Komentarz rynkowy Przełom roku to zwyczajowo czas podsumowań, oceny tego, co było, analizy sukcesów i niepowodzeń oraz wyciągania wniosków. Zwykle przemyślenia takie kończą się snuciem prognoz i planów na przyszłość oraz stawianiem celów, jakie zamierzamy osiągnąć. Podobny charakter będzie mieć nasz noworoczny komentarz, a o pomoc w jego konstrukcji poprosiliśmy znanych noblistów. Zasady chronologii nakazują rozpocząć od podsumowania najważniejszych wydarzeń rynkowych ubiegłego roku. W Polsce był to okres wielkiej dominacji małych i średnich spółek nad blue chipami, a zachowanie indeksów giełdowych było wypadkową balansowania pomiędzy oczekiwanym ożywieniem gospodarczym, a rynkowymi kosztami planowanej reformy emerytalnej. Na świecie najbardziej w pamięci zapisać mogły się obawy o ograniczenie programu skupu aktywów przez FED, które w spektakularny sposób pogrzebały wcześniejszych liderów hossy z grona emerging markets. Rok 2013 bezsprzecznie należał do rynków rozwiniętych, ze Stanami Zjednoczonymi na czele. We wzrostach akcji spółek z tych krajów nie przeszkodziło ani wciąż umykające ożywienie w strefie euro, ani też przedłużająca się batalia amerykańskich polityków o zwiększenie limitu długu publicznego. Jeśli mielibyśmy scharakteryzować miniony rok jednym zdaniem, to najbardziej adekwatnym określeniem byłoby: dziwne materii pomieszanie 1). Obfitował on bowiem w liczne zdarzenia bez precedensu lub takie, dla których odpowiedników trzeba szukać w bardzo odległej przeszłości, m.in.: - indeksy giełdowe rynków rozwiniętych zyskały średnio ponad 20%, a indeksy emerging markets w tym samym czasie spadły przeciętnie o prawie 4% (wykres 1), - na giełdzie warszawskiej indeksy małych i średnich spółek wzrosły o ponad 30%, a WIG20 nawet po uwzględnieniu dywidend zanotował stratę rzędu prawie 2% (wykres 1), - indeks WIG rozpoczął rok czterema miesiącami spadkowymi z rzędu, śrubując dotychczasowy trzymiesięczny rekord z 2001 roku, wyrównany następnie w roku 2003, - grudzień, statystycznie najlepszy miesiąc roku na giełdzie warszawskiej, tym razem przyniósł rekordowy spadek indeksu WIG o 6,3%, a tymczasem wcześniejszy rekord grudniowego spadku liczył sobie aż 19 wiosen i wynosił 6,1%. Wybrane indeksy giełdowe w 2013 roku 150 140 130 120 110 100 90 80 MSCI World Index ishares MSCI Emerging Markets Index WIG20 Total Return Index mwig40/swig80 (50/50 composite) Wykres 1: Porównanie notowań wybranych indeksów w 2013 roku. Źródło: opracowanie własne na podstawie danych stooq.com.
Generalnie rok 2013 był dobrym okresem dla posiadaczy polskich akcji, ale tylko pod warunkiem, że były to odpowiednie akcje, posiadane w odpowiednim czasie. Choć z całą pewnością z hossą mamy do czynienia, to strategia inwestycyjna nie ma co za dużo kombinować, warto trzymać akcje, mogła równie dobrze przynieść mizerne efekty. Skutkiem tego jest bardzo silna polaryzacja stóp zwrotu osiągniętych przez poszczególne fundusze akcyjne, spośród których najlepsze zyskały prawie 50%, a najgorsze zanotowały wręcz ujemny wynik. W ujęciu relatywnym dla funduszy akcyjnych był to jednak prawdopodobnie najlepszy rok w historii polskiego rynku kapitałowego. Historycznie miały one problemy z osiąganiem stóp zwrotu wyższych od indeksu WIG. W horyzoncie minionych pięciu lat sztuki tej dokonał tylko, co ósmy fundusz, zaś w roku 2012 zaledwie 2 na blisko 50. Tymczasem w minionym roku fundusze akcyjne wzięły srogi rewanż na indeksie, bo aż 29 spośród nich (prawie 60%) zanotowało wyniki lepsze od tego benchmarku. Podsumowując 2013 rok nie można zapominać o innym, równie istotnym aspekcie rynku funduszy inwestycyjnych. Pod względem napływu nowych środków do funduszy inwestycyjnych był to najlepszy okres od 2007 roku, a saldo wpłat i wypłat sięgnęło 16 mld PLN, biorąc pod uwagę tylko fundusze detaliczne (dane za 11 miesięcy). Lepsze pod tym względem były tylko lata 2005-2007 (wykres 2). Rosnące zaufanie do tego typu rozwiązań inwestycyjnych, w warunkach poprawiającej się kondycji krajowej gospodarki i niskiej atrakcyjności lokat bankowych, pozwala z optymizmem spoglądać w przyszłość, o czym szerzej pisać będziemy w dalszej części komentarza. Wykres 2: Saldo wpłat i wypłat do funduszy inwestycyjnych. Źródło: Analizy Online Nim jednak przejdziemy do przyszłości wypada ostatecznie rozliczyć się z przeszłością. Podejmując decyzje inwestycyjne cały czas staraliśmy się kierować maksymą: mądrość to myśleć ze sceptycyzmem, a działać z optymizmem 2). Sceptycyzm, czasem wręcz nadmierny, widoczny był niejednokrotnie w naszych cotygodniowych komentarzach rynkowych. Dzięki takiemu podejściu mogliśmy skutecznie chronić zyski w trakcie kilku głębokich spadkowych korekt, które dotknęły polski rynek akcji w roku ubiegłym (w tym obszarze zaskoczył nas w zasadzie tylko grudzień i to nie sama korekta, ale jej skala i czas trwania).
Jednakże kluczowy wpływ na osiągnięte wyniki miała właściwa selekcja spółek w przypadku funduszy z udziałem akcji oraz budowa portfela w oparciu o dług korporacyjny kosztem skarbowego w przypadku funduszy dłużnych. Ostateczny efekt naszej strategii i decyzji inwestycyjnych podjętych w minionym roku podsumowaliśmy w tabeli 1. Wszystkie cztery fundusze znalazły się w ścisłej czołówce pod względem osiągniętej stopy zwrotu w swoich kategoriach, przy czym dwa spośród nich (Eques Obligacji i Eques Aktywnej Alokacji) uplasowały się na pierwszym miejscu ze znaczącą przewagą nad konkurencją. Z drugiej strony apetyt rośnie w miarę jedzenia, a ponieważ był moment, w którym byliśmy uczestnikami prawdziwie cesarskiej uczty, mógł pozostać pewien niedosyt. Dotyczy to szczególnie funduszu Eques Akcji, który w 2013 roku paradoksalnie osiągnął najlepszy wynik wśród wszystkich funduszy Eques Investment TFI. Choć wynik tego funduszu okazał się lepszy także od wzrostu wszystkich głównych indeksów giełdowych (WIG20, WIG, mwig40, swig80), to jednak zajął on dopiero trzecie miejsce w swojej kategorii. Nie pozostaje nam nic innego, jak tylko pogratulować konkurencji, która uplasowała się na wyższych miejscach podium w dyscyplinie funduszy akcji polskich uniwersalnych. Wyniki funduszy Eques w 2013 roku w poszczególnych kategoriach na tle benchmarków i konkurencji akcji polskich uniwersalne zmiana (%) mieszane aktywnej alokacji zmiana (%) Eques Akcji (3 miejsce) 37,90 Eques Aktywnej Alokacji (1 miejsce) 25,10 Benchmark (90% WIG20 + 10% WIBOR 3M) -6,02 Benchmark brak WIG20-7,05 WIG 8,06 mwig40 31,06 swig80 37,28 Fundusze konkurencyjne (średnia dla 50 funduszy) 11,65 Fundusze konkurencyjne (średnia dla 16 funduszy) 2,79 Fundusze konkurencyjne (mediana dla 50 funduszy) 9,55 Fundusze konkurencyjne (mediana dla 16 funduszy) -1,00 dłużne polskie uniwersalne zmiana (%) gotówkowe i pieniężne PLN uniwersalne zmiana (%) Eques Obligacji (1 miejsce) 7,70 Eques Pieniężny (3 miejsce) 5,90 Benchmark (Bloomberg/EFFAS Bond Indices POLAND Liquid All >1 Yr) 0,87 Benchmark (WIBOR 3M) 3,21 Fundusze konkurencyjne (średnia dla 28 funduszy) 1,81 Fundusze konkurencyjne (średnia dla 33 funduszy) 3,26 Fundusze konkurencyjne (mediana dla 28 funduszy) 1,30 Fundusze konkurencyjne (mediana dla 33 funduszy) 2,70 Tabela 1: Wyniki funduszy Eques Investment w poszczególnych kategoriach na tle benchmarków i konkurencji. Źródło: opracowanie własne na podstawie danych Analiz Online oraz stooq.com. Wreszcie nadszedł czas na prognozowanie, które jednak rozpoczniemy od krótkiej retrospekcji. Na początku 2012 roku panował spory pesymizm wśród zarządzających, indeks WIG zakończył go wzrostem rzędu 26,2%, do czego istotnie przyczyniła się szczególnie udana końcówka roku. Efektem tego był powszechny optymizm, który przyniósł dużą słabość rynku w pierwszym trymestrze 2013 roku. Ostatecznie WIG zakończył rok wzrostem rzędu 8,1%, przy czym na wyniku istotnie zaważył bardzo słaby grudzień. Teraz zaś powszechne stały się opinie, że zyski z 2013 roku będą trudne do powtórzenia. Z powyższego opisu dość łatwo wychwycić dwie zależności. Po pierwsze ocena perspektyw rynku przez zarządzających jest najczęściej pochodną jego zachowania w okresie kilku tygodni poprzedzających wydanie opinii, a po drugie rynek zwykle brutalnie weryfikuje te opinie. Okazuje się, że przewidywanie jest bardzo trudne, szczególnie jeśli idzie o przyszłość 3). Jednakże nie sztuką jest się mylić, ale sztuką jest nie trwać w błędzie i wyciągać z niego wnioski. Niezależnie od nieprzewidywalnej natury zjawisk przyszłych, postaramy się jednak rzucić nieco światła na to, co może się wydarzyć na rynkach w 2014 roku. Rzeczywistość rzadko bywa czarna albo biała, najczęściej egzystuje w odcieniach szarości. Dostrzegamy zarówno czynniki przemawiające za wzrostami na rynkach akcji, jak i ryzyka, których ziszczenie mogłoby przyprawić posiadaczy akcji o ból głowy. Na szczęście rachunek prawdopodobieństwa jest po stronie optymistów. Jakie warunki muszą być spełnione, aby hossa mogła być kontynuowana? Wbrew pozorom lista takich warunków wcale nie jest obszerna i zawiera zaledwie dwie pozycje. Spróbujmy je pokrótce scharakteryzować.
1. Płynność do wzrostów potrzebne jest paliwo, czyli napływ nowych środków na rynek. Źródła płynności mogą być różne, ale generalnie w sposób pośredni lub bezpośredni mają związek z polityką banków centralnych. Z czynnikiem tym ściśle związane są również tzw. wskaźniki sentymentu, ponieważ im większy optymizm inwestorów, tym mniej pieniędzy do wydania na zakup akcji. Wskaźniki sentymentu mają jednak charakter podrzędny w stosunku do pierwotnej fali płynności i zwykle wskazują na możliwość wystąpienia spadkowej korekty, po której rynek powraca do głównego trendu. 2. Uzasadnienie fundamentalne najlepszym możliwym uzasadnieniem jest wzrost gospodarczy, ponieważ im lepiej w gospodarce, tym wyższe zyski spółek i ich dynamika. W praktyce w warunkach wysokiej płynności rynki mają tendencję do dyskontowania optymistycznych prognoz, choćby były one coraz bardziej odległe. Z fundamentami ściśle wiąże się również poziom wycen, jednak odgrywa on najistotniejszą rolę w początkowej fazie hossy, kiedy w pamięci wciąż świeże jest wspomnienie minionej bessy. Im bardziej zaawansowana faza hossy, tym bardziej poziom wycen traci na znaczeniu, by w okolicach szczytu hossy być całkowicie ignorowanym. Zacznijmy od najważniejszego, czyli skąd ma pochodzić paliwo do wzrostu cen akcji? W Polsce będą się zmagać dwie siły oddziałujące w przeciwnym kierunku. Przede wszystkim spodziewamy się kontynuacji napływu nowych środków do funduszy inwestycyjnych kosztem depozytów bankowych i rozpoczęcia tzw. wielkiej rotacji, czyli przepływu kapitału z funduszy dłużnych do akcyjnych. Dlaczego? W warunkach niskich stóp procentowych i niewielkiej atrakcyjności lokat bankowych, naturalnym zjawiskiem jest poszukiwanie wyższej dochodowości. Wraz z poprawą perspektyw gospodarki o czym szerzej będziemy pisać w dalszej części komentarza rosną zyski firm, wzrasta zatrudnienie i globalny poziom wynagrodzeń. To wszystko powoduje wzrost skłonności do podejmowania większego ryzyka w poszukiwaniu wyższej stopy zwrotu, a taką oferują w tej chwili fundusze, które mogą pochwalić się świetnymi wynikami osiągniętymi w minionym roku. W chwili obecnej tylko na depozytach i rachunkach bieżących płatnych na żądanie Polacy ulokowali ogółem ponad 240 mld PLN. Aktywa zgromadzone obecnie w funduszach akcyjnych stanowią zaledwie 11% tej kwoty (wykres 3), co jest porównywalne z poziomem z przełomu lat 2005-2006, kiedy rozpoczynała się przyspieszona faza hossy, szczególnie w segmencie małych i średnich spółek. Podobnie jak na przełomie lat 2005-2006 kształtuje się także relacja pomiędzy aktywami zgromadzonymi w funduszach akcyjnych oraz dłużnych (wykres 4), co sugeruje możliwość przepływu kapitału w stronę akcji w przypadku dalszej poprawy sytuacji makroekonomicznej.
Wykres 3: Relacja aktywów funduszy inwestujących w akcje do aktywów na rachunkach bieżących w bankach na tle indeksu WIG. Źródło: opracowanie własne na podstawie danych IZFiA oraz NBP. Wykres 4: Relacja aktywów funduszy akcyjnych do aktywów funduszy obligacyjnych i pieniężnych na tle indeksu WIG. Źródło: opracowanie własne na podstawie danych IZFiA. Wielką niewiadomą stanowią natomiast fundusze emerytalne. Zgodnie z założeniami planowanej reformy emerytalnej na początku lutego do ZUS mają zostać przetransferowane środki w wysokości 51,5% aktywów zgromadzonych w OFE według stanu na dzień 31 stycznia 2014. W wyniku grudniowego spadku cen akcji prawdopodobnie wszystkie fundusze mają już odpowiednią alokację w kategorie aktywów, które podlegają transferowi. Teoretycznie fundusze nie muszą sprzedawać akcji w styczniu, ale pod warunkiem, że ich ceny nie będą rosły, w przeciwnym wypadku przynajmniej część spośród nich z całą pewnością będzie stać po podażowej stronie rynku. Pozostanie ponadto problem historycznie wysokiego
zaangażowania OFE w akcje, nawet w wariancie pro-forma po wstecznym wyłączeniu 51,5% aktywów, które podlegają transferowi do ZUS (wykres 5). Zaangażowanie to wyniesie około 90% wobec niespełna 80% na szczycie hossy w 2007 roku. W pierwszej połowie czerwca planowany jest kolejny transfer środków do ZUS w związku z tzw. suwakiem bezpieczeństwa o szacunkowej wartości 1,8 mld PLN. Istotne jest jednak to, że w związku z tym transferem podaż akcji jest raczej mało prawdopodobna, gdyż do lipca włącznie składki przekazywane do OFE pozostaną na dotychczasowym poziomie wynoszącym 0,8-0,9 mld PLN miesięcznie. Przy założeniu, że OFE w ogóle nie będą kupować akcji ich zaangażowanie w tą kategorię aktywów powinno do końca lipca obniżyć się o około 2 pkt. proc.. Począwszy od sierpnia sprawy się komplikują, ponieważ skala miesięcznych napływów netto uzależniona będzie już od tego, jaka część uczestników OFE zdecyduje się w nich pozostać (stosowne oświadczenia w tej sprawie będzie można składać w okresie od kwietnia do lipca). Jeśli na taki krok zdecyduje się mniej niż 30% uczestników, to tegoroczny październik będzie prawdopodobnie ostatnim miesiącem w historii polskich funduszy emerytalnych, w którym zanotują one dodatnie wpływy netto (skalę miesięcznych wpływów netto w zależności od liczby uczestników, jaka zdecyduje się pozostać w OFE, przedstawiliśmy na wykresie 6). Kolejnym trudnym okresem dla OFE będzie listopad, na którego pierwszą połowę planowana jest druga część transferu związanego z suwakiem bezpieczeństwa, szacowana na około 3 mld PLN. Kwota ta powinna jednak zostać pokryta przez dywidendy, jakie zainkasują OFE w całym 2014 roku (prawdopodobnie około 4 mld PLN). Spróbujmy wyobrazić sobie uproszczony scenariusz dla runku akcji w 2014 roku tylko w kontekście OFE, czyli z pominięciem innych czynników. Dla uczestników funduszy emerytalnych najlepszą motywacją do pozostania w OFE może być giełdowa hossa, czyli w praktyce wizja wyższych emerytur w przyszłości. Oznacza to, że w najgorszym wariancie począwszy od lutego OFE wzrostom przeszkadzać nie będą chciały. Można zatem postawić hipotezę, że po względnie słabym styczniu będzie otwarte półroczne okno do wzrostów na giełdzie warszawskiej z kulminacją w okresie wakacyjnym. Później czeka nas 2-3 miesięczna spadkowa korekta i prawdopodobnie powrót do wzrostów w końcówce roku. Wykres 5: Zaangażowanie funduszy emerytalnych w akcje pro-forma po wyłączeniu 51,5% aktywów, które na początku lutego mają zostać przetransferowane do ZUS. Źródło: DM BZ WBK research.
Wykres 6: Prognozowane napływy netto do funduszy emerytalnych w poszczególnych miesiącach w zależności od tego, jaka część uczestników zdecyduje się pozostać w OFE (z wyłączeniem dywidend). Źródło: DM BZ WBK research. Przejdźmy teraz do drugiego czynnika warunkującego giełdowe wzrosty. Czy obecnie istnieje fundamentalne uzasadnienie do kontynuacji hossy na giełdzie warszawskiej? Odpowiedź na to pytanie jest pozytywna i to w dość jednoznaczny sposób, ponieważ stoją za nią twarde dane ekonomiczne. Coraz bardziej utrwalają się pozytywne tendencje wzrostowe w polskiej gospodarce. Przełomowy pod tym względem był III kwartał. We wzroście PKB w tym okresie wciąż najbardziej kontrybuował eksport netto, ale wyraźnie zaczął rosnąć także popyt krajowy (wykres 7). Po raz pierwszy od II kwartału 2012 roku pozytywną kontrybucję do wzrostu wniosły inwestycje, a spadek poziomu zapasów przez 6 ostatnich kwartałów sugeruje przyspieszenie ożywienia w kolejnych miesiącach. Potwierdza to opinia ekonomistów mbanku, którzy spodziewają się, że: IV kwartał przyniesie dynamikę PKB znacząco powyżej 2% (nasz obecny szacunek to 2,4%). Będzie to pochodną dalszego przyspieszenia konsumpcji (w okolice 2%) i inwestycji (również do około 2%), przy dalszym wzroście znaczenia cyklu zapasów oraz dalszym obniżeniu kontrybucji eksportu netto. Polski wzrost będzie w najbliższych 2 kwartałach determinowany przez bazę statystyczną (minima cykliczne z przełomu 2012 i 2013 roku) oraz skalę rozpędzenia gospodarki. Z tego względu można oczekiwać, że przy umacnianiu się popytu wewnętrznego przyspieszenie będzie wyglądało dość spektakularnie (np. dynamika powyżej 3% r/r już w I kwartale 2014). Jest to tym bardziej prawdopodobne, że zmiana struktury polskiej gospodarki pozwoli utrzymać mniej stromą ścieżkę,,zejścia kontrybucji eksportu netto poniżej zera w warunkach wyższego popytu krajowego. Model pokazujący zależność dynamiki indeksu WIG od dynamiki produkcji przemysłowej prezentowany już nieraz na łamach naszych komentarzy wskazuje na kontynuację pozytywnych tendencji w roku bieżącym (wykres 8). Jeśli tempo wzrostu produkcji przemysłowej w 2014 roku osiągnie poziom porównywalny do notowanych w poprzednich fazach cyklicznego wzrostu, to w pełni uzasadniony będzie test historycznego maksimum przez indeks WIG w 2014 roku. Oznacza to, że w przypadku realizacji takiego scenariusza makroekonomicznego potencjał wzrostu indeksu w roku bieżącym wynosi, co najmniej 30%. Będzie to ponadto otoczenie sprzyjające kontynuacji przewagi małych i średnich spółek nad dużymi. Na wykresie 9 przedstawiliśmy zależności pomiędzy indeksem WIG, tempem wzrostu produkcji przemysłowej w Polsce, a siłą relatywną małych i średnich spółek w stosunku do indeksu WIG. Cykle wzrostowe produkcji przemysłowej w
1997-01-01 1997-10-01 1998-07-01 1999-04-01 2000-01-01 2000-10-01 2001-07-01 2002-04-01 2003-01-01 2003-10-01 2004-07-01 2005-04-01 2006-01-01 2006-10-01 2007-07-01 2008-04-01 2009-01-01 2009-10-01 2010-07-01 2011-04-01 2012-01-01 2012-10-01 2013-07-01 2014-04-01 Tygodniowy komentarz rynkowy EQUES nr 49/2014 dużym stopniu pokrywają się z podobnymi cyklami na indeksie WIG i ze wzrostem siły relatywnej małych i średnich spółek. Zwracamy również uwagę na fakt, że w II połowie 2012 roku zakończył się najdłuższy w historii giełdy warszawskiej okres relatywnej słabości małych i średnich spółek, a zatem obecny cykl wzrostowy na zasadzie odreagowania powinien być dość silny. Wykres 7: Wzrost PKB w Polsce w kolejnych kwartałach wraz z kontrybucją poszczególnych składowych. Źródło: mbank. 25,00 20,00 15,00 10,00 5,00 0,00-5,00-10,00-15,00 Korelacja indeksu WIG z produkcją przemysłową 100% 80% 60% 40% 20% 0% -20% -40% -60% produkcja przemysłowa R/R (3-miesięczna średnia) - lewa skala (%) zmiana indeksu WIG R/R (3-miesięczna średnia) - prawa skala Wykres 8: Indeks WIG (miesięczny) i jego korelacja z dynamiką produkcji przemysłowej. Źródło: obliczenia własne na podstawie danych stooq.com oraz danych publikowanych przez GUS.
70000 Indeks WIG oraz siła relatywna swig80 i mwig40 vs WIG 25 60000 20 50000 40000 30000 20000 10000 15 10 5 0-5 -10 0 WIG Siła relatywna małych i średnich spółek (swig80/mwig40-50/50 composite) vs WIG produkcja przemysłowa - 3 miesięczna średnia -15 Wykres 9: Siła relatywna swig80 i mwig40 vs WIG na tle indeksu WIG produkcji przemysłowej w Polsce. Niebieskim tłem zaznaczono obszary dłuższych trendów przewagi małych i średnich spółek. Źródło: opracowanie własne na podstawie danych stooq.com oraz danych publikowanych przez GUS. Jakie jest ryzyko, że negatywny impuls z zewnątrz zagrozi koniunkturze gospodarczej w Polsce i hossie na giełdzie warszawskiej? Takiego ryzyka nigdy nie można całkowicie wykluczyć, ale w scenariuszu bazowym zakładamy, że dyżurne straszaki pojawiające się zwyczajowo każdego roku, będą odpowiedzialne, co najwyżej za korekty spadkowe we wzrostowym trendzie. W dalszym ciągu najważniejszą rolę odgrywać powinny czynniki płynnościowe i choć FED pod koniec 2013 roku ograniczył nieco skalę skupu aktywów, to jednak rynki ciągle będą zasilane kwotą 75 mld USD miesięcznie. Świat finansów jest podobny do alkoholizmu: i w jednym i w drugim przypadku najpierw jest nadmiar środków płynnych, następnie euforia, a na końcu depresja 4). Na razie cały czas mamy nadmiar środków płynnych, ale ciągle jeszcze nie widać symptomów wielkiej euforii. Nie pozostaje nam nic innego, jak tylko cieszyć się trwającą imprezą. Jakie są nasze cele na rok bieżący? W dalszym ciągu zamierzamy myśleć ze sceptycyzmem, ale z drugiej strony wciąż będziemy działać z optymizmem, ponieważ kierujemy się również maksymą: jestem optymistą, bycie kimkolwiek innym zapewne nic nie daje 5). W kategorii funduszy dłużnych podstawowym dla nas celem jest osiągnięcie stopy zwrotu na poziomie minimum 6% oraz minimum 4% odpowiednio w przypadku funduszy Eques Obligacji oraz Eques Pieniężny. Ewentualne wyższe stopy zwrotu są możliwe do osiągnięcia i mogą wynikać bądź ze wzrostu stawek WIBOR (w portfelu funduszy znajdują się głównie papiery o zmiennej stopie procentowej), bądź ze wzrostu cen obligacji korporacyjnych, które w 2014 roku w dalszym ciągu będą stanowić zasadniczą część portfela naszych funduszy dłużnych (ożywienie gospodarcze powinno mieć pozytywny wpływ na zdolność kredytową emitentów). W przypadku funduszy z udziałem akcji, chcielibyśmy osiągnąć stopy zwrotu, co najmniej na poziomie indeksu WIG, a jednocześnie podobnie, jak w roku ubiegłym uplasować się w ścisłej czołówce w poszczególnych kategoriach funduszy.
W związku z naszymi oczekiwaniami wobec rynkowej koniunktury w 2014 roku, polecamy w tym okresie przede wszystkim fundusze z udziałem akcji (Eques Akcji oraz Eques Aktywnej Alokacji). Dla inwestorów nieakceptujących zmienności typowej dla rynku akcji sensowną alternatywą będą natomiast fundusze Eques Obligacji oraz Eques Pieniężny. 1) Henryk Sienkiewicz polski pisarz, laureat nagrody Nobla w 1905 roku za całokształt twórczości. 2) Hermann Hesse niemiecki prozaik, poeta i eseista, laureat literackiej nagrody Nobla w 1946 roku. 3) Niels Bohr duński fizyk, laureat nagrody Nobla w 1922 roku za opracowanie teorii struktury atomu. 4) Milton Friedman amerykański ekonomista, laureat nagrody Nobla w 1976 roku za dokonania w zakresie analizy konsumpcji, historii i teorii monetarnej oraz za pokazanie złożoności polityki stabilizacji. 5) Winston Churchill - brytyjski polityk, pisarz i historyk, dwukrotny premier Wielkiej Brytanii, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1953 roku. Niniejszy materiał ma charakter wyłącznie informacyjny i promocyjny, w żadnym zatem wypadku nie może być traktowany jako oferta w rozumieniu art. 66 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Materiał ten nie stanowi także usługi doradztwa finansowego czy inwestycyjnego oraz udzielania rekomendacji dotyczących instrumentów finansowych lub ich emitentów w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538), a także nie jest formą świadczenia pomocy prawnej. Prezentowane dane oparte są na opracowaniach własnych Towarzystwa, chyba że w materiale wskazano wyraźnie inne źródło pochodzenia danych. Wymagane prawem informacje, w tym: szczegółowy opis czynników ryzyka związanych z nabywaniem jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych, wysokość i sposób pobierania opłat manipulacyjnych, wysokość kosztów obciążających fundusz oraz obowiązki podatkowe związane z dokonaniem inwestycji, zawarte są odpowiednio: w prospekcie informacyjnym funduszu i/lub kluczowych informacjach dla inwestorów ( KIID ) albo w statucie funduszu i/lub w warunkach emisji certyfikatów inwestycyjnych funduszu. Osoby zainteresowane nabyciem jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych, przed podjęciem decyzji inwestycyjnej, powinny uważnie zapoznać się z tymi dokumentami. Należy przy tym zwrócić uwagę, że informacje dotyczące obowiązków podatkowych związanych z dokonaniem inwestycji, zawarte odpowiednio w prospekcie informacyjnym albo warunkach emisji, mają charakter ogólny oraz ze względu na fakt, że obowiązki podatkowe zależą od indywidualnej sytuacji Uczestnika i miejsca dokonywania inwestycji, w celu ustalenia obowiązków podatkowych, wskazane jest zasięgnięcie porady doradcy podatkowego lub prawnego. Prospekty informacyjne funduszy, KIID-y, aktualna Tabela Opłat i statuty funduszy dostępne są na stronie internetowej EQUES Investment TFI SA ( Towarzystwo ) www.eitfi.pl, w siedzibie Towarzystwa i w biurze w Warszawie, a także - w przypadku dokumentów odnoszących się do specjalistycznych funduszy otwartych, w punktach zbywania i odkupywania jednostek uczestnictwa. Warunki emisji certyfikatów inwestycyjnych funduszy zamkniętych stanowią załącznik do propozycji nabycia certyfikatów inwestycyjnych, przesyłanej lub w inny sposób udostępnianej nabywcom certyfikatów, do których jest ona skierowana. Fundusze nie gwarantują osiągnięcia założonego celu inwestycyjnego, ani uzyskania określonych lub podobnych do osiągniętych dotychczas wyników inwestycyjnych. Prezentowane wyniki dotyczą okresów wyraźnie wskazanych w niniejszym materiale i oparte są wyłącznie na danych historycznych. Ze względu na skład portfela inwestycyjnego lub na stosowane techniki zarządzania portfelem inwestycyjnym, wartość aktywów netto funduszy może cechować się dużą zmiennością. Inwestowanie w jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne wiąże się z ryzykami, a Uczestnicy powinni liczyć się z możliwością utraty przynajmniej części zainwestowanych środków. Indywidualna stopa zwrotu Uczestnika nie jest tożsama z wynikami inwestycyjnymi funduszu i jest uzależniona od dnia zbycia oraz dnia odkupienia jednostek uczestnictwa albo od ceny nabycia i dnia wykupienia certyfikatów inwestycyjnych, a także od poziomu pobranych opłat manipulacyjnych oraz zapłaconego podatku bezpośrednio obciążającego dochód z inwestycji, w szczególności podatku od dochodów kapitałowych. Przy lokowaniu aktywów Subfundusze EQUES SFIO mogą nie stosować ograniczeń, o których mowa w art. 100 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz.U.04 Nr 146, poz.1546 z późn. zm.), w stosunku do papierów wartościowych emitowanych, poręczanych lub gwarantowanych przez: a) Skarb Państwa, b) Narodowy Bank Polski, c) Republikę Federalną Niemiec, d) Stany Zjednoczone Ameryki, e) Cesarstwo Japonii, f) Republikę Turcji (tj. mogą lokować powyżej 35% wartości aktywów w takie papiery wartościowe). Niniejszy materiał chroniony jest prawem autorskim na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.), a prawa autorskie do materiału przysługują wyłącznie EQUES Investment TFI SA z siedzibą w Gdańsku. Bez wyraźnej zgody Towarzystwa materiał ten nie może być w całości ani w części kopiowany, udostępniany lub wykorzystywany w inny sposób. Jeśli chcecie Państwo zrezygnować z otrzymywania Tygodniowych komentarzy rynkowych EQUES oraz Aktualności EQUES Investment TFI prosimy e-mail zwrotny z dopiskiem rezygnuję. EQUES Investment Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych SA