Prace Interwencyjne Prace interwencyjne to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę (oznacza to jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one co najmniej jednego pracownika) lub przez przedsiębiorcę niezatrudniającego pracownika, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą i ma na celu wsparcie osób będących w szczególnej sytuacji na rynku pracy. Pracami interwencyjnymi mogą być objęte osoby: - bezrobotnych do 25 roku życia; - bezrobotnych długotrwale albo po zakończeniu realizacji kontraktu socjalnego; o którym mowa w art. 50 ust. 2 pkt 2, albo kobiet, które nie podjęły zatrudnienia po urodzeniu dziecka; - bezrobotnych powyżej 50 roku życia; - bezrobotnych bez kwalifikacji zawodowych, bez doświadczenia zawodowego lub bez wykształcenia średniego, - bezrobotnych samotnie wychowujących co najmniej jedno dziecko do 18 roku życia; - bezrobotnych, którzy po odbyciu kary pozbawienia wolności nie podjęli zatrudnienia; - bezrobotnych niepełnosprawnych; z uwzględnieniem art. 2 pkt 18 i 19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008. Art. 2 pkt 18 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 Pracownik znajdujący się w szczególnie niekorzystnej sytuacji oznacza każdą osobę, która: - jest bez stałego zatrudnienia za wynagrodzeniem w okresie ostatnich sześciu miesięcy - nie ma wykształcenia ponadgimnazjalnego lub zawodowego - jest w wieku ponad 50 lat - jest osoba dorosłą mieszkającą samotnie, mającą na utrzymaniu co najmniej jedną osobę - pracuje w sektorze lub zawodzie w państwie członkowskim, w którym dysproporcja kobiet i mężczyzn jest co najmniej o 25% większa niż średnia dysproporcja we wszystkich sektorach gospodarki w tym państwie członkowskim i należy do tej grupy stanowiącej mniejszośc - jest członkiem mniejszości etnicznej w państwie członkowskim, który w celu zwiększenia szans na uzyskanie dostępu do stałego zatrudnienia musi poprawić znajomość języka, uzupełnić szkolenia zawodowe lub zwiększyć doświadczenie zawodowe. Art. 2 pkt 18 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 Pracownik znajdujący się w bardzo niekorzystnej sytuacji oznacza każda osobę, która jest bezrobotna przez co najmniej 24 miesiące.
Natomiast do pracodawców nie prowadzących działalności gospodarczej (jednostki samorządowe), których nie dotyczą zasady udzielania pomocy publicznej mogą być w ramach prac interwencyjnych kierowane te kategorie osób, które przewidują przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku rynku pracy. Osoby kierowane do takich podmiotów nie muszą spełniać wymogów zawartych w rozporządzeniu Komisji WE nr 800/2008. Prace interwencyjne stanowią pomoc publiczną w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji określoną w rozdziale I, art. 40 oraz rozdziale III rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 i jest udzielana zgodnie z przepisami tego rozporządzenia. Pracodawca składa wniosek o organizację prac interwencyjnych do wybranego powiatowego urzędu pracy. Prace interwencyjne nie mogą być organizowane przez pracodawcę w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu art. 1 pkt 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz. Urz. UE L 214 z 09.08.2008, str. 3), zwanego dalej "rozporządzeniem Komisji (WE) nr 800/2008", oraz Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz. Urz. UE C 244 z 01.10.2004, str. 2), oraz u pracodawców będących: partiami lub organizacjami politycznymi; posłami lub senatorami na potrzeby biur poselsko-senatorskich; organizacjami związków zawodowych, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy związkowych biur pracy oraz klubów pracy; organizacjami pracodawców, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy biur oraz klubów pracy; urzędami naczelnych i centralnych organów administracji państwowej; kościołami lub związkami wyznaniowymi, z wyłączeniem osób prawnych i jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.); przedstawicielstwami państw obcych. Pracodawca, u którego skierowani bezrobotni będą wykonywać prace interwencyjne, zawierają z bezrobotnymi umowy o pracę. zgodnie z przepisami kodeksu pracy. W wyniku organizacji prac interwencyjnych pracodawca korzysta z częściowej refundacji wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia.
Umowa na prace interwencyjne może być zawarta na okres: Do 6 miesięcy Starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, o których mowa w art. 49 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, o których mowa powyżej, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty połowy minimalnego wynagrodzenia za prace i składek na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdą osobę bezrobotną. Do 12 miesięcy Starosta może dokonywać, w zakresie i na zasadach prac interwencyjnych, zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów z tytułu zatrudnienia na okres do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych o których mowa powyżej, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak minimalnego wynagrodzenia za pracę i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. Starosta może dokonywać z Funduszu Pracy przez okres do 12 miesięcy zwrotu poniesionych przez pracodawcę z tytułu zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego, o którym mowa w art. 49 pkt 1, 2,6 i 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty zasiłku, obowiązującej w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Do 18 miesięcy Starosta może dokonywać z Funduszu Pracy przez okres do 18 miesięcy zwrotu poniesionych przez pracodawcę z tytułu zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego o którym mowa w art. 49 pkt 1, 2,6 i 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz opłacanych składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak minimalnego wynagrodzenia za pracę i składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc. Do 24 miesięcy Starosta może skierować bezrobotnych o których mowa w art. 49 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych przez okres do 24 miesięcy oraz dokonywać refundacji poniesionych przez pracodawcę kosztów na wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne.
Do 4 lat Starosta może skierować bezrobotnych, o których mowa powyżej, do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych u pracodawcy przez okres 4 lat i dokonywać refundacji poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli obejmuje ona koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. Jeżeli do pracy w ramach prac interwencyjnych są kierowani bezrobotni, którzy: 1)spełniają warunki konieczne do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego refundacja jest przyznawana w wysokości do 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia, 2)nie spełniają warunków koniecznych do uzyskania świadczenia przedemerytalnego refundacja jest przyznawana w wysokości do 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę i składki na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Ponadto Starosta, kierując bezrobotnych do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych, o których mowa w art. 49 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, może na zasadach określonych w art. 46 ust.1 pkt 1 cyt. ustawy zrefundować przedsiębiorcy koszty wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanych do tych prac bezrobotnych w wysokości nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia. Refundacja kosztów wynagrodzeń, nagród, składek na ubezpieczenia społeczne, jest pomocą publiczną w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji określoną w rozdziale I, art. 40 oraz rozdziale III rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 i jest udzielana zgodnie a przepisami tego rozporządzenia. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji są ponoszone przez pracodawcę koszty płac nowych pracowników, na które składają się : 1) wynagrodzenia brutto oraz 2) opłacone od wynagrodzeń obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne. - za okres 12 miesięcy w przypadku pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, oraz za okres 24 miesięcy w przypadku pracowników znajdujących się w bardzo niekorzystnej sytuacji
Maksymalna intensywność pomocy brutto na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji nie może przekroczyć 50% kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą. Pomoc w formie subsydiów płacowych na rekrutacje pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji jest udzielana jeżeli: utworzone miejsce pracy powoduje wzrost netto ogólnej liczby pracowników u danego pracodawcy, oraz liczby pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej i bardzo niekorzystnej sytuacji, w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy, utworzone miejsce pracy nie powoduje wzrostu netto ogólnej liczby pracowników u danego pracodawcy, oraz liczby pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej i bardzo niekorzystnej sytuacji, w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy, powodem zwolnienia zapełnionego w ten sposób etatu lub etatów ma być dobrowolne rozwiązanie stosunku pracy, niepełnosprawność, przejście na emeryturę z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego, dobrowolne zmniejszenie wymiaru czasu pracy lub zgodne z prawem zwolnienie za naruszenie obowiązków pracowniczych, a nie redukcja etatu. Pracownik zatrudniony w ramach pomocy w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji jest uprawniony do nieprzerwanego zatrudnienia przez okres 12 miesięcy, a pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych. Pracownik zatrudniony w ramach pomocy w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w bardzo niekorzystnej sytuacji jest uprawniony do nieprzerwanego zatrudnienia przez okres 24 miesięcy, a pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych