FUNDACJA POMOCY LUDZIOM NIEPEŁNOSPRAWNYM RAPORT Z EWALUACJI PRZEBIEGU 28 WARSZTATÓW Wyrównywanie szans osób zagrożonych wykluczeniem społecznym dotyczących: metodologii budowania dokumentów planistycznych i narzędzi zwiększających efektywność polityki społecznej równych szans na poziomie gmin i powiatów Realizowanych na zlecenie Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zgodnie z umową z dnia 27 marca 2009 roku Nr ZZB/000020/BF/D WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010
Przeprowadzone warsztaty adresowane były do szeroko rozumianej grupy decydentów i specjalistów samorządów terytorialnych oraz instytucji, zajmujących się realizacją oraz wdrażaniem nowatorskich rozwiązań w polityce i praktyce społecznej. Celem warsztatów było podniesienie kompetencji pracowników uczestniczących w projektowaniu i realizacji polityki społecznej na poziomie strategii i programów działań w zakresie praktycznych umiejętności budowania dokumentów planistycznych z wykorzystaniem narzędzi, umożliwiających odnoszących się do wyrównywania szans osób zagrożonych wykluczeniem lub pozostających na marginesie życia społecznego, w tym szczególnie osób z niepełnosprawnością. Zakres kompetencji w odniesieniu do projektowania rozwiązań w obrębie polityki społecznej na różnym poziomie szczegółowości obejmował : 1. Algorytm budowania dokumentów planistycznych, ze szczególnym uwzględnieniem diagnozy, jako narzędzia umożliwiającego identyfikację problemów społecznych do rozwiązania; 2. Szczegółowe rozwiązania i narzędzia diagnostyczne, umożliwiające rozpoznanie przyczyn braku aktywności poszczególnych grup osób i zasady opracowywania konkretnych działań wspierających, czy terapeutycznych budowania indywidualnych ścieżek rozwoju. Warsztaty prowadzone były w oparciu o podręcznik metodyczny pt. Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnością każdy z uczestników otrzymał na własność po jednym egzemplarzu tego podręcznika. Zgodnie z zaplanowanym celem warsztaty składały się z dwóch następujących części: PIERWSZA CZĘŚĆ dotyczyła metodologii budowania dokumentów planistycznych, umożliwiających prowadzenie polityk, w tym, równych szans, tzn. tworzenia strategii, programów działań i indywidualnych programów. DRUGA CZĘŚĆ dotyczyła narzędzi i metodyki projektowania indywidualnych planów - ścieżki rozwoju w tym szczególnie, skierowanych do osób z niepełnosprawnością. Ewaluację warsztatów przeprowadzono w oparciu o specjalnie w tym celu przygotowane narzędzie ankietę audytoryjną. Ankietę rozdawali i następnie zbierali od uczestników specjalnie w tym celu WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 2
zaangażowani wolontariusze, tak aby możliwie najbardziej zobiektywizować uzyskane za jej pomocą informacje. Pytania wskaźnikowe zawarte w ankiecie umożliwiają uzyskanie informacji w zakresie następujących problemów: I. Na ile zaproponowana w formie zajęć warsztatowych problematyka, przydatna jest w pracy zawodowej mieści się w zainteresowaniach uczestników? Informacje uzyskano analizując odpowiedzi na następujące pytania: 1. Czym Pan/i kierował się przyjmując zaproszenie do udziału w warsztatach? 2. Czy przebieg warsztatów spełnił Pana/i oczekiwania? TAK, prosimy uzasadnić NIE, prosimy uzasadnić II. Na jakim poziomie merytorycznym przeprowadzone zostały warsztaty? Informacje uzyskano analizując odpowiedzi na następujące pytania: 3. Czy Pana/i zdaniem CZĘŚĆ I warsztatów zrealizowana została w sposób przekonywujący? Prosimy ocenić na szkolnej skali i uzasadnić swój wybór. 1 2 3 4 5 6 4. Czy Pana/i zdaniem CZĘŚĆ II warsztatów zrealizowana została w sposób przekonywujący? Prosimy ocenić na szkolnej skali i uzasadnić swój wybór. 1 2 3 4 5 6 WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 3
III. Na ile przydatny jest podręcznik metodyczny przekazany uczestnikom warsztatów? Informacje uzyskano analizując odpowiedzi na następujące pytania: 5. Jak Pan/i ocenia przydatność podręcznika metodologicznego Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnością? Prosimy ocenić na szkolnej skali i uzasadnić swój wybór. 1 2 3 4 5 6 IV. Na jakim poziomie technicznym zorganizowano warsztaty? Informacje uzyskano analizując odpowiedzi na następujące pytania: 6. Jak ocenia Pan/i organizacje warsztatów? Prosimy ocenić na szkolnej skali i uzasadnić swój wybór. 1 2 3 4 5 6 V. Jakie instytucje i jakie stanowiska reprezentowali słuchacze? Informacje uzyskano analizując odpowiedzi na następujące pytania: Chcemy odnieść Pana/i oceny i poglądy do rodzaju instytucji, którą Pan/i reprezentuje oraz pełnionej w jej ramach funkcji, dlatego prosimy o scharakteryzowanie od strony formalnej swojego miejsca pracy: Pracuję w KOMÓRKA ORGANIZACYJNA pełnie funkcję NAZWA STANOWISKA WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 4
UZYSKANE WYNIKI Przeprowadzono 28 warsztatów, w których uczestniczyło 376 osób. Wśród uczestników każdego z warsztatów niezależni eksperci (uczestnicy warsztatów wolontariat) rozdawali wśród obecnych ankiety ewaluacyjne. Badaniem ewaluacyjnym objęto 352 z 376 osób uczestniczących w warsztatach. Dokładnie dwudziestu czterech uczestników odmówiło wypełnienia ankiet, tłumacząc się niewielką ilością czasu, jakim akurat dysponowali. I. Na ile zaproponowana w formie zajęć warsztatowych problematyka, przydatna jest w pracy zawodowej mieści się w zainteresowaniach uczestników? Wykres 1 Rozkład odpowiedzi na pytanie o to, czym uczestnicy kierowali się przyjmując zaproszenie do udziału w zajęciach warsztatowych. N= 306 Z ogólnej liczby 352 ankietowanych na to pytanie odpowiedzi udzieliło 306 z nich, a 46 nie zawarło żadnych informacji. Na pytanie wprost, czym kierowali się uczestnicy przyjmując zaproszenie do udziału w zajęciach warsztatowych, aż 94% ankietowanych wskazało na potrzebę poszerzenia wiedzy i umiejętności w związku z ich praca zawodową. Zdecydowanie mniejsze grono ankietowanych (6%) w odpowiedzi na to pytanie przyznało, iż przyjęli zaproszenie na warsztaty, ponieważ było to ich polecenie, skierowanie służbowe. WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 5
Rozkład odpowiedzi na pytanie o to, czy przebieg warsztatów spełnił oczekiwania uczestników, przedstawia Wykres 2: N= 351 Na to pytanie odpowiedziało 351 uczestników z 352 obecnych na warsztatach- tylko jeden z nich wstrzymał się od udzielenia odpowiedzi na to pytanie. Bardzo wysoki odsetek uczestników, bo aż 97% z nich, oceniło udział w warsztacie jako bardzo satysfakcjonujący. Najczęściej uczestnicy uzasadniali spełnienie swoich oczekiwań względem przebiegu warsztatów twierdząc, iż: zdobyłam praktyczne umiejętności,które przydadzą mi się w codziennej pracy. Zajmujemy się tym problemem i bardzo przyda nam się zdobyta wiedza. Tylko 3% ankietowanych uznało, iż zajęcia warsztatowe nie spełniły ich oczekiwań. Na ile zaproponowana w formie zajęć warsztatowych problematyka, przydatna jest w pracy zawodowej mieści się w zainteresowaniach uczestników? WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 6
II. Na jakim poziomie merytorycznym przeprowadzone zostały warsztaty? - CZĘŚĆ I WARSZTATÓW ODNOSIŁA SIĘ DO PLANOWANIA POLITYKI RÓWNYCH SZANS - Rozkład odpowiedzi na pytanie o to, czy CZĘŚĆ I warsztatów zrealizowana została w sposób przekonywujący, ilustruje Wykres 3: N= 349 Na to pytanie ankietowe odpowiedzi udzieliło łącznie 349 uczestników z 352 obecnych na warsztatach 3 z nich nie podało żadnych informacji. Z przedstawionego wykresu wynika, iż prawie połowa uczestników warsztatów oceniła ich I CZĘŚĆ na ocenę 5 49%, a na ocenę 6-35% z nich. Ogólnie 84% uczestników zajęć warsztatowych oceniło realizację I CZĘŚCI warsztatów na oceny 5 i 6. Tylko 12% z nich oceniło tę część warsztatów na ocenę 4, a na ocenę 3 3%. Zaledwie 1% ankietowamnych przyznało ocenę 2. Nikt nie ocenił realizacji I CZĘŚCI warsztatów na ocenę 1. - CZĘŚĆ II WARSZTATÓW ODNOSIŁA SIĘ DO UMIEJĘTNOŚCI WDRAŻANIA DZIAŁAŃ, WYNIKAJĄCYCH Z POLITYKI RÓWNYCH SZANS, SZCZEGÓLNIE ZAŚ UMIEJĘTNOŚCI BUDOWANIA ŚCIEŻKI INDYWIDUALNEGO ROZWOJU - Rozkład odpowiedzi na pytanie o to, czy CZĘŚĆ II warsztatów zrealizowana została w sposób przekonywujący, przedstawia Wykres 4: N= 351 WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 7
Na omawiane pytanie ankietowe udzieliło odpowiedzi 351 uczestników warsztatów czyli prawie wszyscy z ogólnej liczby 352 osób. Tylko jedna osoba nie oceniła w ogóle II CZĘŚCI zajęć warsztatowych. Dokładnie połowa uczestników warsztatów (50%) oceniła realizację ich II CZĘŚCI na ocenę 5, potwierdzając tym samym, iż były one przeprowadzone w sposób przekonywujący. Nieco mniejszy odsetek uczestników, bo 40%,z nich oceniło realizację warsztatów na maksymalną ocenę, czyli 6. Ocenę 4 przyznało 8% uczestników, zaś ocenę 3 tylko 2% z nich. Nikt nie ocenił realizacji II CZĘŚCI warsztatów na ocenę 2 lub 1. Z przeprowadzonej analizy wynika, iż przebieg I CZĘŚCI warsztatów oceniony został na oceny 5 i 6 przez 84% ankietowanych. Nieco lepiej oceniano przebieg II CZEŚCI zajęć warsztatowych oceny 5 i 6 przyznało 90% ankietowanych. Ogólnie prawie wszyscy uczestnicy objęci badaniem ankietowym przyznali, iż przebieg warsztatów spełnił ich oczekiwania 97% z nich. III. Na ile przydatny jest podręcznik metodyczny przekazany uczestnikom warsztatów? To, jak uczestnicy warsztatów oceniali przydatność w swojej obecnej pracy podręcznika metodycznego pt. Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnością ilustruje Wykres 5, stanowiący rozkład odpowiedzi na to pytanie: N= 352 W trakcie zajęć warsztatowych uczestnicy analizowali zawartość podręcznika metodycznego pt. Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnością pod kątem jego przydatności w ich obecnej pracy. Nie WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 8
mieli możliwości szczegółowo zapoznać się z jego treścią, ale zapoznali się z zakresem problemów w nim zawartych. Na tej podstawie dokonali oceny przydatności podręcznika w ich bieżącej pracy. Na pytanie o to, jak uczestnicy warsztatów oceniali przydatność w swojej obecnej pracy podręcznika metodycznego Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnością, odpowiedzi udzielili wszyscy ankietowani, czyli 352 osoby. Jak wynika z rozkładu odpowiedzi bardzo wysoki odsetek ankietowanych, bo aż 73% z nich, przyznało, iż podręcznik metodyczny Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnością przyda im się w bieżącej pracy, a stopień jego przydatności ocenili na oceny 5 36% z nich, i 6 37% z nich. Nieco mniejsza grupa osób, stanowiąca 26% ankietowanych, oceniła na 4 przydatność tego podręcznika w wykonywanej obecnie przez siebie pracy. Tylko 1% z nich ocenił jego przydatność ma 3. Nikt z uczestników nie ocenił przydatności podręcznika w wykonywanej przez siebie pracy na ocenę 2 lub 1. Przydatność w swojej obecnej pracy, rozdanego wśród uczestników podręcznika metodycznego pt. Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnością, oceniło na oceny 5 i 6 dokładnie 73 % ankietowanych. IV. Na jakim poziomie technicznym zorganizowano warsztaty? To, jak uczestnicy zajęć warsztatowych oceniali organizacje warsztatów, ilustruje Wykres 6, stanowiący rozkład odpowiedzi na to pytanie: N= 349 Na pytanie o to, jak uczestnicy oceniali organizację warsztatów, odpowiedzi udzieliło 349 z ogólnej liczby 352 uczestników zajęć warsztatowych. Tylko 3 osoby nie udzieliły na to pytanie żadnej odpowiedzi. Organizacja warsztatów została oceniona przez znaczący odsetek 85 % ankietowanych na oceny 5 (42% z WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 9
nich) i 6 (43% z nich). Dokładnie 10% uczestników było nieco mniej zadowolonych z organizacji zajęć warsztatowych, ocenijąc ich przygotowanie na ocenę 4, a 3% z nich na ocenę 3. Jedynie 1% uczestników uznał, iż organizacja warsztatów zasługuje na ocenę 2 i tyle samo z nich (również 1%) na ocenę 1. Organizacja warsztatów była oceniana przez ankietowanych w przeważającej większości bardzo pozytywnie 85% respondentów oceniło ją na oceny 5 i 6. V. Jak kształtowały się różnice odpowiedzi na pytania ankietowe wśród respondentów ze względu na charakter ich kontaktu z grupami zagrożonymi wykluczeniem społecznym zależny od wykonywanego przez nich zawodu? Spośród 352 ankietowanych 291 z nich podało nazwy zajmowanych przez siebie stanowisk pracy. Ze względu na charakter ich kontaktu z grupami zagrożonymi wykluczeniem społecznym z racji wykonywanego przez nich zawodu podzielono przedstawione przez uczestników grupy zawodowe na dwie kategorie: 1. Decydenci, potencjalnie mający wpływ na kształtowanie polityki społecznej w odniesieniu do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym POTENCJALNI DECYDENCI W ZAKRESIE POLITYKI SPOŁECZNEJ 2. Osoby pracujące bezpośrednio z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym, tworzące indywidualne plany oddziaływań OSOBY BEZPOŚREDNIEGO KONTAKTU Uczestnicy warsztatów, mający z racji wykonywanego przez siebie zawodu potencjalny wpływ na kształtowanie polityki społecznej w odniesieniu do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym potencjalni decydenci w zakresie polityki społecznej - należeli do kategorii kadry zarządzającej, zajmując stanowiska: kierowników, prezesów, dyrektorów, członków stowarzyszeń, koordynatorów i sekretarzy. Z kolei uczestnicy warsztatów, pracujący bezpośrednio z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym i tworzący indywidualne plany oddziaływań z racji wykonywanego przez siebie zawodu osoby bezpośredniego kontaktu - zajmowali stanowiska: pracowników socjalnych, wolontariuszy, specjalistów pracy socjalnej, psychologów, terapeutów, instruktorów, inspektorów, pedagogów, nauczycieli, konsultantów, referentów do spraw osób z niepełnosprawnością i doradców zawodowych. WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 10
Podział uczestników ze względu na charakter ich kontaktu z grupami zagrożonymi wykluczeniem społecznym z racji wykonywanego przez nich zawodu przedstawia Wykres 7: N= 292 Na pytanie o wykonywany zawód odpowiedziało 292 respondentów z ogólnej liczby 352 uczestników zajęć warsztatowych. Badanie objęło 93 osoby, będące potencjalnymi decydentami w zakresie polityki społecznej, co stanowi 32% ankietowanych. Zdecydowanie więcej było osób, których zawód łączył się z kontaktem bezpośrednim z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym 199 osób, czyli 68% ankietowanych. Jak kształtowała się różnica oceny I CZĘŚCI warsztatów przez potencjalnych decydentów w zakresie polityki społecznej oraz przez osoby bezpośredniego kontaktu przedstawiają wykresy 8 i 9: POTENCJALNI DECYDENCI W ZAKRESIE POLITYKI SPOŁECZNEJ OSOBY BEZPOŚREDNIEGO KONTAKTU N= 292 N= 292 Jak widać na przedstawionych wykresach 45% uczestników, będących potencjalnymi decydentami w zakresie polityki społecznej, oceniło przebieg I CZEŚCI warsztatów na ocenę 6. Na ocenę 5 przebieg warsztatów oceniło 40% z nich. Ocenę 4 przyznało tylko 11% ankietowanych, a oceny 3 i 2 tylko po 2% z WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 11
nich. Dokładnie 34% uczestników warsztatów bezpośredniego kontaktu z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym, oceniło przebieg I CZĘŚCI warsztatów na ocenę 6. Ocenę 5 przyznało 52% z nich, a ocenę 4 tylko 12% uczestników. Na ocenę 3 oceniło przebieg warsztatów tylko 2% osób kontaktu bezpośredniego. Na oceny 5 i 6 przebieg I ĆZĘŚCI warsztatów oceniło 85% osób, będących potencjalnymi decydentami w zakresie polityki społecznej. Niemal tyle samo ocen 5 i 6 przyznały I CZĘŚCI warsztatów osoby bezpośredniego kontaktu 86% z nich. Najwięcej ocen 6 przyznali jednak potencjalni decydenci polityki spolecznej 11% osób więcej. Prawie taki sam procent uczestników obu kategorii kontaktu z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym ocenił przebieg I części warsztatów na 4 11% potencjalnych decydentow polityki społecznej i 10% osób kontaktu bezpośredniego. Ta sama ilość osób z obu kategorii kontaktu oceniła przebieg warsztatów na 3 po 2% z nich. Jednynie Potencjalni decydenci polityki spolecznej ocenili przebieg I CZĘŚCI warsztatów na ocene 2 2% z nich. Ogólnie oceny poniżej 4 przyznało 15% uczestników warsztatów, będących potencjalnymi decydentami polityki spolecznej i 14% osób, majacych z racji wykonywanego zawodu bezpośredni kontakt z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym. Najwięcej ocen 6 przyznali potencjalni decydenci polityki spolecznej 11% osób więcej, niż w grupie osób, których zawod łączy się bezpośrednio z kontaktem z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym. Większą liczbę ocen przebiegu I CZĘŚCI warsztatów poniżej 4 przyznali decydenci polityki społecznej 4% z nich. Ogólnie skale ocen przebiegu I CZĘŚCI warsztatów kształtowaly się bardzo podobnie w obu grupach respondentów. WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 12
Jak kształtowała się różnica oceny II CZĘŚCI warsztatów przez potencjalnych decydentów w zakresie polityki społecznej oraz przez osoby bezpośredniego kontaktu przedstawia wykres 10 i 11. POTENCJALNI DECYDENCI POLITYKI SPOLECZNEJ OSOBY BEZPOŚREDNIEGO KONTAKTU N= 292 N= 292 Ponad połowa potencjalnych decydentów polityki spolecznej oceniła przebieg II CZĘŚCI warsztatów na ocene 5 54% z nich. Mniejszy odsetek tych ankietowanych, bo 37% z nich, ocenił przebieg warsztatów na ocene 6. Zaledwie 9% badanych przyznało za przebieg II CZĘŚCI warsztatów ocenę 4. Nikt z tej grupy ankietowanych nie ocenił przebiegu II CZĘŚCI warsztatów na ocenę niższą niż 4, czyli na 3,2 lub 1 0%. Prawie połowa osób kontaktu bezpośredniego oceniła przebieg II CZĘŚCI warstatów na ocenę 5 49% z nich, a nieco mniejszy odsetek uczestników na ocenę 6 44% z nich. Zaledwie 6% ankietowanych osób bezpośredniego kontaktu oceniło przebieg tej części warsztatów na ocenę 4 i 1% na ocenę 3. Nik nie oceniał przebiegu II CZĘŚCI warsztatów na ocene niższą niż 3 0%. WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 13
Jak wynika z przeprowadzonej analizy na oceny 5 i 6 przebieg II ĆŻĘŚCI warsztatów oceniło aż 91% potencjalnych decydentów polityki społecznej. Niewiele więcej ocen 5 i 6 przyznały za przebieg II CZEŚCI warsztatów osoby bezpośredniego kontaktu 93%. Również podobna liczba ósób z obu kategorii przyznała ocenę 4 9% potencjalnych decydentow polityki społecznej i 6% osób bezpośredniego kontaktu. Oóglnie oceny powyżej oceny 3, czyli 4,5 i 6 przyznało 100% ósob potencjalnych decydentów polityki społecznej i 99% osób bezpośredniego kontaktu. Oceny poniżej oceny 4 przyznane zostały przez 1% osób bezpośredniego kontaktu. Nikt z potencjalnych decydentów polityki społecznej nie ocenił przebiegu II CZEŚCI warsztatów poniżej oceny 4 0%. Oóglnie oceniło II CZĘŚĆ warsztatów na oceny 4,5 i 6 aż 100% potencjalnych decydentów polityki społecznej i 99% osób bezpośredniego kontaktu. Na ocene 6 II CZEŚĆ warsztatów oceniło 7% wiecej ankietowanych z grupy osób bezośredniego kontaktu. Oceny poniżej 4 przyznane zostały przez 1% osób z grupy bezpośredniego kontaktu, a nikt z grupy potencjalnych decydentów polityki społecznej nie ocenił przebiegu II CZEŚCI warsztatów poniżej oceny 4 0%. Podsumowując zebrane dane można stwoerdzić, iż Najwiecej maksymalnych ocen 6 za przebieg I CZĘŚCI warsztatów, dotyczącej metodologii budowania dokumentów planistycznych, umożliwiających prowadzenie polityk, przyznali potencjalni decydenci polityki społecznej 45% z nich. Z kolei najwięcej maksymalnych ocen 6 za przebieg II CZĘŚCI warsztatów, dotyczącej narzędzi i metodyki projektowania indywidualnych planów, przyznały osoby kontaktu bezpośredniego. WYNIKI TE MOGĄ WSKAZYWAĆ NA PRAWIDŁOWOŚĆ, IŻ UCZESTNICY PRZYZNAWALI WYŻSZE OCENY TEJ CZĘŚCI WARSZTATÓW, KTÓRA BYŁA BLIŻSZA ICH PREFERENCJOM ZAWODOWYM. WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 14
Porównanie ocen przydatności podręcznika metodycznego pt. Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnością, wystawianych przez dwie grupy uczestników warsztatów, tzn. przez potencjalnych decydentów polityki społecznej oraz respondentów, mających bezpośredni kontakt z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym, ilustruje Wykres 12 i 13: POTENCJALNI DECYDENCI POLITYKI SPOLECZNEJ OSOBY BEZPOŚREDNIEGO KONTAKTU N= 292 N= 292 Liczne grono 42% uczestników warsztatów, będących potencjalnymi decydentami polityki społecznej, oceniło przydatność podręcznika metodycznego w obecnie wykonywanej pracy na ocenę 6. Niewiele mniejszy odsetek tej grupy badanych ocenił przydatność podręcznika na 5 37% ankietowanych. Na ocenę 4 przydatność podręcznika w obecnie wykonywanej pracy oceniło 21% potencjalnych decydentów polityki społecznej. Wśród uczestników warsztatów, mających z racji wykonywanego zawodu bezpośredni kontakt z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym, 38% z nich oceniło na 6 przydatność podręcznika metodycznego w ich obecnej pracy, a 37% z nich na ocenę 5. Dokładnie 24% osób bezpośredniego kontaktu oceniło przydatność tego podręcznika w obecnie wykonywanej pracy na 4. Zaledwie 1% tych ankietowanych oceniło przydatność podręcznika na 3. Ogółnie na oceny 5 i 6 oceniło przydatnośc podręcznika metodycznego Wyrównywanie szans osób z niepełnposprawnością 79% osób, będących potencjalnymi decydentami polityki społecznej i 75% z kategorii osób, mających z racji wykonywanego zawodu bezpośredni kontakt z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym. Również podobna ilość osób z obu grup respondentów oceniała przydatność podręcznika na 4 21% potencjalnych decydentów i 24% osób bezpośredniego kontaktu. Spośród potencjalnych decydentów polityki społoecznej nikt nie ocenił przydatności podręcznika na ocenę 3 0% WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 15
ankietowanych. Jedynie w grupie osób bezpośredniego kontaktu 1% ankietowanych ocenił przydatność podręcznika na ocenę 3. W obu grupach nikt nie ocenił przydatności podręcznika na ocenę 1 lub 2- po 0%. Ogółnie na oceny 4,5 i 6 oceniło przydatnośc podręcznika metodycznego pt. Wyrównywanie szans osób z niepełnposprawnością 100% osób, będących potencjalnymi decydentami polityki społecznej i 99% osób z kategorii osób, mających z racji wykonywanego zawodu bezpośredni kontakt z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym. Obie grupy respondentów uznały więc, iż podręcznik zdecydowanie przyda się im w obecnie wykonywanej pracy. Porównanie skali ocen organizacji warsztatów przez uczestników, będących potencjalnymi decydentami polityki społecznej oraz mających z racji wykonywanego zawodu, bezpośredni kontakt z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym, ilustrują Wykresy 14 i 15. POTENCJALNI DECYDENCI POLITYKI SPOLECZNEJ OSOBY BEZPOŚREDNIEGO KONTAKTU N= 292 N= 292 Organizację warsztatów oceniło na ocenę 6 dokładnie 44% uczestników warsztatów, bedacych potencjalnymi decydentami polityki społecznej. Niewiele mniej, bo 42% z nich, oceniło organizację warsztatów na 5, a tylko 14% na ocenę 4. Żadna z osób, bnędących potencjalnymi decydentami polityki spolecznej nie ocenila organizacji warsztatów na ocenę mniejszą, niż 4 po 0%. Z grupy osób, mających z racji wykonywanego zawodu bezpośredni kontakt z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym, 44% z nich oceniło organizacje warsztatów na ocenę 6, a 45% na ocenę 5. Tylko 9% osób bezpośredniego kontaktu oceniło tę organizację na ocenę 4 i 2% na ocenę 3. Nik z tej grupy ankietowanych nie ocenił organizacji warsztatów na ocenę 2 lub 1 po 0%. WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 16
Na oceny 4,5 i 6 organizacje warsztatów oceniło 100% osób, będących potencjalnym decydentami polityki społecznej oraz 98% ankietowanych z kategorii osób bezpośredniego kontaktu. Jak wskazują wyniki, zarówno osoby, będące potencjalnymi decydentami polityki społecznej, jak i te, które mają bezpośredni kontakt z osobami zagrożonymi wykluczeniem społeczenym, oceniały obie części warsztatów podobnie. Potencjalni decydenci ocenili I CZĘŚĆ warsztatów nieco lepiej 11% więcej z nich wskazało na skali ocenę 6. Bez względu jednak na część warsztatów, czy to odnoszącą się do metodologii budowania dokumentów planistycznych, czy też indywidualnych planów rozwoju osób z niepełnosprawnością, osoby obu kategorii kontaktu oceniały obie części przede wszystkim na oceny 4,5 i 6 I CZĘŚĆ 100% potencjalnych decydentów i 99% osób kontaktu bezpośredniego, zaś II CZĘŚĆ również 100% potencjalnych decydentów i 99% osób kontaktu bezpośredniego. Oceny plasowały się więc ogólnie bardzo wysoko (oceny4, 5 i 6), zaś obie grupy respondentów oceniały obie części warsztatów bardzo podobnie. Jeśli jednak porównać rozkład maksymalnych ocen obu CZĘŚCI warsztatów, czyli oceny 6, to okazuje się, że I CZĘŚĆ warsztatów ocenili nieco lepiej potencjalni decydenci polityki społecznej ocenę 6 przyznało 45% z nich. Ocenę 6 przyznało tylko 34% osób bezpośredniego kontaktu. Jak można przypuszczać, tematyka tej części warsztatów bliższa była wykonywanym przez potencjalnych decydentów polityki społecznej zawodom. Analogicznie II CZĘŚĆ warsztatów lepiej oceniana była przez osoby kontaktu bezpośredniego, spośród których aż 44% przyznało ocenę 6, gdy tymczasem tę samą ocenę za tę CZĘŚĆ warsztatów przyznało 37% potencjalnych decydentów. Tę z kolei rozbieżność w ocenach można tłumaczyć faktem, iż II CZĘŚĆ warsztatów tyczyła się indywidualnych planów rozwoju, które można realizować tylko po bezpośrednim kontakcie z osobą, do której kierowana jest pomoc. Również podobnie potencjalni decydenci polityki społecznej i osoby kontaktu bezpośredniego oceniali przydatność podręcznika metodycznego w swojej obecnej pracy. Na oceny 4, 5 i 6 jego przydatność oceniło 100% osób kontaktu pośredniego i 99% kontaktu bezpośredniego. Oceny utrzymywały się więc na maksymalnie wysokim poziomie, a różnice w ocenie przydatności podręcznika były minimalne. Wyniki te wskazują na fakt, iż bez względu na rodzaj zawodu, podręcznik uznany został za bardzo przydatny w bieżącej pracy uczestników. Kwestie organizacji warsztatów oceniano również podobnie. Na oceny 4, 5 i 6 organizację warsztatów oceniło 100% potencjalnych decydentów polityki społecznej i 98% osób kontaktu bezpośredniego. Są to bardzo wysokie noty, które wskazują, iż grupy uczestników obu kategorii oceniały bardzo wysoko organizację warsztatów, a na ich ocenę nie miał wpływu wykonywany przez uczestników zawód. WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 17
Z 352 ankietowanych uczestników warsztatów 307 z nich podało informacje na temat komórki organizacyjnej, w jakiej pracowali. Uczestnicy delegowani byli ze 282 instytucji, w tym: 72 osoby delegowane przez 64 Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie, 104 osoby delegowane przez 88 Miejskich i Gminnych Ośrodków Pomocy Społecznej, 24 osób delegowanych przez 18 starostw, oraz urzędów gminnych i miejskich, 46 osób delegowanych przez 38 Środowiskowych Domów Pomocy Społecznej, Kluby Pracy i Warsztaty Terapii Zajęciowej, 7 osób delegowanych przez 5 Powiatowych Urzędów Pracy, 1 osoba delegowana przez 1 Komendę Policji i 53 osoby delegowane przez 68 organizacje pozarządowe oraz 45 osób delegowanych z innych instytucji samorządowych. Delegowane osoby pochodziły zgodnie z założeniami projektu z 16 województw. Przeprowadzone warsztaty objęły 28 powiatów z planowanej liczby 32 - po 2 w każdym województwie. Województwa, w których nie odbyły się drugie z planowanych warsztatów to: Województwo Mazowieckie, Województwo Lubelskie, Województwo Śląskie i Podkarpackie. Należy podkreślić, iż w każdym z województw odbył się przynajmniej jeden warsztat. Mniejsza ilość powiatów objętych zajęciami warsztatowymi była wynikiem prób dotarcia do mniejszych i często biedniejszych miejscowości. Oprócz bowiem dużych miast, takich jak Gdynia, Warszawa, czy Kraków starano się objąć zajęciami warsztatowymi również mniejsze miejscowości, w których istnieje mniej instytucji, zajmujących się prowadzeniem polityki społecznej stąd ciężej w takich miejscach jest zebrać odpowiednią ilość uczestników. Wybierano również te miejscowości, które ze względu na brak wygodnych połączeń drogowych, czy kolejowych, z reguły omijane są przez podobne szkolenia. W efekcie czas, jaki należało poświęcić na organizację warsztatów, uległ przedłużeniu. Do miejscowości, w których organizacja warsztatów oraz dojazd były trudniejsze, należały m.in. Bytów, Ustrzyki Dolne (w grudniu), czy Świdwin. WARSZAWA 20 STYCZNIA 2010 18