Ziarnista budowa Natury

Transkrypt

1 Ziarnista budowa Natury Autor: Czesław Rodziewiz Spis treśi 1. Geometria ząstki falowej, masa, energia i pole falowe.. Elektromagnetyzm 3. Grawitaja 4. Dualizm korpuskularno falowy 5. Splątanie kwantowe 6. Wnioski Wstęp W przedstawionym artykule podjąłem próbę skonstruowania alternatywnego obrazu świata, w którym dyskretne proesy rządzą zjawiskami kwantowymi. Na najniższym poziomie kwantowego mikroświata przestrzeń, zas i energia zawierają się w jakiejś ziarnistej strukturze. Założyłem istnienie najmniejszej ząstki, która powinna być mehanizmem. Jak każdy mehanizm powinna posiadać źródło energii, obudowę i układ ruhu. Zaprojektowana ząstka, stanowi jednoześnie podstawowy element eteru, zyli najmniejszy element przestrzeni falowej. Rzezywistość świata nie jest materią, lez wibrają subtelnej struktury, którą można nazwać energią. Równoważność energii i materii staje się w ten sam samym bardziej ozywistą. Gładka i iągła zasoprzestrzeń nie ma zastosowania do mikroświata kwantowego może natomiast być rozważana w kategoriah makroświata. Zdeydowałem się napisać artykuł o tym mikroświeie, którego budowę oparłem na ziarnistej budowie natury. Wyjaśnia ona również kilka dotyhzas niewyjaśnionyh zjawisk świata kwantowego. Treść artykułu dla większej przejrzystośi ogranizyłem do przedstawienia najprostszyh ząstek, bez omawiania bardziej złożonyh struktur, jak atomy. Przedstawiona konepja ząstezki falowej pozwala zrozumieć mikroświat na najniższym poziomie, stanowi jednoześnie próbę wyzwolenia fizyki z niewoli teorii i hipotez, któryh ozywistość zabija ukrytą prawdę o świeie.

2 1. Geometria ząstki falowej, masa, energia i pole falowe. Na bazie indywidualnyh rozważań przedstawiam konepyjny model ząstki falowej. Rys.1 Model konepyjny ząstki falowej Cząstkę falową stanowi subtelna struktura wibrująej i wędrująej energii. Struktura ta posiada geometrię wydłużonego torusa. Wskaźnik amplitudy do okresu fali w stanie spozynkowym jest stały. W stanah wzbudzonyh ten wskaźnik rośnie. Wibraja powłoki nigdy nie zanika, a po rozpadzie jej energia przekazywana jest sąsiednim ząstkom. Pozostałe po rozpadzie płatki struktury wykonują już tylko drgania fali stojąej. Energia tyh drgań jest niewielka i zależy od wielkośi powłoki. Rys. Płatki struktury po rozpadzie

3 Gdy prędkość ząstki falowej v jest równa prędkośi światła to osylaje zewnętrznej fali są w relaji do zewnętrznego obserwatora nieruhome. Wewnętrzne osylaje fali ukrytej poruszają się natomiast z prędkośią dwukrotnie większą do prędkośi. Cała energia ząstki ukryta jest w wewnętrznej fali, okryta nieruhomą skorupą zewnętrznej struktury. Cząstki te wypełniają pustkę kosmosu poruszają się w ogromnej ilośi we wszystkih kierunkah nie oddziałują ze sobą gdyż mają statyzne do otozenia zewnętrzne osylaje w przestrzeni. Stanowią one niezerowe pole falowe i odniesienie dla wszystkih pozostałyh ząstek falowyh. Takie statyzne pole falowe nazywam niezerową przestrzeń falową. Rys.3 Możliwe geometrie wielu powłok Na sferyznym zole ząstki falowej osylaje posiadają wypadkową prędkość z ruhu po okręgu i prędkośi liniowej ząstki. Wypadkowa prędkość nie jest zerowa względem zerowego zewnętrznego pola, w związku, z zym zaburzy powłoki napotkanyh ząstek. Zaburzenie to utworzy w przestrzeni falę zołową. Rzezywista prędkość fali po torze krzywoliniowym jest nie o większa od prędkośi światła. W wylizeniah przyjmuję stan, w jakim znajduje się obena przestrzeń falowa. Prędkość fali na ząste nie ulega zmianie, zawsze jest stała i równa się prędkośi światła według znanej zasady; = νi λ ν zęstotliwość fali; λ-długość fali. Energia fali ząstki wynosi zgodnie ze wzorem; E = hi ν h - stała Planka Energię kinetyzną ząstki oblizamy ze wzoru;

4 E = m p iυ mp- masa powłoki ząstki υ -prędkość ruhomej masy. Ponieważ w układzie ineryjnym tylko wewnętrzna powłoka ząstki wibruje i porusza się z podwójną prędkośią światła a pozostała zęść ząstki jest nieruhoma, wzór na energię kinetyzną ząstki przybierze postać. ( mp / )( ) mpi4 E = = = mpi 4 Porównują energię ząstki z obu wzorów otrzymamy mpi = hiν z tego m m p p h h = i ν oznazają R = nowa stała naturalna = Ri ν Jednostkową masę powłoki ząstki stanowi pojedynzy okres jej drgań. Inerję (masę, energię) ząste nadaje wyłąznie jej wibraja. Długośi liniowe ząstek są bardzo zróżniowane, najkrótsza ma długość połowy okresu aż po ząstki o długośiah wielu lat świetlnyh. Niektóre z nih mają budowę wielopowłokową, kolejna podpowłoka powinna być mniejsza o parzystą ilość okresów. Ponieważ sąsiednia powłoka i podpowłoka zazębiają się, to dobrze by było, aby ilość okresów powłoki było lizbą pierwszą. Taka zasada stosowana jest w mehanizmah zębatyh dla zmniejszenia zęstośi styku tyh samyh zębów kół zębatyh. Przy tej samej długośi ząstek falowyh masy spozynkowe są różne, ih masa zależy również od ilośi powłok. Rys.4 Model ząstki falowej o dwóh okresah

5 Klasyfikaję rodzaju ząstek należy oprzeć na ilośi ih wektorów prędkośi oraz na ilośi powłok. Ilość powłok mniej wpływa na jej właśiwośi za to różniuje je posiadana masa spozynkowa. Przedstawione kategorie należy oznazać wtedy kolejnymi litrami alfabetu np. a;b;.. Rodzaj I (R-I) Są to ząstki poruszająe się w linii prostej, mają tylko jeden wektor prędkośi. Dopasowują energię osylaji do swojej prędkośi ząstka zmienia amplitudę drgań i okres. Ma to wpływ na prędkość ałej ząstki i jej długość. Cząstka ulega skróeniu. Prędkość ałej ząstki maleje, natomiast rośnie jej masa. Osylaje zewnętrznej powłoki dalej pozostają nieruhome. Wszystkie ząstki posiadają masę. Do tej grupy należą ząstki, które mają prędkość światła lub mniejszą. Są to przede wszystkim ząstki niezerowego pola o prędkośi światła. Czas jednego yklu drgań jest stały i we wszystkih przypadkah jednakowy. λ 1 λ γ = λ1 / λ Rys.6 Zmiana amplitudy i okresu na ząste λ - długość fali υ prędkość ząstki falowej γ wskaźnik dylataji υ = υ = υ / γ 1 1

6 Rodzaj II (R-II) Gdy ząstka uzyska kolejny wektor prędkośi względem otazająego pola jej torem ruhu będzie okrąg lub spirala, w zależnośi od kierunku wektora prędkośi dośrodkowej. Rys.5 Zmiana prędkośi liniowej ząstki oraz jej tory ruhu Oznazają wskaźnik dylataji; γ = υ = υ + u υ u = + υ u 1= + 1 u = 1 γ 1 γ = u 1 ( ) Ponieważ ilość okresów w ząste jest stała, nastąpi również skróenie ząstki do λ wartość; λ 1 = Podzas ruhu w polu ząstka trai energię i aby dopasować γ prędkość dośrodkową do zmieniająej się energii zwiększa hwilowy promień ruhu. Gdy strai ałą nadwyżkę energii jej prędkość dośrodkowa zanika. Poruszać się

7 wtedy będzie z jednym wektorem prędkośi i prędkośią światła, stają się ponownie ząstką R-I. Cząstka falowa nie znika lez wtapia się w przestrzeń falową. Rodzaj III (R-III) Rys.7 Układ trzeh wektorów prędkośi γ = υ γ = 1 1 u w Rys.8 Zmiana kąta helisy ząstki

8 Cząstka falowa o trzeh wektorah prędkośi porusza się po torze helisy. Kolejny wzrost energii zwiększa kąt helisy. Przy próbie przyspieszenia ząstki wystąpi wzrost inerji ząstki wg wzoru; m R ν γ = γ = i i i E = E0i γ E - energia ząstki m 0 E - energia spozynkowa ząstki m 0 - masa spozynkowa ząstki Cząstka jednoześnie kurzy się gdyż okresy drgań fali na ząste stają się krótsze. Ten rodzaj ząstek posiada dużą zdolność akumulaji energii, są to ząstki poruszająe się w przestrzeni w linii prostej z prędkośiami znaznie mniejszymi od prędkośi światła. Rodzaj IV (R-IV) Rys.9 Model ząstki o ztereh wektorah prędkośi Wskaźnik dylataji dla takiej ząstki wyniesie: γ = u 1 1 w z

9 Jest to maksymalna wartość wskaźnika, gdy wektory prędkośi będą do siebie prostopadłe. Jak widać na rysunku wektory u i z wirują w tej samej płaszzyźnie, a w związku, z tym będą się dodawać i odejmować. Wpłynie to na tor ruhu ząstki, by energia była zahowana. Cząstki te można nazwać stajonarnymi, gdyż mogą pozostawać w niemal stałej pozyji zahowują swoja energię. Wokół ząstki utworzy się stałe pole wirowe złożone z ząstek zewnętrznego pola, głównie tyh krótszyh ząstek jak również struktur powłokowyh pozostałyh po rozpadzie ząstek falowyh. Ponieważ ząstka wykonuje obrót z prędkośią v pole zaznie wirować w kierunku przeiwnym. Dzięki temu polu ząstki oddziałują ze sobą. W sprzyjająyh warunkah wiązka ząstek lewo i prawoskrętnyh tworzy wirująą parę o wspólnej osi, lez o przeiwnyh kierunkah wirowania (lewy i prawy). Rys.10 Pole wokół ząstek symetryznyh Opróz długih ząstek falowyh, przestrzeń wypełniona jest znaznie krótszymi, o długośi kilku pełnyh okresów fali ząstki falowej. Powstały one we wzesnym okresie formowania się świata. Energia obiega ząstkę tak samo jak w ząste falowej. Tory ruhu ząstek są krótkie i haotyzne przy zerowym zewnętrznym polu, a zsynhronizowane w grupie, przy polu falowym ukierunkowanym.

10 . Elektromagnetyzm. Jaki jest mehanizm ruhu światła i zym ono w ogóle jest?. Te pytania nie dawały mi spokoju. Zastanawiają się nad tym zagadnieniem doszedłem do wniosku, że foton światła stanowi poprzeznie wzbudzona fala na ząste falowej. Obenie ząstki falowe zostają uwalniane podzas rozpadu jądrowego. Dzisiejszy pogląd, że istnieją źródła światła jest niepreyzyjna. Żadna ząstka nie może być źródłem fali elektromagnetyznej, a jedynie rezonatorem poprzeznego wzbudzenia ząstek falowyh. Wzbudzenie to może wywołać drgająy pojedynzy atom jak również wzbudzony elektron zy pole falowe w samym atomie. Wygenerowana w ten sposób skwantowana energia zostaje użyta na poprzezne wzbudzenie wiązki przelatująyh ze wszystkih kierunków ząstek falowyh. Wzbudzenie może być symetryzne jak też niesymetryzne, zależy to od obiektu, który dokonał wzbudzenia, jak również od długośi ząstki falowej. Krótkie ząstki przy wzbudzeniu niesymetryznym ulęgną przegięiu, gdyż powstała zmarszzka skrói odległość zoła od końa ząstki falowej. Rys.11 Zakrzywienie toru ruhu ząstki przy wzbudzeniu Spowoduje to zmianę kierunku ząstki i stanowi o rozproszeniu fali elektromagnetyznej. W długih falah kierunek fali zostanie zahowany a wzbudzenie z zasem przejdzie na drugą stronę ząstki i stanie się symetryzne. Przy symetryznym wzbudzeniu rozproszenie fali elektromagnetyznej jest znazne mniejsze, wiązka jest przy tym bardziej skonentrowana. Poruszająe się w przestrzeni falowej z prędkośią światła zakłóenie na ząste falowej wywoła zmienne pole elektromagnetyzne. Składowa elektryzna i magnetyzna fali indukują się wzajemnie zmieniająe się pole elektryzne wytwarza zmieniająe się pole magnetyzne a z kolei zmieniająe się pole magnetyzne wytwarza zmienne pole elektryzne.

11 Rys.1 Poprzezne symetryzne wzbudzenie ząstki falowej Fala powstaje na nieruhomej stronie ząstki falowej i rozhodzi się symetryznie w obu kierunkah z prędkośią światła. Jedna biegnie zgodnie z kierunkiem ruhu ząstki a druga w kierunku przeiwnym. Rys.13 Fazy rozhodzenia się wzbudzenia na ząste falowej w hwili t1,t,t3 Ponieważ zoło ząstki porusza się z tą samą prędkośią, o zoło lewego wzbudzenia, odległość s będzie we wszystkih fazah ta sama. Czoło wzbudzenia w tym przypadku nigdy nie osiągnie zoła fali. Inazej ma się sprawa z falą prawą, ta zostanie wiągnięta do wnętrza ząstki i poruszać się będzie z prędkośią 3, wyhodzą na zewnątrz ponownie poruszać się będzie z prędkośią, wyprzedzi lewą falę. Możliwe jest, wię przekazanie informaji z prędkośią większą od prędkośi światła. Amplitudy drgań nałożą się wówzas na siebie wzajemnie wzmaniają i tłumią. Ponieważ oba wzbudzenia mają przeiwne prędkośi fale ponownie oddzielą się od siebie i zahowają swoje kierunki wirowania, ykl ten będzie się powtarzał wielokrotnie. Wzbudzenie na ząste falowej (fala elektromagnetyzna) jest zasadnizym sposobem wymiany

12 energii we wszehświeie. Każda ząstka falowa niesie tylko ześć energii wzbudzenia. Wiązkę takiej fali elektromagnetyznej można porównać do śieżki w płyie gramofonowej, na której wyryte są wzory wibraji fali iśnienia powietrza, stanowiąe o dźwięku. Zależnie od sposobu wzbudzenia zależy zy fala elektromagnetyzna będzie spolaryzowana i jak bardzo. 3. Grawitaja Masa stanowi magazyn skondensowanej energii. Ogromne masy, jakim są gwiazdy i planety powodują, że ząstki falowe po przejśiu przez nie zyskują również zęść tej energii i zmieniają się w ząstki typu R-II. Cząstki falowe poruszają się wówzas z prędkośiami mniejszymi od prędkośi światła po torze helisy wywołują w niezerowym polu falowym niewielkie o magnetyznym harakterze rotaje pola. Cząstki w takim stanie pokonują ogromne odległośi oddziałują na inną masę siłą tego pola grawitaji. 4. Dualizm korpuskularno falowy Do wystąpienia tego zjawiska niezbędna jest niezerowa przestrzeń falowa. Taką przestrzeń stanowią ząstki falowe o prędkośi światła przelatująe po liniah prostyh we wszystkih kierunkah, amplitudy fali tyh ząstek są nieruhome w układzie nieineryjnym. W skali Planka uwidaznia się ziarnistość tej przestrzeni, występują duże obszary pustki. Przelatująa przez tą pustkę ząstka zwiększa prędkość i długość. Zmienia się przy tym kierunek ruhu ząstki. Rys.14 Tor ruhu ząstki masowej w przestrzeni falowej i w puste

13 Po napotkaniu na ząstki falowe, ząstka z typu R-I powraa do poprzedniego stanu, zyli R-III lub R-IV. Osylaje w ząste masowej i osylaje pola muszą być uzgodnione. W trakie przehodzenia z jednego stanu w drugi zmienia się w sposób istotny tor ząstki. Jako ząstka masowa porusza się zgodnie z kierunkiem osi helisy, przehodzą w typ R-I zmienia kierunek na styzny do zwoju helisy. W ten oto sposób tor ruhu ząstki staje się zygzakowaty. Wynika stąd, że Świat u swoih kwantowyh podstaw jest jednak zdeterminowany i nie ma natury probabilistyznej. Stan ząstki i położenie zależy zarówno od zewnętrznego pola falowego jak też od samej ząstki jej geometrii i masy. W puste kosmosu ząstki masowe traą swoją geometrię i przehodzą w ząstki typu R-I. Energia ząstek zostaje zahowana, gdyż wzrasta wówzas prędkość ząstki wielokrotnie przekrazają prędkość światła. Masę takiej ząstki stanowi masa struktury i jej wibraje, energię- ruh postępowy jej masy. Zasady relatywizmu w puste kosmosu nie obowiązują. 5. Splątanie kwantowe Splątanie kwantowe stanowi mehanizne połązenie przez ząstki falowe dwóh innyh ząstek. Wiązka ząstek falowyh, z reguły długih, łązy obie ząstki. Każdy obrót jednej ząstki powoduje niemal natyhmiastowy obrót drugiej oddalonej nawet o wiele tysięy kilometrów. Na prędkość obrotu nie mają wpływu własnośi falowe ząstki, lez jej sztywność skrętna, która przy jej geometrii mieszka jest wielokrotnie większa od sztywnośi podłużnej. 6. Wnioski Przedstawiona w artykule konepja daje nadzieję na możliwość wykorzystania energii przestrzeni. W pustej przestrzeni, zyli próżni, ukryta jest ogromna ilość energii do wykorzystania. Może ona stanowić źródło energii dla nowej generaji silników rakietowyh poruszanyh na zasadzie indukji z polem falowym, a wię odmiennie od obenej zasady odrzutu. Nie ma potrzeby zabierania ogromnyh ilośi paliwa, energię będzie można pozyskiwać na bieżąo z samej przestrzeni. Odmiennie do energetyki jądrowej proes wytwarzania energii elektryznej będzie bardziej ekologizny i tańszy. Instalaje mogą być bardziej rozproszone i mniejsze, o lokalnym zasięgu. Realizaja przestawionyh zamierzeń będzie stanowić ogromny krok w rozwoju ludzkośi.