18 testów TEST POTWIERDZENIA WYKRYWANIA PRZECIWCIAŁ ANTY-HIV 2 W SUROWICY / OSOCZU METODĄ IMMUNOBLOTU

Transkrypt

1 NEW LAV BLOT II 18 testów TEST POTWIERDZENIA WYKRYWANIA PRZECIWCIAŁ ANTY-HIV 2 W SUROWICY / OSOCZU METODĄ IMMUNOBLOTU Wyrób do diagnostyki in vitro Kontrola jakości producenta Wszystkie produkty wytwarzane i wprowadzane do obrotu przez Bio-Rad podlegają naszemu systemowi jakości poczynając od momentu otrzymania surowców aż do chwili wprowadzenia do obrotu ostatecznego produktu komercyjnego. Każda seria odczynników jest poddana kontroli jakości i jest dopuszczona do sprzedaży po spełnieniu określonych kryteriów jakości. Dane dotyczące procesu produkcji oraz kontroli jakości każdej serii produkcyjnej są archiwizowane u producenta.

2 SPIS TREŚCI 1 - ZASTOSOWANIE 2 - ZNACZENIE KLINICZNE 3 - ZASADA TESTU 4 - SKŁAD ZESTAWU 5 - ZALECENIA DLA UŻYTKOWNIKA 6 - HIGIENA I BEZPIECZEŃSTWO PRACY 7 - INNE NIEZBĘDNE MATERIAŁY 8 - PRZYGOTOWANIE ODCZYNNIKÓW 9 - PRÓBKI 10 - PROCEDURA 11 - WALIDACJA, ODCZYT I INTERPRETACJA WYNIKÓW 12 - CHARAKTERYSTYKA TESTU 13 - OGRANICZENIA TESTU 14 - LITERATURA 2

3 1- ZASTOSOWANIE TESTU Zestaw NEW LAV-BLOT II jest testem potwierdzenia przeznaczonym do wykrywania przeciwciał anty-hiv 2 w ludzkiej surowicy lub osoczu metodą immunoblotingu oraz określenia swoistości antygenowej podczas diagnostyki AIDS. 2- ZNACZENIE KLINICZNE Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS) rozpoznano i opisano jako dokładnie zdefiniowaną jednostkę chorobową w 1981 roku. Z limfocytów pacjentów, którzy zapadli na AIDS, wyizolowano trzy retrowirusy (LAV, HTLV III, ARV), należące do podrodziny Lentiviridae, nie rozróżnialne za pomocą konwencjonalnych testów serologicznych. W 1986 roku sklasyfikowano wszystkie trzy wirusy pod nazwą HIV. W 1986 roku wyizolowano od chorych na AIDS w Afryce Zachodniej nowy gatunek retrowirusa, nazwany LAV II / HIV 2. Wirus ten jest podobny do wirusa HIV 1 morfologicznie, i również ma tropizm do limfocytów ludzkich T4, na które wywiera podobny efekt cytopatyczny. Analiza genetyczna nowego wirusa wykazała różnice w porównaniu z HIV 1, zwłaszcza w białkach otoczki, i jednocześnie podobieństwo do wirusa STLV III. Jednocześnie okazało się, że w większości przypadków przeciwciała osób zarażonych wirusem HIV rozpoznają zarówno białka rdzeniowe wirusa HIV 1 jak i HIV 2. Tym niemniej, w niektórych surowicach nie udaje się wykazać obecności wirusa HIV za pomocą testów przeznaczonych do wykrywania wirusa HIV 1. Skrining polega na wykrywaniu przeciwciał w surowicy lub osoczu metodą immunoenzymatyczną. Zastosowane w tych testach antygeny nie wykluczają wystąpienia nieswoistych reakcji krzyżowych. Ze względu na znaczenie postawionej diagnozy, zaleca się potwierdzenie wyniku uzyskanego w metodzie skriningowej inną techniką. Metodą wykrywania wirusa HIV 1, rekomendowaną przez WHO jest immunobloting (Western blot). Metoda ta pozwala scharakteryzować przeciwciała, skierowane przeciwko antygenom białkowym wirusa, co jednocześnie potwierdza serokonwersję i eliminuje reakcje nieswoiste. Podczas diagnostyki AIDS niezbędne jest określenie, czy nastąpiło zakażenie wirusem HIV 1, czy wirusem HIV ZASADA TESTU W teście zastosowano metodę pośredniej reakcji ELISA przebiegającej na pasku nitrocelulozowym zawierającym wszystkie konstytutywne białka wirusa HIV 2 oraz wewnętrzną kontrolę anty-igg. Prążek odpowiadający kontroli wewnętrznej nie ma numeru i znajduje się na końcu paska, przed białkiem p16; służy on zarówno do kontroli dodania próbki i odczynników jak i kontroli prawidłowego wykonania testu. Na pasku nitrocelulozowym naniesione są inaktywowane białka wirusa HIV 2, uprzednio rozdzielone w żelu poliakrylamidowym zgodnie z ich ciężarem cząsteczkowym, w buforze zapewniającym warunki dysocjacji i redukcji. 3

4 Procedura obejmuje następujące etapy: 1. Rehydratacja paska 2. Inkubacja paska z próbkami badanymi lub surowicami kontrolnymi. Jeśli w próbce występują przeciwciała anty-hiv 2, zwiążą się one z określonymi białkami wirusowymi znajdującymi się na pasku. 3. Po etapie płukania, dodanie koniugatu przeciwciał anty-igg znakowanych fosfatazą alkaliczną, które podczas inkubacji zwiążą się z przeciwciałami anty-hiv 2 osadzonymi na pasku w poprzednim etapie. 4. Po kolejnym płukaniu i usunięciu nadmiaru koniugatu, następuje dodanie substratu dla alkalicznej fosfatazy, co ujawnia za pomocą reakcji barwnej aktywność enzymatyczną kompleksu związanego na fazie stałej. 5. Wystąpienie swoistych barwnych prążków potwierdza obecność przeciwciał anty-hiv 2 w surowicy. 4- SKŁAD ZESTAWU Wszystkie odczynniki zestawu przeznaczone są wyłącznie do diagnostyki in vitro. Każdy zestaw zawiera ilości odczynników pozwalające na wykonanie 18 oznaczeń. Oznaczenia mogą być wykonywane w niezależnych seriach oznaczeń. OZNACZENIE CHARAKTERYSTYKA ODCZYNNIKA OPAKOWANIE R1 Paski nitrocelulozowe HIV 2 Zawierają rozdzielone elektroforetycznie białka wirusa HIV 1 i kontrolę wewnętrzną anty-igg Paski znajdują się na jednorazowych tackach R2 Bufor do płukania / rozcieńczalnik (stężony 5x) Zawiera 0.5% chloroform R3 Kontrola ujemna Ludzka surowica ujemna pod względem antygenów HBs i przeciwciał anty-hiv 1, anty-hiv 2 i anty-hcv; konserwowana < 0.1% azydkiem sodu R4 Kontrola dodatnia anty-hiv 2 Ludzka surowica dodatnia pod względem przeciwciał anty- HIV 2, ujemna pod względem przeciwciał anty-hcv i antygenu HBs, inaktywowana termicznie konserwowana < 0.1% azydkiem sodu R5 Koniugat Przeciwciała kozie przeciwko ludzkim IgG znakowane fosfatazą alkaliczną; konserwowane < 0.1% azydkiem sodu R6 Substrat (BCIP/NBT) 5 bromo-4-chloro-3-indolylo fosforan (BCIP) + nitro-blue tetrazolium (NBT) 5- ZALECENIA DLA UŻYTKOWNIKA 18 pasków na 3 tackach (6 komór każda) 1 fiolka 100 ml 1 fiolka 0.2 ml 1 fiolka 0.2 ml 1 fiolka 40 ml 1 fiolka 40 ml Uzyskanie prawidłowego wyniku zależy od przestrzegania zasad Dobrej Praktyki Laboratoryjnej: Nie używać odczynników po upływie terminu przydatności. Podczas jednego oznaczenia używać wyłącznie odczynników o tym samym numerze serii. Uwaga: Podczas danego oznaczenia pod warunkiem stosowania tej samej serii w jednym 4

5 oznaczeniu można używać następujących odczynników z innej serii: buforu (oznaczonego: R2 na niebiesko) i roztworu substratu wywołującego reakcję barwną (R6). Przed użyciem przenieść odczynniki na 30 minut do temp. pokojowej (18-30 C) Unikać zanieczyszczenia podczas rekonstytucji odczynników. Używać dobrze umytego i wypłukanego wodą destylowaną szkła lub preferencyjnie materiałów jednorazowych. Do każdej badanej próbki zmieniać końcówkę pipety automatycznej. Nigdy nie używać tego samego pojemnika do nanoszenia koniugatu i roztworu wywołującego. Dokładnie nastawić objętości pobierane pipetą i sprawdzać prawidłowe pobieranie. Nie zmieniać procedury wykonania oznaczenia. Podczas każdego oznaczenia nastawiać surowice kontrolne. Nie dopuszczać do wysuszenia pasków pomiędzy etapem płukania a dodawaniem kolejnego odczynnika (odstęp nie powinien przekraczać 10 minut). Jeśli w roztworze substratu występują zawieszone cząstki, należy pozwolić im opaść przed pipetowaniem (nie interferują one z oznaczeniem). 6- HIGIENA I BEZPIECZEŃSTWO PRACY Wszystkie odczynniki zestawu służą do diagnostyki in vitro. Nie przenosić pasków gołymi rękami, używać plastikowej pęsety. Podczas pracy z odczynnikami i próbkami używać rękawiczek jednorazowych. Nie pipetować ustami. Ludzkie surowice używane do przygotowania kontroli ujemnej (R3) były ujemne pod względem przeciwciał anty-hiv 1 i anty-hiv 2, antygenów HBs oraz przeciwciał anty-hcv. Ludzkie surowice używane do przygotowania kontroli dodatniej (R4) były ujemne pod względem antygenów HBs oraz przeciwciał anty-hcv. Zostały one inaktywowane termicznie. Ponieważ nie ma metod absolutnie wykluczających obecność czynników zakaźnych, takich jak wirusy HIV, wirusy zapalenia wątroby typu B lub C, lub innych, odczynniki pochodzące z materiału ludzkiego oraz badane próbki powinny być uważane za materiał potencjalnie zakaźny i traktowane z należytą ostrożnością. Materiały mające kontakt z próbkami lub surowicami kontrolnymi, oraz z buforem, należy traktować jako skażone biologicznie i odpowiednio z nimi postępować. Unikać rozlania próbek i odczynników je zawierających. Zanieczyszczone powierzchnie czyścić 10% roztworem podchlorynu. Jeśli nastąpiło zanieczyszczenie kwasem, należy go najpierw zneutralizować dwuwęglanem sodu. Powierzchnie po traktowaniu wybielaczem przemyć wodą destylowaną i wysuszyć bibułą. Materiał używany do czyszczenia wyrzucić do pojemnika na odpady. Próbki, surowice kontrolne i materiały zanieczyszczone nimi zdekontaminować przed wyrzuceniem: 5

6 - przez moczenie w 5% podchlorynie sodu (1 objętość podchlorynu na 10 objętości zanieczyszczonego płynu lub wody) przez 30 minut w temp. pokojowej, - lub przez autoklawowanie w temp. minimum 121 C, przez co najmniej 2godziny. Autoklawowanie jest najlepszą metodą inaktywacji wirusów HIV i HBV. Uwaga: Nie autoklawować roztworów zawierających podchloryn sodu. Zawsze neutralizować i/lub autoklawować roztwory i inne płyny zawierające materiał biologiczny przed wylaniem do zlewu. Ze środkami chemicznymi należy postępować zgodnie z zasadami pracy laboratoryjnej. Niektóre odczynniki są konserwowane azydkiem sodu. Związek ten może reagować z miedzią i ołowiem, tworząc azydki metali o właściwościach wybuchowych. Aby zapobiec akumulacji azydku w zlewie i rurach, po wylaniu zinaktywowanych odczynników zawierających azydek spłukać zlew dużą ilością wody. 7- INNE NIEZBĘDNE MATERIAŁY Woda destylowana lub dejonizowana Cylindry miarowe na 100 ml, 250 ml i 500 ml Pipety z podziałką na 2 ml Pipety automatyczne lub półautomatyczne, pobierające 20 µl Rękawiczki jednorazowe Pompa próżniowa z kolbą ssącą Podchloryn sodu (wybielacz) Bibuła Pęseta Wytrząsarka 1, 2 lub 3-wymiarowa (mieszanie w celu homogenizacji środowiska reakcji i całkowitego zanurzenia pasków w trakcie mieszania). Pojemnik na materiał zakaźny i zanieczyszczone odpady Okulary ochronne 8- PRZYGOTOWANIE ODCZYNNIKÓW Zestaw zawiera odczynniki do wykonania 18 oznaczeń. Testy można wykonywać w niezależnych seriach oznaczeń. Odczynniki gotowe do użycia: R1: Paski nitrocelulozowe HIV 2 R3: Kontrola ujemna R4: Kontrola dodatnia anty-hiv 2 R5: Koniugat R6: Substrat (BCIP / NBT) Odczynniki do rekonstytucji R2: bufor do płukania / rozcieńczalnik (5x stężony) 6

7 Przygotowanie: Wstrząsnąć zawartość fiolki i rozcieńczyć wodą destylowaną 1:5 (np. na całą tackę potrzeba 30 ml buforu ml wody destylowanej), dobrze wymieszać. Przechowywanie: Zestaw, także po otwarciu, powinien być przechowywany w temp C, wówczas wszystkie odczynniki są trwałe zgodnie z datą ważności (z wyjątkiem specjalnych instrukcji). Rozcieńczony bufor do płukania / rozcieńczalnik (R2) jest stabilny w temp C przez miesiąc. Należy unikać zanieczyszczenia mikrobiologicznego odczynników. 9- PRÓBKI Próbki krwi należy pobrać zgodnie z rutynową procedurą. Do testu używać niezhemolizowaną, nierozcieńczoną surowicę lub osocze (pobrane na antykoagulant np. EDTA, heparynę, cytrynian). Jak najszybciej oddzielić surowicę lub osocze od skrzepu, aby nie dopuścić do hemolizy. Silna hemoliza może wpływać na wynik testu. Próbki zawierające widoczne agregaty odwirować przed oznaczeniem. Cząstki fibryny obecne w próbce mogą dać fałszywie dodatni wynik testu. Próbki mogą być przechowywane w temperaturze +2 do +8ºC, jeśli test będzie wykonany w przeciągu 24 godzin, lub mogą być zamrożone w temperaturze -20ºC przez kilka miesięcy. Zamrożone próbki osocza należy szybko rozmrozić przez umieszczenie na kilka minut w temp. 40ºC, aby ograniczyć precypitację fibryny. Próbki można rozmrozić i ponownie zamrozić najwyżej 3 razy. W razie potrzeby odwirować je po rozmrożeniu. Jeśli próbki będą przesyłane, należy je zapakować zgodnie z przepisami dotyczącymi transportu materiałów zakaźnych. NIE UŻYWAĆ PRÓBEK ZANIECZYSZCZONYCH, HIPERLIPEMICZNYCH LUB SILNIE ZHEMOLIZOWANYCH. UWAGA: Na wyniki testu nie ma wpływu zawartość 90 g/l albumin, 100 mg/l bilirubiny, lipemia na poziomie 36 g/l trioleiny (trójglicerydy) ani hemoliza wynosząca do 10 g/l hemoglobiny. 10- PROCEDURA 1. Przed użyciem przenieść odczynniki na 30 minut do temp. pokojowej w celu stabilizacji. Usunąć przezroczystą osłonę tacki. Sprawdzić, czy paski są położone na zewnątrz stroną zawierającą białka wirusa, na której znajdują się oznaczenia i numer. Ta strona pasków będzie się kontaktować z odczynnikami dodawanymi kolejno podczas testu. Paski należy przenosić za pomocą plastikowej pęsety. Nie pozwalać na ich wysychanie pomiędzy kolejnymi etapami oznaczenia (przerwy nie mogą być dłuższe niż 10 minut). Równolegle z badanymi próbkami zawsze należy oznaczać surowice kontrolne. Kontrola dodatnia jest niezbędna do walidacji testu i prawidłowej interpretacji uzyskanych prążków. 7

8 2. Do każdej komory dodać 2 ml zrekonstytuowanego buforu płuczącego / rozcieńczalnika. Inkubować 5 ± 1 minut w temp. pokojowej (18-30ºC) mieszając. 3. Do odpowiednich komór dodać po 20 µl próbek lub surowicy kontrolnej. Inkubować 2 godziny w temperaturze pokojowej (18-30ºC) mieszając. 4. Całkowicie osuszyć zawartość każdej komory przy pomocy pompy próżniowej z pułapką zawierającą środek dezynfekujący (podchloryn sodu w stężeniu 25%). Należy uważać, aby podczas aspiracji nie wessać paska, należy korzystać ze studzienki aspiracyjnej. Pomiędzy osuszaniem kolejnych próbek przemywać końcówkę ssącą, która kontaktuje się z próbkami, aby uniknąć krzyżowego zanieczyszczenia próbek. Przepłukać każdy pasek 2 ml rekonstytuowanego roztworu płuczącego / rozcieńczalnika i natychmiast zaaspirować płyn stosując zasady ostrożności jak wyżej. Każdy pasek przepłukać 2 razy za pomocą 2 ml zrekonstytuowanego buforu płuczącego / rozcieńczalnika; pozostawiając roztwór na 5 minut mieszając; po każdym płukaniu roztwór usunąć poprzez aspirację (tzn. razem trzy etapy płukania). 5. Do każdej komory nanieść po 2 ml koniugatu. Roztwór koniugatu powinien być uprzednio stabilizowany w temperaturze pokojowej. Inkubować przez 1 godzinę ± 5 minut w temperaturze pokojowej mieszając. 6. Płukanie: jak opisano w punkcie Do każdej komory nanieść po 2 ml roztworu substratu wywołującego reakcję barwną. Jeśli w fiolce z tym roztworem znajdują się zawieszone cząstki, należy pozwolić im opaść na dno przed pipetowaniem (nie interferują one z oznaczeniem). Inkubować mieszając i obserwować wystąpienie barwy. Na pasku, na który naniesiono kontrolną surowicę dodatnią muszą pojawić się prążki odpowiadające wszystkim białkom wirusa. (Czas wywołania reakcji barwnej minimum 5 minut). 8. Zatrzymać reakcję usuwając roztwór substratu i przemywając paski 3 razy wodą destylowaną. 9. Wysuszyć paski pomiędzy dwoma kawałkami bibuły w temperaturze pokojowej (18-30ºC). Ułożyć paski wg położenia znaku referencyjnego. Przed interpretacją sprawdzić ważność testu (walidacja). UWAGA: Nie zaklejać plastikowymi taśmami samoprzylepnymi pasków po stronie zawierającej białka wirusa. 11- WALIDACJA, ODCZYT I INTERPRETACJA WYNIKÓW Walidacja Prążki kontroli wewnętrznej anty-igg muszą mieć intensywną barwę. Kontrola ta służy potwierdzeniu dodania próbki i odczynników oraz wykonania testu zgodnie z procedurą. Brak lub słabe zabarwienie prążków kontroli anty-igg wskazuje na brak próbki lub odczynników lub postępowanie niezgodne z procedurą. Kontrola dodatnia: obecność prążków odpowiadających wszystkim białkom wirusa oraz prążka kontrolnego. 8

9 Kontrola ujemna: brak prążków odpowiadających białkom wirusa, obecność prążka kontrolnego. Odczyt O obecności w badanych próbkach przeciwciał przeciwko białkom wirusa HIV 2 świadczy wystąpienie barwnych prążków (niebiesko-purpurowych). Ich położenie odpowiada masie cząsteczkowej białek wirusa wymienionych w tabeli: WAŻNE Do lokalizacji i identyfikacji wykrytych przeciwciał należy używać kontroli dodatniej (patrz fot. str. 11) i sprawdzić, czy na każdym pasku pojawił się prążek kontroli wewnętrznej. Należy zinterpretować każdy specyficzny i odczytywalny prążek. OZNACZENIE GENOM RODZAJ BIAŁKA WESTERN BLOT GP 140 ENV Prekursor GP 105 i GP 36 Prążek o ± rozmytych brzegach GP 105/125 ENV Glikoproteina otoczki Prążek o rozmytych brzegach P 68 POL Odwrotna transkryptaza Wyraźny prążek P 56 GAG Prekursor białka rdzeniowego Wyraźny prążek GP 36 ENV Glikoproteina transbłonowa Prążek rozmyty P 34 POL Endonukleaza Wyraźny prążek* P 26 GAG Białko rdzeniowe Wyraźny prążek P 16 GAG Białko rdzeniowe Wyraźny prążek * Prążek P34 jest wyraźnym prążkiem lokującym się razem z rozmytym prążkiem GP36. Interpretacja WAŻNE Do identyfikacji wykrytych przeciwciał należy używać dodatniej surowicy kontrolnej i zawsze sprawdzać występowanie prążka kontroli wewnętrznej. INTERPRETACJA PROFIL Wynik dodatni ENV + GAG + POL ENV + GAG Wynik nieokreślony ENV + POL GAG + POL GAG POL ENV Wynik ujemny Prążki nie sklasyfikowane Brak prążków UWAGI: Wyniki dodatnie lub wyniki nieokreślone można otrzymać przez zanieczyszczenie próbki surowicą dodatnią. Można stosować także inne kryteria interpretacyjne. W Niemczech zalecana jest przez Niemieckie Stowarzyszenie Przeciwko Chorobom Wirusowym (DVV) następująca interpretacja [Wynik dodatni: obecność co najmniej jednego białka ENV i białka GAG lub POL. Wynik nieokreślony: profil nie odpowiadający powyższym kryteriom. Wynik ujemny: brak prążków. W ramach tej klasyfikacji, glikoproteiny GP105/125/140 są uważane za to samo białko]. 9

10 12- CHARAKTERYSTYKA TESTU Za pomocą zestawu NEW LAV BLOT II (NLB II) testowano próbki od dawców krwi (196) i od pacjentów hospitalizowanych (201), które zostały uprzednio oznaczone jako ujemne pod względem przeciwciał anty-hiv (EIA). Swoistość testu badano także za pomocą próbek ujemnych pod względem HIV, pobranych od pacjentów z innymi zakażeniami, jak różyczka, toksoplazmoza, zapalenie płuc, wirusowe zapalenie wątroby typu B, próbkach od kobiet ciężarnych i osób z dodatnim czynnikiem reumatoidalnym oraz na 39 próbkach uznanych za fałszywie dodatnie w teście EIA. W sumie razem na 119 próbkach trudnych. Wyniki interpretowano zgodnie z kryteriami podanymi w tabeli niniejszej instrukcji obsługi. Dla żadnej z 516 badanych próbek nie uzyskano wyniku dodatniego z użyciem testu NLB II. Dla 204 próbek, reaktywnych dla wirusa HIV w testach EIA i scharakteryzowanych jako HIV 2 za pomocą testów dyskryminujących HIV 1/ HIV 2, dodatni wynik uzyskano w przypadku 202 oznaczeń i nieokreślony dla 2 próbek. 41 próbek reaktywnych pod względem obecności przeciwciał anty-hiv 1 oraz anty-hiv 2zostało potwierdzone jako dodatnie w teście NLB II. Dla panelu 131 próbek anti-hiv 1 dodatnich, 110 próbek dało wynik nieokreślony i 21 wynik dodatni w teście New Lav Blot II. Badanie powtarzalności wewnątrz-testowej i pomiędzy-testowej nie wykazało rozbieżności wyników. 13- OGRANICZENIA TESTU Przestrzeganie procedury pozwoli uzyskać optymalne właściwości testu i prawidłowe wyniki. Równolegle z badanymi próbkami należy oznaczać kontrolną surowicę dodatnią. Jest ona niezbędna do walidacji testu i prawidłowej interpretacji prążków. Dodatni wynik testu skriningowego i ujemny wynik testu potwierdzenia można uzyskać u pacjentów w pierwszej fazie zakażenia; wynik ujemny wskazuje na brak przeciwciał anty-hiv, wykrywanych w teście NEW LAV BLOT II. Wynik taki nie wyklucza możliwości zakażenia HIV 1 / HIV 2. Oznaczenie należy powtórzyć z próbki pobranej później. Zmienność wirusa HIV 1 i HIV 2 może być przyczyną uzyskania wyników fałszywie ujemnych. Nie ma obecnie metody całkowicie wykluczającej zakażenie wirusem HIV. Stosując mniej restrykcyjne kryteria interpretacji, można inaczej sklasyfikować badane próbki. Niektóre próbki nieokreślone wg kryteriów podanych w tabeli, mogą zostać uznane za dodatnie wg innych kryteriów. Profil nieokreślony można uzyskać w kilku sytuacjach: podczas serokonwersji, zakażenia wirusem HIV 1 lub jako wynik reakcji krzyżowej z innymi retrowirusami. 10

11 14 - LITERATURA 1. CLAVEL F., BRUN-VEZINET F., GUETARD D. et al : LAV II : un second retrovirus associé au SIDA en Afrique de l Ouest C.R. Acad. Sc. Paris, 1986, 13, CLAVEL F., GUETARD D., BRUN-VEZINET F. et al : Isolation of a new human retrovirus from West African patients with AIDS. Science, 1986, 233, CLAVEL F., GUYADER M., GUETARD D. et al : Molecular cloning and polymorphism of the human immune deficiency virus type 2. Nature, 1986, 324, NEWMARK P.: AIDS in an African context. Nature, 1986, 324, BARRE-SINOUSSI F., CHERMANN J.C., REY F. et al : Isolation of a T-lymphotropic retrovirus from a patient at risk for acquired immunodeficiency syndrome (AIDS).Science, 1983, 220, POPOVIC M., SARNGADHARAN MG., READ E., GALLO RC. : Detection, isolation and continuous production of cytopathic retroviruses (HTLV II) from patients with AIDS and pre-aids, Science, 1984, 224, LEVY JA, HOFFMAN AD, KRAMER SM et al : Isolation of lymphocytopathic retroviruses from San Francisco patients with AIDS. Science, 1984, 225, KANKI P.J., ALROY J., ESSEX M. et al : Isolation of T-lymphotropic retrovirus related to HTLV III-LAV from wild caught African green monkeys. Science, 1985, 228, KANKI P.J., BARIN F., M BOUP S. et al : New human T-lymphotropic retrovirus related to Simian T-lymphotropic virus type III (STLV III Agm). Science, 1986, 232, BRUN-VEZINET F., REY M.A., KATLAMA et al.: HIV/LAV2 in AIDS and ARC patients : Clinical and virological studies. Lancet 11. JREY F., SALAUN D., LESBORDES J.L. et al : Evidence for HIV1 and HIV2 double infection in Central African Republic. Lancet, II, 1986, MOLBAK K., LAURITZEN E., FERNANDES D. et al.: Antibodies to HTLV IV associated with chronic, fatal illness ressembling slim disease. Lancet, II, 1986, BIBERFELD G., BOTTIGER B., BREDBERG-RADEN U. et al : Findings in fowe HTLV-IV seropositive women from West Africa. Lancet, II, 1986, ESTEBAN J.I., CHANG-CHIN T., KAY J.W.D. et al : Importance of Western Blot analysis in predicting infectivity of anti HTLV III/LAV positive blood. Lancet, II, 1985, LAURITZEN E., LINDHARDT BO.: Antibodies against human immunodeficiency (HIV) detected by immunoblotting. In Bjerrum OJ. Heegaard NHH. eds Handbock of immunoblotting of proteins-crc Press 16. TOWBIN H., STAEHLIN T., GORDON J.: Electrophoretic transfer of proteins from polyacrylamide gels to nitrocellulose sheets : procedure and some applications. Proc. Nat. Acad. Sci., USA, 1979, 76, SOUTHERN E.M. et al.: Detection of specific sequences among DNS fragments separated gel electrophoresis. J. Mol. Biol. 1975, 98, ARNHEIM N., SOUTHERN E.M. et al : Heterogeneity of the ribosonal genes in mice and men. Cell 1977, 11, KHYSE-ANDERSEN J. : Electroblotting of multiple gels : a simple apparatus without buffer-tank for rapid transfer of proteins. J. Biochem. Biophys. Meth., 1984, 10, JOHNSON D.A., GAUTSCH J.W., SPORTMAN J.R., ELDER J.H.T. : Improved technic utilizing non fat dry milk for analysis of proteins and nucleic acids transfer to nitrocellulose. Gene. Annals Techn., 1984, 1, 3-8

12 Uwaga: Szczegółowy obraz uzyskany w rzeczywistości może być różny od przedstawionego. Nie należy stosować załączonego fotogramu jako podstawy do końcowej interpretacji. W celu identyfikacji przeciwciał w próbce pacjenta, należy wykonać rozdział kontroli dodatniej (R4) oraz sprawdzać obecność prążka kontroli wewnętrznej (internal control) na każdym pasku. 11

13 IVD (GB) - CE marking (European directive 98/79/CE on in vitro diagnostic medical devices) (FR) - Marquage CE (Directive européenne 98/79/CE relative aux dispositifs médicaux de diagnostic in vitro) (ES) - Marcado CE (Directiva europea 98/79/CE sobre productos sanitarios para diagnóstico in vitro) (IT) - Marchiatura CE (Direttiva europea 98/79/CE relativa ai dispositivi medico-diagnostici in vitro) (DE) - CE Konformitätskennzeichnung (Europäische Richtlinie 98/79/EG über In-vitro-Diagnostika) (PT) - Marcação CE (Directiva europeia 98/79/CE relativa aos dispositivos médicos de diagnóstico in vitro) (SE) - CE-märkning (Europeiskt direktiv 98/79/EG om medicintekniska produkter för in vitro-diagnostik) (DK) - CE-mærkningen (Europa direktiv 98/79/EF om medicinsk udstyr til in vitro-diagnostik) (GR) - CE ( 98/79/CE in vitro ) (PL) - CE oznaczenie (Dyrektywa unijna 98/79/CE dotycząca produktów medycznych do badań in vitro) (LT) - CE ženklas (Europos sąjungos direktyva 98/79/CE dėl in vitro diagnostikos medicinos prietaisų) (HU) - CE jelzés (98/79/CE Európai Irányelv az in vitro orvosi diagnosztikai eszközökről) (EE) - CE märgistus (Euroopa direktiiv 98/79/CE in vitro diagnostikameditsiiniseadmete kohta) (SK) - CE označenie o zhode (Európska direktíva 98/79/CE pre in vitro diagnostické zdravotnícke postupy) (CZ) - CE značka (Evropská direktiva 98/79/CE o diagnostických zdravotnických prostředcích in vitro) (NO) - CE-merking (EU-direktiv 98/79/CE om medisinsk utstyr til in vitro-diagnostikk) (RO) - Marca CE (Directiva europeana 98/79/CE pentru dispozitive medicale de diagnostic in vitro) (BG) - СЕ маркировка (Европейска директива 98/79/CE за ин витро диагностичните медицински изделия) (GB) - For in vitro diagnostic use (GB) - Catalogue number (FR) - Pour diagnostic in vitro (FR) - Référence catalogue (ES) - Para diagnóstico in vitro (ES) - Número de catálogo (IT) - Per uso diagnostico in vitro (IT) - Numero di catalogo (DE) - In-vitro-Diagnostikum (DE) - Bestellnummer (PT) - Para uso em diagnóstico in vitro (PT) - Número de catálogo (SE) - In vitro-diagnostik (SE) - Katalognummer (DK) - In vitro diagnose (DK) - Katalognummer (GR) - in vitro (GR) - (PL) - Do stosowania in vitro (PL) - Numer katalogu (LT) - in vitro diagnostikai (LT) - Katalogo numeris (HU) - Csak in vitro diagnosztikai alkalmazásra (HU) - Cikkszám (EE) - In vitro diagnostiliseks kasutamiseks (EE) - Katalooginumber (SK) - Na diagnostiku in vitro (SK) - Katalógové číslo (CZ) - Pro diagnostiku in vitro (CZ) - Katalogové číslo (NO) - Til in vitro-diagnostikk (NO) - Katalognummer (RO) - Pentru diagnostic in vitro (RO) - Număr de catalog (BG) - За ин витро диагностика (BG) - Каталожен номер (GB) - Manufacturer (GB) - Authorised Representative (FR) - Fabricant (FR) - Représentant agréé (ES) - Fabricante (ES) - Representante autorizado (IT) - Produttore (IT) - Distributore autorizzato (DE) - Hersteller (DE) - Bevollmächtigter (PT) - Fabricante (PT) - Representante Autorizado (SE) - Tillverkad av (SE) - Auktoriserad representant (DK) - Fremstillet af (DK) - Autoriseret repræsentant (GR) - (GR) - (PL) - Producent (PL) - Upoważniony Przedstawiciel (LT) - Gamintojas (LT) - Įgaliotasis atstovas (HU) - Gyártó (HU) - Meghatalmazott Képviselő (EE) - Tootja (EE) - Volitatud esindaja (SK) - Výrobca (SK) - Autorizovaný zástupca (CZ) - Výrobce (CZ) - Zplnomocněný zástupce (NO) - Produsent (NO) - Autorisert representant (RO) - Producător (RO) - Reprezentant autorizat (BG) - Производител (BG) - Упълномощен представител (GB) - Batch code (GB) - Expiry date YYYY/MM/DD (FR) - Code du lot (FR) - Date de peremption AAAA/MM/JJ (ES) - Código de lote (ES) - Estable hasta AAAA/MM/DD (IT) - Codice del lotto (IT) - Da utilizzare prima del AAAA/MM/GG (DE) - Chargen-Bezeichnung (DE) - Verwendbar bis JJJJ/MM/TT (PT) - Código do lote (PT) - Data de expiração AAAA/MM/DD (SE) - Batchnr (SE) - Utgångsdatum ÅÅÅÅ/MM/DD (DK) - Batchkoden (DK) - Anvendes før ÅÅÅÅ/MM/DD (GR) - (GR) - YYYY/MM/DD (PL) - Numer serii (PL) - Data ważności YYYY/MM/DD (LT) - Serijos numeris (LT) - Galioja iki YYYY/MM/DD (HU) - Gyártási szám (HU) - Szavatossági idő ÉÉÉÉ/HH/NN (EE) - Partii kood (EE) - Aegumistähtaeg AAAA/KK/PP (SK) - Číslo šarže (SK) - Použiteľné do RRRR/MM/DD (CZ) - Číslo šarže (CZ) - Datum exspirace RRRR/MM/DD (NO) - Partikode (NO) - Utløpsdato ÅÅÅÅ/MM/DD (RO) - Număr de lot (RO) - Data expirarii AAAA/LL/ZZ (BG) - Партиден номер (BG) - Срок на годност година/месец/ден

14 (GB) - Storage temperature limitation (FR) - Limites de températures de stockage (ES) - Temperatura límite (IT) - Limiti di temperatura di conservazione (DE) - Lagertemperatur (PT) - Limites de temperatura de armazenamento (SE) - Temperaturbegränsning (DK) - Temperaturbegrænsning (GR) - (PL) - Temperatura przechowywania (LT) - Saugojimo temperatūriniai apribojimai (HU) - Tárolási hőmérsékleti határok (EE) - Piirangud säilitustemperatuurile (SK) - Skladovacia teplota od do (CZ) - Teplotní rozmezí od do (NO) - Oppbevaringstemperatur (RO) - Limitele de temperatură la stocare (BG) - Температурни граници на съхранение (GB) - Consult Instruction for use (FR) - Consulter le mode d'emploi (ES) - Consulte las instrucciones de uso (IT) - Consultare le istruzioni per uso (DE) - Siehe Gebrauchsanweisung (PT) - Consulte o folheto informativo (SE) - Se bruksanvisningen (DK) - Se instruktion før brug (GR) - (PL) - Sprawdź instrukcję (LT) - Ieškokite informacijos vartojimo instrukcijoje (HU) - Olvassa el a használati utasítást (EE) - Kasutamisel vaata instruktsiooni (SK) - Katalógové číslo (CZ) - Viz návod k použití (NO) - Se bruksanvisninger (RO) - Consultati prospectul de utilizare (BG) - Виж инструкцията за употреба

15 Bio-Rad 3, bd Raymond Poincaré Marnes-la-Coquette - France Tél.: /2009 Fax.: Code: