RYSUNEK TECHNICZNY I GRAFIKA INśYNIERSKA WYKŁAD 2 dr inŝ. Beata Sadowska 1. Zasady rzutowania elementów i obiektów budowlanych 2. Rzuty budynku 3. Wymiarowanie rysunków architektoniczno-budowlanych
Normy dotyczące metod rzutowania elementów i obiektów budowlanych oraz wymiarowania PN-EN ISO 5456-1:2002 Rysunek techniczny. Metody rzutowania. Część 1 postanowienia ogólne. PN-EN ISO 5456-2:2002 Rysunek techniczny. Metody rzutowania. Część 2 przedstawianie prostokątne. PN-EN ISO 5456-3:2002 Rysunek techniczny. Metody rzutowania. Część 3 przedstawianie aksonometryczne. PN-EN ISO 5456-4:2006 4:2006 Rysunek techniczny. Metody rzutowania. Część 4 rzutowanie środkowe. PN-B-01029:2000 Rysunek budowlany. Zasady wymiarowania na rysunkach architektoniczno-budowlanych. PN-ISO 129:1996 i PN-ISO 129/Ak Rysunek budowlany. Wymiarowanie. Zasady ogólne. Definicje. Metody wykonania i oznaczenia specjalne. W prezentacji wykorzystano pozycje literaturowe: 1. Bieniasz J., Januszewski B., Piekarski M.: Rysunek techniczny w budownictwie 2. Miśniakiewicz E., Skowroński W. : Rysunek techniczny budowlany 3. Mazur J., Tofiluk A.: Rysunek budowlany
Rodzaje rzutów stosowane do przygotowywania rysunków technicznych Rzut prostokątny PN-EN ISO 5456-2:2002 Rzut aksonometryczny PN-EN ISO 5456-3:2002 Rzut perspektywiczny (środkowy) PN-EN ISO 5456-4:2006 Zgodnie z jego zasadami przygotowywane są podstawowe rysunki dokumentacji technicznej. Geometria wykreślna (nauka dotycząca metod odwzorowywania figur przestrzennych na płaszczyźnie) Rzutowanie polega na odwzorowaniu obiektu znajdującego się w przestrzeni na płaszczyznę rzutu (rzutnię) za pomocą równoległych do siebie linii rzutowania (prostych rzutujących) prostopadłych do płaszczyzny rzutni. Kształt obiektu i jego szczegóły muszą być odwzorowane jednoznacznie i czytelnie.
Płaszczyzna rzutu głównego Rzutowanie prostokątne moŝna przyrównać do zamknięcia odwzorowywanego obiektu w sześcianie, którego boki są w miarę moŝliwości równoległe lub prostopadłe do płaszczyzn obiektu. Kierunki obserwacji a-f Proste rzutujące Rzutowanie prostokątne według metody pierwszego kąta PN-EN ISO 5456-2:2002 Rysunek techniczny. Metody rzutowania. Część 2 przedstawianie prostokątne. Obserwator patrzy na kaŝdą ze ścian sześcianu i obiekt rzutowany w taki sposób, Ŝe płaszczyzna rzutu znajduje się za obiektem. A rzut główny obiektu (widok z przodu) rzut B (widok z góry) rzut E (widok z dołu) rzut C (widok od lewej strony) rzut D (widok od prawej strony) rzut F (widok z tyłu)
Kierunki obserwacji a-f Rzutowanie prostokątne według metody trzeciego kąta PN-EN ISO 5456-2:2002 Rysunek techniczny. Metody rzutowania. Część 2 przedstawianie prostokątne. Obserwator patrzy na kaŝdą ze ścian sześcianu i obiekt rzutowany w taki sposób, Ŝe płaszczyzna rzutu znajduje się przed obiektem. A rzut główny obiektu (widok z przodu) rzut B (widok z góry) rzut E (widok z dołu) rzut C (widok od lewej strony) rzut D (widok od prawej strony) rzut F (widok z tyłu)
Na rzucie głównym strzałkami wskazujemy kierunek patrzenia Rzutowanie identyfikowane strzałkami PN-EN ISO 5456-2:2002 Rysunek techniczny. Metody rzutowania. Część 2 przedstawianie prostokątne. Dowolne jest rozmieszczenia rzutów na rysunku. Rzuty pozostałe opisujemy wielkimi literami A rzut główny obiektu (widok z przodu) rzut B (widok z góry) rzut E (widok z dołu) rzut C (widok od lewej strony) rzut D (widok od prawej strony) rzut F (widok z tyłu)
Rzut budynku Rzut przekrój poziomy obiektu budowlanego prowadzony przez charakterystyczny poziom oraz kondygancję, w celu określenia w moŝliwie czytelny sposób ich funkcji wyjątek: widok z góry w przypadku rzutu więźby dachowej oraz rzutu dachu. Oznaczenie płaszczyzny przekroju na rzucie Przykład
Przekrój budynku Elewacja budynku Przekrój otrzymywany z zastosowaniem pionowych płaszczyzn siecznych dobranych tak, by umoŝliwić pokazanie w przecięciu lub w widoku jak największej liczby elementów budowlanych,charakterystycznych dla ukształtowania przedstawionego obiektu. Elewacja widok przedstawianego obiektu na tle rzutni pionowej, charakteryzujący jego zewnętrzne ukształtowanie.
Numeracja kondygnacji i pomieszczeń na rysunkach architektoniczno- budowlanych PN-B 01025:2004
Schody s h s = 220 300mm h = 160 200mm 2 h + s = 600 640 10 x 160 x 300 ilość wysokość szerokość
Szeregi wymiarowe zewnętrzne linia wymiarowa min 7 mm 638 Pomocnicza linia wymiarowa min 10 mm Pierwszy z szeregów zewnętrznych moŝe być podany wewnątrz rzutu budynku. Ograniczenie linii wymiarowej Liczba wymiarowa Na rysunku dla wszystkich wymiarów powinna być stosowana taka sama jednostka miary (przykładowo mm), bez podawania symbolu jednostki. W celu uniknięcia błędnej interpretacji moŝna w uwadze podać symbol jednostki miary dominującej na rysunku. Milimetry podane są jako przykład miana wymiarów, skąd nie wynika nakaz ich stosowania. W praktyce przyjęło się, Ŝe podstawową jednostką wymiarowania na rysunkach architektoniczno-budowlanych jest centymetr.
Wymiarowanie wewnętrzne PołoŜenie otworów w stropach, w ścianach wewnętrznych oraz usytuowania trzonów kominowych i wnęk PołoŜenie otworów i wnęk w ścianach wewnętrznych konstrukcyjnych PołoŜenie otworów i wnęk w ścianach wewnętrznych działowych PołoŜenie przewodów kominowych
Odnośniki elementów wielowarstwowych Odnośnik skrótowy Oznaczenie spadku dachu Odnośnik szczegółu
Oznaczenia poziomów normowe najczęściej stosowane w praktyce