Warszawa AUTOREFERAT. Dr n.med. Dariusz Dziedzic. Klinika Chirurgii. Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc, Warszawa

Transkrypt

1 Warszawa AUTOREFERAT Dr n.med. Dariusz Dziedzic Klinika Chirurgii Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc, Warszawa

2 1) Imie i nazwisko: Dariusz Dziedzic 2) Posiadane dyplomy, stopnie naukowe z podaniem nazwy, miejsca i roku ich uzyskania oraz tytuł rozprawy doktorskiej.zawodowe: 1993 Lekarz dyplom ukończenia Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej we Wrocławiu (obecnie Wrocławski Uniwersytet Medyczny) 1996 Specjalista I stopnia z chirurgii ogólnej Wydział Zdrowia Urze du Wojewódzkiego we Wrocławiu 2000 Specjalista chirurgii klatki piersiowej dyplom uzyskania specjalizacji 2-go stopnia w zakresie chirurgii klatki piersiowej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie 2003 Europejska specjalizacja z chirurgii klatki European Board Of Thoracic and Cardiovascular Surgeons (EBTCS) , Wiedeń 1998 doktor nauk medycznych dyplom uzyskania stopnia naukowego po rozprawie doktorskiej pt: "Badania nad gojeniem się kikuta oskrzelowego po zamknięciu szwem mechanicznym" promotor: Prof. dr hab. med. Tadeusz M.Orłowski Rada Naukowa Akademii Medycznej im Piastów Śląskich we Wrocłąwiu Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych : Klinika Chirurgii, Dolnośląskie Centrum Gruźlicy i Chorób Płuc, ul.grabiszyńska 105, Wrocław :Studia doktoranckie - Klinika Chirurgii, Akadamia Medyczna im Piastów Śląskich we Wrocławiu (obecnie): Klinika Chirurgii, Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 2

3 Warszawie, ul. Płocka 26 Od 1998 roku Kierownik Pracowni Endoskopii Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie Szkolenia zagraniczne: 1994 staz w Klinice Chirurgii Ogólnej, Knappschaftskrankenhaus, Bochum, Niemcy 1996 Advanced course of video-thoracoscopic surgery, European Institute of Telesurgery/IRCAD University Hospital, Strasbourg, Francja 1998 stypendium ufundowane przez The Japanese Council For Medical Training, Klinika Chirurgii, Toranomon Hospital, Tokio, Japonia 2000 stypendium DAAD (Deutsche Akademische Austauschdienst), Klinika Chirurgii, Kolonia, Niemcy 2011-VATS MasterClass Covidien European Training Centre, Elancourt, Francja 4) Wskazane osiagniecia wynikajace z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym (Dz. U. nr 65, poz. 595 ze zm.): Cykl prac zrealizowanych w obszarze badawczym: Nowe czynniki prognostyczne w chirurgicznym leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca i ich wpływ na klasyfikację TNM. a) autor/autorzy, tytuł/tytuły publikacji, rok wydania, nazwa wydawnictwa 1. Dziedzic D, Rudzinski P, Langfort R, Orlowski T.M.on behalf of the Polish Lung Cancer Study Group (PLCSG) Log odds of positive lymph nodes as a novel prognostic indicator in NSCLC staging. Surg Oncol 2017;26:80-85 Impact factor Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 3

4 KBN/MNISW Dziedzic D, Rudzinski P, Langfort R, Orlowski T; Polish Lung Cancer Study Group (PLCSG). Results of surgical treatment and impact on T staging of non-small-cell lung cancer adjacent lobe invasion. Eur J Cardiothorac Surg Sep;50(3): doi: /ejcts/ezw110. Epub 2016 Mar 31. Impact factor KBN/MNISW Dziedzic D, Rudzinski P, Langfort R, Orlowski T; Polish Lung Cancer Study Group (PLCSG). Risk Factors for Local and Distant Recurrence After Surgical Treatment in Patients With Non-Small-Cell Lung Cancer. Clin Lung Cancer Sep;17(5):e157- e167. doi: /j.cllc Epub 2016 Jan 11. Impact factor KBN/MNISW-25 Łaczna wartość bibliometryczna cyklu publikacji wynosi: IF: 9,347; punkty KBN/MNiSW: 85 Publikacja 1 Praca Log odds of positive lymph nodes as a novel prognostic indicator in NSCLC staging poświęcona jest zagadnieniu znaczenia rokowniczego obecności przerzutów do węzłów chłonnych wewnątrzpłucnych i śródpiersia w grupie chorych leczonych chirurgicznie z powodu nie drobnokomórkowego raka płuca. Badanie oparte zostało o dane pochodzące z Krajowego Rejestru Raka Płuca prowadzonego przez Polska Grupę Raka Płuca, obejmującą dane dotyczące chorych leczonych operacyjnie. Do badania zostali włączeni chorzy spełniający następujące Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 4

5 kryteria włączenia: 1. ustalone rozpoznanie raka niedrobnokomórkowego płuca z wyłączeniem rakowiaków, 2. zabieg chirurgiczny był miejscowo radykalny (R0), 3. pełna dostępność danych do czasu zgonu lub okresu objętego badaniem. Ze względu na istotną korelację wartości prognostycznej limfadenektomii z liczbą usuniętych węzłów pierwszym celem pracy było określenie minimalnej liczby węzłów chłonnych, które musza być usunięte w czasie limfadenektomii, aby stanowiły odpowiedni wskaźnik prognostyczny. Celem było ewentualne wyłączenie chorych, u których nie wykonano właściwej limfadenektomii. Przerzuty do węzłów chłonnych stanowią jeden z zasadniczych czynników wpływających na przeżycia odległe. Ma to swoje odzwierciedlenie w powszechnie stosowanej klasyfikacji TNM (T-guz, N-węzły, M- przerzuty odległe). Obecnie stosowana klasyfikacja TNM proponowana przez IASLC (International Association for the Study of Lung Cancer) oparta jest na anatomicznej lokalizacji przerzutowo zmienionych węzłów śródpiersia (pn). Taki sposób klasyfikacji od pewnego czasu krytykowany jest przez autorów zwracających uwagę, że nie tylko lokalizacja, ale także liczba usuniętych i przerzutowych węzłów ma znaczenie rokownicze. Kluczowym wydają się wyniki pracy Ludwiga i wsp. (Chest, 2005), którzy wykazali, że wpływ na przeżycie mają nie tylko węzły dodatnie, ale także wszystkie usunięte. Jak wykazali autorzy Najwyższa mediana przeżyć była w przypadku gdy usuniętych było węzłów. Metodą, która uwzględnia liczbę usuniętych węzłów jest lymph node ratio (LNR) stanowiącej stosunek liczby dodatnich węzłów do wszystkich usuniętych. Zalety LNR zostały wykazane w odniesieniu do raka przełyku, żołądka, jelita grubego i raka piersi. Podobnie w odniesieniu do raka płuca wcześniejsze prace pokazują, że wraz ze wzrostem LNR maleje czas przeżycia i czas wolny od choroby (disease-free survival). Zasadnicza wadą LNR jest ścisła korelacja z liczbą pobranych węzłów. Oznacza to, że rokowanie jest lepsze jeżeli niższe jest LNR i większa liczba usuniętych węzłów. Dlatego też, w przypadku małej ilości pobranych węzłów chłonnych skuteczność LNR może budzić wątpliwości. Takie zagrożenie może towarzyszyć coraz szerzej stosowanej technice lobektomii metodą videotorakoskopii (VATS-lobectomy), gdyż jak wykazują niektóre badania liczba usuniętych węzłów chłonnych w trakcie VATS-lobectomy jest mniejsza niż w trakcie klasycznej torakotomii. Odrębnym zagadnieniem pozostaje minimalna liczba węzłów, które powinny być usunięte w trakcie limfadenektomii towarzyszącej chirurgicznemu leczeniu raka płuca. Opinie co do tego są podzielone. Wcześniejsze badania wykazały, że właściwa limfadenektomia powinna obejmować co najmniej usuniętych węzłów. Przy czym autorzy Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 5

6 konkludują, że poprawa przeżycia przy większej liczbie usuniętych węzłów w dużej mierze wynika raczej z mniejszej liczby przeoczonych węzłów przerzutowych i właściwego stopniowania chorych. Dlatego też, w pierwszej części naszej pracy podjęliśmy próbę ustalenia minimalnej liczby usuniętych węzłów. Pamiętać należy, że badana przez nas populacja nie była w żaden sposób selekcjonowana pod względem usuniętych węzłów chłonnych. Wyniki nasze pokazują, że ustalenie progu nie było możliwe, a każda liczba usuniętych węzłów miała znaczenie prognostyczne. Dlatego też pomimo, że mediana usuniętych węzłów w naszym badaniu wyniosła 11, to jednak włączeni do badania zostali także chorzy z 2 usuniętymi węzłami chłonnymi. Jak wynika z naszej analizy znaczenie prognostyczne ma każdy usunięty węzeł. Jest to sprzeczne z wcześniejszymi badaniami, jednak podobnie jak inni autorzy stoimy na stanowisku, że w takcie limfadenektomii powinny być usunięte wszystkie dostępne węzły śródpiersia i wnęki płuca. LNR jest lepszym prognostykiem w stosunku do klasyfikacji pn, jednak jego wartość znacząco malej w przypadku małej liczby usuniętych węzłów. Nową metodą, która w znacznym stopniu uniezależnia efektywność stopniowania od liczby usuniętych węzłów jest LODDS definiowany jako logarytm węzłów dodatnich podzielny na logarytm wszystkich usuniętych węzłów: ln (NPLN+0.5/NDLN-NPLN+0.5) (gdzie NPLN liczba dodatnich węzłów chłonnych, NDLN-liczba usuniętych węzłów chłonnych). Mówiąc inaczej metoda powyższa określa jakie jest prawdopodobieństwo usunięcia węzła przerzutowego, jeżeli pobrany zostanie jeden węzeł. Skuteczność kliniczna tego wskaźnika została potwierdzona w raku przełyku, żołądka i trzustki. W ostatnim czasie podjęto prace również nad zastosowaniem LODDS w stopniowaniu raku płuca. Wykazano, że LODDS jest lepszym wskaźnikiem prognostycznym u chorych pn0 i LNR 0. Ze względu na rozkład czasu przeżyć w badanej grupie LNR podzielono na 5 kategorii: (0) (0,0.25), (0.25,05), (0.5,0.75) i (0.75,1.0). Z kolei w analizie LODDS wyszczególniono 7 kategorii: (-6,-4), (-4,-3), (-3,-2),(-2,- 1), (-1,0), (0,1) i (1,2). Mediana przeżyć według LODDS dla LNR 0,0.25 była znacznie zróżnicowana i część chorych z pn0 powinna być zaklasyfikowana do grupy pn1 według obecnie obowiązującej klasyfikacji. To oznacza, że część chorych z pn0 w oparciu o LODDS może być kandydatami do chemioterapii pooperacyjnej. Z kolei w odniesieniu do grupy pn2 LODDS wyróżnia 3 grupy chorych, przy czym mediana przeżyć w części przypadku lokuje tych Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 6

7 chorych w grupie pn1, co oznacza znacznie lepsze rokowanie. Wynika z tego, że LODDS znacznie lepiej w stosunku do LNR różnicuje skrajne stopnie zaawansowania. Podobnie system z użyciem LODDS znacznie lepiej różnicuje chorych z cechą pn2, co jest zbieżne z wcześniejszymi badaniami. Analiza wieloczynnikowa potwierdza, że poszczególne kategorie LODDS są niezależnymi czynnikami rokowniczymi, o bardziej niż LNR i pn zaznaczonym sile prognostycznej. LODDS znacznie efektywnie różnicuje chorych pod względem stopnia zaawansowania raka płuca i jest lepszym systemem klasyfikacji niż pn i LNR. Dlatego też należy rozważyć wprowadzenie nowego systemu klasyfikacji raka płuca w oparciu o LODDS. Publikacja 2 Praca Results of surgical treatment and impact on T staging of non-small-cell lung cancer adjacent lobe invasion poświęcona jest zagadnieniu znaczenia rokowniczego i stopnia zaawansowania guzów naciekających sąsiedni płat płuca (T-ALI) u chorych leczonych chirurgicznie z powodu drobnokomórkowego raka płuca. Badanie przeprowadzono w oparciu o dane pochodzące z Krajowego Rejestru Raka Płuca prowadzonego przez Polska Grupę Raka Płuca, obejmującą dane dotyczące chorych leczonych operacyjnie. W obecnej klasyfikacji TNM guzy T-ALI nie zostały ujęte. Nadal klasyfikowane są jako stopień T2. Jednak część badań wskazuje jednoznacznie, że T-ALI powinny być klasyfikowane jako stopień T3. Prezentowane badanie stanowi kolejny głos w dyskusji dotyczącej omawianej kwestii. Celem badania była ocena wyników odległych leczenia chorych z T-ALI oraz określenie pozycji w przyszłej klasyfikacji TNM. W całej badanej grupie T-ALI stwierdzono u 324 chorych (2.5%). U 201 chorych (62.0%) guz naciekał opłucną w szczelinie (T-ALI-A across the interlobar fissure), a w 123 przypadkach 38.0% guz naciekał płat sąsiedni bez naciekania opłucnej w szczelinie (T-ALI- D direct beyond the incomplete fissure). Fakt naciekania szczeliny międzypłatowej ma implikacje kliniczne. We wcześniejszych badaniach wykazano, że istotną statystycznie różnicę w 5-letnich przeżyciach między T-ALI-D (85.7%) i T-ALI-A (52.0%) (P=0.01). Nasze badanie potwierdza tę obserwację, gdyż 3-letnie przeżycia w grupie T-ALI-A były znamiennie gorsze niż w T-ALI-D naciekiem na opłucną w szczelinie (58.0% vs. 67.5%; p=0.003). Ponadto w naszym badaniu w odniesieniu do stopnia N0 3- i 5-letnie przeżycia w grupie T2 były znamiennie statystycznie lepsze w stosunku do grupy ALI (76.1% i 68.4%; p=0.002 vs. 58.3% i 51.0%; p=0.008). Podobnie w stosunku do stopnia T3 różnica była istotna statystycznie, jednak znamiennie mniej wyraźna (p=0.048). Uzyskane wyniki sugerują, że klinicznie T-ALI jest Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 7

8 bardziej zbliżone do stopnia T3 niż T2. W związku z uzyskanymi wynikami można zasugerować rozbicie stopnia T3 podobnie jak w przypadku stopnia T2 na podgrupy T3a i T3b, gdzie stopień T3a odnosić się powinien do grupy chorych z T-ALI. W związku z powyższym według niektórych autorów chemioterapia pooperacyjna może wpłynąć korzystnie na wyniki odległe w grupie chorych z T-ALI. Kolejnym przedmiotem kontrowersji jest zakres resekcji u chorych z T- ALI. Teoretycznie w tej grupie chorych z wyboru powinno się wykonywać bilobektomię lub pneumonektomię. Jak sugerują niektórzy autorzy T-ALI powinno się traktować jak dwa pierwotne raki płuca. Nie wykazano różnicy w przeżyciach w grupie chorych po lobektomii z resekcja brzeżną w porównaniu do bilobektomii czy pneumonektomii. W prezentowanym badaniu znamiennie wyższy odsetek bilobektomii i pneumonektomii został wykonany w grupie T-ALI-N0 w porównaniu do grupy T2N0; odpowiednio 29.3% vs. 4.8%; P<0.001 i 32.9% vs. 6.7%; P<0.001). Podobnie znamiennie statystycznie wyższy odsetek bilobektomii i pneumonektomii zostało wykonanych w grupie T-ALI-N0 w porównaniu do grupy T3N0 (29.3% vs. 9.0%; P<0.001, 32.9% vs. 8.8%; P<0.001). 3-letnie przeżycia w grupie T-ALI-N0 były znamiennie niższe po zabiegu pneumonektomii w porównaniu do lobektomii (56.4% vs. 61.3%; P=0.03). Najlepsze przeżycia obserwowano po zabiegach bilobektomii (75.6%). W tej grupie wykazano istotną statystycznie różnice między bilobektomią i pneumonektomią (P=0.001). W grupie T-ALI-N1 stwierdzono różnicę w 3-letnim przeżyciu miedzy zabiegiem pneumonektomii i lobektomii (54.1% vs. 68.4%; P=0.02), natomiast nie wykazano różnicy miedzy zabiegiem lobektomii i bilobektomii (68.4% vs. 64.8%; P=0.231). W grupie T-ALI-N2 przeżycia po pneumonektomii były identyczne jak po lobektomii (42.0% vs. 42.5%; P=0.461). W oparciu o przedstawione dane u chorych z T-ALI zabiegiem z wyboru powinna być lobektomii lub bilobektomia. Pneumonektomia powinna być zarezerwowana jedynie dla wybranej grupy chorych. Podsumowując T-ALI stanowi odrębną grupę guzów mieszczących się między stopniem T2 i T3. Przeżycia w grupie T-ALI-A nie naciekającym opłucnej płucnej w szczelinie międzypłatowej są znamiennie gorsze, niż w grupie T-ALI-D z naciekiem na opłucną płucną w szczelinie. Ogólnie wyniki leczenia bardziej zbliżone są do stopnia T3, co może sugerować konieczność podziału na podgrupy T3a i T3b. Wyniki naszego badania wskazują, że według klasyfikacji TNM guzy T-ALI o średnicy 5-7 cm powinny być klasyfikowane jako T3b, a zmiany T-ALI mniejsze niż 5 cm jako T3a. Leczeniem z wyboru powinna być lobektomia lub bilobektomia, a pneumonektomia powinna być zarezerwowana jedynie dla wyselekcjonowanej Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 8

9 grupy chorych. Publikacja 3 Celem pracy Risk Factors for Local and Distant Recurrence After Surgical Treatment in Patients With Non-Small-Cell Lung Cancer. Clin Lung Cancer było określenie znaczenia klinicznego nowych czynników prognostycznych mających wpływ na powstanie wznowy miejscowej i odległej, które dotychczas nie zostały uwzględnione w klasyfikacji TNM. Nawrót choroby nowotworowej stanowi jedną z głównych przyczyn niepowodzeń po chirurgicznym leczeniu raka płuca. Odsetek chorych ze stwierdzana wznową waha się od 30-70%. Ponad 80% incydentów stwierdzanych jest w okresie do 2 lat od zabiegu operacyjnego (wznowa wczesna). W 9% przypadków nawrót występuje w okresie powyżej 5 lat (wznowa późna) i zależy od stopnia zaawansowania, typu histologicznego, stopnia zróżnicowania nowotworu, obecności mutacji EGFR, rodzaju resekcji i zastosowania leczenia uzupełniającego. Wznowa raka płuca najczęściej występuje w postaci przerzutów odległych (67.8%), wznowy miejscowej (28.8%) lub jednoczasowo mieszanej (3.4%). 5-letnie przeżycia u chorych operowanych we wczesnym stadium raka płuca bez wznowy wynoszą 82.1% i są znamiennie dłuższe w porównaniu do chorych ze wznową wczesną i późna (odpowiednio 22.8% i 57.3%). Materiał został zebrany retrospektywnie w oparciu o bazę danych Polskiej Grupy Raka Płuca (PGRP) obejmujący informacje o chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca operowanych w 30 ośrodkach chirurgii klatki piersiowej w Polsce. Tylko chorzy po radykalnym (R0) leczeniu operacyjnym byli włączeni do bazy danych. Materiał nie obejmował chorych z rozpoznanym rakiem płuca poddanych tylko chemio- lub chemioradioterapii. Materiał obejmował okres od stycznia 2009 do września 2014 roku. Badanie przeprowadzono w grupie chorych w wieku lat (średnia 62,9, mediana 63 lata). Operowanych było 9865 mężczyzn (67,7%) i 4713 kobiet (32,3%) (ratio M/F 2,1:1). Wznowę stwierdzono u 2816 chorych (19,3%), przy czym miejscową u 578 (20,5%), a przerzuty odległe u 2238 (79,5%). Najwyższy odsetek przerzutów odległych obserwowano w płucu (n=945, 42,2%), mózgu (n=512, 22,9%) i kościach (n=158, 7,1%). Oba rodzaje wznowy wystąpiły równocześnie u 103 chorych (3.7%). W 474 przypadkach (16.8%) wykonano pneumonektomię, w 2100 (74.3%) lobektomię, a w 249 (8.8%) resekcję mniejszą (sublobar resection). Chorobę w stopniu zaawansowania pn1 i pn2 rozpoznano odpowiednio u: 2036 (17,3%) i 1288 (11%) chorych w grupie bez wznowy oraz u 613 (21,7%) i Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 9

10 533 (18,8%) chorych w grupie ze wznową (p<0,001). Naciekanie nerwów, opłucnej płucnej, naczyń chłonnych i krwionośnych stwierdzono odpowiednio u 142 (5%), 460 (16.3%), 592 (20.9%) i 567 (20%) chorych. Średni czas wolny od wznowy wyniósł 14,7 miesięcy (mediana 12,3 miesiące). Średnia przeżyć w grupie ze wznową wyniosła średnio 35 miesięcy (mediana 20,7) i była znamiennie niższa (p<0,001) w stosunku do pozostałych chorych średnia 76,6 miesięcy (mediana 81,6). 2-, 3- i 5-letnie przeżycia w grupie chorych ze wznową wyniosły odpowiednio: 38.6%, 19.2% i 7.1% (mediana %). W prezentowanym badaniu podobnie jak w wynikach uzyskanych przez innych autorów stwierdziliśmy, że ryzyko wznowy jest znamiennie wyższe w grupie z typem histologicznym non-squamous cell carcinoma i stanowi niezależny czynnik prognostyczny (wznowa miejscowa HR=1.15, wznowa odległa HR=0.69). Kolejnym czynnikiem rokowniczym poddanym analizie był naciek naczyń krwionośnych i limfatycznych guza. W prezentowanym badaniu zarówno naciek na naczynia krwionośne, jak i naciek na naczynia limfatyczne były niezależnymi czynniki prognostycznymi wznowy (odpowiednio: HR=1.29 i HR=1.14), przy czym tylko naciek naczyń krwionośnych stanowił czynniki ryzyka we wznowie miejscowej (HR=1.43). Ponadto wykazano, że niezależnym czynnikiem prognostycznym jest obecność nacieku opłucnej płucnej (HR=1.17). We wcześniejszych badaniach wykazano, że obecność nacieku opłucnej znacznie pogarsza wyniki odległe, szczególnie u chorych z cechą T2a, gdzie przeżycia nie różnią się statystycznie w stosunku do cechy T3, co według autorów powinno znaleźć swoje odzwierciedlenie w nowej klasyfikacji TNM. Wiele kontrowersji dotyczy pacjentów poddanych resekcji oszczędzającej (sublobar resection). Wcześniejsze doniesienia wskazują, że resekcja oszczędzająca jest niezależnym czynnikiem ryzyka wznowy miejscowej (HR=4,12). We wcześniejszych pracach ryzyko wznowy po resekcjach oszczędzających było 3-krotnie wyższe w stosunku do lobektomii. W przypadku segmentektomii wyższe ryzyko wznowy wykazano jedynie u chorych z guzem > 20mm. W naszym badaniu z kolei pneumonektomia i resekcja oszczędzająca stanowiły oba niezależne czynniki ryzyka wznowy miejscowej (HR=0.65 i HR=1.09). Analiza multiwariantowa wykazała niezależny wpływ następujących czynników na ryzyko wznowy: wiek lat (HR=1.136, 95%CI ), typ histologiczny adenocarcinoma (HR-1.117, 95%CI ), zatory w naczyniach krwionośnych (HR-1.236; 95%CI ), zatory w naczyniach limfatycznych (HR-1.287; 95%CI ), naciekanie opłucnej płucnej (HR-1.641; 95%CI ), cecha N1 (HR-1.142, 95%CI ), cecha N2 (HR-1.596; 95%CI Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 10

11 1.649), guz wielkości mm (HR-1.235; 95%CI ), mm (HR-1.544; 95%CI ), mm (HR-1.521; 95%CI ), mm (HR-1.71; 95%CI ), pneumonektomia (HR-1.08; 95%CI ), sublobar resection (HR-1.762; 95%CI ). Podsumowując badanie wykazało, że cecha T i N stanowią niezależne czynniki ryzyka, liczba usuniętych węzłów może być czynnikiem prognostycznym, typ histologiczny nie ma wpływu na ryzyko wznowy, ryzyko wznowy rośnie wraz z wiekiem operowanych, pneumonektomia i sublobar resection stanowią niezależne czynniki wznowy. Ponadto niezależnymi czynnikami wznowy jest naciek naczyń limfatycznych i krwionośnych. 5) Omówienie pozostałych osiagnieć naukowo badawczych a) Analiza bibliometryczna Autor lub współautor: 23 oryginalnych i pogla dowych pełnotekstowych publikacji 25 rozdziałów w podre cznikach i monografiach. Całkowity Impact Factor, po uzyskaniu stopnia doktora nauk medycznych, wynosi: 32.64Punkty KBN/MNiSW: 290( w tym 286 po uzyskaniu stopnia doktora nauk medycznych) Index Coprenicus: 36.3,całkowita liczba cytowań (z bazy Web of Science) = 27Indeks Hirscha 3 Autor lub współautor: 18 referatów i prezentacji ustnych na konferencjach mie dzynarodowych (od 1995 roku, w tym 6 jako pierwszy autor). 18 publikowanych streszczeń z doniesień na konferencji mie dzynarodowych (w tym 6 jako pierwszy autor) 23 referatów i prezentacji ustnych na konferencjach krajowych (od 1994 roku, w tym 5 jako pierwszy autor) Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 11

12 Tematyka pozostałych prac badawczych Moje zainteresowanie tematyka, której dotyczy cykl jest znacznie szersze, co potwierdza innych 7orginalnych publikacji, których jestem pierwszym autorem lub współautorem, powie kszaja cych istotnie mój dorobek w tej dziedzinie nauki. Prace te stanowia fundament, na którym wyrosła idea, potrzeba i moz liwość realizacji podje tych w cyklu badań. Chronologicznie najwcześniejsze prace, dotyczą współistnienia choroby refluksowej przełyku z bezdechem nocnym i rozedmą płuc. Jak wykazano choroba refluskowa przełyku (GERD) jest częstym czynnikiem nasilającym bezdech nocny i prowadzi bezpośrednio do incydentów zaostrzenia objawów rozedmy (POCHP). Ponadto znacznie obniża skuteczność leczenia wspomnianych schorzeń. Szczególnie niebezpieczny jest wysoki refluks krtaniowo-gardłowy, który prowadzi do chemicznego zaplenia dróg oddechowych i ich następstw. Powyższe obserwacje zostały zawarte w dwóch publikacjach: Hawryłkiewicz I, Dziedzic D, Pływaczewski R, Górecka D. The coexistence of the impaired exercise tolerance in patients with obstructive sleep apnea with gastroesophageal reflux. Pneumonol Alergol Pol. 2008;76(2):83-7, Hawryłkiewicz I, Pływaczewski R, Dziedzic D, Czerniawska J, Górecka D. Gastroesophageal reflux disease (GERD) in patients with obstructive sleep apnoea syndrome (OSAS). Pneumonol Alergol Pol. 2006;74(4): W związku z wieloletnim kierownictwem pracowni endoskopowej od początku pracy zawodowej moje zainteresowania skupiały się wokół poprawy skuteczności endoskopowej diagnostyki schorzeń płuc: raka płuca, sarkoidozy, nowotworów wtórnych w obrębie klatki piersiowej i chorób śródmiąższowych płuc. Jednym z istotnych badań diagnostycznym jest ultrasonografia przezoskrzelowa (EBUS-TBNA). Dzięki wprowadzeniu do szerokiej praktyki klinicznej omawianej metody znacznie wzrosła skuteczność przedoperacyjnej diagnostyki raka płuca, przy jednoczesnym spadku odsetka zabiegów operacyjnej diagnostyki (mediastinoskopia, mediastinotomia). EBUS-TBNA okazał się również niezwykle skutecznym narzędziem w diagnostyce sarkoidozy, która w wielu wypadkach stwarza duże problemy kliniczne. Efektem badań jest cykl prac opublikowanych w recenzowanych czasopismach zagranicznych poświęcony wybranym aspektom klinicznym związanych z badaniem EBUS-TBNA: Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 12

13 Dziedzic D, Peryt A, Szolkowska M, Langfort R, Orlowski T. Endobronchial ultrasound-guided transbronchial needle aspiration in the staging of lung cancer patients. SAGE Open Med Oct 9;3: doi: / Dziedzic D, Peryt A, Szolkowska M, Langfort R, Orlowski T. Evaluation of the diagnostic utility of endobronchial ultrasound-guided transbronchial needle aspiration for metastatic mediastinal tumors. Endosc Ultrasound May-Jun;5(3): doi: / Dziedzic D, Peryt A, Orlowski T. The role of EBUS-TBNA and standard bronchoscopic modalities in the diagnosis of sarcoidosis. Clin Respir J Jan;11(1): doi: /crj Epub 2015 May 26. Kontynuując zagadnienia diagnostyki endoskopowej we współpracy z Warszawskim Uniwersytetem Medycznym przeprowadziliśmy cykl badań dotyczących określenia znaczenia rokowniczego obecności subpopulacji komórek T regulatorowych w środowisku raka płuca uzyskanych z popłuczyn oskrzelowych. Jednym z wyników badan było stwierdzenie roli komórek Tregs z ekspresją CTLA-4 w regulacji odpowiedzi immunologicznej w otoczeniu guza, co może mieć kapitalne znaczenie w terapii celowanej raka płuca. Z kolei w innej pracy wykazano znamiennie wyższy poziom komórek CCR7 CD163+ i niski poziom komórek CCR7+CD163 w popłuczynach oskrzelowych, co wskazuje na aktywność immunosupresyjna makrofagów M2 w toczeniu guza i może mieć istotne znaczenie diagnostyczne i terapeutyczne. Wyniki powyższych prac zostały przedstawione w formie prac oryginalnych i doniesień zjazdowych n konferencjach międzynarodowych: Kwiecien I, Stelmaszczyk-Emmel A, Polubiec-Kownacka M, Dziedzic D, Domagala-Kulawik J. Elevated regulatory T cells, surface and intracellular CTLA-4 expression and interleukin-17 in the lung cancer microenvironment in humans. Cancer Immunol Immunother Feb;66(2): doi: /s Epub 2016 Nov 19. Osińska I, Stelmaszczyk-Emmel A, Polubiec-Kownacka M, Dziedzic D,Domagała-Kulawik J. CD4+/CD25(high)/FoxP3+/CD127- regulatory T cells in bronchoalveolar lavage fluid of lung cancer patients. Hum Immunol Oct;77(10): doi: /j.humimm Epub 2016 Jul 27. Skirecki T, Hoser G, Kawiak J, Dziedzic D, Domagała-Kulawik J. Flow cytometric analysis of Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 13

14 CD133- and EpCAM-positive cells in the peripheral blood of patients with lung cancer. Arch Immunol Ther Exp (Warsz) Feb;62(1): Wieloletnie doświadczenie w endoskopii było przyczynkiem do powstania dwóch prac poświęconych niezwykle złożonym i trudnym problemom klinicznym. Pierwszym z nich jest zagadnienie leczenia perforacji przełyku z użyciem stentów samorozprężalnych. Badanie dotyczyło grupy chorych leczonych chirurgicznie, u których doszło do nawrotu perforacji. W większości przypadków stan chorych jest na tyle ciężki, że ponowne leczenie operacyjne jest niezwykle ryzykowne. Dlatego też wartym rozważenia jest znacznie mniej urazowe leczeni endoskopowe z użyciem stentów samorozprężalnych. Własne obserwacje w tym względzie zawarłem w pracy: Dziedzic D, Prokopowicz J, Orlowski T. Open surgery versus stent placement in failed primary surgical treatment of esophageal perforation - a single institutional experience. Scand J Gastroenterol Sep;51(9): doi: / Tematem drugiej pracy jest zagadnienie endoskopowe leczenia chorych ze zwężeniem tchawicy w przebiegu ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń (GPA) dawniej nazywanej ziarniniakiem Wegenera. Ze względu na przewlekły proces chorobowy leczenie w tej grupie chorych stanowi duży problem kliniczny. W naszej pracy przedstawiliśmy wyniki leczenia opartego na poszerzaniach endoskopowych z ostrzyknięciem sterydami miejsca zwężenia. Dzięki tej metodzie chorzy mogą w dużym odsetku uniknąć konieczności wyłonienia tracheostomii co znacznie poprawia komfort życie. Ponadto powtarzanie takich zabiegów daje trwały efekt w postaci w pełni drożnego światła tchawicy. Obserwacje w tym względzie zostały zawarte w pracy: Fijolek J, Wiatr E, Gawryluk D, Martusewicz-Boros MM, Orlowski TM, Dziedzic D, Polubiec- Kownacka M, Oniszh K, Langfort R, Roszkowski-Sliz K. Intratracheal Dilation-injection Technique in the Treatment of Granulomatosis with Polyangiitis Patients with Subglottic Stenosis. J Rheumatol Nov;43(11): b) Nagrody i wyróżnienia: - Wyróżnienie za egzamin specjalistyczny pierwszego stopnia w dziedzinie chirurgii ogólnej Dolnośląska Izba Lekarska we Wrocławiu Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 14

15 -Nagroda III stopnia Rektora Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego za współautorstwo cyklu prac dotyczących biomarkerów w chorobach układu oddechowego, Nagroda Komitetu Naukowego Polskiego Towarzystwa Kardio-Torakochirurgów za nadesłaną i wygłoszoną pracę: Results of surgical treatment and impact on T staging of non-small cel lung cancer with adjacent lobe invasion w ramach VIII Kongresu Polskiego Towarzystwa Kardio- Torakochirurgów, Warszawa, ) Członkostwo w Towarzystwach Naukowych / Recenzent w czasopismach naukowych a) Członkostwa: Polskie Towarzystwo Kardio-Torakochirurgiczne członek zarządu od 2016 roku The European Society of Cardio-Thoracic Surgeons członek od 1997 roku b) Recenzent: Pneumonologia i Alergologia Polska Kierownik zadań badawczych: Zadanie badawcze: Wczesna diagnostyka zmian nowotworowych drzewa oskrzelowego Zadanie badawcze: Paliatywne leczenie niedrożności dróg oddechowych w przebiegu chorób nowotworych Członek zespołu badawczego w innych zadaniach: 8) Inne formy działalności naukowej i dydaktycznej Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 15

16 W zwia zku z aktywnie prowadzona praca badawczo-naukowa jestem autorem licznych doniesień, które corocznie prezentowane sa na mie dzynarodowych i krajowych konferencjach tematycznych. Sa one przedmiotem dyskusji, moz liwościa wymiany mie dzynarodowych (wieloośrodkowych) doświadczeń i inspiracja do kolejnych badań. Jestem zapraszany jako wykładowca na liczne konferencje szkoleniowe i zjazdy o zakresie ogólnokrajowym i regionalnym. Biore udział w programach edukacyjnych, min. w kursach organizowanych przez CMKP, mieszcza cych sie w programie specjalizacji w zakresie chorób płuc i chirurgii klatki piersiowej, róz nego typu warsztatach szkoleniowych dotyczących technik endoskopowych i mało inwazyjnej chirurgii klatki piersiowej. Systematycznie prowadze szkolenia, staz e, zaje cia praktyczne dla lekarzy kształca cych sie w ramach specjalizacji do anestezjologii i intensywnej terapii w zakresie bronchoskopii w oddziale intensywnej terapii.byłem i obecnie jestem kierownikiem specjalizacji w zakresie chirurgii klatki piersiowejdwojga lekarzy, którzy sa w trakcie realizacji obowia zuja cego programu szkoleniowego. Jedna osoba, której byłem kierownikiem specjalizacji, uzyskała juz tytuł specjalisty chirurgii klatki piersiowej (z bardzo dobrym wynikiem). Dariusz Dziedzic Dr Dariusz Dziedzic - Autoreferat 16