POMIARY KIERUNKÓW I WYZNACZENIE KĄTÓW POZIOMYCH

Podobne dokumenty
POMIAR KĄTÓW POZIOMYCH. Pomiar kąta metodą pojedynczego kąta

Metoda pojedynczego kąta Metoda kierunkowa

PodstawyGeodezji. Metody i techniki pomiarów kątowych

Pomiary kątów WYKŁAD 4

GEODEZJA WYKŁAD Pomiary kątów

Pomiar kątów poziomych

PRZYRZĄDY DO POMIARÓW KĄTOWYCH

Warunki geometryczne i ich rektyfikacja

( 0) ( 1) U. Wyznaczenie błędów przesunięcia, wzmocnienia i nieliniowości przetwornika C/A ( ) ( )

NIWELATORY TECHNICZNE

PODSTAWY OPRACOWANIA WYNIKÓW POMIARÓW Z ELEMENTAMI ANALIZY NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

(opracował Leszek Szczepaniak)

BUDOWA NIWELATORÓW SAMOPOZIOMUJĄCYCH. ODCZYTY Z ŁAT NIWELACYJNYCH. SPRAWDZENIE I REKTYFIKACJA NIWELATORÓW SAMOPOZIOMUJĄCYCH METODĄ POLOWĄ.

Laboratorium geodezji

POLITECHNIKA OPOLSKA

PIONY, PIONOWNIKI, CENTROWNIKI PRZYRZĄDY SŁUŻĄCE DO CENTROWANIA INSTRUMENTÓW I SYGNAŁÓW

Sprzęt do pomiaru różnic wysokości

Metrologia: miary dokładności. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

LIBELE EGZAMINATOR LIBEL I KOMPENSATORÓW KOLIMATOR GEODEZYJNY

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW

Błędy kwantyzacji, zakres dynamiki przetwornika A/C

Opracowanie danych pomiarowych. dla studentów realizujących program Pracowni Fizycznej

SYSTEM OCENY STANU NAWIERZCHNI SOSN ZASADY POMIARU I OCENY STANU RÓWNOŚCI PODŁUŻNEJ NAWIERZCHNI BITUMICZNYCH W SYSTEMIE OCENY STANU NAWIERZCHNI SOSN

POMIAR SZCZEGÓŁÓW TERENOWYCH METODĄ BIEGUNOWĄ

1. Granica funkcji w punkcie

LABORATORIUM METROLOGII

Geodezja I / Jerzy Ząbek. wyd. 6. Warszawa, Spis treści. Przedmowa 8

Ćw 1. Klinowe przekładnie pasowe podczas ich eksploatacji naraŝone są na oddziaływanie róŝnorodnych czynników, o trudnej do

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK STATYCZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

O2. POMIARY KĄTA BREWSTERA

OBLICZENIE SIŁ WEWNĘTRZNYCH DLA BELKI SWOBODNIE PODPARTEJ SWOBODNIE PODPARTEJ ALGORYTM DO PROGRAMU MATHCAD

BADANIA TORÓW SUWNICOWYCH

Geometria wykreślna. 5. Obroty i kłady. Rozwinięcie wielościanu. dr inż. arch. Anna Wancław. Politechnika Gdańska, Wydział Architektury

Wykład 9. Tachimetria, czyli pomiary sytuacyjnowysokościowe. Tachimetria, czyli pomiary

Refraktometria. sin β

Grafika inżynierska geometria wykreślna. 5a. Obroty i kłady. Rozwinięcie wielościanu.

ĆWICZENIE 41 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO. Wprowadzenie teoretyczne

W(s)= s 3 +7s 2 +10s+K

ELEKTROTECHNIKA I ELEKTRONIKA

TEODOLIT - instrument kątomierczy do wyznaczania dowolnych kierunków, a tym samym pomiaru kątów poziomych i pionowych.

2. Schemat ideowy układu pomiarowego

VII MIĘDZYNARODOWA OLIMPIADA FIZYCZNA (1974). Zad. teoretyczne T3.

Zenit z. z 2 P 1. z 1. r 1 P 2

LABORATORIUM MODELOWANIA I SYMULACJI. Ćwiczenie 5

Materiał ćwiczeniowy z matematyki Marzec 2012

NIWELATORY TECHNICZNE

INSTRUKCJA NR 06-2 POMIARY TEMPA METABOLIZMU METODĄ TABELARYCZNĄ

LABORATORIUM INŻYNIERII CHEMICZNEJ, PROCESOWEJ I BIOPROCESOWEJ. Ćwiczenie nr 16

Teodolit. Dawniej Obecnie

PL B1. Sposób prostopadłego ustawienia osi wrzeciona do kierunku ruchu posuwowego podczas frezowania. POLITECHNIKA POZNAŃSKA, Poznań, PL

EA3 Silnik komutatorowy uniwersalny

Definicja obrotu: Definicja elementów obrotu:

Informatyka Stosowana-egzamin z Analizy Matematycznej Każde zadanie należy rozwiązać na oddzielnej, podpisanej kartce!

PL B1. AKADEMIA GÓRNICZO-HUTNICZA IM. STANISŁAWA STASZICA W KRAKOWIE, Kraków, PL BUP 13/ WUP 06/16

I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

SPIS TREŚCI (CZĘŚĆ 1):

Zadanie egzaminacyjne

Temat: PRAWO SNELLIUSA. WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA W SZKLE I PLEKSIGLASIE.

SPIS TREŚCI GEODEZJA I:

(54) Przyrząd do pomiaru liniowych odchyleń punktów od kolimacyjnych płaszczyzn

Arkusz ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach od 1. do 21. wybierz i zaznacz poprawną odpowiedź. 1 C. 3 D.

Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego

BADANIE PRĄDNIC TACHOMETRYCZNYCH

O2. POMIARY KĄTA BREWSTERA

MATURA 2014 z WSiP. Zasady oceniania zadań

KADD Metoda najmniejszych kwadratów

, +, - przestrzeń afiniczna, gdzie w wprowadzono iloczyn

Ćwiczenie 7. BADANIE SILNIKÓW INDUKCYJNYCH STANOWISKO I. Badanie silnika przy stałej częstotliwości (50 Hz)

OPIS NIWELATORA. tora

1. Błąd średni pomiaru. Leica DISTO

Opis niwelatora. 7. Pokrętło ustawiania ostrości 8. Kątomierz 9. Obiektyw 10. Indeks podziałki kątowej 11. Okular 12. Pierścień okularu 13.

WYZNACZANIE PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU W POWIE- TRZU METODĄ FALI STOJĄCEJ

Regulamin naboru do oddziałów sportowych

KURS STATYSTYKA. Lekcja 3 Parametryczne testy istotności ZADANIE DOMOWE. Strona 1

Elementy nieliniowe w modelach obwodowych oznaczamy przy pomocy symboli graficznych i opisu parametru nieliniowego. C N

Przedmowa do wydania I

Leica Lino Dokładny, samopoziomujący

ZADANIA Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ dla I roku kierunku informatyka WSZiB

KLUCZ ODPOWIEDZI I ZASADY PUNKTOWANIA PRÓBNEGO EGZAMINU MATURALNEGO Z MATEMATYKI POZIOM PODSTAWOWY

ZADANIE 21 DRGANIA PRĘTA

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA IM. KS. BRONISŁAWA MARKIEWICZA W JAROSŁAWIU. Syllabus

Płaskie układy obciąŝeń. Opis analityczny wielkości podstawowych. wersory. mechanika techniczna i wytrzymałość materiałów 1 statyka 2

SPRAWDZENIE I REKTYFIKACJA POLOWA - TEODOLITU Z JEDNOMIEJSCOWYM SYSTEMEM ODCZYTOWYM THEO 020

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW. Ćwiczenie N 2 RÓWNOWAGA WZGLĘDNA W NACZYNIU WIRUJĄCYM WOKÓŁ OSI PIONOWEJ

OPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA

FUNKCJA LINIOWA - WYKRES. y = ax + b. a i b to współczynniki funkcji, które mają wartości liczbowe

EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE Rok 201 CZĘŚĆ PISEMNA

ciężkości. Długości celowych d są wtedy jednakowe. Do wstępnych i przybliżonych analiz dokładności można wykorzystywać wzór: m P [cm] = ± 0,14 m α

Egzamin maturalny z matematyki CZERWIEC 2011

Wyznaczanie współczynnika załamania światła

(2)OPIS OCHRONNY WZORU UŻYTKOWEGO

Ć W I C Z E N I E N R E-15

Ćw. 1: Wprowadzenie do obsługi przyrządów pomiarowych

Wyznaczyć prędkości punktów A i B

1. Wyznaczanie charakterystyk statycznych prądnicy tachometrycznej prądu stałego.

Algorytmy I Struktury Danych Prowadząca: dr Hab. inż. Małgorzata Sterna. Sprawozdanie do Ćwiczenia 3 Algorytmy grafowe ( )

PRZYGOTOWANIE DO PRACY. METODY POMIARU

GPSz 2. WYKŁAD 2 i 3 POLIGONIZACJA ANALIZY DOKŁADNOŚCIOWE CIĄGÓW POLIGONOWYCH

Transkrypt:

POMIARY KIERUNKÓW I WYZNACZENIE KĄTÓW POZIOMYCH

KĄT POZIOMY Defiicja kąt poziomy wyzaczay jest przez ślady przecięcia dwóch płaszczyz pioowych przechodzących przez oś celową i obserwowae pukty z poziomą płaszczyzą limbusa. Płaszczyzy celowaia powiy przeciać się wzdłuŝ prostej pokrywającej się z osią pioową istrumetu γ W = O O P L γ Z = O O L P

WYZNACZENIE KĄTA POZIOMEGO NA PODSTAWIE POMIARU KIERUNKÓW WYKONANEGO METODĄ:. ZWYKŁĄ 0. REPETYCYJNĄ 3. WIELOSERYJNĄ 4. KIERUNKOWĄ 0 Po dokładym ustawieiu teodolitu (Theo 00) ad puktem (staowiskiem) A musimy określić w ilu seriach będzie mierzoy day kąt. Seria jest to pomiar kąta w połoŝeiach luety, przy czym pierwsze połoŝeie luety jest wówczas, gdy krąg pioowy zajduje się po lewej stroie luety. Określeie liczby serii jest waŝe, gdyŝ w zaleŝości od tej liczby serii, obliczamy o jaką wartość O s aleŝy zmieiać odczyt początkowy a limbusie przy rozpoczęciu pomiaru dla kaŝdej serii. Wartość tą obliczamy z wzoru: O s g ( lub 00 ) 80 0 = ZałóŜmy, Ŝe chcemy dokoać pomiaru kąta w = seriach A

Czyości pomiarowe a staowisku:. Ustawiamy a limbusie odczyt rówy w przybliŝeiu 0 g i zaciskamy sprzęg repetycyjy.. Celujemy a lewe ramię kąta 3. Wykoujemy odczyt z kręgu poziomego Hz i zapisujemy w dzieiku pomiarowym, po czym zwaliamy sprzęg repetycyjy 4. Poruszamy lekko leiwką poziomą aby siatka celowicza zmieiła swoje połoŝeie a astępie poowie celujemy leiwką poziomą a asz pukt, po czym wykoujemy drugi odczyt z kręgu poziomego Hz 5. Celujemy a prawe ramię kąta i wykoujemy odczyt z kręgu poziomego. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4. W te sposób wykoaliśmy pomiar kąta w I połoŝeiu luety 6. Teraz wykoujemy pomiar kąta w II połoŝeiu luety. Obracamy luetę przez zeit (wokół własej poziomej osi obrotu), alidadę obracamy o 80 0 i celujemy a prawe ramię kąta wykoując odczyt z kręgu poziomego Hz. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4 7. Celujemy a lewę ramię kąta i wykoujemy odczyt. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4 8. Wykoujemy te same czyości co puktach -7 w drugiej serii pomiaru kąta z wyjątkiem ustawieia iej wartości odczytu a limbusie przy pierwszym wycelowaiu a lewe ramię kąta (wzór)

f = k cc vk = +7. 5

Czyości pomiarowe a staowisku: - Pomiary kieruków i wyzaczeie kątów poziomych -. Ustawiamy a limbusie odczyt rówy w przybliŝeiu 0 g i zaciskamy sprzęg repetycyjy.. Celujemy a pierwszy kieruek 3. Wykoujemy odczyt z kręgu poziomego Hz i zapisujemy w dzieiku pomiarowym, po czym zwaliamy sprzęg repetycyjy 4. Poruszamy lekko leiwką poziomą aby siatka celowicza zmieiła swoje połoŝeie a astępie poowie celujemy leiwką poziomą a asz kieruek, po czym wykoujemy drugi odczyt z kręgu poziomego Hz 5. Celujemy a drugi kieruek i wykoujemy odczyt z kręgu poziomego. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4. 6. Celujemy a trzeci kieruek i wykoujemy odczyt z kręgu poziomego. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4. 7. Celujemy a czwarty kieruek i wykoujemy odczyt z kręgu poziomego. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4. 8. Celujemy poowie a pierwszy kieruek (tzw. zamkięcie horyzotu) i wykoujemy odczyt z kręgu poziomego. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4. W te sposób wykoaliśmy pomiar kieruków w I połoŝeiu luety 9. Teraz wykoujemy pomiar kieruków w II połoŝeiu luety. Obracamy luetę przez zeit (wokół własej poziomej osi obrotu), alidadę obracamy o 80 0 i celujemy a pierwszy kieruek wykoując odczyt z kręgu poziomego Hz. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4

0. Celujemy a czwarty kieruek i wykoujemy odczyt. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4. Celujemy a trzeci kieruek i wykoujemy odczyt. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4. Celujemy a drugi kieruek i wykoujemy odczyt. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4 3. Celujemy a pierwszy kieruek (tzw. zamkięcie horyzotu) i wykoujemy odczyt. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4 4. Wykoujemy te same czyości co puktach -3 w drugiej serii pomiaru kieruków z wyjątkiem ustawieia iej wartości odczytu a limbusie przy pierwszym wycelowaiu a pierwszy kieruek (wzór)

= II I OP OL + m m = g 400 prz. g 400 = 4 g c cc 5 = O I L -średia wartość odczytu a lewym ramieiu kąta (pukt 0) w I połoŝeiu luety O II P -średia wartość odczytu a prawym ramieiu kąta (pukt 0) w II połoŝeiu luety liczba repetycji z I i II połoŝeia luety (w aszym przypadku =6) m liczba pełych obrotów limbusa, obliczaa z wzoru

Czyości pomiarowe a staowisku: - Pomiary kieruków i wyzaczeie kątów poziomych -. Ustawiamy a limbusie odczyt rówy w przybliŝeiu 0 g i zaciskamy sprzęg repetycyjy.. Celujemy a lewe ramię kąta 3. Wykoujemy odczyt z kręgu poziomego Hz i zapisujemy w dzieiku pomiarowym, po czym zwaliamy sprzęg repetycyjy 4. Poruszamy lekko leiwką poziomą aby siatka celowicza zmieiła swoje połoŝeie a astępie poowie celujemy leiwką poziomą a asz pukt, po czym wykoujemy drugi odczyt z kręgu poziomego Hz 5. Celujemy a prawe ramię kąta i wykoujemy tzw. odczyt przybliŝoy z kręgu poziomego zapisując jego wartość w dzieiku pomiarowym. Wykoujemy czyości jak w pukcie 4. Zaciskamy sprzęg reptycyjy 6. Celujemy a lewe ramię kąta (przy zaciśiętym sprzęgu repetycyjym) 7. Zwaliamy sprzęg repetycyjy i celujemy a prawe ramię kąta. Zaciskamy sprzęg reptycyjy 8. Celujemy a lewe ramię kąta (przy zaciśiętym sprzęgu repetycyjym) 9. Zwaliamy sprzęg repetycyjy i celujemy a prawe ramię kąta. Zaciskamy sprzęg reptycyjy. W te sposób odłoŝyliśmy trzykrotie tą samą wartość kąta a limbusie a więc dokoaliśmy trzech repetycji w I połoŝeiu luety 0. Obracamy luetę przez zeit i celujemy a lewe ramię kąta (przy zaciśiętym sprzęgu repetycyjym) ie dokoujemy odczytu. Zwaliamy sprzęg repetycyjy i celujemy a prawe ramię kąta. Zaciskamy sprzęg reptycyjy

. Celujemy a lewe ramię kąta (przy zaciśiętym sprzęgu repetycyjym) 3. Zwaliamy sprzęg repetycyjy i celujemy a prawe ramię kąta. Zaciskamy sprzęg reptycyjy 4. Celujemy a lewe ramię kąta (przy zaciśiętym sprzęgu repetycyjym) 5. Zwaliamy sprzęg repetycyjy i celujemy a prawe ramię kąta. Dokoujemy odczytu z kręgu poziomego. W te sposób odłoŝyliśmy trzykrotie tą samą wartość kąta a limbusie w II połoŝeiu luety

Metoda wieloseryja polega a kilkakrotym pomiarze kąta w obu połoŝeiach luety przy iezaleŝych odczytach kieruków i wycelowaiach a takŝe iezaleŝym cetrowaiu i poziomowaiu przy kaŝdej serii Czyiki istrumetale Zasadicze źródła błędów pomiarów kątowych. Czyiki istrumetale. Czyiki osobowe 3. Czyiki związae z warukami zewętrzymi -Elimiujemy przez: rektyfikację, sposób pomiaru ( połoŝeia luety), pomiar w wielu seriach, celowaie środkiem krzyŝa kresek (uikamy błędu skręceia siatki celowiczej) -Błąd iepioowości osi główej istrumetu (iedokładość poziomowaia libeli, iedokładość rektyfikacji libeli, aruszeie poziomowaia w trakcie pomiaru, iestabilość osi alidady w tulei limbusa lub spodarki przy obrocie istrumetu wokół tej osi)

'' ε v '' = v tg si β '' ε v '' v β - wpływ wychyleia osi główej istrumetu od piou a wartość pomierzoego kąta poziomego - wychyleie osi główej istrumetu od piou - kąt achyleia osi celowej do poziomu - kąt dwusieczy pomiędzy płaszczyzą wychyleia osi obrotu istrumetu od piou a płaszczyzą celową

ε - Pomiary kieruków i wyzaczeie kątów poziomych - Ekstrema wpływu wychyleia osi główej istrumetu od piou a wartość pomierzoego kąta poziomego '' 0 gdy = 90 v max ε gdy β '' 0 0 = 0 lub = 0 v mi = 0 β = 0 ε ' = v '' tg ' v max 0 0 - strome celowe - gdy oś celowa jest pozioma Dla rozwaŝań praktyczych przyjmuje się 0 β = 90 Czyiki osobowe -Błędy odczytu -Błędy celowaia -Błędy cetrowaia teodolitu i sygału Czyiki związae z warukami zewętrzymi - refrakcja powietrza - wibracja - oświetleie sygałów - asłoeczieie - deszcz - mgła - wiatry

Aaliza wpływu metody pomiaru a dokładość wyików Czyiki osobowe -Błędy celowaia m c -Błędy odczytu m o -Błędy cetrowaia teodolitu i sygału m e gdzie więc k = k Metoda zwykła I = = k k + k ( k Zakładając jedakowe błędy wszystkich kieruków II I + k II k = k I m = m k k I k + k II ) II Zakładając, Ŝe błąd kieruku zaleŝy tylko od błędów celowaia i odczytu m = m + m k c o Uwzględiając takŝe w ostateczym średim błędzie kąta rówieŝ błąd cetrowaia M = m + m + c o m e

więc Kąt pierwszy i ostati obarczoy jest błędem odczytu jedego kieruku i błędami celowaia obu kieruków - Pomiary kieruków i wyzaczeie kątów poziomych - Pozostałe kąty obarczoe są tylko błędami celowaia dla obu kieruków Metoda repetycyja + +... + + = m = m + m +... + m + m m = = m m = o mc = m m m =... = c Podstawiając te dwie zaleŝości do wzoru a błąd kąta m = + m o m c lub m = m o + m c Uwzględiając takŝe w ostateczym średim błędzie kąta rówieŝ błąd cetrowaia mo M = + mc + m e

Metoda wieloseryja Średi błąd kąta w s seriach M = ( m + m + m ) s c o e Wioski. W metodzie repetycyjej w stosuku do zwykłej występuje zacze zmiejszeie błędu odczytywaia - błąd te jest miejszy razy. W metodzie repetycyjej w stosuku do zwykłej astępuje zmiejszeie błędu celowaia o 3. W metodzie wieloseryjej pomiaru pojedyczego kąta występuje s krote zmiejszeie błędów: celowaia, odczytywaia i cetrowaia, wyikające z wielokrotości pomiarów 4. W metodzie repetycyjej wpływ błędu cetrowaia a średi błąd pomiaru kąta jest taki sam jak w metodzie zwykłej a w wieloseryjej s razy miejszy.