Rozmowę prowadzi Marcin Wandałowski redaktor thinklettera Kongresu Obywatelskiego.

Podobne dokumenty
Jak motywować młodzież do planowania kariery i rozwoju zawodowego

Zatem może wyjaśnijmy sobie na czym polega różnica między człowiekiem świadomym, a Świadomym.

PRACA Z PRZEKONANIAMI

dziecka, wśród których jest poczucie bezpieczeństwa.

Odzyskajcie kontrolę nad swoim losem

ŚWIATOPOGLĄD NEW AGE

Johann Gottlieb Fichte

Jesper Juul. Zamiast wychowania O sile relacji z dzieckiem

R A Z E M. Relacje Aktywność Zabawa Emocje Miejsce. Joanna Matejczuk. Instytut Psychologii Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Klasyfikacja światopoglądów

Po co coaching dyrektorce/ dyrektorowi biblioteki?

Mentoring dla Zarządów i Kadry Menedżerskiej MARIUSZ CYZIO

Pielgrzymka wewnętrzna. Podróż medytacyjna

CZYNNIKI WYBORU DROGI EDUKACYJNO-ZAWODOWEJ

COACHING dla każdego

Copyright 2015 Monika Górska

Odpowiedzialna Przedsiębiorczość

Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy

Na czym polega odpowiedzialność firmy farmaceutycznej? Raport Społeczny. GlaxoSmithKline Pharmaceuticals

Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy

Znaczenie kultury organizacyjnej w modelowaniu koordynowanej opieki zdrowotnej

Narzędzia myślenia Słowa - wyobrażenia - pojęcia Wiesław Gdowicz

Tylko postawienie na Talenty i Mocne Strony jest gwarancją sukcesu w środowisku VUCA. Co się stanie z tymi, którzy tego nie zrobią?

Społecznie odpowiedzialne zarządzanie w organizacjach publicznych. Teza cele konstrukcja realizacja

Granice. w procesie wychowania. Iwona Janeczek

nego wysiłku w rozwiązywaniu dalszych niewiadomych. To, co dzisiaj jest jeszcze okryte tajemnicą, jutro może nią już nie być. Poszukiwanie nowych

Autorzy i autorki Ewa Filipp Beata Kunat Sławomir Magala Robert McMurray Margaret Mead Krzysztof Olechnicki Sarah Pink Sławomir Sikora Samantha Warren

ING to my wszyscy. A nasz cel to: wspieranie i inspirowanie ludzi do bycia o krok do przodu w życiu i w biznesie.

Andrzej Zbonikowski. (Katedra Psychologii AHE, ŁFDK) Monika Zabrocka (Centrum Kształcenia Podyplomowego, ŁFDK

BĄDŹ SOBĄ, SZUKAJ WŁASNEJ DROGI - JANUSZ KORCZAK

O czym, dlaczego i dla kogo napisaliśmy Jak na dłoni. Genetyka Zwycięstwa

autorska KLASA MEDIALNA Liceum Ogólnokształcące Nr I im. Danuty Siedzikówy Inki we Wrocławiu

Wykład inauguracyjny wygłosił dr Tyler de Witt, który w niezwykle prosty i przystępny sposób wyjaśnił na czym polega metoda badawcza, jakie są jej

Zrozumieć więcej. Nauczyć łatwiej. Wyzwania współczesnego ucznia i nauczyciela w szkole średniej

Spis treści. Definicje prawdopodobieństwa. Częstościowa definicja prawdopodobieństwa. Wnioskowanie_Statystyczne_-_wykład

WYCHOWANIE OD A DO Z

Witam Cię serdecznie,

ZNACZENIE BIOGRAFII EDUKACYJNEJ

JAK POMÓC DZIECKU KORZYSTAĆ Z KSIĄŻKI

Studia podyplomowe OLIGOFRENOPEDAGOGIKA - EDUKACJA I REWALIDACJA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH INTELEKTUALNIE (III semestr)

SPIS TREŚCI Rozdział 1 Wstęp, czyli o zarządzaniu przez rozwój Rozdział 2 Rozwój organizacyjny szkół

dr Anna Mazur Wyższa Szkoła Promocji Intuicja a systemy przekonań

Zmiana przekonań ograniczających. Opracowała Grażyna Gregorczyk

10 SEKRETÓW NAJLEPSZYCH OJCÓW 1. OKAZUJ SZACUNEK MATCE SWOICH DZIECI 2. DAJ DZIECIOM SWÓJ CZAS

to jest właśnie to, co nazywamy procesem życia, doświadczenie, mądrość, wyciąganie konsekwencji, wyciąganie wniosków.

15 marca 2018 r. o godz DROGI RODZICU!!! do,, Klubiku Profilaktyki Pozytywnej

Jak badać kompetencje? Narzędzia badawcze nie tylko dla HR. Maciej Głogowski

Filozofia, Pedagogika, Wykład III - Filozofia archaiczna

Portret szefa polscy specjaliści o przełożonych

POCZUCIE TOŻSAMOŚCI W KONTEKŚCIE SPOŁECZNOŚCI NARODOWO - PAŃSTWOWEJ

BY STANĄĆ TWARZĄ W TWARZ

Kultura organizacji pozarządowych. Demokracja w życiu NGO.

WPŁYW POCHWAŁY NA ROZWÓJ DZIECKA

ANKIETA SAMOOCENY OSIĄGNIĘCIA KIERUNKOWYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

Anna Stalmach-Tkacz, Karina Mucha,

Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy. Psychologia potrzeb. Dr Monika Wróblewska EKONOMICZNY UNIWERSYTET DZIECIĘCY

WYZWANIA EDUKACYJNE EDUKACJA DLA KAŻDEGO PORADY MAŁEJ EWUNI DUŻEJ EWIE. Dziecko jest mądrzejsze niż myślisz. Ewa Danuta Białek

KODEKS ETYCZNY PRACOWNIKÓW LEANPASSION

Czyli jak budować poczucie własnej wartości u dziecka?

WYOBRAŹNIA ORGANIZACYJNA. Monika Kostera

Piazza Soncino, Cinisello Balsamo (Milano) Wydawnictwo WAM, 2013

Koncepcja pracy MSPEI

Pytania (zagadnienia) pomocnicze do scenariusza rozmowy nr 2

Oprac. Anna Krawczuk

ZADANIA EDUKACJI ELEMENTARNEJ

Każdy może snuć refleksje. Umiejętność refleksyjnego myślenia o sobie. fundacja. Realizator projektu:

WSPÓŁPRACA SZKOŁY Z RODZICAMI W KONTEKŚCIE PROCESU WSPOMAGANIA

Perfekcyjne przywództwo w BHP. klucz do doskonałej kultury bezpieczeństwa

Msza św. z okazji 40-lecia działalności wspólnoty Wiara i światło (Ewangelia Mt 25,14-30) Wrocław, katedra 17 XI 2018

Czy i jak możliwe jest rozstrzygnięcie sporu etycznego o IVF? Zbigniew Szawarski Komitet Bioetyki przy Prezydium PAN

CELE SZKOLENIA POZNAJMY SIĘ!

Wewnątrzszkolne Doskonalenie Nauczycieli Nowatorskie metody nauczania

TRZY GŁÓWNE PERSPEKTYWY FUNKCJONALIZM ROZWÓJ MYŚLI SOCJOLOGICZNEJ. WSPÓŁCZESNE PERSPEKTYWY SOCJOLOGICZNE FUNKCJONALIZM TEORIE KONFLIKTU

KODEKS ETYCZNY PRACOWNIKÓW LEANPASSION

Piramida potrzeb człowieka wg. modelu A. Maslowa. Mateusz Dominik Weiland Podstawy Przedsiębiorczości

Strategia parasolowa

Wszystkie problemy leżą w testach. ForProgress spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k.

Colorful B S. Autor: Beata Mazurek-Kucharska. Wydawca: Colorful Media. Korekta: Marlena Fiedorow ISBN:

Narzędzia coachingowe w edukacji dzieci

KILKA SŁÓW O ROLI PRODUCT MANAGERA

Sytuacja zawodowa pracujących osób niepełnosprawnych

Wpływ czytania na rozwój dzieci i młodzieży

KONCEPCJA PRACY. Szkoły Podstawowej nr 15. im. Tadeusza Kościuszki. w Kielcach. na lata

Wyznaczanie kierunku. Krzysztof Markowski

Wartość jest przedmiotem złożonym z materii i formy. Jej formą jest wartościowość, materią jest konkretna treść danej wartości.

ROZDZIAŁ 7. Nie tylko miłość, czyli związek nasz powszedni

MISJA Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Kwidzynie. ŻYĆ DLA WYCHOWANIA WYCHOWYWAĆ DLA ŻYCIA

WYMAGANIA EDUKACYJNE W ZAKRESIE IV KLASY SZKOŁY PODSTAWOWEJ. Zaproszeni przez Boga z serii Drogi przymierza

Kobiety i mężczyźni o sytuacji w Polsce

MIND-BODY PROBLEM. i nowe nadzieje dla chrześcijańskiej antropologii

Koncepcja pracy. Przedszkola nr 12 w Siemianowicach Śląskich

6. TWORZYMY OPOWIEŚĆ DO RZUTÓW KOSTKĄ CZYLI O UKŁADANIU OPOWIADAŃ

SZTUKA SŁUCHANIA I ZADAWANIA PYTAŃ W COACHINGU. A n n a K o w a l

Wzór na rozwój. Karty pracy. Kurs internetowy. Nauki ścisłe odpowiadają na wyzwania współczesności. Moduł 3. Data rozpoczęcia kursu

IMYC pomaga: Zrozumieć znaczenie procesu uczenia się. Odnaleźć relacje, które zachodzą między różnymi dziedzinami nauki. Rozwinąć swój umysł.

Indywidualny Zawodowy Plan

KSIĘGA URANTII BIBLIA 2.0

Mikroświaty społeczne wyzwaniem dla współczesnej edukacji

POKAŻ REZULTATY SWOICH DZIAŁAŃ. POKAŻ, CO POTRAFISZ. ALE NAJPIERW TO ZBADAJ! V KONGRES BIBLIOTEK PUBLICZNYCH WARSZAWA PAŹDZIERNIKA 2014 ROKU

Z matematyką i programowaniem za pan brat. Szkoła Podstawowa im. A. Fiedlera w Połajewie

Transkrypt:

Terapia czy rozwój? 27 III 2019 ELŻBIETA ROGALEWICZ doradca rozwojowy Już od kilku lat na łamach Kongresu Obywatelskiego zastanawiamy się, jakie choroby nam Polakom dolegają, dlaczego warto poddać się leczeniu, na czym mogłoby ono polegać. Warto się jednak zastanowić czy owa terapia jest nam w ogóle potrzebna. Ostatecznie każdy z nas znajduje się na drodze własnego rozwoju i w zależności od jego etapu inaczej interpretuje rzeczywistość oraz w niej funkcjonuje. Niekoniecznie oznacza to, że jest z nami coś nie tak i że powinniśmy być leczeni. Czy rozwój może być alternatywą terapii? Po co człowiek, obok budowania silnego ego, potrzebuje też duchowości? Dlaczego łatwiej nam budować wspólnotę dopiero wtedy, gdy mamy większą samoświadomość? Rozmowę prowadzi Marcin Wandałowski redaktor thinklettera Kongresu Obywatelskiego. Czy Polacy potrzebują dziś terapii narodowej? Słowo terapia sugeruje, że coś z narodem jest nie tak, z kolei słowo naród wskazuje, że istnieje pewna wspólnota ludzi. Mam do tych kwestii wiele pytań kto i dlaczego pozwala sobie twierdzić, że my jako naród mamy tak poważny problem, że wymaga on terapii? Jaka wizja, jakie marzenie, jaki cel, jaka opowieść stoją za postulatem zastosowania terapii? I w jakim stopniu rzeczywiście istnieje wspólnota ludzi? Co nas łączy? W jakim stopniu chcemy poddać terapii pojedyncze osoby, a na ile opowieści, które uważamy, że nas łączą? Jakie opowieści łączą ludzi? Zdaniem Susan Cook Greuter, harvardzkiej uczonej i badaczki, nasze ego, umysł to gawędziarz, który uwielbia snuć opowieści i budować teorie. By poczuć się bezpiecznie, nieśmiertelnie, ważnie, konstruuje on opowieści, nadaje znaczenie naszemu doświadczeniu, tworzy mapy, które dalekie są jednak od rzeczywistości. W rezultacie powstaje iluzoryczne poczucie rozumienia, poznania i kontroli samego siebie. Nasze ego, umysł to gawędziarz, który uwielbia snuć opowieści i budować teorie. Konstruuje opowieści, nadaje znaczenie strona 1/5

naszemu doświadczeniu, tworzy mapy, które dalekie są jednak od rzeczywistości. W rezultacie powstaje iluzoryczne poczucie rozumienia, poznania i kontroli. Poruszamy się zatem w rzeczywistości, ale tak naprawdę jej nie widzimy? Według psychologii rzeczywistość odbieramy przez pryzmat pewnych filtrów narzuconych nam kulturowo i społecznie. Nie odbieramy jej zatem w pełni, a jedynie ją w pewien sposób interpretujemy. Wraz z rozwojem naszego ego wzrasta też nasza świadomość. Oznacza to, że zaczynamy więcej widzieć i rozumieć z tego, co nas otacza. Im więcej widzimy i rozumiemy, tym nasze opowieści czyli sposób, w jaki interpretujemy to, co dzieje się wokół nas są pełniejsze, szersze i większe. Daje to nam możliwość poszerzenia, zmiany tych opowieści. Mając przed oczami obraz tego, jak różnie ludzie widzą świat i jak różne o tym świecie snują opowieści, pytanie o terapię narodową wydaje się nie mieć podstaw, a samo hasło nie jest niczym innym jak elementem tych opowieści. Każdy z nas znajduje się bowiem na innym etapie rozwoju i zależnie od tego inaczej postrzega i interpretuje rzeczywistość, ceni inne wartości itd. Nie oznacza to, że wymagamy terapii, ponieważ coś jest z nami nie tak jesteśmy po prostu na takim poziomie świadomości czy rozwoju ego, który pozwala nam ma na takie, a nie inne interpretowanie i funkcjonowanie w rzeczywistości. Każdy O jakich etapach mowa? z nas znajduje się na innym etapie swojego rozwoju i zależnie od tego inaczej postrzega i interpretuje rzeczywistość. Nie oznacza to, że wymagamy terapii. W 1960 r. Jane Loevinger jako pierwsza sklasyfikowała opowieści, jakie ludzie snuli o sobie i świecie, analizując odpowiedzi w prowadzonych testach badawczych. Wspomniana już Susan Cook Greuter kontynuowała jej badania, dostarczając kolejną, solidną porcję obserwacji. Wynika z nich, że każdy człowiek przechodzi przez proces definiowania i oceniania, co jest w jego życiu realne i ważne. Złożony obraz kolejnych poziomów tworzy mapę, wzór rozwoju w kierunku dojrzałości i mądrości, na którym można odnaleźć siebie i ukierunkować działanie rozwojowe. Można ją symbolicznie podzielić na dwa etapy: pierwszy obejmuje rozwój człowieka od nieświadomej jedności w momencie narodzin do w pełni odseparowanego, unikatowego, ugruntowanego poziomu siebie. Ów etap jest wspierany przez społeczeństwo, które wyznacza normy i zasady, jest to okres wzrastającej wiedzy, niezależności i poczucia odrębności. strona 2/5

Z kolei w drugi etap ludzie wchodzą, będąc już uwarunkowani społecznie, posiadając własny zestaw przekonań na temat tego, co jest rzeczywiste i ważne. Znajdując się na tym poziomie, dana osoba potrafi przyjąć perspektywę w odniesieniu do własnych założeń i akulturacji. To okres wielkiej niepewności, poszukiwania odpowiedzi na pytanie: kim jestem. Wykraczamy bowiem poza przekonania warunkowane społecznie i kulturowo. Ludzie różnią się od siebie, dojrzewają w innych kulturach, rodzinach, warunkach bytowych czy mimo to można wyznaczyć pewien uniwersalny, linearny model rozwoju jednostki? Nawet w piramidzie Maslowa widzimy, że ludzkie potrzeby się zmieniają oraz że mimo różnic rozwijamy się jednak generalnie według pewnego schematu. Każdy z nas zaczyna jako dziecko od nieświadomej jedności z matką, nie zdając sobie sprawy, że jest oddzielnym bytem. Dopiero w trakcie rozwoju ego zaczynamy się separować i indywidualizować. Najpierw skupiamy się na społecznie akceptowanym zachowaniu, tak by uzyskać aprobatę i przynależność do grupy. Zauważamy, że daje nam ona pewne normy, zasady, ale też ochronę. Później koncentrujemy się na doskonaleniu swojej wiedzy i umiejętności, budując swoją tożsamość nie na tym, z kim się jest, a na tym, co się wie i umie. W końcu dochodzimy do momentu, w którym mamy jasny obraz tego, kim jesteśmy, co chcemy robić w życiu, jak zamierzamy osiągnąć swoje cele. To okres zafascynowania racjonalnymi analizami i technologiami oraz wiary w to, że ludzie potrafią wymyślić rozwiązanie dla wszystkich problemów jeśli nie teraz, to na pewno w przyszłości. Osoby znajdujące się w tym stadium stanowią współczesny ideał dorosłego człowieka. Jest to moment, w którym nasze ego jest już odseparowane i dobrze rozwinięte. Na przedstawianej przez Pani mapie stadium to znajduje się jednak dopiero w połowie drogi co jest dalej, skoro ideał znajduje się pośrodku? Do tej pory byliśmy skupieni na szukaniu wartości na zewnątrz, teraz skupiamy się do wewnątrz. Zaczynamy podważać to, co zbudowaliśmy. Zastanawiamy się, czy to, co robimy w życiu, ma w ogóle sens. Skąd biorą się wartości, w które wierzymy. Podważając, tworzymy pewien dystans do tego, co się zadziało do tej pory. Zaczynamy szukać poczucia głębi, zupełnie nowej drogi. Nie rozwijamy już ego, lecz ocieramy się o duchowość. Koncentrujemy się na wnętrzu, poszukujemy sensu, dążymy do odnalezienia prawdy. Co istotne, poznając siebie od wewnątrz, poznajemy innych ludzi, zbliżamy się do nich. Jesteśmy bardziej otwarci na innych, skłonni do budowania wspólnoty. Ta praca duchowa kształtuje istotę, esencję naszego bytu. Dopiero połączenie ego i duchowości tworzy tak naprawdę pełny model człowieka. Poznając siebie od wewnątrz, poznajemy innych ludzi, zbliżamy się do nich. strona 3/5

Jesteśmy bardziej otwarci na innych, skłonni do budowania wspólnoty. Ta praca duchowa kształtuje istotę, esencję naszego bytu. Dopiero połączenie ego i duchowości tworzy tak naprawdę pełny model człowieka. Wspominała Pani, że współczesny ideał człowieka wygląda jednak inaczej to osoba racjonalna, budująca swoją tożsamość na tym, co wie i umie. Dlaczego? Też mnie to dziwi. Wydaje mi się, że dzieje się tak dlatego, że znajdując się na pewnym etapie rozwoju ego, nie dostrzegamy wartości w sferze duchowej, wierzymy bowiem np. tylko w naukę. Wynika to z przyjętych w danym momencie filtrów i nie oznacza, że tak wygląda prawdziwa rzeczywistość. Temu obrazowi brakuje esencji, umocowania, które może dać tylko duchowość. Czy nie jest tak, że duchowość bywa współcześnie często niedoceniana, lekceważona, nawet wyśmiewana? O duchowości niewiele się dziś mówi, a jeśli już się nią zajmujemy, jest ona przez nas źle rozumiana kojarzymy ją wyłącznie z religią. Tymczasem można ją tak naprawdę określić mianem poszukiwania sensu życia. Odnalezienie w sobie poczucia głębi daje nam możliwość przynależności do świata bez potrzeby kontrolowania go. Próby kontrolowania rzeczywistości, zawładnięcia światem, żeby poczuć się lepiej, bardziej wartościowo, są charakterystyczne dla wcześniejszych etapów ego rozwoju, kiedy konstrukcja ego jest jeszcze niedojrzała. Wracając do kwestii terapii czy sprowadzanie wszystkiego do frazy: na takim etapie rozwoju dziś się znajduję, nie jest zachętą do braku pracy nad sobą, do życia według zasady: będzie, co ma być? Z jednej strony można na to faktycznie tak patrzeć. Z drugiej zaś naturalną potrzebą człowieka jest rozwój dążymy do osiągnięcia pewnej dojrzałości czy nawet doskonałości. Rozwijamy się całe życie, a nie tylko do 20. czy 25. roku życia, kiedy chodzimy do szkoły czy na uczelnię. Wierzę w człowieka, w to, że sam z siebie będzie parł do przodu, zamiast grzęznąć w miejscu. Jak rozumiem, choć poszczególne etapy rozwoju są dla każdego identyczne, pokonujemy je indywidualnie w różnym tempie. Jakie uwarunkowania mogą sprawić, że szybciej staniemy się dojrzalsi? Niektóre badania wskazują, że rozwój może być wspierany społecznie gdy to, co indywidualne, przenika się z tym, co wspólnotowe. Rozwój jest więc większy w miejscach, gdzie kapitał społeczny jest wysoki, gdzie przenikają się różne kultury, różne punkty widzenia. I analogicznie: życie w zamkniętej enklawie może być czynnikiem blokującym ten proces. strona 4/5

O rozmówczyni Elżbieta Rogalewicz jest doradcą rozwojowym, trenerem, certyfikowanym absolwentem Akademii Rozwoju Wertykalnego Susan Cook Greuter na Harvardzie. Wieloletni praktyk, menedżerka w biznesie międzynarodowym, pasjonatka rozwoju osobistego. Absolwentka Uniwersytetu Łódzkiego. strona 5/5 WYDAWCA