z uwzględnieniem art. 2 pkt 18 i 19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008.

Transkrypt

1 Prace Interwencyjne Prace interwencyjne to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę (oznacza to jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one co najmniej jednego pracownika) lub przez przedsiębiorcę niezatrudniającego pracownika, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą i ma na celu wsparcie osób będących w szczególnej sytuacji na rynku pracy. Pracami interwencyjnymi mogą być objęte osoby: - bezrobotnych do 25 roku życia; - bezrobotnych długotrwale albo po zakończeniu realizacji kontraktu socjalnego; o którym mowa w art. 50 ust. 2 pkt 2, albo kobiet, które nie podjęły zatrudnienia po urodzeniu dziecka; - bezrobotnych powyżej 50 roku życia; - bezrobotnych bez kwalifikacji zawodowych, bez doświadczenia zawodowego lub bez wykształcenia średniego, - bezrobotnych samotnie wychowujących co najmniej jedno dziecko do 18 roku życia; - bezrobotnych, którzy po odbyciu kary pozbawienia wolności nie podjęli zatrudnienia; - bezrobotnych niepełnosprawnych; z uwzględnieniem art. 2 pkt 18 i 19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008. Art. 2 pkt 18 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 Pracownik znajdujący się w szczególnie niekorzystnej sytuacji oznacza każdą osobę, która: - jest bez stałego zatrudnienia za wynagrodzeniem w okresie ostatnich sześciu miesięcy - nie ma wykształcenia ponadgimnazjalnego lub zawodowego - jest w wieku ponad 50 lat - jest osoba dorosłą mieszkającą samotnie, mającą na utrzymaniu co najmniej jedną osobę - pracuje w sektorze lub zawodzie w państwie członkowskim, w którym dysproporcja kobiet i mężczyzn jest co najmniej o 25% większa niż średnia dysproporcja we wszystkich sektorach gospodarki w tym państwie członkowskim i należy do tej grupy stanowiącej mniejszośc - jest członkiem mniejszości etnicznej w państwie członkowskim, który w celu zwiększenia szans na uzyskanie dostępu do stałego zatrudnienia musi poprawić znajomość języka, uzupełnić szkolenia zawodowe lub zwiększyć doświadczenie zawodowe. Art. 2 pkt 18 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 Pracownik znajdujący się w bardzo niekorzystnej sytuacji oznacza każda osobę, która jest bezrobotna przez co najmniej 24 miesiące.

2 Natomiast do pracodawców nie prowadzących działalności gospodarczej (jednostki samorządowe), których nie dotyczą zasady udzielania pomocy publicznej mogą być w ramach prac interwencyjnych kierowane te kategorie osób, które przewidują przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku rynku pracy. Osoby kierowane do takich podmiotów nie muszą spełniać wymogów zawartych w rozporządzeniu Komisji WE nr 800/2008. Prace interwencyjne stanowią pomoc publiczną w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji określoną w rozdziale I, art. 40 oraz rozdziale III rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 i jest udzielana zgodnie z przepisami tego rozporządzenia. Pracodawca składa wniosek o organizację prac interwencyjnych do wybranego powiatowego urzędu pracy. Prace interwencyjne nie mogą być organizowane przez pracodawcę w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu art. 1 pkt 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz. Urz. UE L 214 z , str. 3), zwanego dalej "rozporządzeniem Komisji (WE) nr 800/2008", oraz Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz. Urz. UE C 244 z , str. 2), oraz u pracodawców będących: partiami lub organizacjami politycznymi; posłami lub senatorami na potrzeby biur poselsko-senatorskich; organizacjami związków zawodowych, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy związkowych biur pracy oraz klubów pracy; organizacjami pracodawców, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy biur oraz klubów pracy; urzędami naczelnych i centralnych organów administracji państwowej; kościołami lub związkami wyznaniowymi, z wyłączeniem osób prawnych i jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.); przedstawicielstwami państw obcych. Pracodawca, u którego skierowani bezrobotni będą wykonywać prace interwencyjne, zawierają z bezrobotnymi umowy o pracę. zgodnie z przepisami kodeksu pracy. W wyniku organizacji prac interwencyjnych pracodawca korzysta z częściowej refundacji wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia.

3 Umowa na prace interwencyjne może być zawarta na okres: Do 6 miesięcy Starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, o których mowa w art. 49 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, o których mowa powyżej, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty połowy minimalnego wynagrodzenia za prace i składek na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdą osobę bezrobotną. Do 12 miesięcy Starosta może dokonywać, w zakresie i na zasadach prac interwencyjnych, zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów z tytułu zatrudnienia na okres do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych o których mowa powyżej, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak minimalnego wynagrodzenia za pracę i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. Starosta może dokonywać z Funduszu Pracy przez okres do 12 miesięcy zwrotu poniesionych przez pracodawcę z tytułu zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego, o którym mowa w art. 49 pkt 1, 2,6 i 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty zasiłku, obowiązującej w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Do 18 miesięcy Starosta może dokonywać z Funduszu Pracy przez okres do 18 miesięcy zwrotu poniesionych przez pracodawcę z tytułu zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego o którym mowa w art. 49 pkt 1, 2,6 i 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz opłacanych składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak minimalnego wynagrodzenia za pracę i składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc. Do 24 miesięcy Starosta może skierować bezrobotnych o których mowa w art. 49 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych przez okres do 24 miesięcy oraz dokonywać refundacji poniesionych przez pracodawcę kosztów na wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne.

4 Do 4 lat Starosta może skierować bezrobotnych, o których mowa powyżej, do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych u pracodawcy przez okres 4 lat i dokonywać refundacji poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli obejmuje ona koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. Jeżeli do pracy w ramach prac interwencyjnych są kierowani bezrobotni, którzy: 1)spełniają warunki konieczne do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego refundacja jest przyznawana w wysokości do 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia, 2)nie spełniają warunków koniecznych do uzyskania świadczenia przedemerytalnego refundacja jest przyznawana w wysokości do 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę i składki na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Ponadto Starosta, kierując bezrobotnych do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych, o których mowa w art. 49 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, może na zasadach określonych w art. 46 ust.1 pkt 1 cyt. ustawy zrefundować przedsiębiorcy koszty wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanych do tych prac bezrobotnych w wysokości nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia. Refundacja kosztów wynagrodzeń, nagród, składek na ubezpieczenia społeczne, jest pomocą publiczną w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji określoną w rozdziale I, art. 40 oraz rozdziale III rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 i jest udzielana zgodnie a przepisami tego rozporządzenia. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji są ponoszone przez pracodawcę koszty płac nowych pracowników, na które składają się : 1) wynagrodzenia brutto oraz 2) opłacone od wynagrodzeń obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne. - za okres 12 miesięcy w przypadku pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, oraz za okres 24 miesięcy w przypadku pracowników znajdujących się w bardzo niekorzystnej sytuacji

5 Maksymalna intensywność pomocy brutto na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji nie może przekroczyć 50% kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą. Pomoc w formie subsydiów płacowych na rekrutacje pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnej sytuacji jest udzielana jeżeli: utworzone miejsce pracy powoduje wzrost netto ogólnej liczby pracowników u danego pracodawcy, oraz liczby pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej i bardzo niekorzystnej sytuacji, w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy, utworzone miejsce pracy nie powoduje wzrostu netto ogólnej liczby pracowników u danego pracodawcy, oraz liczby pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej i bardzo niekorzystnej sytuacji, w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy, powodem zwolnienia zapełnionego w ten sposób etatu lub etatów ma być dobrowolne rozwiązanie stosunku pracy, niepełnosprawność, przejście na emeryturę z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego, dobrowolne zmniejszenie wymiaru czasu pracy lub zgodne z prawem zwolnienie za naruszenie obowiązków pracowniczych, a nie redukcja etatu. Pracownik zatrudniony w ramach pomocy w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji jest uprawniony do nieprzerwanego zatrudnienia przez okres 12 miesięcy, a pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych. Pracownik zatrudniony w ramach pomocy w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w bardzo niekorzystnej sytuacji jest uprawniony do nieprzerwanego zatrudnienia przez okres 24 miesięcy, a pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych