczną, co okazuje się już in vitro w odpowiednich testach przepuszczalności Caco. [0018] Wynalazek dotyczy dlatego związku i/lub wszystkich form stereoizomerycznych związku o wzorze Ia i/lub mieszanin tych form w każdym stosunku, i/lub tolerowanych fizjologicznie soli związku o wzorze Ia i/lub solwatów lub hydratów związku o wzorze Ia, przy czym reszta oznacza związki spiro, których pierścienie częściowe oraz są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają a) nasycony lub częściowo nasycony -(C 3 -C 11 )-cykloalkil, gdzie cykloalkil nie jest połączony mostkiem, jest połączony mostkiem lub annelliert i niepodstawiony lub niezależnie od siebie podstawiony przez R4 w zależności od wielkości pierścienia jeden, dwa, trzy, cztery lub pięć razy lub b) nasycony lub częściowo nasycony trzy- do jedenastoczłonowy heterocykl, który w zależności od wielkości pierścienia może zawierać jeden, dwa, trzy lub cztery takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlenu, azotu lub siarki, i w którym heterocykl nie jest połączony mostkiem, jest połączony mostkiem lub jest skondensowany i niepodstawiony lub niezależnie od siebie podstawiony przez R4 w zależności od wielkości pierścienia jeden, dwa, trzy, cztery lub pięć razy, przy czym we wzorze Ia, R4oznacza -NO 2, -CN, =O, =S, -OH, -CF 3, -SF 5, -(C 0 -C 3 )-alkileno-s-r10, -Si-(CH 3 ) 3, -O-CF 3, -S-CF 3, - (C 0 -C 5 )-alkileno-o-c(o)-r21, -(C 0 -C 5 )-alkileno-c(o)-o-r10, -(C 0 -C 3 )-alkileno-o-r10, -(C 0 -C 3 )- alkileno-n(r21)-r22, -(C 0 -C 3 )-alkileno-n(r10)-s(o 2 )-R10, -(C 0 -C 5 )-alkileno-(c 3 -C 8 )-cykloalkil-r23, - (C 0 -C 5 )-alkileno-(c 1 -C 3 )-fluoroalkil, -(C 0 -C 5 )-alkileno-n(r10)-c(o)-r21, -(C 0 -C 3 )-alkileno-c(o)-n(r21)- R22, -(C 0 -C 4 )-alkil, przy czym alkil jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, 5

6 dwa lub trzy razy przez R9, -(C 0 -C 4 )-alkileno-aryl, przy czym aryl wybrany jest z grupy obejmującej fenyl, indanyl, indenyl, naftyl, przy czym aryl jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, lub -(C 0 -C 4 )-alkileno-het, przy czym het wybrany jest z grupy obejmującej azetydynyl, benzimidazolinyl, benzimidazolil, benzizoksazolil, benzizotiazolil, chinolinyl, dioksylol, dioksanyl, furanyl, imidalolidynyl, imidazolinyl, imidazolil, indolinyl, indolil, 3H-indolil, izoindolinyl, izoindolil, izochinolinyl, izotiazolinidyl, 2-izotiazolinyl, izotiazolil, izoksazolil, izoksazolidinyl, 2-izoksazolinyl, morfolinyl, oktahydroizochinolinyl, oksazolil, oksazolidynyl, pyrimidynyl, piperazynyl, piperidynyl, piranyl, pirazynyl, pirazolinyl, pirazolil, pirydazinyl, pirydyl, pirymidynyl, pirolidynyl, pirolinyl, 2H-pirolil, pirolil, tetrahydrofuranyl, tetrahydroizochinolinyl, tetrahydrochinolinyl, tetrahydropirydynyl, tiazolil, tienyl, tienopirydynyl, tiomorfolinyl, tiofenyl, i ta reszta het jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, R8 oznacza halogen, karbamimidoil, -NO 2, =O, -CF 3, -SF 5, -C(O)-O-R10, -CN, -C(O)-NH 2, -OH, -NH 2, -O- CF 3, -C(O)-N(R10)-R20, -N(R10)-R20, -(C 3 -C 8 )-cykloalkil, -O-(C 1 -C 8 )-alkil, -O-(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )- cykloalkil, (C 1 -C 8 )-alkil, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, przy czym wymienione reszty alkilowe w każdorazowo są niepodstawione lub podstawione niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez halogen, NH 2, -OH, -O-CH 3, -SO 2 -CH 3 lub -SO 2 -CF 3, R9 oznacza halogen, -NO 2, -CN, =O, -OH, -CF 3, -C(O)-O-R10, -C(O)-N(R21)-R22, -N(R21)-R22, -(C 3 -C 8 )- cykloalkil, -(C 0 -C 3 )-alkileno-o-r10, -Si-(CH 3 ) 3, -N(R 10 )-S(O) u -R10, przy czym u oznacza liczbę całkowitą1 lub 2, -S-R10, -SO r -R10, przy czym r oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2, -S(O) v -N(R10)-R20, przy czym v oznacza całkowitą liczbę 1 lub 2, -C(O)-R10, -(C 1 -C 8 )-alkil, -(C 1 -C 8 )-alkoksyl, fenyl, fenyloksyl-, -(C 1 -C 3 )-fluoroalkil, -O-R19, -NH-C(O)-NH-R10, -(C 0 -C 4 )-alkilo-c(o)-o-c(r11, R19)-O- C(O)-R12, -NH-C(O)-NH-R21, -N(R21)-C(O)-R22, -(C 0 -C 4 )-alkilo-c(o)-o-c(r11, R19)-O-C(O)-O-R12, -NH-C(O)-O-R10, -O-CF 3 lub het, przy czym het, ma znaczenia jak zdefiniowano powyżej i jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, R10 i R20 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil -(C 0 -C 4 )-alkilo- OH, -(C 1 -C 3 )-fluoroalkil -(C 0 -C 4 )-alkilo-o-(c 1 -C 4 )-alkil, -(C 0 -C 5 )-alkilo-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 0 -C 2 )- alkileno-aryl, przy czym aryl ma znaczenia jak zdefiniowano powyżej i jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez -(C 1 -C 6 )-akil, -O-(C 1 -C 6 )-alkil, halogen lub -(C 3 -C 8 )-cykloalkil lub -(C 0 -C 2 )-alkileno-het, przy czym het ma znaczenia jak zdefiniowano powyżej i jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez - (C 1 -C 6 )-alkil, -O-(C 1 -C 6 )-alkil, fluorowiec lub -(C 3 -C 8 )-cykloalkil, R11 i R19 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru lub -(C 1 -C 6 )-alkil, R12 oznacza -(C 1 -C 6 )-alkil, -(C 1 -C 6 )-alkilo-oh, -(C 1 -C 6 )-alkilo-o-(c 1 -C 6 )-alkil, -(C 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 1 -C 6 )- alkilo-o-(c 1 -C 8 )-alkilo-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 1 -C 6 )-alkilo-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, przy czym reszta 6

7 cykloalkilowa jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez -OH, -O-(C 1 -C 4 )-alkil lub R10, R21 i R22 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, przy czym alkil jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, -(C 0 -C 6 )- alkileno-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, -SO t -R10, przy czym t oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2, -(C 1 -C 3 )-fluoroalkil, -O-R12, -(C 0 -C 6 )-alkileno-aryl, przy czym aryl ma znaczenia jak zdefiniowano powyżej oraz alkilen i aryl są niepodstawione lub podstawione niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8 lub - (C 0 -C 6 )-alkileno-het, przy czym het ma znaczenia jak zdefiniowano powyżej oraz alkilen i het są niepodstawione lub podstawione niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, R21 i R22 razem z atomem azotu, z którym są związane, tworzą cztero- do ośmioczłonowy monocykliczny heterocykliczny pierścień, który obok atomu azotu dodatkowo w zależności od wielkości pierścienia może zawierać jeden lub dwa takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlenu, azotu lub siarki i przy czym heterocykl jest niepodstawiony lub lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, R23 oznacza atom wodoru, -OH lub -O-(C 1 -C 4 )-alkil, X oznacza wiązanie kowalencyjne, -N(R7)- lub -O-, przy czym R7 oznacza atom wodoru, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil lub -(C 1 -C 4 )-alkil, Y oznacza -C(O)-, -C(S)- lub -S(O 2 ), p oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2, R27 oznacza atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, (C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, halogen, -(C 0 -C 4 )-alkileno-het, przy czym het ma znaczenie jak zdefiniowano powyżej i jest niepodstawiony lub podstawiony przez halogen, -(C 1 -C 6 )-alkil, -O-(C 1 -C 3 )-fluoroalkil lub -O-(C 1 -C 6 )-alkil, lub -(C 0 -C 2 )-alkileno-fenyl, przy czym fenyl niepodstawiony lub podstawiony przez halogen, -(C 1 -C 6 )-alkil, -O-(C 1 -C 3 )-fluoroalkil lub -O-(C 1 - C 6 )-alkil R26 oznacza atom wodoru, -(C 1 -C 4 )-alkil lub -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, R24 oraz R25 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, - (C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, -(C 1 -C 3 )-fluoroalkil, -(C 0 -C 4 )-alkileno-aryl, przy czym aryl ma znaczenia jak zdefiniowano powyżej, i jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, lub -(C 0 -C 4 )-alkileno-het, przy czym het, jak zdefiniowano powyżej, oraz niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, 7

8 R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane trzy- do sześcioczłonowy pierścień cykloalkilowy, który jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R10 lub fluor, R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane trzy- do sześcioczłonową resztę heterocykloalkilową, która jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R10 lub fluor. 3)Kolejnym przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze Ia, w którym pierścienie częściowe oraz każdorazowo wybrane są spośród grup obejmujących cyklopropan, cyklobutan, cyklopentan, cycloheksan, cycloheptan, cyclooctan, bicyclo[4.2.0]oktan, oktahydro-inden, dekalina, dekahydrobenzocyklohepten, dodekahydro-heptalen, bicyklo[3.1.1]heptan, bicyklo[2.2.1]heptan, bicyklo[3.3.0]oktan, bicyklo[2.2.2]oktan, spiro[2.5]oktan, spiro[3.4]oktan, azepan, azepina, azetydyna, azyrydyna, azyryna, azokan, benzimidazolin, 2,3-dihydro-benzo[b]tiofen, 1,3-dihydro-benzo[c]tiofen, 2,3-dihydro-benzofuran, 2,3-dihydro-benzooksazol, 2,3-dihydro-benzotiazol, 1,3-dihydroizobenzofuran, 4,5-dihydro-izotiazol, 2,3-dihydro-izoksazol, 2,5-dihydro-izoksazol, 4,5-dihydroizoksazol, 5,6-dihydro-4H-[1,2]oksazyna, benzo[1,3]dioksol, 1,4-diazepam, 1,2-diazepina, 1,3- diazepina, 1,4-diazepina, diazyrydyna, diazyryna, 1,4-diazokan, dioksan, 1,3-dioksan, dioksazyna, [1,3]dioksepan, 1,4-diozokan, dioksol, dioksolan, 1,3-dioksolan, 1,3-dioksolen, [1,3]ditian, [1,3]ditiolan, heksahydro-pirydazyna, heksahydro-pirymidyna, imidazolina, imidazolidyna, indan, indolina, izoindolina, izotiazolidyna, izotiazolina, izoksazolina, izoksazolidyna, 2-izoksazolina, morfolina, [1,3,4]oksadiazynan, [1,3,5]oksadiazynan, [1,2,3]oksadiazolidyna, [1,3,4]oksadiazolidyna, 1,2-oksatiepan, 1,2-oksatiolan, [1,3]oksatiolan, 1,4-oksazepan, 1,2-oksazyna, 1,3-oksazyna, 1,4-oksazyna, oksazynan, 1,3-oksazynan, oksazokan, oksazyrydyna, oksazolidyna, oksepan, oksetan, oksiran, oksokan, piperazyna, piperydyna, piran, pirazolina, pirazolidyna, pirolidyna, pirolidinon, pirolina, tetrahydrochinolina, tetrahydrofuran, tetrahydroizochinolina, 1,2,3,4-tetrahydro-naftalen, tetrahydropiran, tetrahydropirydyna, 1,2,3,4-tetrahydro-pirymidyna, 1,2,5,6-tetrahydro-pirymidyna, tetrahydro-tiofen, tetrazyna, tiadiazyna, [1,2,6]tiadiazynan, [1,3,4]tiadiazolidyna, 1,2-tiazyna, 1,3- tiazyna, 1,4-tiazyna, [1,2]tiazynan, [1,3]tiazynan, tiazolidyna, tiazolina, tiepan, tietan, tiomorfolina, tiopiran, 1,2,3-triazyna, 1,2,4-triazyna, 1,3,5-triazyna, [1,2,4]triazynan lub[1,2,4]triazolidyna 2) Kolejnym przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze Ia, w którym pierścień częściowy wybrany jest z następujących grup 8

9 9

10 przy czym linie przerywane przedstawiają każdy punkt wiązania do drugiego pierścienia częściowego, wiązania pojedyncze w dostarczonych strukturach częściowo mogą być zastąpione przez wiązania podwójne lub mogą być skondensowane przez kolejne układy pierścieniowe, oraz w którym pierścień częściowy wybrany jest z następującychj grup 10

11 przy czym linie przerywane przedstawiają każdy punkt wiązania do drugiego pierścienia, wiązania pojedyncze w dostarczonych strukturach częściowo mogą być zastąpione przez wiązania podwójne i oba pierścienie częściowe A i B są niepodstawione lub podstawione niezależnie od siebie jednokrotnie do czterokrotnie przez R4 i reszty X, Y, R27, p, R26, R24, R25 i R4 mają wyżej wymienione znaczenie. Pierścienie częściowe są niepodstawione lub niezależnie od siebie postawione w zależności od wielkości pierścienia jeden, dwa, trzy, cztery lub pięć razy przez R4, i reszty X, Y, R27, p, R26, R24, R25 i R4 są zdefiniowane jak w 4). 4) Kolejnym przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze Ia, w którym pierścienie częściowe oraz niezależnie od siebie każdorazowo wybrane są z grupy obejmującej grupy takie jak azetydyna, cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, 1,3-dihydro-izobenzofuran, 2,3-dihydro-izoksazol, 2,5-dihydro-izoksazol, 4,5-dihydro-izoksazol, 1,3-dioksan, dioksolan, imidazolidyna, indan, morfolina, 1,3-oksazinan, oksazolidyna, piperazyna, piperydyna, pyrrolidyna, tetrahydrofuran, oraz 1,2,3,4- tetrahydro-naftalen, i przy czym oba pierścienie częściowe są niepodstawione lub podstawione niezależnie od siebie w zależności od wielkości pierścienia jeden, dwa lub trzy razy przez R4, R4 oznacza =O, =S, -(C 0 -C 3 )-alkileno-c(o)-o-r10, -(C 0 -C 3 )-alkileno-n(r21)-r22, -(C 0 -C 3 )-alkileno- NH-C(O)-R21, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil-r23, -(C 0 -C 3 )-alkileno-o-r10, -(C 0 -C 4 )-alkilenofenyl, przy czym fenyl jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie przez R8 jeden, dwa lub trzy razy, lub -(C 0 -C 4 )-alkil, przy czym alkil jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie przez R9 jeden, dwa lub trzy razy, R8 oznacza fluor, chlor, brom, -O-(C 1 -C 3 )-fluoroalkil lub -O-(C 1 -C 4 )-alkil, R9 11

12 oznacza halogen, -NO 2, -CN, =O, -OH, -CF 3, -C(O)-O-R10, -C(O)-N(R21)-R22, -N(R21)-R22, -(C 3 -C 8 )- cykloalkil, -(C 0 -C 3 )-alkileno-o-r10, -Si-(CH 3 ) 3, -N(R10)-S(O) u -R10, przy czym u oznacza liczbę całkowitą1 lub 2, -S-R10, -SO r -R10, przy czym r oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2, -S(O) v,-n(r10)-r20, przy czym v oznacza całkowitą liczbę 1 lub 2, -C(O)-R10, -(C 1 -C 8 )-alkil, -(C 1 -C 8 )-alkoksyl, fenyl, fenyloksyl-, -(C 1 -C 3 )-fluoroalkil, -O-R19, -NH-C(O)-NH-R10, -(C 0 -C 4 )-alkilo-c(o)-o-c(r11, R19)-O- C(O)-R12, -NH-C(O)-NH-R21, -N(R21)-C(O)-R22, -(C 0 -C 4 )-alkilo-c(o)-o-c(r11, R19)-O-C(O)-O-R12, -NH-C(O)-O-R10 lub -O-CF 3, R10 i R20 są takie same lub różnią się i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru lub -(C 1 -C 6 )-alkil, R11 oraz R19 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru lub -(C 1 -C 6 )- alkil, R12 oznacza -(C 1 -C 6 )-alkil, -(C 1 -C 6 )-alkiol-oh, -(C 1 -C 6 )-alkilo-o-(c 1 -C 6 )--alkil, -(C 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 1 -C 6 )- alkilo-o-(c 1 -C 8 )-alkil-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 1 -C 6 )-alkilo-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, przy czym reszta cykloalkilowa jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez -OH, -O-(C 1 -C 4 )-alkil lub R10, R21oraz R22 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, - (C 0 -C 6 )-alkileno-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, -O-R12, -SO t -R10, przy czym t oznacza liczę całkowitą 1 lub 2, lub - (C 1 -C 3 )-fluoroalkil, R23 oznacza atom wodoru, -OH lub -O-(C 1 -C 4 )-alkil, X oznacza wiązanie kowalencyjne lub -N(R7)-, przy czym R7 oznacza atom wodoru lub -(C 1 -C 4 )-alkil, Y oznacza -C(O)- lub -S(O 2 ), p oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2, R26 oznacza atom wodoru, R27 oznacza atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, (C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, -(C 0 -C 2 )-alkileno-fenyl, przy czym fenyl jest niepodstawiony lub podstawiony przez halogen, -(C 1 -C 6 )-alkil, -O-(C 1 -C 3 )-fluoroalkil lub -O-(C 1 -C 6 )-alkil, lub -(C 0 -C 2 )-alkileno-pirydyl, R24 oraz R25 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, -(C 1 -C 4 )-alkil lub -(C 0 -C 4 )- alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, R24 oraz R25 12

13 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane jeden pierścień cykloalkilowy wybrany z grupy obejmującej cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl lub cykloheksyl, który jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R10 lub fluor, R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane trzy do sześcioczłonową resztę heterocykloalkilową, wybraną z grupy obejmującej grupy jak azyrydyna, azetydyna, diazetydyna, diazyrydyna, heksohydropirydazyna, heksohydropirymidyna, imidazolidyna, morfolina, oksadiazinan,, oksatianan, oksatialan,oksazetydyna, oksazolidyna, oksadiazolidyna, oksetan, oksiran, piperazyna, piperydyna, pirazolidyna, pyrrolidyna, tetrahydrofuran, tetrahydropiran, tetrahydrotiofen, tetrahydrotiopiran, tetrazinan, tiadiazolidyna, tiazetydyna, tiazyrydyna, tiazolidyna, tietan, tiiran, tiomorfolina, triazetydyna, triazinan lub triazolidyna, która jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R10 lub fluor. 5) Kolejnym przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze Ia, w którym pierścień częściowy wybrany jest z grupy obejmującej grupy takie jak azetydyna, cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, 1,3-dihydro-izobenzofuran, 1,3-dioksan, 1,3-dioksalan, imidazolidyna, indan, morfolina, 1,3-oksazinan, piperazyna, piperydyna, pirolidyna, tetrahydrofuran oraz 1,2,3,4-tetrahydro-naftalen, pierścień częściowy Wybrany jest z grupy obejmującej grupy jak azetydyna, cyklopropyl, cyklopentyl, cykloheksyl, morfolina, oksazolidyna, piperydyna oraz pirolidyna i przy czym oba pierścienie częściowe są niepodstawione lub podstawione niezależnie od siebie w zależności od wielkości pierścienia jeden, dwa lub trzy razy przez R4, przy czym R4 oznacza -(C 1 -C 4 )-alkil, -O-(C 1 -C 4 )-alkil, =O, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil lub -(C 0 -C 4 )-alkilenofenyl, przy czym fenyl jest niepodstawiony lub podstawiony przez F, Cl, Br lub -O-(C 1 -C 4 )-alkil, X oznacza wiązanie kowalencyjne lub -NH-, Y oznacza -C(O)- lub -S(O 2 ), p oznacza liczbę całkowitą 1, R27 oznacza atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, 4-F-benzyl lub benzyl, R26 oznacza atom wodoru, R24 oraz R25 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, metyl lub etyl, 13

14 R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane, resztę cyklopropylową lub cyklobutylową, lub R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane pierścień piperydynowy, który jest niepodstawiony lub podstawiony przez -(C 1 -C 4 )-alkil. 6) Kolejnym przedmiotem wynalazku są związki o wzorach Ia z szeregu [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 3-azaspiro[5.5]undekan-3- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 8-azaspiro[4.5]dekan-8- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 1,4-dioksa-8- azaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-azaspiro[5.5]undekan-2- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 8-azaspiro[4.5]dekan-8- karboksylowego (S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 3-azaspiro[5.5]undekan-3- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-(4-metoskyfenyl)-1-okso-8- azaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 4-dioksa-8-azaspiro[4.5]dekan- 8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 1,5-dioksa-9- azaspiro[5.5]undekan-9-kwas karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu1-okso-2,8- diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-metyl-1-okso-2,8- diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 3,3-dimetyl-1-oksa-5,9- diazaspiro[5.5]undekan-9-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluor-4-fenylobutyl]-amid kwasu 8-azaspiro[4.5]dekan-8- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2,4-diokso-1,3,8- triazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego (S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-azaspiro[4.4]nonan-2- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-benzyl-1-okso-2,8- diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-(4-fluorofenyl)-1-okso-2,8- diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego 14

15 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 3-fenyl-1,5-dioksa-9- azaspiro[5.5]undekan-9-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 9-butyl-3,9- diazaspiro[5.5]undekan-3-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 9-cyklopropyl-3,9- diazaspiro[5.5]undekan-3-karboksylowego (S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu piro[2.3]heksan-1- karboksylowego[ (S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2,2-dimetyl-1-oksa-8-azaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-aza-spiro[4.5]dekan-2- karboksylowego (S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 1-oksa-4-azaspiro[4.5]undekan-4-karboksylowego (1-cyjanocyklopropyl)-amid kwasu (S)-2-[3-(1,4-dioksa-spiro[4,5]dec-8-yl)-ureido]-4,4- difluoropentanowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 7cyklopropyl-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-cyklopropyl-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-propyl-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-7-karboksylowego (1-cyjanocyklopropyl)-amid kwasu (S)-2-(8-aza-spiro[4,5]dekan-8-sulfonylamino)-4,4- difluoropentanowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 4-cyklopropylo-1-oksa-4,9- diaza-spiro[5.5]undekan-9-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 9-cyklopropylo-1-oksa-4,9- diaza-spiro[5.5]undekan-4-karboksylowego, 15

16 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-cyklopropylometyl-3-okso- 2,8-diaza-spiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 2-(4-metoskyfenyl)-1-okso- 2,8-diaza-spiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 2-(4-metoskyfenyl)-2,8-diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego (S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 2-cyklopropyl-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-7-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 2-cyklopropyl-2,8-diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 9-cyklopropyl-3,9-diazaspiro[5.5]undekan-3-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenylo-butyl]-amid kwasu 9-cyklopropyl-3,9- diaza-spiro[5.5]undekan-3-karboksylowego (S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenylo-butyl]-amid kwasu 2-cyklopropyl-2,7- diaza-spiro[3.5]undekan-7-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenylo-butyl]-amid kwasu 2-propyl-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-7-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenylo-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl-2,7- diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan-2- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan-6- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan-6- karboksylowego [(S)-1-(4-cyjano-1-metylo-piperydyn-4-ylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(4-cyjano-1-metylo-piperydyn-4-ylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoropentyl]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan-6- karboksylowego 16

17 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenylo-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [0019] Pod pojęciami "(C 1 -C 3 )-alkil", "(C 1 -C 4 )-alkil" lub "(C 1 -C 10 )-alkil" należy rozumieć reszty węglowodorowe, których łańcuch węglowy jest prosty lub rozgałęziony oraz zawiera 1 do 3, 1 do 4 lub 1 do 10 atomów węgla, przykładowo metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, trzeciorzędowy-butyl, pentyl, izopentyl, neopentyl, heksyl, 2,3-dimetylobutyl, neoheksyl, heptyl, oktanyl, nonanyl lub dekanyl. [0020] Pod pojęciami "(C 0 -C 3 )-alkilen, "(C 0 -C 4 )-alkilen" lub "(C 0 -C 5 )-alkilen" należy rozumieć reszty węglowodorowe, których łańcuch węglowy jest prosty lub rozgałęziony oraz zawiera 1 do 3, 1 do 4 lub 1 do 5 atomów węgla, przykładowo metylen, etylen, propylen, izopropylen, izobutylen, butylen,trzeciorzędowy-butylen, izopentylen lub neopentylen. "-C 0 -alkilen" jest wiązaniem kowalencyjnym. [0021] Pod pojęciami "(C 1 -C 8 )-alkoksy" należy rozumieć reszty, jak -O-(C 1 -C 8 )-alkil, przy czym -(C 1 - C 8 )-alkil atomem węgla jest związany z atomem tlenu. Pod pojęciem reszty "-C(O)-" należy rozumieć resztę ketonową lub aldehydową. [0022] Pod pojęciem reszty "karbamimidoilowej" należy rozumieć resztę -C(NH 2 )=NH. [0023] Pod pojęciem "-(C 3 -C 8 )-cykloalkil" należy rozumieć reszty, które wywodzą się z od 3 do 8- członowych monocykli, jak monocykle cyklopropan, cyklobutan, cyklopentan, cykloheksan, cykloheptan lub cyklooktan. [0024] Pod pojęciem "aryl" należy rozumieć aromatyczne reszty węglowodorowe z 6 do 14 atomami węgla w pierścieniu. Resztami arylowymi są przykładowo fenyl, indanyl, indenyl, naftyl, 1,2,3,4- tetrahydronaftyl, bifenylil, 3-bifenylil, 4-bifenylil, antryl lub fluoroenyl. [0025] Pod pojęciem "nasycony lub częściowo nasycony -(C 3 -C 11 )-cykloalkil, gdzie cykloalkil nie jest połączony mostkiem, jest połączony mostkiem lub jest skondensowany należy rozumieć reszty, jak przykładowo związki, które wywodzą się z do 3 do 11-członowych mono-, bicykli, cykli połączonych mostkami lub spirocykli: np. z monocykli, jak cyklopropan, cyklobutan, cyklopentan, cykloheksan, cykloheptan lub cyklooktan, np. od bicykli, jak bicykloheptan, bicyklo[4.2.0]oktan, oktahydroinden, dekalina, dekahydro-benzocyklohepten lub dedekahydro-heptalen, np. z połączonych mostkami cykli, jak bicyklo[3.1.1]heptan, bicyklo[2.2.1]heptan, bicyklo[3.3.0]oktan lub bicyklo[2.2.2]oktan, lub z np. spirocykli, jak spiro[2.5]oktan i spiro[3.4]oktan. [0026] Pod pojęciem "oznaczają nasycony lub częściowo nasycony trzy do jedenastoczłonowy heterocykl, który w zależności od wielkości pierścienia może zawierać jeden, dwa, trzy lub cztery razy takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlen, azot lub siarka i przy czym heterocykl nie jest połączony mostkiem, połączony mostkiem lub jest skondensowany" należy rozumieć układy pierścieniowe z 3 do 11 atomami w pierścieniu, które obok atomów węgla,w zależności od wielkości pierścienia, zawierają jeden, dwa, trzy lub cztery takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlen, azot lub siarka. Przykładami dla tych układów pierścieniowych są układy pierścieniowe jak azepan, azepina, azetydyna, azyrydyna, azyryna, azokan, benzimidazolina, 2,3-dihydro-benzo[b]tiofen, 1,3- dihydro-benzo[c]tiofen, 2,3-dihydro-benzofuran, 2,3-dihydro-benzooksazol, 2,3-dihydro-benzotiazol, 1,3-dihydro-izobenzofuran, 2,3-dihydro-izoksazol, 2,5-dihydro-izoksazol, 4,5-dihydro-izoksazol, benzo[1,3]dioksol, 1,4-diazepan, 1,2-diazepina, 1,3-diazepina, 1,4-diazepina, diazyrydyna, diazyryna, 17

18 1,4-diazokan, dioksan, 1,3-dioksan, dioksazyna, 1,4-diozocan, dioksol, dioksolan, 1,3-dioksolan, 1,3- dioksolen, imidazolina, imidazolidyna, indan, indolina, izoindolina, izotiazolidyna, izotiazolina, izoksazolina, izoksazolidyna, 2-izoksazolina, morfolina, 1,2-oksa-tiepan, 1,2-oksatiolan, 1,4- oksazepan, 1,2-oksazyna, 1,3-oksazyna, 1,4-oksazyna, oksazinan, 1,3-oksazinan, oksazokan, oksazyrydyna, oksazolidyna, oksetan, oksiran, oksokan, piperazyna, piperydyna, piran, pirazolina, pirazolidyna, pirolidyna, pirolidinon, pirolina, tetrahydrochinolina, tetrahydrofuran, tetrahydroizochinolina, 1,2,3,4-tetrahydro-nafthalen, tetrahydropiran, tetrahydropirydyna, tetrazyna, tiadiazyna, 1,2-tiazyna, 1,3-tiazyna, 1,4-tiazyna, tiazolidyna, tiazolina, tietan, tiomorfolina, tiopiran, 1,2,3-triazyna, 1,2,4-triazyna lub 1,3,5-triazyna. Związki spiro są związkami dwu lub trzy pierścieniowymi, przy czym każdorazowo jeden atom pierścienia jest wspólny dla obu pierścieni. Korzystne są związki spiro, które składają się z dwóch pierścieni, przy czym każdorazowo jeden atom pierścienia jest wspólny dla obu pierścieni. Ten atom pierścienia jest albo atomem węgla albo atomem azotu, korzystnie atomem węgla. Połączenie spiro obu pierścieni częściowych może następować we wszystkich możliwych pozycjach. Korzystnymi związkami spiro we wszystkich możliwych formach stereoizomerycznych są: 18

19 [0027] Pod pojęciem "halogen" należy rozumieć fluor, chlor, brom lub jod, korzystnie fluor, chlor lub brom, szczególnie korzystnie fluor. [0028] Pod pojęciem "pierścień het" lub "het" należy rozumieć układy pierścieniowe z 3 do 15 atomami węgla, które są ze sobą połączone w jeden, dwa lub trzy układy pierścieniowe, i które w zależności od wielkości pierścienia zawierają jeden, dwa, trzy lub cztery takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlenu, azotu lub siarki. Przykładami tych układów pierścieniowych są reszty akrydinyl, azepanyl, azepinyl, azetydynyl, benzimidazolinyl, benzimidazolil, benzofuranyl, benzotiofuranyl, benzotiofenyl, benzoksazolil, benztiazolil, benztriazolil, benztetrazolil, benzizoksazolil, benzizotiazolil, karbazolil, 4aH-karbazolil, karbolinyl, chinazolinyl, chinolinyl, 4H-chinolizynyl, chinoksalinyl, chinuklidynyl, chromanyl, chromenyl, cinnolinyl, deka-hydrochinolinyl, dibenzofuranyl, dibenzotiofenyl, dihydrofuran[2,3-b]-tetrahydrofuranyl, dihydrofuranyl, dioksolil, dioksanyl, 2H, 6H- 1,5,2-ditiazynyl, furanyl, furazanyl, homomorfolinyl, imidazolidynyl, imidazolinyl, imidazolil, 1Hindazolil, indolinyl, indolizynyl, indolil, 3H-indolil, izobenzofuranyl, izochromanyl, izoindazolil, izoindolinyl, izoindolil, izochinolinyl (benzimidazolil), izotiazolidynyl, 2-izotiazolinyl, izotiazolil, izoksazolil, izoksazolidynyl, 2-izoksazolinyl, morfolinyl, naftyrydynyl, oktahydroizochinolinyl, oksadiazolil, 1,2,3-oksadiazolil, 1,2,4-oksadiazolil, 1,2,5-oksadiazolil, 1,3,4-oksadiazolil, oksazolidynyl, oksazolil, oksazolidynyl, oksotiolanyl, pirymidynyl, fenantridynyl, fenantrolinyl, fenazynyl, fenotiazynyl, fenoksatiynyl, fenoksazynyl, ftalazynyl, piperazynyl, piperydynyl, pterydynyl, purynyl, piranyl, pirazynyl, piroazolidynyl, pirazolinyl, pirazolil, pirydazynyl, pirydooksazolil, pirydoimidazolil, pirydotiazolil, pirydotiofenyl, pirydynyl, pirydyl; pirymidynyl, pirolidynyl, pirolinyl, 2H-pirolil, pirolil, tetrahydrofuranyl, tetrahydroizochinolinyl, tetrahydrochinolinyl, tetrahydropirydynyl, 6H-1,2,5-tiadazynyl, 1,2,3-tiadiazolil, 1,2,4-tiadiazolil, 1,2,5-tiadiazolil, 1,3,4-tiadiazolil, tiantrenyl, tiazolil, tienyl, tienoimidazolil, tienooksazolil, tienopirydyna tienotiazolil, tiomorfolinyl, tiofenyl, triazynyl, 1,2,3-triazolil, 1,2,4-triazolil, 1,2,5-triazolil, 1,3,4-triazolil oraz ksantenyl. [0029] Pod pojęciem "-(C 1 -C 3 )-fluoroalkil" należy rozumieć cząstkowo lub całkowicie fluorowaną resztę alkilową, która wywodzi się przykładowo z następujących reszt -CF 3, -CHF 2, -CH 2 F, -CHF-CF 3, -CHF- 19

20 CHF 2, -CHF-CH 2 F, -CH 2 -CF 3, -CH 2 -CHF 2, -CH 2 -CH 2 F, -CF 2 -CF 3, -CF 2 -CHF 2, -CF 2 -CH 2 F, -CH 2 -CHF- CF 3, -CH 2 -CHF-CHF 2, -CH 2 -CHF-CH 2 F, -CH 2 -CH 2 -CF 3, -CH 2 -CH 2 -CHF 2, -CH 2 -CH 2 -CH 2 F, -CH 2 -CF 2 - CF 3, -CH 2 -CF 2 -CHF 2, -CH 2 -CF 2 -CH 2 F, -CHF-CHF-CF 3, -CHF-CHF-CHF 2, -CHF-CHF-CH 2 F, -CHF- CH 2 -CF 3, -CHF-CH 2 -CHF 2, -CHF-CH 2 -CH 2 F, -CHF-CF 2 -CF 3, -CHF-CF 2 -CHF 2, -CHF-CF 2 -CH 2 F, -CF 2 - CHF-CF 3, -CF 2 -CHF-CHF 2,.-CF 2 -CHF-CH 2 F, -CF 2 -CH 2 -CF 3, -CF 2 -CH 2 -CHF 2, -CF 2 -CH 2 -CH 2 F, -CF 2 - CF 2 -CF 3, -CF 2 -CF 2 -CHF 2 lub -CF 2 -CF 2 -CH 2 F. [0030] Pod pojęciami "R19 i R11". "R13 i R14" lub "R24 i R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane trzy- do sześcioczłonowy pierścień cykloalkilowy" należy rozumieć reszty cykloalkilowe, jak cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl lub cykloheksyl. [0031] Pod pojęciami "R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane, trzy- do sześcioczłonową resztę hetero-cykloalkilową" należy rozumieć reszty takie, jak azyrydyna, azetydyna, diazetydyna, diazyrydyna, heksohydropirydazyna, heksohydropirymidyna, imidazolidyna, morfolina, oksadiazinan, oksadiazolidyna, oksatianan, oksatiolan, oksazetydyna, oksazolidyna, oksetan, oksiran, piperazyna, piperydyna, pirazolidyna, pirolidyna, tetrahydrofuran, tetrahydropiran, tetrahydrotiofen, tetrahydrotiopiran, tetrazinan, tiadiazolidyna, tiazetydyna, tiazyrydyna, tiazolidyna, tietan, tiiran, tiomorfolina, triazetydyna, triazinan lub triazolidyna. [0032] Pod pojęciem "R21 oraz R22 razem z atomem azotu, z którym są związane, tworzą cztero- do ośmioczłonowy monocykliczny heterocykliczny pierścień, który obok atomu azotu, w zależności od wielkości pierścienia, dodatkowo może zawierać jeden lub dwa takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlen, azot lub siarka" należy rozumieć reszty takie, jak azepan, azepina, azetydyna, dioksazol, dioksazyna, 1,4-diazepan, 1,2-diazepina, 1,3-diazepina, 1,4-diazepina, imidazol, imidazolina, imidazolidyna, izotiazol, izotiazolidyna, izotiazolina, izoksazol, izoksazolina, izoksazolidyna, 2- izoksazolina, morfolina, [1,4]oksazepan, oksazol, piperazyna, piperydyna, pirazyna, pirazol, pirazolina, pirazolidyna, pirydazyna, pirydyna, pirymidyna, pirol, pirolidyna, pirolidinon, pirolina, tetrahydropirydyna, tetrazyna, tetrazol, tiazol, tiadiazol, tiazolidyna, tiazolina, tiomorfolina, 1,2,3- triazyna, 1,2,4-triazyna, 1,3,5-triazyna, 1,2,3-triazol lub 1,2,4-triazol. [0033] Pod pojęciem "dwa sąsiadujące R4 tworzą razem z atomem pierścienia, z którym są związane, cztero- do ośmioczłonowy heterocykl lub fenyl, który razem z pierścieniem częściowym, z którym heterocykl lub fenyl jest skondensowany, tworzą układ bicykliczny", należy rozumieć związki, które składają się z dwóch związanych ze sobą układów pierścieniowych, przy czym pierścień o przedstawionym pierścieniu częściowym albo oraz innym pierścieniu tworzy częściowo nasycony lub aromatyczny układ pierścieniowy, który w zależności od wielkości pierścienia zawiera jeden, dwa lub trzy takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlen, azot lub siarka. Przykładami takich układów pierścieniowych są reszty benzimidazol, benzizotiazol, benzizoksazol, benzo[1,3]dioksol, benzofuranyl, benzotiazol, benzizoksazol, benzotiofuran, benzotiofen, benzo[1,3]oksatiol, benzoksazol, benztiazol, benztriazolil, chinazolina, 20

21 chinazolon, chinolin, 4H-chinolizyna, chinoksalina, chroman, chromen, cinnolin, 2,3-dihydrobenzo[1,4]dioksyna, 2,3-dihydro-benzofuranyl, 1,3-dihydro-izobenzofuran, 3,4-dihydro-2Hbenzo[1,4]oksazyna, 2,3-dihydro-benzooksazol, 2,3-dihydro-benzotiazol, 1,3-dihydro-benzo[c]tiofen, 2,3-dihydro-benzo[b]tiofen, indazol, indol, indolina, izobenzofuran, izochinolina, izochroman, izoindazol, izoindol, izoindolina, 7-oksa-bicyklo[4.2.0]okta-1,3,5-trien, ftalazyna, 2,3,4,5-tetrahydro-1Hbenzo[b]azepina, 6,7,8,9-tetrahydro-5-oksa-9-aza-benzocyklohepten, 3,4,5,6-tetrahydro-2Hbenzo[b][1,4]oksazozyna, tetrahydrochinolina, 1,2,3,4-tetrahydro-chinoksalina lub tetrahydroizochinolina. [0034] Pod pojęciem "=O" należy rozumieć resztę okso-, jak karbonylo-(-c(o)-) lub sulfonylo- lub sulfotlenek (S(O) 2 lub S(O)). [0035] Pod strukturami częściowymi w związku o wzorze Ia należy rozumieć, w przypadku p= 1 resztę metylenową i w przypadku p= 2 resztę etylenową. [0036] Związki według wynalazku mogą być wytwarzane według ogólnie znanego sposobu lub według sposobu tutaj opisanego. [0037] Wynalazek dotyczy poza tym sposobu produkcji związków o wzorze Ia i/lub postaci stereoizomerycznych związku o wzorze Ia i/lub fizjologicznie tolerowanych soli związku o wzorze Ia i/lub solwatu lub hydratu związku o wzorze Ia, charakteryzującego się tym, że a) związek o wzorze II, w którym A i B są zdefiniowane tak, jak w związku o wzorze Ia, poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze IIIa lub IIIb lub IIIc, w którym X, R1, R2 oraz R3 mają znaczenie takie, jak w związku o wzorze Ia, PG oznacza zabezpieczającą grupę estrową oraz "activated" oznacza, że amina występuje w formie zaktywowanej, przykładowo jako związek chlorokarbonylowy, z wytworzeniem związku o wzorze IVa lub IVb 21

22 I otrzymane związki o wzorze IVa lub IVb po przekształceniu estru w kwas karboksylowy poddaje się reakcji zezwiżakiem Z z wytworzeniem związku o wzorze Ia lub b) związek o wzorze Va lub Vb, w którym A, B, X oraz Y mają znaczenie takie, jak w związku o wzorze Ia, poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze VI, w którym R1, R2 oraz R3 mają znaczenie takie, jak w związku o wzorze Ia oraz PG przedstawia zabezpieczającą grupę estrową, do wytworzenia związku o wzorze IVa lub IVb i tak otrzymany związek o wzorze IVa lub IVb po przekształceniu zabezpieczającej grupy estrowej w kwas karboksylowy poddaje się reakcji ze związkiem Z do wytworzenia związku o wzorze Ia lub c) związek o wzorze VIIa lub VIIb, w którym A, B oraz X mają znaczenie takie, jak w związku o wzorze Ia, poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze VI do wytworzenia związku o wzorze VIIIa lub VIIIb i tak otrzymany związek o wzorze VIIIa lub VIIIb po przekształceniu estru w odpowiedni kwas karboksylowy poddaje się reakcji ze związkiem Z do wytworzenia związku o wzorze Ia lub d) związek o wzorze IX poddaje się reakcji z aminą Z, w której Z ma znaczenie takie, jak w związku o wzorze Ia, do wytworzenia związku o wzorze X i tak otrzymany związek X następnie po oddzieleniu grupy zabezpieczającej przekształca się do związku o wzorze XI 22

23 i ten związek XI następnie w reakcji ze związkiem Va lub Vb, jak wskazano w punktcie b), przekształca się w związek według wynalazku o wzorze Ia lub e) utworzony według sposobu a), b), c) lub d) związek o wzorze Ia lub odpowiedni prekursor o wzorze Ia, który ze względu na swoją strukturę chemiczną występuje w formach enancjomerycznych lub diastereoizomerycznych, poprzez tworzenie soli z czystymi enancjomerycznie kwasami lub zasadami, chromatografię na chiralnych fazach stacjonarnych lub derywatyzację za pośrednictwem chiralnych czystych enancjomerycznie związków jak aminokwasy, rozdzielenie tak otrzymanych diastereoizomerów oraz odszczepienie chiralnych grup pomocniczych, rozdziela się na czyste enancjomery lub diastereoizomery lub f) utworzony według sposobu a), b), c) lub d) związek o wzorze Ia albo wyizolowany w postaci wolnej albo wydzielony z fizjologicznie nietolerowanych soli albo w przypadku występowania kwaśnych lub zasadowych grup przekształca się w fizjologicznie tolerowane sole lub g) utworzony według sposobu a), b), c) lub d) związek o wzorze Ia lub odpowiedni prekursor o wzorze Ia, który ze względu na swoją strukturę chemiczną jest zdolny do tworzenia N-tlenku, przeprowadza się w tlenek lub w przypadku obecności N-tlenku, przekształca się do wolnej aminy lub soli aminy. [0038] Synteza produktów według wynalazku może następować na bazie trzech produktów wyjściowych, przy czym możliwa jest każda wariacja składników, która prowadzi do struktur według wynalazku. Dla uproszczenia opisano możliwości syntezy poprzez te trzy składniki; nie powinno to jednak stanowić żadnego ograniczenia dla dalszych możliwości syntezy. [0039] Przykładowo składnik A może być spiro-aminą: [0040] Przykładowo składnik B może być pochodną aminokwasu: oraz przykładowo składnik C może być aminonitrylem: [0041] Korzystną drogą jest wytwarzanie związków według wynalazku z tych trzech produktów wyjściowych, poprzez wybór odpowiednich pochodnych tych składników, przykładowo zabezpieczonych lub modyfikowanych prekursorów lub prekursorów z określoną stereochemią, w odpowiednich reakcjach łączenia, ewentualnie po aktywacji z reaktywnymi reagentami, jak znane reagenty sprzęgające peptydy lub reagenty, które prowadzą do zaktywowanych prekursorów mocznika. Metody sprzęgania peptydów są opisane na przykład przez Bodanszky (M. Bodanszky, Principles of Peptide Synthesis, wyd. 2gie, Springer, Berlin, 1993). Grupy zabezpieczające, których wprowadzenie, odszczepienie i stabilność są przykładowo opisane przez Greene (T. W. Greene, P. G. M. Wuts, Protective Groups in Organic Synthesis, wyd. 3cie, Wiley, New York, 1999): Wytwarzanie 23

24 mocznika jest przykładowo szczegółowo opisana przez G. Sartori; R. Maggi, Acyclic and cyclic ureas. Science of Synthesis (2005), 18, [0042] Przy tym wykorzystuje się zarówno wiele różnych, znanych fachowcom, odpowiednich, jak również ze względu na ich chemię różnorodnych reagentów aktywujących i sprzęgających. Tylko przykładowo wymieniono karbodiimidy, sole uroniowe lub ester chloromrówczanowy do aktywacji kwasu karboksylowego, jak również fosgen, karbonylodiimidazol lub także ester chloromrówczanowy do produkcji aktywowanych prekursorów mocznika, jak również kwas chlorosulfonowy lub trójtlenek siarki do produkcji aktywowanych prekursorów sulfonylomocznika. [0043] Podobnie może być różną kolejność łączenia składników, lub też pojedyncze składniki lub układ podwójny (który otrzymano poprzez połączenie dwóch sąsiadujących pojedynczych składników), można zaktywować lub można zastosować różne grupy zabezpieczające w dodawanych jeszcze brakujących składnikach lub dodać jeszcze brakujące składniki. Dalej jest możliwa zmiana grup zabezpieczających, przykładowo odszczepienie grup zabezpieczających po reakcji połączenia lub na końcu syntezy prowadzacej do wytworzenia związku o wzorze Ia. [0044] Dalej wytwarzanie związku o wzorze Ia może następować według schematu 1 a: Schemat 1 a [0045] Jako składnik B - pochodna aminokwasu stosuje się odpowiedni ester, przykładowo ester metylowy, jednak możliwych jest również wiele innych estrów jako grup zabezpieczających. [0046] Ta pochodna jest aktywowana na atomie azotu do prekursora mocznika, przykładowo poprzez reakcję z trifosgenem, difosgenem lub samym fosgenem do izocyjanianu tak, że przez następną reakcję ze spiroaminą A wytwarza się mocznik. Jednak istnieje wiele innych sposobów aktywacji, przykładowo aktywowany imidazolid otrzymuje się poprzez reakcję z karbonylodiimidazolem, poprzez reakcję z 4-nitrofenyloestrem kwasu chloromrówkowego otrzymuje się odpowiedni karbaminian oraz z różnymi podobnymi, zaktywowanymi reagentami węglanowymi, jak węglan bissukcinimidowy lub węglan bis-(4-nitrofenylu) otrzymuje się odpowiednie pochodne. Analogiczne pochodne zawierające siarkę (analogi tiomocznika) można otrzymać odpowiednio poprzez zastosowanie tiofosgenu. [0047] Jednakże należy brać pod uwagę to, że siła aktywacji poprzez przedstawione odczynniki jest różna, to znaczy, następująca reakcja z drugorzędową spiroaminą może przebiegać z różną szybkością lub też może dostarczać bardzo różne wydajności lub produkty uboczne. [0048] Dalej mogłoby być konieczne, poprzez sililowanie amin, przykładowo chlorkiem trimetylosililowym lub bis-acetamidem trimetylosililowym lub bis-acetamidem trifluorometylotrimetylosililowym osiągnięcie wstępnej aktywacji, aby można było łatwiej utworzyć właściwie aktywowane prekursory mocznika. Poza tym może być w kilku przypadkach zaletą, stosowanie wolnego aminokwasu i sililowanie go jednym z wymienionych lub też innych odpowiednich reagentów sililujących, jak również sililowanie przy azocie, jak w kwasie karboksylowym i ostatecznie wytworzyć izocyjanian. 24

25 [0049] Następnie przeprowadza się rozdzielenie estru w warunkach, które możliwie nie wywołują żadnych reakcji ubocznych w cząsteczce, w przypadku estru metylowego korzystnie w warunkach podstawowych, przykładowo z NaOH lub LiOH, przy czym przydatne jest uniknięcie nadmiaru zasady lub długich czasów reakcji. W przypadku sililowej grupy zabezpieczającej do osiągnięcia rozdzielenia estru może jednak też już wystarczać traktowanie wodą, ewentualnie z niewielkim dodatkiem soli mineralnych. [0050] Przed związaniem amidu z 3. składnikiem, może następować połączenie z aminonitrylem, zazwyczaj po zasadowym rozszczepieniu ma miejsce uwolnienie kwasu karboksylowego z soli z kwasem mineralnym. [0051] W końcu sprzęganie peptydów można osiągnąć wieloma znanymi fachowcom metodami, jak już powyżej wspomniano, ewentualnie z dodatkiem kolejnych odczynników pomocniczych do podwyższenia wydajności sprzęgania lub hamowania racemizacji. Sposób 1b: [0052] Zastosowano te same składniki, jakie opisano w sposobie 1a. W odróżnieniu do sposobu 1a aktywacja do prekursora mocznika nie zachodzi ze składnikiem B, pochodną aminokwasu, ale ze składnikiem A, spiroaminą. Jednak ponieważ chodzi tutaj o aminę drugorzędową, reaktywności i wydajności są często różne niż w sposobie 1a. [0053] Przykładowo jest jednak możliwe, aktywowanie spiroaminy, jako pochodnej chlorokarbonylowej poprzez reakcję z fosgenem, trifosgenem lub difosgenem i ostateczną przekształcenie jej z wyżej wymienionym estrem aminokwasu. Wyżej wymieniony ester aminokwasu może przy tym być zastosowany w aktywowanych sililowanych formach. [0054] Kolejną reakcję, mianowicie uwolnienie kwasu karboksylowego i sprzęganie ze składnikiem aminowym C osiągnięto tak, jak opisano w 1a. Sposób 2a 25

26 [0055] Produkt wyjściowy jest odpowiednią N-końcową zabezpieczoną pochodną aminokwasu B. Jest ona najpierw sprzęgana z aminonitrylem C; w związku z tym znowu mogą być zastosowane znane metody łączenia peptydów. Ostatecznie odszczepiono N-końcową grupę zabezpieczającą przeprowadzono reakcję do aktywowanego prekursora mocznika, jak opisano w 1a. W danych warunkach jest tutaj szczególnie ważne zastosowanie grup zabezpieczających, których warunki rozszczepienia są kompatybilne z funkcjonalnością całkowitej cząsteczki B-C. Tę aktywowaną pochodną, jak przykładowo izocyjanian, ostatecznie przekształcono ze spiroaminą w związek I według wynalazku. Sposób 2b [0056] Alternatywnie jest również możliwe, analogicznie do opisanego sposobu 1b najpierw aktywowanie spiroaminy A, aby następnie przeprowadzić przekształcenie ze składnikiem B-C do mocznika. [0057] Wytwarzanie amin chlorosulfonylowych lub sulfonylomocznika według wynalazku przeprowadza się według następującego schematu: [0058] Synteza sulfonylomocznika jest szeroko opisana. Często stosowana metoda rozpoczyna się od aktywacji aminy do chlorku sulfonylowego poprzez reakcję korzystnie z kwasem chlorosulfonowym i następne chlorowanie otrzymanego kwasu sulfonowego z przykładowo pięciochlorkiem fosforu lub tlenochlorkiem fosforu, następnie reakcję z drugim składnikiem aminowym i odpowiednią zasadą. W pierwszym etapie syntezy można zastosować także SO 3. Ponadto jest możliwe osiągnięcie pożądanego przekształcenia z chlorkiem sulfurylu. [0059] Korzystnie przeprowadzono przy tym aktywację elementu drugorzędowej spiroaminy, następnie przekształcenie przykładowo grupy aminowej aminokwasu, zabezpieczonej jako ester. Ostatecznie osiągnięto rozszczepienie estru i przekształcenie z elementem aminonitrylu. 26

27 [0060] Alternatywnie jest również możliwe przekształcenie aktywowanego elementu spiro z amidonitrylem aminokwasu, wytworzonym z zabezpieczonego aminokwasu N-końcowego poprzez sprzęganie z elementem aminonitrylowym, a następnie odszczepienie grupy zabezpieczającej. [0061] Wytwarzanie bis-amidów wychodząc od elementu aminokwasowego przeprowadza się według następującego schematu: [0062] Jeżeli element spiro nie występuje jako amina drugorzędowa, lecz jako kwas karboksylowy, wówczas wiązanie do aminokwasu osiąga się przez wiązanie amidowe.. Można to osiągnąć albo na początku, w tym przypadku stosuje się ester aminokwasu, jak opisano powyżej w analogicznym przypadku 1b, następnie rozdzielenie estru i sprzęganie amidów z elementem aminonitrylowym, albo kiedy stosuje się element amidonitryl aminokwasu, jako drugi etap sprzęgania w syntezie, w danym wypadku towarzyszy odpowiednim manipulacjom grup zabezpieczających, jak opisano powyżej w przypadku 2b. [0063] Aktywne optycznie atomy węgla w związkach o wzorach I oraz Ia według wynalazku niezależnie od siebie występują w konfiguracjach R lub S. Związki o wzorach I oraz Ia mogą występować w postaci czystych enancjomerów lub czystych diastereoizomerów lub w postaci mieszaniny w dowolnych udziałach enancjomerów i/lub diastereoizomerów, przykładowo w postaci racematu lub enancjomerycznych par diastereoizomerów. Niniejszy wynalazek dotyczy czystych enancjomerów i mieszaniny enancjomerów jak również czystych diastereoizomerów i mieszaniny diastereoizomerów. Podobnie wynalazek obejmuje mieszaniny dwóch lub więcej niż dwóch stereoizomerów o wzorach I i Ia jak również wszystkie możliwe proporcje mieszania tych stereoizomerów w mieszaninach. W przypadku, kiedy związki o wzorach I i Ia występują w formie E- lub Z-izomerów, lub cis- względnie trans-izomerów, lub jako "spiran", wynalazek dotyczy w danym wypadku zarówno czystych E- względnie czystych Z-izomerów, jak i czystych cis- lub czystych transizomerów, podobnie całkiem analogicznie odpowiednich spiro-izomerów, jak również E/Z- względnie cis/trans-mieszanin w każdej proporcji. Podobnie wynalazek obejmuje wszystkie formy tautomeryczne związków według wynalazku o wzorach I oraz Ia. [0064] Związek o wzorze Ia, o ile występuje jako mieszanina diastereoizomerów lub enancjomerów lub otrzymany jest w wybranej syntezie jako ich mieszaniny, rozdziela się na czyste stereoizomery, albo poprzez chromatografię na możliwie chiralnym materiale nośnym, albo, o ile racemiczny związek o wzorze Ia jest zdolny do tworzenia soli, poprzez krystalizację frakcjonowaną z optycznie aktywną zasadą lub kwasem jako substancją pomocniczą utworzonych diastereoizomerycznych soli. Jako chiralne fazy stacjonarne do rozdzielania za pomocą chromatografii cienkowarstwowej lub chromatografii kolumnowej enancjomerów nadaje się na przykład modyfikowany nośnik z żelu krzemionkowego (tak zwane fazy Pirkla), jak również wielkocząsteczkowe węglowodany, jak triacetyloceluloza. Do celów analitycznych po odpowiedniej znanej fachowcom derywatyzacji są stosowane również metody chromatografii gazowej na chiralnych fazach stacjonarnych. Do 27

28 rozdzielenia enancjomerów racemicznych kwasów karboksylowych utworzono optycznie aktywną, zazwyczaj dostępną komercyjnie zasadę, jak (-)-nikotyna, (+)- oraz (-)-fenyloetyloamina, zasady chininowe, L-lizynę lub L- oraz D-argininę, różnie rozpuszczalne sole diastereoizomeryczne, wyizolowano gorzej rozpuszczalne składniki, jako fazę stałą, łatwiej rozpuszczalny diastereoizomer oddzielono od roztworu macierzystego i z tak otrzymanych soli diastereoizomerycznych otrzymano czyste enancjomery. W zasadniczo ten sam sposób można przeprowadzić związki racemiczne o wzorach I oraz Ia, które zawierają grupę zasadową, jak np. (+)-kamforo-1-kwas sulfonowy, D- oraz L- kwas winowy, D- oraz L-kwas mlekowy, jak również (+) oraz (-)-kwas migdałowy w czyste enancjomery. Również chiralne związki, które zawierają funkcje alkoholu lub aminy, z odpowiednio zaktywowanymi lub ewentualnie N-zabezpieczonymi czystymi enancjomerycznie aminokwasami można przeprowadzić w odpowiednie estry lub amidy lub odwrotnie chiralne kwasy karboksylowe z zabezpieczoną grupą karboksylową czystych enancjomerycznie aminokwasów w amidy lub z enancjomerycznie czystych kwasów hydroksykarboksylowych, jak kwas mlekowy, w odpowiednie chiralne estry. Poza tym chiralność czystych enancjomerycznie form wprowadzonych reszt aminokwasowych lub alkoholowych można zastosować do oddzielenia izomerów, podczas gdy rozdział obecnie występujących diastereoizomerów poprzez krystalizację lub chromatografię przeprowadza się w odpowiednich fazach stacjonarnych i następnie przeprowadzone chiralne części cząsteczek dalej rozdziela się za pomocą odpowiednich metod. [0065] Ponadto przy niektórych związkach według wynalazku jest możliwość przy wytwarzaniu struktury szkieletowej stosowania diastereoizomerycznie lub enancjomerycznie czystych produktów wyjściowych. Wskutek tego mogą być zastosowane również inne lub uproszczone sposoby oczyszczania produktu końcowego. Te produkty wyjściowe wytworzono najpierw według znanych z literatury sposobów jako czyste enancjomery- lub diastereoizomery. Ponadto mogą być zastosowane przykładowo również procesy enzymatyczne. Albo można zastosować takie procesy enzymatyczne, które w etapie syntezy przebiegają enancjo- lub diastereoselektywnie, tj. wytwarzają związek selektywnie. Albo też może być przekształcony, w znaczeniu kinetycznej enzymatycznej syntezy lub tego rodzaju rozdzielenia, że przykładowo już występujący enancjomer lub diastereoizomer jest zdecydowanie preferowany w enzymatycznej reakcji, przykładowo w znaczeniu selektywnej acylacji, względnie estryfikacji lub rozszczepienia acylowego, względnie rozszczepienia wiązania estrowego. Skutecznie stosuje się przykładowo reakcje acylacji z lipazami lub rozszczepienie acylazami związków N-acetylowych, względnie estryfikacji za pośrednictwem proteaz w rozpuszczalnikach organicznych lub rozszczepienia wiązania estrowego, jak również można sobie wyobrazić wiele innych możliwości. [0066] Stosowane pochodne aminokwasów są często już dostępne komercyjnie w formie czystej enancjomerycznie. W przypadku aminokwasów nie-białkowych, mogą być one również często produkowane z naturalnych czystych enancjomerycznie lub diastereoizomerycznie prekursorów, przykładowo z białkowych aminokwasów lub też innych naturalnych chiralnych produktów wyjściowych, z "puli chiralnej". Lub też prekursory te otrzymuje się w optycznie czystej formie poprzez wymienione metody rozdziału lub poprzez zastosowanie różnych procesów enzymatycznych i stosuje się je odpowiednio w syntezie. [0067] Kwaśne lub zasadowe produkty związku o wzorze Ia mogą występować w postaci ich soli lub w wolnej postaci. Korzystne są sole tolerowane farmakologicznie, przykładowo sole metali alkalicznych 28

29 lub metali ziem alkalicznych, względnie chlorowodorek, bromowodorek, siarczany, hemisiarczany, wszystkie możliwe fosforany, jak również sole aminokwasów, naturalnych zasad lub kwasów karboksylowych. Niniejszy wynalazek obejmuje poza tym wszystkie solwaty związku o ogólnym wzorze Ia, jak stechiometryczne lub niestechiometryczne hydraty lub addukty alkoholi. [0068] Sole tolerowane fizjologicznie wytwarzane ze związków o wzorze Ia, zdolnych do tworzenia soli,jak i ich postacie stereoizomeryczne wytwarzane są znanym sposobem. Kwaśne związki o wzorach Ia z zasadowymi odczynnikami, jak wodorotlenki, węglany, wodorowęglany, alkoholany, jak również amoniak lub zasady organiczne, przykładowo metyloamina, dimetyloamina, etyloamina, trimetylo- lub trietyloamina, etanoloamina, dietanoloamina lub trietanoloamina, trometamol lub też zasadowe aminokwasy, może lizyna, ornityna lub arginina tworza stabilne sole alkaliczne, metali ziem alkalicznych lub ewentualnie podstawione sole amonowe. O ile związki o wzorach Ia posiadają grupy zasadowe, mogą razem z silnymi kwasami tworzyć również stabilne sole addycyjne z kwasami. Do tego celu kwalifikują się zarówno nieorganiczne jak również organiczne kwasy, jak kwas chlorowodorowy, bromowodorowy, siarkowy, hemisiarkowy, fosforowy, kwas azotowy (V), metanosulfonowy, benzenosulfonowy, p-toluenosulfonowy, 4-bromobenzeno-sulfonowy, cykloheksylamidosulfonowy, trifluorometylosulfonowy, 2-hydroksyetanosulfonowy, mrówkowy, octowy, oksalowy, winowy, bursztynowy, glicerolofosforowy, mlekowy, jabłkowy, adypinowy, cytrynowy, fumarowy, maleinowy, malonowy, benzoesowy, sorbinowy, glukonowy, glukuronowy, palmitynowy, stearynowy lub trifluorooctowy. Hydraty związków o wzorach Ia wytwarza się przykładowo przez (re- )krystalizację z wodno-organicznej mieszaniny rozpuszczalników, przykładowo poprzez zastosowanie takich rozpuszczalników organicznych jak dioksan, tetrahydrofuran, etanol lub metanol. [0069] Odwrotnie również jest możliwe jest wytwarzanie wolnych postaci kwasów lub zasad związków o wzorach Ia z odpowiednich soli. Przykładowo związek o wzorze Ia z jego postaci kwasowej soli uwalnia się poprzez traktowanie odpowiednimi zasadami (jak roztwór amoniaku, roztwór wodorotlenku sodu). W kilku specjalnych przypadkach uwolnienie może spowodować także traktowanie oksiranami, przykładowo chlorowodorek może zostać uwolniony poprzez traktowanie metylooksiranem, szczególnie w przypadku pochodnych aminokwasów. Związki o wzorze Ia, które występują w postaci soli zasadowej, mogą zostać przeprowadzone w wolną postać kwasową poprzez traktowanie odpowiednimi kwasami (kwas cytrynowy, kwas solny lub kwas siarkowy (VI)). [0070] Związki azotu o wzorze Ia mogą również występować w postaci ich N-tlenków. Można je wytworzyć różnymi sposobami, znanymi fachowcom. Przykładowo nieutleniona forma związku o wzorze Ia poprzez traktowanie odpowiednimi środkami utleniającymi (kwas trifluoronadoctowy, kwas nadmaleinowy, kwas nadbenzoesowy, kwas nadoctowy, kwas meta-chloronadbenzoesowy) w odpowiednim obojętnym rozpuszczalniku może zostać utleniona do odpowiednich N-tlenków. Alternatywnie N-tlenki związków o wzorze Ia mogą być również wytworzone przy zastosowanou produktów wyjściowych lub półproduktów w postaci ich N-tlenków lub wyprodukowane w tej postaci.. [0071] Związki o wzorze Ia w ich nieutlenionej formie mogą być także wytworzone z N-tlenków związków o wzorze Ia poprzez traktowanie redukującymi odczynnikami (jak siarka, dwutlenek siarki, trifenylofosfina, różne borowodorki, trichlorek fosforu lub tribromek fosforu i podobne) w odpowiednich obojętnych rozpuszczalnikach organicznych. 29

30 [0072] Związki o wzorze Ia, które posiadają jednocześnie grupę zasadową oraz kwaśną, przykładowo grupy aminowa lub guanidynowa i karboksylowa, mogą również występować w postaci jonów obojnaczych (betaina), które również obejmuje zakres niniejszego wynalazku. [0073] Podobnie wynalazek obejmuje wszystkie sole związków o wzorze Ia, które z powodu ich niskiej fizjologicznej tolerancji nie mogą być bezpośrednio zastosowane w substancjach farmaceutycznie czynnych, ale przykładowo mogą być stosowane jako związki przejściowe w ciągu produkcyjnym związków według wynalazku, lub też jako produkty wyjściowe do syntezy soli tolerowanych fizjologicznie. [0074] Wynalazek dotyczy również leków, charakteryzujących się efektywną zawartością co najmniej jednego związku o wzorze Ia i/lub tolerowanych fizjologicznie soli związków o wzorze Ia i/lub ewentualnie postaci stereoizomerycznych związków o wzorze Ia razem z farmaceutycznie odpowiednim i fizjologicznie tolerowanym nośnikiem, substancją dodatkową i/lub innymi substancjami czynnymi i pomocniczymi. [0075] Z powodu właściwości farmakologicznych związki według wynalazku nadają się do profilaktyki, prewencji wtórnej oraz terapii wszystkich takich schorzeń, które można leczyć poprzez hamowanie proteaz cysteinowych, szczególnie katepsyn. Nadają się one zarówno do ostrego leczenia, jak również do terapii długoterminowej. Inhibitory katepsyny można stosować przy nieprawidłowo podwyższonej utracie tkanki kostnej, alergiach, chorobie Alzheimera, amyloidozie, ARDS, zakrzepicy tętniczej, astmie, kaszakach, miażdżycy, schorzeniach autoimmunologicznych, infekcjach bakteryjnych, zapaleniu oskrzelików, krwotoku mózgowym, niedokrwieniu mózgowym, pląsawicy Huntingtona, przewlekłych zapaleniach, CIPD(przewlekłej zapalnej poliradikuloneuropatii demielinizacyjnej), chorobie Creutzfeldta-Jakoba, chorobie Crohna, cukrzycy (szczególnie w formie młodzieńczej), rozedmie, zapaleniu mózgu, endometriozie, zapalnych schorzeniach dróg oddechowych, zapaleniu trzustki, epilepsji, schorzeniach, które charakteryzują się zwiększoną angiogenezą, nadmierną elastolizą dróg oddechowych, przeszczepach tkanek, zapaleniach dziąseł, kłębuszkowym zapaleniu nerek, osteoporozie indukowanej glikokortykosteroidami, chorobie Gravesa, syndromie Guillain-Barre, chorobie Hashimoto, zapaleniu wątroby, infekcji HIV, chorobie Huntingtona, IBD, niedoborze odporności, śródmiąższowym zapaleniu pęcherza, złamaniach kości, utracie masy kostnej, schorzeniach nowotworowych, Lupus Erythematosus, malarii, metachroniczna leukodystrofia, osteogenezy przerzutowej, przerzutach, stwardnieniu rozsianym, szpiczaku mnogim, dystrofii mięśniowej, Myasthenia gravis, schorzeniach neurodegeneracyjnych, bólu neuropatycznym (szczególnie przewlekłym; ale też neuropatia cukrzycowa, neuralgia wywołana półpaścem, neuralgia nerwu trójdzielnego, bolesna polineuropatia cukrzycowa, ból po udarze, ból po amputacji, ból mielopatyczny lub radikulopatyczny, atypowy ból twarzy oraz syndromy kauzalgicznopodobne), odrzucenia narządu przy przeszczepie, Osteoarthritis, Osteogenesis imperfecta, osteoporozy, choroby Pageta, zapaleniu trzustki, Pemphigus vulgaris, zapalenie ozębnej, pęknięciu blaszki, Pneumocystisis Carinii, zapaleniu płuc, Psoriasis, restenozie, reumatoidalnym zapaleniu stawów, twardzinie skóry, układowym Lupus erythematosus, urazie (mózgu, rdzenia kręgowego), inwazji komórek nowotworowych, infekcjach wirusowych, utracie zębów, jak również korzystnie, ale nie wyłącznie, przy następujących rodzajach nowotworów: rak piersi, rak jelita grubego, rak jajnika, rak szyjki macicy, rak 30

31 skóry, rak mózgu, mięsak Kaposiego, białaczka (komórek B i T), rak płuc, rak węzłów chłonnych, rak trzustki, rak gruczołu krokowego oraz mięsaki. [0076] Ponieważ wiele związków tego wynalazku szczególnie jest inhibitorami cysteinowej katepsyny B, K oraz S, korzystnie mogą być leczone nimi schorzenia, w których wymienione katepsyny przyczyniają się do patologii lub/i symptomatyki. Dotyczy to szczególnie: bólu, w szczególności bólu neuropatycznego, zapalenia kości i stawów, osteoporozy i różnych rodzajów raka. Dotyczy to również różnych chorób (auto)immunologicznych, szczególnie z kręgu zapaleń reumatoidalnych, które już przedstawiono powyżej oraz schorzeń, które charakteryzują się nadmierną elastolizą, szczególnie z kręgu COPD i pokrewnych, powyżej przedstawionych schorzeń, jak również schorzeń układu sercowo-naczyniowego, które charakteryzują się zmianami naczyniowymi, jak miażdżyca. [0077] Zastosowanie leku według wynalazku może być pozanaczyniowe, przykładowo domięśniowe, podskórne, śródoczne, dostawowe, do mazi, ustne, doustne (policzkowe, najęzykowe, podjęzykowe), doodbytnicze, dopochwowe, przez skórę, do płuc (inhalacja) lub donosowe lub donaczyniowe, przykładowo dożylne, dotętnicze lub dosercowe, w każdym przypadku w postaci iniekcji lub infuzji. Przy tym korzystne jest zastosowanie doustne. [0078] Wynalazek dotyczy również sposobu produkcji leku, który charakteryzuje się tym, że co najmniej jeden związek o wzorze Ia z nośnikiem odpowiednim farmaceutycznie i tolerowanym fizjologicznie oraz ewentualnie kolejne odpowiednie substancje czynne, dodatkowe lub pomocnicze przeprowadzane są w odpowiednią postać farmaceutyczną. [0079] Odpowiednimi stałymi lub galenowymi formami preparatów są przykładowo granulat, proszek, drażetki, tabletki, (mikro)kapsułki, czopki, syropy, soki, zawiesiny, emulsje, krople lub roztwory do wstrzykiwania, jak również preparaty o wydłużonym uwalnianiu substancji czynnej, przy których produkcji znajdują zastosowanie powszechne środki pomocnicze, jak zaróbki, środki rozsadzające, wiążące, powlekające, spęczniające, poślizgowe lub smarujące, substancje aromatyzujące, środki słodzące oraz środki zwiększające rozpuszczalność. Jako często stosowane substancje pomocnicze można wymienić węglan magnezu, dwutlenek tytanu, laktozę, mannitol i inne cukry, talk, białko mleka, żelatynę, skrobię, celulozę i jej pochodne, zwierzęce lub roślinne oleje, jak tran rybi, olej słonecznikowy, z orzechów ziemnych lub sezamowy, polietylenoglikol oraz rozpuszczalniki, jak sterylna woda i jedno- lub wielowartościowe alkohole, jak gliceryna. [0080] Dalej jest również możliwe, szczególnie przy produkcji zawiesin, zastosowanie związków z pełni określonymi, specjalnie wytwarzanymi właściwościami powierzchniowymi. Należy tu wymienić przykładowo mielenie na sucho, szlifowanie na mokro, mikronizacja, suszenie rozpyłowe, produkcja nanokryształów oraz podobne procesy, przy których poprzez zmiany właściwości powierzchniowych mogą zostać poprawione przykładowo rozpuszczalność lub w szczególności kinetyka rozpuszczalności, przez co można osiągnąć przykładowo poprawione pobieranie odpowiedniego związku do organizmu. [0081] Korzystnie wytwarza się i podaje preparaty farmaceutyczne w pojedynczych dawkach, w których każda jednostka, jako aktywna część składowa zawiera określoną dawkę związku według wynalazku o wzorze Ia. Przy stałych pojedynczych dawkach, jak tabletki, kapsułki, drażetki lub czopki, dawka ta może wynosić do około 5000 mg, korzystnie jednak około 50 do 1000 mg oraz przy 31

32 roztworach do wstrzykiwania w formie ampułek do około 500 mg, korzystniej jednak około 20 do 200 mg. [0082] Do leczenia dorosłego, ważącego około 70 kg pacjenta wskazane dzienne dawki, w zależności od skuteczności związku o wzorze Ia, wynoszą od około 2 mg do 5000 mg, korzystnie około 10 mg do 1000 mg. Ewentualnie jednak również wyższe lub niższe dawki dzienne mogą być stosowane. Podawanie dziennej dawki może być zarówno poprzez pojedyncze podanie w formie pojedynczej jednostki dawkowania lub też większej liczby mniejszych jednostek dawkowania, jak również poprzez wielokrotne podawanie podzielonych dawek w określonych odstępach. [0083] Inhibitory powyższego rodzaju mogą być podawane zarówno jako monoterapia, jak również w kombinacji lub razem z innymi substancjami leczniczymi. [0084] Produkty końcowe określa się zazwyczaj metodami spektroskopii mas (FAB-, ESI-MS) oraz H- NMR (zazwyczaj, jeśli nie podano inaczej, 500 MHz, w DMSO-D6), za każdym razem podaje się główny pik lub oba główne piki. Temperatury podano w stopniach Celsjusza. Zastosowane skróty są albo objaśnione albo odpowiadają powszechnym umowom. [0085] Produkty wyjściowe lub produkty pośrednie syntezy są albo dostępne do kupienia albo wyprodukowane, jak zacytowano lub opisano. [0086] 1-oksa-8-aza-spiro[4.5]dekan, 2-oksa-8-aza-spiro[4.5]dekan, 2-oksa-7-aza-spiro[4.5]dekan, 1- oksa-7-aza-spiro[4.5]dekan, 2-oksa-7-aza-spiro[3.5]nonan oraz analogi lub pochodne podstawione akrylem lub niepodstawione są wytwarzane jak opisano w WO01/ [0087] 1,4-dioksa-8-aza-spiro[4.5]dekan, 1-oksa-4,8-diaza-spiro[4.5]dekan, 1,5-dioksa-9-azaspiro[5.5]undekan, 1-oksa-5,9-diaza-spiro[5.5]undekan, względnie podobne i podstawione pochodne są wytwarzane jak w EP Także skutecznie mogą być zastosowane znane metody poprzez ogrzewanie keto-prekursorów (np. zabezpieczonego piperydonu) z diolami oraz katalityczną ilością kwasu p-toluosulfonowego na oddzielaczu wody. [0088] 3-aza-spiro[5.5]undekan jest przykładowo również dostępny z 3-aza-spiro[5.5]undekan-2,4- dionu, to samo dotyczy podobnych karbocyklicznych związków spiro. Redukcję można przeprowadzić z LiAlH 4. [0089] 2-metyl-2,8-diaza-spiro[4.5]dekan-1-on, inne podstawione pochodne w pozycji 2, analogiczne moczniki oraz aminy opisano w J. Med. Chem. 47 (8), (2004) lub mogą być otrzymane z opisanych tu produktów poprzez kolejne przekształcenia, przykładowo redukcję. Także w tej publikacji opisano podstawione spiro-hydantoiny i laktamy z odwróconym wiązaniem amidowym (zatem 2,8- diaza-spiro[4.5]dekan-3-on i pochodne) oraz imidy. [0090] Wiele różnych spirocyklicznych indanów, indenów, tetralonów i tetralin jest dostępnych komercyjnie. [0091] Produkcję 6-azaspiro[2.5]octanu i wielu innych związków spiro opisano w Bull. Soc Chim. France 10, (1964)). [0092] Zastosowane skróty: trifluorek bis(2-methoksyetylo)aminosiarkowy tert-butyl BAST tbu 32

33 2,2'-bis(diphenylphoshino-1,1'-binaftyl bis-(okso-3-oksazolidynylo)-chlorek fosforylu Dibenzylidenoaceton Dichlorometan dicykloheksylo-karbodiimid cyjanek dietylofosforylu Diizopropyloetyloamina 4-dimetyloaminopirydyna N,N-dimetyloformamid Dimetylosulfotlenek 1,1'-bis(difenylfosfino)ferro cen chlorowodorek 1-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu Ekwiwalenty Nasycony heksafluorofosforan O-(7-azabenzotriazol-1-ylo)-N, N, N ', N'-tetrametylouroniowy 7-aza-1-hydroksybenzotriazol Sól litu diizopropyloaminy Metanol roztwór chlorku metylomagnezu eter metylo-tertbutylowy N-bromosukcynimid N-chlorosukcynimid N-jodosukcynimid N-etylomorfolina temperatura pokojowa 20 C do 25 C szerokość single tu Tetrahydrofuran kwas trifluorooctowy tetrafluoroboran O-((etoksykarbonylo) cyjanometylenoamino)-n, N, N ',Ntetrametylouroniowy Binap BOP-Cl dba DCM DCC DEPC DIEPA DMAP DMF DMSO DPPF EDCI eq. nas. HATU HOAt LDA MeOH MeMgCl-roztw. MTBE NBS NCS NIS NEM RT S b THF TFA TOTU 33

34 Przykłady [0093] Opisane niżej związki, jako "Przykłady" są tylko przykładami wykonania, jeśli są objęte definicją wzoru (Ia) według zastrzeżenia 1. [0094] Następujące przykłady wykonano analogicznie do wcześniej wymienionych ogólnych lub specjalnych przepisów. Przykład 1: Ester metylowy kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-3-chlorokarbonylopropionowego [0095] Z-Asp-OMe (175 g, 622 mmol) rozpuszczono w THF (1750 ml) i przeniesiono do 2 ml DMF. 86,9 g (684 mmol) chlorku oksalilu rozpuszczono w 200 ml THF (lekko egzotermicznie), znów ochłodzono w temperaturze pokojowej (RT) i wkraplano przez 1 godzinę (h) do roztworu aminokwasów. Po kolejnej godzinie w RT, następnie przez 10 min. przedmuchiwano azotem, roztwór zatężono na wyparce obrotowej w maksymalnej temperaturze 30 C i odparowano kilkakrotnie z toluenem. Otrzymane brudno-białe ciało stałe wysuszono w próżni domowej (około 1,5 mbar) do stałej masy i przekształcano bez dalszego oczyszczania. Wydajność: 186,6 g (ilościowo). Przykład 2: Ester metylowy kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4-oksopentanowego [0096] Bromek miedzi (1) (60,9 g, 425 mmol, 1,2 ekwiwalent (eq.)) wprowadzono do 3-litrowej, 4- szyjkowej butelki (z wkraplaczem, termometrem wewnętrznym, wlotem argonu, przegrodą gumową, w łaźni chłodzącej) i umieszczono w 250 ml THF. W oddzielnej kolbie w 10 C nałożono bromek litu (75 g, 864 mmol, 2,4 eq.) i umieszczono w 470 ml THF pod argonem. Po rozpuszczeniu i ponownym ochłodzeniu do RT roztwór ten przeprowadzono w zawiesinę bromku miedzi. Otrzymany bezbarwny do lekko zielonego roztwór ochłodzono do -60 C oraz w ciągu 15 min. dodano chlorku metylomagnezu (141 ml 3,0 M roztworu w THF, 423 mmol). Utworzył się gęsty, żółtawy osad i temperatura wzrosła do RT. Po ponownym ochłodzeniu do -60 C roztwór z przykładu 1 (wyprodukowany ze 106 g metyloestru kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-3-chlorokarbonylopropionowego 353 mmol oraz 360 ml THF) dodawano przez ok 30 min. i utrzymano temperaturę poniżej -25 C. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano przez 1 h i przy -15 C dodano stałego chlorku amonu (30 g). Po kolejnych 2 h odfiltrowano, filtrat rozcieńczono 400 ml heptanu i dodano 200 ml nasyconego roztworu chlorku amonu. Po tym jak wytrząsano przez 1 h w RT, oddzielono fazę organiczną, wielokrotnie przemywano oraz ponownie wyekstrahowano fazy wodne etyloestrem kwasu octowego. Połączone fazy organiczne suszono nad siarczanem sodu, zagęszczono pod obniżonym ciśnieniem w wyparce obrotowej i poddano chromatografii na w 1 kg żelu krzemionkowego w 1:3 do 1:1 octan etylu/heptan. Po połączeniu frakcji produktu oraz suszeniu pod obniżonym ciśnieniem otrzymuje się 83 g (84 % wydajności) białej substancji stałej. 1 H-NMR (300 MHz, CDCl 3 ): 7,4 (m, 5H); 5,78 (m, 1H); 5,18 (s, 2H); 4,6 (s, 1 H); 3,75 ("s", 3H); 3,3-2,9 (2dd, 2H); 2,2 (s, 3H) Przykład 3: Ester metylowy kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4-okso-heptanowego [0097] Produkcja otrzymanego analogu do przykładu 2, z tą różnicą, że teraz zastosowano chlorek N- propylomagnezu (w 2 M eterze dietylu) i zrezygnowano z oczyszczania chromatograficznego. Zamiast 34

35 tego otrzymany ciemny surowy produkt pobrano do 1:1 DCM/heptan i przefiltrowano przez celit. Po potraktowaniu węglem aktywnym i odfiltrowaniu otrzymuje się pożądany produkt z 93 % wydajnością. 1 H-NMR (300 MHz, CDCl 3 ): 7,4 (m, 5H); 5,78 (m, 1H); 5,17 (s, 2H); 4,6 (s, 1 H); 3,73 ("s", 3H); 3,3-2,9 (2dd, 2H); 2,4 (m, 2H); 1,6 (m, 2H, nałożony);0,9 (s, 3H) Przykład 4: Ester metylowy kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4,4-difluoropentanowego [0098] BAST (deoksofluor, 60 g, 271 mmol, 2,95 eq.) umieszczono w 1-litrowej kolbie z obojętnego tworzywa z ketonem z przykładu 2 rozpuszczonym/zawieszonym w 40 ml dichlorometanu. Po czasie reakcji, wynoszącym 1 dzień oraz ponownie po 12 h dodawano za każdym razem 25 ml (113 mmol) BAST i dalej mieszano w RT. Po kolejnych 12 h dodano dichlorometan i szybko wkroplono otrzymany roztwór do lodowatego nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu, przy czym utrzymano temperaturę poniżej 30 C. Fazę organiczną oddzielono, fazę wodną wielokrotnie ekstrahowano dichlorometanem i połączone fazy organiczne przemywano wodą, 1 N HCl oraz nasyconym roztworem NaCl, suszono nad siarczanem sodu i odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Brązowy olej ostatecznie poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (3:1 heptan/mtbe do 2:1). Frakcje produktu oczyszczono i odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Wydajność: 22,3 g 56 % 1 H- NMR (300 MHz, CDCl 3 ): 7,4 (m, 5H); 5,45 (m, 1H); 5,18 (s, 2H); 4,6 (s, 1 H); 3,78 ("s", 3H); 2,4 (m, 2H); 1,7 (m, 3H) Przykład 5: Ester metylowy kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4,4-difluoroheptanowego [0099] Wytwarzanie analogiczne jak w przykładzie 4. 1 H-NMR (300 MHz, CDCl 3 ): 7,4 (m, 5H); 5,46 (m, 1H); 5,17 (s, 2H); 4,6 (m, 1 H); 3,77 ("s", 3H); 2,4 (m, 2H); 1,8 (m, 2H, nałożony); 1,5 (m, 2H); 0,95 (m, 3H) Wszystkie kolejne przekształcenia z szeregu pochodnych kwasu 4,4-difluoroheptanowego do produktów końcowych według wynalazku przeprowadzono całkiem analogicznie do odpowiednich pochodnych kwasu pentanowego. Przykład 6: Bromowodorek estru metylowego kwasu (S)-2-amino-4,4-difluoropentanowego [0100] 10 g związku z przykładu 4 przeniesiono w RT z 35 ml 33 % HBr do lodowatego kwasu octowego i mieszano przez 40 min. Ostatecznie dodano 400 ml zimnego dietyloeteru i przechowywano mieszaninę reakcyjną przez 3 h w 4 C. Wytrącony produkt odsączono przez frytkę szklaną, dobrze przeprowadzono płukanie końcowe zimnym eterem i usunięto z pozostałości rozpuszczalnika pod zmniejszonym ciśnieniem. Może być bezpośrednio zastosowanym w następującej reakcji. Wydajność: 6,67 g (82 %) 1 H-NMR: 8.5 (s b, 3H); 4.3 (t, 1H); 3.76 (s, 3H); 2.53 (m, 2H); 1.7 (t, 3H). Przykład 7: Ester metylowy kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjanianopentanowego [0101] Związek z przykładu 6 (6,76 g, 28,8 mmol) umieszczono i rozpuszczono w 240 ml dichlorometanu i 9,46 ml (117 mmol, 4,05 eq.) pirydyny, ochłodzono w łaźni lodowej do 0 C przez 15 min i umieszczono w 19,86 ml 20 % roztworu fosgenu w toluenie (37,54 mmol, 1,3 eq.) w ciągu sekund. Mieszano przez 2 h przy 0 C, ostatecznie mieszaninę reakcyjną ekstrahowano zimnym półmolowym HCl i lodem. Fazy wodne ekstrahowano ponownie dichlorometanem, połączone fazy organiczne przemyto lodem i nasyconym roztworem NaCl, ostatecznie suszono nad MgSO 4 i 35

36 odfiltrowano od środka osuszającego. Po odparowaniu pod obniżonym ciśnieniem pozostałe 5,21 g brązowego oleju (odpowiada 94 % wydajności) bezpośrednio dalej przekształcano. Przykład 8: Kwas (S)-2-[(3-aza-spiro[5.5]undekan-3-karbonylo)-amino]-4,4-difluoropentanowy [0102] 252 mg (1,3 mmol) izocyjanianów z przykładu 7 rozpuszczono przy 0 C w 5 ml THF oraz umieszczono w 109 mg (3,25 mmol, 2,5 eq.) wodorowęglanu sodu i 209 mg (1,37 mmol, 1,05 eq.) 3- aza-spiro[5.5]undekanie. Mieszano przez noc, oddzielono od wytrąconych soli i potraktowano mieszaninę reakcyjną bezpośrednio 2,5 ml 1 M roztworu LiOH (2,5 mmol, 1,9 eq.). Reakcję kontrolowano za pomocą HPLC-MS. Jeśli pik masy reagentu całkowicie zaniknie, zakwasza się ostrożnie rozcieńczonym HCl oraz izoluje się produkt poprzez ekstrakcję octanem etylu, suszenie fazy organicznej nad siarczanem (VI) sodu i odparowanie pod obniżonym ciśnieniem. Wydajność: 440 mg (ilościowo). Surowy produkt zastosowano bezpośrednio w następującym sprzężeniu amidowym. Przykład 9: [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluorobutylo]-amid kwasu 3-azaspiro[5.5]undekan-3-karboksylowego [0103] Surowy produkt z przykładu 8, kwas (S)-2-[(3-aza-spiro[5.5]undekan-3-karbonylo)-amino]-4,4- difluoropentanowy), rozpuszczono w 6 ml THF/DMF 2:1 i umieszczono w 161,8 mg (1,365 mmol, 1,05 eq.) wodorowęglanie 1-amino-1-cyklopropylonitrylu i 176,9 mg (1,3 mmol, 1 eq.) 1-hydroksy-7- azabenzotriazolu, schłodzono do 0 C i umieszczono w 250 mg (1,3 mmol, 1 eq.) EDCI oraz w 0,496 ml (3,9 mmol, 3 eq.) N-etylomorfoliny. Ostatecznie mieszano przez 2 h przy 0 C do RT, oddestylowano THF pod obniżonym ciśnieniem, dodano octanu etylu oraz wytrząsano silnie z rozcieńczonym HCl, nas. roztworem NaHCO 3 i nas. roztworem NaCl. Po zatężeniu fazy organicznej bezpośrednio przeprowadzono preparatywny rozdział HPLC (Merck Hibar Purospher RP18, 250x25, standard-gradient acetonitrylu-woda-tfa). Frakcje produktu oczyszczono i zliofilizowano. Wydajność: 222 mg, 43 % w teorii. 1 H-NMR: 8,82 (s, 1 H); 6,6 (s, 1 H); 4,31 (m, 1 H); 3,28 (w przybliżeniu, 4H); 2,29 (m, 2H); 1,7-1,1 (mm, w przybliżeniu 20H); MS (ESI + ): 397,17 Przykład 10: Chlorek 8-aza-spiro[4.5]dekan-8-karbonylowy [0104] 1,57 ml fosgenu (20 % roztwór w toluenie, 2,96 mmol) umieszczono w 5 ml dichloroetanu i schłodzono do - 20 C, ostatecznie powoli dodawano mieszaninę 8-aza-spiro-[4,5]-dekanu (750 mg, 2,96 mmol) oraz trietyloaminy (1,28 ml, 9,2 mmol, 3,1 eq.). Po 30 min temperatura osiągnęła RT, po 1 h zgodnie z LC-MS zawierał jeszcze trochę produktu wyjściowego, ale także trzy nowe piki. [0105] Ostatecznie dodano 2 N wodnego HCl, fazę wodną ekstrahowano z dichlorometanem, fazę organiczną przemyto nasyconym roztworem NaHCO 3 i suszono nad siarczanem (VI) sodu, ostatecznie odparowano rotacyjnie pod obniżonym ciśnieniem. Surowa wydajność: 592 mg [0106] Materiał bezpośrednio dalej przekształcano bez dalszego oczyszczania. Ogólna procedura robocza: patrz przykład 19 Przykład 11: Ester benzylowy kwasu (S)-4-karboksymetylo-5-okso-oksazolidyno-3- karboksylowego [0107] Związek jest dostępny do kupienia lub może być wyprodukowany według przepisów z literatury poprzez ogrzewanie pod chłodnicą zwrotną z Z-Asp-OH z paraformaldehydem w wodooddzielaczu w benzenie. 36

37 Przykład 12: Ester benzylowy kwasu (S)-4-chlorokarbonylmetylo-5-okso-oksazolidyno-3- karboksylowego [0108] Związek z przykładu 11 przekształcono do estru benzylowego kwasu (S)-4- chlorokarbonylometylo-5-okso-oksazolidyno-3-karboksylowego analogicznie, jak opisano w przykładzie 1. Tak otrzymany produkt zastosowano w ostatecznej reakcji bez dalszego oczyszczania. Przykład 13: Ester benzylowy kwasu (S)-5-okso-4-(2-oksopropylo)-oksazolidyno-3- karboksylowego [0109] CuBr (24,54 g, 168 mmol, 1,2 eq.) oraz LiBr (29,18 g, 336 mmol, 2,4 eq.) umieszczono w wyżarzonych kolbach pod argonem, ostatecznie rozpuszczono w 600 ml bezwzględnego THF i mieszano przez 20 min. w RT. Otrzymuje się klarowny żółto-pomarańczowy roztwór. Potem schłodzono do -78 C dodawano do niego po kropli roztwór MeMgCI (55,46 ml, 168 mmol, 1,2 eq.). To prowadzi do żółtej, trudno mieszającej się zawiesiny, tak że kolejne 75 ml THF dodawano po kropli; mieszano go ostatecznie przez 15 min. przy -60 C. To jest około 150 ml THF rozpuszczonego chlorku kwasu karboksylowego z przykładu 12 (41,67 g, 140 mmol) mieszano przy - 60 C i następnie powoli dodawano po kropli. Tak powstałą mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1 h w tej temperaturze. Przetwarzano poprzez dodanie około 100 ml nasyconego roztworu NH 4 Cl, silnie mieszano przez 10 min. w -60 C, następnie dodano 200 ml heptanu i 60 ml wody i mieszano kolejne 15 min. w RT. Fazy rozdzielono, fazę wodną umieszczono w 50 ml 1 M HCl (zielony roztwór) i dwukrotnie ekstrahowano około 100 ml octanu etylu. Oczyszczone organiczne fazy przemyto 2 M roztworem HCl, nasyconym roztworem NaHCO 3 i nasyconym roztworem NaCl, suszono nad siarczanem (VI) sodu i odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Ostatecznie oczyszczono za pomocą chromatografii rzutowej w żelu krzemionkowym (heptan/octan etylu 5:1-2:1); frakcje produktu oczyszczono i uwolniono z pozostałości rozpuszczalnika pod obniżonym ciśnieniem. Wydajność: 21,6 g, 56 % w teorii. 1 H-NMR (250 MHz, 390 K, DMSO-d6): 7,35 (s, 5H); 5,43; 5,22 (2 d, 2H); 5,13 (d, 2H); 4,4 (dd, 1 H); 3,26, 3,04 (je 2 dd, 2H); 2,07 (s, 3H). Przykład 14: Ester benzylowy kwasu (S)-4-(2,2-diftuoropropylo)-5-okso-oksazolidyno-3- karboksylowego [0110] 15,52 g związku z przykładu 13 (56 mmol) zawieszono w 5 ml dichlorometanu i mieszając umieszczono w 25 g (20,8 ml, 2,02 eq.) BAST. Mieszano przez 14 dni pod argonem. W międzyczasie widma LCMS wykazały, że przekształcenie nie było jeszcze całkowite po 3 i 9 dniach. W celu przeróbki nakroplono roztwór reakcyjny do schłodzonego roztworu wodorowęglanu sodu (silne wydzielanie gazu) i następnie mieszano przez około 30 min. (brak wydzielania gazu), roztwór wodny następnie dwukrotnie wytrząsano z DCM. Fazę wodną doprowadzono do ph 3 rozcieńczonym roztworem HCl i ponownie dwukrotnie wytrząsano z DCM. Fazy organiczne oczyszczono i przemyto nasyconym roztworem NaCl, suszono nad siarczanem (VI) sodu i odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z DCM/metanolem (0-6% metanol), frakcje produktu oczyszczono i uwolniono z pozostałości rozpuszczalnika pod obniżonym ciśnieniem. Wydajność: 8 g, odpowiada 48 % w teorii. Przykład 15: Kwas (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4,4-difluoropentanowy 37

38 [0111] Związek z przykładu 14 (4,9 g, 16,37 mmol) rozpuszczono w 30 ml acetonu, schłodzono do 0 C i następnie dodano 1 N ługu sodowego (32,74 ml, 32,74 mmol, 2 eq.). Przez około 2,5 h mieszano w RT, kontrola reakcji za pomocą LCMS wykazała całkowite przekształcenie. Ostatecznie dodano 20 ml 1 N HCl, oddestylowano aceton pod obniżonym ciśnieniem i doprowadzono ph roztworu do 3 do 4. Dwukrotnie wytrząsano z octanem etylu. Fazę organiczną przemyto nasyconym roztworem NaCl, suszono nad siarczanem (VI) sodu i odparowano do suchości pod obniżonym ciśnieniem. Surowy produkt poddano chromatografii w żelu krzemionkowym z gradientem DCM/metanol (0-6 % metanol). Wydajność: 4,7 g (ilościowo). Przykład 16: Kwas (S)-2-butoooksykarbonyloamino-4,4-difluoropentanowy [0112] Związek z przykładu 15 (2,99 g, 10,44 mmol) rozpuszczono w 40 ml metanolu i dodano 580 mg 10 % Pd/C. Przy 2 barach uwodorniano przez 3 h. Stwierdzono tylko znikomo małą eliminację Z. Ponownie dodano 300 mg katalizatora i uwodorniono prze kolejne 2 h - niewielka przemiana. Jeszcze raz dodano tę samą ilość katalizatora i uwodorniano przez noc, dopiero teraz przekształcenie było całkowite. Katalizator odfiltrowano i odparowano. Pozostałość rozpuszczono w dioksan/woda (40 ml) i dodano węglan sodu (700 mg, 0,6 eq), 10,4 ml roztworu 1 N NaOH (10,4 mmol, 1 eq.) oraz 2,6 g diwęglanu di-tert-butylu (11,94 mmol, 1,14 eq.). Po około 2 h przekształcenie było całkowicie zakończone. Roztwór ekstrahowano z eterem i odrzucono fazę eteru. Ostatecznie zakwaszono fazę wodną 1 N HCl do ph 3 i dwukrotnie ekstrahowano octanem etylu. Fazę organiczną przemyto nasyconym roztworem NaCl, suszono nad siarczanem (VI) sodu, środek suszący odfiltrowano i odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Wydajność: 950 mg, 36 % w teorii. 1 H-NMR: 12,8 (s, 1H); 7,25 (d, 1H); 4,11 (t, 1 H); 2,3 (m, br., 2H); 1,6 (t, 3H); 1,37 (s, 9H). Przykład 17: Ester tert-butylowy kwasu [(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylokarbamoilo)-3,3- difluorbutyl]-karbaminowego [0113] 1,35 g (5,33 mmol) produktu z przykładu 16, 810 mg (6,83 mmol, 1,3 eq.) wodorowęglanu 1- amino-1-cyklopropylonitrylu i 943 mg (6,93 mmol, 1,3 eq.) HOAt rozpuszczono lub zawieszono w 18 ml dichlorometanu, schłodzono do 0 C i następnie umieszczono w 1,33 g (6,93 mmol, 1,3 eq.) EDCI oraz w 0,496 ml (13,86 mmol, 2,6 eq.) NEM. Mieszano przez 16 h przy 0 C do RT. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 40 ml DCM i wytrząsano względem 1 N roztworu HCl, nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu i nasyconego roztworu NaCl. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanu (VI) sodu i odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Produkt był wystarczająco czysty do dalszych przekształceń. Wydajność: 1,5 g, 89 % w teorii. Przykład 18: (1-cyjanocyklopropylo)-amid kwasu (S)-2-amino-4,4-difluorpentanowego [0114] Do odłączenia grupy zabezpieczającej Boc umieszczono związek z przykładu 17 (580 mg, 1,83 mmol) w 10 ml TFA/DCM 1:1 i mieszano przez 30 min. w RT. Ostatecznie odparowano pod obniżonym ciśnieniem, przeniesiono do dichlorometanu i toluenu i usunięto pozostałości rozpuszczalnika w wysokiej próżni. Produkt występuje jako trifluorooctan. Wydajność: 340 mg Przykład 19: Ogólny przepis wytwarzania: Reakcja chlorku N-karbonylu z zabezpieczonym na C-końcowym aminokwasem 38

39 [0115] 1mmol C-końcowego zabezpieczonego lub występującego jako amid wolnego aminokwasu (przykładowo produkt z przykładu 18, po uwolnieniu po potraktowaniu zasadowym) rozpuszczono w 10 ml THF i schłodzono do 0 C. Powoli dodawano w dwóch porcjach kwaśne chlorki z przykładu 10 (1 mmol rozpuszczono w 5 ml zimnegothf) przez 60 min. Ostatecznie dalej mieszano przez noc. Mieszaninę reakcyjną dodano do 50 ml dichlorometanu, przemyto wodą i nasyconym roztworem NaHCO 3, suszono nad siarczanem (VI) sodu i odparowano rotacyjnie. Otrzymany oleisty surowy produkt ostatecznie za każdym razem bezpośrednio oczyszczano poprzez HPLC (RP-18, acetonitrylwoda) oraz zliofilizowano frakcje produktu. Wydajności wynosiły w tym sposobie tworzenia mocznika około 10 do 50 % w teorii. Przykład 20: Ester benzylowy kwasu (S)-5-okso-4-(2-fenylopropylo)-oksazolidyno-3- karboksylowego [0116] Ester benzylowy kwasu (S)-5-okso-4-(2-fenylopropylo)-oksazolidyno-3-karboksylowego wytworzono analogicznie do przykładu 13 wychodząc z estru benzylowego kwasu (S)-4- chlorokarbonylometylo-5-okso-oksazolidyno-3-karboksylowego (5,00 g, 16,8 mmol) i 15 ml 20 % roztworu chlorku benzylomagnezu (20,2 mmol, 1,2 eq.) w THF. Produkt otrzymano w postaci żółtego oleju. Wydajność: 5,0 g, 84 % w teorii. Przykład 21: Ester benzylowy kwasu (S)-4-(2,2-difluoro-3-fenylpropylo)-5-okso-oksazolidyno-3- karboksylowego [0117] ester benzylowy kwasu (S)-4-(2,2-difluoro-3-fenylpropylo)-5-okso-oksazolidyno-3- karboksylowego wytworzono analogicznie do przykładu 14 wychodząc z estru benzylowego kwasu (S)-5-okso-4-(2-okso-3-fenylpropylo)-oksazolidyno-3-karboksylowego (5,00 g, 14,2 mmol) i BAST (12,5 g, 56,60 mmol, 4 eq.). Po chromatografii na żelu krzemionkowym (dichlorometan/metanol) otrzymano czysty ester benzylowy kwasu (S)-4-(2,2-difluoro-3-fenylpropylo)-5-okso-oksazolidyno-3- karboksylowego w postaci żółtego oleju. Wydajność: 1,2 g, 23 % w teorii. Przykład 22: Kwas (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4,4-difluoro-5-fenylopentanowy [0118] Kwas (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4,4-difluoro-5-fenylopentanowy wytworzono analogicznie do przykładu 15 wychodząc z estru benzylowego kwasu (S)-4-(2,2-difluoro-3- fenylpropylo)-5-okso-oksazolidyno-3-karboksylowego (1,2 g, 3,20 mmol). Produkt otrzymano w postaci żółtego oleju, który zastosowano bezpośrednio do dalszych przekształceń. Wydajność: 1,02 g, 88 % w teorii. Przykład 23: Ester metylowy kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4,4-difluoro-5- fenylopentanowego [0119] Do roztworu kwasu (S)-2-benzyloksykarbonylamino-4,4-difluoro-5-fenylopentanowego (1,02 g, 2,81 mmol) w 40 ml metanolu wkroplono chlorek trimetylosililu (0,61 g, 5,61 mmol, 2 eq.). Po zakończeniu dodawania mieszano przez 3 h w RT. Substancję rozpuszczającą usunięto pod obniżonym ciśnieniem i pozostałości zastosowano surowo w następującej reakcji. Wydajność: 1,0 g, 94 % w teorii. Przykład 24: Ester metylowy kwasu (S)-2-amino-4,4-difluoro-5-fenylopentanowego [0120] W trójszyjkowej kolbie rozpuszczono ester metylowy kwasu (S)-2-benzyloksykarbonylamino- 4,4-difluoro-5-fenylopentanowego (1,0 g, 2,65 mmol) w 25 ml metanolu. Po wielokrotnym wytworzeniu 39

40 próżni i gazowaniu argonem dodano 350 mg Pd/C (10 %). Po ponownym gazowaniu i usuwaniu argonu atmosferę argonu zastąpiono przez wodór (butla z gazem H 2 ). Mieszano przez 3 h w RT. Z powodu niecałkowitego przekształcenia dodano kolejne 350 mg katalizatora i uwodorniano kolejne 5 h w RT. Po całkowitym przekształceniu mieszaninę reakcyjną przefiltrowano. Przemyto 20 ml metanolu i filtrat odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Otrzymano woskowatą pozostałość, która obok pożądanego produktu zawiera również niewielkie ilości monoodfluorowanego i diodfluorowanego produktu. Tę pozostałość bez dalszego oczyszczania zastosowano w następnych reakcjach. Wydajność: 530 mg, 82 % w teorii. Przykład 25: Ester metylowy kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjaniano-5-fenylopentanowego [0121] Pod argonem rozpuszczono ester metylowy kwasu (S)-2-amino-4,4-difluoro-5- fenylopentanowego (400 mg, 1,64 mmol) w 20 ml dichlorometanu. W RT wkroplono pirydynę (520 mg, 4 eq.) i mieszano otrzymany roztwór przez 15 minut. Potem schłodzono do 0 C i umieszczono w 20 % roztworze fosgenu w toluenie (2,16 ml, 4,1 mmol, 2,5 eq.). Mieszano 90 minut w RT i następnie usunięto środek rozpuszczający pod obniżonym ciśnieniem. Jeszcze dwukrotnie kodestylowano z 10 ml toluenu. Tak otrzymany surowy produkt zastosowano bez dalszego oczyszczania w następującej reakcji. Wydajność: 425 mg, 96 % w teorii. Przykład 26: Ester metylowy kwasu (S)-2-[(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-karbonylo)-amino]-4,4- difluoro-5-fenylopentanowego [0122] Ester metylowy kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjaniano-5-fenylopentanowego (425 mg, 1,58 mmol) rozpuszczono w 25 ml dichlorometanu. Do tego roztworu dodano 8-aza-spiro[4.5]dekan (220 mg, 1,58 mmol, 1 eq.) oraz DIPEA (269 µl, 204 mg, 1,58 mmol, 1 eq.) i mieszano przez noc w RT. Substancję rozpuszczającą usunięto pod obniżonym ciśnieniem i pozostałości oczyszczono poprzez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,005 % TFA). Frakcje zawierające produkt połączono i uwolniono od środka rozpuszczającego pod obniżonym ciśnieniem. Wydajność: 245 mg, 38 % w teorii. Przykład 27: Kwas (S)-2-[(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-5- fenylopentanowy [0123] Ester metylowy kwasu (S)-2-[(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-5- fenylopentanowego (240 mg, 0,59 mmol) rozpuszczono w mieszaninie 15 ml THF i 5 ml metanolu. Dodano roztwór 42 mg LiOH (1,76 mmol, 3 eq.) w 5 ml wody i mieszano przez 3 h w RT. Po zakończonej reakcji zakwaszono mieszaninę reakcyjną poprzez dodanie 2 M roztworu HCl do ph3. Organiczny środek rozpuszczający usunięto pod obniżonym ciśnieniem i pozostałą fazę wodną ekstrahowano octanem etylu. Ostatecznie fazę organiczną przemyto jeszcze trzy razy wodą i raz nasyconym roztworem NaCl, suszono nad MgSO 4 i uwolniono od środka rozpuszczającego pod obniżonym ciśnieniem. Produkt otrzymano w postaci żółtej substancji stałej, którą bez dalszego oczyszczania zastosowano w następującej reakcji. Wydajność: 192 mg, 82 % w teorii. Przykład 28: [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenylo-butylo]-amid kwasu 8-aza-spiro[4.5]dekan-8 karboksylowego 40

41 [0124] Do roztworu zawierającego jako surowy produkt kwas (S)-2-[(8-aza-spiro[4.5]dekan-8- karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-5-fenylopentanowy (192 mg, 0,49 mmol) w 10 ml DMF dodawano po sobie DIPEA (331 µl, 252 mg, 1,95 mmol, 4 eq.), HATU (185 mg, 0,49 mmol, 1 eq.) oraz nitrochlorowodorek kwasu amino cyklopropanokarboksylowego (58 mg, 0,49 mmol, 1 eq.). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w RT, następnego dnia zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość oczyszczono przez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA). Tytułowy związek otrzymano w postaci bezbarwnego, krystalicznego materiału. Wydajność: 34 mg, 15 % w teorii. 1 H-NMR: 8,83 (s, 1H); 7,48-7,15 (m, 5H); 6,62 (s, 1 H); 4,39 (m, 1 H); 3,30-3,15 (m, 6H); 2,39 (m, 1 H); 2,22 (m, 1 H); 1,65-1,05 (mm, w przybliżeniu 16H); MS (ESI + ): 459,2 Przykład 29: Ester tertbutylowy kwasu 9-cyklopropylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekan-3- karboksylowego [0125] Ester tertbutylowy kwasu 9-cyklopropylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekan-3-karboksylowego rozpuszczono w 10 ml absolutnego metanolu. Do tego roztworu dodano 3 g sita molekularnego (3 Å, które wcześniej wysuszono w wysokiej próżni). Następnie pod argonem dodawano po sobie lodowaty kwas octowy (0,55 ml, 10 eq.), [(1-etoksycyklopropyl)oksy]-trimetylosilan (0,69 ml, 3,5 eq.) oraz 4,4 ml 1 M roztworu NaCNBH 3 w THF (4,4 mmol, 4,5 eq.). Po 20 minutach mieszania w RT ogrzano do 60 C i w tej temperaturze mieszano przez około 15 h. Mieszaninę reakcyjną przefiltrowano i filtrat zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość pobrano do dichlorometanu, przemywano po sobie 1 M roztworem NaOH i NaCl oraz suszono nad MgSO 4. Po usunięciu środka rozpuszczającego pod obniżonym ciśnieniem otrzymano produkt w postaci bezbarwnego oleju. Wydajność: 318 mg (ilość.) Przykład 30: 3-cyklopropylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekan [0126] Otrzymany jako surowy produkt ester tertbutylowy kwasu 9-cyklopropylo-3,9-diazaspiro[5.5]undekan-3-karboksylowego (318 mg, 0,98 mmol) rozpuszczono w 6 ml dichlorometanu i umieszczono w łaźni lodowej z 1 ml 4 M roztworu HCl w dioksanie (4 mmol, 4 eq.). Mieszano przez 16 h w RT. Rozpuszczalnik odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość pobrano do 20 ml wody i liofilizowano. Tak otrzymano 3-cyklopropylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekan-chlorowodorek jako surowy produkt w postaci bezbarwnego amorficznego materiału, który jest wystarczająco czysty do dalszych przekształceń. Wydajność: 252 mg, ilościowo. Tak otrzymaną pochodną piperydyny, jak w powyżej opisanych przykładach przekształcono do produktów końcowych, które są wymienione w Tabeli 1 a i 1 b. Przykład 31: Ester tertbutylowy kwasu 9-butylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekan-3-karboksylowego [0127] Ester tertbutylowy kwasu 9-butylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekan-3-karboksylowego (150 mg, 0,59 mmol) rozpuszczono w 10 ml absolutnego dichlorometanu i umieszczono w aldehydzie masłowym (52 µl, 1 eq.). W łaźni lodowej dodawano 17 µl lodowatego kwasu octowego (0,5 eq.) oraz triacetoksyborowodorek sodu (137 mg, 1,1 eq.). Mieszano przez 16 h w RT. Z powodu niecałkowitego przekształcenia ponownie dodano aldehyd masłowy (52 µl, 1 eq.), lodowaty kwas octowy (17 µl, 0,5 eq.) oraz triacetoksyborowodorek sodu (137 mg, 1,1 eq.). Po kolejnych 4 h mieszania w RT dodano trochę wody i przemyto mieszaninę reakcyjną nasyconym roztworem NH 4 Cl. Fazę organiczną 41

42 suszono nad MgSO 4 i uwolniono od rozpuszczalnika pod obniżonym ciśnieniem. Produkt otrzymano w postaci bezbarwnego oleju. Wydajność: 211 mg (ilość.) Przykład 32: 3-butylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekan [0128] Otrzymany jako surowy produkt ester tertbutylowy kwasu 9-butylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekan- 3-karboksylowego (183 mg, 0,59 mmol) rozpuszczono w 4 ml dichlorometanu i umieszczono w łaźni lodowej z 0,6 ml 4 M roztworu HCl w dioksanie (2,4 mmol, 4 eq.). Mieszano przez około 16 h w RT. Rozpuszczalnik usunięto pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość pobrano do 20 ml wody i liofilizowano. Tak otrzymano chlorowodorek 3-butylo-3,9-diaza-spiro[5.5]undekanu jako surowy produkt w postaci bezbarwnego amorficznego materiału, który jest wystarczająco czysty do dalszych przekształceń. Wydajność: 176 mg (ilościowo). [0129] Tak otrzymaną pochodną piperydyny, jak w powyżej opisanych przykładach przekształcono do produktów końcowych, które są wymienione w Tabeli 1a i 1 b. Przykład 33: Kwas 1,4-dioksaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowy [0130] 3,0 g (14 mmol) prekursora estru etylowego, estru etylowego kwasu 1,4-dioksaspiro[4.5]dekan- 8-karboksylowego, rozpuszczono w 5 ml metanolu i powoli umieszczano przy RT w 28 ml (2 eq.) 1 M roztworu LiOH. Mieszano przez noc; HPLC-MS wykazała całkowitą reakcję. Metanol oddestylowano pod obniżonym ciśnieniem i pozostałość ostrożnie tak zakwaszono 1 ml HCl, że nie było nadmiaru kwasu. Ekstrahowano octanem etylu, fazę octanu etylu suszono nad siarczanem (VI) sodu i ostatecznie odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Wydajność: 2,25 g, 86 % w teorii. Przykład 34: Ester tertbutylowy kwasu [(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylokarbamoilo)-3- metylbutylo]-karbaminowego [0131] 5 g Boc-(S)-Leu-OH (21,6 mmol), 3,3 g chlorowodorku kwasu 1-amino cyklopropanokarbonitrylu (28,1 mmol, 1,3 eq.) i 3,8 g HOBt (28,1 mmol, 1,3 eq.) zawieszono w 60 ml dichlorometanu i w 0 C umieszczano po sobie EDCI (28,1 mmol, 1,3 eq.) oraz 7,15 ml NEM (6,5 g, 56,2 mmol, 2,6 eq.). Mieszano w 0 C do RT przez noc, wytrząsano kwaśne (1 M roztwór HCl), zasadowe (nasycony roztwór NaHCO 3 ) oraz neutralne (nasycony roztwór NaCl), suszono nad siarczanem (VI) sodu i oddestylowano rozpuszczalnik pod obniżonym ciśnieniem. Ostatecznie poddano chromatografii w żelu krzemionkowym w układzie octan metylu/heptan. Wydajność: 3,62 g, 57 % w teorii. 1 H-NMR: 8,82 (s, 1 H); 6,92 (d, 1 H); 3,86 (m, 1 H); 1,55 (m, 1 H); 1,47 (m, 2H); 1,36 (s, 9H); 1,09 (m, 2H); 0,86 (dd, 6H); MS (ESI + ): 296,3. Przykład 35: [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3-metylbutylo]-amid kwasu 1,4- dioksaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [0132] Produkt z przykładu 34, ester tert-butylowy kwasu [(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylokarbamoilo)-3- metylbutylo]-karbaminowego, (1,1 g, 3,72 mmol) umieszczono w 20 ml TFA/dichlorometan 1:1 i mieszano przez 30 min. w RT. Ostatecznie odparowano pod obniżonym ciśnieniem, ponownie przeniesiono do dichlorometanu i toluenu oraz usunięto rozpuszczalnik i pozostałości TFA pod obniżonym ciśnieniem. Otrzymany N-końcowo odblokowany produkt dalej bezpośrednio przekształcano. Z tego 283 mg (1,5 mmol) umieszczono z 136 mg HOAt (1 mmol, 0,67 eq.), 195 mg kwasu 1,4-dioksaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego z przykładu 33 (1 mmol, 0,67 eq.), 268 mg EDCI 42

43 (1,4 mmol, 0,93 eq.) oraz 0,32 ml NEM (2,5 mmol) przy 0 C w 2,5 ml THF i 0,25 ml DMF i mieszano przez noc przy 0 C do RT. Ostatecznie oddestylowano rozpuszczalnik pod obniżonym ciśnieniem, pozostałość przeniesiono do octanu etylu i wytrząsano z roztworem wodorowęglanu sodu i nasyconym roztworem NaCl. Po suszeniu nad siarczanem (VI) sodu i odparowaniu rozpuszczalnika oczyszczono RP-HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA). Frakcje produktu oczyszczono i zliofilizowano. Wydajność: 25 mg (bez frakcji mieszanych), odpowiada 7 % w teorii). 1 H- NMR: 8,81 (s, 1H); 7,84 (d, 1 H); 4,20 (m, 1H); 3,83 (s, 4H); 2,22 (m, 1H); 1,75-0,8 (3m, w przybliżeniu 13 H; 1,05 (m, 2H); 0,82 (dd, 6H); MS (ESI + ): 364,2. [0133] Przeprowadzanie wymienionych w Tabeli 1 a przykładów odbywa się w analogiczny sposób, jak opisano wcześniej. Tabela 1a pokazuje przykłady z przynależną charakterystyką: Tabela 1 a: Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,46 383,1 8,82 (s, 1 H); 6,62 (d, 1 H); 4,28 (m, 1 H); 3,29 (m, 4H); 2,26 (m, 2H); 1,65-1,05 (mm, 19 H): ,4 387, ,48 397,1 8,83 (s, 1); 6,80 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,6 (m, 1 H); 3,4 (m, approx, 4 H); 2,25 (m, approx, 4H); 1,7-1,4 (mm, approx, 11 H); 1,1 (m, 2H) 8,81 (s, 1 H); 6,6 (d, 1 H); 4,3 (m, 1 H); 3,3 (m, 2H); 3,15 (dd, 2H); 2,29 (m, 2H); 1,6-1,0 (mm, approx, 20H) ,51 411,5 8,82 (s, 1 H); 6,62 (d, 1 H); 4,28 (m, 1 H); 3,29 (m, 4H); 2,26 (m, 2H); 1,82 (m, 2H); 1,65-1,05 (mm, approx, 18H); 0,88 (t, 3H) ,54 425,6 8,82 (s, 1 H); 6,62 (d, 1 H); 4,28 (m, 1 H); 3,29 (m, 4H); 2,26 (m, 2H); 1,60-1,05 (mm, approx, 20H); 0,88 (t, 3H) 43

44 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,55 504, ,51 475, ,43 398, ,46 412,5 9 (s, 1 H); 7,58 (d, 2H); 6,93 (d, 2H); 6,82 (d, 1 H); 4,31 8m, 1 H); 3,92 (m, 2H); 3,77 (m, 2H); 3,76 (s, 3H); 2,92 (m, 2H); 2,30 (m, 2H); 2,07 (m, 2H); 1,69-1,4 (2m, 9H); 1,1 (m, 2H),94 (s, 1 H); 8,88 (s, 1 H); 7,4 (t, 2H); 6,87 (d, 1 H); 6,7 (m, 3H); 4,6 (s, 2H); 4,39 (m, 1 H); 3,96 (m, 2H); 2,6-2,2 (m, br, approx, 6H); 1,6 (m, br, approx, 7H); 1,11 (m, 2H) 8,88 (s, 1H); 7,57 (s, 1 H); 6,72 (d, 1 H); 4,28 (m, 1H); 3,85 (m, 2H); 3,2 (t, 2H); 2,88 (m, 2H); 2,3 (m, 2H); 1,92 (m, 2H); 1,65-1,4 (m, br, 7H); 1,29 (m, 2H); 1,1 (m, 2H) 8,88 (s, 1H); 6,72 (d, 1 H); 4,28 (m, 1 H); 3,85 (m, 2H); 3,28 (t, 2H); 2,88 (m, 2H); 2,7 (s, 3H); 2,3 (m, 2H); 1,92 (m, 2H); 1,65-1,4 (m, br, 7H); 1,29 (m, 2H); 1,1 (m, 2H) ,5 429,5 8,85 (s, 1 H); 6,75 (d, 1 H); 4,29 (m, 1 H); 3,6 (s, 1 H, overl, water); 3,46 (s, 4H); 3,3 (m, 4H); 2,3 (m, 2H); 1,73-1,42 (3m, 9H); 1,1 (m, 2H); 0,88 (s, 6H) ,5 431,2 8,89 (s, 1 H); 7,15 (m, 4H); 6,74 (d, 1 H); 4,34 (m, 1 H); 3,98 (dd, 2H); 2,9 (m, 4H); 2,3 (m, 2H); 2,0 (m, 2H); 1,65 (m, 5H); 1,45 (m, 4H); 1,1 (m, 2H) 44

45 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,4 413,4 8,88 (s, 1 H); 8,51 (s, 1H); 6,8 (d, 1 H); 4,3 (m, 1 H); 3,1 (m, 2H); 2,8-2,1 (m, br, approx, 6H); 1,6 (m, br, approx, 5H); 1,24; 1,11 (2m, 4H) ,43 369,3 8,88 (s, 1 H); 6,24 (d, 1 H); 4,3 (m, 1 H); 3,3 (m, 2H); 3,1 (dd, 2H); 2,3 (m, 1 H); 1,75-0,9 (mm, 15H); 1,1 (m, 2H) ,55 488, ,52 492, ,43 401, ,53 477,4 8,88 (s, 1 H); 7,4-7,15 (3m, 5H); 6,74 (d, 1 H); 4,39 (s, 2H); 4,3 (m, 1 H); 3,9 (dd, 2H); 3,18 (m, 2H); 2,9 (dt, 2H); 2,3 (m, 2H); 1,7-1,3 (3m, 6H); 1,1 (m, 1 H) 8,89 (s, 1 H); 7,68 (m, 2H); 7,20 (m, 2H); 6,78 (d, 1 H); 4,31 8m, 1H); 3,92 (m, 2H); 3,77 (m, 2H); 2,92 (m, 2H); 2,30 (m, 2H); 2,07 (m, 2H); 1,7-1,4 (2m, 9H); 1,1 (m, 2H) 8,82 (s, 1 H); 6,72 (d, 1 H); 4,28 (m, 1 H); 3,83 (m, 4H); 3,3 (m, approx, 4H, water overlap); 2,28 (m, 2H); 1,75-1,4 (3m, approx, 11 H); 1,1 (m, 2H) 8,86 (s, 1 H); 7,31 (s, 5H); 6,8 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 4,0 (m, 2H); 3,9 (m, 2H); 3,4 (m, approx, 5H, overlap water); 3,05 (m, 1 H); 2,28 (m, 2H); 2,0 (m, 2H); 1,7-1,3 (2m, approx, 7H); 1,1 (m, 2H) 45

46 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,51 373,2 8,26 (s, 1 H); 5,83 (s, 1 H); 3,26 (m, approx, 5H); 1,9-1,0 (mm, approx, 25 H) ,54 387,2 8,83 (s, 1 H); 6,20 (m, 1 H); 3,9, 3,8 (2t, 1 H); 3,28 (m, 4H); 1,75-0,8 (mm, approx, 27H) ,29 454,3 8,86 (s, 1 H); 6,68 (d, 1 H); 4,29 (m, 1 H); 3,3 (m, 6H); 3,0 (m, 4H); 2,28 (m, 2H); 1,81 (m, 2H); 1,65-1,4 (m, 11 H); 1,3 (m, 4H); 1,1 (m, 2H); 0,9 (t, 3H) ,26 438,2 8,89 (s, 1 H); 6,7 (d, 1 H); 4,28 (m, 1 H); 3,32 (m, approx, 8H, water overlap); 2,89 (m, 1 H); 2,26 (m, 2H); 1,83 ("d", 2H); 1,66-1,37 (m, 2m, 9H); 1,28 (m, 2H); 1,1 (m, 2H); 0,85 (2m, 4H) ,41 302,4 (ES-) 8,89 (s, 1 H); 8,1 (d, 1 H); 4,18 (m, 1 H); 2,0 (m, br, approx 5H); 1,66-1,32 (m mm, approx, 6H); 1,07 (m, 2H); 0,94-0,74 (m, dd, approx, 10H) [0134] Kolejne spiro-cykliczne aminy, które następnie zastosowano do przeprowadzenia kolejnych przykładów według wynalazku, przedstawiono jak następuje: Spirocykliczne aminy 7-cyklopropyl-2,7- diaza-spiro[3.5]-nonan, 7-propyl-2,7-diaza-spiro[3.5]nonan, 2-cyklopropyl-2,8-diaza-spiro[4.5]dekan, 2- cyklopropyl-2,7-diaza-spiro[3.5]nonan, 2-propyl-2,7-diaza-spiro[3.5]nonan, 9-cyklopropyl-1-oksa-4,9- diaza-spiro[5.5]undekan und 4-cyklopropyl-1-oksa-4,9-diaza-spiro[5.5]undekan wyprodukowano wychodząc odpowiednio od wyżej opisanych przykładów od zabezpieczonych prekursorów trzeciorzędowego butyloksykarbonylu, które są dostępne komercyjnie. 2-cyklopropylmetyl-2,8-diaza- 46

47 spiro[4.5]dekan-3-on otrzymano poprzez alkilowanie estru trzeciorzędowego butylu kwasu 3-Okso-2,8- diaza-spiro[4.5]dekan-8-karboksylowego (dostępny komercyjnie) z cyklopropylometylobromkiem i ostatecznie odszczepiono zabezpieczającą grupę trzeciorzędową butyloksykarbonylową z TFA. 6-azaspiro[2,5]oktan może być wytworzony według literatury (Bull. Soc Chim. France 10, (1964) lub też, jak opisano dalej poprzez cyklopropanowanie estru trzeciorzędowego butylu kwasu 4- metyleno-piperydyno-1-karboksylowego i ostateczne odszczepienie grupy zabezpieczającej trzeciorzędowej butyloksykarbonylowej. Przykład 58: 6-aza-spiro[2.5]oktan [0135] [0136] W wyżarzonej suchej kolbie pod gazem ochronnym mieszano mieszaninę z 9,90 g pyłu cynkowego (151 mmol) oraz 1,50 g CuCl (15,15 mmol) w 20 ml abs. dietyloeteru przez ok. 100 min, w 50 C (temperatura łaźni). Schłodzono do 15 C (temperatura łaźni). Po kolei wkraplano w sposób ciągły 6,1 ml dijodometanu (75,0 mmol), 7,8 ml abs. dimetoksyetanu i w końcu 4,27 g estru trzeciorzędowego butylu kwasu 4-metyleno-piperydyno-1-karboksylowego (21,7 mmol). Mieszaninę reakcyjną powoli ogrzewano do 50 C (temperatura łaźni) i mieszano w tej temperaturze przez ok. 20 h. Po tym czasie z powodu niecałkowitego przekształcenia chłodząc jeszcze raz dodano 20 ml dietyloeteru i 6,1 ml dijodometanu. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano przez kolejne 8 h do 50 C (temperatura łaźni). Po schłodzeniu rozcieńczono THF i przefiltrowano przez celit. Filtrat umieszczono z 4,3 g kwasu toluenosulfonowego i kilkoma kroplami wody i ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymany surowy produkt rozpuszczono w 100 ml THF i umieszczono z 7,09 g Bocbezwodnikiem (1,5 eq.) oraz 5,5 ml DIPEA (1,5 eq.). Mieszano 48 h w RT i ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość mieszano z ok. 150 ml dietyloeteru. Przesączono ją i pozostałość na filtrze dobrze przemyto dietyloeterem. Tak otrzymany filtrat zatężono. Pozostał olej, który przeniesiono do 200 ml dichlorometanu i dwukrotnie przemyto nas. roztw. NaHCO 3 i raz rozc. roztw. HCl (ph = 5). Fazę organiczną suszono nad siarczanu (VI) sodu i ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. W ten sposób 2,8 g trzeciorzędowego butylestru kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan- 6-karboksylowego otrzymano w postaci jasnego oleju. Ten olej rozpuszczono w 5 ml dichlorometanu i umieszczono w mieszaninie 10 ml TFA i 0,5 ml wody. Po 48 h mieszania w RT zatężono roztwór reakcyjny pod obniżonym ciśnieniem i jeszcze trzykrotnie kodestylowano z toluenem. W ten sposób otrzymano 6-aza-spiro[2.5]oktan w postaci brązowego oleju, który był wystarczająco czysty do dalszych przekształceń. Wydajność: 1,50 g (31 % w teorii) MS (ESI + ): 112. [0137] Tak otrzymany 6-aza-spiro[2.5]oktan przekształcono do związków według wynalazku, jak opisano w przykładach oraz 68-70: Przykład 59: Chlorowodorek esteru metylowego kwasu (S)-2-amino-4,4-difluoropentanowego [0138] 47

48 [0139] Przy ok. 5 C (łaźnia lodowa) wkroplono pod argonem 8,2 ml chlorku tionylu (112,6 mmol; 1,5 eq.) do 100 ml metanolu (p.a). W ciągu 30 min. pozostawiono do osiągnięcia RT i mieszano przez kolejne 30 min. Do tej mieszaniny reakcyjnej porcjami dodawano 19,0 g kwasu (S)-2- trzeciorzędowego-butoksykarbonyloamino-4,4-difluoro-pentanowego (75,0 mmol). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2 h w RT. Następnie mieszaninę reakcyjną ogrzano do 35 C (temperatura wewnętrzna) i mieszano w tej temperaturze jeszcze przez ok. 3 h. Ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem, przez co chlorowodorek metylestru kwasu (S)-2-amino-4,4-difluoropentanowego otrzymano w postaci lekko brązowawego, krystalicznego ciała stałego, które było wystarczająco czyste do dalszych przekształceń. Wydajność: 13,5 g (89 % w teorii.) Przykład 60: Ester metylowy kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjaniano-5-pentanowego [0140] [0141] Pod argonem rozpuszczono 2,0 g chlorowodorku estru metylowego kwasu (S)-2-amino-4,4- difluoro-pentanowego w 80 ml dichlorometanu, umieszczono z 3,2 ml pirydyny (4 eq.) i schłodzono do ok. 5 C (łaźnia lodowa). Po 10 min. powoli wkroplono 6,7 ml (1,3 eq.) 20 % roztw. fosgenu do toluenu. Powstałą zawiesinę mieszano przez 3 h w łaźni lodowej i następnie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość przeniesiono do toluenu i przefiltrowano. Po usunięciu rozpuszczalnika w próżni otrzymano ester metylowy kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjanianopentanowego w postaci brązowego oleju, który bez dalszego oczyszczania zastosowano w ostatecznej reakcji. Wydajność: 1,1 g (58 % w teorii.) Przykład 61: Ester metylowy kwasu (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4- difluoro-pentanowego [0142] [0143] Do roztworu 0,65 g estru metylowego kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjaniano-pentanowego (3,36 mmol) w 4 ml dichloroetanu dodano pod argonem roztwór 0,75 g 6-aza-spiro[2.5]oktantrifluorooctanu (3,30 mmol, 1 eq.) oraz 0,75 ml DIPEA (1,3 eq.) w 6 ml dichloroetanu. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w RT. Rozcieńczono 10 ml dichlorometanu i przemyto nasyconym roztw. NaHCO 3. Fazę organiczną suszono nad siarczanem (VI) sodu i ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość oczyszczono przez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA). Frakcje produktu oczyszczono i zliofilizowano. Wydajność: 200 mg, 20 % w teorii MS (ESI + ): 305. Przykład 62: Kwas (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-pentanowy [0144] 48

49 [0145] 365,0 mg esteru metylowego kwasu (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4- difluoro-5-pentanowego (1,2 mmol) rozpuszczono w mieszaninie 10,8 ml THF i 3,6 ml metanolu. Do roztworu dodano 3,6 ml 1 M wodnego roztw. LiOH (3 eq.). Mieszano jedną godzinę przy 45 C (temperatura łaźni) i ostatecznie dodano 3,6 ml 1 M roztw. HCl. Mieszaninę zatężono pod obniżonym ciśnieniem i jeszcze dwukrotnie kodestylowano DMF. Tak otrzymany kwas (S)-2-[(6-azaspiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-pentanowy był wystarczająco czysty do późniejszego przekształcenia. Wydajność: 400 mg (ilość.) Przykład 63: [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-2-karboksylowego [0146] [0147] Do roztworu 348,0 mg kwasu (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoropentanowego (1,2 mmol) w 5 ml DMF dodawano po sobie 142,3 mg chlorowodorku 1-aminocyklopropankarbonitrylu (1,2 mmol, 1,0 eq.), 163,3 mg HOAt (1,0 eq.), 0,61 ml DIPEA (3 eq.) oraz 456 mg HATU (1,0 eq.). Mieszaninę reakcyjną mieszano 24 h w RT i ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość pobrano do 10 ml dichlorometanu i przemywano niewielką ilością nas. roztw. NaHCO 3 i następnie rozcieńczonym roztw. HCl (ph=5) i suszono nad MgSO 4. Tak otrzymaną pozostałość oczyszczono przez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA). Frakcje produktu oczyszczono i zliofilizowano. W ten sposób [(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-butylo]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego otrzymano jako bezbarwne amorficzne ciało stałe. Wydajność: 200 mg, 47 % w teorii. MS (ESI + ) 355,1. 1 H-NMR: 88,85 (s, 1 H); 6,68 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,30-3,40 (m, 4H); 2,30 (m, 2H); 1,60 (t, 3H); 1,50 (m, 2H); 1,25 (m, 4H); 1,10 (m, 2H); 0,30 (s, 4H). Przykład 64: Ester metylowy kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4-okso-5- fenylopentanowego [0148] [0149] W wyżarzonej, przepłukanej argonem kolbie rozpuszczono 3,7 g bromku litu (2,4 eq.) i 4,38 g (1,2 eq.) CuBr-Me 2 S in 55 ml abs. THF i mieszano przez 20 min. w RT. Powstały żółty roztwór schłodzono do -70 C i umieszczono z 16,2 ml (1,2 eq.) roztw. chlorku benzylomagnezu (20% w THF). 49

50 Po kolejnych 20 min. w -70 C dodano roztwór 5,32 g estru metylowego kwasu (S)-2-benzyloksykarbonyloamino-3-chlorokarbonylo-propionowego (przykład 1) (17,75 mmol) do 15 ml THF. Po 2 h powoli ogrzewano do -35 C i dodano 50 ml nas. roztw. NH 4 Cl. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 400 ml dichlorometanu i przemyto 100 ml 2 M roztw. HCl. Fazę wodną przemyto jeszcze dwukrotnie 50 ml dichlorometanu. Połączone fazy organiczne przemywano po sobie 2 M roztw. HCl, nas. roztw. NaHCO 3 i nas. roztw. NaCl, suszono nad MgSO 4 i ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Ester metylowy kwasu (S)-2-benzyloksykarbonyloamino-4-okso-5-fenylo-pentanowego otrzymano w postaci żółtego oleju, który zastosowano w następnym etapie bez dalszego oczyszczania. Wydajność: 6,39 g (ilość.) Przykład 65: Ester metylowy kwasu (S)-2-benzylooksykarbonyloamino-4,4-difluoro-5- fenylopentanowego [0150] [0151] W naczyniu teflonowym rozpuszczono 6,3 g estru metylowego kwasu (S)-2- benzyloksykarbonyloamino-4-okso-5-fenylo-pentanowego (17,7 mmol) w 10 ml dichlorometanu. Pod argonem dodano 5 g BAST (1,28 eq.). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 20 h w 40 C (temperatura łaźni). Ponownie dodano 5 g BAST (1,28 eq.) i mieszano kolejne 20 h w 40 C. Mieszaninę reakcyjną wkroplono do 500 ml zmrożonego roztw. NaHCO 3 i rozcieńczono 200 ml dichlorometanu. Fazy rozdzielono i fazę wodną dwukrotnie przemyto 100 ml dichlorometanu. Połączone fazy organiczne przemywano 1 M roztw. HCl oraz nas. roztw. NaCl, suszono nad MgSO 4 i zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość (ciemnobrązowy olej) oczyszczono przez chromatografię rzutową w żelu krzemionkowym z mieszaniną heptan/octan etylu. Ester kwasu (S)-2- benzyloksykarbonyloamino-4,4-difluoro-5-fenylo-pentanowego otrzymano w postaci żółtej woskowatej substancji. Wydajność: 3,03 g (45 % w teorii.) Przykład 66: Ester metylowy kwasu (S)-2-amino-4,4-difluoro-5-fenylopentanowego [0152] [0153] 3,0 g estru metylowego kwasu (S)-2-benzyloksykarbonyloamino-4,4-difluoro-5-fenylopentanowego (8,0 mmol) chłodząc w łaźni lodowej z 8,0 ml (5 eq.) 30 % roztw. HBr umieszczono w lodowatym kwasie octowym i mieszano przez 3 h. Dodano 100 ml dietyloeteru i odessano powstały osad. Tak otrzymany surowy produkt oczyszczono przez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA). Otrzymaną po liofilizacji amorficzną substancję stałą przeniesiono do dichlorometanu i przemyto nas. roztw. NaHCO 3. Fazę organiczną suszono nad MgSO 4 i zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymano ester metylowy kwasu (S)-2-amino-4,4- difluoro-5-fenylo-pentanowego w postaci żółtego oleju. 50

51 Wydajność: 817 mg (42 % w teorii.) Przykład 67: Ester metylowy kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjaniano-5-fenylopentanowego [0154] [0155] 817 mg estru metylowego kwasu (S)-2-amino-4,4-difluoro-5-fenylo-pentanowego rozpuszczono w 20 ml dichlorometanu, umieszczono w 1,08 ml pirydyny (4 eq.) i schłodzono do ok. 5 C (łaźnia wodna). Po 10 min. wkroplono 2,3 ml (1,3 eq.) 20 % roztw. fosgenu w toluenie. Powstałą zawiesinę mieszano przez 4 h w łaźni lodowej i następnie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość przeniesiono do toluenu i przefiltrowano. Po usunięciu rozpuszczalnika pod obniżonym ciśnieniem otrzymano ester metylowy kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjaniano-5-fenylo-pentanowego w postaci pomarańczowego oleju, który bez dalszego oczyszczania zastosowano w ostatecznej reakcji. Wydajność: 943 mg (ilość.) Przykład 68: Ester metylowy kwasu (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4- difluoro-5-fenylo-pentanowego [0156] [0157] )Otrzymywanie estru metylowego kwasu (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4- difluoro-5-fenylo-pentanowego przeprowadzono analogicznie do przykładu 61 wychodząc z 904 mg estru metylowego kwasu (S)-4,4-difluoro-2-izocyjaniano-5-fenylo-pentanowego (3,36 mmol) oraz 907 mg 6-aza-spiro[2.5]oktan -trifluorooctan (1,2 eq.). Rozdział chromatograficzny poprzez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA) ujawnił ester metylowy kwasu (S)-2-[(6-azaspiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-5-fenylo-pentanowego w postaci żółtego oleju. Wydajność: 234 mg (18 % w teorii.) Przykład 69: Kwas (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-5-fenylopentanowy [0158] [0159] Otrzymywanie kwasu (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-5-fenylopentanowego przeprowadzono analogicznie do przykładu 62 wychodząc z 234 mg estru metylowego kwasu (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-5-fenylo-pentanowego (0,62 mmol). Rozdział chromatograficzny poprzez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 51

52 0,05 % TFA) ujawnił kwas (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoro-5-fenylopentanowy w postaci bezbarwnej, amorficznej substancji stałej. Wydajność: 41 mg (18 % w teorii.) Przykład 70: [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenylo-butyl]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan-6-kwas karboksyloego [0160] [0161] Do roztworu 41,0 mg kwasu (S)-2-[(6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karbonylo)-amino]-4,4-difluoropentanowego (0,11 mmol) w 5 ml DMF dodawano po sobie 13,3 mg chlorowodorku 1-aminocyklopropankarbonitrylu (1,0 eq.), 15,2 mg HOAt (1,0 eq.), 57 µl DIPEA (3 eq.) und 42,5 mg HATU (1,0 eq.). Mieszaninę reakcyjną mieszano 4 h w RT i ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość oczyszczono przez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA). Frakcje produktu oczyszczono i zliofilizowano. W ten sposób [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylo-karbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenylo-butylo]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan-6- karboksylowego otrzymano w postaci bezbarwnej, amorficznej substancji stałej. Wydajność: 30 mg, 62 % w teorii. 1 H-NMR: 8,85 (s, 1 H); 7,22-7,40 (m, 5H); 6,68 (d, 1 H); 4,40 (m, 1 H); 3,20-3,40 (m, 6H); 2,15-2,40 (m, 2H); 1,48 (d, 2H); 1,25 (t, 4H);1,10 (d, 2H); 0,30 (s, 4H); MS (ESI + ) 431,3. Przykład 71: 8-aza-spiro[4.5]dekan-8-sulfonylochlorek [0162] [0163] 1,0 g 8-aza-spiro[4.5]dekan (7,2 mmol) rozpuszczono w 25 ml dichlorometanu. Po dodaniu 1,5 ml trietyloaminy (1.5 eq.) schłodzono do 0 C. W tej temperaturze dodano roztwór 0,48 ml kwasu chlorosulfonowego (7,2 mmol, 1 eq.) w 5 ml dichlorometanu i ostatecznie 1,9 ml pirydyny (3,2 eq.). Mieszano przez 48 h w RT. Mieszaninę reakcyjną przemyto 1 M roztw. HCl i oddzielono fazę wodną. Następnie fazę organiczną wytrząsano z roztw. Na 2 CO 3. Tak otrzymaną wodną fazę przemyto ostatecznie jeszcze trzykrotnie małą ilością dietyloeteru. Fazę wodną zatężono pod obniżonym ciśnieniem i jeszcze trzykrotnie kodestylowano za każdym razem z 20 ml toluenu. Pozostałość pobrano do wody i liofilizowano. Tak powstałą bezbarwną pozostałość trzykrotnie potraktowano za każdym razem 10 ml etanolu. Oczyszczone fazy alkoholowe zatężono pod obniżonym ciśnieniem i kodestylowano jeszcze 2 razy z toluenem. Tak powstałą pozostałość (1,58 g 8-aza-spiro[4.5]dekan-8- sól sodowa kwasu sulfonowego) zawieszono w 30 ml toluenu i umieszczono pod argonem z 1,65 g pięciochlorku fosforu (1,1 eq.). Tak powstałą mieszaninę reakcyjną mieszano przez 18 h w 100 C. Po schłodzeniu mieszaninę reakcyjną odfiltrowano od części nierozpuszczonych i filtrat zatężono pod 52

53 obniżonym ciśnieniem. W ten sposób otrzymano 8-aza-spiro[4.5]dekan-8-chlorek sulfonylu w postaci bezbarwnego oleju, który zastosowano w następnej reakcji bez dalszego oczyszczania. Wydajność: 520 mg (30 % w teorii.) Przykład 72: Ester metylowy kwasu (S)-2-(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-sulfonyloamino)-4,4-difluoropentanowego [0164] [0165] W naczyniu reakcyjnym umieszczono 100 mg chlorowodorku estru metylowego kwasu (S)-2- amino-4,4-difluoro-pentanowego (0,49 mmol) z 320 mg N, O-bis (trimetylosililo) acetamidem (3,2 eq.) w 3 ml acetonitrylu. Mieszaninę reakcyjną traktowano przez 30 min. w mikrofalówce przy 100 C. Następnie rozpuszczono 128 mg 8-aza-spiro[4.5]dekan-8-chlorek sulfonylu (1,1 eq.) w 2,5 ml acetonitrylu, dodano i powstałą mieszaninę reakcyjną traktowano 100 C w mikrofalówce przez kolejne 2,5 godziny. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod obniżonym ciśnieniem i otrzymaną pozostałość oczyszczono poprzez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA). Ester metylowy kwasu (S)-2-(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-sulfonylamino)-4,4-difluoro-pentanowego otrzymano w postaci bezbarwnego, amorficznego materiału. Wydajność: 75 mg (41 % w teorii) MS (ESI + ): 369. Przykład 73: Kwas (S)-2-(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-sulfonyloamino)-4,4-difluoro-pentanowy [0166] [0167] Otrzymywanie kwasu (S)-2-[(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-sulfonzloamino)-amino]-4,4-difluoro-5- pentanowego przeprowadzono analogicznie do przykładu 62 wychodząc z 50 mg estru metylowego kwasu (S)-2-(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-sulfonzloamino)-4,4-difluoro-pentanowego (0,14 mmol). Wydajność: 30 mg (62 % w teorii.) Przykład 74: (1-cyjanocyklopropylo)-amid kwasu (S)-2-(8-aza-spiro[4,5]dekan-8-sulfonylamino)- 4,4-difluoro-pentanowego [0168] [0169] Do roztworu 30,0 mg kwasu (S)-2-(8-aza-spiro[4.5]dekan-8-sulfonyloamino)-4,4-difluoropentanowego (0,08 mmol) w 2 ml THF i 1 ml dichlorometanu dodawano po sobie 12,0 mg chlorowodorku 1-amino-cyklopropankarbonitrylu (1,2 eq.), 13,8 mg HOAt (1,2 eq.), 33 µl N- 53

54 etylomorfoliny (3 eq.) oraz 19,5 mg EDCI (1,2 eq.). Mieszaninę reakcyjną mieszano 4 h w RT i ostatecznie zatężono pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość oczyszczono przez preparatywną HPLC (gradient: acetonitryl/woda i dodatek 0,05 % TFA). Frakcje produktu oczyszczono i zliofilizowano. W ten sposób otrzymano ((1-cyjano-cyklopropylo)-amid kwasu S)-2-(8-azaspiro[4.5]dekan-8-sulfonylamino)-4,4-difluoro-pentanowego w postaci bezbarwnego, amorficznego materiału. Wydajność: 20 mg, 56 % w teorii. 1 H-NMR: 9,1 (s, 1H); 7,85 (d, 1 H); 3,85 (m, 1H); 3,00 (m, 4H); 2,15 (m, 2H); 1,65 (t, 3H); 1,55 (m, 4H), 1,50 (m, 2H); 1,40 (t, 4H); 1,37 (m, 4H); 1,10 (m, 2H); MS (ESI + ): 419,1 [0170] Analogicznie do wcześniej szczegółowo opisanych przykładów (przykłady 1-35 oraz 58-74) wytworzono następne kolejne związki. [0171] Te kolejne związki przedstawiono w Tabeli 1 b) z przynależną charakterystyką: Tabela 1b: Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,36 326,2 9,03 (s, 1 H); 8,35 (d, 1 H); 4,49 (m, 1 H); 1,85-2,40 (m, 9H); 1,62 (t, 3H); 1,50 (d, 2H); 1,10 (d, 2H); 0,75-0,95 (m, 2H) ,48 413,1 8,85 (s, 1 H); 6,70 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,20-3,40 (m, 4H); 2,25 (m, 2H); 1,80 (m, 4H); 1,62 (t, 3H); 1,45 (m, 6H); 1,20 (s, 6H); 1,10 (m, 2H) ,46 383,1 8,87 (s, 1H); 6,28 (d, 1 H); 4,30 (m, 1H); 3,22-3,38 (m, 2H); 3,08 (m, 2H); 2,20-2,38 (m, 2H); 1,55-1,68 (m, 5H); 1,30-1,52 (m, 12 H); 1,10 (d, 2H) ,47 433,3 8,90 (s, 1 H); 7,29 (m, 3H); 7,20 (m, 1 H); 6,80 (d, 1 H); 5,00 (s, 2H); 4,35 (m, 1 H); 4,00 (m, 2H); 3,05 (m, 2H); 2,30 (m, 2H); 1,80 (m, 2H); 1,65 (t, 3H); 1,58 (m,2h) 54

55 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: 1,50 (d, 2H); 1,10 (d, 2H) ,50 431, ,43 385,3 8,90 (s, 1H); 7,31 (m, 1H); 7,05-7,20 (m, 3H); 6,40 (d, 1 H); 4,38 (m, 1 H); 3,30-3,45 (m, 4H); 2,80 (t, 2H); 2,15-2,40 (m, 4H); 1,90 (m, 1 H); 1,60-1,80 (m, 6H); 1,50 (d, 2H); 1,10 (d, 2H) 8,85 (s, 1H); 6,35 (d, 1H); 4,30 (m, 1H); 3,90 (t, 2H); 3,50 (q, 2H); 3,30-3,40 (m, 2H); 2,20-2,40 (m, 4H); 1,38-1,65 (m, 11H); 1,10(d, 2H) ,43 401, ,53 445,4 9,05 (s, 1 H); 6,69 (d, 1H); 6,60 (d, 1 H); 4,32 (m, 1H), 3,86 (s, 4H); 3,48 (m, 1H); 2,05-2,32 (m, 2H); 1,72 (m, 2H); 1,58-1,68 (m, 5H); 1,45-1,55 (m, 4H); 1,38 (m, 2H); 1,10 (dd, 2H) 8,81 (s, 1H); 7,50 (t, 1H); 7,05-7,29 (m, 3H); 6,60 (t, 1 H); 4,35 (m,1h); 3,90-4,10 (m, 2H); 2,72-2,90 (m, 2H); 2,70 (s, 2H); 2,19-2,35 (m, 2H); 1,85-2,05 (m, 2H); 1,39-1,75 (m, 11H); 1,10 (d, 2H) ,48 410,3 Fumaran: 8,90 (s, 1H); 6,60 (s, 2H); 6,50 (d, 1H); 4,25 (m, 1H); 3,58 (d, 2H); 3,48 (d, 2H); 2,25-2,55 (m, 6H); 2,15 (m, 1H); 1,50-1,68 (m, 7 H); 1,45 (d, 2H); 1,10 (d, 2H); 0,40 (d, 2H); 0,28 (d, 2H) 55

56 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,48 410, ,50 412, ,51 440, ,51 440, ,52 452,3 Fumaran: 8,85 (s, 1 H); 6,68 (d, 1 H); 6,60 (s, 2H); 4,30 (m, 1 H); 3,15-3,50 (m, 4H); 3,05 (s, 4H); 2,25 (m, 2H); 1,95 (m, 1 H); 1,52-1,65 (m, 7H); 1,48 (m, 2H); 1,10 (m, 2H); 0,34 (d, 2H); 0,25 (d, 2H) Fumaran: 8,90 (s, 1 H); 6,72 (d, 1H), 6,50 (s, 2H); 4,28 (m, 1H); 3,10-3,50 (m, 8H); 2,65 (m, 2H); 2,25 (m, 2H); 1,53-1,65 (m, 7H); 1,45 (d, 2H); 1,38 (q, 2H); 1,10 (m, 2H); 0,87 (t, 3H) Sól TFA: 9,02 (S szer, 1 H); 8,88 (s, 1 H); 6,75 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,40-3,90 (m, 6H); 2,88-3,25 (m, 6H); 2,15-2,35 (m, 3H); 1,62 (t, 3H); 1,35-1,48 (m, 4H); 1,10 (d, 2H); 0,90-1,05 (m, 2H); 0,78 (m, 2H) Sól TFA: 8,90 (s, 1 H); 8,70 (S szer, 1 H); 6,82 (d, 1 H); 4,32 (m, 1 H); 3,35-3,70 (m, 8H); 3,15-3,33 (m, 4H); 2,95 (m, 1 H); 2,25 (m, 2H); 2,03 (t, 2H); 1,62 (t, 3H); 1,50 (d, 2H); 1,10 (d, 2H); 0,90 (d, 2H); 0,80 (d, 2H) 8,85 (s, 1 H); 6,72 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,40 (m, 4H); 3,25 (m, 4H); 3,05 (d, 2H); 2,25 (m, 2H); 2,15 (s, 2H); 1,62 (t, 3 H); 1,45 (m, 5H); 1,10 (m, 2H); 0,45 (d, 2H); 0,20 (d, 2H) 56

57 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,53 445, ,61 532, ,62 518,2 8,45 (s, 1 H); 7,10-7,28 (m, 4H); 5,90 (d, 1 H); 4,38 (m, 1 H); 3,30-3,60 (m, 4H); 2,90 (t, 2H); 2,15-2,40 (m, 2H); 1,75-2,10 (m, 6H); 1,38-1,52 (m, 4H); 1,15 (m, 2H); 0,90 (t, 3H) 8,88 (s, 1H); 7,58 (d, 2H); 6,95 (d, 2H); 6,77 (d, 1H); 4,30 (m, 1H); 3,90 (m, 2H); 3,77 (m, 2H); 3,73 (s, 3H); 2,90 (m, 2H); 2,25 (m, 2H); 2,10 (t, 2H); 1,85 (m, 2H); 1,65 (q, 2H); 1,40-1,50 (m, 6H); 1,10 (m, 2H); 0,90 (t, 3H) 8,85 (s, 1H); 6,82 (d, 2H); 6,70 (d, 1H); 6,55 (d, 2H), 4,30 (m, 1H); 3,68 (s, 3H); 3,25-3,55 (m, 6H); 3,10 (s, 2H); 2,25 (m, 2H);1,80 (m, 4H); 1,35-1,55 (m, 8H), 1,10 (d, 2H); 0,90 (t, 3H) , ,3 (ES - ) Sól TFA: 9,80 (S szer, 1 H); 8,90 (s, 1 H); 6,75 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,97 (m, 2H); 3,90 (m, 2H); 3,15-3,30 (m, 4H); 3,10 (m, 1 H); 2,15-2,30 (m, 2H); 1,75-1,86 (m, 2H); 1,70 (s, 4H); 1,45 (d, 2H); 1,40 (m, 2H); 1,10 (d, 2H); 0,89 (t, 3H); 0,80 (d, 4H) ,56 452,3 Sól TFA: 9,45 (S szer, 1 H); 8,90 (s, 1H); 6,72 (d, 1H); 4,31 (m, 1 H); 3,52-3,70 (m, 2H); 3,20-3,40 (m, 4H); 3,05 (m, 1 H); 2,95 (m, 1 H); 2,25 (m, 2H); 2,00 (m, 1 H); 1,72-1,88 (m, 4H); 1,58 (m, 1H); 1,38-1,55 (m, 7H); 1,10 (d, 2H); 0,90 (m, 5H); 0,82 (d, 2H) 57

58 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,59 464,3 (ES) Sól TFA: 8,89 (s, 1 H); 8,52 (S szer, 1 H); 6,70 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,20-3,40 (m, 8H); 2,90 (m, 1 H); 2,20-2,30 (m, 2H); 1,78-1,88 (m, 4H); 1,57 (S szer, 2H); 1,35-1,49 (m, 6H); 1,29 (S szer, 2H); 1,10 (d, 2 H); 0,90 (m, 5H); 0,82 (d, 2H) ,54 438,2 Sól TFA: 8,90 (s, 1 H); 8,68 (S szer, 1 H); 6,65 (d, 1 H); 4,29 (m, 1 H); 3,70 (d, 1 H); 3,65 (dd, 2H); 3,55 (d, 1 H); 3,30-3,45 (m, 2H); 3,12 (m, 2H); 2,87 (S szer, 1 H); 2,12-2,40 (m, 2H); 2,05 (m, 2H); 1,73-1,89 (m, 4H); 1,50 (d, 2H); 1,40 (m, 2H); 1,10 (dd, 2H); 0,90 (m, 5H); 0,85 (d, 2H) ,55 438,3 (ES - ) Sól TFA: 9,01 (S szer, 1H); 8,90 (s, 1 H); 6,62 (d, 1H); 4,29 (m, 1 H); 3,50-3,68 (m, 4H); 3,25-. 3,40 (m, 2H); 3,00 (m, 2H); 2,87 (q, 2H); 2,10-2,38 (m, 2H); 2,02 (m, 2H); 1,80 (m, 4H); 1,65 (m, 2H); 1,50 (d, 2H); 1,40 (m, 2H); 1,10 (d, 2H); 0,90 (t, 6H) ,64 514,2 Sól TFA: 8,89 (s, 1H); 8,51 (S szer, 1 H); 7,22-7,39 (m, 5H); 6,72 (d, 1H); 4,39 (m, 1H); 3,20-3,40 (m, 10H); 2,90 (m, 1H); 2,35 (m, 1H); 2,18 (m, 1 H); 1,80-1,90 (m, 2H); 1,57 (S szer, 2H); 1,38-1,48 (m, 4H); 1,28 (t, 2 H); 1,10 (dd, 2H); 0,90 (d, 2H); 0,80 (d, 2H) 58

59 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,58 486, ,60 488, ,58 486,2 Sól TFA: 9,80 (S szer, 1 H); 8,90 (s, 1 H); 7,23-7,40 (m, 5H); 6,75 (d, 1H); 4,38 (m, 1 H); 3,95 (m, 2H); 3,89 (m, 2H); 3,15-3,42 (m, 6H); 3,09 (m, 1 H); 2,38 (m, 1 H); 2,20 (m, 1 H); 1,59-1,69 (m, 4H); 1,50 (d, 2H); 1,10 (dd, 2H); 0,80 (d, 4H) Sól TFA: 9,80 (S szer, 1 H); 8,90 (s, 1H); 7,23-7,42 (m, 5H); 6,75 (d, 1 H); 4,38 (m, 1 H); 3,92 (m, 2H); 3,82 (m, 2H); 3,15-3,40 (m, 6H); 3,11 (t, 2H); 2,35 (m, 1 H); 2,15 (m, 1H); 1,60-1,75 (m, 4H); 1,39-1,46 (m, 4 H); 1,10 (dd, 2H); 0,90 (t, 3H) Sól TFA: 8,90 (s, 1 H); 8,60 (d b, 1 H); 7,20-7,40 (m, 5H); 6,60 (d, 1 H); 4,40 (m, 1 H); 3,40-3,70 (m, 6H); 3,25 (t, 2H); 3,10 (q, 2H); 2,85 (m, 1 H); 2,35 (m, 1 H), 2,15 (m, 1 H); 2,0 (m, 2H); 1,72 (t, 2H); 1,50 (d, 2H); 1,10 (dd, 2H); 0,90 (d, 2H); 0,80 (d, 2H) ,36 329,2 8,58 (t, 1 H); 6,75 (d, 1 H); 4,40 (m, 1H); 4,10 (d, 2 H); 3,30-3,40 (m, 4 H); 2,25 (m, 2H); 1,62 (t, 3H); 1,25(m, 4H); 0,30 (s, 4 H) ,46 383,3 8,85 (s, 1 H); 6,70 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,30-3,40 (m, 4H); 2,25 (m, 2H); 1,82 (m, 2 H); 1,48 (d, 2H); 1,42 (m, 2H); 1,25 (m, 4H), 1,10 (m, 2H), 0,90 (t, 3H), 0,30 (s, 4 H) 59

60 Przykład Masa molowa (związek macierzysty) Struktura MS (ESI + ) 1 H-NMR: ,50 412,2 8,41 (s, 1 H); 6,70 (d, 2H); 4,42 (m, 1 H); 3,30-3,40 (m, 4H); 2,55 (m, 2H); 2,10-2,40 (m, 9H); 1,88 (m, 2H); 1.25 (m, 6H); 0.30 (s, 4H) ,55 440, (s, 1 H); 6,70 (d, 1 H); 4,40 (q, 1 H); 4,05 (m, 2H); 3,40 (m, 4H); 2,18-2,35 (m, 4H); 2,15 (s, 3H); 1,78-1,94 (m, 4H); 1,42 (m, 2H); 1,26 (t, 4H); 1,19 (m, 2H); 0,90 (t, 3H); 0,30 (s, 4H) ,43 369,4 8,82 (s, 1 H); 6,68 (d, 1 H); 4,30 (m, 1 H); 3,29-3,40 (m, 4H); 2,30 (m, 2H); 1,88 (m, 2H); 1,48 (m, 2H); 1,25 (t, 4H); 1,10 (m, 2H); 0,90 (t, 3H); 0,30 (s, 4H) [0172] Następujące przykłady można przeprowadzić w analogiczny sposób: [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-5-metylo-heksyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4-cyklopropylo-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(2-metoksy-fenylo)-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego 60

61 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(2-trifluorometoksy-fenyl)-butyl]-amid kwasu 6- aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(2-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(4-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-2-yl-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-3-yl-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-4-yl-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego 61

62 [(S)-1-(1-cyjanometylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan-6- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanometylokarbamoil)-4-cyklopropylo-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 6-aza-spiro[2.5]oktan- 6-karboksylowego, [(S)-1-(1-cyjanometylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-3-yl-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(2-cyjanometylokarbamoil)-4-(2-difluorometoksy-fenyl)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 7-aza-spiro[3.5]nonan-7- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4-cyklopropylo-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 7-azaspiro[3.5]nonan-7-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 7-aza-spiro[3.5]nonan- 7-karboksylowego 62

63 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-2-yl-butyl]-amid kwasu 7-azaspiro[3.5]nonan-7-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-3-yl-butyl]-amid kwasu 7-azaspiro[3.5]nonan-7-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-4-yl-butyl]-amid kwasu 7-azaspiro[3.5]nonan-7-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(2-metoksy-fenyl)-butyl]-amid kwasu 7- cyklopropylo-2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(2-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 7- cyklopropylo-2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(4-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 7- cyklopropylo-2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-2-yl-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropylo- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego 63

64 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-3-yl-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropylo- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-4-yl-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropylo- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego, [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-5-metyl-heksyl]-amid diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego kwasu 7-cyklopropylo-2,7- [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4-cyklopropylo-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropylo- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanometylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropylo-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanometylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-3-yl-butyl]-amid diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego kwasu 7-cyklopropylo-2,7- [(S)-1-(1-cyjanometylokarbamoil)-4-cyklopropylo-3,3-difluoro-butyl]-amid diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego kwasu 7-cyklopropylo-2,7-64

65 [(S)-1-(1-cyjanometylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(2-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropylo-2,7- diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-pentyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4-cyklopropylo-3,3-difluoro-butyl]-amid aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego kwasu 1,1-difluoro-6- [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-pirydyno-3-yl-butyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6- aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-pentyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-pirydyno-2-yl-butyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6- aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego 65

66 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-pirydyno-3-yl-butyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6- aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-pirydyno-4-yl-butyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6- aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4-(2-difluorometoksy-fenyl)-4,4-difluoro-butyl]-amid kwasu 1,1- difluoro-6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-(4-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6- aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-(2-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 1,1-difluoro-6- aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego [(S)-1-(4-cyjano-1-metylo-piperydyno-4-yl-karbamoil)-4,4-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 1,1- difluoro-6-aza-spiro[2.5]oktan-6-karboksylowego 66

67 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-fenylo-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl-2,7- diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-(4-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-(2-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4-(2-difluorometoksy-fenyl)-4,4-difluoro-butyl]-amid kwasu 7- cyklopropyl-2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-pirydyno-2-yl-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-pirydyno-3-yl-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego 67

68 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-4,4-difluoro-4-pirydyno-4-yl-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl- 2,7-diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 7-metylo-2,7-diazaspiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 7-(2-metoskyetyl)-2,7- diaza-spiro[3.5]nonan-2-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 9-(2-metoskyetyl)-3,9- diaza-spiro[5.5]undekan-3-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 7-amino-5-azaspiro[2.4]heptan-5-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 7-dimetyloamino-5- aza-spiro[2.4]heptan-5-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropanokarbonyloamino)-5-aza-spiro[2.4]heptan-5-karboksylowego 68

69 Kwas karboksylowy 6-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-butylkarbamoil]-6-aza-spiro[2.5]oktan-1- Ester etylowy kwasu 6-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-butylkarbamoil]-6-azaspiro[2.5]oktan-1-karboksylowego Kwas [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 1-hydroksymetylo-6-azaspiro[2.5]oktan-6-karboksylowego 8-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-butylkarbamoil]-1-oksa-2,8-diazaspiro[4.5]dek-2-en-3-karboksylowy Kwas Kwas 8-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenyl-butylkarbamoil]-1-oksa-2,8-diazaspiro[4.5]dek-2-en-3-karboksylowy 8-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-pentylkarbamoil]-1-oksa-2,8-diazaspiro[4.5]dek-2-en-3-karboksylowy Kwas 7-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenyl-butylkarbamoil]-1-oksa-2,7-diazaspiro[4.5]dek-2-en-3-karboksylowy 69

70 Kwas 7-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-4-fenyl-butylkarbamoil]-1-oksa-2,7-diazaspiro[4.4]non-2-en-3-karboksylowy Kwas {3-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-butylkarbamoil]-3-aza-spiro[5.5]undek-9- yl}-1- octowy Kwas {3-[(S)-1-(1-cyjano-cyklopropylkarbamoilo)-3,3-difluoro-pentylkarbamoil]-3-aza-spiro[5.5]undek- 9-yl}-1-octowy [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-pentyl]-amid kwasu 1,3-diokso-2,8-diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 1,3-diokso-2,8-diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 3-diokso-2,8-diazaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-5-metylo-heksyl]-amid kwasu 5-azaspiro[2.5]oktan-5-karboksylowego 70

71 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 5-aza-spiro[2.5]oktan-5- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 5-aza-spiro[2.5]oktan-5- karboksylowego [(S)-1-(cyjanometylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 5-aza-spiro[2.5]oktan-5- karboksylowego [(S)-1-(yjanometylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 5-aza-spiro[2.5]oktan-5- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-(4-fluoro-fenyl)-butyl]-amid kwasu 5-azaspiro[2.5]oktan-5-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu cyklopropylo-1-oksa-2,8-diazaspiro[4.5]dek-2-en-3-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 8-propyl-1-oksa-2,8-diazaspiro[4.5]dek-2-en-3-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl-1-oksa-2,7-diazaspiro[4.5]dek-2-en-3-karboksylowego 71

72 [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 7-propyl-1-oksa-2,7-diazaspiro[4.5]dek-2-en-3- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 7-cyklopropyl-1-oksa-2,7- diaza-spiro[4.4]non-2-en-3-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-butyl]-amid kwasu 7-metylo-1-oksa-2,7-diazaspiro[4.4]non-2-en-3-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoil)-3,3-difluoro-4-fenyl-butyl]-amid kwasu 7-metylo-1-oksa-2,7- diaza-spiro[4.4]non-2-en-3-karboksylowego Przykłady farmakologiczne: [0173] Określenie aktywności enzymatycznej domeny katalitycznej ludzkiej katepsyny B. [0174] Białko to, jako nieaktywny enzym otrzymano z firmy Sigma, Wiesbaden, Niemcy (nr katalogowy C8571). Enzym aktywowano jak następuje: [0175] 25 µg enzymu rozcieńczono buforem octanowym do stężenia 12,5 µg/ml. 1 część objętościową enzymu umieszczono z 20 częściami objętościowymi roztworu cysteiny i rozcieńczono buforem octan/hepes do stężenia 0,11 µg/ml i inkubowano przez 5 minut w 37 C. [0176] W celu zmierzenia aktywności enzymu inkubowano 10 µl roztworu enzymu z 10 µl 3 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku (reakcja 1) przez 10 minut. Aby zmierzyć aktywność inhibitora enzymu inkubowano 10 µl roztworu enzymu z 10 µl 3 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku, zawierającego inhibitor enzymu (reakcja 2). [0177] Zarówno przy reakcji 1, jak również przy reakcji 2 po dodaniu 10 µl 3 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku, zawierającego 0,3 mmol/l substratu, reakcję enzymatyczną obserwowano za pomocą spektroskopii fluorescencyjnej (360nm (wzbudzenie) /465nm (emisja)). 72

73 [0178] Aktywność enzymu przedstawiono jako wzrost fluorescencji/minutę. [0179] Działanie inhibitora oblicza się jako procent hamowania według następującego wzoru: % hamowania = 100 [(przyrost fluorescencji/minutę w reakcji 2) / (przyrost fluorescencji/minutę w reakcji 1) x 100 [0180] IC 50, które jest wymaganym stężeniem inhibitora, przy którym następuje 50 % hamowania aktywności enzymu, przedstawiono graficznie poprzez nanoszenie procentowego hamowania w różnych stężeniach inhibitora. [0181] Bufor octanowy zawiera 0,1 mol/l octanu sodu, 0,1 mol/l chlorku sodu oraz 0,001 % Pluronicu (Sigma, Deisenhofen, Niemcy) o ph 4,5. [0182] Roztwór cysteiny zawiera 0,3 mol/l cysteiny w wodzie. Bufor octan/hepes zawiera 0,15 mol/l octanu sodu, 0,15 mol/l Hepes, 0,3 mol/l chlorku sodu oraz 0,001 % Pluronicu (Sigma, Deisenhofen, Niemcy) o ph 6,5. [0183] Roztwór enzymu zawiera 0,11 µg/ml domeny enzymatycznej. [0184] Roztwór substratu zawiera 0,3 mmol/l substratu fluorogennego Z-Arg-Arg-AMC (Bachem, Heidelberg, Niemcy). [0185] Określenie aktywności enzymatycznej domeny katalitycznej ludzkiej katepsyny K. [0186] Białko to, jako nieaktywny enzym otrzymano z firmy Sanofi-Aventis, Frankfurt, Niemcy. Enzym aktywowano jak następuje: [0187] 1 część objętościową enzymu umieszczono w 4 częściach objętościowych roztworu cysteiny. Ostatecznie rozcieńczono go buforem octan/hepes do stężenia 0,22 µg/ml. [0188] Aby zmierzyć aktywność enzymu inkubowano 10 µl roztworu enzymu z 10 µl 3 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku (reakcja 1) przez 10 minut. Aby zmierzyć aktywność inhibitora enzymu inkubowano 10 µl roztworu enzymu z 10 µl 3 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku, zawierającego inhibitor enzymu (reakcja 2). [0189] Zarówno przy reakcji 1, jak również przy reakcji 2 po dodaniu 10 µl 3 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku, zawierającego 0,3 mmol/l substratu, reakcję enzymatyczną obserwowano za pomocą spektroskopii fluorescencyjnej (360nm (wzbudzenie) /465nm (emisja)). [0190] Aktywność enzymu przedstawiono jako wzrost fluorescencji/minutę. [0191] Działanie inhibitora oblicza się jako procent hamowania według następującego wzoru: % hamowania = 100 [(przyrost fluorescencji/minutę w reakcji 2) / (przyrost fluorescencji/minutę w reakcji 1) x 100 [0192] IC 50, które jest wymaganym stężeniem inhibitora, przy którym następuje 50 % hamowania aktywności enzymu, przedstawiono graficznie poprzez nanoszenie procentowego hamowania w różnych stężeniach inhibitora. [0193] Roztwór cysteiny zawiera 0,3 mol/l cysteiny w wodzie. Bufor octan/hepes zawiera 0,15 mol/l octanu sodu, 0,15 mol/l Hepes, 0,3 mol/l chlorku sodu oraz 0,001% Pluronicu (Sigma, Deisenhofen, Niemcy) o ph 6,5. [0194] Roztwór enzymu zawiera 0,22 µg domeny enzymatycznej. [0195] Roztwór substratu zawiera 0,3 mmol/l substratu fluorogennego Boc-Ala-Gly-Pro-Arg-AMC (Bachem, Heidelberg, Niemcy). 73

74 [0196] Określenie aktywności enzymatycznej domeny katalitycznej ludzkiej katepsyny S. [0197] Białko to, jako nieaktywny enzym otrzymano z firmy R&D Systems, Wiesbaden, Niemcy (nr katalogowy 1183-CY). Enzym aktywowano jak następuje: [0198] 5 części objętościowych enzymu inkubowano z 20 częściami objętościowymi buforu octanowego i 50 częściami objętościowymi roztworu cysteiny przez 5 minut w 37 C. Po aktywacji enzymu rozcieńczono go buforem Tris/HCl do stężenia 0,65 µgml. Aby zmierzyć aktywność enzymu inkubowano 10 µl roztworu enzymu z 10 µl 3 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku (reakcja 1) przez 10 minut. Aby zmierzyć aktywność inhibitora enzymu inkubowano 10 µl roztworu enzymu z 10 µl 3 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku, zawierającego inhibitor enzymu (reakcja 2). [0199] Zarówno przy reakcji 1, jak również przy reakcji 2 po dodaniu 10 µl 1,5 % (v/v) wodnego roztworu dimetylosulfotlenku, zawierającego 0,15 mmol/l substratu, reakcję enzymatyczną obserwowano za pomocą spektroskopii fluorescencyjnej (360nm (wzbudzenie) /465nm (emisja)). Aktywność enzymu przedstawiono jako [0200] wzrost fluorescencji/minutę. [0201] Działanie inhibitora oblicza się jako procent hamowania według następującego wzoru: % hamowania = 100 [(przyrost fluorescencji/minutę w reakcji 2) / (przyrost fluorescencji/minutę w reakcji 1) x 100 [0202] IC 50, które jest wymaganym stężeniem inhibitora, przy które następuje 50 % hamowana aktywności enzymu, przedstawiono graficznie poprzez nanoszenie procentowego hamowania w różnych stężeniach inhibitora. [0203] Bufor octanowy zawiera 0,05 mol/l octanu sodu, 0,1 mol/l chlorku sodu oraz 0,001 % Pluronicu (Sigma, Deisenhofen, Niemcy) o ph 5,5. [0204] Roztwór cysteiny zawiera 0,3 mol/l cysteiny w wodzie. Bufor Tris/HCl zawiera 0,1 mol/l Tris/HCl, 0,04 mol/l EDTA oraz 0,001 % Pluronicu o ph=7,5. [0205] Roztwór enzymu zawiera 0,65 µg/ml domeny enzymatycznej. [0206] Roztwór substratu zawiera 0,15 mmol/l substratu fluorogennego Z-Val-Val-Arg-AMC (Bachem, Heidelberg, Niemcy). [0207] Odpowiednie wartości Ki otrzymano poprzez zastosowanie równania Cheng-Prusoffa: [0208] (K i. app jest stężeniem substancji konkurującej, które prowadzi do 50 % inhibicji aktywności enzymatycznej przy stężeniu substratu [S]) [0209] W Tabeli 2 przedstawiono dla niektórych reprezentatywnych przykładów odpowiednie wartości inhibicji w postaci wartości Ki: Tabela 2: Przykład Ki [nm] katepsyna K Ki [nm] katepsyna B Ki [nm] katepsyna S 9 1,8 46 3, >

75 Przykład Ki [nm] katepsyna K Ki [nm] katepsyna B Ki [nm] katepsyna S , , , , > , [0210] Określenie przepuszczalności Caco-2/TC7 do przewidywania absorpcji związków według wynalazku: (Test przepuszczalności Caco-2/TC7) [0211] Zastosowano komórki Caco-2/TC-7 firmy Sanofi. Ponadto zastosowano płytki wielodołkowe HTS (24-dołkowe, non-coated, Becton Dickinson, powierzchnia filtra Becton Dickinson 0.3 cm 2 ). Gęstość komórek na filtrach wynosiła 2 x 10 5 /cm 2 oraz 1.3 x 10 4 /cm 2 w butelkach T - 75 (Costar z nakrętką odpowietrzającą) do wzrostu linii komórkowych. Warunki inkubacji to 37 C, 95 % wilgotności powietrza, 10 % CO 2. Medium zmieniano trzy razy w tygodniu (DMEM, Glutamax I, endogenne aminokwasy, penicylina/streptomycyna, FBS 20 %). [0212] Warunki testu przepuszczalności: Asymetryczne warunki dla przesiewu z buforem apikalnym HBSS (z10 mm HEPES oraz 0.5 % BSA przy ph 6.5) i buforem bazalnym HBSS (z 10 µm HEPES 75

76 oraz 5% BSA przy ph 7.4). Eksperymenty przepuszczalności przeprowadzano 2 h przy 37 C pod wzbudzeniem. Próbki analizowano LC-MS. Wyniki przedstawiono za pomocą wartości Papp (single point, cm/sec) (współczynnik przepuszczalności): B2: bazolateralna ilość badanego związku po 2 h [A 0 ]: stężenie apikalne roztworu badanego S: "insert area" : 0.3 cm 2 t : Czas : 2 h Zastrzeżenia patentowe 1. Związek o wzorze Ia i/lub wszystkie formy stereoizomeryczne związku o wzorze Ia i/lub mieszaniny tych form w każdym stosunku; i/lub tolerowane fizjologicznie sole związku o wzorze Ia i/lub solwaty lub hydraty związku o wzorze Ia, przy czym reszta oznacza związki spiro, przy czym pierścienie częściowe oraz są takie same lub różne i od siebie niezależnie oznaczają a) nasycony lub częściowo nasycony -(C 3 -C 11 )-cykloalkil, gdzie cykloalkil nie jest połączony mostkiem, jest połączony mostkiem lub jest skondensowany i niepodstawiony lub niezależnie od siebie podstawiony przez R4, w zależności od wielkości pierścienia, jeden, dwa, trzy, cztery lub pięć razy lub b) nasycony lub częściowo nasycony trzy- do jedenastoczłonowy heterocykl, który w zależności do wielkości pierścienia może zawierać jeden, dwa, trzy lub cztery takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlenu, azotu lub siarki i przy czym heterocykl nie jest połączony mostkiem, jest połączony mostkiem lub jest skondensowany i jest niepodstawiony lub niezależnie od siebie, w zależności od wielkości pierścienia, jeden, dwa, trzy, cztery lub pięć razy podstawiony przez R4, przy czym R4 oznacza -NO 2, -CN, =O, =S, -OH, -CF 3, -SF 5, -(C 0 -C 3 )-alkileno-s-r10, -O-CF 3, -Si-(CH 3 ) 3, -(C 0 -C 5 )- 76

77 alkileno-o-c(o)-r21, -(C 0 -C 5 )-alkileno-c(o)-o-r10, -(C 0 -C 3 )-alkileno-o-r10, -(C 0 -C 3 )-alkileno- N(R21)-R22, -(C 0 -C 3 )-alkileno-n(r 10 )-S(O 2 )-R10, -(C 0 -C 5 )-alkileno-(c 3 -C 8 )-cykloalkil-r23, -S-CF 3, -(C 0 - C 5 )-alkileno-(c 1 -C 3 )-fluoralkil, -(C 0 -C 5 )-alkileno-n(r10)-c(o)-r21, -(C 0 -C 3 )-alkileno-c(o)-n(r21)-r22, -(C 0 -C 4 )-alkil, przy czym alkil jest niepodstawiony lub jeden, dwa lub trzy razy niezależnie od siebie podstawiony przez R9, -(C 0 -C 4 )-alkileno-aryl, przy czym aryl wybrany jest z grupy obejmującej fenyl, indanyl, indenyl, naftyl, przy czym aryl jest niepodstawiony lub jeden, dwa lub trzy razy niezależnie od siebie podstawiony przez R8 lub -(C 0 -C 4 )-alkileno-het, przy czym het wybrany jest z grupy obejmującej azetydynyl, benzimidazolinyl, benzimidazolil, benzofuranyl, benzotiopenyl, benzoksazolil, benztiazolil, benzizoksazolil, benzizotiazolil, chinolinyl, dioksolil, dioksanyl, furanyl, imidazolidynyl, imidazolinyl, imidazolil, indolinyl, indolil, 3H-indolil, izoindolinyl, izoindolil, izochinolinyl, izotiazolidynyl, 2- izotiazolinyl, izotiazolil, izoksazolil, izoksazolidynyl, 2-izoksazolinyl, morfolinyl, oktahydroizochinolinyl, oksazolil, oksazolidynyl, pirymidynyl, piperazynyl, piperydynyl, piranyl, pirazynyl, pirazolinyl, pirazolil, pirydazynyl, pirydyl, pirymidynyl, pirolidynyl, pirolinyl, 2H-pirolil, pirolil, tetrahydrofuranyl, tetrahydroizochinolinyl, tetrahydrochinolinyl, tetrahydropirydynyl, tiazolil, tienyl, tienopirydynyl, tiomorfolinyl, tiofenyl i reszta het jest niepodstawiona lub podstawiona przez R8 niezależnie do siebie jeden, dwa lub trzy razy, R8 oznacza halogen, karbamimidoil, -NO 2, =O, -CF 3, -SF 5, -C(O)-O-R10, - CN, -C(O)-NH 2, -OH, -NH 2, -O-CF 3, -C(O)-N(R10)-R20, -N(R10)-R20, -(C 3 -C 8 )-cykloalkil, -O-(C 1 -C 8 )- alkil, -O-(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, -(C 1 -C 8 )-alkil, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, przy czym wymienione reszty alkilowe każdorazowo są niepodstawione lub jeden, dwa lub trzy razy niezależnie od siebie podstawione przez halogen, NH 2, -OH, -O-CH 3, -SO 2 -CH 3 lub -SO 2 -CF 3, R9 oznacza halogen, -NO 2, -CN, =O, -OH, -CF 3, -C(O)-O-R10, -C(O)-N(R21)-R22, -N(R21)-R22, -(C 3 - C 8 )-cykloalkil, -(C 0 -C 3 )-alkileno-o-r10, -Si-(CH 3 ) 3, -N(R10)-S(O) u -R10, przy czym u oznacza liczbę całkowitą1 lub 2, -S-R10, -SO r -R10, przy czym r oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2, -S(O) v -N(R10)-R20, przy czym v oznacza całkowitą liczbę 1 lub 2, -C(O)-R10, -(C 1 -C 8 )-alkil, -(C 1 -C 8 )-alkoksyl, fenyl, fenyloksyl-, -(C 1 -C 3 )-fluoroalkil, -O-R19, -NH-C(O)-NH-R10, -(C 0 -C 4 )-alkilo-c(o)-o-c(r11, R19)-O- C(O)-R12, -NH-C(O)-NH-R21, -N(R21)-C(O)-R22, -(C 0 -C 4 )-alkilo-c(o)-o-c(r11, R19)-O-C(O)-O-R12, -NH-C(O)-O-R10, -O-CF 3 lub het, przy czym het, ma znaczenie jak zdefiniowano powyżej i jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, R10 oraz R20 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, - (C 0 -C 4 )-alkil-oh, (C 1 -C 3 )-fluoroalkil -(C 0 -C 4 )-alkiol-o-(c 1 -C 4 )-alkil, -(C 0 -C 5 )-alkilo-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, - (C 0 -C 2 )-alkileno-aryl, przy czym aryl, ma znaczenie jak zdefiniowano powyżej i jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez -(C 1 -C 6 )-akil, -O-(C 1 -C 6 )-alkil, halogen lub -(C 3 -C 8 )-cykloalkil lub -(C 0 -C 2 )-alkileno-het, przy czym het, ma znaczenie jak zdefiniowano powyżej jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez - (C 1 -C 6 )-alkil, -O-(C 1 -C 6 )-alkil, halogen lub -(C 3 -C 8 )-cykloalkil, R11 oraz R19 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru lub -(C 1 -C 6 )- alkil, R12 oznacza -(C 1 -C 6 )-alkil, (C 1 -C 6 )-alkil-oh, -(C 1 -C 6 )-alkilo-o-(c 1 -C 6 )-alkil, -(C 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 1 - C 6 )-alkilo-o-(c 1 -C 8 )-alkil,-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 1 -C 6 )-alkilo-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, przy czym reszta 77

78 cykloalkilowa jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez -OH, -O-(C 1 -C 4 )-alkil lub R10, R21 oraz R22 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, przy czym alkil jest niepodstawiony lub niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy podstawiony przez R8, -(C 0 -C 6 )alkileno-c 3 -C 8 )-cykloalkil, -SO t -R10, przy czym t oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2 -(C 1 -C 3 )-fluoroalkil, -O-R12, -(C 0 -C 6 )-alkileno-aryl, przy czym aryl, ma znaczenia jak zdefiniowano powyżej, oraz alkilen i aryl są niepodstawione lub niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy podstawione przez R8 lub -(C 0 -C 6 )-alkileno-het, przy czym het, ma znaczenie jak zdefiniowano powyżej, oraz alkilen i het są niepodstawione lub niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy podstawione przez R8, R21 oraz R22 razem z atomem azotu, z którym są związane, tworzą cztero- do ośmioczłonowy monocykliczny heterocykliczny pierścień, który obok atomu azotu dodatkowo w zależności od wielkości pierścienia może zawierać jeden lub dwa takie same lub różne heteroatomy z szeregu tlenu, azotu lub siarki i przy czym heterocykl jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, R23 oznacza atom wodoru, -OH lub -O-(C 1 -C 4 )-alkil, X oznacza wiązanie kowalencyjne, -N(R7)- lub -O-, przy czym R7 oznacza atom wodoru, -(C 0 -C 4 )- alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil lub -(C 1 -C 4 )-alkil, Y oznacza -C(O)-, -C(S)- lub -S(O 2 ), p oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2, R27 oznacza atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, halogen, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, -(C 0 -C 4 )- alkileno-het, przy czym het, ma znaczenie jak zdefiniowano powyżej oraz jest niepodstawiony lub podstawiony przez halogen, -(C 1 -C 6 )-alkil, -O-(C 1 -C 3 )-fluoroalkil lub -O-(C 1 -C 6 )-alkil, lub -(C 2 -C 2 )- alkileno-fenyl, przy czym fenyl jest niepodstawiony lub podstawiony przez halogen, (C 1 -C 6 )-alkil, -O- (C 1 -C 3 )-fluoroalkil lub -O-(C 1 -C 6 )-alkil, R26 oznacza atom wodoru, -(C 1 -C 4 )-alkil lub -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, R24 oraz R25 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, - (C 1 -C 3 )-fluoroalkil, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, -(C 0 -C 4 )-alkileno-aryl,, przy czym aryl ma znaczenie jak zdefiniowano powyżej, i jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, lub -(C 0 -C 4 )-alkileno-het, przy czym het, ma znaczenie jak zdefiniowano powyżej, i jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R8, R24 oraz R25 tworza razem z atomem węgla, z którym są związane trzy- do sześcioczłonowy pierścień cykloalkilowy, który jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R10 lub fluor, R24 oraz R25 tworza razem z atomem węgla, z którym są związane trzy- do sześcioczłonową resztę hetero-cykloalkilową, która jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R10 lub fluor. 2. Związek o wzorze I według zastrzeżenia 1, przy czym pierścień częściowy 78

79 Wybrany jest z następującej grupy 79

80 przy czym linie przerywane przedstawiają każdy punkt wiązania do drugiego pierścienia częściowego, wiązania pojedyncze w dostarczonych strukturach częściowo mogą być zastąpione przez wiązania podwójne lub mogą być skondensowane przez kolejne układy pierścieniowe, oraz przy czym pierścień częściowy wybrano z następującej grupy 80

81 przy czym linie przerywane przedstawiają każdy punkt wiązania do drugiego pierścienia, wiązania pojedyncze w dostarczonych strukturach częściowo mogą być zastąpione przez wiązania podwójne i oba pierścienie częściowe A i B są niepodstawione lub podstawione niezależnie od siebie jednokrotnie do czterokrotnie przez R4 i reszty X, Y, R27, p, R26, R24, R25 i R4 jak zdefiniowano w zastrzeżeniu Związek o wzorze Ia według zastrzeżenia 1, przy czym pierścienie częściowe 81

82 oraz każdorazowo wybrane są spośród grup obejmujących cyklopropan cyklobutan, cyklopentan, cykloheksan, cykloheptan, cyklooctan, bicyklo[4.2.0]oktan, oktahydro-inden, dekalina, dekahydrobenzocyklohepten, dodekahydro-heptalen, bicyklo[3.1.1]heptan, bicyklo[2.2.1]heptan, bicyklo[3.3.0]oktan, bicyklo[2.2.2]oktan, spiro[2.5]oktan, spiro[3.4]oktan, azepan, azepina, azetydyna, azyrydyna, azyryna, azokan, benzimidazolina, 2,3-dihydro-benzo[b]tiofen, 1,3-dihydro-benzo[c]tiofen, 2,3-dihydro-benzofuran, 2,3-dihydro-benzooksazol, 2,3-dihydro-benzotiazol, 1,3-dihydroizobenzofuran, 4,5-dihydro-izotiazol, 2,3-dihydro-izoksazol, 2,5-dihydro-izoksazol, 4,5-dihydroizoksazol, 5,6-dihydro-4H-[1,2]oksazyna, benzo[1,3]dioksol, 1,4-diazepan, 1,2-diazepina, 1,3- diazepina, 1,4-diazepina, diazyrydyna, diazyryna, 1,4-diazokan, dioksan, 1,3-dioksan, dioksazyna, [1,3]dioksepan, 1,4-diozokan, dioksol, dioksolan, 1,3-dioksolan, 1,3-dioksolen, [1,3]ditian, [1,3]ditiolan, heksahydro-pirydazyna, heksahydro-pirymidyna, imidazolina, imidazolidyna, indan, indolina, izoindolina, izotiazolidyna, izotiazolina, izoksazolina, izoksazolidyna, 2-izoksazolina, morfolina, [1,3,4]oksadiazynan, [1,3,5]oksadiazynan, [1,2,3]oksadiazolidyna, [1,3,4]oksadiazolidyna, 1,2-oksatiepan, 1,2-oksatiolan, [1,3]oksatiolan, 1,4-oksazepan, 1,2-oksazyna, 1,3-oksazyna, 1,4-oksazyna, oksazynan, 1,3-oksazynan, oksazokan, oksazyrydyna, oksazolidyna, oksepan, oksetan, oksiran, oksokan, piperazyna, piperydyna, piran, pirazolina, pirazolidyna, pirolidyna, pirolidinon, pirolina, tetrahydrochinolina, tetrahydrofuran, tetrahydroizochinolina, 1,2,3,4-tetrahydro-naftalen, tetrahydropiran, tetrahydropirydyna, 1,2,3,4-tetrahydro-pirymidyna, 1,2,5,6-tetrahydro-pirymidyna, tetrahydro-tiofen, tetrazyna, tiadiazyna, [1,2,6]tiadiazynan, [1,3,4]tiadiazolidyna, 1,2-tiazyna, 1,3- tiazyna, 1,4-tiazyna, [1,2]tiazynan, [1,3]tiazynan, tiazolidyna, tiazolina, tiepan, tietan, tiomorfolina, tiopiran, 1,2,3-triazyna, 1,2,4-triazyna, 1,3,5-triazyna, [1,2,4]triazynan lub[1,2,4]triazolidyna, oraz przy czym oba pierścienie częściowe każdorazowo są niepodstawione lub niezależnie od siebie, ze względu na wielkość pierścienia, jeden, dwa, trzy, cztery lub pięć razy podstawione przez R4 i reszty X,Y, R27, p, R26, R24, R25 oraz R4 są zdefiniowane jak w zastrzeżeniu Związek o wzorze Ia według zastrzeżenia 1, przy czym pierścień częściowy oraz niezależnie od siebie każdorazowo wybrane są z grupy obejmującej grupy jak azetydyna, cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, 1,3-dihydro-izobenzofuran, 2,3-dihydro-izoksazol, 2,5-dihydroizoksazol, 4,5-dihydro-izoksazol, 1,3-dioksan, dioksolan, 1,3-dioksalan, imidazolidyna, indan, morfolina, 1,3-oksazinan, oksazolidyna, piperazyna, piperydyna, pirolidyna, tetrahydrofuran oraz 1,2,3,4-tetrahydro-naftalen, oraz przy czym oba pierścienie częściowe są niepodstawione lub niezależnie od siebie, w zależności od wielkości pierścienia, jeden, dwa lub trzy razy podstawione przez R4, 82

83 R4 oznacza =O, =S, -(C 0 -C 3 )-alkileno-c(o)-o-r10, -(C 0 -C 3 )-alkileno-n(r21)-r22, -(C 0 -C 3 )-alkileno- NH-C(O)-R21, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil-r23, -(C 0 -C 3 )-alkileno-o-r10, -(C 0 -C 4 )-alkilenofenyl, przy czym fenyl jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie przez R8 jeden, dwa lub trzy razy, lub -(C 0 -C 4 )-alkil, przy czym alkil jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie przez R9 jeden, dwa lub trzy razy, R8 oznacza fluor, chlor, brom, -O-(C 1 -C 3 )-fluoroalkil lub -O-(C 1 -C 4 )-alkil, R9 oznacza halogen, -NO2, -CN, =O, -OH, -CF3, -C(O)-O-R10, -C(O)-N(R21)-R22, -N(R21)-R22, - (C3-C8)-cykloalkil, -(C0-C3)-alkileno-O-R10, -Si-(CH3)3, -N(R10)-S(O)u-R10, przy czym u oznacza całkowitą liczbę 1 lub 2, -S-R10, -SOr-R10, przy czym r oznacza całkowitą liczbę 1 lub 2, -S(O)v- N(R10)-R20, przy czym v oznacza całkowitą liczbę 1 lub 2, -C(O)-R10, -(C 1 -C 8 )-alkil, -(C 1 -C 8 )-alkoksyl, fenyl, fenyloksyl-, -(C 1 -C 3 )-fluoroalkil, -O-R19, -NH-C(O)-NH-R10, -(C 0 -C 4 )-alkilo-c(o)-o-c(r11,r19)- O-C(O)-R12, -NH-C(O)-NH-R21, -N(R21)-C(O)-R22, -(C 0 -C 4 )-alkilo-c(o)-o-c(r11, R19)-O-C(O)-O- R12, -NH-C(O)-O-R10 lub -O-CF 3, R10 oraz R20 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru lub -(C 1 -C 6 )- alkil, R11 oraz R19 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru lub -(C 1 -C 6 )- alkil, R12 oznacza -(C 1 -C 6 )-alkil, -(C 1 -C 6 )-alkil-oh, -(C 1 -C 6 )-alkilo-o-(c 1 -C 6 )-alkil, -(C 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 1 - C 6 )-alkilo-o-(c 1 -C 8 )-alkilo-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, -(C 1 -C 6 )-alkilo-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, przy czym reszta cykloalkilowa jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez -OH, -O-(C 1 -C 4 )-alkil lub R10, R21 oraz R22 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, - O-R12, -(C 0 -C 6 )-alkileno-(c 3 -C 8 )-cykloalkil, -SO t -R10, przy czym t oznacza liczę całkowitą 1 lub 2, lub- (C 1 -C 3 )-fluoroalkil, R23 oznacza atom wodoru, -OH lub -O-(C 1 -C 4 )-alkil, X oznacza wiązanie kowalencyjne lub -N(R7)-, przy czym R7 oznacza atom wodoru lub -(C 1 -C 4 )-alkil, Y oznacza -C(O)-lub-S(O 2 )-, p oznacza liczbę całkowitą 1 lub 2, R26 oznacza atom wodoru, R27 oznacza atom wodoru, (C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, -(C 1 -C 6 )-alkil, -(C 0 -C 2 )-alkileno-fenyl, przy czym fenyl jest niepodstawiony lub podstawiony przez halogen, -(C 1- C 6 )-alkil, -O-(C 1 -C 3 )- fluoroalkil lub -O-(C 1 -C 6 )-alkil, lub -(C 0 -C 2 )-alkileno-pirydyl, R24 oraz R25 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, -(C 1 -C 4 )-alkil lub -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane pierścień cykloalkilowy wybrany z grupy obejmującej cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl lub cykloheksyl, który jest niepodstawiony lub podstawiony niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R10 lub fluor, R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane trzy do sześcioczłonową resztę hetero-cykloalkilową, wybraną z grupy obejmującej grupy jak azyrydyna, azetydyna, diazetydyna, 83

84 diazyrydyna, heksohydropirydazyna, heksohydropirymidyna, imidazolidyna, morfolina, oksadiazinan,oksadiazolidyna, oksatianan, oksatiolan,oksazetydyna, oksazolidyna, oksetan, oksiran, piperazyna, piperydyna, pirazolidyna, pyrrolidyna, tetrahydrofuran, tetrahydropiran, tetrahydrotiofen, tetrahydroytiopiran, tetrazinan, tiadiazolidyna, tiazetydyna, tiazyrydyna, tiazolidyna, tietan, tiiran, tiomorfolina, triazetydyna, triazinan lub triazolidyna, która jest niepodstawiona lub podstawiona niezależnie od siebie jeden, dwa lub trzy razy przez R10 lub fluor. 5. Związek o wzorze la według jednego lub większej liczby zastrzeżeń 1 do 4, gdzie pierścień częściowy wybrany jest z grupy jak azetydyna, cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, 1,3-dihydroizobenzofuran, 1,3-dioksan, 1,3-dioksalan, imidazolidyna, indan, morfolina, 1,3-oksazinan, piperazyna, piperydyna, pyrrolidyna, tetrahydrofuran oraz 1,2,3,4-tetrahydro-naftalen, pierścień częściowy wybrany jest z grupy jak azetydyna, cyklopropyl, cyklopentyl, cykloheksyl, morfolina, oksazolidyna, piperydyna oraz pirolidyna, i gdzie oba pierścienie częściowe są niepodstawione lub niezależnie od siebie, w zależności od wielkości pierścienia, jeden, dwa lub trzy razy podstawione przez R4, przy czym R4 oznacza -O-(C 1 -C 4 )-alkil, =O, -(C 0 -C 4 )-alkileno-(c 3 -C 6 )-cykloalkil, -(C 1 -C 4 )-alkil lub -(C 0 -C 4 )- alkileno-fenyl, przy czym fenyl jest niepodstawiony lub podstawiony przez F, Cl, Br lub -O-(C 1 -C 4 )-alkil, X oznacza wiązanie kowalencyjne lub -NH-, Y oznacza -C(O)- lub -S(O 2 ), p oznacza liczbę całkowitą 1, R27 oznacza atom wodoru, -(C 1 -C 6 )-alkil, 4-F-benzyl lub benzyl, R26 oznacza atom wodoru, R24 oraz R25 są takie same lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, metyl lub etyl, R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane, resztę cyklopropylową lub cyklobutylową, lub R24 oraz R25 tworzą razem z atomem węgla, z którym są związane pierścień piperydynowy, który jest niepodstawiony lub podstawiony przez -(C 1 -C 4 )-alkil 6. Związek o wzorze la według jednego lub więcej zastrzeżeń 1 do 5, znamienny tym, że stanowi związek [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 3-azaspiro[5.5]undekan-3- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 8-azaspiro[4.5]dekan-8- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 1,4-dioksa-8- azaspiro[4.5]dekan-8-karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluorobutyl]-amid kwasu 2-azaspiro[5.5]undekan-2- karboksylowego [(S)-1-(1-cyjanocyklopropylokarbamoilo)-3,3-difluoroheksyl]-amid kwasu 8-azaspiro[4.5]dekan-8- karboksylowego 84