Gazetka przedszkolna Nowinki z Wesołej Krainki CO SŁYCHAĆ W WESOŁEJ KRAINIE. Witamy wszystkich w Nowym Roku! W naszym przedszkolu jak zwykle bardzo dużo się dzieje. 11 stycznia w Chomęcicach odbył się przegląd kolęd i pastorałek oraz finał WOŚP, na którym wystąpiły dzieci z grupy Chochliki oraz Figielki. Do Wesołej Krainy zagościły także dzieci ze Szkoły Podstawowej w Wirach i to właśnie dla nich wystąpiły nasze najstarsze przedszkolaki, wystawiając Jasełka. Chochliki wystąpiły także przed większą publicznością, a mianowicie rodzicami, emerytowanymi pracownikami przedszkola oraz wystąpiły dla swoich babć i dziadków. Styczeń to miesiąc, w którym każda grupa przygotowała coś specjalnego z okazji Dnia Babci i Dziadka. Do naszego przedszkola zawitała także Filharmonia Pomysłów z koncertem, pt. Stuko pukołapka, przy czym dzieci miały niesamowitą frajdę. Niewątpliwie największą atrakcja dla naszych przedszkolaków stał się Balik karnawałowy W krainie kowbojów, gdzie każde dziecko wcieliło się w swoją wymarzoną bajkową postać. DRODZY RODZICE!!! POBIERANIE OPŁAT PRZEZ RADĘ RODZICÓW PRZEDSZKOLA WESOŁA KRAINA W WIRACH W DNIACH 5, 6 LUTY (CZWARTEK, PIĄTEK) W BUDYNKU PRZEDSZKOLA
PAJACYKI CZYSTE RĘCE DZIŚ OD RANA PLUSK W ŁĄZIENCE. TO MALUCHY MYJĄ RĘCE. NAJPIERW W WODZIE OPŁUKUJĄ. POTEM MYDŁEM NASMARYJĄ. ZNOWU WODA ISTNY CUD W UMYWALKĘ PUK, PUK, PUK. JESZCZE TYLKO KRAN ZAKRĘCE I JUŻ CZYSTE MAMY RĘCE. HOP DO WANNY CIEPŁA WODA Z KRANU LECI. CHLAPIE I ZAPRASZA DZIECI. PUCU, PUCU, CHLAPU, CHLAPU NA CO JESZCZE CZEKASZ GAPO? HOP DO ODY, HOP DO WANNY. JUŻ BRUDASEK WYKĄPANY. MYDŁO W WODZIE JUŻ SIĘ KRĘCI. UMYJ NOGI, UMYJ RĘCE. GĄBKA LEKKA TAK JAK PUSZEK. WYSZORUJE PLECY, BRZUSZEK. CUDACZKI PADA ŚNIEŻEK PADA ŚNIEŻEK, PADA ŚNIEZEK JUŻ ZE ŚNIEGU MAM KOŁNIERZYK. BIAŁE USZY I POLICZKI I ZE ŚNIEGU REKAWICZKI. A JAK PADAĆ NIE PRZESTANIE? WIECIE CO SIĘ ZE MNĄ STANIE? BĘDZIE KINO NIE Z TEJ ZIEMI NOS W MARCHEWKĘ MI SIĘ ZMIENI. ZIMA, ZIMA ZIMA, ZIMA, ZIMA. PADA, PADA, ŚNIEG. A JA JADĘ W ŚIAT SANKAMI, SANKI DZWONIA DZWONECZKAMI ZASYPANE POLA, W BIELI CAŁY ŚWIAT BIAŁA DROGA, HEN PRZED NAMI.
ŚMIESZKI PORZĄDNA ZIEMIA ZIEMIA TRZESZCZY, TRZASKI, TRZASKI, TRZASKI. LÓD W KAŁUŻACH TRZASK, TRZASK, TRZASK. POD BUTAMI SKRZYP, SKRZYP, SKRZYP MRÓZ STRASZLIWY, ŻE AŻ STRACH POD BUTAMI ZGRZYT, ZGRZYT, ZGRZYT. POD NOGAMI CHRUP, CHRUP, CHRUP. ZA POLICZKI SZCZYP, SZCZYP, SZCZYP WIĘC DO DOMU TUP, TUP, TUP. ZIMA, ZIMA, ZIMA ZIMA, ZIMA, ZIMA, PADA, PADA, ŚNIEG. A JA JADĘ W ŚIAT SANKAMI, SANKI DZWONIA DZWONECZKAMI JAKA PYSZNA SANNA, PARSKA RAŹNO KOŃ, ŚNIEG ROZBIJA KOPYTAMI. ZASYPANE POLA, W BIELI CAŁY ŚWIAT BIAŁA DROGA, HEN PRZED NAMI. CHOCHLIKI BIEGAŁY PTASZKI BIEGAŁY PTASZKI, BIEGAŁY. PO ŚNIEGU BIAŁYM JAK PŁÓTNO. STUKAŁY DZIOBKIEM W OKIENKORZUĆCIE NAM PROSA ZIARENKO! ZIEMIA NA KAMIEŃ ZMARZNIĘTA CZY O NAS NIKT NIE PAMIĘTA? WYBIEGŁY DZIECI Z PRZEDSZKOLA SYPIĄ ZIARENKA NA POLE. PTASZKI ZIARENKA ZEBRAŁY SŁOWA LUBIĘ SŁOWA, BO W SŁOWACH MOŻNA MYŚLI SWE SCHOWAĆ. PO TO SŁOWA SĄ, BY STALE MÓWIĆ MÓWIĆ, ALE.. SŁOWA, SŁOWA, SŁOWA, Z ŁADNYCH SŁÓW ROZMOWA WTEDY PEWNE, ŻE ZROZUMIEMY SIĘ, SOWA, SŁOWA, ZDANIA MIŁE O SŁUCHANIA. TATUSIOWI GDY SŁUCHA, CZULE SZEPCZĘ DO UCHA. CZUŁE SŁÓWKA MAJĄ CHĘTKĘ NA Z TATUSIEM POGAWĘDKĘ. ZBIORĘ JE JAK KAMYKI, POUKŁDAM W WIERSZYKI. ŻEBY PRZEGNAĆ PRECZ SMUTECZKI, WEZME KILKA NA PLOTECZKI.
FIGIELKI GRUSZKA O CZERWONYM KAPTURKU DO DOKTORA OGRAODNIKA PRZYSZŁA GRUSZKA JA DOKTORZE CHCĘ BYĆ SZCZUPŁA JAK PIETRUSZKA CHCĘ WYGLĄDAĆ JAK MODELKA WYDĘTEGO NIE MIEĆ BRZUSZKA. I CHCĘ BUTY NA OBCASACH MIEĆ NA NÓŻKACH. A DLACZEGO GRUSZKA CHCE BYĆ CHUDA JAK PIETRUSZKA? PRÓBOWAŁAM STU SPOSOBÓW BEZ EFEKTU NIE POTRAFIĘ SIĘ UWOLNIĆ OD DEFEKTU. BRZUSZEK WCALE SIĘ NIE ZMNIEJSZA. A JA JESTEM CORAZ CIEŻSZA I ZAJMUJĘ NA GAŁĘZI WIĘCEJ MIEJSCA. CZERWONY KAPTUREK DZIEWCZYNKA CO NICZEGO SIĘ NIE BAŁA DO CHOREJ BABCI PRZEZ LAS PODĄŻAŁA. WILK ZAGADAŁ DO KAPTURKA CZAERWONEGO NIE BÓJ SIĘ NIE ZROBIĘ CI NIC ZŁEGO. TYLKO CIEKAWY JESTEM, DOKĄD IDZIESZ MAŁA? DO BABCI ODPOWIEDZIAŁ KAPTUREK, BO ZACHOROWAŁA. WILK W KRZAKI DAŁ SUSA I ZNIKŁ W LESNEJ GŁUSZY KAPTUREK SPOJRZAŁ ZA WILKIEM, RAMIONAMI WZRUSZYŁ I NIE ZAWRACAJĄC SOBIE DŁUŻEJ GŁOWY, RUSZYŁ DO BABCI KROKIEM MARSZOWYM. RECENZJA ARTYKUŁU Chcę, aby moje dziecko mówiło poprawnie rady logopedy dla rodziców Prawidłowy rozwój dziecka dokonuje się w skutek wymiany informacji z otoczeniem, w której główną role pełni porozumiewanie się językowe. Mowa, zaliczana do wyższych procesów psychicznych, jest istotnym czynnikiem w regulacji stosunków z otoczeniem. Dziecko poznaje otaczający świat poprzez oglądanie, dotykanie, słuchanie, ale dopiero umiejętność mówienia pozwala mu wyrazić swoje spostrzeżenia, uczucia, pragnienia. Rozwój mowy dziecka zależy od kontaktów słownych z otoczeniem. Niewystarczająca ilość doświadczeń w tym zakresie może spowodować opóźnienie mowy dziecka lub jej zaburzenia. I odwrotnie, zbyt intensywne zarzucanie dziecka długimi wypowiedziami o złożonej budowie również nie sprzyja jego rozwojowi. Dziecko zaczyna się wycofywać z pierwszych prób mówienia, niechętnie się wypowiada, bo jest zagłuszane mową dorosłych. To właśnie rodzice mogą zapewnić dziecku optymalne warunki dla prawidłowego rozwoju mowy już od momentu jego narodzin, są bowiem osobami przebywającymi z dzieckiem najdłużej, mają więc największe możliwości wpływania na jego rozwój. RODZICE JESTEŚCIE PIERWSZYM I NAJWAŻNIEJSZYM WZOREM, KTÓRY DZIECKO BĘDZIE PRÓBOWAŁO NAŚLADOWAĆ. TEGO NIE RÓBMY!!!: -Wypowiedzi osób z najbliższego otoczenia powinny być poprawne. Pamiętaj! Do dziecka należy mówić powoli i wyraźnie. -Nie zawstydzajmy, nie karzmy dziecka za wadliwą wymowę. -Nie poprawiajmy wymowy dziecka żądając, by kilkakrotnie powtarzało dane słowo. Jeśli
dziecko powie coś niewyraźnie, nieprawidłowo nie proś, aby powtórzyło swoją wypowiedź, tylko mów Tak to jest (i prawidłowo wypowiedz to co dziecko zniekształciło), dajesz mu w ten sposób prawidłowy wzorzec słowa, z czasem wypowiedzi dziecka zaczną być coraz bardziej do niego zbliżone, aż staną się poprawne. -Nie gaśmy naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchajmy uważnie wypowiedzi, pytajmy o szczegóły przyczyni się to do korzystnego rozwoju mowy. -Dziecka leworęcznego nie należy zmuszać do posługiwania się ręką prawą w okresie kształtowania mowy. Naruszanie w tym okresie naturalnego rozwoju sprawności ruchowej zaburza funkcjonowanie mechanizmu mowy. Prowadzi to często do zaburzeń mowy, a w szczególności do jąkania. -W trakcie rozmowy z dzieckiem unikajmy zdrobnień i spieszczeń (języka dziecinnego) dostarczajmy dziecku prawidłowe wzorce językowe. -Nie należy wymagać zbyt wczesnego wymawiania poszczególnych głosek. Dziecko nie przygotowane pod względem sprawności narządów artykulacyjnych, niedostatecznie różnicujące słuchowo dźwięki mowy, a zmuszane do artykulacji zbyt trudnych dla niego głosek, często zaczyna je zniekształcać, wymawiać nieprawidłowo. Tworzymy u dziecka w ten sposób błędne nawyki artykulacyjne, trudne do zlikwidowania. Pamiętaj! -Karmienie piersią zapewni dziecku prawidłowy rozwój układu artykulacyjnego. -Mówmy do dziecka, już od pierwszych dni jego życia, dużo i spokojnie. Nie podnośmy głosu zwracając się do niego. -Od najmłodszych lat uczymy dbałości o higienę jamy ustnej. Pamiętajmy, aby dziecko nauczyło się gryźć i żuć. -Zwracajmy uwagę, aby dziecko oddychało nosem; w przypadku, gdy dziecko oddycha ustami, prosimy pediatrę o ustalenie przyczyny. -Mówmy dziecku, co przy nim robimy, co dzieje się wokół niego. Niech mowa towarzyszy spacerom, zakupom, pracom domowym. -Nasze wypowiedzi powinny być poprawne językowo, budujmy krótkie zdania, używajmy prostych zwrotów, modulujmy własny głos. -Kiedy dziecko wypowie jakieś słowo, zdanie starajmy się rozszerzyć jego wypowiedź, dodając nowe słowa. -Wspólnie oglądajmy telewizję, wybierajmy programy właściwe dla wieku dziecka. Komentujmy wydarzenia pojawiające się na ekranie, rozmawiajmy na ich temat. -Rysujmy z dzieckiem, mówmy, co kreślimy... teraz rysujemy kotka. To jest głowa, tu są oczy, nos.... Zachęcajmy dziecko do wypowiedzi nt. rysunku. -Odpowiadajmy na pytania dziecka cierpliwie i wyczerpująco. -Opowiadajmy i czytajmy dziecku bajki, wierszyki, wyliczanki. Uczmy krótkich wierszy na pamięć. Najlepiej podając pierwszą frazę, którą następnie powtarzamy z dzieckiem, potem mówimy jeszcze raz pierwszą frazę i dokładamy drugą i znowu powtarzamy itd., -Oglądajmy z dzieckiem obrazki: nazywajmy przedmioty i opisujmy sytuacje prostymi zdaniami. -Zachęcajmy swoje dziecko do mówienia (nie zmuszajmy!); chwalmy je za każdy przejaw aktywności werbalnej; dostrzegajmy każde, nawet najmniejsze osiągnięcie, nagradzając je pochwałą. Recenzja artykułu mgr Marzeny Walkowiak