Szpiczak plazmocytowy

Podobne dokumenty
Leki immunomodulujące nowej generacji a szpiczak wysokiego ryzyka

Nowe podejście w leczeniu szpiczaka plazmocytowego

Szpiczak plazmocytowy: najważniejsze doniesienia z ASH Krzysztof Jamroziak

ASH 2018: Immunomodulacja - fundamentem leczenia szpiczaka plazmocytowego

Szpiczak plazmocytowy

Nowoczesna terapia: leki immunomodulujące, przeciwciała monoklonalne i tradycyjna chemioterapia kryteria wyboru i kluczowe informacje dla pacjenta

Międzynarodowe standardy leczenia szpiczaka plazmocytowego w roku 2014

Szpiczak plazmocytowy

OPCJE TERAPEUTYCZNE U PACJENTÓW NA SZPICZAKA WCZEŚNIEJ LECZONYCH TZW. NOWYMI LEKAMI. Grzegorz Charliński

Leki immunomodulujące-przełom w leczeniu nowotworów hematologicznych

Obiecujące kierunki w leczeniu chorób hematologicznych

Immunoterapia chłoniaka Hodgkina Wieslaw Wiktor Jędrzejczak

Rak jajnika. Prof. Mariusz Bidziński. Klinika Ginekologii Onkologicznej

Szpiczak plazmocytowy. Krzysztof Jamroziak

Maciej Korpysz. Zakład Diagnostyki Biochemicznej UM Lublin Dział Diagnostyki Laboratoryjnej Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 w Lublinie

Choroby krwi i układu krwiotwórczego najnowsze doniesienia z EHA

Niezaspokojone potrzeby w nowotworach krwi

Przewlekła białaczka limfocytowa

Prognostyczne i terapeutyczne znaczenie badań cytogenetycznych u chorych na szpiczaka mnogiego

Zespoły mielodysplastyczne

Szpiczak mnogi: uleczalna choroba?

Aktualne priorytety w hematoonkologii. Wiesław Wiktor Jędrzejczak Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych WUM, Warszawa

Rak trzustki cele terapeutyczne. Sekwencja leczenia.

Cel programu: 1. wydłużenie czasu przeżycia chorych na szpiczaka mnogiego ( plazmocytowego), 2. uzyskanie remisji choroby, 3. poprawa jakości życia.

Rak trzustki - chemioterapia i inne metody leczenia nieoperacyjnego. Piotr Wysocki Klinika Onkologiczna Centrum Onkologii Instytut Warszawa

Szpiczak plazmocytowy. Grzegorz Helbig Klinika Hematologii i Transplantacji Szpiku Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Bendamustyna w leczeniu opornych postaci szpiczaka mnogiego

Terapia nawrotowego i opornego szpiczaka plazmocytowego

LECZENIE CHORYCH NA OPORNEGO LUB NAWROTOWEGO SZPICZAKA PLAZMOCYTOWEGO (ICD10 C90.0)

Terapeutyczne Programy Zdrowotne 2009 Leczenie opornych postaci szpiczaka mnogiego (plazmocytowego)

Wybór najistotniejszych publikacji z roku 2013 Lancet (IF-39)/Lancet Oncology (IF-25)/ Oncologist

Nowe leki w terapii szpiczaka mnogiego

Terapeutyczne Programy Zdrowotne 2012 Leczenie opornych postaci szpiczaka mnogiego (plazmocytowego)

Białaczka limfatyczna

Nowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej

Immunoterapia w praktyce rak nerki

Personalizacja leczenia w hematoonkologii dziecięcej

Terapeutyczne Programy Zdrowotne 2009 Leczenie opornych postaci szpiczaka mnogiego (plazmocytowego)

Rak płuca postępy 2014

Dr n. med. Norbert Grząśko w imieniu Polskiej Grupy Szpiczakowej Lublin,

Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) Wiesław Wiktor Jędrzejczak

Wydłużenie życia chorych z rakiem płuca - nowe możliwości

Pomalidomid w skojarzeniu z klarytromycyną i deksametazonem w podwójnie opornym szpiczaku plazmocytowym opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Typ histopatologiczny

Autologiczna transplantacja komórek krwiotwórczych u chorych na szpiczaka plazmocytowego w dobie nowych terapii

Terapie dla kobiet z zaawansowanym rakiem piersi w Polsce

Polskie doświadczenia kliniczne z bendamustyną

POSTĘPY W LECZENIU PBL

Leczenie systemowe raka nie-jasnokomórkowego

RAK NERKOWO-KOMÓRKOWY UOGÓLNIONE STADIUM PRZEWLEKŁA CHOROBA // DŁUGOŚĆ LECZENIA

This article appeared in a journal published by Elsevier. The attached copy is furnished to the author for internal non-commercial research and

Kobimetynib w leczeniu czerniaka z obecnością mutacji BRAF w świetle zmian w programie lekowym

W PERSPEKTYWIE SENOLOGII Przełomowe terapie uogólnionego raka piersi 2016

Potrójnie ujemne postaci raki piersi, co o nich już wiemy? Katarzyna Pogoda

Leczenie podtrzymujące w szpiczaku mnogim

Agencja Oceny Technologii Medycznych

LECZENIE KOBIET Z ROZSIANYM, HORMONOZALEŻNYM, HER2 UJEMNYM RAKIEM PIERSI. Maria Litwiniuk Warszawa 28 maja 2019

Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) Wiesław Wiktor Jędrzejczak

Profilaktyka i leczenie czerniaka. Dr n. med. Jacek Calik

Rak gruczołu krokowego - znaczący postęp czy niespełnione nadzieje?

Nowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej. Bożena Katarzyna Budziszewska

CENTRUM LECZENIA SZPICZAKA KLINIKA HEMATOLOGII CM UJ rok

Bortezomib w II linii leczenia szpiczaka plazmocytowego po nieskutecznej terapii talidomidem

Płynna biopsja Liquid biopsy. Rafał Dziadziuszko Klinika Onkologii i Radioterapii Gdański Uniwersytet Medyczny

This article appeared in a journal published by Elsevier. The attached copy is furnished to the author for internal non-commercial research and

Szpiczak plazmocytowy praktyczne aspekty dotyczące diagnostyki i leczenia

OPTYMALIZACJA TERAPII SZPICZAKA MNOGIEGO w 2012 roku

OPTYMALIZACJA TERAPII

OPTYMALIZACJA TERAPII SZPICZAKA MNOGIEGO w 2012 roku

Rak pęcherza moczowego - chemioterapia jako element leczenia skojarzonego

Nowe horyzonty leczenia szpiczaka plazmocytowego

Postępy w rozpoznawaniu szpiczaka plazmocytowego oraz rekomendacje dotyczące leczenia

Szpiczak plazmocytowy stanowi 1% wszystkich nowotworów

Rekomendacja nr 88/2012 z dnia 29 października 2012 r. Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych

MabThera. w leczeniu podtrzymującym chorych na chłoniaka grudkowego. Dr hab. med. Maciej Machaczka, Prof. UR

Szpiczak plazmocytowy

RAK PŁUCA 2016 ROK. Maciej Krzakowski

wolna od leczenia? (TFR ang. Treatment Free Remission)

Praktyczne stosowanie terapii celowanej w hematologii aktualne problemy

Dr hab. n. med. Paweł Blecharz

Badanie Kliniczne. Streszczenie. Wprowadzenie. Clinical Lymphoma, Myeloma & Leukemia, grudzień

Znaczenie PFS oraz OS w analizach klinicznych w onkologii

KONFERENCJA Terapie innowacyjne. Minimalizm i precyzja w medycynie Termin r.

Nowotwór złośliwy oskrzela i płuca

Skuteczność minimalnej dawki lenalidomidu w leczeniu nawrotowej postaci szpiczaka plazmocytowego

Zasady postępowania leczniczego w szpiczaku plazmocytowym i innych dyskrazjach plazmocytowych

Odmienności podejścia terapeutycznego w rzadszych podtypach raka jajnika

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA PRZEŻYCIE CHORYCH NA CHŁONIAKI ZŁOŚLIWE

Rak Płuca Postępy w Leczeniu

Czy wiemy jak u chorych na raka gruczołu krokowego optymalnie stosować leczenie systemowe w skojarzeniu z leczeniem miejscowym?

Konferencja Naukowa TRANSPLANTACJA KOMÓREK KRWIOTWÓRCZYCH U CHORYCH NA NOWOTWORY LIMFOIDALNE

Trzykrotna remisja uzyskiwana leczeniem bortezomibem u chorej z dziesięcioletnim przebiegiem szpiczaka plazmocytowego

Skuteczność i bezpieczeństwo bortezomibu (Velcade) w leczeniu nawrotowej i opornej postaci szpiczaka plazmocytowego. Doniesienie wstępne

Szpiczak mnogi a dyskryminacja osób w podeszłym wieku 8 września 2011 r.

OPIS PRZYPADKU. Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Warszawa

Czy warto wykonywać badania cytogenetyczne i molekularne w szpiczaku mnogim?

Raki HPV (+) ustnej części gardła. Kiedy i jak deeskalować intensywność leczenia? Dr hab. n. med. Tomasz Rutkowski Lek. Dorota Księżniak-Baran

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika. Bendamustine Kabi, 2,5 mg/ml, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji

Diagnostyka i leczenie pierwotnej układowej amyloidozy łańcuchów lekkich

Rak trzustki Wieslaw Wiktor Jędrzejczak

Transkrypt:

Szpiczak plazmocytowy Wiesław Wiktor Jędrzejczak Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w Warszawie

Szpiczak plazmocytowy Grupa chorób nowotworowych układu krwiotwórczego wywodzących się ze zmutowanej komórki produkującej przeciwciało, czyli plazmocytu. Ze względu na to, że zachowanie szpiczakowe mogą powodować mutacje różnych genów, nowotwory te cechują się różną złośliwością: od bezobjawowego przebiegu do przebiegu bardzo złośliwego. Skutki chorobowe szpiczaków plazmocytowych zależą od Liczby i bezpośredniego oddziaływania komórek nowotworowych Rodzaju i ilości wytwarzanego przeciwciała Uszkodzeń tkankowych powodowanych przez odkładanie się i zmianę konformacji wytwarzanego przeciwciała (amyloidoza).

Szpiczak plazmocytowy: kategorie ryzyka Kryterium oceny FISH Standardowe Ryzyko (przewidywane OS: 6-7 lat) t(11;14) t(6;14) Hiperdiploidia Wysokie ryzyko (przewidywane OS: 2-3 lat) Del(17p) Del(1p) Gain(1q) t(4;14)* t(14;16) Hipodiploidia β 2 -M* Low (< 3.5 mg/l) High ( 5.5 mg/l) Izotyp -- IgA Gene expression profile Good risk High risk *Patients with t(4;14), β 2 -M < 4 mg/l, and Hb 10 g/dl may have intermediate-risk disease. Kumar SK, et al. Mayo Clin Proc. 2009;84:1095-1110. Fonseca R, et al. Leukemia. 2009;23:2210-21. Kyle RA, et al. Clin Lymphoma Myeloma. 2009;9:278-288. Munshi N, et al. Blood. 2011;117:4696-4700.

Dwie grupy chorych Kwalifikujący się do chemioterapii wysokodawkowej i przeszczepienia komórek krwiotwórczych Poniżej 65-75 roku życia Bez ciężkich powikłań narządowych Bez poważnych schorzeń towarzyszących Niekwalifikujący się do chemioterapii wysokodawkowej i przeszczepienia komórek krwiotwórczych Pozostali.

Dwie strategie leczenia Strategia na wyleczenie ( strategia warsztatu samochodowego wymieniamy wadliwą część i samochód jest jak nowy) niestety w szpiczaku możliwa tylko w wyjątkowych przypadkach Strategia na wydłużenie życia dobrej jakości mimo obecności choroby strategia leczenia choroby przewlekłej, gdzie z jednej strony atakuje się przyczyny, a z drugiej zmniejsza skutki obecnie podstawowa w leczeniu szpiczaka. Sprowadza się do tego, że pierwszym celem jest uzyskanie remisji, następnie jej podtrzymywanie, potem leczenie nawrotu i uzyskanie kolejnej remisji, podtrzymywanie, leczenie kolejnego nawrotu itd. Tak długo, jak się da.

Historia przebiegu leczonego szpiczaka z wykorzystaniem przeszczepienia komórek krwiotwórczych MGUS Szpiczak Szpiczak nawrotowy itd Obserwacja I linia Przeszczepienie Remisja II linia III linia IV linia Zmod. Wg Durie BGM

Historia przebiegu szpiczaka leczonego bez przeszczepienia komórek krwiotwórczych MGUS Szpiczak Szpiczak nawrotowy itd Obserwacja I linia leczenie podtrzymujące II linia III linia IV linia Zmod. Wg Durie BGM

Postęp w różnych kierunkach Nowe leki wykorzystujące wcześniej poznane mechanizmy działania Tzw. leki immunomodulujące (wiążące cereblon) Inhibitory proteazomu cytostatyki Nowe leki wykorzystujące nowe mechanizmy działania Przeciwciała monoklonalne inhibitory deacylazy histonów Inhibitory kinazy Brutona inne Różne skojarzenia nowych i starych leków obejmujące przeszczepienie komórek krwiotwórczych Różne skojarzenia nowych i starych leków nie obejmujące przeszczepienia komórek krwiotwórczych Leki i zabiegi lecznicze łagodzące skutki choroby.

Nowe leki wykorzystujące nowe mechanizmy działania Przeciwciała monoklonalne Daratumumab: 81% odpowiedzi u opornych na LenDex elotuzumab inhibitory deacylazy histonów Panobinostat: poprawia skuteczność bortezomibu Inhibitory kinazy Brutona ibrutynib Inhibitory punktów sprawdzania Pembrolizumab: 65% odpowiedzi u opornych na 3 Inhibitory BCL-2 Wenetoklaks: 40% odpowiedzi tylko u chorych z t11:14 Inhibitory eksportyny Selineksor: odpowiedzi u 4ro i 5cio-opornych Inne leki Nelfinawir (lek na Aids): uwrażliwia na bortezomib

Nowe kategorie oporności na dotychczasowe leczenie Czterooporni (Quadra resistant): chorzy oporni bortezomib, karfilzomib, lenalidomid i pomalidomid Pięciooporni (Penta resistant): dodatkowo jeszcze oporni na daratumumab

To co na już: Bendamustyna: cytostatyk o podwójnym działaniu: alkilującym i antymetabolitowym Bortezomib: szeroka dostępność: lek stracił ochronę patentową jest dostępny jako generyk, a więc znacznie, znacznie tańszy. I już w Polsce: przeciętne przeżycie ze szpiczakiem to 6 lat (10 lat temu było 3 lata)

To, co na jutro Daratumumab Elotuzumab Karfilzomib Iksazomib Panobinostat Pomalidomid

Moreau P Daratumumab 81% ORR in resistant pts with len + dex POLLUX study DaraLenD vs LenD (RD) 286 vs 283 pts 0.36 hazard ratio 94% ORR (46% CR) in Dara arm vs 77 ORR in RD MRD negativity 10^-5 achieved in 25% of Dara arm compared to 6 in RD

Driessen C: Nelfinavir in myeloma Inhibitor of HIV protease generic drug Overcomes proteasome inhibitor resistance Combination of nelfinavir, bort and dex 34 Patients resistant to proteasome inhibitor only and heavily pretreated (5 lines on average) 22 PR incl 5 VGPR (1-6 cycles) responses also in patients resistant to both bort and len Moderate toxicity similar to bort

Venetoclax in myeloma I phase study 66 pts 30 with t11:14 27 hyperdiploid 50 had autohct Serious effects in 2% ORR 21% ORR 40% in t11:14 pts 6% in non t11:14 Responses durable when occur ORR 88% in pts with high BCL2/BCL2L1 ratio

Badros Pembrolizumab Pem + pomalid + dex Ref/rel pts 48 30 high risk, median lines of ther 3 Moderate but significant toxicity: 12% pneumonitis Dose reduction in half of the pts ORR 65% PDL1 expression was associated with good response

Vogl DT Selinexor Sd (selinexor + dexa) Pts res to bort and len 9 mo OS Pts. Resistant to everything (Quad resist.: bort, carf, len pomalid res) Penta resist: dara and other moab res Moderate toxicity, half required dose reduction 21%ORR in all group of pts Responses were quick

Nooka daratumumab 3 cohorts: dara +pom naive, dara + pom refractory and pom ref. pts ref to bort and len also quad pts Moderate tox 89% ORR in first cohort, 33% in 2nd and 45 in 3rd PFS not reached for 1st cohort

Leki immunomodulujące Sformułowanie merytorycznie niewłaściwe. W zasadzie wszystkie leki wykorzystywane w leczeniu szpiczaka plazmocytowego począwszy od kortykosteroidów mają działanie modulujące układ odpornościowy. Jednakże niemal wszystkie oddziałują negatywnie na komórki szpiczaka (w końcu wywodzące się z układu odpornościowego) bezpośrednio, a jedynie dodatkowo uruchamiają mechanizmy w zdrowych komórkach, które być może potęgują działanie przeciwszpiczakowe. Dość często i trochę żargonowo używa się tej nazwy dla talidomidu i jego pochodnych

IMiDs, Bortezomib Dex Bortezomib Hsp90 inh HDAC/PDAC inh Leki alkilujące Antracykliny Mitochondria Cytochrom-c Smac NFκB Zmiany transkrypcyjne Kaspaza-8 Kaspaza 9 Kaspaza-3 PARP Proteasom Agresom ŚMIERĆ KOMÓREKI NOWOTWOROWEJ ŚMIERĆ KOMÓREKI NOWOTWOROWEJ Synergia działań antyszpiczakowych: kombinacje bazujące na bortezomibie/imidzie z innymi nowszymi lekami, w tym inh. HDAC

Błona komórkowa Błona jądrowa Przestrzeń zewnątrzkomórkowa Cytoplazma Jądro komórkowe Cytokina Białka przeniesienia sygnału Czynnik transkrypcyjny Receptor cytokinowy Białka czynnościowe komórki mrna DNA Białka cyklu komórkowego Proteazom. Podział komórki Degradacja białek

Proportion of Patients Alive and Without Progression (%) Carfilzomib in Relapsed/Refractory MM Carfilzomib, a proteasome inhibitor, was FDA approved in 2012 for the treatment of multiple myeloma after 2 prior therapies, including bortezomib and an IMiD, and with progression on or within 60 days of treatment 100 Progression-Free Survival Approval based on single-arm phase II 75 PX-171-003 study (N = 266): ORR of 23.7% and median DOR of 7.8 50 mos [1] NCCN preferred salvage therapy regimen [2] 0 2.5 5.0 7.5 10.0 12.5 15.0 17.5 Mos From Start of Treatment 1. Siegel DS, et al. Blood. 2012;120:2817-2825. 2. NCCN. Clinical practice guidelines in oncology: multiple myeloma. v.1.2014. 25 0 Median PFS: 3.7 mos (95% Cl: 2.8-4.6) Censored observations Confidence band

Response Rate (%) Phase I/II Study of Daratumumab in Rel/Ref MM: Response and PFS 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 IMWG Response Rates MR PR n = 32 n = 20 n = 12 0 All Pts 2 mg/kg 4 mg/kg Daratumumab: anti-cd38 IgG1 monoclonal antibody CDC ADCC ADCP Apoptosis Modulates CD38 activity Related SAEs (N = 32) Bronchiospasm (gr 2): n = 2 Anemia (gr 3): n = 1 Thrombocytopenia (gr 4): n = 1 ASAT > 5.2 x ULN (gr 2): n = 1 Cytokine release syndrome (gr 2): n = 1 Lokhorst H J, et al. ASCO 2013. Abstract 8512.

Promising Early Data on Novel Agents for Relapsed/Refractory Multiple Myeloma Regimen N Outcomes Grade 3/4 AEs Notes Phase II Panobinostat/Bort/Dex [ 1] Elotuzumab/Len/LoDex [ 2] 55 ORR: 34% Med PFS: 5.4 mos 73 ORR: 92% VGPR: 50% Med PFS: 33 mos Ixazomib/Len/Dex [3] 50 ORR: 90% VGPR: 58% 1-yr OS: 93% Phase I Oprozomib [4] 13 MTD: > 210 mg/day No DLTs to date 3 PRs, 4 SDs Thrombocytopeni a, fatigue, diarrhea Neutropenia, thrombocytopenia, lymphopenia (All grade 3) Rash, fatigue, nausea, diarrhea (All grade 3) Diarrhea, nausea, fatigue, anemia Grade 3 PN in only 1 pt 10 mg/kg superior to 20 mg/kg 88% of pts with CR neg for MRD Pts had variety of hematologic malignancies 1. Richardson PG, et al. Blood. 2013;[E-pub ahead of print]. 2. Lonial S, et al. ASCO 2013. Abstract 8542. 3. Kumar SK, et al. ASH 2012. Abstract 332. 4. Savona MR, et al. ASH 2012. Abstract 203.

Clinical Trials in Relapsed/Refractory MM Participation encouraged Recommended for all cancer patients Functional status key to eligibility; earlier is better Find trials National Comprehensive Cancer Network (nccn.org/patients); click Find a Clinical Trial in right sidebar National Institutes of Health (ClinicalTrials.gov) IMF Clinical Trial finder (myeloma.org) MMRF research programs (themmrf.org) NCCN. Clinical practice guidelines in oncology: multiple myeloma. v.1.2014.

Response Rate (%) Phase I/II Study of Daratumumab in Rel/Ref MM: Response and PFS 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 IMWG Response Rates MR PR n = 32 n = 20 n = 12 0 All Pts 2 mg/kg 4 mg/kg Daratumumab: anti-cd38 IgG1 monoclonal antibody CDC ADCC ADCP Apoptosis Modulates CD38 activity Related SAEs (N = 32) Bronchiospasm (gr 2): n = 2 Anemia (gr 3): n = 1 Thrombocytopenia (gr 4): n = 1 ASAT > 5.2 x ULN (gr 2): n = 1 Cytokine release syndrome (gr 2): n = 1 Lokhorst H J, et al. ASCO 2013. Abstract 8512.

On the Horizon for Relapsed/Refractory Myeloma HDAC inhibitors Bortezomib/dexamethasone ± panobinostat (phase III) [1] Panobinostat/carfilzomib (phase I/II) [2] Romidepsin/lenalidomide (phase I/II) [3] Rocilinostat (ACY-1215; phase I/II) [4] Other agents (phase I/II studies) Ibrutinib (BTK inhibitor) [5] ARRY-520 (KSP inhibitor) [6] Ixazomib (protease inhibitor) [7] Oprozomib (protease inhibitor) [8] 1. ClinicalTrials.gov. NCT01023308. 2. ClinicalTrials.gov. NCT01496118. 3. ClinicalTrials.gov. NCT01755975. 4. ClinicalTrials.gov. NCT01323751. 5. ClinicalTrials.gov. NCT01478581. 6. ClinicalTrials.gov. NCT00821249. 7. ClinicalTrials.gov. NCT01415882. 8. ClinicalTrials.gov. NCT01832727.

Uzasadnione terapie skojarzone Lenalidomid + Inhibitor mtor Przeciwciała Anti-CD40 Liposomalna dox (lub mel lub cyclo) LBH 589 SAHA Perifozyna (hamowanie AKT ) Bevacizumab Szczepionki Elotuzumab Bortezomib (+/- Dex) Karfilzomib Bortezomib + Inhibitor Hsp 90 Liposomalna dox (lub mel lub cyclo) NPI-0052 Perifozyna (hamowanie AKT ) LBH 589 Peptydy Smac Inhibitor Bcl 2 Inhibitor p38 MAPK Elotuzumab SAHA CCI 779 (inhibitor mtor)

Skojarzenia Trój- i Czterolekowe bazujące na lenalidomidzie i bortezomibie Schemat N [evaluable] Odpowiedż Toksyczność VMPT 1 30 VCD 2 50 VMD 3 53 RVD 4 62 RCD 5 21 PAD 6 64 7% PD 27% SD 23% PR 43% CR/VGPR 82% PR 23% CR/nCR 34% CR/nCR (at MTD) 64% PR 25% ncr/cr 14% VGPR 5% CR 25% VGPR 67% PR PNY G3-4 myelosuppression, infections, PNY G3-4 TCP, infections, neutropenia, PNY G3/4 myelosuppression; DVT 2 pts G3 PNY 2 pts Neutropenia, DVT 3 pts G3-4 TCP, neutropenia, infections, anemia, GI disturbances, PNY 1. Palumbo A et al. Blood. 2007;109:2767-72. 2. Kropff M et al. B J Haematol 2007; 138:330-7. 3. Popat R et al. Br J Haematol. 2009;144:887-94. 4. Richardson P, et al. Haematologica. 2011;96 suppl 1:[S105]. 5. Morgan GJ et al. Br J Haematol. 2007;137:268-9. 6. Palumbo A et al. Ann Oncol. 2008;19:1160-5.

Mechanizm działania pomalidomidu: podsumowanie Pomalidomid to silny lek immunomodulujący o mechanizmie działania obejmującym: 1 Bezpośrednie efekty przeciwszpiczakowe Hamowanie komórek podścieliska szpiku kostnego Działanie immunomodulujące Pomalidomid Pomalidomid wykazuje bezpośrednie działanie przeciwszpiczakowein vitro i in vivo, w tym aktywność przeciwko LEN-opornych komórek MM 2, 3 Cereblon, składnik kompleksu E3 ligazy, został zidentyfikowany jako cel molekularny IMiD. Wiązanie tych elementów skutkuje upośledzeniem degradacji, wpływając na stężenia kluczowych białek odpowiedzialnych za złośliwość komórek MM 4 6 IMiD, lek immunomodulujący; LEN, lenalidomid; MM, szpiczak mnogi 1. Quach H, et al. Leukemia. 2010; 24: 22-32. 2. Rychak E, et al. Clin Lymphoma Myeloma Leuk. 2013; 13 (suppl; abstr P294). 3. Ocio EM, et al. Clin Lymphoma Myeloma Leuk. 2013; 13 (suppl; abstr P312). 4. Ito T, et al. Science. 2010; 327: 1345-1350. 5. Lopez-Girona A, et al. Leukemia. 2012; 26: 2326-2335. 6. Zhu YX, et al. Blood. 2011; 118: 4771-4779.

Pomalidomid: znaczenie cereblonu Cereblon to zachowane na drodze ewolucji białko znajdujące się w różnych rodzajach komórek 1, 2 Cereblon pełni funkcję receptora substratowego w kompleksie ligazy E3 ubikwityny 1, 3 Ligazy E3 ubikwityny oznaczają substraty substraty białkowe przeznaczone do degradacji proteosomalnej za pośrednictwem cząsteczek ubikwityny 4, 5 W rezultacie ligazy E3 ubikwityny regulują metabolizm i aktywność białek, w tym białek odpowiedzialnych za złośliwość komórek MM 4, 5 Wykazano, że cereblon jest białkiem docelowym dla IMiD 1, 3 Wiązanie IMiD z cereblonem indukuje aktywność E3 ligazy oraz szybką ubikwitynację i degradację czynników transkrypcyjnych Ikaros i Aiolos; powoduje to uzyskanie działania immunomodulującego, przeciwszpiczakowego i wpływu na mikrośrodowisko3, 6, 7 Mutacje w sekwencjach kodujących cereblonu i DDB1 (składnik kompleksu E3 ligazy) są rzadko spotykane u pacjentów z MM i w liniach komórkowych, w tym w komórkach LENopornych, co sugeruje obecność alternatywnych mechanizmów zaangażowanych w powstawanie oporności na IMiD 8 DDB1, białko uszkodzenie DNA-wiązanie 1 ; IMiD, lek immunomodulujący; LEN, lenalidomid; MM, szpiczak mnogi. 1. Ito T, et al. Science. 2010; 327: 1345-1350; 2. Chang XB, et al. Int J Biochem Mol Biol. 2011; 2: 287-2294. 3. Lopez-Girona A, et al. Leukemia. 2012; 26: 2326-2335; 4. Sun Y. Neoplasia. 2006; 8: 645-654. 5. Eldridge AG, et al. Cell Death Differ. 2010; 17: 4-13; 6. Zhu YX, et al. Blood. 2011; 118: 4771-4779. 7. Stewart KA, et al. Science. 2014; 343: 256-257; 8. Thakurta A, et al. Blood. 2013; 122 (suppl, abstr 3139).