480 DZIAŁ IVa - Opodatkowanie stron umowy leasingu

480 DZIAŁ IVa - Opodatkowanie stron umowy leasingu 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, op³aty ponoszone przez korzystaj¹cego na rzecz osoby trzeciej stanowi¹ przychód finansuj¹cego w dniu wymagalności zap³aty. Art. 17l. Do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespe³niaj¹cej warunków, określonych w art. 17b ust. 1 pkt 3 lub art. 17f ust. 1 lub art. 17i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 12-16, dla umów najmu i dzierżawy. 1) Według definicji zawartej w art. 17a pkt 1 przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym. Umowa leasingu została uregulowana w przepisach art. 709 1-709 18 Kodeksu cywilnego. Porównując uregulowania zawarte w ustawie podatkowej z zawartymi w Kodeksie cywilnym należy zauważyć iż, przedmiotem leasingu wg przepisów K.c. mogą być tylko rzeczy (a więc nie prawa) podczas gdy według przepisów podatkowych także podlegające odpisom amortyzacyjnym wartości niematerialne i prawne. 2) Odmiennie przedmiot leasingu został uregulowany w przepisach ustawy o rachunkowości. Warunki dla umów leasingu określa art. 3 ust. 4 tej ustawy następująco: Jeżeli jednostka przyjęła do używania obce środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne na mocy umowy, zgodnie z którą jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym, środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne do odpłatnego używania lub również pobierania pożytków na czas oznaczony, środki te i wartości zalicza się do aktywów trwałych korzystającego, jeżeli umowa spełnia co najmniej jeden z następujących warunków: 1) przenosi własność jej przedmiotu na korzystającego po zakończeniu okresu, na który została zawarta, 2) zawiera prawo do nabycia jej przedmiotu przez korzystającego, po zakończeniu okresu, na jaki została zawarta, po cenie niższej od wartości rynkowej z dnia nabycia, 3) okres, na jaki została zawarta, odpowiada w przeważającej części przewidywanemu okresowi ekonomicznej użyteczności środka trwałego lub prawa majątkowego, przy czym nie może być on krótszy niż 3/4 tego okresu. Prawo własności przedmiotu umowy może być, po okresie, na jaki umowa została zawarta, przeniesione na korzystającego, 4) suma opłat, pomniejszonych o dyskonto, ustalona w dniu zawarcia umowy i przypadająca do zapłaty w okresie jej obowiązywania, przekracza 90% wartości rynkowej przedmiotu umowy na ten dzień. W sumie opłat uwzględnia się wartość końcową przedmiotu umowy, którą korzystający zobowiązuje się zapłacić za przeniesienie na niego własności tego przedmiotu. Do sumy opłat nie zalicza się płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, podatków oraz składek na ubezpieczenie tego przedmiotu, jeżeli korzystający pokrywa je niezależnie od opłat za używanie, 5) zawiera przyrzeczenie finansującego do zawarcia z korzystającym kolejnej umowy o oddanie w odpłatne używanie tego samego przedmiotu lub przedłużenia umowy dotychczasowej, na warunkach korzystniejszych od przewidzianych w dotychczasowej umowie, 6) przewiduje możliwość jej wypowiedzenia, z zastrzeżeniem, że wszelkie powstałe z tego tytułu koszty i straty poniesione przez finansującego pokrywa korzystający, 7) przedmiot umowy został dostosowany do indywidualnych potrzeb korzystającego. Może on być używany wyłącznie przez korzystającego, bez wprowadzania w nim istotnych zmian. 3) Moment potrącenia wstępnej opłaty leasingowej Zasadniczo opłaty leasingowe zaliczane są do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, których nie można przyporządkować do określonego przychodu. Koszty takie, na podstawie art. 15 ust. 4d updop, ujmuje się w rachunku podatkowym, jako koszty uzyskania przychodów, w dacie ich poniesienia, chyba że dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego. W takim

Opodatkowanie stron umowy leasingu (art. 17a-17l) 481 przypadku koszty pośrednie podlegają potrąceniu proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Tak więc każdorazowo rozważając możliwość jednorazowego zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów podatkowych, należy upewnić się, że w umowie leasingu nie ma wyraźnego zastrzeżenia, że opłata wstępna jest opłatą na poczet usługi wykonywanej przez okres trwania umowy. 4) Cesja praw i obowiązków z umowy leasingu W praktyce obrotu gospodarczego zdarza się, że w trakcie trwania umowy leasingu dochodzi do zmiany podmiotu korzystającego. Co do zasady, czynność ta odbywa się na podstawie art. 509 Kodeksu cywilnego dotyczącego przeniesienia wierzytelności na osobę trzecią z uwzględnieniem postanowień konkretnego kontraktu leasingowego. W sensie cywilnoprawnym, cesjonariusz (osoba, która wstąpiła w miejsce dotychczasowego korzystającego) nabywa związane z tą umową prawa oraz przejmuje obowiązki. Na gruncie podatkowym taka zamiana do końca 2012 r. była ryzykowna dla cesjonariusza, gdyż organy podatkowe najczęściej nie respektowały tego następstwa (kontynuacji). Od 1 stycznia 2014 r., stosownie do art. 17a pkt 2 updop, w przypadku zmiany strony lub stron umowy leasingu, podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie. Oznacza to, że jeśli przy przelewie praw i obowiązków z umowy leasingu nie zostaną zmienione inne postanowienia tego kontraktu, to skrócony podstawowy okres obowiązywania umowy nie jest już przeszkodą w podatkowym rozliczeniu kosztów związanych z umową leasingu. Korzystający, który w drodze cesji stał się stroną umowy leasingu operacyjnego, ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość raty leasingowej. Ponadto ma możliwość wykupienia przedmiotu leasingu po cenie wykupu przewidzianej w umowie leasingu bez deklarowania przychodu z częściowo odpłatnego nabycia rzeczy. 5) Suma opłat w ponownej umowie leasingu Do końca 2012 r. ze względów podatkowych suma ustalonych przez strony opłat leasingowych powinna była odpowiadać co najmniej wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Od początku 2013 r. w przypadku ponownego leasingu, suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, powinna odpowiadać co najmniej wartości rynkowej przedmiotu leasingu, ustalonej na dzień zawarcia nowego kontraktu leasingowego (art. 17b ust. 1 pkt 3 i art. 17f ust. 1 pkt 2 updop). Nie ma przy tym znaczenia czy umowa zawierana jest z poprzednim korzystającym, czy z nowym podmiotem. 6) Opłaty po utracie przedmiotu leasingu a koszty uzyskania przychodów wyjaśnienie Ministerstwa Finansów Po wielu latach powszechnie obowiązującego przekonania, że opłaty leasingowe dokonywane po utracie przedmiotu leasingu nie są kosztem uzyskania przychodów, Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 7 lutego 2006 r., nr PB2AD-033-051-51/05 wyjaśniło, że jednak podatnik ma prawo zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Wyjaśnienie to jest nadal aktualne. 7) Interpretacje organów podatkowych moment potrącenia opłaty wstępnej leasingowej W przypadku leasingu operacyjnego przedmiot umowy zaliczany jest do składników majątkowych leasingodawcy. To on dokonuje odpisów amortyzacyjnych od przekazanego składnika majątku, a leasingobiorcę obciąża, zgodnie z zawartą umową, opłatami leasingowymi, w tym tzw. opłatą wstępną zwaną też czynszem inicjalnym. Generalnie opłaty te zaliczane są do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, czyli do tzw. kosztów pośrednich. Tego rodzaju koszty kwalifikowane są jako koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, chyba że dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego E. Belon, M. Mądryk PODATEK DOCHODOWY OD OSÓB PRAWNYCH W 2019 R. GOFIN Gorzów Wlkp., tel. 95 720 85 40

482 DZIAŁ IVa - Opodatkowanie stron umowy leasingu roku podatkowego. W takim przypadku podlegają potrąceniu proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d updop). Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (z pewnymi nieistotnymi w tym przypadku zastrzeżeniami) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop). Wątpliwości budzi, co należy rozumieć przez ujęcie kosztu w księgach? Organy podatkowe zasadniczo uważają, że dniem poniesienia kosztu jest dzień ujęcia wydatku w księgach rachunkowych jako koszt. Oznacza to, że jeżeli do celów rachunkowych wstępna opłata leasingowa jest rozliczana w czasie, to tak samo powinna być rozliczana w kosztach uzyskania przychodów. Z kolei sądy administracyjne są innego zdania. W orzecznictwie dominuje pogląd, zgodnie z którym dniem poniesienia kosztu pośredniego jest dzień ujęcia wydatku w księgach rachunkowych na jakimkolwiek koncie, niekoniecznie kosztowym. Należy zauważyć, że w kwestii kwalifikowania wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów w momencie zarachowania w księgach jako koszt, organy podatkowe zmieniają dotychczasowe stanowisko. Przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 kwietnia 2017 r., nr ITPB1/4511-318/16-2/ WM, w której organ interpretacyjny pod wpływem zapadłych w sprawie podatnika orzeczeń sądowych oraz ogólnie ukształtowanej linii orzecznictwa przyznał rację podatnikowi, gdy ten uznał, że pierwszą opłatę leasingową zalicza w całości do kosztów podatkowych w dacie poniesienia, tj. w dacie ujęcia w księgach na kontach rozrachunkowych. 8) Z orzecznictwa rozliczanie wstępnej opłaty leasingowej (...) wykładnia art. 22 ust. 5d updof (identyczne brzmienie ma art. 15 ust. 4e updop przyp. autora) nie wskazuje na odesłanie w kwestii ujęcia kosztu do prawa bilansowego. Przepis ten stanowi bowiem o dniu,»na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano)«, a nie o dniu,»w którym uznano za koszt w księgach«bądź»zaksięgowano jako koszt w księgach«. Poprzez regulację zawartą w tym przepisie ustawodawca zamierzał jedynie precyzyjnie uregulować dzień poniesienia kosztu podatkowego jako faktyczne ujęcie go w księgach. Nie uzależnił natomiast poniesienia kosztu od przyjętych przez podatnika zasad rachunkowości. Tym samym kwota wydatkowana przez spółkę na wstępną opłatę leasingową, jeżeli posiada wskazane wyżej cechy (tzn. ma charakter samoistny i bezzwrotny względem rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy, dotyczy nie tyle samego trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z przedmiotu leasingu, skoro od jej uiszczenia uzależnione jest zawarcie umowy i wydanie tego przedmiotu przyp. red.), może być jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, tj. ujęcia tego wydatku w księgach rachunkowych. (wyrok WSA w Bydgoszczy z 12 października 2016 r., sygn. akt I SA/Bd 527/16) cesja umowy leasingu a koszty u nowego korzystającego Przed dniem 1 stycznia 2013 r. ustawy o podatku dochodowym nie przewidywały możliwości zmiany korzystającego w trakcie trwania umowy leasingu. Dlatego po dokonaniu takiej zmiany należało zbadać, czy umowa nadal spełnia warunki dla uznania jej za umowę leasingu. Tak orzekł NSA w wyroku z 6 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1332/11. W uzasadnieniu wyroku NSA przypomniał, że w stanie prawnym sprzed 1 stycznia 2013 r. przystąpienie do umowy leasingu nowego korzystającego powoduje, że w pełni uzasadnio-

Opodatkowanie stron umowy leasingu (art. 17a-17l) 483 na jest konieczność zbadania, czy na dzień wstąpienia nowego korzystającego w stosunek leasingu, na miejsce dotychczasowego korzystającego, umowa ta stanowi podatkową umowę leasingu operacyjnego (art. 17b updop), czy stanowi podatkową umowę leasingu finansowego (art. 17f updop). Dopiero z dniem 1 stycznia 2013 r. ustawodawca dopuścił możliwość zmian podmiotowych w zawartych umowach leasingu z konsekwencjami w zakresie praw i obowiązków podatkowych. NSA stwierdził, że w sytuacji, gdy umowa nie spełnia warunków określonych w ustawach podatkowych, wówczas skutki podatkowe takiej umowy są takie same jak dla umów najmu i dzierżawy. Zaliczenie wówczas wydatków (u korzystającego) związanych z określoną umową następuje z uwzględnieniem generalnej zasady wynikającej z art. 15 ust. 1 updop. E. Belon, M. Mądryk PODATEK DOCHODOWY OD OSÓB PRAWNYCH W 2019 R. GOFIN Gorzów Wlkp., tel. 95 720 85 40

506 DZIAŁ V - Podstawa opodatkowania i wysokość podatku biorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym. 1b. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych. 1c. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do: 1) spółki dzielonej, 2) podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału: a) uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub b) składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym. 1d. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika. 1e. Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności. 2.-3. (uchylone) Przepis art. 19 ust. 1 updop zmieniony ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193). Przepis w nowym brzmieniu obowiązuje od 1 stycznia 2019 r. Zmiana dotycząca zdania wstępnego w art. 19 ust. 1 updop ma charakter dostosowawczy i polega na uwzględnieniu regulacji dotyczących dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia walut wirtualnych (art. 22d) oraz dochodów z niezrealizowanych zysków (art. 24f) jako odstępstwa od stawek podatku, o których mowa w tym przepisie. Od 1 stycznia 2019 r. ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2159) wprowadzono obniżoną stawkę CIT w wysokości 9% i jednocześnie uchylono stawkę w wysokości 15%. 9% stawka ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2019 r., z wyłączeniem dochodów podatników, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed 1 stycznia 2019 r. a zakończy po 31 grudnia 2019 r. do dochodów za ten rok stosuje się stawkę CIT według art. 19 updop jego dotychczasowym brzmieniu.

Wysokość podatku (art. 19) 507 1) Stawkę podatku w wysokości 9% mogą stosować podatnicy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. 9% stawka może być stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych. 2) Podmioty, które nie mogą stosować 9% stawki podatku wymienione są w art. 19 ust. 1a i 1b updop. 3) Podatnicy rozpoczynający działalność w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, co do zasady, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki w wysokości 9% za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej 1.200.000 euro. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału podatnicy będą obowiązani do stosowania stawki w wysokości 19%. 4) W ustawie z dnia 23 października 2018 r. (ustawie nowelizującej) zawarto przepisy, które nakazują, w określonych przypadkach, tymczasowo stosować stawkę CIT według art. 19 updop w jego dotychczasowym brzmieniu. Stosownie do art. 11 ustawy nowelizującej podatnicy, którzy w okresie od 20 listopada 2018 r., a przed 1 stycznia 2018 r.: 1) w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo 2) w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo 3) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r., w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy zmienianej w art. 2, albo 4) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo 5) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r., w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy zmienianej w art. 2 stosują w roku podatkowym rozpoczętym po dniu 31 grudnia 2018 r. przepis art. 19 ust. 1 updop, w brzmieniu dotychczasowym. W myśl art. 12 ustawy nowelizującej podatnicy, którzy w okresie od 20 listopada 2018 r., a przed 1 stycznia 2018 r.: 1) dokonali podziału, E. Belon, M. Mądryk PODATEK DOCHODOWY OD OSÓB PRAWNYCH W 2019 R. GOFIN Gorzów Wlkp., tel. 95 720 85 40

508 DZIAŁ V - Podstawa opodatkowania i wysokość podatku 2) wnieśli tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału: a) uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r., w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy zmienianej w art. 2, lub b) składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników stosują w roku podatkowym rozpoczętym po dniu 31 grudnia 2018 r. przepis art. 19 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym. Ponadto podatnicy CIT, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2019 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2018 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego stawkę według art. 19 updop, w brzmieniu dotychczasowym. Zgodnie z art. 19 ust. 1 updop w brzmieniu dotychczasowym (tj. przed 1 stycznia 2019 r.) podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i 24b, wynosi: 1) 19% podstawy opodatkowania, 2) 15% podstawy opodatkowania w przypadku: a) małych podatników, b) podatników rozpoczynających działalność w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność. 5) Stosowanie 9% stawki przy obliczaniu zaliczek patrz art. 25 ust. 1f i 1e updop. 6) Podstawowa stawka podatkowa podatku dochodowego od osób prawnych jest stawką liniową i wynosi 19% lub 9%. Podatek oblicza się mnożąc podstawę opodatkowania przez stawkę podatkową. 7) Podstawę opodatkowania oraz kwoty podatków, a także odsetki za zwłokę należy zaokrąglać do pełnych złotych. Przy czym końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych. Stanowi o tym art. 63 1 Ordynacji podatkowej. * * * Art. 19 ust. 4. (uchylony) Przepis uchylony z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193). Na podstawie tego przepisu podatkiem w wysokości 50% była opodatkowana różnica między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez organ podatkowy, jeżeli organ ten określi, na podstawie art. 11 updop (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.), dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji lub ujęciem innych zdarzeń, o których mowa w art. 9a updop (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.), a podatnik nie przedłożył temu organowi dokumentacji podatkowej. * * * Art. 19a (uchylony) Przepis uchylony z dniem 1 maja 2011 r. określał ulgę, z której mogli korzystać podatnicy prowadzący skład opałowy i wytwarzający w tym składzie biokomponenty z surowców własnych lub nabytych, w tym pochodzących z importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego. W ramach tej ulgi