Ćwiczenia z mikroskopii optycznej Anna Gorczyca Rok akademicki 2013/2014
Literatura D. Halliday, R. Resnick, Fizyka t. 2, PWN 1999 r. J.R.Meyer-Arendt, Wstęp do optyki, PWN Warszawa 1979 M. Pluta, Mikroskopia optyczna PWN www.microscopyu.com
Dualizm korpuskularno-falowy cecha obiektów kwantowych (np. fotonów, czy elektronów) polegająca na przejawianiu, w zależności od sytuacji, właściwości falowych (dyfrakcja, interferencja) lub korpuskularnych(dobrze określona lokalizacja, pęd). Zgodnie z mechaniką kwantową cała materia charakteryzuje się takim dualizmem, chociaż uwidacznia się on bezpośrednio tylko w bardzo subtelnych eksperymentach wykonywanych na atomach, fotonach, czy innych obiektach kwantowych. Dualizm korpuskularno-falowy jest ściśle związany z falami de Broglie'a, koncepcją która przyczyniła się do powstania mechaniki kwantowej, a w szczególności do wyprowadzenia równania Schrödingera. gdzie h jest stałą Plancka, łączy wielkości falowe (długość fali λ) z korpuskularnymi (pęd p)
Światło zgodnie z teorią dualizmu korpuskularno falowe może być traktowane jako strumień cząstek zwanych fotonami (lub strumień energii, którą niosą fotony) albo jako fala elektromagnetyczna ( 200 350 nm ultrafiolet, 350 800 nm światło widzialne, 800 50000 nm podczerwień) Fotony cząstki elementarne przenoszące oddziaływanie elektromagnetyczne nie posiadają masy spoczynkowej (gdyby zatrzymać foton przestałby istnieć) Optykę możemy podzielić na optykę geometryczną (korpuskularna budowa światła odbicie, załamanie, dyspersja itp.) i na optykę falową (interferencja, dyfrakcja, polaryzacja)
http://fizyka.biz/optyka_007.html Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
W jaki sposób widzimy kolory przedmiotów Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
Założenia optyki geometrycznej W ośrodku optycznie jednorodnym światło biegnie po linii prostej Obowiązuje zasada odwrotności biegu promieni świetlnych tzn. światło biegnie z punktu A do punktu B po takiej samej drodze jak z punktu B do punktu A Dwa promienie przecinające się nie zaburzają siebie wzajemnie
Zasada Fermata Zasada Fermata w optyce jest szczególnym przypadkiem zasady najmniejszego działania. Zasadę tę sformułował Pierre de Fermat. Treść jej w ujęciu Fermata miała następujące brzmienie: Promień świetlny poruszający się (w dowolnym ośrodku) od punktu A do punktu B przebywa zawsze lokalnie minimalną drogę optyczną, czyli taką, na której przebycie potrzeba czasu najkrótszego. Obecnie wiadomo, że sformułowanie to nie jest ścisłe. Światło w istocie porusza się po takiej drodze optycznej, która jest stacjonarna, co oznacza, że czas jej pokonania nie zmienia się przy niewielkiej zmianie kierunku biegu promienia. W klasycznych zagadnieniach (załamanie, odbicie od płaskiej powierzchni) jest to droga pokonywana w minimalnym czasie. Ale w przypadku soczewkowania grawitacyjnego światło porusza się po drodze maksymalnej, podczas gdy przy odbiciu od zwierciadła eliptycznego droga promienia osiąga punkt siodłowy (zmiana w jednym kierunku powoduje wzrost czasu pokonania drogi a w kierunku prostopadłym do pierwszego zmniejszenie). Na podstawie zasady Fermata można wyprowadzić prawo odbicia i załamania.
Współczynnik załamania Współczynnikiem załamania danego ośrodka nazywamy stosunek prędkości światła w próżni do prędkości światła w danym ośrodku Współczynniki załamania w znanych materiałach przyjmują wartość od 1 (próżnia) do 2,5 (diament) Drogą optyczną nazywamy iloczyn drogi geometrycznej i współczynnika załamania
http://wazniak.mimuw.edu.pl/ Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
http://wazniak.mimuw.edu.pl / Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
Prawo odbicia kąt padania jest równy kątowi odbicia. Promień padający, odbity i normalna do powierzchni odbicia leżą w jednej płaszczyźnie. Prawo załamania stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania równy jest względnemu współczynnikowi załamania (n 2 /n 1 ). Promień padający, załamany i normalna do powierzchni załamania leżą w jednej płaszczyźnie.
Dyspersja Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
Tęcza http://pl.wikipedia.org/wiki/tęcza
UV-A (320-400nm), UV-B (290-320nm), UV-C (230-290nm) Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
http://wazniak.mimuw.edu.pl/images/2/2f/pf_m15_slajd8.png Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
http://wazniak.mimuw.edu.pl/index.php?title=grafika:pf_m15_slajd8.png Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=plik:polarizer_comparison2.jpg&filetimestamp=20070705160859
http://wazniak.mimuw.edu.pl/images/b/b4/pf_m15_slajd28.png Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
http://wazniak.mimuw.edu.pl/index.php?title=grafika:pf_m15_s lajd26.png http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=plik:animation_po lariseur_2.gif&filetimestamp=20061103231246
http://pl.wikipedia.org/wiki/dystorsja Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
http://en.wikipedia.org/wiki/astigm atism Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz
http://pl.wikipedia.org/wiki/dystorsja Projekt Wiedza i umiejętności kluczem do sukcesu inżynierów Ochrony Środowiska oraz