ROLA NIEZALEŻNEJ OPIEKI SPOŁECZNEJ W REPUBLICE FEDERALNEJ NIEMIEC na przykładzie finansowania wynikającego z kodeksów prawa socjalnego i tzw. umów ligowych André Lossin Al. Wojska Polskiego 69; 70-478 Szczecin; tel. 91 91 81209 0912 e-mail: kontakt@zafos.pl; www.siec.zafos.pl współfinansowany ze ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Niezależna opieka społeczna w Niemczech jest istotnym realizatorem państwowych świadczeń socjalnych Realizatorem świadczeń socjalnych mogą być również podmioty gospodarcze i prywatne 1996 - przełom w finansowaniu pracy socjalnej poprzez wprowadzenie ubezpieczenia pielęgnacyjnego zmiana finansowania na opłaty (rozporządzenie o opłatach) poprzez nowe rozporządzenie o opłatach na rynek wchodzą również komercyjni usługodawcy
Konkurencja na rynku wzrasta; wzrasta też udział podmiotów gospodarczych. W Niemczech sześć związków organizacji socjalnych połączyło się w tzw. Ligę związków organizacji socjalnych : Arbeiterwohlfahrt (Dobroczynność Robotnicza) Deutsche Caritas (Niemiecki Caritas) Deutscher Paritätischer Wohlfahrtsverband (Niemiecki Parytetowy Związek Socjalny) Deutsches Rotes Kreuz (Niemiecki Czerwony Krzyż) Die Diakonie (Diakonia) Die Zentrale Wohlfahrtsstelle der Juden in Deutschland (Centralna Instytucja Dobroczynna Żydów w Niemczech) Chrześcijańska pomoc społeczna (gospodarka socjalna i zdrowotna) zatrudnia ok. 1,5 miliona ludzi w Republice Federalnej Niemiec, z obrotami na poziomie 45 miliardów euro. Razem to przypuszczalnie 2,8 miliona zatrudnionych i podwójny obrót.
Podstawą działania jest zasada subsydiarności. Zasada państwa socjalnego, artykuł 20, ustęp 1 Konstytucji Republika Federalna Niemiec jest demokratycznym i socjalnym państwem prawa. Artykuł 28, Ustęp 1, Punkt 1 Konstytucji Porządek konstytucyjny w krajach związkowych musi odpowiadać zasadom republikańskiego, demokratycznego i socjalnego państwa prawa w ramach tego porządku zasada państwa socjalnego. Konstytucja nie wspiera państwa socjalnego, tylko demokrację socjalną. Podsumowując: socjalna gospodarka wolnorynkowa z postulatem sprawiedliwości społecznej i dobrobytu.
Niemiecki Kodeks Socjalny (SGB) jest kodyfikacją praw socjalnych (w znaczeniu formalnym). W Kodeksie Socjalnym uregulowane są istotne obszary tego, co dzisiaj zaliczamy do prawa socjalnego; poza Kodeksem Socjalnym pozostają głównie takie prawno społeczne aspekty, których działanie jest ograniczone czasowo lub osobowo.
W 1969 roku ustawodawca rozpoczął wdrażanie koncepcji zebrania wielu pojedynczych ustaw w jednym zbiorczym dziele i dzisiaj jest ono bardzo zaawansowane. Kodeks Socjalny zawiera zarówno uregulowania na temat różnych form ubezpieczenia społecznego, które dawniej były skodyfikowane w prawie ubezpieczeniowym Rzeszy, jak i te części prawa socjalnego, które nie mają charakteru ubezpieczenia, tylko są finansowane z podatków jako usługi publicznej pomocy społecznej.
W 2006 roku stworzenie aktywnego państwa socjalnego księgi II i III Kodeks Socjalny (SGB II i SGB III). Ponowne ukonstytuowanie się roli związków organizacji socjalnych realizują usługi dla osób bezrobotnych.
Podstawowe uregulowanie relacji pomiędzy publiczną a niepubliczną pomocą społeczną w XII Księdze Kodeksu Socjalnego (SGB XII). Uregulowanie współpracy Niezależne związki organizacji socjalnych wspierają podmioty pomocy społecznej, co ustalone jest od 1996 roku w tzw. federalnej ustawie o pomocy społecznej. We współpracy publicznych i prywatnych podmiotów pomocy społecznej chodzi o uzyskanie najlepszych efektów ze środków publicznych i prywatnych.
Kodeks Socjalny (SGB) księga I - Ustalenie roli związków organizacji socjalnych i współpraca To samo dotyczy księgi XIII Kodeksu w obszarze pomocy dzieciom i młodzieży.
Umowa ze związkami z Ligi związków organizacji socjalnych w Berlinie - Zintegrowana umowa socjalna - Zintegrowana umowa o dzielnicach - zintegrowana umowa o ochronie zdrowia - oraz umowa prawna
Perspektywy i wyzwania stojące przed związkiem organizacji socjalnych w Berlinie