BOLKOWINKA NR 4/2012 Przedszkole Nr 63 Warszawa, ul. Bolkowska 4 tel www. przedszkole63.waw.pl

Transkrypt

1 BOLKOWINKA NR 4/2012 Przedszkole Nr 63 Warszawa, ul. Bolkowska 4 tel www. przedszkole63.waw.pl Drodzy Rodzice w Wasze ręce oddajemy drugi, w roku szkolnym 2012/2013, numer naszej Przedszkolnej gazetki. Życzymy przyjemnej lektury

2 W tym numerze: 1. Dojrzałość dziecka do podjęcia nauki w szkole 2. By pięknie mówić - kącik logopedyczny 3. Legenda Świętego Mikołaja 4. Cała Polska czyta dzieciom - Pomocnicy Św. Mikołaja 5. Co u nas słychać?- z życia Biedronek i Krasnali 6. Coś dla Przedszkolaka- dokończ, pokoloruj, zgadnij Z życia Przedszkola 8. Podziękowania

3 1. Dojrzałość dziecka do podjęcia nauki w szkole. Drodzy Rodzice- zbliża się czas, kiedy będziecie musieli podjąć decyzję- czy zerówka? Czy klasa pierwsza? Po diagnozie wstępnej znacie obecne umiejętności Waszych pociech. Postaramy się jeszcze raz przybliżyć Wam zagadnienie Dojrzałości szkolnej. Podjęcie przez dziecko obowiązku szkolnego wiąże się z początkiem nowego, bardzo ważnego etapu w życiu. Przechodząc z wieku przedszkolnego w wiek wczesnoszkolny ulega zmianie podstawowa forma działalności dziecka. Dotąd była to zabawa. Teraz będzie nauka. Osiągnięcia w nauce będą podstawowym kryterium oceny dziecka. Jednak, aby dziecko mogło sprostać wymaganiom szkolnym i w pełni się rozwijać musi osiągnąć dojrzałość szkolną. Każdy rodzic wiedzieć powinien, na czym polega dojrzałość szkolna. Najogólniej można powiedzieć, że jest to gotowość dziecka do rozpoczęcia nauki w szkole, uzależniona od osiągnięcia takiego stanu rozwoju fizycznego, emocjonalno społecznego i umysłowego, który umożliwia sprostanie obowiązkom szkolnym. Dojrzałość umysłowa dziecka przejawia się w zainteresowaniu nauką, zwłaszcza czytaniem, pisaniem, liczeniem, zaciekawieniem zjawiskami zachodzącymi w najbliższym otoczeniu,. Dziecko dojrzałe umysłowo potrafi skupić uwagę przez dłuższy czas na tej samej czynności, potrafi z uwagą śledzić treść opowiadanej czy czytanej bajki. Jego mowa jest poprawna pod względem artykulacyjnym, a słownictwo jest na tyle bogate, że bez problemu potrafi porozumiewać się z innym. Nie ma problemów ze zrozumieniem przekazywanych wiadomości, poleceń, instrukcji czy treści czytanego opowiadania, bajki, lektury. Dziecko 6 letnie ma już pewien bagaż doświadczeń, spostrzeżeń, który umożliwia mu rozwój wyobraźni i myślenia pojęciowego. Dziecko dojrzałe do szkoły potrafi doprowadzić rozpoczętą pracę do końca, bo ciekawi go wynik swoich poczynań. O poziomie umysłowym dziecka mogą świadczyć jego rysunki. Rysunki dzieci dojrzałych są bogate w treść, kolory, zawierają dużo szczegółów, są prawidłowo rozmieszczone na kartce. Przy odwzorowywaniu zachowany jest właściwy kierunek, od lewej do prawej krawędzi kartki i z góry na dół. Oceniając dojrzałość umysłową dziecka, bierze się pod uwagę również poziom rozwoju percepcji wzrokowej i koordynacji wzrokowo-ruchowej, oraz analizy i syntezy słuchowej. Te funkcje w dużej mierze decydują o opanowaniu umiejętności pisania i czytania. Dziecko dojrzałe społecznie prawidłowo nawiązuje kontakty z rówieśnikami i dorosłym, potrafi współżyć w zespole, przestrzegać reguł życia w zbiorowości, przestrzegać zawartych umów. Charakteryzuje go zdyscyplinowanie, obowiązkowość, samodzielność. Samodzielność dotyczy nie tylko czynności samoobsługowych jak ubieranie się, mycie, czesanie, ale dotyczy także samodzielnego przygotowania się do

4 lekcji, spakowania tornistra, a także samodzielnego podejmowania prawidłowych decyzji w różnych sytuacjach społecznych (np. przy przechodzeniu przez jezdnię). Od 6 latka wymaga się zrozumienia prostych sytuacji społecznych i rozeznanie, co jest dobre, a co złe (np. że nie wolno krzywdzić innych, niszczyć cudzej własności, przywłaszczać sobie znalezionych rzeczy). Dziecko dojrzałe społecznie dobrze się czuje w nowym środowisku szkolnym, z chęcią podejmuje zadania na rzecz innych np. dyżury. Przejawem niedojrzałości społecznej jest stałe absorbowanie uwagi nauczyciela, domaganie się ciągłego wyróżniania i dążenie do uprzywilejowanej pozycji w klasie. Dzieci niedojrzałe społecznie mogą też izolować się od grupy, stronić od kolegów, unikać wspólnych zabaw łatwo poddawać się dominacji kolegów, wykazywać bierność, nieśmiałość, lękliwość, małomówność. Dojrzałość fizyczna to ogólna sprawność organizmu i zdrowie dziecka. Długotrwałe choroby, defekty fizyczne i inne dolegliwości organizmu utrudniają pracę szkolną dziecka. Dziecko szkolne dysponować musi odpowiednim zasobem sił fizycznych i odpornością na zmęczenie. Wielogodzinne siedzenie w ławce, noszenie ciężkiego tornistra szkolnego i wykonywanie różnych zadań umysłowych jest trudne nawet dla dziecka zdrowego, silnego i sprawnego. Przy takich czynnościach jak pisanie, rysowanie, wycinanie, wydzieranie, konstruowanie, nawlekanie koralików i innych pracach plastyczno-technicznych potrzebna będzie dziecku dobra sprawność rąk, koordynacja ruchowa i koordynacja ruchowo-wzrokowa. W przeciwnym wypadku ruchy będą powolne, nieharmonijne, sztywne, kanciaste, mało precyzyjne. Mogą też występować współruchy, czyli niepotrzebne ruchy służące rozładowaniu nadmiernego napięcia np. poruszanie językiem przy pisaniu lub rysowaniu. Dziecko o prawidłowym rozwoju ruchowym potrafi przez chwilę stać na jednej nodze, skakać na jednej nodze, przeskakiwać przez przeszkody. Sześciolatek sprawnie i szybko biega, przy czym ruchy rąk i nóg są zharmonizowane. Dobra koordynacja ruchowa umożliwia mu jazdę na rowerze, na rolkach, na nartach. Dojrzałość emocjonalna to zdolność do przeżywania bogatego i zróżnicowanego świata uczuć, to odpowiednia do wieku umiejętność panowania nad swoimi emocjami i kontrolowania ich. Impulsywność reakcji u 6 latka ulega obniżeniu, zaś czas przeżywania różnych stanów wydłuża się. Uczeń dojrzały emocjonalnie odczuwa więź ze swoją grupą, z klasą, z panią. Przeżywa różne radości i smutki związane z życiem klasy. Dojrzały emocjonalnie 6 latek prawidłowo reaguje na pozytywne bądź negatywne uwagi dotyczące zachowania i postępów w nauce, nie załamuje się z byle powodów. Dziecko niedojrzałe emocjonalnie jest wybuchowe, drażliwe, agresywne, złości się lub płacze z błahego powodu, często popada w konflikty z kolegami. Może też być zahamowane, zalęknione, niepewne, napięte, nadwrażliwe, płaczliwe. Taki typ dziecka boi się głośniejszych uwag nauczyciela nawet, gdy nie dotyczą ich samych. Czasami skarżą się na bóle głowy, brzucha, bezsenność, bywa, że przed wyjściem do szkoły mają

5 wymioty, biegunkę. Na dojrzałość szkolną mają wpływ pewne czynniki, do których należą m. in.: - Czynniki indywidualne są to przekazane drogą genetyczną lub wrodzone właściwości organizmu, a przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego, podłoża wyższych czynności psychicznych. Należą tu również potrzeby, skłonności i dążenia dziecka. - Czynniki środowiskowe chodzi tutaj głównie o wpływy rodziny i przedszkola. Literatura podaje 3 główne grupy czynników rodzinnych mających wpływ na dojrzałość szkolną dziecka. Są to: Warunki materialne- od poziomu dochodów, sytuacji mieszkaniowej, wyposażenia gospodarstwa domowego zależy, jak rodzina będzie zaspokajała potrzeby dziecka, a więc czy będzie ono racjonalnie odżywiane, zaopatrzone w potrzebną odzież, czy będzie miało warunki do nauki, odpoczynku i zabawy. 1. Warunki kulturalne- jest to poziom wykształcenia rodziców, kultura językowa rodziny, potrzeby kulturalne, zasady wychowania dzieci, sposób spędzania czasu wolnego. Warunki kulturalne domu rodzinnego, a zwłaszcza poziom wykształcenia rodziców w istotny sposób wpływają na rozwój intelektualny i osiągnięcia szkolne uczniów. Rodzice wykształceni wykazują na ogół duże zainteresowanie problemami szkolnymi swoich dzieci, mają większe wymagania i aspiracje w stosunku do ich przyszłości oraz w większym stopniu pobudzają je do osiągnięć 2. Warunki społeczno psychologiczne- to: struktura rodziny, osobowość rodziców, stosunki między rodzicami, postawy rodziców wobec dzieci oraz atmosfera panująca w domu. Dla osiągnięcia dojrzałości szkolnej istotne jest, czy dziecko wychowuje się w rodzinie pełnej lub niepełnej, mało- czy wielodzietnej, dwu- czy trzypokoleniowej. Z reguły rodzina wielodzietna stwarza korzystne warunki dla rozwoju osobowości dziecka, gdyż zmusza do liczenia się z innymi, rozwija postawy opiekuńcze. Dzieci z rodzin wielodzietnych szybciej się usamodzielniają, osiągają wyższy poziom dojrzałości emocjonalnej, nie wykazują tendencji do przeceniania samego siebie, lepiej potrafią współdziałać z innymi. Jeśli jednak rodzina jest bardzo liczna, a warunki materialne bardzo skromne, to rodzice obarczeni nadmiarem obowiązków mają mało czasu dla dzieci, pozostawiają je same sobie, nie zaspakajając wszystkich ich potrzeb. Istotnym czynnikiem wpływającym na dojrzałość szkolną dzieci jest fakt uczęszczania do przedszkola. Dzieci o długiej karierze przedszkolnej wyróżniają się lepszym uspołecznieniem, niż inne dzieci oraz lepszym przygotowaniem do szkoły. 3.

6 Dziecko dojrzałe do nauki szkolnej potrafi: powiedzieć, jakie ma imię i nazwisko, ile ma lat, gdzie mieszka, opowiedzieć o pracy rodziców, narysować rysunek postaci ludzkiej: postać jest kompletna, części ciała są proporcjonalne do całości, części ciała są rozmieszczone właściwie, obchodzić się z przyborami do rysowania, malowania, pisania; nie wychodzić poza linie kolorując obrazek; nazwać to co narysowało, ciąć nożyczkami w linii prostej i krzywej; lepić z plasteliny, dobrać w pary przedmioty lub obrazki, klasyfikować je wg określonej zasady, np. owoce, pojazdy, zwierzęta, łączyć zbiory wg określonej cechy, np. wielkość, kolor, wskazać różnice w pozornie takich samych obrazkach, rozpoznać różne dźwięki z otoczenia, np. głosy zwierząt, liczyć kolejno do 10 ; po przeliczeniu liczmanów powiedzieć, ile ich jest, dokonywać dodawania i odejmowania na konkretach w zakresie 10 ma dobrą koncentrację uwagi, jest zainteresowane pracą i jej efektami, jest odporne na niepowodzenia, jest wytrwałe przy dłuższym wysiłku, prawidłowo wymawiać wszystkie głoski, nazwać głoskę na początku i na końcu wyrazu, różnicować wyrazy o podobnym brzmieniu, np. kran tran, góra kura, bada pada, podzielić zdanie na wyrazy, wyrazy na sylaby, opowiedzieć treść obrazka posługując się mową zdaniową, rozwiązać proste zagadki, uważnie słuchać przez dłuższą chwilę opowiadania, bajki, muzyki, wykonać proste ćwiczenia gimnastyczne; uczestniczyć w grupowych zabawach ruchowych, wskazać lewą i prawą stronę swego ciała i osoby stojącej na wprost, doprowadzić do końca rozpoczętą zabawę, pracę, w trudniejszych sytuacjach zwrócić się o pomoc do osoby dorosłej, zgodnie bawić się z rówieśnikami współdziałać, czekać na swoją kolej, działać sprawnie; umieć podporządkować się słownym poleceniom, wykonać podstawowe czynności samoobsługowe: samodzielnie zjeść, ubrać się, umyć, zawiązać sznurowadła, zapiąć guziki, zamki ma dobre tempo pracy, sześciolatek potrafi nawiązać kontakty z rówieśnikami i dorosłymi, jest wrażliwy na opinię nauczycieli i innych osób dorosłych.

7 2. By pięknie mówić - kącik logopedyczny. Opóźniony rozwój mowy Opóźnienie rozwoju mowy (mówienia i rozumienia bądź tylko mówienia lub rozumienia) występuje wtedy, gdy proces kształtowania i rozwoju mowy w aspektach: fonetycznym, gramatycznym, leksykalnym, ekspresyjnym (we wszystkich bądź w niektórych) ulega opóźnieniu i przebiega niezgodnie z normą przewidzianą dla danej grupy wiekowej. W każdej sytuacji, gdy mowa jest opóźniona w stosunku do rówieśników, stwierdza się opóźnienie jej rozwoju. Literatura przedmiotu opisuje dwa podstawowe typy opóźnień rozwoju mowy: samoistne opóźnienie rozwoju mowy (SORM) jest następstwem zakłóceń procesu rozwojowego, którego przyczyny związane są z indywidualnym tempem i rytmem rozwoju dziecka; niesamoistny opóźniony rozwój mowy (NORM), który jest następstwem zaburzeń o określonej etiologii, np. upośledzenia motoryki mowy, upośledzenia sensorycznego, zaburzenia neurologicznego, zaburzenia psychicznego, deprywacji środowiskowej. Ustalenie przyczyn pozwala na trafne zdiagnozowanie opóźnienia i opracowanie odpowiedniego programu terapeutycznego. OPÓŹNIENIE PROCESU KSZTAŁTOWANIA LUB/I ROZWOJU MOWY (ORM) jest wynikiem: zaburzeń rozwoju zakłóceń rozwoju (mają patologiczny charakter - wrodzony (nie ma patologicznego charakteru albo nabyty, mowa rozwija się na zjawisk, mowa rozwija się na nieprawidłowym podłożu, tzn. nie ma prawidłowym podłożu) warunków anatomicznych czy psychoneurologicznych do jej rozwoju) które prowadzą do: samoistnego opóźnienia rozwoju mowy niesamoistnego opóźnienia rozwoju mowy SORM NORM do których zalicza się: normalne odmiany rozwoju, takie jak: NORM towarzyszące specyficznym - wycinkowe opóźnienie rozwoju mowy, zaburzeniom rozwojowym, wynikające z indywidualnego rytmu i - NORM towarzyszące parcjalnym tempa rozwojowego dziecka, zaburzeniom rozwojowym, - zespół opóźnienia mowy czynnej - NORM będące następstwem (dziecko zaczyna mówić później i dalszy rozległych zaburzeń rozwojowych. rozwój jego mowy przebiega z pewnymi

8 trudnościami), - opóźnienie rozwoju artykulacji (dawniej: dyslalię rozwojową), - rozwojowa (fizjologiczna) niepłynność mowy (dawniej: jąkanie rozwojowe) Głębokość opóźnienia ustala się na podstawie badań testowych, wywiadu i obserwacji. Według wskaźników opracowanych przez H. Spionek należy przyjąć, że poważny stopień ORM jest wtedy, gdy mowa dziecka: rocznego jest na poziomie dziecka półrocznego (dziecko jedynie gaworzy), 2-letnie jest na poziomie mowy dziecka rocznego (wymienia kilka słów), 3-letniego jest na poziomie mowy dziecka 1,5 rocznego (tworzy jedynie równoważniki zdań, a słownictwo jest na poziomie dziecka 1,5 rocznego), 4-letniego jest na poziomie mowy dziecka 2-letniego (formułuje zdania proste, słownictwo czynne jest na poziomie dziecka 2-letniego, tj. około 300 słów), 5-letniego jest na poziomie mowy dziecka 2,5-letniego (nadal zdania proste, słownictwo na poziomie dziecka w wieku 2,5 lat), 6-letniego jest na poziomie dziecka 3-letniego (pojawiają się zdania złożone, dziecko wymawia słów), 7-letniego jest na poziomie mowy dziecka 3,5-letniego. Lżejszy stopień opóźnionego rozwoju mowy jest wtedy, gdy występuje mniejsze odchylenie czasowe w pojawianiu się kolejnych stadiów rozwojowych mowy. Wg H. Spionek lekki stopień opóźnienia rozwoju mowy można stwierdzić wówczas, gdy mowa dziecka 2-letniego jest na poziomie rozwoju dziecka 1,5 rocznego lub gdy u 7-8-latka rozwój mowy jest charakterystyczny jak u dzieci 5-6-letnich. 3. Legenda Świętego Mikołaja. Dawno, dawno temu w Mirze na terenach dzisiejszej Turcji mieszkał mały chłopiec. Na imię miał Mikołaj i pochodził z bardzo bogatej rodziny. Jego rodzice kupowali mu najlepsze zabawki, najpiękniejsze stroje. Nigdy nie brakowało mu strawy na stole, a potrawy jakie jadał były zawsze bardzo smaczne. Chłopiec lubił obserwować otaczający go świat i bardzo smuciło go, iż inne dzieci nie mają takiego dostatku jak on. Na świecie panowały bowiem: wielka bieda, głód i zarazy spowodowane licznymi wojnami oraz klęskami nieurodzaju.

9 Mikołaj długo myślał czym spowodowany jest niedostatek innych i doszedł do wniosku, że Bóg ma na świecie tyle pracy, iż nie jest w stanie zadbać o wszystkich ludzi w tym samym czasie. Postanowił pomóc Stwórcy w opiekowaniu się biednymi. Zawsze idąc do kościoła zabierał ze sobą tyle jedzenia i różnych łakoci ile tylko mógł unieść. Rozdawał je później biednym dzieciom i obserwował radość jaką wzbudzały w nich jego podarunki. Jego rodzice obserwowali te uczynki i cieszyli się, że mają takiego dobrego syna. Mówili, że wyrośnie na wspaniałego człowieka. Kiedy Mikołaj dorósł odziedziczył ogromną fortunę. Uznał, że nie potrzebuje takiego bogactwa i zaczął je rozdawać potrzebującym. O jego uczynkach oraz wielkiej pobożności mówiono w całej Mirze. Mieszkańcy tak go podziwiali, że został wybrany na biskupa. Pewnego razu Mikołaj spacerował ulicami i swoim zwyczajem obserwował życie miasta. Jego uwagę przykuła kłótnia dwóch mężczyzn. Jeden z nich domagał się od drugiego zwrotu długu lub oddania córek w niewolę w celu spłaceniu należności. Dłużnik miał oddać pieniądze lub wolność córek do następnego poranka. Czasu do działania nie zostało dużo, bo słońce już zachodziło. Mikołaj pobiegł do domu. Chwycił swój worek, w którym zazwyczaj nosił żywność dla ubogich i zaczął wkładać do niego rożnego rodzaju kosztowności. Kiedy worek był pełny, zaniósł go pod dom dłużnika. Wszyscy już spali, bo był środek nocy. Na szczęście okno było otwarte. Mikołaj wrzucił przez nie zawartość swojego worka. Do domu wracał wielce uradowany, że znów spełnił dobry uczynek i pomógł Bogu przy wybawianiu ludzi z ich nieszczęść. Postanowił, że pozna piękne córki uratowanego mężczyzny z trzema oficerami, których również niedawno wybawił z opresji. Następnego dnia dłużnik obudził się rozpaczając, iż jego córki stracą wolność. Lecz kiedy wszedł do pomieszczenia z otwartym oknem, nie mógł uwierzyć własnym oczom. Na podłodze przed nim leżała bowiem wielka góra kosztowności. Nie wiedział skąd one się wzięły, ale czuł, że Bóg ulitował się nad jego nieszczęściem. Bogactwa wystarczyło zarówno na spłatę długu, jak i posag dla córek, które niedługo po tym dniu poznały trzech wspaniałych oficerów. Pan Bóg od dawna obserwował uczynki Mikołaja. Podobało Mu się jak biskup pomaga bliźnim. Zaś po tej nocy, kiedy mężczyzna pomógł dłużnikowi i jego córkom postanowił, że Mikołaj powinien zostać świętym. Dał też biskupowi możliwość robienia tego co kochał najbardziej, a więc uszczęśliwiania ludzi i wspierania najuboższych. I tak Bóg dał Mikołajowi dom na dalekiej północy, gdzie święty zbiera przez cały rok siły, aby przez jedną noc w roku przynieść prezenty dla wszystkich dzieci na świecie. Dzieci zaś co roku czekają na tę magiczną noc i marzą, że uda im się spotkać Świętego Mikołaja. Źródło:

10 4. Cała Polska czyta dzieciom Pomocnicy Św. Mikołaja. W pewnym miasteczku, otoczonym sosnowym lasem i zamieszkałym wyłącznie przez duże i małe misie, żył stary listonosz Barnaba. Co roku, gdy zbliżał się grudzień, torba listonosza pęczniała od kart i listów do świętego Mikołaja. Listonosz Barnaba zawsze w porę dostarczał świętemu Mikołajowi kolorowe listy i nigdy nie zdarzyło się, aby jakiś mały miś nie dostał wymarzonego prezentu. Tego roku, gdy zaniósł listy na polanę świętego Mikołaja, zobaczył przypiętą do skrzynki kopertę z napisem: DLA LISTONOSZA BAR-NABY. Był to list od świętego Mikołaja, w którym prosił Barnabę, aby w jego zastępstwie doręczył prezenty wszystkim misiom z miasteczka. -Ładna historia! -Miś Barnaba złapał się za głowę. -Jak ja sobie z tym wszystkim poradzę? Moja torba nie pomieści tylu zabawek! Przydałyby się sanie. -Barnaba wrzucił przyniesione listy do skrzynki i wrócił do domu. A tam powitały go wnuki: Marek i Darek, którzy przyjechali na święta do dziadków. Barnaba cicho poszeptał ze swoją żoną i oboje zabrali się do pracy. Dziadek w warsztacie coś piłował, wbijał gwoździe, a babcia siadła w fotelu i szyła. -Co to będzie, babciu? -dopytywali się Marek i Darek. -To przypomina ogromny worek! Co najmniej taki, jakiego używa święty Mikołaj... -A dziadek przybił płozy do babcinego kufra -powiedział Darek do Marka. -I zrobił z niego sanie prawie takie, jakimi jeździ święty Mikołaj! -A więc to tak!!! -zawołali obaj i fiknęli z radości po kilka koziołków. -Dziadku, babciu, my już wszystko wiemy! -Słyszysz, Adelciu? -roześmiał się Barnaba. A to spryciarze! Skoro tak, zabiorę was ze sobą na polanę świętego Mikołaja. Pomożecie mi przywieźć prezenty dla misiów z całego miasteczka -Hurra! -wrzasnęli chłopcy. Wieczorem cała czwórka wyruszyła na polanę, ciągnąc ze sobą sanie, na których leżał worek. Gdy przybyli na miejsce, zobaczyli za kępą jałowców rozłożony na śniegu duży dywan, a na nim piętrzące się kolorowe prezenty. Do każdego z nich był przypięty kartonik z imieniem misia z miasteczka. -No, smyki, teraz do roboty! -zawołał dziadek. Marek i Darek pobiegli do sań i wyciągnęli z nich wielki, kolorowy worek. Ładowanie prezentów zajęło sporo czasu, ale w końcu cała czwórka ruszyła w powrotną drogę. Gdy znowu znaleźli się w miasteczku, Marek i Darek natychmiast chcieli

11 odszukać swoje prezenty, ale babcia stanowczo się na to nie zgodziła i zapędziła ich do łóżek. A dziadek Barnaba powiedział: -Dziękuję wam, smyki! Dalej już sobie sam poradzę. Nie na darmo jestem listonoszem. Znam adres każdego małego misia. A wy jeszcze tej nocy śnijcie o prezentach. Dobranoc... Rankiem następnego dnia wszystkie misie z małego miasteczka znalazły przed drzwiami mieszkań wymarzone zabawki: klocki, piłki, samochody... słowem to, czym chętnie bawią się wszystkie dzieci. Marek i Darek cieszyli się z prezentów tak samo, jak inne misie, chociaż oprócz dziadka i babci tylko oni wiedzieli, kto w tym roku pomógł świętemu Mikołajowi. Autor: Marek Głogowski 5. Co słychać u......krasnali Z dziennika Małego Podróżnika... Witamy serdecznie w końcówce starego roku. Ostatnie miesiące były pełne wrażeń i chcielibyśmy się nimi podzielić. Otóż: W październiku uczestniczyliśmy w dwóch wyjazdowych wycieczkach. Na początku miesiąca wyruszyliśmy do Teatru Powszechnego na spektakl teatralny pt. Przygody Małego M. Zwiedziliśmy teatr i mieliśmy okazję porozmawiać z prawdziwymi aktorami. Natomiast ostatniego dnia października wybraliśmy się do Muzeum Chopina. Dowiedzieliśmy się wielu ciekawostek o kompozytorze oraz poznaliśmy jedną z legend warszawskich Legendę o Złotej Kaczce. Atrakcji nie zabrakło również w przedszkolu: odwiedziła Nas Pani Basia Ciemska, z którą ułożyliśmy piramidę najzdrowszych produktów; odwiedzili nas bracia bliźniacy: policjant i lekarz, z którymi utrwalaliśmy zasady bezpieczeństwa; z koncertem zawitali muzycy z Filharmonii Przedszkolaka. Obchodziliśmy również Święto Marchewki- w tym dniu wszystko było pomarańczowo-marchewkowe. Oj działo się... W listopadzie poznaliśmy więcej legend związanych z Naszą Stolicą (O księciu Niedźwiedziu, O Warsie i Sawie, O Bazyliszku). Wspólnie odbudowaliśmy Warszawę (wykonaliśmy budynki z kartonów- poznaliśmy pojęcia kąty proste, prostopadłościan, sześcian ) i najważniejsze... Wzięliśmy udział w Spartakiadzie Przedszkolaków (relacja wideo na stronie: )

12 A teraz Grudzień. Odwiedził Nas Święty Mikołaj oraz przygotowaliśmy występ jasełkowy, na którym obecni byli Nasi Kochani Rodzice. Dziękujemy Wam za okazane Nam wsparcie. Przed Nami jeszcze wiele atrakcji i mnóstwo pracy. O efektach opowiemy niebawem... Z pozdrowieniami Krasnale...Biedronek Uwaga- witamy ponownie. Oto serwis najnowszych wiadomości o nas. Wiele się działo. Nasze kochane panie każdego dnia przygotowywały dla nas ciekawe zajęcia i zabawy. Dzięki temu wiemy już więcej o otaczającym nas świecie. W naszych zbiorach jest już wiele różnorodnych prac, które podziwiał każdy odwiedzający nasze przedszkole. Codziennie było wiele małych i dużych radości, bywały też nieraz smuteczki i niechciane spory. Jednak dzięki istniejącym zasadom, szybko wracała zgoda i znów było miło i wesoło. Co było: Październik- wielkie wydarzenie: Uroczystość Pasowania na przedszkolaka Były wierszyki, piosenki, wspólna zabawa z Rodzicami. Wszystkim zebranym mocno biły serca podczas składania przyrzeczeń. Najsłodszym momentem był pyszny poczęstunek, przygotowany dzięki staraniom Rodziców- najwspanialszy tort świata, w kształcie biedronki. Kochani Rodzice!- DZIĘKUJEMY!!!!!! Listopad- uczyliśmy się, co oznacza Mały Patriota. Wiemy, że jesteśmy Polakami, mieszkamy w Polsce. Znamy nasze godło i barwy flagi. Wiemy co to Święto Niepodległości. Wśród różnych zajęć, znalazło się miejsce na magię i wróżby andrzejkowe. Grudzień- zaprosiliśmy naszych bliskich na kolędowy Wieczór Wigilijny. Było wigilijnie, świątecznie i aniołkowo. Co będzie: Styczeń- tym razem przygotujemy niespodziankę dla naszych kochanych Babć i Dziadków. Ponieważ w tym czasie będzie królował Karnawał, nie może nas zabraknąć na balu karnawałowym w naszym przedszkolu. DO ZOBACZENIA Pozdrawiamy- Biedronki

13 6. Coś dla Przedszkolaka- dokończ, pokoloruj, zgadnij... Pokoloruj obrazek

14 7. Z życia Przedszkola. Co już było 7 wrzesień- teatrzyk Jaś i Małgosia 19 wrzesień- Jesienny musical - przedstawienie muzyczne 20 wrzesień- wycieczka do Kampinoskiego Parku Narodowego 21 wrzesień- koncert muzyków z Filharmonii Przedszkolaka 21 wrzesień- malowanie Wspomnienia wakacji u Krasnali 25 wrzesień- spotkanie z Malarzem 27 wrzesień- wizyta Wodza Indiańskiego 28 wrzesień- Festyn Integracyjny w Parku Sowińskiego 3 październik- wizyta Pani B. Ciemskiej 10 październik- wyjazd do Teatru Powszechnego 17 październik- Urodziny Marchewki - impreza przedszkolna 23 październik- Biedronkowe Pasowanie na Przedszkolaka 26 październik- koncert muzyków z Filharmonii Przedszkolaka 29 październik- Zając Wiercipięta - teatrzyk 30 październik- wycieczka do Muzeum Chopina 16 listopad- W świecie bajki przez Europę - spektakl muzyczny 25 listopad- Spartakiada Przedszkolaków 7/10 grudzień- warsztaty plastyczne z Rodzicami 18 grudzień- W oczekiwaniu na Świętego Mikołaja 18 grudzień- Spotkanie Wigilijne u Krasnali 19 grudzień- Spotkanie Wigilijne u Biedronek Co będzie 21 grudzień- koncert muzyków z Filharmonii Przedszkolaka 11 styczeń- Szecherezada- spektakl muzycznych 17 styczeń- Bal Karnawałowy styczeń- Dzień Babci i Dziadka 18 luty- Koziołek Matołek - teatrzyk marzec- Wielkanocne tradycje- spotkanie w grupie 22 kwiecień- Świerkowy pajacyk - teatrzyk 16 maj- Złota rybka - teatrzyk maj- Dzień Mamy i Taty w Przedszkolu 4 czerwiec- Festyn Rodzinny czerwiec- Zakończenie roku WAKACJE ;)

15 8. Podziękowania. Drodzy Rodzice, dziękujemy Wam serdecznie za zaangażowanie w życie Naszego Przedszkola Szczególnie gorąco pragniemy podziękować Rodzicom Biedronek- za wielkie zaangażowanie w przygotowanie "Pasowania" Krasnali- za aktywny udział w "Spartakiadzie Przedszkolaków" Maji W. za artykuły papiernicze i higieniczne Mikołaja za artykuly papiernicze Wszystkim Rodzicom za właczenie się w akcje charytatywne odbywające się w Naszym Przedszkolu ("Psia Gwiazdka", "Góra Grosza" a w szególności za akcję szlachetnej paczki "DzieciDzieciom") oraz za pomoc w organizację Spotkań Wigilijnych Rodzicom z Rady Rodziców- a szczególności Państwu Zejglicza nowoczesny komputer DZIĘKUJEMY

16 Przedszkolakom i Ich Rodzicom życzymy aby Święta Bożego Narodzenia i Wigilijny wieczór upłynęły w szczęściu i radości przy staropolskich kolędach i zapachu świerkowej gałązki. Pracownicy Przedszkola Nr 63