RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 2037949 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 12.06.2007 07721839.4 (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 29.02.2012 Europejski Biuletyn Patentowy 2012/09 EP 2037949 B1 (13) (51) T3 Int.Cl. A61K 35/14 (2006.01) A61K 38/17 (2006.01) B01D 61/00 (2006.01) (54) Tytuł wynalazku: SPOSÓB WYTWARZANIA PREPARATU O NAZWIE CZYNNIK PRZEKAZU (30) Pierwszeństwo: 13.06.2006 CZ 20060377 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 25.03.2009 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2009/13 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 31.10.2012 Wiadomości Urzędu Patentowego 2012/10 (73) Uprawniony z patentu: Sevapharma A.S., Praha, CZ PL/EP 2037949 T3 (72) Twórca(y) wynalazku: JAN PEKÁREK, Praha, CZ (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Janusz Fiołka Os. Dywizjonu 303 bl.21c/74 31-873 Kraków Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
Opis Dziedzina techniczna wynalazku [0001] Wynalazek dotyczy rozwiązania technicznego obejmującego produkcję farmaceutyczną preparatu o nazwie czynnik przekazu transfer factor. Opis stanu techniki [0002] W latach 50. i 60. XX wieku, opisano mechanizm odporności komórkowej (za pośrednictwem komórek), jak również tego rodzaju mechanizm przekazywania odporności za pośrednictwem czynnika przekazu. Czynnik przekazu to mieszanina substancji o względnej masie cząsteczkowej poniżej 10 000, który nie zawiera antygenów transplantacyjnych. Czynnik ten może pośredniczyć również w transferze międzygatunkowej odporności komórkowej i zjawisko to można wykorzystać w leczeniu chorób związanych z układem odpornościowym, zwłaszcza jego części tj. limfocytów, szczególnie limfocytów T. [0003] Powszechnie wiadomo, że czynnik przekazu można uzyskać za pomocą różnych metod, przy czym do najczęściej stosowanych zalicza się dializę i ultrafiltrację. Preparat czynnik przekazu oznacza dializat lub ultrafiltrat mieszaniny leukocytów obwodowych uzyskany od zdrowych dawców, których poddano testom i u których stwierdzono brak reakcji na HIV 1+2, HCV, HBsAg i kiłę. W każdej próbce krwi wykonano, co najmniej dwukrotnie, odpowiednie badania przeciwko HIV 1+2, przeciwko HCV oraz przeciwko HBsAg. Krew każdego dawcy badano jednokrotnie, następnie krew pobierano od 10 różnych dawców. Badania te wykonywano metodą, która jest obecnie dopuszczana przez lokalne przepisy prawne. Zbadana próbka nie może wykazywać żadnej reaktywności, którą można by uważać za pozytywną w zastosowanej metodzie. Badanie na obecność kiły jest wykonywane przy każdym pobieraniu próbek za pomocą, co najmniej jednego badania, najlepiej poprzez połączenia badania niespecyficznego (kardiolipina) i specyficznego (treponema). Badana próbka nie może wykazywać reaktywności, którą by można uznać za pozytywną. Streszczenie wynalazku [0004] Niniejszy wynalazek dostarcza sposób wytwarzania preparatu czynnika przekazu o działaniu terapeutycznym w oparciu o znormalizowany układ odpornościowy dawcy, zawierający kompleks i połączenie substancji biologicznie czynnych o małej masie cząsteczkowej (MW) wynoszącej poniżej 10 000. Przy czym aktywność biologiczna preparatu wynosi co najmniej 200 - włączając czynniki przekazu krwi dawców, które są prekursorami dojrzewania i aktywacji komórek - wytwarzanego według zastrzeżenia 1. [0005] Profil cząsteczkowy czynnika przekazu określa się za pomocą bardzo skutecznej (wysokociśnieniowej) chromatografii cieczowej i zmodyfikowanej chromatografii cieczowej pod warunkiem, że: przepływ jest izokratyczny, kolumna 2
nadaje się do chromatografii żelowej przy optymalnej wielkości cząstek wynoszących ok. 5μm i wielkość porów ok. 12,5 nm, oraz zastosowania odpowiednich standardów masy cząsteczkowej, np. albumina wołowa, rybonukleaza, kwas p-aminobenzoesowy. [0006] Działanie lecznicze czynnika przekazu opiera się przede wszystkim na znormalizowanym układzie immunologicznym dawcy. Działanie kliniczne czynnika przekazu związane jest z grupą substancji zawartych w preparacie, sposobu ich wytwarzania i użytkowania, nie tylko, jako związków biologicznie czystych. Polega ono również na wykorzystaniu zarówno nieswoistych cech farmakodynamicznych preparatu jak również możliwego działania na określony antygen, (jako określony czynnik przekazu). Samo korzystanie z czynnika przekazu reprezentuje przykład tzw. terapii informacyjnej opartej o wybrany sygnał wprowadzony do organizmu, który jest wzmacniany wewnątrz organizmu, zmienia swoją aktywność, tj. sposób odpowiedzi na określoną chorobę. [0007] Jako fazę ruchomą zastosowano bufor fosforanowy o ph 6,5-7,5, przy stałej temperaturze 25 C lub 30 C (± 2 C), długości fali 260 nm, czasu wykonania 20-30 min., użytej objętości próbki wynoszącej ok. 20 μl. [0008] Zarówno oceny ilościowe jak i jakościowe czynnika przekazu opierają się na określeniu prostych frakcji o przybliżonej masie cząsteczkowej przy wykorzystaniu czasów retencji poszczególnych powierzchni pików. Opis preparatu prowadzi do wniosku, że analiza ta nie może udowodniać udziału części o względnej masie cząsteczkowej powyżej 10 000 wynoszących ponad 1%. Zaletą preparatu jest to, że może zawierać dawkę części o względnej masie cząsteczkowej wynoszącej ok. 2000 6000, co odpowiada 65-95%, oraz, że względna masa cząsteczkowa wynosząca ok. 1000 2000 stanowi 10-30% lub więcej. Kolejną zaletą preparatu jest, jeżeli preparat zawiera poniżej 10% związków o względnej masie cząsteczkowej poniżej ok. 1000. Wartości wyrażone w procentach zawsze należy rozumieć, jako średnia wartość objętości. [0009] Preparat jest produkowany w formie liofilizowanej. Liofilizowany czynnik przekazu jest to lekko żółtawo-biała substancja o konsystencji od proszku do konsystencji gąbczastej. W wyniku rozpuszczenia preparatu w wodzie pojawia się czysty (bez domieszek), lekko żółtawy lub żółtawy płyn. Jedna dawka preparatu oznacza jedną dawkę leczniczą, którą należy podać i określa aktywność farmakologiczną preparatu pochodzącego z ok. 200 milionów leukocytów. Preparat nie zawiera środków konserwujących o działaniu przeciwbakteryjnym, a sterylność preparatu opiera się jedynie na fakcie, że preparat został wytworzony w warunkach jałowych. [0010] Procedura wytwarzania preparatu obejmuje następujące etapy: a) regulacja homogenatu leukocytów b) dializa lub ultrafiltracja 3
c) zagęszczanie za pomocą liofilizacji d) przygotowanie roztworu surowca medycznego e) testy pomiędzy procedurami f) homogenizacja g) filtracja wstępna h) ultrafiltracja i) filtracja sterylna j) pasteryzacja termiczna k) napełnianie ampułek i zakończenie I) liofilizacja a) przygotowanie homogenatu leukocytów: [0011] Koncentraty leukocytów uzyskane od poszczególnych dawców są transportowane i przechowywane w stanie zamrożonym. Niezwłocznie po rozmrożeniu w temperaturze +37 C, surowiec pochodzący od różnych dawców jest łączony, w celu uzyskania większej objętość. Procedura musi być przeprowadzona w miejscu produkcji przy zapewnieniu określonej czystości środowiska. W następnym etapie, wszystkie elementy błony są niszczone za pomocą wielokrotnego zamrażania i rozmrażania, a w niektórych przypadkach w celu zniszczenia komórek stosowane są ultradźwięki lub obie metod łącznie. [0012] Przygotowanie homogenatu metodą zamrażania-rozmrażania: Zamrażanie odbywa się w kąpieli z denaturatem w temperaturze, co najmniej -35 C przy użyciu maszyn zamrażania rotacyjnego. Rozmrażanie odbywa się w łaźni wodnej o temp. nieprzekraczającej + 37 C. Pełny cykl zamrażania rozmrażania powtarzany jest 6 razy. Po 6. cyklu, homogenat w oryginalnych butelkach umieszczany jest w pojemniku do zamrażania, którego temperatura ustawiona została, na co najmniej -17 C i jest przechowywany do następnej procedury. [0013] Przygotowanie homogenatu metodą ultradźwięków: [0014] Po rozmrożeniu, homogenat leukocytów uzyskuje się poprzez zniszczenie komórek ultradźwiękami w 20 khz przez 10 minut w temperaturze +2 C - + 8 C. Następnie otrzymany homogenat przechowuje się w pojemniku do zamrażania o temp. nie przekraczającej 17 C do następnego rozmrażania. [0015] Przygotowanie homogenatu przy użyciu metody łączonej: [0016] Alternatywą procedury homogenizacji leukocytów jest metoda łączona. Cykl zamrażania i rozmrażania powtarzany jest 5x po czym następuje niszczenie komórek pod wpływem ultradźwięków przy 20 khz, przez 3 minuty w temperaturze + 2 C - + 8 C. Następnie, homogenat umieszcza się w pojemniku do zamrażania w temp. nie przekraczającej -17 C i przechowywany jest do następnej procedury. 4
[0017] Amplituda różnicy wszystkich temperatur wykorzystywanych na tym etapie produkcji nie może być wyższa od 30 C w górę i w dół oraz odchylenie nie powinno przekraczać kilku minut. [0018] Podczas przygotowywania homogenatu leukocytów, który pochodzi z mieszaniny odrębnych koncentratów leukocytów (uzyskanych od poszczególnych dawców w jednostkach transfuzji), po rozmrożeniu, koncentraty leukocytów są mieszane ze sobą w homogenacie (patrz opisany powyżej opis produkcji). Substancja jest następnie poddawana niszczeniu, w wyniku czego jest biologicznie obojętna i nie występują interakcje pomiędzy substancjami uzyskanymi od różnych dawców. Pomiędzy stosowanymi substancjami mogą wystąpić jednak niepożądane interakcje w przypadku gdy, połączenie koncentratów leukocytów będzie wykonywane natychmiast po ich uzyskaniu od dawcy - przed ich zamrażaniem, np., gdy składniki komórki nie zostały jeszcze uszkodzone. [0019] W tym samym czasie, istniejące w homogenacie leukocytów składniki komórkowe są niszczone przez wielokrotne zamrażanie i rozmrażanie lub zastosowanie ultradźwięków lub przez połączenie obu metod. Podczas tej metody, utrzymywana temperatura nie przekracza +37 C. Temperatura ta nigdy nie powinna być wyższa o więcej niż 20 C. b) dializa: [0020] Dalsza obróbka homogenatu leukocytów odbywa się w systemie zamkniętym z wykorzystaniem kolumny dializacyjnej. Jeśli homogenat leukocytów został zamrożony przed dalszą produkcją, należy go rozmrozić w łaźni wodnej o temp. nie przekraczającej +37 C. Ta temperatura może być niższa, jednak korzystniejsze jest, gdy różnica temperatury nie jest wyższa o 30 C. [0021] Dializa homogenatu odbywa się, jako dializa w systemie zamkniętym. [0022] Dializa jest wykonywana w dializatorze, substancja pochodzi z urządzenia utrzymującego cząsteczki błony o względnej masie cząsteczkowej powyżej 10 000. Dializa odbywa się w niższej temperaturze +2 C - +8 C. Temperatura ta nie powinna różnić się o więcej niż o 20 C. Objętość stężonego koncentratu homogenatu leukocytów jest najodpowiedniejsza, jeśli występuje pomiędzy 1,4 i 2,4 litra i nie powinna przekraczać kilkudziesięciu litrów oraz być poniżej 0,2 litra. Ilość wody do wstrzykiwań, która jest potrzebne dla substancji małocząsteczkowych w zakresie temp. od 2 C - 8 wynosi od 8-13 litrów. Ta ilość wody może się różnić w zależności od zastosowanej temperatury, jednak powinna odpowiadać litrom lub hektolitrom. [0023] Korzystne jest, gdy rozdrobniony koncentrat leukocytów może być rozprowadzany przy użyciu siły pompy dializatora o przepływie 1,2-2,0 l/h i wody do wstrzykiwań, jako czynnika do dializy przechodzącej przez ten sam dializator w innym obrocie o przepływ 0,4-0,5 l/h pod warunkiem, że czas dializy wynosi 24h ± 4h. W przypadku zastosowania innych prędkości obrotów, czas dializy musi zostać 5
odpowiednio dostosowany. Dializa zostaje zakończona tak szybko, jak tylko poziom absorbancji dializatu opadnie do poziomu poniżej 0,6 w 260 nm. Wartość ta jest zalecana, ale może być inna. [0024] W przypadku zastosowania ultrafiltracji zamiast dializy, procedura jest podobna. [0025] Korzystne jest, aby stosowany na skalę produkcyjną dializator utrzymywał cząsteczki o względnej masie cząsteczkowej powyżej 10 000. W ten sposób zapewniony jest wysoki standard przygotowań. [0026] Na tym etapie można również użyć ultrafiltracji zamiast dializy. c) zagęszczanie za pomocą liofilizacji: [0027] Na tym etapie produkcji, najpierw uzyskany dializat w ilości 0,2 litra zostaje rozprowadzony do odpowiednich naczyń (butelek), a następnie zamrożony w temperaturze poniżej -30 C. Dalszy wzrost stężenia uzyskuje się przez wysuszenie przy użyciu liofilizatora przez okres 20-30 godzin w temperaturze do +30 C aż do uzyskania produktu w połowie suchego lub będącego w stanie półpłynnym. Jeśli dializatu nie może natychmiast zbadać, należy go przechowywać w temperaturze nieprzekraczającej -17 C. [0028] Ten etap produkcji jest szczególnie istotny ze względu na to, że uzyskany dializat zawiera zbyt dużą część wody i musi zostać zagęszczony w ostrożny sposób. Istnieją różne metody zagęszczania. Jeśli chodzi o czynnik przekazu, dializat ulega zagęszczaniu w wyniku liofilizacji (patrz wyżej). Metoda ta przeprowadzana jest w bardzo ostrożny sposób, a wytwarzany produkt jest ponownie zabezpieczany przed niepożądanym naprężeniem termicznym. Temperatura liofilizacji nie powinna przekraczać +30 C. Korzystne jest, aby wahania temperatury w ciągu całego etapu produkcji nigdy nie przekraczały 20 C i wprowadzana objętość nigdy nie przekraczała 2 litrów i nie była mniejszy od 0,2 litra. d) przygotowanie roztworu surowca medycznego: [0029] Przedstawiony powyżej proces liofilizacji prowadzi do zwiększenia stężenia preparatu, a następujące po nim rozpuszczenie preparatu w wodzie powinno doprowadzić do takiej koncentracji substancji, która jest niezbędna do leczenia. W związku z tym skoncentrowany produkt jest jakościowo rozpuszczony w wodzie do wstrzykiwań bezpośrednio po liofilizacji, w taki sposób, że jedna jednostka produktu zawarta jest w 1,5 ml. Jedna jednostka oznacza: jedno wstrzyknięcia dawki terapeutycznej zawierające ilości substancji o małych masach cząsteczkowych, powstałej z 2 x 10 8 leukocytów. [0030] W przypadku, jeśli otrzymany w ten sposób koncentrat nie zostanie dalej przetwarzany, musi być przechowywany w butelkach szklanych o poj. 0,5l, w 6
temperaturze wynoszącej, co najmniej -17 C, aż do następnej procedury, jednak nie powinien być przechowywany dłużej niż 12 miesięcy. [0031] Przygotowanie jednej partii zwykle nie przekracza 3 miesięcy. Temperatura przechowywania nigdy nie powinna przekraczać zero i czas przechowywania nigdy nie powinien przekraczać określonego okresu przechowywania. [0032] Jedną dawkę terapeutyczną należy uzyskać od ilości leukocytów nie mniejszej od 1 mln, ale nie większej niż 1 miliard, jako rząd wielkości (10 9 ). e) testy pomiędzy procedurami: [0033] Testy pomiędzy procedurami są wykonywane w rozpuszczonym zagęszczonym produkcie poprzez ocenę absorbancji w UV część widma światła przy 260 nm i 280 nm. Stosunek wartości uzyskanych w 260 i 280 nm określa się terminem współczynnik absorbancji właściwy". Wartość tego wskaźnika musi przekraczać 1,7. Próbki z surowcem czynnika przekazu, które nie spełniają tego wymogu, są wyłączone z dalszych procedur. f) homogenizacja: [0034] Aby uzyskać substancję do wstrzykiwań, pojedyncze partie surowca czynnika przekazu są homogenizowane w kotle ze stali nierdzewnej przez poruszanie następujące po rozmrażaniu. Wielkość partii czynnika przekazu do wstrzykiwań musi umożliwić wykonanie jednego cyklu procedury liofilizacji w danym liofilizatorze. g) filtracja wstępna: [0035] Otrzymany roztwór musi być filtrowany bezpośrednio przez błonę o wielkości porów 1,2 μm -0,65 μm przy użyciu ok. 15 μm filtratu wstępnego. h) ultrafiltracja: [0036] Po wstępnej filtracji, filtrat jest przetwarzany za pomocą ultrafiltracji przez błonę, która stanowi barierę dla substancji o względnej masie cząsteczkowej wyższej od 10 000. i) filtracja sterylna: [0037] Ze względu na to, że produkt będzie wykorzystywany dla celów terapeutycznych, musi być sterylny. W związku z tym, ultrafiltrat sterylizuje się natychmiast przez filtr sterylny do jednorazowego użytku o wielkości porów nie przekraczających 0,22 μm. Sterylność preparatu można osiągnąć poprzez zastosowanie różnych metod chemicznego lub cieplnych. Sterylizacja czynnika przekazu jest wykonywana za pomocą filtracji sterylnej, gdyż inne metody mogą powodować uszkodzenie preparatu. j) pasteryzacja: 7
[0038] Aby produkt był preparatem bezpiecznym, musi zostać dezaktywowany. Czynnik przekazu zostaje dezaktywowany poprzez pasteryzację w +60 C prowadzoną przez okres 10 godzin w łaźni wodnej. Procedura ta daje pewność, że końcowy produkt jest bezpieczny, a jednocześnie nieuszkodzony ze względu na brak agresywności. Proces pasteryzacji musi być rejestrowane i oceniany w sposób ciągły. Powyższy przebieg dezaktywacji może być wykonywany również przy użyciu innych wartości czasów i temperatur. Odchylenia te są możliwe, ale należy pamiętać o utrzymaniu bezpieczeństwa produktu w celu jego dalszego wykorzystania i jednocześnie o tym, że produkt nie może zostać uszkodzony, ponieważ wpłynie to na jego skuteczność terapeutyczną. k) napełnianie ampułek: [0039] Po pasteryzacji, sterylny roztwór jest dzielony na porcje. W razie potrzeby można go przechowywać w lodówce (w temperatura od +2 C - +8 C), jednak nie dłużej niż przez 3 dni przed procedurą dzielenia na porcje. Za pomocą odpowiedniego sprzętu do napełniania, płynny preparat jest rozprowadzany z 21 szklanych butelek do 5 ml pojemników podstawowych (np. ampułek) w sterylnych warunkach i wynosi 1,5 ml części w każdym z pojemników. I) liofilizacja: [0040] Opakowania podstawowe z preparatem są zamrażane na panelach liofilizatora do temperatury nie przekraczającej -30 C, gdzie ulegają liofilizacji do temperatury produktu wynoszącej +30 C i wilgotność resztkowej nie przekraczającej 5%. Suszenie trwa od 58 do 60 godzin. Cykl liofilizacji trwa ok. 65 godzin i może być dłuższy w odniesieniu do kontrolowanej wilgotności użytego materiału. Cykl liofilizacji można zakończyć przez zatrzymanie próżni za pomocą gazowego azotu. [0041] Opakowania podstawowe z wysuszonym produktem natychmiast po wyjęciu z liofilizatora są szczelnie zamykane przy użyciu odpowiedniego sprzętu. Preparat zliofilizowany jest przechowywany w temperaturze 2 C - + 8 C i chroniony przed światłem. [0042] Przy zachowaniu warunków przechowywania, trwałość zliofilizowanego preparatu wynosi, co najmniej 2 lata. [0043] Jeśli zliofilizowany preparat nie jest odpowiedni pod względem wyglądu, wilgotności, obecnej kwasowości i sterylności, może być ponownie przygotowany przez rozpuszczenie w wodzie do wstrzykiwań i wykonaniu niezbędnych zmian, sterylnej filtracji i testów oraz ponownej liofilizacji. [0044] W przypadku, gdy badania efektywności preparatu nie dadzą pożądanych efektów, preparat nie może być ponownie przygotowany i musi zostać zniszczony. [0045] Niewłaściwie przygotowany preparatu w ampułkach, którego właściwości nie można poprawić, powinien zostać zniszczony przez zniszczenie opakowań 8
podstawowych. Podczas procesu produkcyjnego istnieje możliwość, że użyto materiału mogącego powodować zakażenie. W związku z czym podczas pracy z preparatem muszą być stosowane narzędzia zabezpieczające. [0046] Produkt końcowy jest testowany zwłaszcza pod względem: wyglądu, szczelności pojemników podstawowych, straty podczas suszenia, rozpuszczalności, aktualnej kwasowości, cech substancji małocząsteczkowych, przeprowadzane są testy termiczne, testy na brak szkodliwości, na sterylność, efektywność. [0047] Podczas procesu produkcji, opisany schemat temperatury nie może być naruszany o więcej niż 40 C, a czas suszenia nie powinien być krótszy niż 10 godzin i nie dłuższy niż 60 godzin. Trwałość produktu może się różnić od wyżej wymienionego pod warunkiem potwierdzenia stabilności preparatu. [0048] Preparat może być wykorzystywany do produkcji na skalę komercyjną dowolnego czynnika przekazu, zarówno specyficznego jak i niespecyficznego, pochodzącego z homogenatu krwi leukocytów obwodowych. Może być stosowany do produkcji preparatów dla ludzi, jak również do produkcji preparatów na użytek weterynarii. [0049] W jednym przypadku niniejszego ujawnienia, preparat może być używany w sytuacjach, gdy dowiedziono wadliwość odporności komórkowej i może być zalecany do leczenia nawracających przewlekłych zakażeń, poważnych przypadkach posocznicy, atopowego zapalenia skóry (egzemy atopowej), nawracającej grzybicy pochwy, łuszczycy, przewlekłego zespołu zmęczenia, poważnych problemów na tle alergicznym i onkologicznym. [0050] Preparat może być również stosowany w celach profilaktycznych (w przedoperacyjnej opiece osób z immunosupresją, w trakcie leczenia prowadzącego do niepożądanego niedoboru odporności). [0051] Zalecana dawka czynnika przekazu wynosi 3 dawki tygodniowo. Czwarta dawka preparatu podawana jest po miesiącu, w opisanych sytuacjach u ludzi i zwierząt. [0052] Wszystkie ilości %" odnoszą się do objętości. 9
Zastrzeżenia patentowe 1. Sposób wytwarzania preparatu czynnika przekazu" o właściwościach leczniczych, znamienny tym, że oparty jest przede wszystkim o znormalizowany układ odpornościowy dawcy, zawierający kompleks i połączenie substancji biologicznie czynnych o małej masie cząsteczkowe (MW) wynoszącej poniżej 10 000. Przy czym aktywność biologiczna preparatu wynosi co najmniej 200, włączając czynniki przekazu we krwi dawców, które są szczególnie prekursorami dojrzewania i aktywacji komórek oraz preparatu, którego przygotowanie charakteryzuje się następującymi po sobie kolejnych etapach: 1) przygotowanie homogenatu leukocytów 2) dializa lub ultrafiltracja 3) zagęszczanie za pomocą liofilizacji 4) przygotowanie roztworu surowca medycznego 5) testy pomiędzy procedurami 6) homogenizacja 7) filtracja wstępna 8) ultrafiltracja 9) filtracja sterylna 10) pasteryzacja 11) napełnianie ampułek oraz 12) liofilizacja 2. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu wg zastrzeżenia nr 1, znamienny tym, że homogenat leukocytów jest przygotowywany poprzez zamrażanie, rozmrażanie, ultradźwięk lub połączenie tych metod, koncentratu ludzkich leukocytów uzyskanych od indywidualnych dawców. 3. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu wg zastrzeżeń nr 1 i 2, znamienny tym, że temperatura procesu produkcji na każdym jej kolejnym etapie jest regulowana, po to, aby nie przekraczała 37 C, za wyjątkiem pasteryzacji. 4. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżeń nr 1-3, znamienny tym, że etap dializy" prowadzony jest przy użyciu dializatora stosowanego do produkcji na większą skalę, utrzymującego substancje o masie cząsteczkowej wynoszącej pow. 10 000. 10
5. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżeń nr 1-4, znamienny tym, że etap dializy" może być korzystnie zastąpiony przez ultrafiltrację. 6. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżeń nr 1-4, znamienny tym, że uzyskany dializat napełniany jest w ilości 0,2 litra przed liofilizacją koncentratu i jest zamrożony w temperaturze -30 C, i niższej, a następnie zagęszczany w liofilizatorze przez 20-30 godzin w temperaturze materiału wynoszącym maksymalnie 30 C, aż do otrzymania materiału o konsystencji pół suchej lub półpłynnej. 7. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżeń nr 1-4, znamiennym tym, że uzyskany dializat napełniany jest w ilości 0,2 litra i przechowywany w temperaturze - 17 C i niższej do kolejnego etapu procesu. 8. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu wg zastrzeżeń nr 1-5 oraz 7, znamienny tym, że duża ilość roztworu jest przygotowywana przez ilościowe rozpuszczenie koncentratu w wodzie do wstrzykiwań natychmiast po zagęszczeniu tak, że 1,5 ml preparatu zawiera jedną dawkę, która stanowi jedną dawkę terapeutyczną zawierającą ilość substancji o niskiej masie cząsteczkowej uzyskanej przez przetworzenie 2x10 8 leukocytów. 9. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżenia nr 8, znamienny tym, że duża ilość roztworu nie jest przetwarzana natychmiast po rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań, ale jest przechowywany w butelkach o poj. 0,5 litra w temp. - 17 C i niższej przez okres maksymalnie 12 miesięcy do następnego etapu produkcji. 10. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżeń nr 1-9, znamienny tym, że jedna dawka terapeutyczna surowca preparatu otrzymywana jest z leukocytów, których ilość waha się od 1x10 6 do 1x10 9. 11. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżeń nr 1-10, znamienny tym, że filtracja sterylna odbywa się za pomocą jednorazowego filtra o średnicy porów wynoszącym maksymalnie 0,22 μm, a sterylność preparatu jest uzyskana poprzez zapewnienie sterylnych warunków produkcji bez potrzeby dodawania przeciwbakteryjnych środków konserwujących. 12. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżeń nr 1-11, znamienny tym, że dezaktywacja ciepłem jest realizowana przez pasteryzację w łaźni wodnej o temp. 60 C przez okres 10 godzin. 13. Sposób produkcji preparatu czynnika przekazu" wg zastrzeżeń nr 1-12, znamienny tym, że okres liofilizacji nie jest krótszy niż 10 godziny i dłuższy niż 60 godzin. 11