BADANIE RUCHU POSTĘPOWEGO I OBROTOWEGO CIAŁ 16 PRZY UŻYCIU KOMPUTERA

Podobne dokumenty
Praca i energia Mechanika: praca i energia, zasada zachowania energii; GLX plik: work energy

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 9: Swobodne spadanie

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Doświadczalne badanie drugiej zasady dynamiki Newtona

Przyspieszenie na nachylonym torze

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyny

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW. Ćwiczenie N 2 RÓWNOWAGA WZGLĘDNA W NACZYNIU WIRUJĄCYM WOKÓŁ OSI PIONOWEJ

Spadek swobodny. Spadek swobodny

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyn i współczynnika sztywności zastępczej

m 0 + m Temat: Badanie ruchu jednostajnie zmiennego przy pomocy maszyny Atwooda.

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

III zasada dynamiki Newtona

Mechanika II Zestaw do doświadczeń uczniowskich

DYNAMIKA ZADANIA. Zadanie DYN1

Test z przedmiotu zajęcia komputerowe

Ekpost=mv22. Ekobr=Iω22, mgh =mv22+iω22,

Laboratorium Podstaw Robotyki I Ćwiczenie Khepera dwukołowy robot mobilny

Pierwsze dwa podpunkty tego zadania dotyczyły równowagi sił, dla naszych rozważań na temat dynamiki ruchu obrotowego interesujące będzie zadanie 3.3.

1. Opis aplikacji. 2. Przeprowadzanie pomiarów. 3. Tworzenie sprawozdania

Wahadło. Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z zasadą dokonywania wideopomiarów w systemie Coach 6 oraz obserwacja modelu wahadła matematycznego.

Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2

POMIARY WIDEO W PROGRAMIE COACH 5

Ćwiczenie 114. Zderzenia zmiana pędu ciała i popęd siły. Numer wózka:... Masa wózka:... kg. Masa odważnika do kalibracji:... kg

Blok 2: Zależność funkcyjna wielkości fizycznych. Rzuty

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Badanie zależności położenia cząstki od czasu w ruchu wzdłuż osi Ox

BADANIE STANÓW RÓWNOWAGI UKŁADU MECHANICZNEGO

Podstawy niepewności pomiarowych Ćwiczenia

M2. WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI WAHADŁA OBERBECKA

Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

Ćw. nr 1. Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO

Efekt Halla. Cel ćwiczenia. Wstęp. Celem ćwiczenia jest zbadanie efektu Halla. Siła Loretza

LIV OLIMPIADA FIZYCZNA 2004/2005 Zawody II stopnia

Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów

Walec na równi pochyłej

Część I. Pomiar drgań własnych pomieszczenia

OPERACJE NA PLIKACH I FOLDERACH

Badanie ciał na równi pochyłej wyznaczanie współczynnika tarcia statycznego

Skoki na linie czyli jak TI pomaga w badaniu ruchu

02. WYZNACZANIE WARTOŚCI PRZYSPIESZENIA W RUCHU JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONYM ORAZ PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO Z WYKORZYSTANIEM RÓWNI POCHYŁEJ

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE

INSTRUKCJA OBSŁUGI PROGRAMU LOGGER PRO

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

BADANIE RUCHU JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONEGO:

IR II. 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni

Opracowanie wyników pomiarowych. Ireneusz Mańkowski

Jak korzystać z Excela?

WYDZIAŁ LABORATORIUM FIZYCZNE

Ćwiczenie: "Kinematyka"

Uwaga. Łącząc układ pomiarowy należy pamiętać o zachowaniu zgodności biegunów napięcia z generatora i zacisków na makiecie przetwornika.

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

Ruch jednostajnie przyspieszony wyznaczenie przyspieszenia

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

Wyznaczanie sił działających na przewodnik z prądem w polu magnetycznym

Ćwiczenie: "Ruch po okręgu"

Ćw. 32. Wyznaczanie stałej sprężystości sprężyny

Badanie charakterystyki prądowo-napięciowej opornika, żarówki i diody półprzewodnikowej z wykorzystaniem zestawu SONDa

Tomasz Skowron XIII LO w Szczecinie. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą spadku swobodnego

Graficzne opracowanie wyników pomiarów 1

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 11: Moduł Younga

PF11- Dynamika bryły sztywnej.

Badanie efektu Dopplera metodą fali ultradźwiękowej

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z ZAMKOREM FIZYKA I ASTRONOMIA. Styczeń 2013 POZIOM ROZSZERZONY

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK

Katedra Energetyki. Laboratorium Podstaw Elektrotechniki. Badanie silników skokowych. Temat ćwiczenia:

SCENARIUSZ LEKCJI. Jedno z doświadczeń obowiązkowych ujętych w podstawie programowej fizyki - Badanie ruchu prostoliniowego jednostajnie zmiennego.

Jak ciężka jest masa?

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 13: Współczynnik lepkości

1. Opis okna podstawowego programu TPrezenter.

Ruch Demonstracje z kinematyki i dynamiki przeprowadzane przy wykorzystanie ultradźwiękowego czujnika połoŝenia i linii powietrznej.

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI

Kołowrót -11pkt. 1. Zadanie 22. Wahadło balistyczne (10 pkt)

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI 1

Pomiar temperatury procesora komputera klasy PC, standardu ATX wykorzystanie zestawu COACH Lab II+. Piotr Jacoń K-4 I PRACOWNIA FIZYCZNA

Anna Nagórna Wrocław, r. nauczycielka chemii i fizyki

Ć W I C Z E N I E N R M-2

Kalibracja czujnika temperatury zestawu COACH Lab II+. Piotr Jacoń. K-5a I PRACOWNIA FIZYCZNA

Ćwiczenie Zmiana sposobu uruchamiania usług

Badanie współczynników lepkości cieczy przy pomocy wiskozymetru rotacyjnego Rheotest 2.1

INSTRUKCJA DO OPROGRAMOWANIA KOMPUTEROWEGO

Wyznaczanie stosunku e/m elektronu

3. Zadanie nr 21 z rozdziału 7. książki HRW

Rozdział 7 ZARZĄDZANIE PROJEKTAMI

Ruch jednowymiarowy. Autorzy: Zbigniew Kąkol Kamil Kutorasiński

Rozdział 1. Prędkość i przyspieszenie... 5 Rozdział 2. Składanie ruchów Rozdział 3. Modelowanie zjawisk fizycznych...43 Numeryczne całkowanie,

Katedra Metrologii i Systemów Diagnostycznych Laboratorium Metrologii II. 2013/14. Grupa: Nr. Ćwicz.

Blok 6: Pęd. Zasada zachowania pędu. Praca. Moc.

WSKAZÓWKI DO WYKONANIA SPRAWOZDANIA Z WYRÓWNAWCZYCH ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH

Instrukcja do ćwiczenia jednopłaszczyznowe wyważanie wirników

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 41: Busola stycznych

PRZYRZĄD DO BADANIA RUCHU JEDNOSTAJNEGO l JEDNOSTANIE ZMIENNEGO V 5-143

Transkrypt:

BADANIE RUCHU POSTĘPOWEGO I OBROTOWEGO CIAŁ 16 PRZY UŻYCIU KOMPUTERA I. ZAGADNIENIA TEORETYCZNE Zasady dynamiki Newtona. Kinematyka i dynamika ruchu postępowego i obrotowego. Spadek swobodny. Ruch postępowy wózka po poziomym stole. Ruch postępowo obrotowy metalowej szpuli. II. POMIARY Uwaga! Zestaw pomiarowy pozwala na badanie różnych ruchów. Grupa studencka realizuje tylko część zadań opisanych w tej instrukcji. Zakres pomiarów ustala prowadzący ćwiczenia. A. Pomiar przyspieszenia ziemskiego g, z wykorzystaniem spadającej drabinki. 1. Zapoznać się z załącznikiem do instrukcji Podstawowe informacje dotyczące obsługi komputerowego programu Cassy. 2. Przed rozpoczęciem pomiaru drabinkę należy trzymać w ręce pionowo tak, aby dolna jej krawędź znajdowała się w odległości 1 2 cm od świecącej diody fotobramki. Gdy komputer jest gotowy do zapisu ruchu, puszczamy drabinkę i jednocześnie uruchamiamy program (klawiszem F1). Należy wykonać 5 pomiarów zależności przemieszczenia x drabinki od czasu t. Eksperyment musi być wykonany tak, by komputer zapisał na ekranie monitora, co najmniej 18 punktów (najlepiej gdy ich zapisze 21). 3. Po każdym pomiarze, wykorzystując program Cassy, przejść z układu współrzędnych x = x(t), do układu v = v(t). 4. Wyniki pomiarów zapisać na dysku. 5. Pliki skonwertować C:\CASSY\FILLES>asctransexe.dsp a następnie przegrać na własną dyskietkę w celu ich dalszego opracowywania w domu bądź w pracowni komputerowej. Pliki będą miały rozszerzenie dat B. Badanie ruchu postępowego wózka. W doświadczeniu, do nadania przyspieszenia a wózkowi o masie M w = 1375 g, używamy kolejno odważników o masach wynoszących odpowiednio m 1 12,5g, m 2 25g, m 3 50g. Aby nie zmieniać całkowitej masy układu, pozostałe dwa umieszczamy ma wózku, zwiększając jego masę. Dodatkowo, aby skompensować i zmierzyć siły oporów ruchu używamy odważnika o masie m 0 (patrz niżej). 1.Pomiar siły oporów ruchu T: Dla każdej kombinacji odważników (m 1 + m 2, lub m 1 + m 3, lub m 2 + m 3 ) umieszczonych na wózku, dobrać doświadczalnie odważnik o takiej masie m 0 (około 5g), który zawieszony na lince ciągnącej wózek, będzie kompensował swoim ciężarem siły oporów ruchu T. Oznacza to, że spełniona będzie równość: m 0 g T, co przejawi się w fakcie, że wózek ciągniony przez odważnik o masie m 0, po lekkim pchnięciu ręką, będzie poruszał się ruchem jednostajnym. Przy prawidłowo dobranej masie m 0, punkty przedstawiające na ekranie komputera zależność drogi x przebytej przez wózek od czasu ułożą się wzdłuż linii prostej. Zapisać wartość T = m 0 g dla każdej kombinacji odważników 2. Pomiar przyspieszenia a wózka. a Jeden z odważników m 1, m 2 lub m 3, oraz odważnik m 0 zawiesić na zwisającym końcu linki ciągnącej wózek. Dwa pozostałe umieścić na wózku. Wykonać pomiar zależności przemieszczenia x układu od czasu. b. Podobne pomiary wykonać dla pozostałych kombinacji rozmieszczenia dwóch odważników na wózku i jednego ciągnącego wózek. Ciężarek m 0 pozostaje na końcu linki we wszystkich pomiarach. 3. Pomiar przyspieszenia a wózka o większej masie

2 Na uprzednio używanym wózku ustawiamy drugi, identyczny wózek o masie M w = 1375 g, zwiększając w ten sposób masę M badanego układu prawie dwukrotnie. Wykonać takie same pomiary siły oporów ruchu i przyspieszenia wózka, jak opisane w punktach B1 i B2. Wyniki pomiarów zapisać na dysku. Po skończonych pomiarach pliki skonwertować C:\CASSY\FILLES>asctransexe.dsp a następnie przegrać na własną dyskietkę w celu ich dalszego opracowywania w domu, bądź w pracowni komputerowej. Pliki będą miały rozszerzenie dat. Prowadzący może zalecić wykonanie pomiarów ruchu wózka po równi pochyłej. C. Badanie ruchu postępowo - obrotowego metalowej szpuli 1. Zaczepić jeden koniec linki do osi szpuli (patrz Rys. 4a), a drugi obciążyć ciężarkiem m 1 = 12.5 g. Dla szpuli toczącej się poziomo wykonać pomiar zależności przemieszczenia ciężarka ciągnącego szpulę od czasu x = x(t). 2. Powtórzyć działania opisane w p-cie 1 obciążając linkę ciężarkiem o masie m 2 = 25 g, a następnie ciężarkiem o masie m 3 = 37.5 g. 3. Na oś szpuli nałożyć dodatkową rurkę o promieniu r, i nawinąć na niej 8-10 zwojów linki. 4. Wykonać pomiary opisane w punktach 1 i 2, ale dla linki zaczepionej do rurki jak na rysunku 4b a następnie jak na rysunku 4c. Przy zmianie punktu zaczepienia linki do szpuli, zmieniamy położenie tarczy fotobramki tak, aby linka pomiędzy szpulą i tarczą była naciągnięta poziomo. 5. Za pomocą komputera (patrz załącznik 1 Instrukcja obsługi programu Cassy ) przetworzyć wyniki uzyskane w p-tach 1-4 tak, aby otrzymać zależność prędkości i przyspieszenia ciężarka od czasu. Wyniki zapisać na dysku twardym, następnie skonwertować je za pomocą programu C:\CASSY\FILLES>asctransexe.dsp i przegrać na własną dyskietkę. Pliki będą miały rozszerzenie dat III. OPRACOWANIE WYNIKÓW POMIARÓW A. Pomiar przyspieszenia ziemskiego. 1. Na podstawie wyników pomiarów zapisanych przez komputer sporządzić na jednym arkuszu wykresy x = x(t) oraz v = v(t) dla jednej, wybranej serii pomiarów. Z nachylenia prostej opisującej zależność prędkości chwilowej od czasu obliczyć wartość przyspieszenia ziemskiego g. 2. Porównać otrzymaną wartość przyspieszenia ziemskiego z danymi tablicowymi. B. Badanie ruchu postępowego wózka 1. Obliczyć teoretyczne wartości przyspieszeń wózka odpowiadające konkretnym masom wózka M, oraz masom odważników nadających przyspieszenie (m 1, lub m 2, lub m 3 ). Tak np. gdy wózek jest przyspieszany przez odważnik m 1, to M = M w + m 2, + m 3. 2. Na podstawie wyników zapisanych na dyskietce, wykreślić za pomocą programu graficznego typu Excel lub Origin zależność przemieszczenia x wózka od czasu, a następnie zależność prędkości v od czasu zmierzoną dla punktu B2 lub B3. Zależności te przedstawić na jednym arkuszu. Dla wszystkich pomiarów wyznaczyć przyspieszenie wózka. 3. Zestawić w tabeli obliczone i zmierzone eksperymentalnie wartości przyspieszeń wózka. C. Badanie ruchu postępowo - obrotowego szpuli 1. Sporządzić trzy wykresy zależności przemieszczenia x szpuli od czasu t, dla trzech wartości momentu siły M 1, M 2 i M 3. Na każdym arkuszu przedstawić tą zależność dla odważników m 1, m 2 i m 3. Przy wykorzystaniu programu Origin lub Excel znaleźć równania opisujące ruch środka masy szpuli. 2. Dla jednego ciężarka o masie m 1, lub m 2, lub m 3 sporządzić wykres zależności prędkości kątowej ω obrotu szpuli od czasu, dla trzech wartości momentów siły M 1, M 2 i M 3. Z wykresu wyznaczyć wartości odpowiednich przyspieszeń kątowych 3. Na podstawie wzorów 8a, 8b i 8c, obliczyć przewidywane wartości przyspieszenia liniowego i kątowego szpuli dla różnych wartości zastosowanych momentów siły.

3 Masa jednego krążka szpuli wynosi M K = 715 g, promień krążka jest równy R = 5,2 cm, masa osi szpuli m P jest równa m P = 45g, promień rurki aluminiowej r = 2,4 cm. Masę rurki pomijamy w obliczeniach. 4. Porównać obliczone wartości przyspieszenia liniowego i kątowego z wynikami eksperymentu. 5. Do analizy dokładności pomiarów opracowanych przez komputer (z wykorzystaniem np. programu Origin lub Excel) wykorzystać przybliżenie krzywej eksperymentalnej wielomianem drugiego stopnia (y = Ax 2 + Bx + C). Zanotować wartości niepewności odpowiadających poszczególnym wyrazom wielomianu. Zinterpretować rolę współczynników A, B i C 6. Oszacować niepewności wyników obliczonych na podstawie wzorów. 7. Sformułować wnioski dotyczące zgodności wyników teoretycznych i uzyskanych eksperymentalnie. IV. LITERATURA [1]. I. W. Sawieliew, Kurs Fizyki tom 1, PWN Warszawa 1987, lub inne podręczniki kursowe. [2]. Fizyczne Laboratorium Mikrokomputerowe pod red. H. Szydłowskiego, Poznań 1999.

4 Załącznik 1. Obsługa komputerowego programu Cassy Klawisze wykorzystywane do obsługi programu CASSY Klawiatura Funkcja Enter ( ) F 1 - F 10 Alt F1, Alt F2 Ctrl, Ctr Klawisze kursorów służące do wyboru opcji z menu. Klawisz służący do potwierdzenia wyboru opcji. Używany także do potwierdzenia wykonywanych operacji. Klawisze funkcyjne (różne funkcje w zależności od opcji). Klawisze służące do odczytu tg kąta nachylenia prostej w opcji F6 obróbka graficzna. Klawisze, którymi zaznaczamy początkowy i końcowy punkt pomiarowy na analizowanym wykresie w opcji F6 obróbka graficzna. Klawisz służący do przerywania wykonywanych operacji, wychodzenia z danego okna oraz odzyskiwania starej wartości. Przebieg pomiaru: 1. Podłączyć fotokomórkę (fotobramkę ) do konsoli pomiarowej (gniazdo E) 2. Uruchomić komputer 3. Uruchomić program CASSY; spoke exe 4. Wybrać z menu programu F1 Motion (ruch). Na ekranie ukaże się okno : F1 Start new measurement - start do nowego pomiaru F2 Translation/rotation Przesunięcie/obrót F3 Options for meas. Quantities F4 Parameter/formula F5 Output measured values F6 Evaluate in graph F7 Select representation F8 Disk operations F9 Description/comment End 5. Pomiar F1 start do nowego pomiaru, enter Graph display, enter F1 - pomiar (uruchamiamy czujnik położenia) F2 - stop pomiar F6 - na ekranie wyświetlone zostaną wyniki w układzie współrzędnych x = x(t) Jeżeli pomiar jest udany wyniki możemy zapisać na dysku. W tym celu kliknij: F8 - opcja operacje na dysku, wybierz save - czyli zapisz zbiór danych na dysku, file name - podaj hasło, pod jakim chcesz zapisać zbiór danych enter,enter. 6. Analiza wyników pomiarów w układzie współrzędnych v = v (t) Przejście do układu v(t). F3 - uaktywnij prędkość velocity v, F7 opisz osie układu współrzędnych: x oś czasu t, y oś prędkości. v Kliknij ponownie F6 F6 opcja analiza wykresu Wyniki pomiarów zostaną przedstawione w nowym układzie współrzędnych v = v(t)

5 F1 przybliżenie wyników prostą zaczynającą się od początku układu współrzędnych F2 przybliżenie wyników prostą zaczynającą się od pierwszego punktu pomiarowego. F8 odwołanie komendy Alt F2 wyświetlenie tangensa kąta nachylenia prostej (przyspieszenia) Jeżeli chcemy wybrać do analizy część wykresu (zwykle wiąże się to z odrzuceniem skrajnych punktów pomiarowych) należy kliknąć F9 i kursorem najechać na wybrany punkt pomiarowy. Klawiszem Ctrl oraz zaznaczamy początek analizowanego wykresu odrzucając jednocześnie wszystkie punkty pomiarowe leżące na lewo od kursora. Klawiszem Ctrl oraz - zaznaczamy końcowy punkt pomiarowy odrzucając punkty pomiarowe leżące na prawo od kursora.