Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) a pedofilia

Transkrypt

1 Wojciech Oronowicz 1, Adam Siwiak 2 Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) a pedofilia 1. Wprowadzenie Parafilie wiążą się z podnieceniem seksualnym wywołanym u jednostki w przypadku wystąpienia określonych obiektów lub sytuacji, które nie są przedmiotem normatywnej stymulacji seksualnej [1]. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych (DSM-V) Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego opisuje szczegółowo osiem zaburzeń parafilicznych, natomiast należy zauważyć, że parafilii nieopisanych szczegółowo w powyższej klasyfikacji wymieniono w literaturze znacznie więcej. Wiele parafilii nie doczekało się również rzetelnego opisu naukowego. Możliwe jest wyróżnienie kilku definicji pedofilii, ponieważ jest ona obiektem zainteresowania specjalistów z różnych obszarów. W niniejszej pracy termin ten rozumie się w sposób przyjmowany przez seksuologię. Ze względu na konsekwencje rozpoznania pedofilii biegli powinni poddawać wyniki przeprowadzonych badań szczegółowej analizie [2]. Rozpoznanie pedofilii w procesie opiniowania sądowo-seksuologicznego wiąże się ze szczególnymi konsekwencjami dla jednostki, które można rozróżnić na poszczególne kategorie: prawne, społeczne, psychologiczne i terapeutyczne [2]. Prawne konsekwencje rozpoznania pedofilii obejmują odmienne warunki i przebieg kary przez skazanego oraz ewentualną konieczność poddania się terapii [2]. Zachowania pedofilne wiążą się z odrzuceniem społecznym. Przeprowadzono dwa badania sondażowe mające na celu oszacowanie piętna społecznego oraz określenie czynników predykcyjnych przejawiania dystansu społecznego wobec pedofilów [3]. Autorzy zdefiniowali pedofilię jako dominujące zainteresowanie seksualne dziećmi. Wyniki badań wskazują na to, że pedofilie są postrzegani bardziej negatywnie niż osoby uzależnione od alkoholu, sadyści seksualni czy też osoby przejawiające zachowania antyspołeczne. Znamienne jest to, że kilkanaście procent respondentów uważa, że pedofile powinni być martwi, nawet jeżeli nie popełnili 1 wojciech.oronowicz@snps.pl, Instytut Psychologii, Wydział Filozoficzny, Uniwersytet Jagielloński 2 adam.siwiak@snps.pl, Instytut Psychologii, Wydział Filozoficzny, Uniwersytet Jagielloński 40

2 Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) a pedofilia wcześniej żadnego przestępstwa. Najsilniejszymi predyktorami dystansu społecznego wobec pedofilów były reakcje emocjonalne przejawiane w stosunku do tej grupy oraz prawicowe poglądy polityczne. Konsekwencje psychologiczne zdiagnozowania pedofilii obejmują nasilone działanie mechanizmów obronnych, mających na celu ochronę Ja lub uruchomienie procesu obniżania samooceny i własnej wartości czy też wzrostu poczucia nieadekwatności [2]. Jedną z parafilii nieopisanych szczegółowo w DSM-V są przypadki zachowania obejmującego używanie pieluch z powodów psychologicznych oraz/lub przejawiania zachowania infantylnego [4]. Wskazuje się, że podłożem tych zachowań jest parafilia [5], natomiast wybrane badania sugerują, że nie musi to być jedyną motywacją do podejmowania takich zachowań [7]. W literaturze odnajdujemy mnogość terminów opisujących jednostki przejawiające zachowania obejmującego używanie pieluch z powodów psychologicznych czy też przejawianie zachowania infantylnego. Znamienny jest fakt, że pomiędzy pojęciami stosowanymi przez autorów brak jest wyraźnych granic, a samo zjawisko jest sporadycznie opisywanie przez literaturę. Możemy odnaleźć następujące terminy: paraphilic infantilism (infantylizm parafiliczny) [5], autonepiophilia (autonepiofilia) [6], ABDL [4], ageplay [7], infantileorjuvenileself-imagery in masochisticgynaephiles (infantylny/dziecięcy obraz własnego Ja w masochistycznej gynofilii) [8], Adult Baby Syndrome (Zespół Dorosłego Dziecka) [9]. Pomiędzy zjawiskami opisywanymi przez powyższych autorów więcej jest podobieństw niż różnic. Społeczność ABDL [4] wykazuje analogiczne zachowania do opisanego w literaturze zjawiska Ageplay [7], czy też Adult Baby Syndrome [9] dane osoby przebierają się w ubrania podobne do dziecięcych i odgrywają role z okresu dzieciństwa. Niektóre definicje akcentują systemy klasyfikacji diagnostycznych [5, 6]. Opisy studiów przypadków zaklasyfikowanych jako infantylny/dziecięcy obraz własnego Ja w masochistycznej gynofilii [8] przypominają opis przypadku określonego jako Adult Baby Syndrome [9]. Stwierdzono, że wśród internetowej społeczności ABDL występują co najmniej dwie grupy osoby głównie zainteresowane odgrywaniem ról z okresu dzieciństwa (Adult Baby) oraz osoby głównie zainteresowane aktywnością seksualną (DiaperLover) [4]. Autorzy sugerują, że zachowania osób z pierwszej grupy (Adult Baby) mogą nie kwalifikować się jako parafilia, ponieważ podniecenie i aktywność seksualna nie są dla nich ważne, co wydaje się być zgodne z doniesieniami innej autorki. Angela Lewis [7] sugeruje, że odgrywanie zachowań z wieku dziecięcego (ageplay) może wiązać się z motywami innymi niż seksualne. Autorka wyróżnia ageplay seksualny oraz nieseksualny, który ma się charak- 41

3 Wojciech Oronowicz, Adam Siwiak teryzować tym, że osoba przybierająca rolę osoby starszej dba o osobę przybierającą rolę osoby młodszej, a relacja nie jest ukierunkowana seksualnie lub na zadawanie kar. Zachowanie wiążące się z ageplay nieseksualnym obejmuje przykładowo wspólną zabawę lalkami, zabawkami, wspólne czytanie czy też oglądanie bajek. 2. Cel pracy Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie różnic i podobieństw pomiędzy zaburzeniem pedofilnym/pedofilią a infantylizmem parafilicznym (oraz pojęciami pokrewnymi). Jeżeli jest tak, że infatylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) i zaburzenie pedofilne/pedofilia należą do różnych zachowań, to nie powinny one wykazywać ze sobą związku. Zatem charakterystyka grup osób przejawiających powyższe parafilie powinna być różna. 3. Opisy przypadków W celu prezentacji przypadków osób wykazujących potrzebę korzystania z pieluch i/lub przejawiania zachowania infantylnego z powodów psychologicznych, pomocne wydaje się być przedstawienie opisów studiów przypadków. Z racji swojego charakteru nie są one reprezentatywne, mogą jednak być pomocne w wyobrażeniu sobie istoty tego zjawiska. HarunEvcimen i SilviaGratz [10] opisują przypadek 57-letniego Hiszpana (Pana A.) żonatego mężczyznę, ojca trojga dzieci, który skarżył się na nękający go kobiecy głos, który wzywał go po imieniu i nakazywał mu popełnienie samobójstwa. Pan A. widywał też ducha jawiącego się jako kobieca postać w bieli. Zadeklarował on również, że ten głos słyszy, a ducha widuje, od ponad czterdziestu lat, ale rozkazy wydawane kobiecym głosem pojawiły się w ostatnich kilku miesiącach. Pacjent ten skarżył się na to, że czuje się przygnębiony, samotny. Te wydarzenia zbiegły się z wydłużeniem czasu pracy żony Pana A., w związku z czym pacjent pozostawał w domu sam, co było dla niego bardzo stresujące. Równocześnie jego żona wyraziła życzenie spania oddzielnie z powodu dolegliwości związanych z menopauzą, polegających na uderzeniach gorąca. Pan A. zapytany o uczucia, jakie żywi on do swojej żony, odpowiadał, że chciałby, aby była ona jego matką. Wyjaśniał, że pozostając w domu bawi się zabawkami. Wykazywał zachowania takie jak ssanie smoczka, jedzenie pokarmów dla dzieci, picie z butelki, spanie pod dziecięcym kocykiem. Pragnął być dzieckiem w wieku 3 lat. Takie myśli i zachowania występowały u niego od czasów szkolnych. Pan A. zadeklarował, że czasem czuje się jak osoba dorosła, ale nigdy nie trwa to dłużej niż tydzień. 42

4 Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) a pedofilia Zachowania pacjenta znane były członkom jego najbliższej rodziny, ale nie wyrażali oni wprost zastrzeżeń. Pan A. został wykorzystany seksualnie w wieku piętnastu lat przez dorosłego mężczyznę, a wczasach dzieciństwa psychicznie znęcała się nad nim matka. Nie był wcześniej leczony psychiatrycznie. Nie wykazywał on objawów lęku czy wycofania. Diagnozowany był pod kątem określenia, czy zgłoszone przez niego objawy (związane z pragnieniem bycia dzieckiem) stanowią niepełnoobjawową formę zaburzeń obsesyjnokompulsywnych, parafilię, czy też należą do innych kategorii. Panu A. w związku z halucynacjami podawano kwetiapinę w dawce 600mg na dzień. Po planowej terapii ustąpiły objawy halucynacji (zarówno słuchowych, jak i wzrokowych), a także myśli samobójcze. Odczucie bycia dzieckiem i związane z tym objawy pozostały bez zmian. Pan A. nie zakładał pieluch i nie przyznawał się do tego, aby jego myśli i zachowania miały podtekst seksualny, co jest odmienne w porównaniu do opisanego wcześniej przypadku osoby przejawiającej podobne zachowania infantylne [10]. Również inaczej niż w poprzednich doniesieniach, nawracające i uporczywe myśli i zachowania Pana A. nie powodowały u niego wyraźnego lęku czy niepokoju, a sam Pan A. nie odczuwał obsesyjnego przymusu podejmowania takich działań. Robert Dickey [11], komentując przypadek Pana A., wyraził przypuszczenie, że jego zachowanie miało podłoże seksualne bez względu na towarzyszące, raczej nietypowe, zjawiska psychotyczne. Autor opisuje innego pacjenta, którego dolegliwość sklasyfikowana została jako dysforia autohebepedofilna polegająca na tym, że postrzegał on siebie jako osobę płci przeciwnej we wczesnym okresie dorastania. Mężczyzna ten mający 25 lat, odczuwał pragnienie bycia 10 letnią dziewczynką. To pragnienie uzewnętrzniało się w taki sposób, że czesał się on w dziewczęcy sposób, przebierał się w dziecięce ubranie, mówił głosem małej dziewczynki i zajmował się stereotypowymi zabawami dla dziewczynek w tym wieku. Twierdził, że ma 10 lat, choć jednocześnie był w pełni świadomy swojego prawdziwego wieku. Jego inteligencję oceniono na dolną granicę normy. Przyznawał, że od okresu dojrzewania odczuwa on silne pobudzenie seksualne związane u z fantazjowaniem na temat tego, że jest małą dziewczynką. Pacjent zadeklarował, że doświadcza mniejszego stopnia pobudzenia seksualnego, kiedy wyobraża sobie lub fantazjuje na temat małych dziewczynek. Pacjent odmówił przyjmowania leków ograniczających popęd seksualny. Nie stwierdzono u niego istotnych defektów poznawczych, psychoz czy też zaburzeń afektywnych. Dickey [11], odnosząc zaprezentowany opis przypadku do wcześniejszej literatury, odwołuje się do koncepcji autogynofilli Blancharda, jako męskiej preferencji seksualnej polegającej na fantazjo-waniu o sobie jako 43

5 Wojciech Oronowicz, Adam Siwiak osobie płci przeciwnej (co wiąże się z transwestytyzmem). Dickey [11] zaznacza również, że istnieją również przypadki autogynofilii bez transwestytyzmu tak samo, jak transwestytyzm, który pojawia się bez autogynofilii. Niektóre przypadki infantylizmu także były opisywane jako pierwotnie fetyszystyczne. Częściej jednak takiej aktywności transwestytycznej nadawano nazwę autopedofilii czy też autoinfantophilii. Przypadki te w mniejszym lub większym stopniu dotyczyły także pragnienia bycia dzieckiem lub niemowlęciem. W przeciwieństwie do zaprezentowanego wcześniej opisu przypadku Evcimen i Gratz [10], Gregory Lehne i John Money [12] przedstawili studium przypadku współwystępowania infatylizmu i pedofilii u jednej osoby. Zadecydowano o szczegółowym przedstawieniu tego przypadku w niniejszym opracowaniu ze względu na jego wyjątkowość (brak analogicznych doniesień w literaturze). Opisany mężczyzna wykazywał początkowo fetyszyzm transwestycyjny w okresie adolescencji przebierał się w damskie ubrania i masturbował się. W wieku 12 lat odbył on kontakt homoseksualny ze starszym mężczyzną. W wieku lat utrzymywał on relacje homoseksualne z różnymi partnerami. W wieku 30 lat mężczyzna molestował swojego 6-letniego syna, co sugerowało u niego zaburzenie pedofilne. W wieku 37 lat także molestował swojego syna w czasie jego adolescencji, co sugeruje z kolei efebofilia. W wieku 45 lat mężczyzna określił siebie jako dorosłe dziecko, wykazując infantylizm (używał pieluch przy braku podstaw medycznych i zachowywał się jak dziecko). Doświadczenie ubierania i moczenia pieluch stało się celem jego fantazji i zachowania. Opisując to doświadczenie infantylizmu określił je jako seksualne, ale jednocześnie wywołujące poczucie ogromnego spokoju i zadowolenia, jednak bez pobudzenia genitalnego ani ejakulacji. Czytał i pisał opowiadania o infantylizmie, a w czasie tych czynności osiągał podniecenie i masturbował się. Takie zachowania kontynuował przez 20 lat. Powyżej opisany mężczyzna w dzieciństwie doświadczał szczególnego rodzaju karania. W wieku 6 lat niania karała go za określone zachowanie ubierając go w dziewczęce ubranie i posyłając go w nim do szkoły. W wieku 7 lat mężczyzna był karany w podobny sposób przez matkę za moczenie nocne. Przebierała go ona w dziewczęce ubranie oraz w pieluchę, przechadzając się z nim w ten sposób po ulicach. 4. Analiza teoretyczna Podłożem używania pieluch z powodów psychologicznych i/lub zachowania infantylnego może być parafilia [4, 5, 6], podobnie jak w przypadku pedofilii/zaburzenia pedofilnego [1]. Należy jednak zauważyć, że 44

6 Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) a pedofilia w przypadku odgrywania ról z okresu dziecięcego mogą występować motywy inne niż seksualne [4, 7]. Zarówno zaburzenie pedofilne, jak i infantylizm są klasyfikowane jako parafilie lub zaburzenia parafiliczne, przy czym infantylizm został zaklasyfikowany jako parafilia bliżej nieokreślona [12]. Niektórzyautorzy nie odwołują się w przypadku opisu infantylizmu do kryteriów diagnostycznych [7], lub korzystają z terminów niestosowanych przez klasyfikacje diagnostyczne [4]. Pedofilia/zaburzenie pedofilnesąopisywane w sposób szczegółowy. Zgodnie z Mie dzynarodową Klasyfikacją Choro b i Problemo w Zdrowotnych (ICD-10, International Statistical Classification of Diseases) pedofilię definiuje się jako preferencję seksualną osoby dorosłej w stosunku do dzieci, zwykle w wieku przedpokwitaniowym lub we wczesnym okresie pokwitania [2]. Kryteria diagnostyczne pedofilii wg klasyfikacji ICD-10 są następujące [2]: 1. Spełnione ogo lne kryteria zaburzen preferencji seksualnych (F65): osoba dos wiadcza powtarzającego się, nasilonego popędu i wyobrażeń seksualnych dotyczących niezwykłych przedmiotów lub działan ; osoba zaro wno realizuje ten pope d, jak i odczuwa z tego powodu wyraźne cierpienie; preferencja wyste puje od co najmniej 6 miesięcy. 2. Utrwalona lub dominuja caskłonn ość do aktywności seksualnej z dzieckiem lub dziec mi w wieku przed pokwitaniem. 3. Osoba ma co najmniej 16 lat i jest co najmniej 5 lat starsza od dziecka lub dzieci z kryterium B. 4. Zaburzenie pedofilne jest jedną z ośmiu wymienionych przez klasyfikację zaburzeń psychicznych (DSM-V) Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego [1]. Zgodnie z powyższą klasyfikacją zainteresowanie seksualne w stosunku do dzieci rozpoznaje się po spełnieniu odpowiednich kryteriów diagnostycznych: 5. Nawracające przez okres co najmniej 6 miesięcy intensywne, seksualnie pobudzające fantazje, popęd seksualnylub zachowania obejmujące aktywność seksualna z dzieckiem lub dziećmi w okresie przedpokwitaniem (za umowną granicę przyjmuje się wiek 13 lat). 6. Jednostka działa pod wpływem tego popędu seksualnego, albo ten popęd lub fantazje powodują znaczne cierpienie lub trudności interpersonalne. 7. Jednostka ma co najmniej 16 lat i jest co najmniej o 5 lat starsza od dziecka lub dzieci w kryterium A. Nie obejmuje jednostek w późnej adolescencji, których partnerami seksualnymi są dzieci w wieku 12 lub 13 lat. 45

7 Wojciech Oronowicz, Adam Siwiak W przeciwieństwie do infantylizmu parafilcznego (oraz pojęć pokrewnych), pedofilię/zaburzenie pedofilne cechuje skłonnos c do aktywnos ci seksualnej z dzieckiem lub dziec mi w wieku prze dpokwiataniowym [2], opisywana również przez DSM-V jako seksualnie pobudzające fantazje, popęd seksualny lub zachowania obejmujące aktywność seksualna z dzieckiem lub dziećmi w okresie przedpokwitaniem [1]. Podobieństwem pomiędzy osobami wykazującymi infantylizm oraz pedofilami może być podniecenie seksualne w wyniku kontaktu z dziecięcymi przedmiotami. Pedofile uzyskują pobudzenie seksualne w wyniku oglądania dzieci podczas zabawy czy też oglądając reklamy prezentujące dziecięce kostiumy kąpielowe czy też bieliznę [13]. Niezbędne są wiarygodne, empiryczne badania pozwalające odpowiedzieć na pytanie, czy pedofile wykazują odpowiedź seksualną na same rzeczy powiązane z dzieciństwem lub też czy przejawiają taką odpowiedź w wyniku prezentacji materiałów obejmujących odgrywanie ról z okresu dziecięcego przez osoby dorosłe. Różne parafilie mają tendencję do współwystępowania [1]. Należy podkreślić, że na podstawie tego faktu oraz studiów przypadków obejmujących zarówno infantylizm, jak i pedofilię, nie można formułować wniosków na temat współwystępowania infantylizmu jak i pedofilii. Nie dotarliśmy do badań, które w sposób empiryczny analizowałyby częstość współwystępowania infantylizmu parafilicznego lub pojęć pokrewnych z pedofilią/zaburzeniem pedofilnym. Badania prowadzone w kierunku określenia szczegółowych charakterystyk psychologicznych, które miałyby skutecznie różnicować pedofilów od populacji nie pozwalają na określenie typowego profilu psychologicznego pedofila. Warto jest podkreślić, że nie bez znaczenia pozostaje dobór grupy osób badanych czy są to osoby dobrowolnie uczestniczące w terapii o dużej samoświadomości swoich tendencji pedofilskich, czy też obejmuje ona grupę osób skazanych za pedofilię i odbywających karę. Możliwe jest natomiast przedstawienie ogólnego zarysu funkcjonowania w wybranych aspektach życia. Można podsumować, że wybranych pedofilów charakteryzują następujące cechy: płeć męska, niska samoocena, niedobory empatii, lęk przed intymnością, niedostatek umiejętności społecznych (uczucie osamotnienia, nieudane relacje społeczne, trudności w codziennych kontaktach z dorosłymi), pozytywny stosunek do policji i wymiaru sprawiedliwości, w większości przypadków brak deficytów umysłowych [13]. Kaitlyn Hawkinson i Brian Zamboni [4] przeprowadzili badanie internetowe na znacznej próbie uczestników rzucając przy tym światło na charakterystykę psychologiczną grupy ABDL. 49% mężczyzn (n=887) i 47% kobiet (n=65) zadeklarowało, że są w związku romantycznym. Z osób, które zadeklarowały, że są w związku romantycznym, 79% 46

8 Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) a pedofilia mężczyzn (n=697) i 83% kobiet (n=54) potwierdziło, że ich partner wie o ich zachowaniu i zainteresowaniach związanych z ABDL. Na pytanie o to czy w czasie ostatnich 6 miesięcy ABDL wywołało znaczące problemy w ich życiu, 87% mężczyzn (n=1,540) i 91% kobiet (n=117) udzieliło odpowiedzi przeczącej. Jednym z wniosków wysuniętych przez badaczy jest to, że subiektywnie oceniany charakter wczesnych więzi z rodzicami nie wiąże się w znacznym stopniu z zachowaniami związanymi z ABDL [4]. Autorzy zaznaczają, że możliwe jest, że społeczność ABDL czuje się komfortowo ze swoją seksualnością, a odczucie to jest wzmacniane przez poczucie więzi z podobnie myślącymi osobami zrzeszonymi na forach internetowych. Zgodnie z przytoczonymi wcześniej badaniami pedofilia wiąże się piętnem społecznym oraz dystansem społecznym w stosunku do tej grupy [3]. Brak jest natomiast analogicznych rzetelnych badań, które skupiłyby się na inaftylizmieparafilicznym i pojęciach pokrewnych. Co prawda Lewis [7] zaznacza, że osoby odgrywające role z okresu dzieciństwa często trzymają te praktyki w tajemnicy, biorąc pod uwagę to, że pierwszą myślą osób z otoczenia jest nadanie etykiety osób wykazujących tendencje pedofilne, przytaczając przy tym wniosek GabrielleRussell: Fantazje nie są rzeczywistością. Osoba, która fantazjuje na temat dzieci, lub odgrywa te fantazje ze swoim partnerem zazwyczaj nie jest osobą, która molestuje prawdziwe dzieci[ ],jednak niezbędne są rzetelne badania prowadzone w tym kierunku. 5. Wnioski Autorzy opracowania skupili się na porównaniu klasyfikacji diagnostycznej, podłoża psychologicznego, przedmiocie zainteresowania seksualnego, współwystępowaniu, wybranych charakterystykach psycholo-gicznych oraz postrzeganiu społecznym infantylizmu parafilicznego (oraz pojęć pokrewnych) i pedofilii/zaburzenia pedofilnego. Jest możliwe, że infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) i zaburzenie pedofilne/pedofilia są odmiennymi parafiliami, które nie pozostają ze sobą w związku, cechują się odmiennymi przedmiotami zainteresowania seksualnego i wydają się wiązać z innymi charakterystykami psychologicznymi, przy czym należy zaznaczyć, że nie wyklucza się związku pomiędzy nimi. Możliwe, że wiarygodny wniosek odnośnie różnic i podobieństw pomiędzy infantylizmemparafilicznym (oraz pojęciami pokrewnymi) a zaburzeniem pedofilnym/pedofilią będzie dopiero możliwy do sformułowania w wyniku przedstawienia rzetelnych badań empirycznych. 47

9 Wojciech Oronowicz, Adam Siwiak 6. Ograniczenia metodologiczne Opracowanie nie jest rozstrzygające, jest jedynie wstępnym nakreśleniem problemu, który powinien doczekać się badań empirycznych. Niniejszy artykuł posiada szereg ograniczeń, które należy wziąć pod uwagę. Największą wadą przeglądu jest brak możliwości zaprezentowania danych empirycznych porównujących reprezentatywną grupę infantylistów parafilicznych i pedofilów. Łączenie pojęć (infantylizm parafiliczny, autonepiofilia, ABDL, ageplay, infantylny/dziecięcy obraz własnego Ja w masochistycznej gynofilii, Zespół Dorosłego Dziecka) w celu opisania i przedstawienia jednego zjawiska może nie być uzasadnione. Powyższe pojęcia występują w literaturze naukowej w różnych kontekstach, wiążą się z różnymi podejściami (poznawczym, psychoanalitycznym, psychiatrycznym), a same publikacje naukowe posiadają różny charakter (ilościowy, jakościowy). Integracja tych danych na potrzeby niniejszego opracowania jest zadaniem niezwykle trudnym oraz obarczonym znacznym ryzykiem błędu. W niniejszej pracy większą uwagę w porównaniu do pedofilii/ zaburzenia pedofilnego poświęcono prezentacji infantylizmu parafilicznego oraz pojęć pokrewnych ze względu na zdecydowanie mniejsze zaznajomienie środowiska naukowego z tym terminem. Do tej pory przeprowadzono tylko jedno wiarygodne badanie empiryczne prezentujące internetową grupę ABDL. Z tego powodu prezentacja charakterystyk psychologicznych tej grupy jest znacznie ograniczona w porównaniu z danymi dotyczącymi pedofilów. Należy dodatkowo podkreślić, że samo występowanie różnic w charakterystykach psychologicznych nie uprawnia do definitywnego wykazania rozdzielności tych grup. Literatura 1. AmericanPsychiatricAssociation, Diagnostic and statisticalmanual of mentaldisorders (5th ed.), Washington, DC: Author (2013) 2. Marcinek P., Kapała A., Pedofilia w opiniowaniu sądowo-seksuologicznym, Seksuologia Polska, 10 (2012), s Jahnke S., Imhoff R., Hoyer J., Stigmatization of people with pedophilia: twocomparativesurveys,archives of SexualBehavior, 44 (2014), s Hawkinson K., Zamboni B. D., Adult baby/diaperlovers: anexploratorystudy of an online communitysample, Archives of SexualBehavior, 43 (2014), s Money J., Lovemaps, New York: PrometheusBooks and IrvingtonPublishers (1986) 6. Corsini R., The Dictionary of Psychology, New York: Routledge (2002) 7. Lewis A., Ageplay: anadultsonlygame,counselling Australia, 11 (2011), s

10 Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) a pedofilia 8. Freund K., Blanchard R., Erotic target locationerrors in male gender dysphorics, paedophiles, and fetishists, The British Journal of Psychiatry: The Journal of Mental Science, 162 (1993), s Pate J. E., Gabbard G. O., Adult baby syndrome, American Journal of Psychiatry, 160 (2003), s Evcimen H., Gratz S., Adult Baby Syndrome, Archives of SexualBehavior, 35 (2006), s Dickey R., Commentary on Adult Baby Syndrome by Evcimen and Gratz, Archives of SexualBehavior, 36 (2007), s Lehne G. K., Money J., Multiplex versus multipletaxonomy of paraphilia: Case example, SexualAbuse: A Journal of Research and Treatment., 15 (2003), s Holmes S. T., Holmes R. M., Sex crimes: patterns and behavior, Thousand Oaks: Sage Publications (2008) Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) a pedofilia Infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) oraz pedofilia mogą być postrzegane jako tożsame ze sobą. Celem pracy jest przedstawienie różnic między tymi pojęciami. Umiejętność trafnego rozróżniania pomiędzy nimi jest ważna ze względu na konsekwencje diagnozy parafilii. Porównano klasyfikację diagnostyczną, podłoże psychologiczne, przedmiot zainteresowania seksualnego, współwystępowanie, wybrane charakterystyki psychologiczne oraz postrzeganie społeczne wspomnianych zjawisk. Wyciągnięto wniosek, że infantylizm parafiliczny (oraz pojęcia pokrewne) oraz pedofilia są odmiennymi zjawiskami. Opracowanie posiada charakter wstępny, nie jest rozstrzygające. Niezbędne są badania o charakterze empirycznym. Paraphilic infantilism andotherrelatedterms and pedophilia Paraphilic infantilism and other related terms and pedophilia may be perceived as tantamount. The aim of this study is to show differences between paraphilic infantilism and other relatedt erms and pedophilia. The ability to differentiate them is important due to the consequences of the diagnosis. We compared the diagnostic classification, psychological backgroud, sexual interest object, coexistence and selected characteristics of the psychological and social perception of the sephenomena. We concluded that paraphilic infantilism and other related terms and pedophilia differ from each other. Articleit is not determinative. Further empirical research is needed. 49