Plan pracy dydaktyczno - wychowawczej r. Nauczyciel: Oddział: I Krasnoludki, dzieci 3-letnie

Transkrypt

1 Plan pracy dydaktyczno - wychowawczej r. Nauczyciel: Oddział: I Krasnoludki, dzieci 3-letnie Temat tygodnia: Dbamy o nasze zdrowie. Termin realizacji: r. TEMAT DNIA: Czysty Przedszkolak. / poniedziałek PP: I/1,2,3 III/1,2 IV/3 V/2,3,4 VII/2 VIII/1 XI/1 ŚRODKI REALIZACJI: 1.Zabawa muzyczo ruchowa (integracyjna) Ustaw się gęsiego Na umówiony wcześniej sygnał rozbiegane po Sali dzieci ustawiają się: - rząd chłopców i dziewczynek, - rzędy stoją naprzeciw siebie i poruszają się w ten sposób gęsiego, - słysząc dźwięki wysokie chodzą na palcach, - słysząc dźwięki niskie czołgają się na brzuchach, 2. Zabawa ruchowa do piosenki Czysty przedszkolak (zał.1) 3. Rozmowa kierowana na temat piosenki. Pytania: - Jak wygląda czysty Przedszkolak? - Czy Wy jesteście czystymi Przedszkolakami? - Dlaczego? 4. Zabawa Gdzie jest mydło? Dzieci siedzą w kole. Jedno chętne dziecko odchodzi na bok. W tym czasie nauczyciel wręcza jednemu dziecku z koła mydło (w papierku). Wybrane dziecko wraca, chodzi po kole i obserwuje, gdzie znajduje się mydło. Zabawie towarzyszy melodia piosenki. 5. Zabawa dydaktyczna: Do czego to służy? Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel chodzi w KRYTERIA SUKCESU: - porusza się po sali, - zachowuje zasadę bezpieczeństwa, - na sygnał ustawia się gęsiego w podany sposób. - chodzi na palcach gdy słyszy wysokie dźwięki, - czołga się po dywanie gdy słyszy dźwięki niskie, - śpiewa piosenkę, - porusza się do piosenki wykonując proponowane przez N. ruchy, - zachowuje zasadę bezpieczeństwa, - odpowiada na pytania dotyczące utworu, - zgłasza chęć wypowiedzi przez podniesienie ręki, - uzasadnia swoją wypowiedź, - siedzi w kole w siadzie skrzyżnym, - odchodzi na bok, - chowa mydło, - szuka mydła - wskazuje, gdzie może być mydło, - siedzi w kole, - losuje jeden przedmiot z plecaka, - nazywa przedmiot,

2 środku koła i recytuje rymowankę, manipulując Krasnalem: W plecaku dziś wiele rzeczy przynoszę. Do czego służą? Powiedz mi, proszę. Dziecko, na które wypadnie ostatnie słowo rymowanki, wyjmuje z plecaka Krasnala (nie zaglądając do środka) jeden przedmiot. Nazywa go i mówi, do czego on służy. W plecaku Zosi znajdują się: gąbka, mydło, grzebień, szczoteczka do paznokci, szczoteczka do zębów, ręcznik, opakowanie chusteczek higienicznych. 5. Wyjście na spacer. Obserwacja przyrody. Dz. obserwują zmiany, jakie zaszły na przedszkolnej rabatce. Opisują, jak wyglądają teraz kwiaty, które posadziły w poprzednim miesiącu. Szczególną uwagę dzieci zwracają na pogodę. - demonstruje do czego przedmiot służy, - mówi do czego służy przedmiot, - opisuje wygląd rabatki, - opisuje wygląd kwiatów, - opisuje pogodę, - nazywa zjawiska atmosferyczne, TEMAT DNIA: W zdrowym ciele zdrowy duch. /wtorek PP: I/1,2,3, III/1,3, IV/2 V/1,2,3,4 XIII/1,2 XIV/5,7 ŚRODKI REALIZACJI: 1.Powitanie piosenką na mel. Kurki trzy: Powitania nadszedł czas, miło dzisiaj widzieć was. Unieś ręce, skoczek mały, teraz obrót zrób wspaniały. Powitalny taniec znasz i kolegów fajnych masz. 2. Opowiadanie M. Kownackiej pt. O grubej Balbinie, o katarze i pierzynie zał. Rozmowa: - Dlaczego Balbina miała katar? - Co poradził pan Doktor Balbinie? - Co trzeba robić aby być zdrowym? 3. Skąd wiemy, że jesteśmy chorzy? Dz. wybierają obrazki i opisują różne objawy: - katar, ból głowy, senność, wymioty, gorączka, wysypka. 4. Zabawa ruchowa: Kolejka do lekarza. Dz. otrzymują szarfy w 4 kolorach. Przy nagraniu swobodnie poruszają się po Sali. Na przerwę w muzyce ustawiają się w rzędach za rozłożonymi na podłodze krążkami w KRYTERIA SUKCESU: - ustawi się w kole, - zaśpiewa piosenkę powitalną, - wykona gesty i ruchy do piosenki, - odpowie na pytania dotyczące utworu, - wyrazi chęć odpowiedzi przez podniesienie ręki, - poda przykłady zachowania pomagającego utrzymać zdrowie, - wybierze obrazek, - opisze wybrany obrazek, - poda przykładowe stany chorobowe, - nakłada szarfę zgodnie z instrukcją, - porusza się swobodnie po sali, - na przerwę w muzyce ustawia się w rzędzie gęsiego za krążkiem w kolorze jego szarfy, - odpowie na pytania,

3 kolorach szarf. N. pyta każdą grupę: - Ile osób stoi w kolejce do lekarza? - Kto jest pierwszy? Kto ostatni? 5. Ćwiczenia gimnastyczne z woreczkami (zestaw 16) Księga Uśmiechu a. Ćwiczenie prawidłowej postawy ciała. Dzieci maszerują w kole, unosząc kolana do góry. Nauczyciel kładzie na głowach dzieci woreczki w kilku kolorach. Dzieci maszerują, starając się, aby woreczek nie spadł z głowy. b. Zabawa orientacyjno-porządkowa,,znajdź taki sam woreczek. Dzieci biegają po sali. Na sygnał nauczyciela łączą się w pary według takiego samego koloru woreczka. Mogą również dobierać się trójkami lub tworzyć koła. c. Ćwiczenie z elementem podskoku. Dzieci kładą woreczki na głowie i podskakują do góry tak, aby woreczek oderwał się od głowy. Starają się złapać woreczek, zanim upadnie na podłogę. e. Zabawa z elementem czworakowania. Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach, a nauczyciel przed każdym z nich układa na podłodze 4 5 woreczków. Zadanie dzieci polega na obiegnięciu woreczków slalomem na czworakach. - przeliczy osoby w kolejce - zachowa zasadę bezpieczeństwa, - weźmie woreczek gimnastyczny, - maszeruje w kole unosząc kolana, - trzyma woreczek na głowie, - znajduje dziecko z takim samym kolorem woreczka łącząc się z nim w parę, - podskakuje z woreczkiem na głowie, - podejmuje próbę złapania woreczka, - czworakuje slalomem wokół woreczków TEMAT DNIA: Wzywamy Pogotowie / środa PP: I/1,2,5 III/1,2,3 V/1,2,3,4 VI/1,2,4 VII/2 XIV/1,3,7 XV/2 ŚRODKI REALIZACJI: 1. Zabawa Rozpoznajemy uczucia. Nauczyciel rozkłada oglądane wcześniej obrazki (zdjęcia) na podłodze i wypowiada kolejne zdania. Zadaniem dzieci jest wskazanie pasującego obrazka do zaistniałej sytuacji. Np. Ojej, tak bardzo boli mnie brzuch. Dostałam dzisiaj wymarzoną torebkę. Bardzo się boję ciemnego pokoju. Ale fajnie było z mamą na spacerze. Och, jak ten pies szczerzy kły. Nie chcę zostać w domu sama. KRYTERIA SUKCESU: - wybiera obrazek pasujący do wypowiedzianego zdania, - opisuje uczucia/emocje towarzyszące osobie na obrazku, - wyjaśnia jak czujemy się, gdy jesteśmy chorzy.

4 Upadłam i stłukłam sobie kolano. 2. Karetka pogotowia. N. wiesza na tablicy ilustrację karetki pogotowia z widocznym oznaczeniem. Dz. opisują ilustrację i mówią, co robi pogotowie? N. mówi rymowankę: Kiedy mama zachoruje, brat rozbije sobie nos. Gdy lekarza potrzebujesz, trzy dziewiątki wystukujesz. N. wiesza na tablicy numer pogotowia Zabawa: dzwonię na pogotowie. Każde dziecko otrzymuje telefon wykonany z tektury i trzy razy klika cyfrę 9. N. informuje, że kiedy odezwie się głos w słuchawce należy powiedzieć co się stało i mówimy swój adres. Chętne dzieci podają swój adres zamieszkania. 4. Zabawa ruchowa: Jedzie karetka. Dz. słuchają sygnału pogotowia. N. wyjaśnia, że gdy karetka włączy taki sygnał, to znaczy, że bardzo spieszy się do chorego lub wypadku. Należy wtedy ustąpić jej drogi. N. rozdaje dzieciom tarcze kierownice. Dz. krążą po dywanie jeżdżąc po drodze. Na sygnał karetki, wszystkie pojazdy zjeżdżają na kraj dywanu. 5. Zabawa ruchowa rozwijająca szybkość i zwinność Rozsypane tabletki. Nauczyciel staje pośrodku sali i wysypuje z pudełka żółte kółeczka tabletki witaminy C. Zadaniem dzieci jest jak najszybsze ich pozbieranie i włożenie do pudełka stojącego na dywanie (zwrócenie uwagi dzieci, że nie należy samemu zażywać żadnych tabletek, nawet witamin). 6. Zabawa dydaktyczna: Wybieram numer. Każde dziecko otrzymuje kartonik z numerami telefonów. Dz. mają odnaleźć numer na pogotowie, taki jak na tablicy (trzy dziewiątki) i zakreślić ten numer czerwoną pętelką. Dz. wymieniają się w parach karteczkami i sprawdzają czy kolega zakreślił prawidłowy numer. - opisuje wygląd karetki, - wymienia kolory jakie znajdują się na karetce pogotowia, - odpowiada na pytania, - podaje numer pogotowia, - wciska trzy razy dziewiątkę na papierowym telefonie, - przedstawia się imieniem i nazwiskiem, - podaje swój adres zamieszkania, - podaje, kiedy dzwoni się na pogotowie, - bierze tarczę, - porusza się z tarczą naśladując jazdę samochodem, - na sygnał karetki odsuwa się na brzeg dywanu, - zbiera rozsypane kółka tabletki do pudełka, - wyjaśnia, że dzieci nie mogą same zażywać żadnych leków, nawet witamin, - znajduje wśród numerów telefonu numer na pogotowie, - zakreśla czerwoną kredką numer pogotowia, - wymienia się karteczką z kolegą, - sprawdza, czy kolega zakreślił doby numer,

5 TEMAT DNIA: Magiczny ręcznik / czwartek PP: I/1,2 II/1 III/1,3 V/XIV/4,5 VIII/3 IX/1 X/1 ŚRODKI REALIZACJI: 1. Powitanie. N. wita dzieci śpiewając proste schematy melodyczno rytmiczne, dzieci odpowiadają jak echo: - Dzień dobry dzieci Dzień dobry pani. - Witam Was Witamy Cię 2. Opowiadanie M. Kownackiej: Kukuryku na ręczniku (zał.4) 3. Zabawa badawcza, eksperyment: Czym pokryte jest ciało? Dzieci obserwują przez luby swoje ręce, nogi. Dz. opisują jak wygląda skóra. N. wyjaśnia: przez otworki w skórze wydostaje się z ciała woda. Wtedy mówimy, że się pocimy. Pot miesza się z kurzem, powstaje brud, dlatego musimy się myć. 4. Zabawa naśladowcza: Czyścioszki. (zał.5) Dz podzielone na III grupy: I grupa: gazety II grupa: woreczki foliowe III grupa kartki papieru zwinięte w rulon. N. mówi rymowankę, a dzieci za pomocą rekwizytów naśladują odgłosy związane z poranną toaletą. 5. Zabawa plastyczna twórcza: Mój ręcznik Każde dziecko dostaje czystą kartkę formatu A 4. Wybiera sobie kilka ścinków materiałów oraz kilka kolorowych wełnianych nitek. Na kartce układa dowolne, wymyślone przez siebie, kompozycje, tworząc różnobarwny ręcznik. Na koniec dzieci przyklejają emblemat: kogucika, by zawsze pamiętały o myciu rąk. 6. Zestaw zabaw ruchowych z tarczami (zestaw 7) KRYTERIA SUKCESU: - powtarza za nauczycielem słowa powitania, - śpiewa krótkie powitanie powtarzając jak echo, - odpowiada na pytania dotyczące opowiadania, - wybiera lupę, - obserwuje przez lupę swoją skórę, - opisuje wygląd skóry, - wyjaśnia, dlaczego należy skórę myć - gra na instrumencie naturalnym naśladując odgłosy, - zamienia się instrumentem z kolegą, - wybiera ścinki materiałów według upodobania, - komponuje wzór ręcznika, - przykleja na kartkę elementy, - na ręcznik przykleja podobiznę kogucika, - maszeruje po Sali omijając tarcze, - siada na tarczy na sygnał tamburyna, - wkłada tarczę między stopy, - prostuje nogi, - stara się unieść nogi do góry, - podpiera się rękami z tyłu, - siada na tarczy, - próbuje odepchnąć się stopami i przesunąć się z miejsca siedzenia,

6 - kładzie się na brzuchu w kole, - wyciąga do środka ręce trzymając w nich tarcze, - zamyka oczy, - układa tarczę w środku koła tworząc piramidkę, TEMAT DNIA: Bańki mydlane / piątek PP: I/1,2 III/1,2,3 IV/2 V/3,4 VIII/2,3 XV/5 ŚRODKI REALIZACJI: 1. Piosenka powitalna na mel. Panie Janie: Siądźmy w kole, siądźmy w kole, to już czas, to już czas. Bawić się będziemy, czegoś się dowiemy, witam Was, witam Was. 2. Zabawy bańkami mydlanymi. Wiersz ilustrowany muzyką (dzwonkami). Puszczam bańki mydlane wysoko do góry. (Nauczyciel puszcza bańki mydlane, potem gra na dzwonkach). Tańczą i kołyszą się w powietrzu aż pod chmury. (Gra na dzwonkach). Mienią się wszystkimi kolorami tęczy. (Gra na dzwonkach). A my teraz do nich radośnie machamy. (Gra na dzwonkach). 3. Zabawa badawcza: eksperyment: Nauczyciel puszcza bańki mydlane wysoko do góry. Wszyscy przyglądają się im i rozmawiają na ich temat: są lekkie, przejrzyste, pękają, błyszczą, powoli opadają w dół 4. Zabawa dydaktyczna: klasyfikacja przedmiotów według jednej cechy. Nauczyciel rozkłada na dywanie kilka lekkich przedmiotów (piórko, kartka papieru) i kilka ciężkich (kamień, duże jabłko). Dzieci oglądają je, biorą do rąk. Następnie po jednej stronie układają ciężkie przedmioty, a po drugiej lekkie. 5. Relaksacja: Nauczyciel puszcza bańki mydlane do góry, dzieci próbują schwytać bańki całym ciałem, ale leżą na podłodze na plecach nie mogąc KRYTERIA SUKCESU: - ustawia się w kole, - śpiewa melodię powitalną, - gra na dzwonkach w odpowiednim momencie, - siedzi w kole w siadzie skrzyżnym, - podejmuje próbę puszczenia bańki mydlanej, - mocno dmucha, - opisuje wygląd bańki, - opisuje to, co dzieje się z bańką, - klasyfikuje przedmioty, - dopasowuje przedmioty do danej grupy, - uzasadnia wybór, - cierpliwie czeka na swoją kolej, - kładzie się na dywanie, - przestrzega zasadę bezpieczeństwa, - próbuje dosięgnąć bańkę mydlaną,

7 oderwać pleców od podłogi. Mogą tylko łapać bańki rękami lub nogami. 6. Utrwalenie prawa do zabawy. Zabawa przy muzyce Taniec baniek mydlanych. Przy dźwiękach cichej, spokojnej muzyki dzieci-bańki mydlane lekko się kołyszą, biegają na palcach, opadają w dół, znów unoszą się do góry, obracają się wokół własnej osi i opadają na podłogę (muzyka milknie). - przestrzega zasadę bezpieczeństwa, - kołysze się lekko do muzyki, - unosi się do góry stając na palcach, - kręci się wokół własnej osi, - opada delikatnie na podłogę, Zabawy ruchowe: 1. Zabawa ruchowa: Pędzi pogotowie Dzieci dobierają się w pary, tworząc karetki pogotowia. Wybierają sobie misia i kładą go na chustce lub ręczniku. W trakcie piosenki dzieci poruszają się po sali, transportując misia do szpitala (muszą uważać, aby zabawka nie spadła na podłogę) i naśladują poruszającą się z pacjentem karetkę pogotowia. 2. Zabawa ruchowa z elementem rzutu: Hop do koła! Nauczyciel rozkłada kilka obręczy na dywanie w różnej odległości od wyznaczonej linii (dość gęsto, by większość rzutów była trafiona). Dzieci stają w rzędzie i kolejno rzucają woreczkami, starając się wcelować w obręcz. Każdy celny rzut nagradzany jest brawami. 3. Zabawa ruchowa: Piłka skacze po schodach (wg K. Wlaźnik) Nauczyciel wraz z dziećmi układa w dwóch rzędach szarfy w odstępach około 20cm. Dzieci podzielone na dwie grupy stają w kolejce przed pierwszą szarfą, która będzie schodkiem. Przeskakują lekko jak piłeczki pomiędzy szarfami, nieco uginając kolana. 4. Zabawa ruchowa: Proszę dziękuję Nauczyciel stoi wewnątrz kręgu. Mówi imię dziecka i rzuca do niego piłkę, stosując przy tym słowa grzecznościowe proszę. Jeśli wskazana osoba złapie piłkę, odpowiada dziękuję, a następnie kontynuuje zabawę. Jeśli nie, mówi: przepraszam i klęka na kolanko. 5. Zabawa ruchowa: Hasło naprzód! (wg C. Vialles) Dzieci podzielone są na dwie grupy, które ustawiają się po dwóch stronach sali przedzielonej rzędem krzesełek. Uczestnicy dostają małe gąbkowe piłeczki i na hasło: Naprzód! przerzucają piłki na przeciwne pole. Nauczyciel wolno liczy np. do pięciu, a dzieci starają się jak najwięcej piłek przerzucić na pole kolegów. ANEKS DO PLANU: Zabawy swobodne: FORMA REALIZACJI KRYTERIA SUKCESU - odkłada zabawki w wyznaczone miejsce po skończonej zabawie, - w zabawie używa zwrotów grzecznościowych w stosunku do kolegów, - reaguje prawidłowo na melodię do sprzątania,

8 - bierze udział w zabawach tematycznych, - współdziała w grupie, - szanuje zabawki przedszkolne, - stara się mówić zrównoważonym głosem (nie krzyczy), Czynności organizacyjne i samoobsługowe: -potrafi jeść łyżką i pić z kubka nie wylewając napoju, - zgłasza potrzeby fizjologiczne, - samodzielnie korzysta z toalety, - potrafi wkładać kapcie, - podejmuje próbę odpinania i zapinania guzików, - przestrzega zasady mycia rąk przed każdym posiłkiem, - używa zwrotów grzecznościowych prosząc o dokładkę oraz po jej otrzymaniu, Załączniki: 1. Piosenka Czysty Przedszkolak 2. Wiersz I. Salach: Zdrowie

9 3. Opowiadanie M. Kownackiej: O GRUBEJ BALBINIE, O KATARZE l PIERZYNIE Spójrzcie na grubą Balbinę, jak się wpycha pod pierzynę! Pod pierzynę się wpycha, ledwo z gorąca dycha, siedzi z zatkanym nosem i krzyczy grubym głosem: - Zamknijcie okno, u licha! Spoci się gruba Balbina, że aż mokra pierzyna, lecz nie wyjdzie spod pierzyny, siedzi tam ze trzy godziny. Jednego dnia o świcie wszyscy chrapią smakowicie, a tu nagle rety! raty! Tak ktoś kichnął jak z armaty! - Co takiego? To kicha Balbina, aż skacze pierzyna. Nos spuchnięty, twarz spuchnięta! Wciąż, wciąż kicha jak najęta. Przyniosła Malwinka chustek pół tuzinka. Mało - więcej by się zdało! Przyniosła dwa tuziny - starczyły na pół godziny. Przyniosła trzy tuziny - wszystko mało dla Balbiny! Chustek mało, szmatek mało, prześcieradło by się zdało! Oj, Balbina bardzo chora, nos jak u złego indora. Nie ma rady - po doktora! A tu kafelek z pieca lamentuje: - Oj, moja Balbinka miła, szybka mi ją przeziębiła! A szybka w oknie brzęczy: - Kto się pod pierzynę wpycha, ten potem kicha i kicha... A kafelek z pieca: - Widzieliście taką żmiję? Czekaj, przyjdzie doktor, ćwieczkiem cię zabije! Aż tu nagle... trady-rada! Doktor do pokoju wpada. Patrzy... a tu spod pierzyny widać tylko nos Balbiny! Widać tylko nos czerwony, więc skoczył jak oparzony i zawołał: - Kto się pod pierzyną dusi, ten chorować ciągle musi! Hej! Otwórzcie, moje dzieci, okno, niech powietrze wleci! Precz z zaduchem i z pierzyną, to i choroby zaginą! Gdy to szybka usłyszała, to z radości aż zadrżała. Gdy kafelek to usłyszał, ledwie ze zmartwienia dyszał. Potem zachwiała się pierzyna i mówi przez nos Balbina: - Kochany panie doktorze, przecież mnie zimno być może, przecież ja mogę móc dostać zapalenia płuc! A doktor na to jak dobry tato: - Niech się Balbinka nie żali, w piecyku się napali, a powietrze będzie wchodziło i będzie katar leczyło. l stało się w tej chwili, że się szybka z okna i kafelek z pieca pięknie pogodzili. Dziewczynka Malwinka w piecu napaliła, okno otworzyła, pierzynę z Balbiny zdjęła, kołdrą ją nakryła. A gruba Balbina chyba w dwa dni była zdrowa jak ryba. l odtąd - nic mówić nie trza - nie boi się wcale świeżego powietrza, pod pierzynę się nie wpycha i nigdy a nigdy nie kicha. I nikt jej nie nazywa grubą Balbiną, bo jest tego warta, bo nie sypia pod pierzyną i jeździ na nartach! A kafelek z szybką kochają się aż miło, jak nigdy dotąd nie było. Niech tylko kto drewek do pieca dołoży, to kafelek sam woła: - Hej! Okno otworzyć! A szybka na świat wygląda i brzęku, brzęku - brzęka dobre nowineczki, że Malwinka z Balbinką idą na saneczki.

10 4. Opowiadanie M. Kownackiej: KUKURYKU NA RĘCZNIKU Mama woła przed każdym jedzeniem: - Zosiu! Tadziku! Umyjcie ręce! l co dzień mama musi to powtarzać, a te ręce zawsze zapomną się umyć i potem trzeba wstawać od stołu i biec do umywalni. Czasami są goście, wstyd przypominać. Mamie bardzo się to sprzykrzyło, więc wreszcie wymyśliła sobie pomocnika. A ten pomocnik nie byle jaki! Posłuchajcie: Wzięła mama długi kawał szarego płótna, wzięła dużo bawełnianych nitek: czerwonych, zielonych, szafirowych, pomarańczowych, żółtych... szyła... szyła... igiełką migała, do siebie się uśmiechała. Najpierw wyskoczył z szarego płótna żółty dziobek, potem czerwony grzebień, potem piórka: czerwone, zielone, szafirowe, pomarańczowe. Oj! We wszystkich kolorach! A na końcu... na końcu... złote butki, jak to mają kogutki! l Kogutek-Złotobutek był gotów! A potem mama powiedziała do Kogutka-Złotobutka: - Mój Kogutku-Złotobutku, wieszam cię tu na gwoździku, piejże głośno: Kukuryku! Kukurykaj z całej siły, żeby dzieci ręce myły! Dzieci wracają ze szkoły, zaglądają do umywalni, a kogutek tam woła: - Kukuryku! Kukuryku! Myj się, Zosiu i Tadziku! l od tej pory mama już nie potrzebuje mówić nic o myciu rąk przed jedzeniem, bo kogutek o tym przypomina. Czasami... czasami... jeżeli są goście i dzieci nie usłyszą, jak kogutek w umywalni pieje, to mama uśmiecha się i mówi za niego cichutko: - Kukuryku! A dzieci już dobrze wiedzą, co to znaczy! 5. Zabawa: Czyścioszki: