Ćw. nr 41. Wyznaczanie ogniskowych soczewek za pomocą wzoru soczewkowego



Podobne dokumenty
Ćw. nr 41. Wyznaczanie ogniskowych soczewek za pomocą wzoru soczewkowego

Doświadczalne wyznaczanie ogniskowej cienkiej soczewki skupiającej

WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK

Pomiar ogniskowych soczewek metodą Bessela

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki

Zagadnienia: równanie soczewki, ogniskowa soczewki, powiększenie, geometryczna konstrukcja obrazu, działanie prostych przyrządów optycznych.

Piotr Targowski i Bernard Ziętek WYZNACZANIE MACIERZY [ABCD] UKŁADU OPTYCZNEGO

POMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK. Instrukcja wykonawcza

Ć W I C Z E N I E N R O-3

OPTYKA GEOMETRYCZNA Własności układu soczewek

Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 3 Temat: Wyznaczenie ogniskowej soczewek za pomocą ławy optycznej.

Ćwiczenie 361 Badanie układu dwóch soczewek

Ćwiczenie 53. Soczewki

Typ szkoły: ZASADNICZA SZKOŁA ZAWODOWA Rok szkolny 2015/2016 Zawód: FRYZJER, CUKIERNIK, PIEKARZ, SPRZEDAWCA, FOTOGRAF i inne zawody.

TABELA INFORMACYJNA Imię i nazwisko autora opracowania wyników: Klasa: Ocena: Numery w dzienniku

POMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK

Badanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela.

Katedra Fizyki i Biofizyki UWM, Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych z biofizyki. Maciej Pyrka wrzesień 2013

Ćwiczenie z fizyki Doświadczalne wyznaczanie ogniskowej soczewki oraz współczynnika załamania światła

35 OPTYKA GEOMETRYCZNA. CZĘŚĆ 2

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KL.I

4.8 Wyznaczanie ogniskowych soczewek i badanie wad soczewek(o2)

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 33 OPTYKA GEOMETRYCZNA. CZĘŚĆ 1. ZWIERCIADŁA

Jak poprawnie napisać sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych z fizyki?

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY VI

LABORATORIUM Z FIZYKI

Opis matematyczny odbicia światła od zwierciadła kulistego i przejścia światła przez soczewki.

Wyznaczanie ogniskowej soczewki za pomocą ławy optycznej

Laboratorium Fizyki WTiE Politechniki Koszalińskiej. Ćw. nr 26. Wyznaczanie pojemności kondensatora metodą drgań relaksacyjnych

Niepewność pomiaru. Wynik pomiaru X jest znany z możliwa do określenia niepewnością. jest bledem bezwzględnym pomiaru

Temat: SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 34 OPTYKA GEOMETRYCZNA. CZĘŚĆ 2. ZAŁAMANIE ŚWIATŁA. SOCZEWKI

Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

POMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK CIENKICH

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ I INSTRUMENTALNEJ (specjalność optometria) WADY SOCZEWEK

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU.

MATEMATYKA GIMNAZJUM

SPRAWDZIAN NR 1 A. B. C. D.

WYMAGANIA KONIECZNE - OCENA DOPUSZCZAJĄCA:

Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

SCENARIUSZ LEKCJI Temat lekcji: Soczewki i obrazy otrzymywane w soczewkach

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych. Wykład tutora na bazie wykładu prof. Marka Stankiewicza

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyny

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY I GIMNAZJUM

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych. Wykład tutora na bazie wykładu prof. Marka Stankiewicza

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY W KLASIE I GIMNAZJUM

Dopuszczający. Opracowanie: mgr Michał Wolak 2

WYMAGANIA Z MATEMATYKI NA POSZCZEGÓLNE OCENY DLA I KLASY GIMNAZJUM

Szczegółowe wymagania edukacyjne na poszczególne oceny dla klasy I gimnazjum

Soczewkami nazywamy ciała przeźroczyste ograniczone dwoma powierzchniami o promieniach krzywizn R 1 i R 2.

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE KLASA I GIMNAZJUM

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY TRZECIEJ NA ROK SZKOLNY 2011/2012 DO PROGRAMU MATEMATYKA Z PLUSEM

Sposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s

Ćw. nr 1. Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY PIERWSZEJ

SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z MATEMATYKI KLASA I 2015/2016

KLASA I LICZBY dopuszczający dostateczny

Zasady konstrukcji obrazu z zastosowaniem płaszczyzn głównych

POMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

SCENARIUSZ LEKCJI Z WYKORZYSTANIEM TIK

Metrologia: obliczenia na liczbach przybliżonych. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

DZIAŁ 1. LICZBY I DZIAŁANIA

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE PIERWSZEJ GIMNAZJUM

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE I GIMNAZJUM

Kryteria oceniania z zakresu klasy pierwszej opracowane w oparciu o program Matematyki z plusem dla Gimnazjum

KRYTERIA OCEN Z MATEMATYKI DLA KLASY VII

Załamanie na granicy ośrodków

Ćwiczenia Skopiować do swojego folderu plik cwiczenia-kl.ii.xls, a następnie zmienić jego nazwę na imię i nazwisko ucznia

Automatyka i pomiary wielkości fizykochemicznych. Instrukcja do ćwiczenia III. Pomiar natężenia przepływu za pomocą sondy poboru ciśnienia

WYMAGANIA EDUKACYJNE - MATEMATYKA KLASA I GIMNAZJUM

Podstawy niepewności pomiarowych Ćwiczenia

ĆWICZENIE 3 REZONANS AKUSTYCZNY

Akademia Górniczo Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie Wydział IEiT. Ćwiczenie laboratoryjne Badanie modułu fotowoltaicznego

Klasa I: DZIAŁ 1. LICZBY I DZIAŁANIA

Ćwiczenie 362. Wyznaczanie ogniskowej soczewek metodą Bessela i pomiar promieni krzywizny za pomocą sferometru. Odległość przedmiotu od ekranu, [m] l

Człowiek najlepsza inwestycja FENIKS

WYZNACZANIE PRACY WYJŚCIA ELEKTRONÓW Z LAMPY KATODOWEJ

ocena dopuszczająca ( K)

POZIOM WYMAGAŃ NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z MATEMATYKA KLASA I

Wymagania edukacyjne z matematyki dla klasy VII

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI 1

Wymagania edukacyjne z matematyki dla klasy I gimnazjum opracowane na podstawie programu Matematyka z plusem

WYMAGANIA na poszczególne oceny-klasa I Gimnazjum

Badamy jak światło przechodzi przez soczewkę - obrazy. tworzone przez soczewki.

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA ŚRÓDROCZNYCH I ROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z MATEMATYKI W KLASIE I GIMNAZJUM

Wyznaczanie ogniskowych soczewek cienkich oraz płaszczyzn głównych obiektywów lub układów soczewek. Aberracje.

Ćwiczenie nr 53: Soczewki

Przedmiotowy system oceniania

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

I. LICZBY I DZIAŁANIA

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

przybliżeniema Definicja

CZUJNIKI I PRZETWORNIKI POJEMNOŚCIOWE

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA Z MATEMATYKI W KLASIE PIERWSZEJ GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH ROK SZKOLNY 2012/2013

Transkrypt:

1 z 7 JM-test-MathJax Ćw. nr 41. Wyznaczanie ogniskowych soczewek za pomocą wzoru soczewkowego Korekta 24.03.2014 w Błąd maksymalny (poprawione formuły na niepewności maksymalne dla wzorów 41.1 i 41.11) 1 Cel ćwiczenia Wyznaczenie ogniskowej soczewki cienkiej: A. Metodą pomiaru odległości przedmiotu i obrazu od soczewki, B. Metodą Bessela. 2 Zagadnienia teoretyczne Optyka geometryczna. Prawo odbicia i załamania światła. Własności cienkich soczewek skupiających i rozpraszających. Zdolność skupiająca. Konstrukcja obrazów tworzonych przez soczewki. Wady soczewek. Własności układu soczewek. 3 Układ pomiarowy i zapis wyników W ćwiczeniu wykorzystujemy podstawowy wzór optyki geometrycznej dotyczący soczewek sferycznych - wzór soczewkowy: gdzie : x odległość przedmiotu od soczewki, y odległość obrazu od soczewki, f wielkość ogniskowej soczewki. Układ pomiarowy składa się z przedmiotu (jest to strzałka wycięta w osłonie lampy), soczewki z uchwytem i ekranu, na którym wyświetlany jest obraz przedmiotu. Całość zamontowana jest na ławie optycznej z linijką centymetrową pozwalającą na odczyt położeń przedmiotu, soczewki i obrazu i obliczenie wielkości i, potrzebnych w metodzie 1 i 2 oraz i w metodzie Bessela.

2 z 7 Rys. 41.1. Konstrukcja dwu obrazów tworzonych przez soczewkę skupiającą dla ustalonej odległości przedmiot-obraz.na osi zaznaczono położenie przedmiotu, soczewek i obrazu oraz przedstawiono wielkości 4 Metoda pomiaru odległości przedmiotu i obrazu od soczewki Przekształcając wzór 41.1 dostajemy wyrażenie na ogniskową soczewki: W ćwiczeniu nie mierzymy wielkości i lecz położenia przedmiotu, soczewki i obrazu jak to zaznaczono na rysunku 41.1. i wyznaczamy z zależności: 4.1 Pomiary 1. Na ławie optycznej ustawić ekran, soczewkę i przedmiot tak, aby otrzymać ostry obraz przedmiotu. Odczytać wartości położenia ekranu, przedmiotu i soczewki. 2. Pomiar powtórzyć dla kilku różnych odległości przedmiot-ekran (4-5), a dane zapisać w tabeli 41.1. 3. Przy określaniu wartości błędów pomiarowych Δx i Δy wziąć pod uwagę niedokładność położenia przedmiotu, ekranu i soczewki względem liniału ławy optycznej oraz różnicę położeń soczewki ( przy stałej odległości przedmiotu od obrazu) dla której obraz jest jeszcze ostry. 4. Pomiary powtórzyć dla innej soczewki.

3 z 7 Tabela 41.1. Wyniki pomiarów Lp. [m] [m] [m] [m] [m] [m] [m] [m] 1 2 3 4.2 Opracowanie wyników 1. Wyznaczyć ogniskowe soczewek dla poszczególnych pomiarów. 2. Wyznaczyć wartości średnie ogniskowych. 3. Obliczyć błędy przeciętne ogniskowych. 4. Metodą różniczki zupełnej wyznaczyć błąd maksymalny ogniskowej dla przynajmniej jednego pomiaru dla każdej z soczewek. 5. Przeprowadzić dyskusję błędów. 5 Metoda wykresu zależności powiększenia obrazu od odległości obrazu W zależności od położenia przedmiotu względem soczewki obraz może być powiększony lub pomniejszony. Powiększenie, jako wielkość fizyczna, zdefiniowana jest następująco: gdzie: - wysokość przedmiotu, - wysokość obrazu. Z zależności geometrycznych wynika, że ten stosunek równy jest stosunkowi odległości obrazu i przedmiotu od soczewki: Wyznaczając z powyższego, po podstawieniu do równania 41.1 i przekształceniach otrzymujemy: Jest to równanie prostej przecinającej oś w punkcie. Wykres przedstawia poniższy rysunek:

4 z 7 Rys. 41.2. Wykres zależności powiększenia p od odległości obrazu od soczewki y Z równania 41.6 wynika, że dla, a dla, co zostało zaznaczone na wykresie. Zatem by wyznaczyć ogniskową z wykresu należy odczytać wartość współrzędnej punktu przecięcia się prostej z osią. 5.1 Pomiary Wykorzystać wyniki pomiarów poprzednią metodą. 5.2 Opracowanie wyników Obliczyć powiększenia dla danych z tabeli 41.1 i wpisać do kolumny. Na papierze milimetrowych sporządzić wykres i wyznaczyć ogniskową soczewki. Przyjąć dokładność tak wyznaczonej ogniskowej równą dokładności pomiaru położenia soczewki dającej wyraźny obraz. 6 Metoda Bessela Dla ustalonej (i odpowiedniej) odległości przedmiotu i ekranu istnieją dwa położenia soczewki, w których na ekranie pojawiają się wyraźne obrazy ( jeden pomniejszony, drugi powiększony). Mamy zatem dwa równania z warunkami gdzie - odległość pomiędzy obrazem a przedmiotem, - odległość między położeniami soczewki. Na rys. 41.1 widzimy, że Uwzględniając zależności 41.8 możemy przedstawić równanie 41.7 w postaci

5 z 7 Rozwiązując je otrzymujemy wzór na ogniskową soczewki: W metodzie Bessela eliminujemy problemy i błędy związane z niedokładnością wyznaczania położenia soczewki. 6.1 Pomiary 1. Na ławie optycznej ustawić ekran, soczewkę i przedmiot tak, aby otrzymać ostry obraz przedmiotu. 2. Odczytać położenie ekranu i przedmiotu. 3. Odczytać położenie soczewki. 4. Przestawić soczewkę by otrzymać obraz w odwrotnej skali. 5. Odczytać nowe położenie soczewki. 6. Dane zapisać do tabeli 41.2 7. Pomiary powtórzyć dla kilku (4-5) różnych odległości przedmiot-obraz. 8. Przy określaniu wartości błędów pomiarowych Δd i Δa wziąć pod uwagę niedokładność pomiaru położenia przedmiotu, ekranu i soczewki względem liniału ławy optycznej oraz różnicę położeń soczewki ( przy stałej odległości przedmiotu od obrazu ) dla której obraz jest jeszcze ostry. Tabela 41.2. Wyniki pomiarów. Lp. 1 2 3 4 [m] [m] [m] [m] [m] [m] [m] [m] 6.2 Opracowanie wyników 1. Na podstawie wzoru obliczyć ogniskową dla każdego pomiaru. 2. Obliczyć wartość średnią ogniskowej i jej błąd przeciętny. 3. Metodą różniczki zupełnej lub logarytmicznej wyznaczyć błąd maksymalny dla wybranego pomiaru. 7 Dodatek: obliczenia niepewności pomiarowych 7.1 Dokładność obliczeń i zaokrąglenia Błędy obliczamy z dokładnością do 3 cyfr znaczących, i z taką dokładnością muszą być podane w sprawozdaniu w dziale Obliczenia. Następnie zaokrąglamy w górę do 2 cyfr znaczących i sprawdzamy, czy zaokrąglenie (też w górę) do 1 cyfry znaczącej spowoduje wzrost błędu mniejszy niż 10%. Jeśli tak, to zachowujemy błąd z dokładnością do 1 cyfry, jeśli nie to do 2 cyfr. Ważna jest pozycja dziesiętna ostatniej cyfr w zaokrąglonym błędzie - do tej pozycji należy zaokrąglić wartość liczbową wielkości fizycznej, do której odnosi się błąd (stosujemy normalne zasady zaokrągleń). Oznacza to, że należy je obliczać z dokładnością o jedną pozycję dziesiętną większą niż błąd po zaokrągleniu. W sprawozdaniu w Zestawieniu wyników wyznaczone w ćwiczeniu wielkości muszą być podane wraz błędami i zaokrąglone według powyższych zasad.

6 z 7 7.2 Błąd przeciętny Błąd przeciętny jest jedną z miar niepewności średniej arytmetycznej, jest średnią arytmetyczną wartości bezwzględnych odchyleń od średniej arytmetycznej. Obliczamy go ze wzoru: 7.3 Błąd maksymalny Wzór 41.1 najpierw logarytmujemy następnie różniczkujemy kontynuujemy zróżniczkowaliśmy licznik w trzecim składniku trzeci składnik zamieniliśmy na sumę ułamków wyciągamy za nawias i dokonujemy uproszczeń po uproszczeniach zamieniamy różniczki na, wartości bezwzględnych nie zaznaczamy bo czynniki przy są dodatnie mnożymy przez i gotowe

7 z 7 Wzór 41.3 różniczkujemy zamieniamy różniczki na i bierzemy sumę wartości bezwzględnych gotowe Wzór 41.11 najpierw logarytmujemy następnie różniczkujemy pierwszy składnik zamieniamy na różnicę ułamków wyciągamy różniczki i za nawias, przekształcamy dalej zamieniamy różniczki na, bierzemy sumę wartości bezwzględnych i mnożymy przez Wzór 41.9 różniczkujemy zamieniamy różniczki na i bierzemy sumę wartości bezwzględnych gotowe start.txt ostatnio zmienione: 2014/09/30 14:31 przez jm