Ćwiczenie nr 20 Zautomatyzowane tworzenie dokumentacji

Transkrypt

1 Ćwiczenie nr 20 Zautomatyzowane tworzenie dokumentacji technicznej Strategia przygotowania dokumentacji technicznej polega na wykonaniu kilku kroków, które przećwiczymy na bryle utworzonej w poprzednim ćwiczeniu (pobierz ją z poprzedniego rys. metodą kopiujwklej). Nowością w jest tu wygodniejszy i szybszy, sposób generowania rzutni, profili i przekrojów. Jego zaletą jest automatyczne tworzenie rzutni, warstw oraz sterowanie widocznością warstw w rzutniach. Sporządzanie arkusza dokumentacji technicznej sprowadza się do czterech znanych juŝ kroków: 1. Przygotowanie LUW ów 2. Tworzenie rzutni 3. Generowanie profili i przekrojów w rzutniach. 4. Wymiarowania rysunku. Inaczej niŝ dotychczas zostaną wykonane kroki 2 i 3. Do tego celu wykorzystuje się polecenia rzutuj oraz rysrzut wydawane w odpowiedniej kolejności. Pierwsze stosujemy do utworzenia rzutni zamiast polecenia rzutnie. Polecenie to automatyzuje wszystkie czynności związane z tworzeniem rzutni włącznie z manipulowaniem widocznością warstw jak i wyrównywaniem widoków. Drugie wyręcza nas w tworzeniu profili i przekrojów i zastępuje polecenia profil i przekrój. Jego przewagą jest to, Ŝe wykonuje ono całą czarną robotę łącznie z kreskowaniem i dorysowywaniem brakujących krawędzi na przekroju. Przygotowanie LUW ów Przygotowanie LUWów odbywa się jak to opisano w poprzednich ćwiczeniach. Dla naszych potrzeb wystarczą tylko dwa LUWy pokazane niŝej o nazwach podanych pod rysunkiem. BOK PODST Tworzenie rzutni Poleceniem rzutuj robimy rzutnie, które są przygotowane do stworzenia profili i przekrojów. Rzutnie naleŝy robić TYLKO tym poleceniem. RóŜni się ono od poznanych dotąd poleceń rzutnie tym, Ŝe oprócz rzutni tworzone są automatycznie nowe warstwy i nadawany jest im odpowiedni status widoczności. Ponadto w rzutniach ukryte są pewne informacje, które później wykorzystywane są przez polecenie rysrzut. Tak więc rzutuj tworzy rzutnie uŝywając rzutowania ortogonalnego, w celu rozmieszczenia na arkuszu wielu rzutów i przekrojów brył 3D. Rzutnie A i C pokazane na rysunku dalej tworzymy opcją Luw Nazwany Nazwa LUW jak to pokazano niŝej Podaj opcję [Luw/Orto/pomoCniczy/Przekrój]: L Podaj opcję [Nazwany/Globalny/?/Aktualny]<aktualny>: N Podaj nazwę LUW do wywołania: PODST dla A i BOK dla C Podaj skalę rzutu <1.0>: Enter dla A oraz 5 i Enter dla C Określ środek rzutu: Klikaj myszą na arkuszu, aŝ uzyskasz właściwe połoŝenie widoku i naciśnij Enter 1

2 Określ pierwszy naroŝnik rzutni: Określ 1-szy punkt naroŝny rzutni A lub C Określ inny naroŝnik rzutni: Określ 2-gi punkt naroŝny rzutni A lub C Podaj nazwę widoku: Wpisz nazwę widoku np.:wa dla A oraz WC dla C i wciśnij Enter B C A Rzutnię B pokazaną na rysunku tworzymy opcją Przekrój wg dialogu pokazanego przykładowo niŝej. Podaj opcję [Luw/Orto/pomoCniczy/Przekrój]: P Określ pierwszy punkt płaszczyzny przekroju: wskazujemy Centrum otworu Określ drugi punkt płaszczyzny przekroju: wskazujemy dowolny punkt linii pokazanej na rysunku Określ stronę widoku: WskaŜ punkt oznaczony na rys. gwiazdką Podaj skalę rzutu <aktualnie>: 1 Określ środek rzutu: Klikaj myszą, aŝ uzyskasz właściwe połoŝenie i naciśnij Enter Określ pierwszy naroŝnik rzutni: WskaŜ 1-szy punkt naroŝny rzutni B Określ przeciwległy naroŝnik rzutni: WskaŜ 2-gi punkt naroŝny rzutni B Podaj nazwę widoku: Wpisz nazwę widoku np. PRZEKROJ i wciśnij Enter Wprowadzenie skali jest odpowiednikiem podania współczynnika powiększenia jak dla polecenia zoom w stosunku do obszaru papieru. Wartością domyślną jest skala 1:1 czyli 1, która jest odpowiednikiem zoom 1.0xp [skala 1:2,5 to 0.4 (bo 1/2,5=0,4) itd.]. Nazwy widoków są waŝne albowiem na ich podstawie tworzone są automatycznie nowe warstwy wg schematu NazwaWidoku-VIS na krawędzie widoczne NazwaWidoku-HID na krawędzie niewidoczne NazwaWidoku-DIM na wymiarowanie (wykorzystamy ją na rys. osi) NazwaWidoku-HAT na kreskowanie Opisywane polecenie tylko przygotowuje rzutnie. Tak więc np. na rzutni B nie ma jeszcze przekroju. Pojawi się on dopiero po etapie opisanym dalej. Zanim do tego dojdzie zmienimy kształt rzutni C na kołowy. W tym celu rysujemy na jej tle koło (w obszarze papieru a nie modelu) a następnie wydajemy polecenie przytrzut. Wybierz obiekt przycinający lub [wielobok] <wielobok>: wskazujemy okrąg Po tych zabiegach rzutnia C zmienia kształt z prostokątnego na kołowy jak to pokazano na rysunku dalej. 2

3 Tworzenie profili i przekrojów Teraz poleceniem rysrzut generujemy profile i przekroje w rzutniach. To polecenie wymaga przygotowania rzutni poleceniem rzutuj i nie działa na rzutniach sporządzonych poleceniem RZUTNIE. Po wydaniu polecenia wystarczy wskazać rzutnie A, B i C, aby uzyskać efekt pokazany na rysunku niŝej z lewej strony Jak moŝna zauwaŝyć AutoCAD uŝył domyślnego wzoru i skali kreskowania. Podobnie linie niewidoczne są narysowane linią ciągłą. Potrzebne są teŝ drobne korekty jak np. dorysowanie osi. śeby uzyskać efekt jak na rys. z prawej musimy przełączyć się na model i wejść do rzutni B a potem do A i tam dokonać odpowiednich zmian. Aby zadanie usprawnić i nie popsuć wygenerowanych widoków uŝyjemy tu komplementarnych poleceń rzutniamaks i rzutniamin dostępnych takŝe w pasku stanu (rys.) Polecenie to spowoduje przejście do modelu w ostatnio aktywnej rzutni powiększając ją tymczasowo do rozmiaru całego okna. Teraz moŝemy dokonać stosownych zmian. Zaletą tego sposobu nad zwykłym przejściem na zakładkę Model albo wejściem do modelu w rzutni jest to, Ŝe operacje zmiany widoku wykonane w tym stanie są chwilowe i nie wpływają na normalny wygląd rzutni oraz to, Ŝe mamy włączone tylko warstwy widoczne w danej rzutni, a nie wszystkie jak w przypadku zakładki model. Przejście między rzutniami odbywa się strzałkami zlokalizowanymi po obu stronach ikony w pasku stanu (rys. wyŝej). Powrót do normalnego widoku rzutni odbywa się poleceniem rzutniamin. Wymiarowanie Rysunek wymiarujemy w obszarze PAPIERU a nie MODELU. W wersji AutoCAD a 2000 i starszej naleŝało wymiarować w obszarze modelu. W wersjach 2002 i nowszych powinno się to robić w obszarze papieru jako, Ŝe ten jest przeznaczony na elementy opisowe a nie konstrukcyjne. 3

4 Wymiarując koniecznie naleŝy stosować uchwyty. AutoCAD pamięta do jakich punktów i których obiektów odnosiło się wymiarowanie, tak Ŝe jakiekolwiek zmiany w widoku przenoszą się automatycznie na linie wymiarowe. Wymiarując naleŝy skalować do wymiarów arkusza (zakładka Dopasuj w oknie edycji stylu wymiarowania). Wykaz poleceń Polecenie rzutuj, _solview M: Rysuj Bryły Ustawienia Widoku Bryły rysrzut, _soldraw M: Rysuj Bryły Ustawienia Rysunku Opis Polecenie tworzy rzutnie przeznaczone na określone widoki. Automatyzuje ono wiele czynności jak np: tworzenie i wyłączanie warstw, ustalanie skali widok oraz wyrównywanie widoków. Jest ono wstępem do polecenia rysrzut. Polecenie tworzy profile i przekroje we wskazanych rzutniach przygotowanych uprzednio poleceniem rzutuj zgodnie z ich przeznaczeniem. Zastępuje ono polecenia profil i przekrój. PS: Bryły rzutniamaks, _vpmax (wskaŝ rzutnię) Menu kursora Maksymalizuj rzutnię Maksymalizuje rzutnię do rozmiarów okna zakładki arkusza i pozwala pracować w niej tak jak na zakładce modelu zachowując widoczność warstw danej rzutni. Polecenia zmiany widoku wydane w czasie pracy nie wpływają na widok modelu po powrocie do obszaru papieru lub po zmianie rzutni. W tym trybie okno arkusza obrysowane jest czerwoną ramką. PS: M: rzutniamin, _vpmin (wskaŝ rzutnię) Menu kursora Minimalizuj rzutnię przytrzut, _vpclip (wskaŝ rzutnię) Menu kursora Przytnij rzutnię Polecenie przywraca normalny widok arkusza. Polecenie odwrotne do rzutniamaks. Widoczne obok ikonki polecenia strzałki (pasek stanu) pozwalają przejść do innych rzutni bez konieczności powrotu do obszaru papieru. Nadaje wskazanej rzutni kształt wskazanej figury zamkniętej utworzonej w obrębie arkusza. Legenda: linia poleceń; M: menu; pasek narzędziowy; PS: pasek stanu 4

5 Ćwiczenie 21 zadania do wykonania Jako samodzielne zadanie wykonaj model elementu oraz utwórz arkusz, z rzutniami. Wymiary elementu oraz wygląd rzutni są na rysunku znajdującym się na ostatniej stronie. Rzutnie A utwórz jako widok dla Luw, B jako przekrój a C jako rzut pomocniczy. Podaj opcję [Luw/Orto/pomoCniczy/Przekrój]: wybierz L dla A, P dla C dla B i C dla C Na innym arkuszu wykonaj rzuty ortogonalne opcją Orto, aby uzyskać efekt jak na rysunku niŝej. 5

6 6