(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (51) Int. Cl. F21V5/00 ( ) F21W101/10 ( ) (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej Europejski Biuletyn Patentowy 2006/34 EP B1 (54) Tytuł wynalazku: Urządzenie reflektorowe dla samochodu oświetlające punkty ramy drogowskazowej (30) Pierwszeństwo: FR (43) Zgłoszenie ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2004/41 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 12/2006 (73) Uprawniony z patentu: VALEO VISION, Bobigny, FR (72) Twórca (y) wynalazku: Antoine De Lamberterie, Paris, FR PL/EP (74) Pełnomocnik: Polservice Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o. rzecz. pat. Teresa Kuczyńska Warszawa skr. poczt. 335 T3 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 35P20843PL00 EP B1 [0001] Przedmiotem wynalazku jest urządzenie reflektorowe stanowiące wyposażenie samochodów i umożliwiające uzyskanie oświetlenia punktów ramy zgodnie przepisami. [0002] Celem wynalazku jest zwłaszcza zaproponowanie szczególnego wykonania reflektorów, które zawierając zasłonę przeznaczoną dla uniemożliwienia rozpraszania światła ku górze, umożliwia uzyskanie natężenie światła wystarczające dla zadowalającej wizualizacji pewnych elementów umieszczonych w pewnych obszarach usytuowanych ponad linią odcięcia strumienia emitowanego przez reflektor. [0003] Dziedziną wynalazku są, w sposób ogólny, reflektory samochodowe. W tej dziedzinie, znane są różne rodzaje reflektorów, miedzy którymi znajdują się zasadniczo: - światła pozycyjne, o słabym natężeniu i zasięgu; - światła mijania, albo kodeksowe, o większym natężeniu i zasięgu na drodze sięgającym 70 metrów, które są używane zasadniczo nocą i w których podział strumienia światła jest taki, że umożliwia nie oślepiane kierowcy mijanego pojazdu; - światła drogowe dalekiego zasięgu, i światła dopełniające dalekiego zasięgu, których strefa

3 2 widoczna na drodze sięga 200 metrów, i które powinny być gaszone, gdy mija się inny pojazd aby nie oślepiać jego kierowcy; - światła przeciwmgielne. [0004] Urządzenie reflektorowe według wynalazku jest zwłaszcza przeznaczone do wykorzystania jako światła mijania, ale odrębność jego konstrukcji, a zwłaszcza jego soczewka projekcyjna, mogą być wykorzystywane w innych typach reflektorów dla realizacji różnych potrzeb. [0005] Znane są ze stanu techniki światła mijania zasadniczo o dwóch typach reflektora, z których każdy ma inną konstrukcję. [0006] Pierwszy typ reflektora jest złożony zasadniczo z odbłyśnika związanego z jednym źródłem światła. Odbłyśnik jest utworzony z lustra zawierającego zespół pasm, albo stref o różnych kształtach, wytwarzający w ten sposób powierzchnię złożoną, której postać, która uprzednio była przedmiotem dokładnych obliczeń, umożliwia odbijanie sygnałów świetlnych emitowanych przez źródło światła dla wytwarzania strumienia światła zasadniczo zorientowanego poziomo i w dół. [0007] Drugi typ reflektora jest pokazany na figurze 1. Na tej figurze, pokazano w przekroju i z boku światło mijania 100 znane ze stanu techniki. Takie światło mijania zawiera zasadniczo odbłyśnik 101, źródło światła 102, promieniujące moc w postaci emitowanych sygnałów świetlnych 103, umieszczone w pobliżu

4 3 wierzchołka odbłyśnika 101, i powierzchnię wyjściową 104 strumienia światła 106. Powierzchnią wyjściowa 104 może być na przykład szyba z tworzywa sztucznego; korzystnie, nie ma ona właściwości optycznych, to znaczy, że nie odchyla ona albo odchyla bardzo nieznacznie, promienie świetlne, które przez nią przechodzą. [0008] Przed osiągnięciem powierzchni wyjściowej 104, sygnały świetlne 103 przechodzą, bezpośrednio, albo po odbiciu na odbłyśniku 101, przez soczewkę 105. Ta soczewka jest najczęściej typu wypukłego i kolistego. Jest ona nazywana soczewką projekcyjną. Ma ona powierzchnię wejściową 110 i powierzchnię wyjściową 111. Kształtuje ona strumień świetlny 106, którego orientacja i zasięg zależą zwłaszcza od położenia soczewki 105 w urządzeniu reflektorowym 100 i właściwości optycznych soczewki 105. Korzystnie, część środkowa źródła światła 102 jest umieszczona w obszarze ogniskowej pierwszego ogniska F1 odbłyśnika 101, a ognisko soczewki projekcyjnej 105 znajduje się w obszarze ogniskowej drugiego ogniska F2 odbłyśnika 101. W ten sposób, sygnał świetlny 103 emitowany przez część środkową źródła światła 102 będzie przechodził przez drugie ognisko F2 odbłyśnika 101 i wyjdzie z soczewki projekcyjnej 105 poziomo albo w przybliżeniu poziomo. Za wyjątkiem sygnałów świetlnych które odbijają się na krańcach 107 odbłyśnika 101, zespół sygnałów świetlnych 103 emitowany przez część środkową źródła światła 102

5 4 zbiega się do drugiego ogniska F2. [0009] W sposób ogólny, wyrażenie sygnał świetlny określa zespół promieni świetlnych emitowanych przez źródło światła 102, a wyrażenie strumień świetlny zespół promieni świetlnych, które są rzeczywiście emitowane przez reflektor na poziomie powierzchni wyjściowej 104, albo na poziomie soczewki projekcyjnej 105. [0010] W tym drugim typie reflektora, zasłona 108 jest umieszczona pomiędzy odbłyśnikiem 101 i soczewką projekcyjną 105. Zasłona 108 jest umieszczona w płaszczyźnie równoległej do soczewki projekcyjnej 105, w przybliżeniu na poziomie płaszczyzny ogniskowej przedmiotu soczewki, tak aby obraz zasłony był emitowany w nieskończoność. Dzięki istnieniu tej zasłony 108, strumień świetlny 106, który jest rzeczywiście emitowany przez urządzenie reflektora 100 nie jest emitowany powyżej linii odcięcia określonej przez kształt części górnej 109 zasłony 108. [0011] Figura 2 daje przykład kształtu 200 strumienia światła 106 rzucanego na ekran. Linia odcięcia 201 wyznaczona przez granicę pomiędzy strefą dolną gdzie natężenie światła jest wystarczając dla oświetlenia drogi i zadowala różne obowiązujące przepisy i strefę górną gdzie natężenie światła jest niemal zerowe. Linia odcięcia 201 przedstawia zmianę wysokości 203 na poziomie osi środkowej 202 strumienia. Pokazany kształt 201 strumienia światła, rozciągający się wyżej na

6 5 części prawej projekcji, odpowiada reflektorowi pojazdu jeżdżącego w krajach o ruchu prawostronnym. W krajach o ruchu, lewostronnym uzyskało by się kształt, który w stosunku do osi pionowej 202, byłby symetryczny do pokazanego. [0012] Dwa opisane typy reflektora są dziś dostępne na rynku. Konstruktorzy samochodów wybierają jeden albo drugi z tych typów reflektora zasadniczo według kryteriów estetycznych, dwa typy reflektora nie mają jednakowego wyglądu. [0013] Jednakże, powstaje problem z drugim opisanym typem reflektora. Rzeczywiście, jeżeli jest prawdą, że natężenie światła powinno być małe powyżej linii odcięcia 201, różne przepisy narzucają jednakże, aby minimalne natężenie światła było emitowane w pewnych kierunkach usytuowanych powyżej linii odcięcia 201. Zwłaszcza, różne przepisy narzucają minimalne natężenie światła w pewnych punktach usytuowanych powyżej linii odcięcia, te punkty są zwane punktami ramy drogowskazowej, ponieważ odpowiadają w przybliżeniu miejscom w pobliżu których znajdują się tablice typu tablic autostradowych, gdy te tablice są w odległości widzialnej z pojazdu. Na przykład, w przepisach amerykańskich, znajdują się trzy punkty, które są odpowiednio usytuowane w 2u4l 4u8l i 4u8r w stosunku do osi optycznej soczewki i linia 1,5u1 r do 3R, gdzie cyfry odpowiadają stopniom, "u" odpowiada "up"

7 6 (powyżej), "l" odpowiada left (na lewo), i "r" odpowiada right (na prawo). [0014] Różne rozwiązania zostały zaproponowane w stanie techniki dla umożliwienia oświetlenia tych punktów ramy drogowskazowej zachowując przy tym zasłonę 108 w urządzeniu reflektorowym. [0015] Pierwsze rozwiązania polega na tym, że przewiduje się otwór w zasłonie 108. Jeśli ten otwór jest umieszczony w dobrym miejscu, otrzymuje się strefę oświetloną w przybliżeniu prostokątną powyżej linii odcięcia, i ta strefa obejmuje punkty ramy drogowskazowej. Wymagania przepisów są w ten sposób spełnione, ale natężenie światła rozproszonego w prostokącie jest takie że jest ono nieprzyjemne a nawet uciążliwe - dla kierowcy. [0016] Drugie znane rozwiązanie polega na lekkim zmatowaniu powierzchni wejściowej soczewki 105. Część sygnałów świetlnych jest w ten sposób odchylona od ich toru początkowego i pewne są emitowane w kierunku punktów ramy drogowskazowej. Ale taka metoda ma wiele wad: z jednej strony powierzchnia matowana rozprasza światło w sposób prawie izotropowy, wielka ilość energii jest marnotrawiona, w tym także w obszarach strumienia gdzie natężenie jest już stosunkowo małe; z drugiej strony, jest konieczne wykonanie dodatkowej obróbki po formowaniu. W praktyce, wykonuje się operację obróbki powierzchniowej dla uzyskania powierzchni lekko matowanej, i ta operacja następuje po

8 7 operacji formowania. Trzecie rozwiązanie jest znane z dokumentu DE U w którym soczewka zawiera układ na swojej powierzchni wyjściowej. [0017] Urządzenie według wynalazku rozwiązuje przedstawione problemy. W sposób ogólny, urządzenie według wynalazku proponuje rozwiązanie które umożliwia określenie w sposób kontrolowany natężenie światła w punktach ramy drogowskazowej i w pobliżu tych punktów, zachowując przy tym zasłonę, aby nie oślepiać mijanych kierowców i zachowując dobrą jednorodność strumienia światła wytwarzanego przez urządzenie reflektorowe dla oświetlenia drogi. [0018] W tym celu, w wynalazku, proponuje się modyfikację powierzchni wyjściowej soczewki projekcyjnej, a zwłaszcza pewnych obszarów jej powierzchni wyjściowej. [0019] Dla realizacji tego, wynalazek proponuje urządzenie reflektorowe dla samochodu, zawierające co najmniej odbłyśnik, źródło światła wytwarzające zespół sygnałów świetlnych, które mogą być odbite przez odbłyśnik, soczewkę wyjściową, zawierającą powierzchnię wejściową, powierzchnię wyjściową i ognisko, dla wytwarzania strumienia światła, i zasłonę umieszczoną pomiędzy odbłyśnikiem i soczewką wyjściową dla utworzenia linii odcięcia w wytwarzanym strumieniu świetlnym, charakteryzujące się tym, że soczewka wyjściowa zawiera zespół układów wykonany w co najmniej jednej części obwodowej powierzchni wyjściowej

9 8 soczewki, przy czym ten zespół jest dostosowany do odchylania w określonym kierunku części sygnałów świetlnych napotykających ten układ. Dokładniej, część obwodowa jest utworzona z powierzchni w kształcie stożka ściętego o prostoliniowej tworzącej nachylonej pod określonym kątem dla uzyskania odchylenia ku górze sygnałów optycznych wychodzących z ogniska i przechodzących przez punkt dolny soczewki. [0020] W korzystnym przykładzie wykonania, kierunki odchylenia są kierunkami usytuowanymi powyżej linii odcięcia. [0021] Korzystnie, te układy mogą odchylać część sygnałów świetlnych napotykających ten układ w kierunku odpowiadającym punktowi ramy drogowskazowej. [0022] W pierwszej odmianie wykonania, ta część obwodowa jest umieszczone na części dolnej soczewki. [0023] W tym przypadku, korzystnie, jest ona w przybliżeniu symetryczna w stosunku do pionowej płaszczyzny symetrii soczewki. [0024] Korzystnie, ta część obwodowa rozciąga się na około 45 o z każdej strony wspomnianej płaszczyzny symetrii. [0025] Ta pierwsze odmiana ma taką zaletę, że tylko minimalnie modyfikuje wygląd zewnętrzny soczewki, jest więc bardzo dyskretna w aspekcie wizualnym. [0026] W drugiej odmianie wykonania, ta część obwodowa rozciąga się na całym obwodzie soczewki.

10 9 [0027] Ta druga korzystna odmiana wykonania ma taką zaletę że nie powoduje żadnych ograniczeń ustawienia kątowego soczewki. Otóż okazuje się że realizacja układu ustalającego, typu wycięcie na soczewce wpasowujące się w żeberko jej wspornika, jest operacją stosunkowo delikatną uwzględniając kruchość takich soczewek. [0028] Korzystnie, to odchylenie jest zawarte pomiędzy 2 i 10 o. [0029] Korzystnie, ta część obwodowa jest utworzona z żeberek wypukłych umieszczonych na wspomnianej modyfikowanej powierzchni soczewki w kształcie stożka ściętego. [0030] W tym przypadku, korzystnie, wspomniane żeberka wypukłe są realizowane przez obrót na wspomnianej powierzchni w kształcie stożka ściętego żeberka rozpraszającego światło określonego dla uzyskania rozproszenia bocznego światła w punkcie dolnym soczewki. [0031] Soczewka według wynalazku może być utworzona przez modelowanie, a więc proces jej wytwarzania jest stabilny. Może ona nawet być unifikowana i stosowana do różnych urządzeń projekcyjnych. [0032] Może ona ponadto być wytwarzania w wielkiej serii w jednej operacji formowania. Jej wytwarzanie jest więc szczególnie ekonomiczne. [0033] Straty zasięgu i strumienia w strumieniu optycznym są bardzo małe rzędu 2%.

11 10 [0034] Innym przedmiotem wynalazku jest samochód wyposażony w urządzenie reflektorowe mające co najmniej jedną z właśnie wymienionych właściwości. [0035] Wynalazek jest szczegółowo opisany poniżej z wykorzystaniem figur, które przedstawiają tylko korzystny przykład wykonania wynalazku. Zwłaszcza, urządzenie reflektorowe według wynalazku jest pokazane w przypadku zastosowania jako światło mijania, ale to urządzenie jest odpowiednie dla wszystkich urządzeń reflektorowych pojazdu. Figura 1, już opisana, jest widokiem w przekroju bocznym urządzenia reflektorowego ze stanu techniki. Figura 2, już opisana, przedstawia rzut strumienia światła emitowanego przez urządzenie reflektorowe z figury 1. Figura 3 jest widokiem powierzchni soczewki według wynalazku. Figury 4A i 4B są uproszczonymi widokami, widokiem powierzchni i przekroju soczewki i pokazują pierwszy etap wykonania soczewki, w pierwszym przykładzie wykonania. Figury 5A i 5B są uproszczonymi widokami, widokiem powierzchni i przekroju soczewki i pokazują pierwszy etap wykonania soczewki, w drugim przykładzie wykonania.

12 11 Figura 6 jest widokiem w przekroju w płaszczyźnie A-A' detalu soczewki według wynalazku, pokazujący drugi i trzeci etap wykonania tej soczewki. Figura 7 jest widokiem perspektywicznym żeberka, układu według wynalazku. [0036] Na różnych figurach, elementy, które są wspólne na wielu figurach mają te same oznaczenia odsyłające. [0037] Figura 3 pokazuje soczewkę projekcyjną 405 w widoku z przodu powierzchni, to znaczy że widzi się ją gdy jest zwrócona przodem do reflektora. Soczewka może być kolista albo eliptyczna. Oś pionowa 401 i oś pozioma 402 przecinają się w środku koła tworzącego obwód soczewki. [0038] Soczewka wyjściowa 405 zawiera tutaj zespół układów wykonanych na całym obwodzie powierzchni wyjściowej soczewki, i ten zespół może odchylać w określonym kierunku część sygnałów świetlnych, które go napotykają. [0039] Kierunki odchylenia są kierunkami usytuowanymi powyżej odcięcia, zaś każdy z nich odpowiada punktowi ramy drogowskazowej. [0040] Ten korzystny przykład wykonania ma tę zaletę, że nie powoduje żadnych ograniczeń ustawienia kątowego soczewki. [0041] Jednakże, w ramach wynalazku, jest wystarczające aby ten zespół układów był umieszczony na części dolnej albo górnej soczewki. Korzystnie, ale to nie

13 12 jest absolutnie niezbędne, jest on symetryczny w stosunku do płaszczyzny pionowej symetrii soczewki zawierającej oś pionową 401. Ten zespół znajduje się więc w zakresie kątowym kąta środkowego 2α, przy czym α jest korzystnie w przybliżeniu równe 45 o. Ten zespół może więc być także jedynie w przybliżeniu symetryczny, a nawet całkowicie asymetryczny. [0042] Ta część obwodowa 400 utworzona z tego zespołu układów, jest utworzona z żeberek wypukłych 403 umieszczonych w strefie obwodowej modyfikowanej soczewki w kształcie stożka ściętego. [0043] To ukształtowanie tej części obwodowej 400 będzie sprecyzowane w odniesieniu do następujących figur. [0044] Na figurach 4 i 5 jest pokazany w uproszczeniu pierwszy etap wykonania soczewki według wynalazku. [0045] W pierwszym nie ograniczającym przykładzie wykonania pokazanym na figurach 4A i 4B, część obwodowa 400' jest umieszczona na części dolnej soczewki 405' i jest korzystnie symetryczna w stosunku do pionowej płaszczyzny symetrii soczewki, której śladem w płaszczyźnie figury jest oś pionowa 401. Ta część obwodowa rozciąga się na kąt α, korzystnie równy około 45 o stopni, z każdej strony tej płaszczyzny symetrii. [0046] Powierzchnia zewnętrzna soczewki, jak również jej ognisko F i jej oś optyczna L, są pokazane na figurze 4B. Ta powierzchnia jest przedstawiona w uproszczeniu jako elipsa S1. Pierwszy etap wykonania

14 13 soczewki modyfikowanej według wynalazku polega na wykonaniu powierzchni w kształcie stożka ściętego o prostoliniowej tworzącej i wypośrodkowanej na osi optycznej L soczewki przedstawionej jako linia S2. Ta powierzchnia S2 jest określona dla uzyskania odchylenia ku górze sygnałów optycznych wychodzących z ogniska F przechodzących przez nią w punkcie dolnym soczewki. Korzystnie, aby zrealizować punkty ramy drogowskazowej pożądane przez normy, to odchylenie ma kąt β zawarty pomiędzy 2 i 10 o, korzystnie pomiędzy 5 i 9 o. [0047] Korzyść wykonania tej części obwodowej tylko w części dolnej soczewki polega na uzyskaniu walorów estetycznych. Ta część będzie mniej widoczna na pojeździe. [0048] Ponadto, znajduje się również w zakresie wynalazku, wykonanie tej części w kształcie stożka ściętego w części górnej soczewki. Jednakże, sposób wykonania opisany tutaj jest zalecany, ponieważ okazuje się on być sprawniejszy w zakresie energii świetlnej. [0049] W drugim przykładzie wykonania pokazanym na figurach 5A i 5B, część obwodowa 400 jest umieszczona na całym obwodzie powierzchni wyjściowej soczewki. Powierzchnie zewnętrzne soczewki S1 i S2 są określane w sposób identyczny jak na poprzednich figurach. [0050] Ten drugi przykład wykonania ma taką zaletę że nie powoduje żadnych ograniczeń ustawienia kątowego soczewki w reflektorze.

15 14 [0051] Jeżeli w stanie będącym wynikiem tego pierwszego etapu wykonania, część promieni świetlnych przechodzących przez soczewkę ma zmieniany kierunek na poziomie tej części 400 albo 400' dla reorientacji mocy w ten sposób kierowanej do punktów ramy drogowskazowej stanowiących przedmiot przepisów dotyczących minimalnego natężenia światła jakie mają otrzymać, okazuje się, że ta zmiana kierunku dotyczy światła odchylanego w strefie środkowej w pobliżu osi środkowej 202 powyżej odcięcia 201. Nie wystarcza to więc dla spełnienia ostrzejszych wymagań norm i nie obejmuje wszystkich normalizowanych punktów ramy drogowskazowej. Jest więc konieczne rozpraszanie strumienia światła uzyskanego w ten sposób w bok w tym obszarze środkowym. [0052] Dla rozwiązania tego problemu, jak pokazano na figurze 6, na całej tej powierzchni w kształcie stożka ściętego S2 są umieszczone żeberka wypukłe. Ich podziałka jest określona w taki sposób, aby uzyskać całkowitą liczbę żeberek na obwodzie soczewki i wystarczająco mała aby nie zakłócać położenia kątowego soczewki. Korzystnie, ta podziałka odpowiada kątowi środkowemu od 1 do 5 o, w widoku na figurze 3. Ich grubość maksymalna jest tak obliczona, aby odchylać tylko konieczne światło, to jest na przykład dla soczewki o średnicy równej 70mm, grubość rzędu 3mm. [0053] Takie żeberko jest pokazane w perspektywie na figurze 7 z płaszczyzną symetrii A-A'. Tytułem przykładu, jego wysokość jest rzędu od 3 do 5mm,

16 15 promień krzywizny jego linii 12 przedstawiający jego wypukłość, albo promień poziomy, jest rzędu 20 mm i promień krzywizny linii 11 jego brzegu bocznego, albo promień pionowy, jest bardzo duży, tak, że ten brzeg jest prawie prostoliniowy. [0054] W sposób bardziej ogólny, promień poziomy jest określony w sposób znany dla fachowca dla osiągnięcia wystarczającego oświetlenia bocznego w już wspomnianej strefie środkowej, dokładniej według pewnych norm 8 o z każdej strony osi środkowej tego obszaru. Promień pionowy jest określony w sposób znany dla fachowca dla uzyskania pożądanego rozdziału pionowego światła. [0055] Zespół żeberek wypukłych na soczewce jest realizowany przez obrót na powierzchni w kształcie stożka ściętego S2 żeberka rozpraszającego światło jak opisano powyżej z bokami c1 i c2 odpowiednio o powierzchni S2 i określonego dla uzyskania pożądanego rozproszenia światła w punkcie dolnym soczewki. [0056] Jeżeli wróci się do figury 6, żeberka N z których jedno jest tutaj pokazane w przekroju w płaszczyźnie symetrii A-A' są następnie wyrównane w przedłużeniu profilu powierzchni S1, co jest przedstawione w uproszczeniu na tej figurze przez podniesienie części zakreskowanej. [0057] Korzystnie, szczeliny o kącie luzu występujące pomiędzy każdym żeberkiem będą wypełnione przez wykonanie zaokrąglenia, dla poprawienia efektu estetycznego.

17 16 [0058] Po jej zaprojektowaniu, taka soczewka może być produkowana przez formowanie. [0059] Należy zauważyć, że jedynym warunkiem dla zapewnienia fotometrii zgodnej z punktami ramy drogowskazowej jest aby światło osiągnęło dolny punkt soczewki. Jest to przypadek większości modułów reflektorów eliptycznych. W przeciwnym przypadku, wystarczy przewidzieć zwiększenie wysokości odbłyśnika dla osiągnięcia punktu dolnego soczewki albo zaprojektować soczewkę o mniejszej średnicy, aby jej punkt dolny odpowiadał ograniczonemu odbiciu odbłyśnika, co prowadzi do soczewki o mniejszym rozmiarze i ciężarze, co jest szczególnie interesujące. VALEO VISION Pełnomocnik:

18 17 35P20843PL00 EP B1 Zastrzeżenia patentowe 1. Urządzenie reflektorowe dla samochodu, zawierające co najmniej jeden odbłyśnik (101), źródło światła (102) wytwarzające zespół sygnałów świetlnych (103), które mogą być odbite przez odbłyśnik (101), soczewkę wyjściową (405), zawierającą powierzchnię wejściową (110), powierzchnię wyjściową (111) i ognisko (F), dla wytwarzania strumienia światła (106), i zasłonę (108) umieszczoną pomiędzy odbłyśnikiem (101) i soczewką wyjściową (405) dla wykonania odcięcia (201) w wytwarzanym strumieniu świetlnym (106), przy czym soczewka wyjściowa (405) zawiera zespół układów wykonany w co najmniej jednej części obwodowej (400, 400') powierzchni wyjściowej soczewki, zaś ten zespół jest dostosowany do odchylania w określonym kierunku części sygnałów świetlnych go napotykających, znamienne tym, że część obwodowa (400) jest utworzona z powierzchni w kształcie stożka ściętego (S2) o prostoliniowej tworzącej nachylonej pod określonym kątem dla uzyskania odchylenia (β) ku górze sygnałów optycznych wychodzących z ogniska (F) i przechodzących przez punkt dolny soczewki.

19 18 2. Urządzenie reflektorowe według zastrzeżenia 1, znamienne tym, że kierunki odchylenia są kierunkami usytuowanymi powyżej odcięcia (201). 3. Urządzenie reflektorowe według jednego z poprzednich zastrzeżeń znamienne tym, że te układy (400, 400') są dostosowane do odchylania części sygnałów świetlnych napotykających te układy w kierunku odpowiadającym punktowi ramy drogowskazowej. 4. Urządzenie według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienne tym, że ta część obwodowa (400') jest umieszczona na części dolnej soczewki. 5. Urządzenie według zastrzeżenia 4, znamienne tym, że ta część obwodowa (400') jest w przybliżeniu symetryczna w stosunku do pionowej płaszczyzny symetrii soczewki. 6. Urządzenie według zastrzeżenia 5, znamienne tym, że ta część obwodowa (400') rozciąga się na około 45 o z każdej strony wspomnianej płaszczyzny symetrii. 7. Urządzenie według jednego z zastrzeżeń 1 do 3, znamienne tym, że ta część obwodowa (400) rozciąga się na całym obwodzie soczewki (405).

20 19 8. Urządzenie według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienne tym, że wspomniane odchylenie (β) jest zawarte pomiędzy 2 i 10 o. 9. Urządzenie według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienne tym, że ta część obwodowa (400) jest utworzona z żeberek wypukłych (403) umieszczonych na wspomnianej powierzchni modyfikowanej soczewki w kształcie stożka ściętego (S2). 10. Urządzenie według zastrzeżenia 9, znamienne tym, że wspomniane żeberka wypukłe są realizowane przez obrót na wspomnianej powierzchni w kształcie stożka ściętego (S2) żeberka rozpraszającego światło określonego dla rozpraszania bocznego światła w punkcie dolnym soczewki. 11. Samochód wyposażony w urządzenie reflektorowe według jednego z poprzednich zastrzeżeń. VALEO VISION Pełnomocnik:

21

22

23

24