PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z JĘZYKA POLSKIEGO DLA UCZNIÓW KLASY DRUGIEJ GIMNAZJUM NR 1 SPORTOWEGO W BYDGOSZCZY

Transkrypt

1 PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z JĘZYKA POLSKIEGO DLA UCZNIÓW KLASY DRUGIEJ GIMNAZJUM NR 1 SPORTOWEGO W BYDGOSZCZY REGULAMIN OCENIANIA JEST ZGODNY ZE STATUTEM ZS20 W BYDGOSZCZY Z WEWNĄTRZSZKOLNYMI ZASADAMI OCENIANIA I. POSTANOWIENIA OGÓLNE 1. PZO są zgodne z podstawą programową dla trzeciego etapu edukacji oraz programem nauczania języka polskiego. 2. Na początku każdego roku szkolnego ( na pierwszej lekcji ) nauczyciele informują uczniów o wymaganiach edukacyjnych niezbędnych do uzyskania realizowanego przez siebie programu nauczania, o sposobach sprawdzania osiągnięć edukacyjnych oraz o warunkach i trybie uzyskania wyższej oceny niż przewidywana. 3. Uczeń jest oceniany systematycznie przez cały okres nauki. 4. Obok oceny sumującej, stosuje się elementy oceniania kształtującego. 5. Uczeń zobowiązany jest posiadać na lekcji: zeszyt przedmiotowy, podręcznik, zeszyt ćwiczeń, przybory do pisania oraz inne materiały edukacyjne udostępnione przez nauczyciela. 6. Prace klasowe, testy, sprawdziany, kartkówki, odpowiedzi ustne oraz inne formy sprawdzania wiedzy i umiejętności są obowiązkowe. 7. Uczeń ma obowiązek przystąpienia do pracy klasowej w terminie wyznaczonym przez nauczyciela. 8. Prace klasowe powinny być zapowiadane z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem. Nauczyciel przekazuje uczniom zakres materiału. 9. Uczeń, który nie uczestniczył w sprawdzianie pisemnym (lub w którejś z innych obowiązujących procedur oceniania), ma obowiązek poddania się tej formie sprawdzania jego osiągnięć w trybie określonym przez nauczyciela. 10. W sytuacji nieprzystąpienia przez ucznia do ustalonej procedury oceniania nauczyciel ma prawo w trybie dowolnym (np. w formie odpowiedzi ustnej) sprawdzić, czy uczeń opanował dane treści nauczania. 11. Absencja na lekcji nie zwalnia ucznia z uzupełnienia zaległości. 12. Uczeń ma obowiązek systematycznie przygotowywać się w formie ustnej lub pisemnej z materiału poznanego na każdej lekcji oraz odrabiać zadania domowe. 13. Praca domowa powinna być wykonana samodzielnie przez ucznia, a forma i treść zadań powinny być dostosowane przez nauczyciela do możliwości każdego gimnazjalisty. 14. Za zadanie domowe opracowane niesamodzielnie lub skopiowane uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną i ma obowiązek przedstawić samodzielnie wykonaną pracę w czasie ustalonym z nauczycielem. 15. Uczeń ma obowiązek uzupełnienia notatek (także zadań domowych) za czas swojej nieobecności, w terminie ustalonym z nauczycielem

2 16. Uczeń ma prawo 2 razy w półroczu zgłosić nieprzygotowanie do lekcji bez podawania przyczyny. 17. Nauczyciel jest zobowiązany do przedstawienia uczniom na każdych zajęciach celów ogólnych lekcji (w formie zrozumiałej dla gimnazjalistów) oraz do formułowania celów do poszczególnych etapów zajęć. 18. Nauczyciel ma obowiązek przedstawić uczniom kryteria oceniania, czyli to, co będzie brał pod uwagę przy ocenie pracy gimnazjalisty. 19. Nauczyciel sprawdza pod koniec lekcji, czy uczniowie osiągnęli zamierzony cel. Dokonuje wspólnie z uczniami podsumowania zajęć. 20. Nauczyciel jest zobowiązany do udzielania uczniowi i rodzicom/opiekunom prawnym informacji zwrotnej, uwzględniającej to, co uczeń zrobił dobrze, jak też to, co powinien wykonać inaczej. Informacja zwrotna może być przekazywana ustnie lub pisemnie. 21. W trakcie lekcji uczeń ma wyłączony lub wyciszony telefon komórkowy. II. CELE OGÓLNE KSZTAŁCENIA 1. Kształcenie umiejętności skutecznego komunikowania się z otoczeniem. 2. Przygotowanie do odbioru dzieła literackiego i innych tekstów kultury we wzajemnych kontekstach. 3. Wdrażanie do odkrywania i zrozumienia wartości uniwersalnych w literaturze, sztuce, tradycji i życiu codziennym. 4. Przysposabianie do ustawicznego samokształcenia i wzbogacania warsztatu pracy. 5. Motywowanie i przygotowanie do dalszego kształcenia. 6. Pogłębianie znajomości etyki mowy i etykiety języka. 7. Kształtowanie postaw etycznych i rozwijanie wrażliwości. 8. Przygotowanie do życia w społeczeństwie. III. OBSZARY AKTYWNOŚCI UCZNIÓW OCENIANE NA LEKCJACH 1. Zdolność wypowiadania się w literackie, standardowej odmianie polszczyzny mówionej i pisanej. 2. Umiejętność konstruowania różnych form wypowiedzi. 3. Czytanie ze zrozumieniem. 4. Przyswajanie niezbędnej wiedzy z zakresu historii literatury, teorii literatury i nauki o języku. 5. Znajomość lektur. 6. Opanowanie podstawowych zasad ortografii i interpunkcji. 7. Wygłaszanie utworów z pamięci. 8. Praca na lekcji. 9. Zadania domowe. 10. Prace dodatkowe

3 11. Niewerbalne wytwory pracy np.: prezentacja, projekt, album, słownik, mapa, plakat, przekład intersemiotyczny, słuchowisko, film, portfolio. 12. Wkład pracy własnej - pilność, sumienność, pracowitość, staranność, systematyczność. Formy aktywności Minimalna liczba ocen w półroczu odpowiedzi ustne 1 sprawdziany pisemne, testy, prace literackie 2 (wg ustaleń nauczyciela) kartkówki wg ustaleń nauczyciela znajomość treści lektur 1 zadania domowe 3 praca na lekcji 1 recytacja, zadania dodatkowe wg ustaleń nauczyciela IV. KRYTERIA OCENIANIA Podczas lekcji j. polskiego stosowane jest ocenianie sumujące (podsumowujące pracę ucznia, czyli określające na ile opanował on dane zagadnienie) oraz elementy oceniania kształtującego, według którego najistotniejsze jest ustalanie kryteriów oceniania wskazywanie na to, co jest najważniejsze i na co uczniowie powinni zwrócić szczególną uwagę. Podstawą oceny kształtującej jest informacja zwrotna uwzględniająca to, co uczeń zrobił dobrze, jak też to, co powinien wykonać inaczej; pokazuje, jak należy dokonać poprawy oraz w jakim kierunku powinna iść dalsza praca. Ma ona formę komentarza do pracy ucznia. Oceny są jawne zarówno dla ucznia, jak i jego rodziców/prawnych opiekunów. 1. Uczeń otrzymuje z pracy pisemnej nie będącej wypracowaniem ocenę: Ocena celująca % bardzo dobra 90% - 95% dobra 75% - 89% dostateczna 60% - 74% dopuszczająca 40% - 59% niedostateczna poniżej 40% Skala procentowa - 3 -

4 2. Recytacja dykcja, opanowanie tekstu, interpretacja. a) Kultura języka: wyraźne mówienie, tempo mówienia dostosowane do treści utworu, prawidłowy oddech. b) Trafność interpretacji: logiczne akcentowanie wybranych treści, właściwe przestankowanie, dobór właściwej barwy głosu. c) Wyraz ogólny: skupienie na treści wygłaszanego utworu, zdolność zainteresowania słuchaczy, odpowiednia mimika, gesty. 3. Ogólne kryteria oceny wypracowań - stara się zachować formę; ocena dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca Uczeń: - redaguje -redaguje - swobodnie wypowiedź wypowiedź, posługuje się zachowując zachowując różnymi formę, ale nie formę. formami występują wypowiedzi. wszystkie elementy. - praca zbliżona do wymaganego tematu. - tworzy pracę odtwórczą. - zdania są krótkie, zawierają liczne błędy składniowe. - praca na temat, lecz ujęty został powierzchownie (najważniejsze kluczowe zagadnienia). - posługuje się planem, słownictwem i przygotowanym wcześniej, redaguje prace w dużej mierze odtwórcze. - posługuje się zdaniami krótkimi, często - praca na temat, ale nie całkiem został wyczerpany. - redaguje prace twórcze, samodzielne ale nieoryginalne, zgodne z przyjętym schematem, sposobem interpretowania i ujęcia tematu. - stosuje wypowiedzenia pojedyncze i - wyczerpał temat, zna zagadnienie, swobodnie się porusza po omawianych zagadnieniach. - samodzielnie redaguje prace przemyślane, twórcze, oryginalne, zawierające własne spojrzenie na dany temat. - w zależności od potrzeb buduje wypowiedzenia - sprawnie, świadomie redaguje różne formy wypowiedzi, potrafi je łączyć (w zależności od potrzeb) lub redaguje formy nieprzewidziane programem gimnazjum. - wykorzystał wiadomości spoza programu oraz lektur poznawanych podczas lekcji, wykazał się znajomością zagadnień dodatkowych. - redaguje prace ciekawe, oryginalne, twórcze, pomysłowe, nieszablonowe, o odmiennym od ogólnie przyjętego spojrzeniu. - posługuje się różnego typu wypowiedzeniami, - 4 -

5 - nie panuje nad potokiem składniowym charakterystycznym dla języka mówionego. - poprawnie zapisuje dialog, ma kłopoty z wprowadzeniem dialogu w tekst ciągły. - ma problemy z dobraniem cytatu, z wprowadzeniem podanego cytatu w tekst ciągły. - popełnia liczne błędy interpunkcyjne. - ma kłopoty z zachowaniem poprawnej pisowni. występują błędy składniowe, ale zachowana jest logika wypowiedzi. - eliminuje potok składniowy. - wprowadza dialog w tekst ciągły, nie zawsze stosuje poprawną interpunkcję. - podany cytat wprowadza w tekst ciągły. - stosuje poprawną interpunkcję w wypowiedzeniach pojedynczych. - poprawnie zapisuje wyrazy poznawane i ćwiczone podczas lekcji. złożone, występują nieliczne błędy składniowe. krótkie, treściwe lub bogate, nasycone określeniami, słownictwem najpełniej oddającym poruszany temat, zachowana jest poprawna składnia. - unika powtórzeń. - świadomie buduje wypowiedzenia, unika powtórzeń, błędów składniowych. - stosując dialog, powtarza wyrazy (czasowniki) wprowadzające dialog. - poprawnie zapisuje dialog i wprowadza go w tekst ciągły, zachowuje właściwą interpunkcję, potrafi przedstawić sytuację, w której toczy się dialog. - dobiera cytaty. - cytaty dobierane są właściwie, zachowana jest poprawna interpunkcja dotycząca wprowadzania cytatu. - stosuje poprawną interpunkcję w wypowiedzeniach złożonych. - popełnia nieliczne błędy ortograficzne. - stosuje poprawną interpunkcję w rożnego rodzaju wypowiedzeniach. - zachowuje poprawną ortografię, świadomie kontroluje pisownię wyrazów, samodzielnie pisze z emfazą, stosuje wyrazy, wyrażenia i zwroty wzbogacające wypowiedź. - tworzy ciekawy, dowcipny dialog, swobodnie wprowadza go w rożne formy wypowiedzi w zależności od intencji. - dobiera ciekawe, oryginalne cytaty, spoza lektur poznawanych podczas lekcji. - pisze poprawnie wyrazy, wyrażenia i zwroty będące wyjątkami lub nowo poznawane. UWAGA! Ten sam błąd popełniany wielokrotnie uznaje się jako jeden błąd ortograficzny

6 Praca zostaje oceniona na ocenę niedostateczną jeśli jej poziom językowy uniemożliwia zrozumienie sensu wypowiedzi i w znacznym stopniu odbiega od obowiązujących norm językowych. Na ocenę wpływa również objętość pracy. 4. Kryteria holistycznej oceny wypracowań Ocena dłuższych form wypowiedzi ma charakter holistyczny. Odbywa się w następujących wymaganiach: treść 0 4 pkt, segmentacja tekstu 0 1 pkt, styl 0 1 pkt, język 0 2 pkt, ortografia 0 1 pkt, interpunkcja 0 1 pkt. Podział punktów w wybranych formach wypowiedzi: - praca odnosi się do problemu sformułowanego w temacie - przedstawia stanowisko autora - zawiera trafną i wnikliwą argumentację - zachowuje logikę wywodu podkreśloną segmentacją tekstu a) ROZPRAWKA Treść 0-4 pkt 4 pkt 3 pkt 2 pkt 1 pkt 0 pkt - praca odnosi się do - praca w - praca jest luźno problemu przeważającej części związana z sformułowanego w odnosi się do problemem temacie problemu sformułowanym w - przedstawia sformułowanego w temacie stanowisko autora temacie - przedstawia - zawiera trafną - przedstawia stanowisko autora argumentację stanowisko autora - zawiera próbę - w przeważającej - zawiera częściowo argumentacji części zachowuje trafną argumentację logikę wywodu - praca nie odnosi się do problemu sformułowanego w temacie lub praca nie zawiera argumentacji Cechy uwzględnione na skali: 1. Zgodność z tematem odniesienie do problemu sformułowanego w temacie. 2. Stanowisko autora wobec problemu (sąd wyrażony pośrednio, sąd wyrażony bezpośrednio postawiona teza lub hipoteza). 3. Trafność i wnikliwość argumentacji. 4. Logika wywodu (błąd rzeczowy zakłócający logikę wywodu powoduje obniżenie oceny o jeden poziom)

7 Komentarz Oceny 4, 3, 2 przypisywane są odpowiednio tekstowi argumentacyjnemu: bardzo dobremu, średniemu, słabemu. Ocena 1 przypisywana jest pracy, która nie spełnia kryteriów tekstu argumentacyjnego, ale świadczy o podjęciu przez ucznia próby argumentacji. Segmentacja tekstu 0 1 pkt 1 p. zachowany logiczny tok rozważań, segmentacja konsekwentna i celowa 0 p. brak uporządkowania logicznego, segmentacja przypadkowa lub brak segmentacji Styl 0 1 pkt 1 p. styl konsekwentny, dostosowany do wywodu argumentacyjnego 0 p. styl niekonsekwentny lub niedostosowany do wywodu argumentacyjnego Język 0 2 pkt 2 p. dopuszczalne 3 błędy składniowe lub leksykalne, lub frazeologiczne, lub fleksyjne 1 p. dopuszczalne 4 błędy składniowe lub leksykalne, lub frazeologiczne, lub fleksyjne 0 p. powyżej 4 błędów składniowych lub leksykalnych, lub frazeologicznych, lub fleksyjnych Ortografia 0 1 pkt 1 p. dopuszczalne 2 błędy 0 p. powyżej 2 błędów W przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się 1 p dopuszczalne 3 błędy 0 p. powyżej 3 błędów Interpunkcja 0 1 pkt 1 p. dopuszczalne 3 błędy 0 p. powyżej 3 błędów W przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się 1 p. dopuszczalne 4 błędy 0 p. powyżej 4 błędów b) OPOWIADANIE Treść 0-4 pkt Oceniane cechy wypowiedzi Realizacja tematu 4 pkt 3 pkt 2 pkt 1 pkt 0pk * pisze opowiadanie zgodne z tematem (konieczne trzy elementy: podróż wydarzenie, pisze opowiadanie zgodne z tematem (konieczne trzy elementy: podróż wydarzenie, Uczeń: pisze opowiadanie w przeważającej części zgodne z tematem (pomija jeden z elementów podejmuje próbę napisania opowiadania na zadany temat. pisze opowiadanie na inny temat lub pisze pracę w innej - 7 -

8 Prezentowanie świata przedstawionego Sposób prowadzenia narracji Sposób przedstawienia toku zdarzeń Elementy wzbogacające wypowiedź sława). sława). zawartych w temacie). określa czas, określa miejsce, miejsce, tworzy tworzy akcję akcję i wprowadza i wprowadza bohaterów oraz bohaterów oraz konkretyzuje konkretyzuje dwa wszystkie elementy świata elementy świata przedstawionego. przedstawionego. w sposób funkcjonalny posługuje się wybraną formą narracji oraz czasem gramatycznym. logicznie układa wydarzenia prowadzące do wydarzenia głównego. wzbogaca wypowiedź, wprowadza, np.: dialog, opis, dynamizuje akcję, kreuje nastrój, buduje napięcie, stosuje retrospekcję. (konieczne trzy elementy). w sposób funkcjonalny posługuje się wybraną formą narracji oraz czasem gramatycznym. logicznie układa wydarzenia prowadzące do wydarzenia głównego. wzbogaca wypowiedź, wprowadza, np.: dialog, opis, dynamizuje akcję, kreuje nastrój, buduje napięcie, stosuje retrospekcję. (konieczne dwa elementy). określa miejsce, tworzy akcję i wprowadza bohaterów oraz konkretyzuje jeden element świata przedstawionego. w przeważającej części stosuje wybraną formę narracji. w przeważającej części logicznie układa wydarzenia prowadzące do wydarzenia głównego. wzbogaca wypowiedź, wprowadza, np.: dialog, opis, dynamizuje akcję, kreuje nastrój, buduje napięcie, stosuje retrospekcję. (konieczny jeden element). podejmuje próbę tworzenia akcji i wprowadza bohaterów. znaczne zaburzenia w stosowaniu wybranej formy narracji. znaczne zaburzenia logicznego uporządkowania wydarzeń. podejmuje próbę wzbogacenia wypowiedzi. formie. * Jeżeli uczeń pisze opowiadanie na inny temat lub pisze pracę w innej formie, otrzymuje 0 punktów również w pozostałych kryteriach. Uwaga! 1. Jeżeli kryterium Elementy wzbogacające wypowiedź nie zostało spełnione, a wszystkie pozostałe kryteria są zrealizowane, to ocenę należy obniżyć o jeden poziom. 2. W pracy krótszej od wyznaczonej objętości ocena segmentacji, stylu, języka, ortografii i interpunkcji pozostaje na poziomie

9 Segmentacja tekstu 0 1 pkt 1 p. segmentacja konsekwentna i celowa. 0 p. segmentacja przypadkowa lub brak segmentacji. Styl 0 1 pkt 1 p. styl stosowny, konsekwentny, dostosowany do formy wypowiedzi. 0 p. styl niestosowny, niekonsekwentny lub niedostosowany do formy wypowiedzi. Język 0 2 pkt 2 p. dopuszczalnych 5 błędów (składniowych, leksykalnych, frazeologicznych, fleksyjnych lub stylistycznych). 1 p. dopuszczalnych 6 błędów (składniowych, leksykalnych, frazeologicznych, fleksyjnych lub stylistycznych). 0 p. powyżej 6 błędów (składniowych, leksykalnych, frazeologicznych, fleksyjnych lub stylistycznych). Ortografia 0 1 pkt 1 p. dopuszczalne 2 błędy. 0 p. powyżej 2 błędów. W przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się 1 p. dopuszczalne 3 błędy. 0 p. powyżej 3 błędów. Interpunkcja pkt 1 p. dopuszczalne 3 błędy. 0 p. powyżej 3 błędów. W przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się 1 p. dopuszczalne 4 błędy. 0 p. powyżej 4 błędów. c) CHARAKTERYSTYKA POSTACI Treść 0 4 pkt Oceniane cechy wypowiedzi Realizacja tematu 4 pkt 3 pkt 2 pkt 1 pkt 0 pkt UCZEŃ pisze charakterystykę postaci literackiej, zachowując spójność całej wypowiedzi UCZEŃ pisze charakterystykę postaci literackiej, zachowując spójność w przeważającej części wypowiedzi UCZEŃ pisze w przeważającej części charakterystykę postaci literackiej UCZEŃ podejmuje próbę napisania charakterystyki postaci literackiej UCZEŃ pisze pracę w innej formie lub nie na temat - 9 -

10 Przedstawienie postaci Prezentacja cech zewnętrznych Prezentacja cech wewnętrznych Ocena postaci prezentuje postać prezentuje postać prezentuje postać podaje przynajmniej jedną informację o postaci opisuje cechy zewnętrzne przedstawia trafne przykłady zachowania postaci oraz cech wewnętrznych dokonuje oceny postaci, uzasadnia swoją opinię opisuje cechy zewnętrzne przedstawia trafne przykłady zachowania postaci oraz cech zewnętrznych dokonuje oceny postaci opisuje cechy zewnętrzne przedstawia przynajmniej jeden przykład zachowania postaci (w sposób ogólny) oraz wskazuje inne cechy wewnętrzne podaje przynajmniej jedną cechę zewnętrzną postaci wskazuje pośrednio na zachowanie postaci Dobór cech i zachowań jest uzależniony od możliwości, jakie daje określona postać. 1. Błąd rzeczowy zakłócający logikę wypowiedzi oraz błędy dotyczące rodzajów i gatunków literackich, tytułów, imion i nazwisk autorów oraz bohaterów tekstów wskazanych w podstawie programowej powodują obniżenie oceny o jeden poziom. 2. Jeżeli uczeń łączy cechy różnych postaci, otrzymuje 0 punktów za kryterium Treść. 3. W pracy krótszej od wyznaczonej objętości ocena kompozycji, stylu, języka, ortografii i interpunkcji pozo-staje na poziomie 0. Segmentacja tekstu 0 1 pkt 1 p. zachowany logiczny tok rozważań, segmentacja konsekwentna i celowa 0 p. brak uporządkowania logicznego, segmentacja przypadkowa lub brak segmentacji Styl 0 1 pkt 1 p. styl konsekwentny, dostosowany do formy wypowiedzi 0 p. styl niekonsekwentny lub niedostosowany do formy wypowiedzi. Język 0 2 pkt 2 p. dopuszczalnych 5 błędów (składniowych, leksykalnych, frazeologicznych, fleksyjnych lub stylistycznych)

11 1 p. dopuszczalnych 6 błędów (składniowych, leksykalnych, frazeologicznych, fleksyjnych lub stylistycznych) 0 p. powyżej 6 błędów (składniowych, leksykalnych, frazeologicznych, fleksyjnych lub stylistycznych) Ortografia 0 1 pkt 1 p. dopuszczalne 2 błędy 0 p. powyżej 2 błędów W przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się 1 p. dopuszczalne 3 błędy 0 p. powyżej 3 błędów Interpunkcja 0 1 pkt 1 p. dopuszczalne 3 błędy 0 p. powyżej 3 błędów W przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się 1 p. dopuszczalne 4 błędy 0 p. powyżej 4 błędów 5. Kryteria oceny wypowiedzi ustnej ocena dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca - wypowiada się krótko, chaotycznie. - wypowiada się, starając się zachować wymaganą formę wypowiedzi. Uczeń: - wypowiedzi ustne dotyczą zadawanych pytań, poleceń. - swobodnie posługuje się różnymi formami wypowiedzi. - wypowiada się bezbłędnie - ma problem z odpowiedzią na temat. - nie panuje nad potokiem składniowym. - nie dysponuje dużym zasobem słownictwa. - mówi krótko, na temat, nie wyczerpuje omawianych zagadnień. - zachowuje poprawny szyk wyrazów, występują błędy składniowe. - dobierając słowa, stara się uniknąć - mówi na temat. - mówi na temat, wyczerpująco. - popełnia nieliczne błędy składniowe. - mówi płynnie, bez powtórzeń. - buduje zdania poprawne pod względem składniowym. - mówi płynnie, ciekawie, dobierając - w swej wypowiedzi zawiera treści wykraczające poza program. - stosuje różne wypowiedzenia, dostosowując je do sytuacji mówienia. - mówi w sposób oryginalny, ciekawy, przemyślany

12 - używa języka odbiegającego od norm. - mówi niewyraźnie, cicho, w sposób niezrozumiały dla odbiorcy. powtórzeń. - stara się rozwijać umiejętności językowe. - stara się mówić tak, by nawiązać kontakt z odbiorcą. - dba o kulturę języka. - mówi głośno, wyraźnie, nawiązuje kontakt z odbiorcą. zróżnicowane słownictwo stosowne do tematu. - świadomie rozwija swe umiejętności językowe. - mówi głośno, wyraźnie, z odpowiednią intonacją, barwą głosu, we właściwym tempie. - potrafi skupić na sobie uwagę odbiorcy dzięki sposobowi mówienia. V. WARUNKI I TRYB UZYSKIWANIA WYŻSZEJ NIŻ PRZEWIDYWANA ROCZNEJ OCENY KLASYFIKACYJNEJ 1. Uczeń może ubiegać się o wyższą ocenę klasyfikacyjną, jeśli spełnia warunki takie jak: a) systematyczne uczęszczanie na zajęcia edukacyjne; b) systematyczne przygotowywanie się do zajęć; c) aktywny udział w lekcjach i innych formach zajęć; d) napisanie każdej pracy pisemnej; e) usprawiedliwianie każdej nieobecności na zajęciach edukacyjnych; f) wykonywanie zadań domowych; g) prowadzenie zeszytu przedmiotowego, zeszytu ćwiczeń lub innych wymaganych przez nauczyciela i wynikających z realizowanego programu nauczania; h) systematyczne uczenie się i rozwijanie swoich umiejętności i) spotkały go zdarzenia losowe mogące mieć istotny wpływ na wyniki z danego przedmiotu. 2. Uczeń lub jego rodzice mogą złożyć pisemny wniosek do nauczyciela o ustalenie wyższej o jeden stopień niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej. 3. Wniosek, o którym mowa w punkcie 2 uczeń lub jego rodzice składają do nauczyciela w terminie 3 dni od daty otrzymania informacji o przewidywanej rocznej ocenie klasyfikacyjnej. Wniosek musi zawierać uzasadnienie. 4. Nauczyciel prowadzący dane zajęcia edukacyjne jest zobowiązany dokonać analizy zasadności wniosku, o którym mowa w punkcie 2 oraz ustalić termin i sposób poprawy przewidywanej oceny rocznej przed klasyfikacyjnym posiedzeniem Rady Pedagogicznej. 5. Nauczyciel dokonuje analizy wniosku w oparciu o udokumentowane realizowanie obowiązków ucznia określonych w punkcie1. Wniosek niespełniający tych kryteriów zostaje rozpatrzony negatywnie. 6. Nauczyciel przypomina wymagania edukacyjne na ocenę o którą uczeń się ubiega. 7. Nauczyciel przed posiedzeniem klasyfikacyjnym dokonuje sprawdzenia wiedzy i umiejętności ucznia w obszarze uznanym przez nauczyciela za konieczny

13 8. Ustalona przez nauczyciela w ten sposób ocena jest ostateczna w tym trybie postępowania. VI. VII. SPOSÓB USTALANIA OCENY SEMESTRALNEJ/KOŃCOWOROCZNEJ 1. Przy ustalaniu oceny semestralnej lub końcoworocznej nauczyciel bierze pod uwagę stopnie ucznia z poszczególnych obszarów działalności według następującej kolejności: - samodzielne prace klasowe, testy, - samodzielne sprawdziany, - odpowiedzi ustne, - prace domowe, - praca na lekcji, praca w grupach, zadania dodatkowe ustne i zaangażowanie w tok lekcji -oryginalność i pomysłowość w prezentowaniu działań twórczych. 2. Uczeń nie ma możliwości poprawiania ocen na tydzień przed klasyfikacją. 3. Uczeń, który opuścił więcej niż 50% zajęć lekcyjnych może nie być klasyfikowany z przedmiotu. DOSTOSOWANIE PZO Z JĘZYKA POLSKIEGO DO MOŻLIWOŚCI UCZNIÓW ZE SPECJALNYMI WYMAGANIAMI EDUKACYJNYMI 1. Uczniowie posiadający opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się oraz uczniowie posiadający orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego są oceniani z uwzględnieniem zaleceń poradni. 2. Nauczyciel dostosowuje wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia posiadającego opinie poradni psychologiczno - pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się 3. W stosunku do wszystkich uczniów posiadających dysfunkcję zastosowane zostaną zasady wzmacniania poczucia własnej wartości, bezpieczeństwa, motywowania do pracy i doceniania małych sukcesów. Rodzaje dysfunkcji: - Dysgrafia, czyli brzydkie, nieczytelne pismo Dostosowanie wymagań będzie dotyczyło formy sprawdzania wiedzy, a nie treści. Wymagania merytoryczne, co do oceny pracy pisemnej powinny być ogólne, takie same jak dla innych uczniów, natomiast sprawdzenie pracy może być niekonwencjonalne. Np., jeśli nauczyciel nie może przeczytać pracy ucznia, może go poprosić, aby uczynił to sam lub przepytać ustnie z tego zakresu materiału. Może też skłaniać ucznia do pisania drukowanymi literami lub na komputerze. Nie oceniamy czytelności, estetyki wykonanych prac, a jedynie ich poprawność. - Dysleksja, czyli trudności w czytaniu przekładające się niekiedy także na problemy ze zrozumieniem treści Dostosowanie wymagań w zakresie formy: Krótkie i proste polecenia, czytanie polecenia zadania na głos, objaśnianie dłuższych poleceń, dłuższy czas pracy nad tekstem. - Dysortografia, czyli nasilenie popełnianych błędów w zakresie poprawnej pisowni

14 Dostosowanie wymagań dotyczących zapisu: Inna ocena ortografii, ocena strony merytorycznej i stylistycznej tekstu z pominięciem kryterium poprawności zapisu. Odmienność kryterium błędów. - Inne rodzaje dysfunkcji ocenianie zgodnie ze wskazaniami poradni. Uczeń ze sprawnością intelektualną niższą od przeciętnej: W przypadku tych dzieci konieczne jest dostosowanie nauczania zarówno w zakresie formy, jak i treści wymagań. Powoduje to obniżenie wymagań, które obejmują jednak wiadomości i umiejętności określone podstawą programową. Poprawa prac klasowych odbywać się będzie przy pomocy nauczyciela, na dostosowanych do każdego ucznia warunkach. Wymagania, co do formy mogą obejmować między innymi: - omawianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności - wyznaczanie dłuższego czasu na jego utrwalenie - podawanie poleceń w prostszej formie - unikanie trudnych czy bardzo abstrakcyjnych pojęć - częste odwoływanie się do konkretu, przykładu - unikanie pytań problemowych, przekrojowych - wolniejsze tempo pracy - szerokie stosowanie zasady poglądowości - odrębne instruowanie ucznia - zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie wykonać samodzielnie. Kryteria oceny prac uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się a) ortografia 1 p. dopuszczalne 3 błędy, 0 p. powyżej 3 błędów Za błędy ortograficzne w przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się uznaje się: łamanie zasad pisowni wyrazów z u ó, ż rz, h ch łamanie zasady pisania wielką literą na początku zdania b) interpunkcja 1 p. dopuszczalne 4 błędy 0 p. powyżej 4 błędów c) zapis graficzny - do błędów graficznych niepodlegających ocenie w pracach uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się zalicza się: dodawanie, opuszczanie, przestawianie liter, sylab lub całych wyrazów mylenie liter: o podobnym kształcie (a o, l ł t, n r, m n, u w, e ę, a ą, i j) dużych i małych (z wyjątkiem początku zdania) rzadziej używanych (h H, f F, L F) odpowiedników głosek zbliżonych fonetycznie (b p, d t, w f, g k, dz c, sz s, i y, ę em en, ą om on, ś ź, ć dź) różniących się w położeniu w stosunku do osi pionowej (p b, d b) lub poziomej (m w, n u, b p, d g, p g) ominięcie drobnych elementów graficznych, w tym: oznaczania miękkości nad literami kropek (dż, ż, i, j) ogonków przy literach ą lub ę i kreski (wężyka) przy literach ó, t lub ł błędy dotyczące podziału wyrazu utratę dźwięczności (kóska zamiast kózka, proźba zamiast prośba)

15 VIII. IX. INFORMOWANIE UCZNIÓW I RODZICÓW O WYMAGANIACH I POSTĘPACH UCZNIA 1. Nauczyciel uczeń nauczyciel przekazuje uczniowi komentarz do każdej wystawionej oceny; motywuje go do dalszej pracy, uczeń ma możliwość otrzymywania dodatkowych wyjaśnień i uzasadnień wystawionej oceny, na początku roku szkolnego gimnazjalista uzyskuje informacje nt: wymagań edukacyjnych; oferty zajęć dodatkowych; sposobach sprawdzania osiągnięć edukacyjnych; warunkach i trybie uzyskania wyższej niż przewidywana oceny końcowej. 2. Nauczyciel rodzic podczas wywiadówek, drzwi otwartych, indywidualnych konsultacji oraz korzystając z e dziennika rodzic może uzyskać informacje o postępach dziecka w nauce, rodzic ma prawo wglądu w prace ucznia, które przechowywane są przez nauczyciela przedmiotu, rodzice uzyskują od nauczyciela wskazówki do pracy z dzieckiem oraz informacje o jego zdolnościach i trudnościach. INNE POSTANOWIENIA 1. Nauczyciel ma prawo wprowadzenia dodatkowych form i zasad oceniania na lekcji, które nie pozostają w sprzeczności z ZWO, a wynikają z konieczności podwyższania efektów kształcenia oraz realizacji podstawy programowej. 2. Wszystkie sprawy sporne, nie ujęte w PZO, rozstrzygane będą zgodnie z WZO oraz rozporządzeniami MEN. X. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EDUKACYJNE

16 Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny Słowa na czasie klasa 2 Numer i temat (przykładowy) lekcji OCENA DOPUSZCZAJĄCA Uczeń: OCENA DOSTATECZNA Uczeń potrafi to, co na ocenę dopuszczającą, oraz: OCENA DOBRA Uczeń potrafi to, co na ocenę dostateczną, oraz: OCENA BARDZO DOBRA Uczeń potrafi to, co na ocenę dobrą, oraz: OCENA CELUJĄCA Uczeń potrafi to, co na ocenę bardzo dobrą, oraz: 1. i 2. Wiara w potęgę rozumu podstawą nowej epoki 3. Bajka prawdę o człowieku ci powie 4. Zdrowie cenniejsze niż złoto dydaktyczny charakter bajki charakteryzuje epokę oświecenia wymienia nazwiska myślicieli oświeceniowych podaje daty graniczne epoki wymienia charakterystyczne cechy sztuki klasycznej i rokoko wymienia tytuły utworów Ignacego Krasickiego streszcza bajki Ignacego Krasickiego odpowiada, jaką prawdę życiową zawiera bajka opowiada o sytuacji przedstawionej w utworze wypisuje z tekstu wady człowieka wymienia cechy bajki przedstawia poglądy trzech największych myślicieli oświeceniowych określa, które z podanych terminów są związane z wiekiem rozumu wyjaśnia w kilku zdaniach, jaki był wpływ rozwoju czasopism na społeczeństwo w oświeceniu podaje, jakie wartości są ważne dla młodego, a jakie dla starego czyżyka wyjaśnia, co symbolizuje klatka określa, z ilu wersów składa się wiersz ustala liczbę sylab w poszczególnych wersach wskazuje rymy występujących w utworze opisuje fotografię i nadaje jej odpowiedni tytuł tworzy związki frazeologiczne związane ze zdrowiem wyjaśnia znaczenie podanych frazeologizmów wyraża opinię o poglądach myślicieli oświecenia i uzasadnia swoje zdanie określa, podając odpowiednie argumenty, który styl klasycyzm czy rokoko bardziej mu się podoba wyjaśnia, dlaczego podane terminy wiążą się z wiekiem rozumu Ignacego Krasickiego wyjaśnia, dlaczego bohaterowie mają różne hierarchie wartości określa, do jakich wydarzeń historycznych nawiązuje bajka Ptaszki w klatce opowiada o sytuacji przedstawionej w utworze, stosując bogate słownictwo uzasadnia, że utwór Człowiek i zdrowie jest redaguje dłuższą wypowiedź pisemną na temat wpływu rozwoju czasopism na społeczeństwo w oświeceniu na podstawie fragmentu Monitora omawia stosunek XVIII-wiecznych publicystów do ulegania obcym wpływom podaje parę możliwych wyjaśnień symbolu tłumaczy, w jaki sposób budowa utworu wpływa na jego odbiór redaguje spójny i poprawny językowo opis fotografii oraz nadaje jej odpowiedni tytuł wyjaśnia, dlaczego autor posłużył się personifikacją gromadzi argumenty potwierdzające, że wiersz ma charakter uniwersalny omawia znaczenie oświecenia dla kultury europejskiej opisuje w kilku zdaniach sytuację polityczną państwa polskiego w epoce oświecenia udowadnia, że bajki mają charakter dydaktyczny podaje przykłady literatury dydaktycznej spoza podręcznika

17 Człowiek i zdrowie 5. i 6. Posag czy miłość? co jest ważniejsze dla bohaterów komedii Powrót posła wymienia tytuły utworów Juliana Ursyna Niemcewicza redaguje streszczenie przeczytanego tekstu nazywa zastosowany w wierszu środek stylistyczny tłumaczy, na czym polega dydaktyczny charakter utworu wykonuje plakat, na którym w sposób symboliczny przedstawia prawdy życiowe głoszone w innych bajkach Ignacego Krasickiego omawia relacje panujące między Starostą a Walerym na podstawie odnalezionych cytatów wyjaśnia, dlaczego Szarmanckiego można nazwać oszustem krótko charakteryzuje Teresę lub Walerego bajką redaguje kilkuzdaniową wypowiedź na temat tego, dlaczego ludzie się śpieszą i jak tempo życia wpływa na jego jakość Juliana Ursyna Niemcewicza przytacza fragmenty dramatu wskazujące na to, że Szarmancki jest oszustem charakteryzuje postać Starościny na podstawie jej sposobu mówienia redaguje kilkuzdaniową charakterystykę Teresy i Walerego wykonuje oryginalny i estetyczny plakat, na którym w sposób symboliczny przedstawia prawdy życiowe głoszone w innych bajkach Ignacego Krasickiego redaguje streszczenie przeczytanego tekstu, stosując wskaźniki zespolenia oraz dbając o poprawność językową, ortograficzną i interpunkcyjną ocenia postawę Starosty, biorąc pod uwagę jego stosunek do Szarmanckiego i córki oraz spełnianie obietnic redaguje notatkę dotyczącą utworu Juliana Niemcewicza, która mogłaby być zamieszczona w szkolnym leksykonie lektur 7. W stronę sielanki... wymienia tytuły utworów Franciszka Dionizego Kniaźnina określa tematykę przeczytanego tekstu wskazuje, kto wypowiada się w utworze wyjaśnia, jaką sytuację potocznie nazywa się sielanką lub idyllą charakteryzuje bohatera lirycznego opisuje sytuację liryczną wiersza odszukuje występujące w tekście zdrobnienia nazywa uczucia postaci z wiersza ustala liczbę sylab w wersach Franciszka Dionizego Kniaźnina uzasadnia, że wiersz Krosienka. W rodzaju pasterskim jest sielanką określa funkcję zdrobnień w tekście wyjaśnia, w jaki sposób budowa utworu podkreśla przedstawione w nim treści opisuje obraz Witolda Pruszkowskiego Sielanka, przestrzegając norm kompozycyjnych i językowych podaje propozycje sytuacji, które mogłyby zainspirować współczesnych autorów sielanek

18 8. Jeszcze Polska nie zginęła... jakie uczucia budzi tekst hymnu narodowego? 9. Podróże małe i duże Jonathan Swift Potęga nauki? 10. Monolog czy dyskusja? podaje najważniejsze fakty z życia Józefa Wybickiego omawia okoliczności powstania Mazurka Dąbrowskiego ustala, kto i do kogo zwraca się w Pieśni Legionów Polskich we Włoszech podaje przykładowe sytuacje, w których obecnie śpiewa się hymn podaje najważniejsze fakty z życia Jonathana Swifta wymienia wynalazki, nad którymi pracowano w Akademii odróżnia dialog od monologu stosuje odpowiedni układ graficzny w zapisie dialogu określa układ rymów podaje cechy sielanki opisuje obraz Witolda Pruszkowskiego Sielanka wskazuje różnice pomiędzy obiema wersjami pieśni określa, do jakich postaci i wydarzeń historycznych odwołuje się utwór Józefa Wybickiego wymienia cztery cechy Polaków, o których jest mowa w tekście nadaje tytuł każdemu akapitowi przeczytanego utworu wskazuje elementy rzeczywistości opisanej w tekście, które mogą budzić wesołość podaje cechy powieści podróżniczej redaguje opowiadanie na wyznaczony temat charakteryzuje przedstawioną rozmowę wymienia konsekwencje niewłaściwego zachowania uczestników dialogu redaguje krótki dialog, uwzględniający dwie zasady prawidłowej komunikacji Józefa Wybickiego szczegółowo opisuje okoliczności powstania Mazurka Dąbrowskiego podaje więcej niż cztery cechy Polaków wymienione w pieśni Jonathana Swifta nazywa ideę filozoficzną, do której odwołał się autor w tekście Potęga nauki? wyczerpująco odpowiada na pytania tak, aby rozmowa mogła się rozwinąć dopisuje do podanych wypowiedzi cztery zdania służące podtrzymaniu rozmowy określa funkcję hymnu w życiu omawia szerzej rolę postaci i wydarzeń historycznych, do których odwołuje się utwór wskazuje fragment utworu potwierdzający, że Podróże Guliwera są powieścią podróżniczą redaguje ciekawe opowiadanie na podany temat, dbając o poprawność językową, ortograficzną i interpunkcyjną redaguje krótki dialog, uwzględniający wszystkie zasady prawidłowej komunikacji wypowiada i uzasadnia swoje zdanie na temat prób uwspółcześniania polskiego hymnu narodowego przez piosenkarzy redaguje pomysłową reklamę wynalazku widocznego na fotografii wyjaśnia, w jaki sposób brak porozumienia wpływa na jakość dialogu zaznacza w tekście fragmenty, które wydają się czytane z kartki

19 11. Warszawa oczami malarzy 12. i 13. Człowiek, który kierował się w życiu rozumem i doświadczeniem 14. i 15. Zostań gościem obiadów czwartkowych odpowiada, co znajduje się na pierwszym i drugim planie każdego z płócien podkreśla w tekście fakty świadczące o tym, że naukowiec kierował się w życiu rozumem wypisuje z utworu przykłady faktów i anegdot czyta ze zrozumieniem fragment utworu Zofii Kossak-Szczuckiej wymienia nazwiska uczestników obiadów czwartkowych dopisuje do podanych wypowiedzi przynajmniej dwa zdania służące podtrzymaniu rozmowy na podstawie słownika języka polskiego wyjaśnia termin weduta nazywa styl oświeceniowy, do którego można zaliczyć obraz Canaletta podaje przymiotniki będące określeniami obu dzieł malarskich tłumaczy, dlaczego w utworze podano dwie daty urodzin Isaaca Newtona redaguje charakterystykę Isaaca Newtona, korzystając z informacji zawartych w przeczytanym fragmencie formułuje dwa argumenty uzasadniające, dlaczego Isaaca Newtona można nazwać wybitnym przedstawicielem oświecenia pisze biografię wybranej osoby wykreśla z diagramu nazwiska uczestników obiadów czwartkowych podaje, w jaki sposób w utworze został scharakteryzowany Ignacy Krasicki krótko opowiada o omawia cechy stylu oświeceniowego, do którego można zaliczyć obraz Canaletta omawia różnicę między kalendarzem juliańskim a gregoriańskim odróżnia fakt od anegdoty redaguje charakterystykę Isaaca Newtona na podstawie informacji zawartych w tekście i odnalezionych w innych źródłach formułuje cztery argumenty uzasadniające, dlaczego Isaaca Newtona można nazwać wybitnym przedstawicielem oświecenia podaje najważniejsze informacje na temat osiągnięć uczestników obiadów czwartkowych przygotowuje prezentację dotyczącą wybranego przedstawiciela epoki oświecenia wyjaśnia, dlaczego artyści użyli danej kolorystyki udowadnia, że dzieło Edwarda Dwurnika przedstawia nierealistyczną wizję świata wyjaśnia, czym różni się informacja biograficzna w encyklopedii od tekstu Andrzeja Kajetana Wróblewskiego pisze biografię wybranej osoby, wykorzystując anegdoty i zdjęcia z jej dzieciństwa barwnie opowiada o relacjach panujących między osobami biorącymi udział w spotkaniach wymienia nazwiska współczesnych pisarzy, których warto byłoby zaprosić na obiady wskazuje różnice między analizowanymi dziełami malarskimi przedstawia fakty dowodzące, że Isaac Newton zajmował się alchemią uwzględniając kontekst historyczny, wyjaśnia, dlaczego wskazane wartości były ważne dla ludzi oświecenia

20 16. Różne rodzaje dyskusji 17. i 18. Skłócony naród, król niepewny, szlachta dzika... poetycki opis upadku Rzeczypospolitej określa sytuacje typowe dla dialogu, monologu i dyskusji zapisuje przykładowe wypowiedzi osób ukazanych na dwóch wybranych fotografiach wymienia rodzaje dyskusji nazywa emocje, jakie wzbudza w nim piosenka Rejtan, czyli raport ambasadora w wykonaniu Jacka Kaczmarskiego i Przemysława Gintrowskiego wymienia tytuły utworów Jacka Kaczmarskiego określa, kto jest podmiotem lirycznym wiersza relacjach panujących między uczestnikami spotkań określa, jakie wartości były ważne dla ludzi oświecenia wymienia nazwisko współczesnego pisarza, którego warto byłoby zaprosić na obiady czwartkowe wskazuje w dyskusji rzeczowe i przekonujące argumenty podaje nazwy cyklicznych audycji radiowych lub telewizyjnych, których uczestnicy dyskutują ocenia przedstawioną dyskusję pod względem przestrzegania zasad etykiety językowej formułuje argumenty do debaty na podany temat wyszukuje fragmenty charakteryzujące osobę mówiącą w tekście wyszukuje w wierszu słowa i wyrażenia z języka francuskiego tłumaczy, dlaczego Jacek Kaczmarski i Jan Matejko nawiązali w swoich dziełach do wydarzeń oświeceniowych redaguje zaproszenie na wieczorek poezji Jacka zapisuje przykładowe wypowiedzi osób ukazanych na wszystkich fotografiach charakteryzuje rodzaje dyskusji po wysłuchaniu piosenki Rejtan, czyli raport ambasadora i zapoznaniu się z dziełem Jana Matejki nazywa emocje, jakie wzbudza w nim utwór w kontekście obrazu Jacka Kaczmarskiego korzystając z różnych źródeł, sporządza noty biograficzne na temat postaci opisanych w utworze czwartkowe, i uzasadnia swój wybór ocenia sposób wypowiadania się osób występujących w tekście aktywnie uczestniczy w debacie na podany temat, posługując się odpowiednimi argumentami tłumaczy, dlaczego podmiot liryczny wplata do swojej wypowiedzi słowa i wyrażenia z języka francuskiego wyjaśnia znaczenie historyczne i psychologiczne czynu Tadeusza Rejtana redaguje zaproszenie na wieczorek poezji Jacka Kaczmarskiego, przestrzegając norm dokonuje oceny sposobu prowadzenia dyskusji w cyklicznych audycjach radiowych lub telewizyjnych uzasadnia, że piosenka Rejtan, czyli raport ambasadora odnosi się nie tylko do sytuacji Polski w XVIII w., lecz także do wydarzeń aktualnych dla autora ocenia, czy Jacek Kaczmarski trafnie zinterpretował dzieło Jana Matejki

21 19. Internet szansa czy zagrożenie? 20. Odróżnić świat rzeczywisty od wirtualnego 21. O rodzajach wypowiedzeń wymienia wiarygodne źródła informacji podaje tytuły utworów Joanny Szczepkowskiej wymienia bohaterki opowiadania określa, czym różni się świat rzeczywisty od wirtualnego wskazuje w tekście równoważnik zdania i zdanie wyszukuje w przeczytanym fragmencie informacje na określony temat Kaczmarskiego wyszukuje ciekawe strony internetowe zawierające przydatne wiadomości polonistyczne formułuje tezę i podaje dwa argumenty na temat: Czy treści dostępne w internecie powinny być kontrolowane? wyjaśnia, w jaki sposób odnoszą się do internetu postacie z tekstu tłumaczy sens podanej wypowiedzi wypisuje z tekstu wyrazy zapożyczone, związane z Internetem, i odszukuje ich pisownię w słowniku języka polskiego zbiera argumenty i kontrargumenty na wskazany temat przekształca zdania w zawiadomienia przekształca równoważniki zdań na zdania przekształca zdania złożone w pojedyncze uzupełnia wypowiedzi odpowiednimi wykrzyknieniami nadaje rysunkom tytuły w formie zawiadomień formułuje tezę i podaje cztery argumenty na temat: Czy treści dostępne w internecie powinny być kontrolowane? znajduje ciekawe strony internetowe zawierające przydatne wiadomości polonistyczne i wyjaśnia, dlaczego warto z nich korzystać Joanny Szczepkowskiej charakteryzuje bohaterki opowiadania wyjaśnia terminy: ironia, felieton wskazuje w felietonie fragmenty ironiczne określa, w jaki sposób został oceniony każdy ze światów odróżnia równoważnik zdania od zdania kompozycyjnych i językowych uzasadnia tezę, że informacja to najcenniejszy towar na rynku tłumaczy, czemu służy zastosowanie w tekście ironii omawia zjawisko dezinformacji redaguje opowiadanie z dialogiem na podany temat, przestrzegając norm kompozycyjnych i językowych oraz stosując bogate słownictwo określa, w jakich tekstach można stosować zdania, a w jakich zawiadomienia wyjaśnia, co to są czasowniki niewłaściwe uzasadnia stwierdzenie, że człowiek zawsze żył w erze informacji przygotowuje projekt klasowej strony internetowej zapisuje myśli postaci przedstawionej na ilustracji, stosując podane typy wypowiedzeń

22 22. Między prawdą historyczną a fikcją literacką 23. Prasa jak chleb codzienny 24. Związki składniowe wymienia tytuły utworów Dana Browna czyta ze zrozumieniem fragment utworu Dana Browna nazywa uczucia bohatera podaje tytuł najstarszej polskiej gazety określa, kiedy ukształtowała się prasa we współczesnej postaci wskazuje wyraz nadrzędny i podrzędny w wybranych frazeologizmach odmienia przez przypadki podane związki składniowe uzupełnia dialog, wpisując odpowiednie typy wypowiedzeń wyjaśnia, dlaczego autor powieści nie podał prawdziwych danych dotyczących obrazu określa, co to jest manipulacja podaje, jakie mogą być skutki manipulacji informacjami we własnym środowisku opisuje obraz Leonarda da Vinci korzystając ze słownika języka polskiego, wyjaśnia znaczenie terminów odnoszących się do prasy na podstawie tekstu redaguje notatkę na temat historii polskiej prasy charakteryzuje w trzech zdaniach czasopisma, które najchętniej czyta łączy wyrazy tak, aby powstały związki frazeologiczne szuka w tekście określonych związków składniowych uzupełnia wykresy zdań poszczególnymi częściami zdania wzbogaca wypowiedzenie odpowiednimi przydawkami, Dana Browna ocenia postępowanie poszczególnych postaci podaje przykłady użycia wskazanych terminów odnoszących się do prasy na podstawie tekstu oraz innych źródeł redaguje notatkę na temat historii polskiej prasy wyjaśnia, czym są związki składniowe wypisuje z tekstu związki składniowe i ustala ich rodzaj podaje, jakie mogą być skutki manipulacji informacjami we własnym środowisku i podaje odpowiednie przykłady sytuacji opisuje obraz Leonarda da Vinci, przestrzegając norm kompozycyjnych i językowych oraz stosując bogate słownictwo wyjaśnia, czym kieruje się przy wyborze pism, które chętnie czyta charakteryzuje poszczególne związki składniowe poszukuje w różnych źródłach informacji na temat dwóch wersji dzieła Madonna wśród skał przedstawia na osi czasu rozwój polskiej prasy dopisuje do tekstu wypowiedzenia zawierające określone związki składniowe

23 25. Dziennikarskie rzemiosło 26. i 27. Poznajemy style wypowiedzi 28. Klasowe targi prasowe czyta ze zrozumieniem tekst Jak zostać dobrym dziennikarzem wymienia czynności pozwalające przygotować się do zawodu dziennikarza wymienia nazwy stylów funkcjonalnych nazywa styl poszczególnych wypowiedzi określa styl, w którym powinny zostać zredagowane wskazane teksty wyjaśnia, czym charakteryzują się tabloidy uczestniczy w organizacji klasowych targów prasowych dopełnieniami i okolicznikami zabiera głos w dyskusji na temat cech dobrego dziennikarza na podstawie tekstu układa listę cech dobrego dziennikarza tłumaczy, dlaczego dziennikarz musi być racjonalistą redaguje krótką notatkę prasową, wykorzystując dostępne informacje przyporządkowuje wypowiedzi odpowiednim fotografiom zaznacza w tekście sformułowania potoczne i dopisuje do nich synonimy zastępuje potoczne związki frazeologiczne odpowiednimi sformułowaniami z języka ogólnego przekształca fragment regulaminu na notatkę pisaną językiem ogólnym opisuje sposób pracy redaktorów gazet brukowych znajduje w tekście inne nazwy tabloidów formułuje dwa argumenty potwierdzające tezę, że walka z brukowcami to walka z wiatrakami porządkuje listę cech dobrego dziennikarza według hierarchii ważności wyjaśnia, dlaczego dziennikarstwo zostało określone jako rzemiosło, odwołując się do słownikowego znaczenia tego wyrazu charakteryzuje poszczególne style funkcjonalne określa styl wskazanych wypowiedzi, podając co najmniej dwie cechy charakterystyczne odróżnia język potoczny od języka ogólnego wyjaśnia, dlaczego określenia odnoszące się do tabloidów są nacechowane emocjonalnie formułuje cztery argumenty potwierdzające tezę, że walka z brukowcami to walka z wiatrakami aktywnie uczestniczy w dyskusji na temat cech dobrego dziennikarza na podstawie dostępnych informacji redaguje krótką notatkę prasową, przestrzegając norm kompozycyjnych i językowych redaguje opowiadanie zawierające dialog i opis krajobrazu ocenia pracę redaktorów tabloidów przedstawia wizję świata kreowaną przez tabloidy aktywnie uczestniczy w organizacji klasowych targów prasowych redaguje relację z posiedzenia spotkania redakcyjnego przekształca fragment słownika na tekst w języku standardowym, zgodnie z zaleceniami redaguje referat na temat przyczyn popularności tabloidów w polskim społeczeństwie

24 29. i 30. Reportaż jako bezpośrednia relacja z wydarzeń 31. Czym jest perswazja językowa? 32. Dziedzictwo oświecenia powtórzenie wiadomości 33. Sprawdź swoją wiedzę i umiejętności praca klasowa podaje tytuły utworów Ryszarda Kapuścińskiego wskazuje miejsce wydarzeń przedstawionych w reportażu wymienia cechy reportażu wskazuje sytuacje, w których informacja zmienia się w perswazję zaznacza w tekście zwroty służące wyrażeniu perswazji czyta tekst na poziomie dosłownym wymienia zasługi ludzi oświecenia wymienia dziedziny działalności człowieka, które służą celom społecznym określa nastrój utworu wymienia przyczyny popularności tabloidów w polskim społeczeństwie na podstawie noty biograficznej określa, kto jest autorem, bohaterem i narratorem tekstu zapisuje wydarzenia, które doprowadziły do wybuchu wojny przytacza fragmenty mówiące o zadaniach reportera porównuje treść depeszy z opisem rozpoczęcia działań wojennych redaguje jak najkrótszą relację z wybranej lekcji przyporządkowuje przykłady formułowania próśb do odpowiednich nadawców i odbiorców wskazuje tekst, który zawiera manipulację językową przedstawia informacje na temat Collegium Nobilium i Teatru Narodowego wymienia najważniejsze fakty z dziejów biblioteki Załuskich ustala, jaki środek stylistyczny zastosowano w utworze wypisuje z wiersza przykład personifikacji podaje główny czynnik Ryszarda Kapuścińskiego uzasadnia, że tekst Mecz na śmierć i życie jest reportażem tłumaczy, na czym polega perswazja językowa przekształca tekst tak, aby nie zawierał elementów manipulacji wyjaśnia, dlaczego w oświeceniu powstawały duże biblioteki omawia dzieje biblioteki Załuskich podaje wydarzenie historyczne, które wpłynęło na kształt polskiej kultury pod koniec XVIII w. określa, jakie są niebezpieczeństwa związane ocenia przyczyny wybuchu wojny futbolowej wyjaśnia, w jaki sposób media mogą kształtować nastroje społeczne redaguje jak najkrótszą relację z wybranej lekcji, dbając o poprawność językową odróżnia perswazję językową od manipulacji wyjaśnia, od czego zależy sposób formułowania danej prośby ocenia dokonania przedstawicieli oświecenia interpretuje tytuł wiersza pisze rozprawkę na jeden z wyznaczonych tematów, dbając o odpowiednią kompozycję, poprawność językową, ortograficzną i podaje przykłady agresji, prowokacji lub manipulacji w mediach odnajduje w wybranych przez siebie czasopismach przykłady perswazji językowej i wyjaśnia, do czego próbuje nakłonić odbiorcę nadawca szuka śladów epoki oświecenia w swoim regionie i przygotowuje prezentację na ten temat

25 34. i 35. Romantyczny bunt przeciwko starym racjonalistom 36. Bezstronnie czy subiektywnie, czyli o faktach i opiniach 37. i 38. Pejzaż romantyczny w balladzie To lubię tłumaczy, skąd się wzięła nazwa romantyzm podaje nazwiska głównych filozofów epoki określa daty graniczne romantyzmu wskazuje cechy i zjawiska typowe dla romantyzmu wymienia cechy malarstwa romantycznego gromadzi fakty i opinie na swój temat zapisuje swoje opinie na dowolny temat, wykorzystując podane zwroty i wyrażenia podaje tytuły utworów Adama Mickiewicza streszcza historię opowiedzianą przez Marylę wymienia cechy ballady sprzyjający rozwojowi prasy odróżnia felieton od bajki i sielanki pisze rozprawkę na jeden z wyznaczonych tematów wyjaśnia, na czym polega ludowość romantyczna wymienia różnice pomiędzy filozofią romantyczną i oświeceniową charakteryzuje malarstwo romantyczne podaje cechy stylu neogotyckiego przekształca tekst tak, aby powstała obiektywna informacja redaguje obiektywne wypowiedzi i opinie o wydarzeniu ukazanym na fotografii redaguje plan wydarzeń przedstawionych w balladzie wyjaśnia, co miało uwolnić dziewczynę od wiecznej męki tworzy opis miejsca ukazanego w tekście redaguje opowiadanie z elementami opisu i dialogu z dążeniem prasy do wszechstronności krótko charakteryzuje głównych filozofów epoki wymienia wydarzenia łączące się z datami granicznymi romantyzmu redaguje autocharakterystykę odróżnia fakty od opinii odszukuje w słowniku języka polskiego związki frazeologiczne ze słowem fakt i wyjaśnia ich znaczenie Adama Mickiewicza sporządza plan wydarzeń, podając numery zwrotek odpowiadające kolejnym zdarzeniom redaguje opis miejsca ukazanego w tekście, uwypuklając cechy charakterystyczne pejzażu romantycznego udowadnia, że utwór Adama Mickiewicza jest balladą interpunkcyjną omawia fascynacje romantyków wskazuje na podanych przykładach dzieł elementy neogotyckie na podstawie przedstawionej sytuacji wyjaśnia, w jaki sposób przetwarzane są fakty i dlaczego nie należy wierzyć plotkom wyjaśnia, w jaki sposób spotkanie ze zjawą wpłynęło na narratora tworzy opowiadanie z elementami opisu i dialogu, dbając o odpowiednią kompozycję, poprawność językową, ortograficzną i interpunkcyjną określa różnice między klasykami a romantykami przekształca podane sentencje tak, aby pozostawić w nich same fakty wyjaśnia, w jaki sposób treść ballady odnosi się do biografii autora