M i n i s t e r s t w o S p r a w W e w ntrznych i Administracji

M i n i s t e r s t w o S p r a w W e w ntrznych i Administracji Mechanizmy współdziałania Policji z jednostkami samorzdu terytorialnego, firmami ubezpieczeniowymi oraz podmiotami zajmujcymi si ochron osób i mienia na rzecz propagowania rozwiza technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa. Wytyczne dla Policji i propozycje dla jednostek samorzdu terytorialnego

Opracowanie: Departament Porzdku Publicznego MSWiA ul. Stefana Batorego 5 02-514 Warszawa tel. (0-prefix) 601 62 89, 845 67 53, fax 845 67 54 Departament Administracji Publicznej MSWiA ul. Wspólna 2/4 00-505 Warszawa tel. (0-prefix) 661 88 69, 628 75 96, fax 661 94 08 Departament Zezwole i Koncesji MSWiA ul. Domaniewska 36/38 00-950 Warszawa tel. (0-prefix) 601 17 93, 845 19 38, fax 848 97 81 Biuro Słuby Prewencyjnej KGP ul. Puławska 148/150 02-514 Warszawa tel. (0-prefix) 601 30 04, 843 05 34, fax 601 48 77

Podstaw niniejszego opracowania stanowi zapis w Rzdowym Programie Poprawy Bezpieczestwa Obywateli BEZPIECZNA POLSKA zobowizujcy Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji do opracowania mechanizmów współdziałania nadzorowanych słub z jednostkami samorzdu terytorialnego, firmami ubezpieczeniowymi i firmami ochrony osób i mienia oraz ubezpieczycielami na rzecz propagowania rozwiza technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa. Jednym z warunków poprawy skutecznoci działa w zakresie propagowania wiedzy o rozwizaniach technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa jest potrzeba cisłej współpracy midzy wszystkimi podmiotami zaangaowanymi w realizacj tego zadania. Nale do nich słuby porzdku publicznego, jednostki samorzdu terytorialnego, instytucje ubezpieczeniowe oraz podmioty fizycznej i technicznej ochrony osób i mienia. Specyfika i charakter działalnoci tych podmiotów róni si, cel jest natomiast wspólny. Odmienny profil i specyfika podejmowanych przedsiwzi stwarzaj moliwo wymiany dowiadcze i wiedzy zdobytej przez wyej wymienione pomioty z korzyci dla wszystkich zainteresowanych stron. Niniejsze opracowanie okrela obszary wspólnego zainteresowania i form współpracy, która za warunek realizacji załoe w nim okrelonych przyjmuje istnienie ze strony wszystkich zainteresowanych stron woli współdziałania na rzecz poprawy skutecznoci działa w zdefiniowanym obszarze. Przedstawione wytyczne i propozycje wskazuj wszelkie podmioty, które mog uczestniczy w realizacji zadania, a take sposób monitorowania jego realizacji. W przedstawionym materiale do podstawowych form współpracy zaliczono: wzajemne szkolenia dla policjantów, pracowników firm ubezpieczeniowych, pracowników firm fizycznej i technicznej ochrony osób i mienia oraz przedstawicieli samorzdu powiatowego i straników gminnych; edukacj społeczestwa i promowanie systemów zabezpiecze technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa; ochron zabytków. Ponadto dokument niniejszy proponuje zasady i mechanizmy współdziałania słub porzdku publicznego z firmami wiadczcymi usługi w zakresie ochrony osób i mienia.

Naley nadmieni, i materiał był konsultowany z zainteresowanymi rodowiskami, tj. z: Zwizkiem Powiatów Polskich, Zwizkiem Miast Polskich, Zwizkiem Gmin Wiejskich RP, Krajow Rad Komendantów Stray Miejskich i Gminnych, Ogólnopolskim Stowarzyszeniem Producentów, Projektantów i Instalatorów Systemów Alarmowych POLALARM, Polsk Izb Systemów Alarmowych, Polskim Stowarzyszeniem Ochrony Osób, Mienia i Usług Detektywistycznych, Polskim Zwizkiem Pracodawców, Polsk Izb Ubezpiecze oraz Komisj Nadzoru Ubezpiecze i Funduszy Emerytalnych.

!! "#!!!!!$! %! Podstawy prawne współpracy Policji z jednostkami samorzdu terytorialnego ujte s w nastpujcych aktach normatywnych: ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji (t.j., Dz.U. Nr 7 z 2002 r., poz. 58, z pón. zm.), rozporzdzenie Rady Ministrów z dnia 13 sierpnia 1996 roku w sprawie szczegółowego trybu korzystania przez policjantów z pomocy instytucji pastwowych, organów administracji rzdowej i samorzdu terytorialnego, jednostek gospodarczych i organizacji społecznych oraz osób (Dz.U. Nr 107 z 1996 r., poz. 501), ustawa z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorzdzie województwa (t.j., Dz.U. Nr 142 z 2001 r., poz. 1590, z pón. zm.), ustawa z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorzdzie powiatowym (t.j., Dz.U. Nr 142 z 2001 r., poz. 1592, z pón. zm.), ustawa z dnia 8 marca 1990 roku o samorzdzie gminnym (t.j., Dz.U. Nr 142 z 2001r., poz. 1591, z pón. zm.), ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rzdowej w województwie (t.j. Dz.U. Nr 80 z 2001 r., poz. 872, z pón. zm.), ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny (Dz.U. Nr 88 z 1997 r., poz. 553, z pón. zm.). Kontekst omawianej problematyki wymaga powołania si równie na: ustaw z dnia 22 maja 2003 r. o działalnoci ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124 z 2003r., poz. 1151), ustaw z dnia 22 sierpnia 1997 roku o ochronie osób i mienia (Dz.U. Nr 114 z 1997 r., poz. 740, z pón. zm.), ustaw z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. Nr 162 z 2003 r., poz. 1568). Ponadto naley zauway, i obowizujce dotychczas rozporzdzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 16 lutego 1999 r. w sprawie zasad organizacji wojewódzkich oddziałów Słuby

Ochrony zabytków (Dz.U. Nr 39 z 1999 r., poz. 391) zostanie zastpione rozporzdzeniem, wydanym na podstawie art. 92 ust. 7 cyt. ustawy. Dotychczasowe wojewódzkie oddziały Słuby Ochrony Zabytków zostan przekształcone zgodnie z ww. ustaw w wojewódzkie urzdy ochrony zabytków, których organizacja zostanie ustalona na nowo. Na mocy obowizujcych aktów prawnych starosta oraz wójt (burmistrz, prezydent miasta) s organami odpowiedzialnymi za stan bezpieczestwa publicznego na obszarze powiatu i gminy, współdziałajc w realizacji zada z tego zakresu z komendantami Policji. Naley przy tym podkreli, e Policja na poziomie powiatu stanowi cz administracji zespolonej. Ponadto wskaza naley, e powiatowe komisje bezpieczestwa i porzdku, powołane na mocy art. 38a ustawy o samorzdzie powiatowym, stanowi właciwe forum, które moe realizowa zapisy niniejszego dokumentu. Z racji swego składu oraz uprawnie komisje s na poziomie lokalnym właciwymi podmiotami do nawizania współpracy m.in. ze stowarzyszeniami, fundacjami oraz innymi organizacjami i instytucjami działajcymi w sferze bezpieczestwa i porzdku publicznego (art. 38b ust. 2). Doda naley, e art. 1 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji (Dz.U. Nr 7 z 2002 r., poz. 58, z pón. zm.) nakłada na Policj zadanie nadzoru m.in. nad specjalistycznymi formacjami ochronnymi. Zadanie to jest bardzo istotne szczególnie w kontekcie problematyki, której powicony jest niniejszy materiał. Ponadto zaznaczenia wymaga, i obowizek udzielania pomocy funkcjonariuszom Policji jest nałoony na instytucje pastwowe, organy administracji rzdowej i samorzdu terytorialnego, jednostki gospodarcze i organizacje społeczne oraz osoby przez 2 rozporzdzenia Rady Ministrów z dnia 13 sierpnia 1996 roku w sprawie szczegółowego trybu korzystania przez policjantów z pomocy instytucji pastwowych, organów administracji rzdowej i samorzdu terytorialnego, jednostek gospodarczych i organizacji społecznych oraz osób. Wydane do ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 roku o ochronie osób i mienia (Dz.U. Nr 114 z 1997 r., poz. 740, z pón. zm.) rozporzdzenie Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie okrelenia szczegółowych zasad współpracy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z Policj, jednostkami ochrony przeciwpoarowej obrony cywilnej i straami gminnymi (miejskimi) (Dz.U. Nr 161 z 1998 r., poz. 1108) wskazuje, na czym polega współpraca Policji z formacjami ochronnymi. Zapisy przedmiotowego rozporzdzenia wymagaj jednak uszczegółowienia (zob. rozdz. 3),

podobnie jak rozporzdzenie Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji z dnia 14 padziernika 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymaga, jakim powinna odpowiada ochrona wartoci pieninych przechowywanych i transportowanych przez przedsibiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz.U. Nr 129 z 1998 r., poz. 858, z pón. zm.). Dlatego te w 2004 r. kontynuowane bd prace nad nowelizacj obydwu wymienionych rozporzdze. W art. 3 ww. ustawa wskazuje, e ochrona osób i mienia realizowana jest w formie bezporedniej ochrony fizycznej (stałej lub doranej; polegajcej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urzdzeniach i systemach alarmowych; polegajcej na konwojowaniu wartoci pieninych oraz innych przedmiotów wartociowych lub niebezpiecznych) oraz zabezpieczenia technicznego (polegajcego na: montau elektronicznych urzdze i systemów alarmowych, sygnalizujcych zagroenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania; montau urzdze i rodków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania). Doda naley, i art. 37 ustawy o ochronie osób i mienia w nastpujcy sposób okrela zakres praw pracowników ochrony do podejmowania działa poza granicami chronionych obiektów i obszarów: 1) w pkt 1 (zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 3): pracownik ochrony jest uprawniony do ujcia osób stwarzajcych w sposób oczywisty bezporednie zagroenie dla ycia lub zdrowia ludzkiego, a take dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji, 2) w pkt 2: pracownik ochrony ma prawo uycia podczas konwojowania wartoci pieninych oraz innych przedmiotów wartociowych lub niebezpiecznych rodków przymusu bezporedniego, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1-3 oraz 5 i 6 (tj. siły fizycznej w postaci chwytów obezwładniajcych oraz podobnych technik obrony; kajdanek; pałek obronnych wielofunkcyjnych; paralizatorów elektrycznych; broni gazowej i rcznych miotaczy gazu) lub broni palnej, w przypadku gwałtownego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartoci lub osoby je ochraniajce. Uprawnienia pracowników ochrony poza granicami chronionych obiektów i obszarów wynikaj jedynie z faktu wykonywania zada ochrony osób i mienia. Doda naley, i na podstawie art. 20 ustawy o Policji oraz art. 25 ustawy o działalnoci ubezpieczeniowej, współpraca Policji z firmami ubezpieczeniowymi polega na

wzajemnej informacji, w szczególnoci, gdy jest to konieczne dla skutecznego zapobieenia okrelonym w art. 19 ust. 1 ustawy o Policji przestpstwom lub dla ich wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów. W odniesieniu do dóbr kultury na uwag zasługuj przepisy ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, a w szczególnoci art. 4 pkt 2-4, art. 5 pkt 3, art. 18, art. 71 ust. 2 oraz art. 87 ustawy, wskazujce organy właciwe do sprawowania ochrony dóbr kultury i okrelajce obowizki wojewodów i jednostek samorzdu terytorialnego w omawianym zakresie. Wydane przez Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji w dniu 14 marca 2003r. (DP-II-37/03/PR) Zasady wyraania zgody na korzystanie z nazwy Programu Poprawy Bezpieczestwa Obywateli BEZPIECZNA POLSKA w programach majcych na celu popraw bezpieczestwa obywateli okrelaj warunki, na jakich instytucje publiczne, organizacje pozarzdowe oraz firmy ubezpieczeniowe i podmioty zajmujce si ochron osób i mienia mog zamieszcza na swoich materiałach edukacyjno-profilaktycznych hasło z serii programu BEZPIECZNA POLSKA lub znak graficzny kojarzcy si z programem BEZPIECZNA POLSKA (zob. Załcznik nr 1). Z kolei zapisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny (Dz.U. Nr 88 z 1997 r., poz. 553, z pón. zm.) mówice o uprawnieniach i zobowizaniach obywatelskich odnosz si równie do pracowników ochrony jednak nie jako do osób pracujcych w specyficznym zawodzie, ale jako do zwykłych obywateli, przedstawiaj si nastpujco: 1) 1 art. 162 k.k. stanowi, i kto człowiekowi znajdujcemu si w połoeniu grocym bezporednim niebezpieczestwem utraty ycia albo cikiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogc jej udzieli bez naraenia siebie lub innej osoby na niebezpieczestwo utraty ycia albo cikiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolnoci do lat 3. Za 2 tego art. mówi, e nie popełnia przestpstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie si zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których jest moliwa niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej; 2) art. 25 k.k. szczególnie 1 wskazuje, i nie popełnia przestpstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezporedni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem;

3) za 1 art. 26 k.k. stanowi, e nie popełnia przestpstwa, kto działa w celu uchylenia bezporedniego niebezpieczestwa grocego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeeli niebezpieczestwa nie mona inaczej unikn, a dobro powicone przedstawia warto nisz od dobra ratowanego, natomiast 2 art. 26 mówi, e nie popełnia przestpstwa take ten, kto, ratujc dobro chronione prawem w warunkach okrelonych w 1, powica dobro, które nie przedstawia wartoci oczywicie wyszej od dobra ratowanego; 4) na mocy art. 243 k.p.k. kady ma prawo uj osob na gorcym uczynku przestpstwa lub w pocigu podjtym bezporednio po popełnieniu przestpstwa, jeeli zachodzi obawa ukrycia si tej osoby lub nie mona ustali jej tosamoci. Osob ujt naley niezwłocznie odda w rce Policji. Podsumowujc naley stwierdzi, e obowizujce przepisy stwarzaj prawne moliwoci do podejmowania działa na rzecz ochrony osób i mienia, przez uprawnione do tego podmioty, jak równie przez zwykłych obywateli, którzy mog by wiadkami lub ofiarami popełnienia przestpstwa. Od ich woli współpracy zaley jednak skuteczno tych działa i wypracowanie w praktyce mechanizmów i metod współdziałania w zakresie poprawy stanu bezpieczestwa osób i mienia.

& '!! "#!!!!!!!%! Rzdowy Program Poprawy Bezpieczestwa Obywateli BEZPIECZNA POLSKA uznaje w zakresie zapobiegania przestpczoci bardzo wan rol zarówno jednostek samorzdu terytorialnego, jak równie organizacji pozarzdowych i innych instytucji społeczestwa obywatelskiego. Propagowanie rozwiza technicznych zapewniajcych ochron osób i mienia, a zatem zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa, moe skutecznie przyczyni si do poprawy stanu bezpieczestwa i porzdku publicznego. Dlatego te jednostki samorzdu terytorialnego (szczególnie gminnego i powiatowego), realizujce zadania w tym zakresie i odpowiedzialne za stan bezpieczestwa na administrowanych przez nie obszarach, powinny sta si wanym partnerem w działaniach podejmowanych w toku realizacji zadania Wypracowanie mechanizmów współdziałania słub nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji z jednostkami samorzdu terytorialnego, firmami ubezpieczeniowymi oraz podmiotami zajmujcymi si ochron osób i mienia w organizacji działa majcych na celu propagowanie rozwiza technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa jako elementu Programu BEZPIECZNA POLSKA. Przedmiotem działania w zakresie problematyki wyej wymienionego zadania powinno by przede wszystkim współdziałanie komend powiatowych/miejskich Policji z jednostkami samorzdu terytorialnego oraz podmiotami komercyjnymi wiadczcymi usługi w brany ochrony osób i mienia. Dlatego te w kontekcie współpracy Policji i samorzdu terytorialnego naley mówi o cisłym okreleniu wspólnych działa, jakie mog podejmowa te podmioty w zakresie propagowania w społecznociach lokalnych technicznych rodków zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa. Wstpnie w zakresie realizacji omawianego zadania mona zarysowa trzy płaszczyzny uczestnictwa jednostek samorzdu terytorialnego: we wzajemnych szkoleniach, w edukacji społeczestwa oraz w działaniach na rzecz ochrony zabytków. Dobr płaszczyzn współpracy zainteresowanych podmiotów na poziomie lokalnym mog si okaza powiatowe komisje bezpieczestwa i porzdku. Proponuje si, aby w powiatowych programach zapobiegania przestpczoci oraz porzdku publicznego i

bezpieczestwa obywateli znalazły swoje miejsce zadania z zakresu propagowania rozwiza dotyczcych ochrony osób i mienia. Do współdziałania w opracowaniu programów w tej czci warto zaprosi przedstawicieli firm ochrony osób i mienia oraz firm ubezpieczeniowych. Znaczcy głos w ramach opracowania programu winni mie równie przedstawiciele samorzdu gminnego, wchodzcy w skład komisji. 2.1. Wzajemne szkolenia dla policjantów, ubezpieczycieli, pracowników firm fizycznej i technicznej ochrony osób i mienia oraz przedstawicieli samorzdu powiatowego i straników gminnych Policja realizuje program szkole funkcjonariuszy w zakresie wyłudze odszkodowa komunikacyjnych na kursie podstawowym w czci profilowanej operacyjno dochodzeniowej oraz ruchu drogowego, a take na kursach specjalistycznych. Kursy te s prowadzone w blokach obejmujcych takie zagadnienia, jak: taktyka prowadzenia czynnoci wykrywczych oszustw, przestpstwa zwizane z działalnoci ubezpieczeniow, przestpstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu i przestpstwa kryminalne. Do szkole proponowanych w niniejszym dokumencie proponuje si włczenie przedstawicieli samorzdu powiatowego, straników gminnych (miejskich), przedstawicieli firm fizycznej i technicznej ochrony osób i mienia oraz ubezpieczeniowych i realizacj szkole z uwzgldnieniem przedstawionych poniej załoe. W znacznym stopniu usprawniłoby to prac Policji nie tylko na etapie wykrywczym, ale równie w zakresie szeroko pojtej prewencji. Pozwoliłoby to równie na biec wymian informacji chociaby na temat sposobu i okolicznoci działania sprawców. Biorc pod uwag zadania okrelone dla szkół policyjnych, realizacja przedmiotowych szkole dla innych podmiotów jest uzaleniona od liczby ewentualnych uczestników i odpowiedniego przygotowania kadry dydaktycznej. Sposób przeprowadzenia szkolenia bdzie ustalany w drodze porozumienia na poziomie wojewódzkim. Proponuje si, aby inicjatywa naleała do podmiotów zainteresowanych szkoleniem w zakresie konkretnej problematyki. 2.1.1. Tematyka szkole Tematyka szkole powinna obejmowa: 1) dla pracowników firm ubezpieczeniowych: zagadnienia prawne, praktyk i dowiadczenia, w tym model postpowania osób dokonujcych wyłudze w relacjach z Policj, ubezpieczycielem (fikcyjne kradziee pojazdów i

fikcyjne wypadki), z naciskiem na ukazanie zwizków midzy zabezpieczeniami technicznymi a wyłudzeniami odszkodowa, aspekty psychologiczne, np. w jaki sposób rozpozna oszusta (typowe modele zachowa, reakcji), sposób podejcia do poszkodowanego (informowanie o procedurze postpowania), wyłudzenia odszkodowa w ubezpieczeniach majtkowych i osobowych, znaczenie technicznej ochrony osób i mienia, 2) dla agencji ochrony osób i mienia: zasady postpowania na miejscu zdarzenia, zasady współpracy z Policj przy ochronie imprez masowych, reakcja na zdarzenie pracowników ochrony poza obiektem chronionym, ukazanie zwizków midzy zabezpieczeniami technicznymi a wyłudzeniami odszkodowa, 3) dla przedstawicieli samorzdu powiatowego i straników gminnych (miejskich): promowanie i wdraanie rozwiza urbanistycznych zapewniajcych bezpieczestwo osób i mienia, wszystkie powysze tematy w zalenoci od potrzeb i zainteresowania. 2.1.2. Model szkole Proponuje si nastpujc struktur szkole: 1) cz teoretyczna: wykłady przedstawicieli wszystkich stron (Policji, firm ubezpieczeniowych i podmiotów z brany ochrony osób i mienia, ew. specjalistów zaproszonych z zewntrz), 2) cz praktyczna (dla kadry niszego szczebla) w grupach mieszanych, złoonych z przedstawicieli wszystkich stron, w formie studium przypadku, symulacji z podziałem na role, dyskusji, komentarzy, itp. 2.1.3. Podział szkole Proponuje si nastpujcy podział szkole: 1) szkolenia dla kadry wyszego szczebla (kadra policyjna od poziomu wojewódzkiego i kadra zarzdzajca podmiotów gospodarczych i samorzdów ubezpieczycieli i firm ochrony), 2) szkolenia dla kadry redniego i niszego szczebla (przedstawiciele samorzdu powiatowego, stranicy gminni (miejscy), kadra policyjna do poziomu

wojewódzkiego i przedstawiciele firm ochrony osób i mienia oraz terenowych oddziałów firm ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, ale take delegatów z central zainteresowanych zakładów ubezpiecze). 2.1.4. Finansowanie Proponuje si, aby szkolenia w moliwie jak najmniejszym stopniu wizały si z koniecznoci ponoszenia nakładów finansowych, tzn. aby prowadziły je osoby reprezentujce zainteresowane strony w zakresie swoich obowizków słubowych. Za odbiorca szkolenia ponosi bdzie jego koszty organizacyjne i zapewni zaplecze techniczne. Naley jednak dopuci moliwo angaowania dodatkowych nakładów np. na opłacenie wykładowców z zewntrz, pomoce naukowe, itp. głównie przez firmy ubezpieczeniowe i podmioty komercyjne z brany ochrony osób i mienia. Jednak byłoby take podane, aby gminy i powiaty uczestniczyły w finansowaniu organizacji tyche szkole oraz okazały pomoc w pozyskaniu do ich realizacji ww. podmiotów gospodarczych. 2.2. Edukacja społeczestwa i promowanie systemów zabezpiecze technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa Problematyka ta obejmuje trzy grupy zagadnie. S to: 1) edukacja społeczestwa w zakresie troski o własne bezpieczestwo, 2) edukacja pracowników instytucji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych w zakresie genezy i analizy przestpstw zwizanych z kradzie, włamaniem, zniszczeniem bd uszkodzeniem mienia (w aspekcie mienia ubezpieczonego), przestpstw przeciwko yciu i zdrowiu, bezpieczestwu i porzdkowi publicznemu (tzw. wyłudze lub prób wyłudze odszkodowania, wypadków komunikacyjnych, kolizji drogowych i innych), 3) propagowanie systemu zabezpiecze i rozwiza technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa. 2.2.1. Edukacja społeczestwa Podczas prowadzenia w społecznociach lokalnych działa edukacyjnych i informacyjnych w omawianym zakresie, naley zwróci uwag przede wszystkim na uwraliwienie ludzi na zachowania pozytywne i negatywne. Du rol mog tu odegra jednostki samorzdu gminnego i powiatowego poprzez wykorzystanie w procesie edukacji społeczestwa nabytej w trakcie szkole wiedzy straników gminnych (miejskich) i policjantów. Przez zachowania pozytywne rozumie si właciwe zabezpieczanie mieszka i domów, montowanie i korzystanie z systemów alarmowych, zabezpieczanie samochodów

zarówno na parkingu jak i w czasie jazdy, tankowania, otwierania garau itp. Naley te wskazywa na potrzeb znajomoci numerów telefonów alarmowych, właciwego zabezpieczania portfeli, kart kredytowych itp. Do zachowa negatywnych nale takie zachowania, które stwarzaj moliwo sprowokowania agresji czy napadu, jak niedokładne zamykanie domów i samochodów, brak dbałoci o podstawowe rodki bezpieczestwa, pozostawianie dzieci bez opieki itp. Rozpowszechnianie wiedzy na temat tzw. bezpiecznego zachowania moe mie miejsce na rozmaitych imprezach plenerowych organizowanych dla społecznoci lokalnych z udziałem przedstawicieli samorzdu terytorialnego, Policji oraz podmiotów gospodarczych wiadczcych usługi zarówno w zakresie ubezpiecze, jak równie ochrony osób i mienia. W tym celu mona wykorzysta takie formy, jak prezentacja skutecznoci zabezpiecze technicznych, rozdawanie ulotek, stoiska informacyjne, przy których byłaby moliwo spotkania ze specjalistami z danej dziedziny (z policjantem, pracownikiem firmy ubezpieczeniowej oraz firmy ochrony), organizowanie konkursów wiedzy w omawianej dziedzinie itp. 2.2.2. Edukacja pracowników instytucji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych Edukacja pracowników instytucji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych w zakresie genezy i analizy przestpstw zwizanych z kradzie, włamaniem, zniszczeniem bd uszkodzeniem mienia, przestpstw przeciwko yciu i zdrowiu, bezpieczestwu i porzdkowi publicznemu, zwizków midzy zabezpieczeniami technicznymi a wyłudzeniami odszkodowa oraz wyłudze odszkodowa w ubezpieczeniach majtkowych i osobowych powinna skutkowa zarówno podniesieniem poziomu wiedzy i kompetencji pracowników instytucji ubezpieczeniowych w wyej wymienionym zakresie (co z kolei przyczyniłoby si do efektywniejszego zapobiegania i wykrywania zdarze takich jak wyłudzenia odszkodowa), jak i pozyskaniem firm ubezpieczeniowych do współpracy ze słubami porzdku publicznego w zakresie edukacji społeczestwa w dziedzinie bezpieczestwa osobistego i zapobieganiu staniu si ofiar przestpstwa, jak równie z podmiotami wiadczcymi usługi w zakresie technicznego zabezpieczania mienia. Elementem zachcajcym firmy ubezpieczeniowe do udziału w inicjatywach zwizanych z realizacj Rzdowego Programu Poprawy Bezpieczestwa Obywateli BEZPIECZNA POLSKA jest umoliwienie im korzystania z nazwy Programu w akcjach informacyjnych i edukacyjnych realizowanych przez te podmioty.

Zgoda na korzystanie z nazwy Rzdowego Programu Poprawy Bezpieczestwa Obywateli BEZPIECZNA POLSKA przez podmioty gospodarcze wiadczce usługi w zakresie brany ubezpieczeniowej oraz ochrony osób i mienia jest wydawana dla tyche podmiotów zgodnie z 2 pkt 2, 3 i 4 Zasad wyraania zgody na korzystanie z nazwy Programu Poprawy Bezpieczestwa Obywateli BEZPIECZNA POLSKA w programach majcych na celu popraw bezpieczestwa obywateli (zob. Załcznik 1). Ponadto zgodnie z 5 Zasad Minister Spraw Wewntrznych i Administracji okrela form i sposób wykorzystania nazwy Programu. Współpraca Policji z organizacjami z brany ubezpieczeniowej oraz ochrony osób i mienia, jak równie z konkretnymi podmiotami gospodarczymi wiadczcymi usługi w wyej wymienionym zakresie, moe si odbywa zgodnie z niej wymienionymi propozycjami: 1) organizacja wzajemnych szkole (patrz podrozdział 3.1.), 2) wspólne wystpowanie do społecznoci lokalnych z rzetelnymi informacjami odnonie do skutecznoci rozwiza technicznych (alarmów, blokad itp.), 3) wypracowywanie wspólnej strategii w ramach województwa. 2.2.3. Propagowanie systemu zabezpiecze i rozwiza technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa Podobne działania jak w przypadku firm reasekuracyjnych i ubezpieczeniowych, powinny zosta podjte w przypadku firm zajmujcych si ochron osób i mienia. Uczestnictwo w Rzdowym Programie Poprawy Bezpieczestwa Obywateli BEZPIECZNA POLSKA bdzie okazj do promowania aktywnych form ochrony indywidualnej, z naciskiem na wykorzystywanie rodków technicznych. Zasady udzielenia zgody na korzystanie z nazwy Programu s takie same, jak w przypadku firm ubezpieczeniowych (zob. podrozdział 3.2.2.). Podobnie, jak w przypadku wspomnianych wczeniej podmiotów z brany ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, celowe wydaje si włczenie firm z brany ochrony osób i mienia do przedsiwzi o charakterze edukacyjnym i informacyjnym. Do najwaniejszych tematów poruszanych podczas takich akcji powinny nalee: - zasady zabezpieczenia domów, mieszka i samochodów przed kradzie, włamaniem czy zniszczeniem mienia, - propagowanie dobrowolnego montau instalacji alarmowych, - organizowanie pomocy ssiedzkiej (polegajcej głównie na obserwacji, pozostawieniu numeru telefonu kontaktowego itp.), szczególnie w okresach urlopowych,

- zasady bezpiecznego zachowania na imprezach masowych (stadiony, koncerty). Wydaje si, i najbardziej efektywne byłoby połczenie wysiłków i rodków wszystkich wymienionych podmiotów (Policji, firm ubezpieczeniowych oraz firm ochrony osób i mienia). Tym bardziej, e informowanie społecznoci lokalnych o tym, jak wyglda cała sekwencja zdarze (od np. kradziey samochodu przez postpowanie policyjne, prokuratorskie i ubezpieczyciela po zakoczenie postpowa w kadej dziedzinie i wypłat odszkodowania) pomoe w uwiadomieniu nie tylko trudnoci, jakie sprawia samemu poszkodowanemu stanie si ofiar przestpstwa, ale równie stopnia skomplikowania (a co za tym idzie i czasu trwania) procedur i postpowa, które musz by w takiej sytuacji przeprowadzone. 2.3. Zasady i mechanizmy współdziałania słub porzdku publicznego z firmami wiadczcymi usługi w zakresie ochrony osób i mienia Zasady współpracy pomidzy słubami porzdku publicznego a podmiotami gospodarczymi działajcymi w brany ochrony osób i mienia s okrelone w rozporzdzeniu Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie okrelenia szczegółowych zasad współpracy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z Policj, jednostkami ochrony przeciwpoarowej obrony cywilnej i straami gminnymi (miejskimi). Jednake zapisy przedmiotowego rozporzdzenia naley uzna za zbyt ogólnikowe i nie dostosowane do potrzeb. Ponadto rozporzdzenie to zobowizuje do nawizania współpracy nie przedsibiorców wiadczcych usługi w zakresie ochrony osób i mienia, ale kierowników jednostek chronionych przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne. Zatem zakres tej współpracy jest ograniczony jedynie do ochranianego obiektu. Ograniczenia wskazane powyej nie wynikaj z delegacji ustawowej art. 47 ustawy o ochronie osób i mienia, lecz z samego tekstu rozporzdzenia. W celu nowelizacji przedmiotowego rozporzdzenia w roku 2004 zostan podjte odpowiednie działania przez Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji oraz Komendanta Głównego Policji przy współpracy z przedstawicielami brany ochrony osób i mienia. W celu umoliwienia podjcia sprawnej współpracy pomidzy Policj a podmiotami z brany ochrony osób i mienia na bazie obecnie obowizujcych uregulowa prawnych okrela si nastpujce mechanizmy i zasady utrzymywania kontaktów roboczych: 1) z powodu istniejcego realnego zagroenia zatrudniania w firmach ochroniarskich osób posługujcych si fałszywymi licencjami lub bezprawnie legitymujcymi si niewanymi licencjami (utraconymi w wyniku cofnicia lub zawieszenia praw) na bazie istniejcego programu Licencja zostanie stworzona aplikacja, która pozwoli na zamieszczenie na

internetowych stronach Komendy Głównej Policji wykazu osób aktualnie posiadajcych licencj. Korzystanie z bazy bdzie wymaga zalogowania si zainteresowanego, co umoliwi sprawdzenie, czy koncesjonowani przedsibiorcy dokładaj naleytej starannoci przy doborze pracowników (w przypadku ujawnienia zatrudnienia pracownika bez wymaganej licencji). Baza ta zostanie rozszerzona o wykaz podmiotów posiadajcych koncesje na wiadczenie usług w zakresie ochrony osób i mienia. Naley jednak podkreli, i upublicznienie powyszych baz bdzie mogło nastpi po uchwaleniu wprowadzonych do projektu ustawy o ochronie osób i mienia stosownych zapisów, pozwalajcych na publikacje takich wykazów, 2) do czasu przyjcia i realizacji rozwiza systemowych w zakresie przyjmowania przez Policj sygnałów z obiektów zabezpieczonych systemami alarmowymi, stworzenie moliwoci reakcji Policji na przekazany i zweryfikowany sygnał o zdarzeniu poprzez utworzenie odrbnej linii telefonicznej (z moliwoci identyfikacji numeru abonenta dzwonicego) dla banków i firm wiadczcych usługi w zakresie tzw. monitoringu obiektów (dla konkretnych podmiotów) pozwoli to na szybsz reakcj na zgłoszenie, jak równie bezporednie udzielanie Policji niezbdnych informacji, 3) na poziomie województwa na warunkach przyjtych przez wszystkich zainteresowanych udostpnianie przez Policj zainteresowanym firmom ubezpieczeniowym i reasekuracyjnym danych statystycznych dotyczcych trzech wybranych kategorii przestpstw przeciwko mieniu (np. włama do mieszka, kradziey pojazdów do uzgodnienia na poziomie województwa), w celu umoliwienia poprawy oceny stopnia zagroenia ubezpieczanego mienia. Obecnie istniej trzy moliwe sfery współpracy firm ochrony osób i mienia z Policj, w których niejednokrotnie na poziomie lokalnym, np. powiatowym, rozwijaj si efektywne kontakty zainteresowanych podmiotów. S to: 1) wymiana informacji o zdarzeniach, 2) współdziałanie w zabezpieczaniu imprez, 3) współpraca przy zabezpieczeniu miejsc popełnienia przestpstwa. Jednak podjcie bardziej konkretnego współdziałania jest utrudnione przez brak zapisów w obowizujcym ustawodawstwie, które okrelałyby ramy wspólnych przedsiwzi. Prace nad projektem nowelizacji zostan podjte przez Ministerstwo Spraw Wewntrznych i Administracji w roku 2004. W Rozdziale 2 przedstawiono obowizujce przepisy prawne.

2.3.1. Ochrona zabytków Przestpstwa przeciwko zabytkom czsto nios skutek w postaci nieodwracalnych strat w dziedzictwie narodowym. Skuteczna walka z tego typu zjawiskami wymaga zaangaowania nie tylko słub porzdku publicznego, ale i innych podmiotów, m.in. organów samorzdowych i firm ubezpieczeniowych. W czerwcu 1999 roku na spotkaniu w Muzeum Narodowym przyjto wytyczne, które miały doprowadzi do poprawy stanu ochrony zabytków. Głównym problemem była kwestia zblienia stanowisk zainteresowanych podmiotów i wypracowania form oraz zasad usprawniania ochrony zabytków przez właciwe instytucje na szczeblu centralnym, wojewódzkim i powiatowym. Zaproponowane wówczas rozwizania naley uzna za optymalne. Dodatkowym atutem jest fakt, e przez minione cztery lata (tj. od momentu sformułowania Załoe dotyczcych poprawy ochrony obiektów muzealnych sakralnych oraz innych obiektów, w których s zgromadzone dobra kultury narodowej na szczeblu centralnym, wojewódzkim i powiatowym w roku 1999) były podejmowane inicjatywy w ramach omawianego programu. Wydaje si zatem, e celow bdzie kontynuacja pracy w oparciu o załoenia przyjte w roku 1999 z rozszerzeniem o podmioty, które wezm udział w realizacji załoe niniejszego dokumentu (zob. Załcznik nr 2). Ponadto proponuje si włczenie wszystkich jednostek samorzdu terytorialnego bdcych organizatorami instytucji kultury w przygotowywanie szkole dla osób biorcych udział w Programie poprawy ochrony obiektów muzealnych i sakralnych oraz innych obiektów, w których s gromadzone dobra kultury narodowej oraz szkole dla osób i instytucji bdcych grupami ryzyka w zwizku z zagroeniem przestpczoci przeciwko zabytkom. Obowizkiem organów samorzdu terytorialnego jest zgodnie z art. 87 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami tworzenie na okres czterech lat wojewódzkich, powiatowych lub gminnych programów opieki nad zabytkami. Mog one zatem w toku realizacji tego zadania wystpowa do włacicieli zabytków lub osób nimi zarzdzajcych z propozycjami przeszkolenia osób odpowiedzialnych bezporednio za zabezpieczenie zabytków oraz stosowania nowoczesnych systemów zabezpiecze.

( ) Współdziałanie nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji słub porzdku publicznego z jednostkami samorzdu terytorialnego, firmami ubezpieczeniowymi oraz podmiotami zajmujcymi si ochron osób i mienia w organizacji działa majcych na celu propagowanie rozwiza technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa jest pomylane jako zadanie permanentne, realizowane przez midzyinstytucjonalne zespoły wojewódzkie, usytuowane przy komendach wojewódzkich Policji. Poniej prezentujemy model pracy wyej wymienionych zespołów oraz metod monitorowania ich pracy. 3.1. Zespoły monitorujce wykonanie zadania Wojewódzkie zespoły wypracowujce metody i załoenia w zakresie przedmiotowego zadania winny spotyka si cyklicznie. Wydaje si, e istotny wkład w prace tych gremiów mogłyby wnie funkcjonujce na terenie danego województwa powiatowe komisje bezpieczestwa i porzdku. Do zada zespołów naleałoby: - aktywizacja tych wszystkich podmiotów z terenu województwa, które podejmuj działalno w zakresie porzdku publicznego (tj. jednostek samorzdu terytorialnego wraz ze straami gminnymi/miejskimi, firm ubezpieczeniowych, podmiotów gospodarczych wiadczcych usługi w zakresie fizycznej i technicznej ochrony osób i mienia, Policji, organizacji pozarzdowych), - realizacja zapisów odnonie szkole dla zainteresowanych podmiotów, tj. straników gminnych (miejskich), pracowników firm ochrony osób i mienia, firm ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcjonariuszy Policji, - wypracowanie form współpracy w zakresie edukacji społeczestwa, - przyjcie wytycznych, na bazie których bd mogły póniej pracowa robocze grupy powiatowe i gminne (których członkami mog by m.in. przedstawiciele powiatowych komisji bezpieczestwa i porzdku), przygotowujce lokalne strategie bdce odpowiedzi na problemy w zakresie porzdku publicznego danego powiatu czy gminy, - coroczne składanie Ministrowi Spraw Wewntrznych i Administracji sprawozda z pracy zespołów i realizacji załoe przedmiotowego zadania. W oparciu o te

informacje w Ministerstwie Spraw Wewntrznych i Administracji bd opracowywane raporty na temat sytuacji w całym kraju. Praca zespołów mogłaby si odbywa metod cyklicznych konferencji wojewódzkich. Rol koordynujc pełni winien właciwy wojewoda. 3.2. Konferencje wojewódzkie Na poziomie wojewódzkim proponuje si stworzenie platformy dla wszystkich instytucji i podmiotów działajcych w sferze szeroko rozumianego bezpieczestwa w celu umoliwienia wymiany dowiadcze oraz wypracowania skuteczniejszych metod w zakresie ochrony porzdku publicznego. Jedn z form wypracowania załoe i metod współpracy moe by konferencja powicona współdziałaniu Policji i innych instytucji odpowiedzialnych za bezpieczestwo publiczne z podmiotami wiadczcymi usługi w zakresie ochrony osób i mienia i zaproszenie do udziału w niej: przedstawicieli samorzdu powiatowego i stray gminnych (miejskich), reprezentantów izb i stowarzysze zrzeszajcych podmioty wiadczcych usługi w zakresie ochrony osób i mienia, działajcych na terenie województwa; przedstawicieli innych podmiotów działajcych w sferze porzdku publicznego (np. fundacji i stowarzysze), przedstawicieli nie zrzeszonych podmiotów wykonujcych usługi w zakresie ochrony osób i mienia na terenie danego województwa. Celem konferencji powinno by: wypracowanie spójnej koncepcji współdziałania Policji z podmiotami pozapolicyjnymi działajcymi w sferze bezpieczestwa i porzdku publicznego, zmierzajcej do zapewnienia podanego stanu na poziomie lokalnym, odpowiadajcej problemom danego regionu, aktywizacja podmiotów pozapolicyjnych działajcych w sferze usług bezpieczestwa pod ktem realizacji dodatkowych zada z zakresu zapobiegania przestpczoci, w tym na rzecz społecznoci lokalnej, zintegrowanie maksymalnej iloci podmiotów realizujcych ustawowe zadania w sferze bezpieczestwa i porzdku publicznego do systemu bezpieczestwa na terenie województwa.

Na poziomie wojewódzkim proponuje si ponadto organizowanie cyklicznych spotka z udziałem przedstawicieli jednostek samorzdu terytorialnego, komendantów powiatowych Policji oraz przedstawicieli instytucji i podmiotów akceptujcych wytyczne przyjte w trakcie konferencji i oceniajcych realizacj jej celów. Organem inicjujcym i koordynujcym na poziomie województwa bdzie zgodnie ze swoimi kompetencjami i właciwoci wojewoda, przy pomocy komendanta wojewódzkiego Policji. Komendant wojewódzki Policji powinien bowiem z racji realizowanych zada i kompetencji zapewnia wojewodzie obsług w realizacji przedmiotowych zada. 3.3. Poziom centralny Monitorowanie pracy konferencji wojewódzkich bdzie spoczywa na Ministrze Spraw Wewntrznych i Administracji. W celu realizacji niniejszych wytycznych oraz rozwizywania problemów wynikłych w toku prac, na terenie Ministerstwa Spraw Wewntrznych i Administracji organizowane bd spotkania robocze przedstawicieli zainteresowanych stron.

* +, *! -.'/- 0!%!%. Warszawa, dnia 14 marca 2003 r. 1. 1. Za zgod Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji, zwanego dalej Ministrem, instytucje publiczne i organizacje pozarzdowe mog korzysta z nazwy Programu Poprawy Bezpieczestwa Obywateli Bezpieczna Polska w programach majcych na celu popraw bezpieczestwa obywateli oraz mieszczcych si w zakresie zada realizowanych przez Ministra w ramach programu Bezpieczna Polska. 2. 1. Prawa do korzystania z nazwy Programu Poprawy Bezpieczestwa Obywateli Bezpieczna Polska nie posiadaj przedsibiorcy, z zastrzeeniem ust. 2. 2. Opracowane przez Ministra w celu propagowania rozwiza technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa mechanizmy współdziałania nadzorowanych słub z jednostkami samorzdu terytorialnego, firmami ubezpieczeniowymi oraz podmiotami zajmujcymi si ochron osób i mienia wynikajce z programu Bezpieczna Polska mog okreli odrbne zasady korzystania z nazwy programu Bezpieczna Polska przez firmy ubezpieczeniowe oraz podmioty zajmujce si ochron osób i mienia. 3. Wniosek o wyraenie zgody na korzystanie z nazwy programu Bezpieczna Polska instytucja publiczna lub organizacja pozarzdowa składa w formie pisemnej. Wniosek powinien zawiera w szczególnoci: 1) projekt (opis) programu, 2) informacje dotyczce statusu prawnego podmiotu, zakresu prowadzonej działalnoci i dotychczas podejmowanych inicjatyw na rzecz bezpieczestwa obywateli, 3) sposób i form wykorzystania nazwy programu Bezpieczna Polska. 4. Minister wyraa zgod, o której mowa w 1, jeeli: 1) pozytywnie oceni przedstawiony program, 2) przedstawiony program jest zgodny z ogólnymi załoeniami programu Bezpieczna Polska,

3) przedstawiony program mieci si w zakresie zada realizowanych przez Ministra Spraw Wewntrznych i Administracji, 4) instytucja publiczna lub organizacja pozarzdowa realizujca program daje gwarancj rzetelnoci. 5. Minister wyraajc zgod na korzystanie z nazwy Programu Poprawy Bezpieczestwa Obywateli Bezpieczna Polska okrela równie form i sposób jej wykorzystania (np. poprzez umieszczenie na pierwszej stronie publikacji o charakterze edukacyjnoprofilaktycznym hasła z serii programu Bezpieczna Polska, czy znaku graficznego kojarzcego si z programem Bezpieczna Polska ).

* +&, * %! %" % %"%!!"!! I. CEL Powysze załoenia s kontynuacj przyjtego programu prowadzcego do poprawy stanu ochrony dóbr kultury narodowej oraz ustale dokonanych na spotkaniu dnia 29 czerwca 1999r. w Muzeum Narodowym. Zasadniczy cel stanowi natomiast potrzeba zblienia stanowisk i wypracowania form i zasad usprawnienia ochrony dóbr kultury przez zainteresowanie instytucje na szczeblu centralnym, wojewódzkim i powiatowym. II. UCZESTNICY Uczestnikami powinny by wytypowane osoby poszczególnych instytucji merytorycznie odpowiedzialne za powysz tematyk. 1. Na szczeblu centralnym przedstawiciele: Komendy Głównej Policji, Ministerstwa Kultury i Sztuki, Episkopatu Polski, Orodka Ochrony Zbiorów Publicznych, Głównego Urzdu Ceł, Inspekcji Celnej Pastwowej Stray Poarnej, Stray Granicznej, Polskiej Izby Ubezpiecze. 2. Na szczeblu województwa głównie przedstawiciele: komendy wojewódzkiej Policji, kurii biskupiej, wojewódzki konserwator zabytków, komendy wojewódzkiej Pastwowej Stray Poarnej. 3. Na szczeblu powiatu głównie przedstawiciele: komendy powiatowej Policji, kociołów parafialnych, dyrektorzy, kustosze muzeów, galerii, bibliotek,

komendy powiatowej Pastwowej Stray Poarnej. Ponadto w organizowane grupy robocze na szczeblu wojewódzkim i powiatowym powinni wchodzi przedstawiciele w zalenoci od rejonu kraju: inspekcji celnej, stray granicznej, firm ubezpieczeniowych. III. SPOSÓB REALIZACJI Przedsiwzicie to powinno by realizowane na czterech równorzdnych płaszczyznach: 1. Zorganizowanie na terenie województwa i powiatu grup roboczych, w skład których wejd odpowiedzialni za tematyk ochrony dóbr kultury przedstawiciele powyszych instytucji. Zadaniem grup roboczych bdzie ustalenie sposobu zorganizowania grupy, terminów spotka i zasad współpracy. 2. Okrelenie na podległym terenie stanu zagroenia przestpczoci zwizan z dobrami kultur: ustalenie na terenie działania wszystkich obiektów, w których znajduj si dobra kultury, ocena iloci i wartoci dzieł sztuki znajdujcych si w obiektach, wytypowanie obiektów najbardziej zagroonych, dokonanie analizy zdarze przestpczych zwizanych z dobrami kultury i opracowanie procedur zapobiegania takim zdarzeniom, otoczenie szczególn opiek i nadzorowanie dóbr kultury o najwikszej wartoci historycznej i kulturowej w czasie pokoju oraz miejsca ukrycia dóbr kultury na wypadek wojny. 3. Okrelenie stanu zabezpieczenia wytypowanych obiektów o szczególnym zagroeniu: wytypowanie obiektów podlegajcych obowizkowej ochronie i obiektów szczególnie zagroonych z uwzgldnieniem moliwoci ich ochrony przez samych zainteresowanych, zorientowanie si w stanie aktualnego zabezpieczenia wytypowanych obiektów oraz moliwoci finansowych dokonania ich zabezpieczenia, nadzorowanie procesu stałej aktualizacji planów ochrony dóbr kultury. 4. Faktyczna realizacja przyjtych i wprowadzonych załoe: a) na szczeblu powiatowym: opracowanie harmonogramu działa na szczeblu powiatowym w zakresie przyjtych załoe na szczeblu wojewódzkim, bezporednia realizacja przyjtych załoe na terenie powiatu poprzez wzajemn współprac zainteresowanych instytucji, zgłaszanie szczeblowi wojewódzkiemu uwag co do problemów z realizacj przyjtych kierunków działa,

b) na szczeblu wojewódzkim: opracowanie harmonogramu działa na szczeblu wojewódzkim w zakresie przyjtych załoe, wdroenie form i metod ochrony dóbr kultury w realizacj załoe, opracowanie szczegółowego harmonogramu ochrony zagroonych obiektów, zgłaszanie grupie roboczej działajcej na szczeblu centralnym postulatów mogcych usprawni zasady ochrony poprzez zwracanie uwagi na obszary stwarzajce trudnoci w realizacji, c) na szczeblu centralnym: w oparciu o uzyskane informacje ze szczebla wojewódzkiego ocena zastosowania przyjtych kierunków działa w skali kraju, wymiana informacji pomidzy instytucjami działajcymi na szczeblu centralnym w zakresie spójnoci działa podejmowanych na szczeblach wojewódzkim i powiatowym, na podstawie posiadanych informacji ze szczebla powiatowego i wojewódzkiego dokonywanie wnikliwej analizy przyjtych strategii działania oraz podejmowanie kroków majcych na celu dotarcie do wszystkich stwarzajcych trudnoci obszarów realizacji załoe. Przedstawione załoenia pozostan pod stałym nadzorem grupy działajcej na szczeblu centralnym.

)1)23451 Wstp... 3 Rozdział 1. Podstawy prawne współpracy słub porzdku publicznego (Policji) z jednostkami samorzdu terytorialnego, firmami ubezpieczeniowymi oraz podmiotami wiadczcymi usługi w zakresie ochrony osób i mienia... 5 Rozdział 2. Obszary współpracy Policji z jednostkami samorzdu terytorialnego, firmami ubezpieczeniowymi oraz podmiotami zajmujcymi si ochron osób i mienia...10 2.1. Wzajemne szkolenia dla policjantów, ubezpieczycieli, pracowników firm fizycznej i technicznej ochrony osób i mienia oraz przedstawicieli samorzdu powiatowego i straników gminnych...11 2.1.1. Tematyka szkole...11 2.1.2. Model szkole...12 2.1.3. Podział szkole...12 2.1.4. Finansowanie...13 2.2. Edukacja społeczestwa i promowanie systemów zabezpiecze technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa...13 2.2.1. Edukacja społeczestwa...13 2.2.2. Edukacja pracowników instytucji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych...14 2.2.3. Propagowanie systemu zabezpiecze i rozwiza technicznych zmniejszajcych ryzyko stania si ofiar przestpstwa...15 2.3. Zasady i mechanizmy współdziałania słub porzdku publicznego z firmami wiadczcymi usługi w zakresie ochrony osób i mienia...16 2.3.1. Ochrona zabytków...18 Rozdział 3. Sposób realizacji zadania...19 3.1. Zespoły monitorujce wykonanie zadania...19 3.2. Konferencje wojewódzkie...20 3.3. Poziom centralny...21 Załcznik Nr 1:...22 Zasady wyraania zgody na korzystanie z nazwy Programu Poprawy Bezpieczestwa Obywateli Bezpieczna Polska w programach majcych na celu popraw bezpieczestwa obywateli...22 Załcznik Nr 2:...24 Załoenia dotyczce poprawy ochrony obiektów muzealnych, sakralnych oraz innych obiektów, w których zgromadzone s dobra kultury narodowej na szczeblu centralnym, wojewódzkim i powiatowym...24