Elementy logiki Klasyczny rachunek predykatów
|
|
- Eugeniusz Kaźmierczak
- 6 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 1 Elementy logiki Klasyczny rachunek predykatów Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
2 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów Wprowadzenie Skrót: KRP 2. KLASYCZNY RACHUNEK PREDYKATÓW Inne nazwy: logika elementarna, logika pierwszego rzędu (ang. first-order logic, stąd skrót FOL). Rozważmy wnioskowanie: Każdy Polak jest Europejczykiem. Jan jest Polakiem. Zatem Jan jest Europejczykiem. To wnioskowanie jest dedukcyjne, lecz nie można tego stwierdzić na gruncie KRZ. Schemat tego wnioskowania na gruncie KRZ to: p; q r Oczywiście ten schemat nie jest logiczną regułą wnioskowania KRZ.
3 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 3 Na gruncie KRP wnikamy głębiej w strukturę zdań. Oznaczamy: P(x) : x jest Polakiem Q(x) : x jest Europejczykiem a : Jan Otrzymujemy schemat: x(p(x) Q(x)); P(a) Q(a) który jest logiczną regułą wnioskowania KRP. To znaczy: dla każdej prawidłowej interpretacji symboli P, Q, a, jeżeli przesłanki tego schematu są prawdziwe, to wniosek jest prawdziwy.,
4 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 4 W języku formalnym KRP występują następujące symbole. Zmienne indywiduowe: x, y, z (ewentualnie z indeksami). Zmienne indywiduowe reprezentują elementy pewnej dziedziny obiektów, będącej niepustym zbiorem. Stałe indywiduowe: a, b, c (ewentualnie z indeksami). Stałe indywiduowe oznaczają wyróżnione elementy dziedziny. Innymi słowy, grają rolę nazw własnych tych elementów. W języku polskim nazwami własnymi są np. Warszawa, Lech Wałęsa. W matematyce tę rolę grają symbole liczb, np. 0,1,2,..., π, e, symbole wyróżnionych zbiorów, np. N, R i inne. Stałe logiczne: spójniki logiczne KRZ i kwantyfikatory i. nazywamy kwantyfikatorem ogólnym (generalnym, uniwersalnym, dużym). Inne oznaczenie:. nazywamy kwantyfikatorem szczegółowym (egzystencjalnym, istnienia, małym). Inne oznaczenie:.
5 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 5 Kwantyfikator zawsze występuje razem ze zmienną, np. x, x. x czytamy: dla każdego x. x czytamy: istnieje x takie, że. Przykład. x y(x < y) czytamy: dla każdego x istnieje y takie, że x jest mniejsze od y. Symbole relacyjne: P, Q, R (ewentualnie z indeksami). Inna nazwa: symbole predykatowe. Przyjmujemy, że każdy symbol relacyjny ma jednoznacznie określoną liczbę argumentów (argumentowość, arność), którą podajemy w deklaracji języka jako górny indeks, np. P 1 to jednoargumentowy (unarny) symbol relacyjny, Q 2 to dwuargumentowy (binarny) symbol relacyjny itp. Argumentami symboli relacyjnych mogą być zmienne i stałe indywiduowe (również termy). Symbol relacyjny razem z argumentami tworzy formułę atomową (atom).
6 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 6 Przykład. Przykłady formuł atomowych, zbudowanych z symboli relacyjnych P 1, Q 1, R 2, zmiennych x, y i stałych indywiduowych a, b: P(a) - czytamy: P od a. Q(x) - czytamy: Q od x. R(x, y) - czytamy: R od x, y. Formuła P(a) wyraża stwierdzenie, że a ma własność P. Formuła R(x, y) wyraża stwierdzenie, że x jest w stosunku R do y. Jednoargumentowe symbole relacyjne reprezentują własności elementów dziedziny. Dwuargumentowe symbole relacyjne reprezentują stosunki dwuczłonowe między elementami dziedziny. W matematyce takimi symbolami są np. =, <,. Symbole relacyjne o większej liczbie argumentów reprezentują stosunki wieloczłonowe, np. R(x, y, z) : x leży między y i z (dziedzina to zbiór wszystkich punktów danej prostej).
7 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 7 W języku matematyki poza symbolami relacyjnymi stosuje się symbole funkcyjne. Symbole funkcyjne: f, g, h (z indeksami). Symbole funkcyjne reprezentują operacje (działania) określone na dziedzinie. W matematyce takimi symbolami są np. +,, sin. Przyjmujemy, że każdy symbol funkcyjny ma jednoznacznie określoną liczbę argumentów, którą podajemy w deklaracji języka; np. f 1 to symbol jednoargumentowy, g 2 to symbol dwuargumentowy. UWAGA. Dwuargumentowe symbole relacyjne i funkcyjne zwykle piszemy pomiędzy argumentami, np. piszemy x = y zamiast = (x, y) i x + y zamiast +(x, y). Jest to tzw. notacja infiksowa. W rozważaniach teoretycznych wszelkie symbole relacyjne i funkcyjne piszemy przed ich argumentami; jest to tzw. notacja prefiksowa.
8 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 8 Podstawowymi wyrażeniami języka KRP są termy i formuły. Termy to wyrażenia poprawnie zbudowane ze zmiennych i stałych indywiduowych za pomocą symboli funkcyjnych. Termy proste: zmienne i stałe indywiduowe. Termy złożone: f (t 1,..., t n ), gdzie f jest n argumentowym symbolem funkcyjnym, a t 1,..., t n są termami. Przykład. Niech f 1, g 2 będą symbolami funkcyjnymi, a a, b stałymi indywiduowymi języka. Wtedy wyrażenia: x, y, a, b, f (x), f (a), f (b), g(x, y), g(a, b), g(x, f (a)), f (g(x, f (b))) są termami. Termy oznaczają elementy dziedziny, jeżeli stałe indywiduowe są interpretowane jako nazwy wyróżnionych elementów, a zmiennym indywiduowym przypisano konkretne wartości w danej dziedzinie.
9 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 9 Formuły atomowe to wyrażenia P(t 1,..., t n ) takie, że P jest n argumentowym symbolem relacyjnym, a t 1,..., t n są termami. Przykłady. Niech P 1, Q 2 będą symbolami relacyjnymi, f 1, g 2 symbolami funkcyjnymi, a a, b stałymi indywiduowymi. Przykładowe formuły atomowe to: P(x), P(a), P(b), Q(x, y), Q( f (x), g(x, y)), P(g(x, f (b))) Rozważmy język arytmetyki z symbolami relacyjnymi = 2, < 2, symbolami funkcyjnymi + 2, 2 i stałymi indywiduowymi 0, 1, 2,.... Termami tego języka w notacji infiksowej są np. x, y, 0, x + y, (x y) + z, x + (2 z). W notacji prefiksowej te same termy wyglądają tak: x, y, 0, +(x, y), +( (x, y), z), +(x, (2, z)). Formułami atomowymi tego języka w notacji infiksowej są np. x = y, x < 2, = 3, = 3; w notacji prefiksowej te formuły wyglądają tak = (x, y), < (x, 2), = (+(2, 1), 3), = (+(2, 2), 3).
10 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 10 Formuły to wyrażenia poprawnie zbudowane z formuł atomowych za pomocą spójników logicznych KRZ i kwantyfikatorów. Formuły złożone: ( A), (A B), (A B), (A B), (A B), ( xa), ( xa), gdzie A, B są formułami. Zamiast xa, xa piszemy też x A, x A. W zapisie formuł pomijamy nawiasy zewnętrzne oraz niektóre nawiasy wewnętrzne, przyjmując siłe wiązania spójników logicznych jak w KRZ oraz nadając kwantyfikacjom x, x tę samą siłę, co negacji. Przykład. Napis xp(x) xq(x) x(p(x) Q(x)) przedstawia formułę: (( xp(x)) ( xq(x))) ( x(p(x) Q(x))) Formuły to wyrażenia zdaniowe, a termy to wyrażenia nazwowe.
11 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów Podformuły. Zmienne wolne i związane. Podstawianie. A B oznacza dowolną formułę postaci A B, A B, A B, A B, jeżeli nie ma znaczenia, który spójnik dwuargumentowy wystepuje w formule. Podobnie KxA oznacza dowolną formułę postaci xa, xa. Złożoność formuły określamy jako liczbę wszystkich wystąpień stałych logicznych w tej formule. Wiele definicji i dowodów twierdzeń dotyczących formuł (ogólnie: wyrażeń formalnych) przebiega przez indukcję po złożoności. Definicja 1 (podformuła danej formuły). (a) Podformułą formuły atomowej jest tylko ta formuła. (b) Podformułą formuły A jest ta formuła i każda podformuła formuły A; podobnie dla formuły KxA. (c) Podformułą formuły A B jest ta formuła, każda podformuła formuły A i każda podformuła formuły B.
12 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 12 Przykład. Podformułami formuły xp(x) x P(x) są: ta formuła, xp(x), xp(x), P(x), x P(x) i P(x). Zauważmy, że ta formuła zawiera dwa wystąpienia podformuły P(x). Jeżeli KxB jest wystąpieniem podformuły w formule A, to dane wystąpienie B nazywamy zasięgiem danego wystąpienia kwantyfikacji K x w formule A. Przykład. W powyższym przykładzie, zasięgiem x jest pierwsze wystąpienie P(x), a zasięgiem x jest jedyne wystąpienie P(x). Definicja 2 (związane i wolne wystąpienia zmiennej). Wystąpienie zmiennej x w formule A nazywamy związanym, jeżeli wchodzi w skład pewnej podformuły KxB formuły A. Wystąpienie zmiennej, które nie jest związane, nazywamy wolnym w danej formule. Mówimy, że zmienna jest wolna (odp. związana) w danej formule, jeżeli ta formuła zawiera przynajmniej jedno wolne (odp. związane) wystąpienie tej zmiennej.
13 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 13 Przykład. W formule P(x) xq(x, y) pierwsze wystąpienie x i jedyne wystąpienie y są wolne, a drugie i trzecie wystąpienie x są związane. Zatem zmienne wolne w tej formule to x, y, a jedyną zmienną związaną jest x. UWAGA. W praktyce unikamy formuł, w których ta sama zmienna jest wolna i związana. Powyższa formuła jest logicznie równoważna formule P(x) zq(z, y), ponieważ zmienną związaną można zamienić na inną (z pewnymi ograniczeniami). Role zmiennych wolnych i związanych są inne. Wartość logiczna formuły zależy od wartości zmiennych wolnych, lecz nie zależy od wartości zmiennych związanych. Rozważmy formułę y(y < x) języka arytmetyki liczb naturalnych 0, 1, 2,.... Ta formuła jest prawdziwa w dziedzinie liczb naturalnych, jeżeli wartością x jest liczba dodatnia, lecz fałszywa, jeżeli wartością x jest 0. Wartość logiczna tej formuły nie zależy od wartości zmiennej związanej y.
14 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 14 Definicja 3. Formuły nie zawierające zmiennych wolnych nazywamy zdaniami (albo: formułami domkniętymi). Przykład. Zdania atomowe to formuły atomowe nie zawierające zmiennych, np. P(a), Q(a, b), Q( f (a), g(a, b)), czy też 1 = 2, 1 < 2, = 3 w języku arytmetyki. Zdania złożone to albo kombinacje zdań atomowych za pomocą spójników logicznych KRZ, albo formuły, zawierające zmienne, ale tylko zmienne związane, np. P(a) Q(a, b), x P(x) xp(x). UWAGA. W zależności od zastosowań przyjmujemy różne symbole relacyjne, funkcyjne i stałe indywiduowe; pozostałe symbole są zawsze takie same. Wobec tego konkretny język formalny KRP, zwany też językiem elementarnym można całkowicie scharakteryzować, wymieniając wszystkie symbole relacyjne, symbole funkcyjne i stałe indywiduowe, np. podając listy odpowiednich symboli.
15 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 15 Istotną rolę odgrywa podstawianie termów za zmienne. Definicja 4. Podstawieniem nazywamy skończoną listę σ = [x 1 /t 1,..., x n /t n ] taką, że x 1,..., x n są różnymi zmiennymi indywiduowymi, a t 1,..., t n są termami. Dopuszczamy podstawienie puste (identycznościowe): ε = []. Przez tσ (odp. Aσ) oznaczamy wynik podstawienia σ w termie t (odp. formule A), tj. term otrzymany w wyniku podstawienia termu t i za każde wystąpienie x i w t (odp. formułę otrzymaną w wyniku podstawienia t i za każde wolne wystąpienie x i w A) dla i = 1,..., n. Przykład. ((x + y) x)[x/y, y/z + 1] (y + (z + 1)) y. ( x(x = y))[x/y, y/z + 1] x(x = z + 1). Symbolem oznaczamy równość wyrażeń.
16 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 16 Definicja 5. Mówimy, że term t jest podstawialny za zmienną x w formule A, jeżeli żadne wolne wystąpienie x w A nie występuje w podformule postaci KyB takiej, że y występuje w t. Przykład. Niech A y(x < y). Wtedy t jest podstawialne za x w A wtw, gdy y nie występuje w t. Na przykład, z, z + x, 0 są podstawialne za x w A, lecz y, y + 1 nie są podstawialne za x w A. Zauważmy, że formuła A jest prawdziwa w dziedzinie liczb całkowitych dla wszystkich wartości x. Jeżeli t jest podstawialne za x w A, to formuła A[x/t] jest też prawdziwa w tej dziedzinie, np. y(z < y), y(z + x < y), y(0 < y). Jeżeli t nie jest podstawialne za x w A, to A[x/t] może nie być formułą prawdziwą w tej dziedzinie, np. y(y < y), y(y + 1 < y). Jeżeli t nie jest podstawialne za x w A, to mówimy, że nastąpiła kolizja zmiennych przy podstawianiu A[x/t]. Każdy term bez zmiennych jest podstawialny za dowolną zmienną w dowolnej formule. Każdy term jest podstawialny za dowolną zmienną w dowolnej formule, nie zawierającej kwantyfikatorów.
17 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów Prawa KRP, równoważność logiczna i wynikanie logiczne w KRP Interpretacja języka elementarnego polega na ustaleniu niepustego zbioru, zwanego dziedziną lub uniwersum interpretacji, oraz nadaniu znaczenia wszystkim symbolom relacyjnym, symbolom funkcyjnym i stałym indywiduowym języka. Symbole relacyjne interpretujemy jako nazwy wyróżnionych relacji (stosunków) między elementami dziedziny. Symbole funkcyjne interpretujemy jako nazwy wyróżnionych operacji (działań) określonych na dziedzinie, tzn. przyjmujących zarówno argumenty jak i wartości w tej dziedzinie. Stałe indywiduowe interpretujemy jako nazwy wyróżnionych elementów dziedziny.
18 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 18 Przykład. Rozważmy język z symbolami relacyjnymi R 2, = 2 i symbolami funkcyjnymi f 1, g 1. Niech dziedziną interpretacji M będzie zbiór wszystkich ludzi. Nadajemy znaczenie symbolom. R M (x, y) : x i y są rodzeństwem x = M y : x jest równe y (x jest tą samą osobą, co y) f M (x) : matka osoby x g M (x) : ojciec osoby x Zdania: x y(r(x, y) f (x) = f (y) g(x) = g(y)) x y(y = f (x)) są prawdziwe w tej interpretacji. Zdanie x y(x = f (y)) jest fałszywe w tej interpretacji.
19 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 19 Inną interpretacją tego samego języka jest M, która różni się od M tylko znaczeniem symbolu R. R M (x, y) : x jest osobą młodszą od y Oczywiście pierwsze z powyższych zdań jest fałszywe w M. Istnieje nieskończenie wiele możliwych interpretacji danego języka elementarnego, które różnią się dziedzinami i znaczeniem symboli. Na ogół zdanie języka jest prawdziwe w jednych, lecz fałszywe w innych interpretacjach. Formuła ze zmiennymi wolnymi, np. x < y, może być prawdziwa albo fałszywa w danej interpretacji w zależności od wartości przypisanych zmiennym wolnym. Wprowadzimy pojęcie wartościowania zbioru zmiennych indywiduowych V. Wartościowaniem zbioru V w danej interpretacji nazywamy dowolną funkcję, która zmiennym ze zbioru V przyporządkowuje elementy dziedziny tej interpretacji.
20 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 20 Każde zdanie języka jest prawdziwe albo fałszywe w danej interpretacji tego języka. Każda formuła języka jest prawdziwa albo fałszywa w danej interpretacji tego języka przy ustalonym wartościowaniu zmiennych wolnych tej formuły. Wygodnie jest przyjąć, że formuła jest prawdziwa w interpretacji M, jeżeli jest prawdziwa w M przy każdym wartościowaniu zmiennych wolnych tej formuły. Fakt 1. Formuła A ze zmiennymi wolnymi x 1..., x n jest prawdziwa w interpretacji M wtw, gdy zdanie x 1... x n A jest prawdziwe w interpretacji M. To zdanie nazywamy generalizacją formuły A. UWAGA. Pojęcia interpretacji oraz prawdziwości zdania i formuły nie zostały zdefiniowane precyzyjnie. Ścisłe definicje mogą być sformułowane na gruncie teorii mnogości. Dla naszych potrzeb wystarczą powyższe, nie całkiem ścisłe definicje.
21 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 21 Definicja 6. Prawem KRP nazywamy formułę, która jest prawdziwa we wszystkich interpretacjach danego języka. Prawa KRP są też nazywane tautologiami KRP. Przykład. Prawami KRP są prawa podstawiania: xp(x) P(a); P(a) xp(x) Pierwsze prawo podstawiania stwierdza, że jeżeli każdy element dziedziny interpretacji M ma własność P M, to element a M ma własność P M. Drugie prawo podstawiania stwierdza, że jeżeli element a M ma własność P M, to istnieje element dziedziny interpretacji M, mający własność P M. Oczywiście te zdania są prawdziwe w każdej interpretacji. Ich prawdziwość jest konsekwencją znaczenia stałych logicznych,,, niezależnie od własności konkretnej interpretacji.
22 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 22 Prawami KRP są też formuły: xp(x) P(y); P(y) xp(x) gdzie x, y są dowolnymi zmiennymi (dopuszczamy x y). Ogólniej, dla dowolnego termu t prawami KRP są formuły: xp(x) P(t); P(t) xp(x) Jeszcze ogólniej, dla dowolnych formuł A, zmiennych x i termów t podstawialnych za x w A prawami KRP są formuły: xa A[x/t]; A[x/t] xa Jest to najogólniejsza postać praw podstawiania.
23 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 23 Lista podstawowych praw KRP (TL0) wszystkie formuły logicznie prawdziwe na gruncie KRZ prawa podstawiania (TL1a) xa A[x/t], (TL1e) A[x/t] xa (warunek: t jest podstawialne za x w A) prawa zbędnego kwantyfikatora (TL2a) xa A, (TL2e) xa A (warunek: x nie jest wolne w A) prawa dwustronnego dołączania kwantyfikatorów do implikacji (TL3a) x(a B) ( xa xb) (TL3e) x(a B) ( xa xb) prawa jednostronnego dołączania kwantyfikatora do implikacji (TL4a) x(a B) (A xb) (warunek: x nie jest wolne w A) (TL4e) x(a B) ( xa B) (warunek: x nie jest wolne w B)
24 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 24 prawa rozdzielności kwantyfikatorów (TL5a) x(a B) xa xb (TL5e) x(a B) xa xb niepełne prawa rozdzielności kwantyfikatorów (TL6a) xa xb x(a B) (TL6e) x(a B) xa xb prawa przestawiania kwantyfikatorów (TL7a) x ya y xa (TL7e) x ya y xa niepełne prawo przestawiania kwantyfikatorów (TL8) x ya y xa
25 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 25 prawa De Morgana dla kwantyfikatorów (TL9a) xa x A, (TL9e) xa x A prawa zamiany zmiennej związanej (TL10a) xa ya[x/y], (TL10e) xa ya[x/y], jeśli spełnione są warunki: (w1) x y, (w2) y nie jest wolne w A (w3) y jest podstawialne za x w A. Te warunki są spełnione, gdy y nie występuje w xa (jest tzw. nową zmienną). prawa wyłączania kwantyfikatora przed nawias (TL11a) xa B x(a B) jeśli {, } i x nie jest wolne w B, (TL11e) xa B x(a B) przy tych samych zastrzeżeniach. prawa ekstensjonalności dla kwantyfikatorów (TL12a) x(a B) ( xa xb) (TL12e) x(a B) ( xa xb)
26 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 26 Definicja 7. Mówimy, że formuła A jest logicznie równoważna formule B w KRP, jeżeli formuła A B jest prawem KRP. Przykłady. Formuła xa jest logicznie równoważna formule x A. Formuła x(a B) jest logicznie równoważna formule xa xb. Definicja 8. Interpretację M nazywamy modelem zbioru formuł S danego języka, jeżeli każda formuła z S jest prawdziwa w M. Przykłady. Każda interpretacja danego języka jest modelem dowolnego zbioru praw KRP, sformułowanych w tym języku. Interpretacja M jest modelem zbioru: { xp(x), x(p(x) Q(x))} wtedy i tylko wtedy, gdy przynajmniej jeden element dziedziny ma własność P M i każdy element mający własność P M ma własność Q M.
27 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 27 Definicja 9. Mówimy, że formuła A wynika logicznie ze zbioru formuł S w KRP, jeżeli A jest prawdziwe we wszystkich modelach zbioru S. Fakt 2. Niech A 1,..., A n będą zdaniami. Formuła A wynika logicznie z formuł A 1,..., A n (tzn. ze zbioru {A 1,..., A n }) wtw, gdy formuła A 1 A n A jest prawem KRP. UWAGA. Implikacja jest prawdziwa dla dowolnych formuł A 1,..., A n. Implikacja nie zawsze jest prawdziwa, gdy nie wszystkie formuły A 1,..., A n są zdaniami. Przykład (ważny). Dla dowolnej interpretacji M, jeżeli P(x) jest prawdziwe w M, to xp(x) jest prawdziwe w M, a więc xp(x) wynika logicznie z P(x). Formuła P(x) xp(x) nie jest prawem KRP. Nie jest prawdziwa w takiej interpretacji M, której pewien element e ma własność P M, lecz nie każdy element ma tę własność.
28 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 28 Jak w KRZ, schemat wnioskowania (SW) A 1;... ; A n A nazywamy logiczną regułą wnioskowania KRP, jeżeli wniosek A wynika logicznie z przesłanek A 1,..., A n. Pierwszą grupę logicznych reguł wnioskowania KRP stanowią wszystkie schematy (SW) takie, że formuła A 1 A n A jest prawem KRP. Do tej grupy należą wszystkie logiczne reguły wnioskowania KRZ; dokładniej: reguły powstające z logicznych reguł wnioskowania KRZ przez podstawienie dowolnych formuł języka elementarnego za zmienne zdaniowe. Na przykład: (MP) A B; A, (SYL) A B; B C, B A C gdzie A, B, C oznaczają dowolne formuły języka elementarnego.
29 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 29 Oczywiście te reguły odpowiadają prawom KRP z grupy (TL0), tzn. prawom powstającym z tautologii KRZ przez podstawianie dowolnych formuł języka elementarnego za zmienne zdaniowe. Do pierwszej grupy należą też reguły odpowiadające prawom KRP postaci A 1 A n A, które nie wchodzą w skład (TL0). Na przykład, prawom (TL1a), (TL1e) odpowiadają reguły: xa A[x/t], A[x/t] ; warunek: jak dla (TL1) xa Druga grupa składa się z reguł, które nie odpowiadają prawom KRP. Wymienimy dwie ważne reguły: regułę generalizacji (GEN) i regułę podstawiania (POD): (GEN) A xa, (POD) A A[x 1 /t 1,..., x n /t n ], pod warunkiem, że t i jest podstawialne za x i w A dla i = 1,..., n.
30 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 30 WYJAŚNIENIE. Jeżeli (SW) jest regułą z pierwszej grupy, to A 1 A n A jest prawem KRP, a więc jest prawdziwe w każdej interpretacji M. W przypadku, gdy w A 1,..., A n występują zmienne wolne, powiedzmy x 1,..., x k, to prawdziwość tego prawa w M znaczy, że dla każdego wartościowania w zmiennych x 1,..., x k, jeżeli A 1,..., A n są prawdziwe w M dla wartościowania w, to A jest prawdziwe w M dla tego samego wartościowania w. Mniej formalnie, dla dowolnej reguły z pierwszej grupy, jeżeli przesłanki reguły są prawdziwe w danej interpretacji dla danego wartościowania, to wniosek jest prawdziwy w tej samej interpretacji dla tego samego wartościowania. Innymi słowy, reguły z pierwszej grupy zachowują prawdziwość formuł w danej interpretacji dla danego wartościowania.
31 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 31 Reguły z drugiej grupy zachowują prawdziwość formuł w danej interpretacji, tzn. prawdziwość dla wszystkich wartościowań w tej interpretacji. To znaczy: dla każdej interpretacji M, jeżeli przesłanki reguły są prawdziwe w M (tzn. prawdziwe dla wszystkich wartościowań zmiennych wolnych), to wniosek jest prawdziwy w M. Przykład. Rozważmy szczególne przypadki reguł (MP) i (POD). P(x) Q(x); P(x) Q(x), P(x) P(a) Niech M będzie dowolną interpretacją. (MP) jest regułą z pierwszej grupy. Niech d będzie dowolnym elementem dziedziny M. Jeżeli P(x) Q(x) i P(x) są prawdziwe w M, gdy zmiennej x nadamy wartość d, to Q(x) jest prawdziwe w M dla tej samej wartości x. (POD) jest regułą z drugiej grupy. Na ogół nie jest tak, że jeżeli P(x) jest prawdziwe w M, gdy zmiennej x nadamy wartość d, to P(a) jest prawdziwe w M.
32 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów Dedukcja w KRP Formalny system dedukcyjny KRP w stylu Fregego-Hilberta można zbudować na różne sposoby. Jeden z takich systemów przyjmuje wszystkie prawa (TL0), (TL1) i (TL4) jako aksjomaty (tzw. aksjomaty logiczne) oraz reguły (MP) i (GEN) jako podstawowe reguły dowodzenia. Dokładniej, ustalamy pewien język elementarny i rozważamy tylko termy i formuły tego języka. Aksjomaty i reguły podane są w formie schematów, w których A, B oznaczają dowolne formuły, x dowolną zmienną, a t dowolny term tego ustalonego języka. Stosując aksjomaty (TL0) i regułę (MP), można wyprowadzić każdą logiczną regułę wnioskowania KRZ (dokładnie: każdy schemat wnioskowania w języku elementarnym, który ma formę logicznej reguły wnioskowania KRZ). Dlatego faktycznie w systemie KRP stosujemy wszelkie reguły tej postaci, a więc poza (MP) również (SYL), (KOM) i inne.
33 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 33 Jako przykład podamy dowód formalny prawa (TL3a): x(a B) ( xa xb) Najpierw zauważmy, że xa A jest szczególnym przypadkiem aksjomatu (TL1a) dla t x. 1. x(a B) (A B) aksjomat (TL1a) 2. xa A aksjomat (TL1a) 3. ( xa A) [(A B) ( xa B)] aksjomat (TL0) 4. (A B) ( xa B) MP 3,2 5. x(a B) ( xa B) SYL 1,4 6. x[ x(a B) ( xa B)] GEN 5 7. (6) [ x(a B) x( xa B)] aksjomat (TL4a) 8. x(a B) x( xa B) MP 7,6 9. x( xa B) ( xa xb) aksjomat (TL4a) 10. x(a B) ( xa xb) SYL 8,9
34 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 34 (TL3e) x(a B) ( xa xb) Zauważmy, że A xa jest szczególnym przypadkiem aksjomatu (TL1e) dla t x. 1. x(a B) (A B) aksjomat (TL1a) 2. (B xb) [(A B) (A xb)] aksjomat (TL0) 3. B xb aksjomat (TL1e) 4. (A B) (A xb) MP 2,3 5. x(a B) (A xb) SYL 1,4 6. x[ x(a B) (A xb)] GEN 5 7. (6) [ x(a B) x(a xb)] aksjomat (TL4a) 8. x(a B) x(a xb) MP 7,6 9. x(a xb) ( xa xb) aksjomat (TL4e) 10. x(a B) ( xa xb) SYL 8,9
35 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów A xa aksjomat (TL1e) 2. B xb aksjomat (TL1e) 3. A B xa xb RZ 1,2 4. x(a B xa xb) GEN 3 5. (4) ( x(a B) xa xb) aksjomat (TL4e) 6. x(a B) xa xb MP 5,4 7. A A B aksjomat (TL0) 8. x(a A B) GEN 7 9. x(a A B) ( xa x(a B)) teza (TL3e) 10. xa x(a B) MP 9,8 11. B A B aksjomat (TL0) 12. x(b A B) GEN x(b A B) ( xb x(a B)) teza (TL3e) 14. xb x(a B) MP 13, xa xb x(a B) RZ 10, x(a B) xa xb (TL5e) RZ 6,15
36 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 36 W ostatnim dowodzie pojawiły się następujące kroki. 1. A B (udowodniona formuła), 2. x(a B) GEN 1, 3. x(a B) ( xa xb) (TL3e), 4. xa xb MP 3,2. Podobnie otrzymamy xa xb. W celu skrócenia dalszych dowodów będziemy od razu przechodzić od udowodnionej formuły A B do xa xb albo xa xb. Innymi słowy, będziemy stosować wyprowadzalne reguły dwustronnego dołączania kwantyfikatorów do implikacji: (DD ) A B xa xb (DD ) A B xa xb Na przykład, w poprzednim dowodzie moglibyśmy od razu przejść od 7 do 10 i od 11 do 14 na mocy (DD ). Odnotujmy, że reguły (DD ) i (DD ) należą do drugiej grupy. Ćwiczenie. Wyprowadzić regułę (POD).
37 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 37 Najczęściej stosujemy prawa i reguły KRP do konkretnych formuł. Powróćmy do schematu wnioskowania: x(p(x) Q(x)); P(a) Q(a) Prawem KRP postaci (TL1a) (prawo podstawiania) jest zdanie: x(p(x) Q(x)) (P(a) Q(a)), które jest logicznie równoważne zdaniu: x(p(x) Q(x)) P(a) Q(a) Wobec tego ostatnie zdanie jest prawem KRP, a więc powyższy schemat wnioskowania jest logiczną regułą wnioskowania KRP.
38 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 38 Od Arystotelesa ( p.n.e.) rozważano związki wynikania między zdaniami kategorycznymi: zdanie Wszystkie S są P Niektóre S są P Żadne S nie są P Niektóre S nie są P typ zdania zdanie ogólno-twierdzące zdanie szczegółowo-twierdzące zdanie ogólno-przeczące zdanie szczegółowo-przeczące Tym zdaniom odpowiadają następujące formuły KRP: zdania twierdzące: x(s (x) P(x)), x(s (x) P(x)) zdania przeczące: x(s (x) P(x)), x(s (x) P(x))
39 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 39 Arystoteles badał sylogizmy: poprawne schematy wnioskowania, w których z dwóch zdań kategorycznych wynika trzecie zdanie kategoryczne. Wszystkie S są M x(s (x) M(x)) Wszystkie M są P x(m(x) P(x)) Wszystkie S są P x(s (x) P(x)) Temu schematowi odpowiada formuła: x(s (x) M(x)) x(m(x) P(x)) x(s (x) P(x)), która jest prawem KRP.
40 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 40 Podamy skrócony dowód tego prawa w oparciu o podstawowe prawa KRP. Formuła: (1) (S (x) M(x)) (M(x) P(x)) (S (x) P(x)) jest typu (TL0), ponieważ powstaje w wyniku podstawienia w tautologii: (p q) (q r) (p r). Stosując DD do (1), otrzymujemy: (2) x((s (x) M(x)) (M(x) P(x))) x(s (x) P(x)) Prawem typu (TL5a) (rozdzielność względem ) jest: (3) x((s (x) M(x)) (M(x) P(x))) x(s (x) M(x)) x(m(x) P(x)) Z (2) i (3) na mocy reguły KRZ otrzymujemy prawo z poprzedniej strony.
41 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 41 Rozważmy inny sylogizm: Niektóre S są M. Wszystkie M są P. Zatem niektóre S są P. Odpowiednie prawo: x(s (x) M(x)) x(m(x) P(x)) x(s (x) P(x)) można udowodnić w następujący sposób. (1) (M(x) P(x)) (S (x) M(x) S (x) P(x)) (prawo (TL0)) (2) x(m(x) P(x)) x(s (x) M(x) S (x) P(x)) DD (1) (3) x(s (x) M(x) S (x) P(x)) ( x(s (x) M(x)) x(s (x) P(x))) (TL3e) (4) x(m(x) P(x)) ( x(s (x) M(x)) x(s (x) P(x))) SYL (2),(3) (4) jest logicznie równoważne pierwszemu prawu na mocy praw eksportacji-importacji i przemienności koniunkcji.
42 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 42 Skrócone dowody równoważnościowe Jeżeli formuła A jest logicznie równoważna formule B, to zastąpienie A przez B w dowolnej formule C prowadzi do formuły C logicznie równoważnej formule C. Skrócony dowód równoważnościowy prawa C C polega na kilkakrotnym, kolejnym wykonaniu takich zastąpień. Takie postępowanie jest analogiczne do sprowadzania formuł KRZ do postaci normalnej metodą przekształceń równoważnościowych. ( xa B) x(a B) (warunek: x nie jest wolne w B) ( xa B) RZ xa B (T L9) x A B (T L11) x( A B) RZ x(a B)
43 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 43 (A xb) x(a B) (warunek: x nie jest wolne w A) (A xb) RZ A xb (T L11),RZ x( A B) RZ x(a B) Tą metodą możemy każdą formułę sprowadzić do preneksowej postaci normalnej: K 1 x 1... K n x n B, gdzie B jest formułą bez kwantyfikatorów (formułą otwartą). xp(x) xq(x) xp(x) x Q(x) (T L10) xp(x) y Q(y) x(p(x) y Q(y)) x y(p(x) Q(y)) Zamiana zmiennej związanej x na y jest potrzebna, żeby kwantyfikację y wyłączyć przed nawias zgodnie z (TL11).
44 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 44 Kwantyfikatory ograniczone Często ograniczamy zakres kwantyfikatora do elementów spełniających pewien warunek, np. x > 1, x X. Warunkiem ograniczającym może być dowolna formuła W; wtedy piszemy x : W, x : W (czytamy: dla kazdego x, spełniającego W; istnieje x, spełniające W). Przyjmujemy następujące definicje: ( x : W)A x(w A) ( x : W)A x(w A) Prawa (TL3)-(TL6), (TL9) i (TL12) zachowują ważność dla kwantyfikatorów ograniczonych. Wyprowadzimy odpowiednik (TL5a). ( x : W)(A B) x(w A B) RZ x((w A) (W B)) (T L5) x(w A) x(w B) ( x : W)A ( x : W)B
45 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 45 Prawa (TL1) przyjmują postać: ( x : W)A (W[x/t] A[x/t]), W[x/t] A[x/t] ( x : W)A pod warunkiem, że term t jest podstawialny za x w A i W. Prawa (TL2) i (TL11) wymagają założenia xw. Prawa (TL10) przyjmują postać: ( x : W)A ( y : W[x/y])A[x/y]; ( x : W)A ( y : W[x/y])A[x/y] pod warunkiem, że (w1) x y, (w2) y nie jest wolne w A, ani W, (w3) y jest podstawialne za x w A i W. Wreszcie dwukwantyfikatorowe prawa (TL7), (TL8) dopuszczają różne warunki ograniczające dla zmiennych x, y i przyjmują postać: ( x : V)( y : W)A ( y : W)( x : V)A; ( x : V)( y : W)A ( y : W)( x : V)A; ( x : V)( y : W)A ( y : W)( x : V)A pod warunkiem, że x nie jest wolne w W, a y nie jest wolne w V.
46 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 46 Dowody założeniowe Dowód założeniowy twierdzenia A B polega na udowodnieniu B przy założeniu A. Podamy założeniowy dowód prawa: x(p(x) Q(x)) ( x Q(x) x P(x)) 1. x(p(x) Q(x)) (założenie) 2. x(p(x) Q(x)) (P(x) Q(x)) (prawo (TL1)) 3. P(x) Q(x) (MP 2,1) 4. Q(x) P(x) (RZ 3) 5. x Q(x) x P(x) (DD 4) Ten dowód jest prostszy i bardziej naturalny od podanych wcześniej dowodów podobnych praw, np. (TL3).
47 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 47 UWAGA. W powyższym dowodzie założenie x(p(x) Q(x)) jest zdaniem, czyli formułą domkniętą. Jeżeli założenie jest zdaniem, to w dowodzie założeniowym można bez ograniczeń stosować wszystkie reguły KRP. W przypadku, gdy założenie zawiera zmienne wolne, to w całym dowodzie należy te zmienne traktować jako ustalone: nie wolno stosować reguły (GEN), ani reguł pochodnych od (GEN), czyli (DD ), (DD ), z kwantyfikatorami działającymi na te zmienne. Ogólnie, nie wolno stosować reguł z drugiej grupy, czyli logicznych reguł wnioskowania KRP, które nie odpowiadają prawom KRP, jeżeli te reguły istotnie działają na zmienne wolne w założeniu, np. reguły podstawiania (POD) z podstawieniem [x/t], gdzie x jest zmienną wolną w założeniu. Nie przestrzegając tego zakazu, moglibyśmy udowodnić P(x) xp(x), zakładając P(x) i stosując (GEN), a wyjaśniono wcześniej, że ta formuła nie jest prawem KRP.
48 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów KRP z równością Przyjmujemy, że język elementarny zawiera symbol relacyjny = 2, rozumiany jako relacja równości (identyczności) we wszystkich standardowych interpretacjach tego języka. Aksjomaty równości prawo zwrotności równości (R1) x = x prawo Leibniza albo prawo zastępowalności w formułach (R2) x = y (A A[x/y]) (warunek: y jest podstawialne za x w A) (R1) przyjmujemy dla dowolnej zmiennej x. (R2) przyjmujemy dla dowolnych różnych zmiennych x, y i dowolnej formuły A. Klasyczny rachunek predykatów z równością (KRPR) to system KRP wzbogacony o aksjomaty (R1), (R2).
49 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 49 Wyprowadzimy kilka dalszych praw KRPR. prawo symetrii równości (R3) x = y y = x 1. x = y (x = z y = z) (R2) 2. x = y (x = x y = x) 1 z/x 3. x = y (x = x y = x) RZ 2 4. x = x (x = y y = x) RZ 3 5. x = x (R1) 6. x = y y = x MP 4,5 (R3 ) x = y y = x prawo przechodniości równości (R4) x = y y = z x = z Dowody praw (R3 ) i (R4) pozostawiamy jako ćwiczenie.
50 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 50 prawo zastępowalności w termach (R5) x = y (t = t[x/y]) dla dowolnego termu t i dowolnych zmiennych x, y 1. x = y (z = t z = t[x/y]), gdzie z jest nową zmienną; (R2) 2. x = y (z = t z = t[x/y]) RZ 1 3. x = y (t = t t = t[x/y]) 2 z/t 4. t = t (x = y t = t[x/y]) RZ 3 5. t = t (R1) x/t 6. x = y t = t[x/y] MP 4,5 pierwsze twierdzenie o równości (TR1) s 1 = s 2 t[x/s 1 ] = t[x/s 2 ] dla dowolnych termów s 1, s 2, t i dowolnej zmiennej x To prawo powstaje z (R5), gdzie x y, y nie występuje w t, przez podstawienie x/s 1, y/s 2.
51 Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 51 drugie twierdzenie o równości (TR2) s 1 = s 2 (A[x/s 1 ] A[x/s 2 ]) dla dowolnych zmiennych x, formuł A i termów s 1, s 2 podstawialnych za x w A To prawo powstaje z (R2), gdzie x y, y nie jest wolne w A, przez podstawienie x/s 1, y/s 2. trzecie twierdzenie o równości (TR3) A[x/t] x(x = t A), pod warunkiem, że x nie występuje w t i term t jest podstawialny za x w A Jest to definicja podstawiania przez równość, wyprowadzalna w KRPR. Druga, podobna definicja to: (TR3 ) A[x/t] x(x = t A) przy tych samych ograniczeniach Dowody praw (TR3), (TR3 ) pozostawiamy jako ćwiczenie.
Elementy logiki Klasyczny rachunek predykatów
Elementy logiki. Klasyczny rachunek predykatów. 1 Elementy logiki Klasyczny rachunek predykatów Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
Elementy logiki. Wojciech Buszkowski Wydział Matematyki i Informatyki UAM Zakład Teorii Obliczeń
Elementy logiki Wojciech Buszkowski Wydział Matematyki i Informatyki UAM Zakład Teorii Obliczeń 1 Klasyczny Rachunek Zdań 1.1 Spójniki logiczne Zdaniem w sensie logicznym nazywamy wyrażenie, które jest
vf(c) =, vf(ft 1... t n )=vf(t 1 )... vf(t n ).
6. Wykład 6: Rachunek predykatów. Język pierwszego rzędu składa się z: symboli relacyjnych P i, i I, gdzie (P i ) oznaczać będzie ilość argumentów symbolu P i, symboli funkcyjnych f j, j J, gdzie (f j
Wykład 11a. Składnia języka Klasycznego Rachunku Predykatów. Języki pierwszego rzędu.
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 11a. Składnia języka Klasycznego Rachunku Predykatów. Języki pierwszego rzędu. 1 Logika Klasyczna obejmuje dwie teorie:
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykłady 12 i 13. Dowód i dowodzenie w KRP. Tezy KRP
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykłady 12 i 13. Dowód i dowodzenie w KRP. Tezy KRP 1 Pojęcie dowodu w KRP Pojęcia: formuły zdaniowej języka Klasycznego Rachunku
Np. Olsztyn leży nad Łyną - zdanie prawdziwe, wartość logiczna 1 4 jest większe od 5 - zdanie fałszywe, wartość logiczna 0
ĆWICZENIE 1 Klasyczny Rachunek Zdań (KRZ): zdania w sensie logicznym, wartości logiczne, spójniki logiczne, zmienne zdaniowe, tabele prawdziwościowe dla spójników logicznych, formuły, wartościowanie zbioru
Wprowadzenie do logiki Zdania, cz. III Język Klasycznego Rachunku Predykatów
Wprowadzenie do logiki Zdania, cz. III Język Klasycznego Rachunku Predykatów Mariusz Urbański Instytut Psychologii UAM Mariusz.Urbanski@amu.edu.pl Plan na pytanie o odniesienie przedmiotowe zdań odpowiedź
Klasyczny rachunek predykatów
Kultura logiczna Klasyczny rachunek predykatów Bartosz Gostkowski bgostkowski@gmail.com Alfabet klasycznego rachunku zdań reguły konsytutywne języka Alfabet klasycznego rachunku predykatów (KRP Do alfabetu
Semantyka rachunku predykatów
Relacje Interpretacja Wartość Spełnialność Logika obliczeniowa Instytut Informatyki Relacje Interpretacja Wartość Plan Plan Relacje O co chodzi? Znaczenie w logice Relacje 3 Interpretacja i wartościowanie
Elementy logiki Klasyczny rachunek zdań. Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im.
Elementy logiki. Klasyczny rachunek zdań. 1 Elementy logiki Klasyczny rachunek zdań Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Elementy
Predykat. Matematyka Dyskretna, Podstawy Logiki i Teorii Mnogości Barbara Głut
Predykat Weźmy pod uwagę następujące wypowiedzi: (1) Afryka jest kontynentem. (2) 7 jest liczbą naturalną. (3) Europa jest mniejsza niż Afryka. (4) 153 jest podzielne przez 3. Są to zdania jednostkowe,
RACHUNEK ZDAŃ 7. Dla każdej tautologii w formie implikacji, której poprzednik również jest tautologią, następnik także jest tautologią.
Semantyczne twierdzenie o podstawianiu Jeżeli dana formuła rachunku zdań jest tautologią i wszystkie wystąpienia pewnej zmiennej zdaniowej w tej tautologii zastąpimy pewną ustaloną formułą, to otrzymana
Definicja: zmiennych zdaniowych spójnikach zdaniowych:
Definicja: Alfabet języka logiki zdań składa się z nieskończonego (najczęściej zakładamy: przeliczalnego) zbioru P, o którym myślimy jak o zbiorze zmiennych zdaniowych i skończonego zbioru symboli, o których
Adam Meissner.
Instytut Automatyki i Inżynierii Informatycznej Politechniki Poznańskiej Adam Meissner Adam.Meissner@put.poznan.pl http://www.man.poznan.pl/~ameis SZTUCZNA INTELIGENCJA Podstawy logiki pierwszego rzędu
Logiczne podstawy informatyki 1. Wojciech Buszkowski. Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki UAM
Logiczne podstawy informatyki 1 LOGICZNE PODSTAWY INFORMATYKI Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki UAM Logiczne podstawy informatyki 2 1. Rezolucja zdaniowa Formuły
Struktury formalne, czyli elementy Teorii Modeli
Struktury formalne, czyli elementy Teorii Modeli Szymon Wróbel, notatki z wykładu dra Szymona Żeberskiego semestr zimowy 2016/17 1 Język 1.1 Sygnatura językowa Sygnatura językowa: L = ({f i } i I, {P j
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykład 9. Koniunkcyjne postacie normalne i rezolucja w KRZ
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 9. Koniunkcyjne postacie normalne i rezolucja w KRZ 1 Inferencyjna równoważność formuł Definicja 9.1. Formuła A jest
Logika Stosowana. Wykład 1 - Logika zdaniowa. Marcin Szczuka. Instytut Informatyki UW. Wykład monograficzny, semestr letni 2016/2017
Logika Stosowana Wykład 1 - Logika zdaniowa Marcin Szczuka Instytut Informatyki UW Wykład monograficzny, semestr letni 2016/2017 Marcin Szczuka (MIMUW) Logika Stosowana 2017 1 / 30 Plan wykładu 1 Język
0.1. Logika podstawowe pojęcia: zdania i funktory, reguły wnioskowania, zmienne zdaniowe, rachunek zdań.
Wykłady z Analizy rzeczywistej i zespolonej w Matematyce stosowanej Wykład ELEMENTY LOGIKI ALGEBRA BOOLE A Logika podstawowe pojęcia: zdania i funktory, reguły wnioskowania, zmienne zdaniowe, rachunek
Elementy logiki matematycznej
Elementy logiki matematycznej Przedmiotem logiki matematycznej jest badanie tzw. wyrażeń logicznych oraz metod rozumowania i sposobów dowodzenia używanych w matematyce, a także w innych dziedzinach, w
Monoidy wolne. alfabetem. słowem długością słowa monoidem wolnym z alfabetem Twierdzenie 1.
3. Wykłady 3 i 4: Języki i systemy dedukcyjne. Klasyczny rachunek zdań. 3.1. Monoidy wolne. Niech X będzie zbiorem niepustym. Zbiór ten będziemy nazywać alfabetem. Skończony ciąg elementów alfabetu X będziemy
Definicja: alfabetem. słowem długością słowa
Definicja: Niech X będzie zbiorem niepustym. Zbiór ten będziemy nazywać alfabetem. Skończony ciąg elementów alfabetu X będziemy nazywać słowem a liczbę elementów tego ciągu nazywamy długością słowa. Na
Wykład 6. Reguły inferencyjne systemu aksjomatycznego Klasycznego Rachunku Zdań
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 6. Reguły inferencyjne systemu aksjomatycznego Klasycznego Rachunku Zdań System aksjomatyczny logiki Budując logikę
Michał Lipnicki (UAM) Logika 11 stycznia / 20
Logika Michał Lipnicki Zakład Logiki Stosowanej UAM 11 stycznia 2013 Michał Lipnicki (UAM) Logika 11 stycznia 2013 1 / 20 KRP wstęp Wstęp Rozważmy wnioskowanie: Każdy człowiek jest śmiertelny. Sokrates
Matematyka ETId Elementy logiki
Matematyka ETId Izolda Gorgol pokój 131A e-mail: I.Gorgol@pollub.pl tel. 081 5384 563 http://antenor.pol.lublin.pl/users/gorgol Zdania w sensie logicznym DEFINICJA Zdanie w sensie logicznym - zdanie oznajmujace,
Semantyka rachunku predykatów pierwszego rzędu. Dziedzina interpretacji. Stałe, zmienne, funkcje. Logika obliczeniowa.
Logika obliczeniowa Instytut Informatyki 1 Interpretacja i wartościowanie Dziedzina interpretacji Interpretacja Wartościowanie 2 Wartość formuły Wartość termu Wartość logiczna formuły Własności 3 Logiczna
Wykład 11b. System aksjomatyczny Klasycznego Rachunku Predykatów. Aksjomaty i reguły inferencyjne
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 11b. System aksjomatyczny Klasycznego Rachunku Predykatów. Aksjomaty i reguły inferencyjne Istnieje wiele systemów aksjomatycznych
III rok kognitywistyki UAM,
METODY DOWODZENIA TWIERDZEŃ I AUTOMATYZACJA ROZUMOWAŃ WYKŁAD 14: POWTÓRKA III rok kognitywistyki UAM, 2016 2017 Dzisiejszy wykład w całości poświęcony będzie omówieniu przykładowych zadań, podobnych do
Rachunek predykatów. Formuły rachunku predykatów. Plan wykładu. Relacje i predykaty - przykłady. Relacje i predykaty
Rachunek predykatów Wykład 4 Plan wykładu Relacje i predykaty Formuły rachunku predykatów Interpretacje Logiczna równoważność Metoda tabel Modele skończone i nieskończone Rozstrzygalność Relacje i predykaty
Przykłady zdań w matematyce. Jeśli a 2 + b 2 = c 2, to trójkąt o bokach długości a, b, c jest prostokątny (a, b, c oznaczają dane liczby dodatnie),
Elementy logiki 1 Przykłady zdań w matematyce Zdania prawdziwe: 1 3 + 1 6 = 1 2, 3 6, 2 Q, Jeśli x = 1, to x 2 = 1 (x oznacza daną liczbę rzeczywistą), Jeśli a 2 + b 2 = c 2, to trójkąt o bokach długości
Definicja: zmiennych zdaniowych spójnikach zdaniowych:
Definicja: Alfabet języka logiki zdań składa się z nieskończonego (najczęściej zakładamy: przeliczalnego) zbioru P, o którym myślimy jak o zbiorze zmiennych zdaniowych i skończonego zbioru symboli, o których
Elementy logiki Klasyczny rachunek zdań. Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im.
Elementy logiki. Klasyczny rachunek zdań. Elementy logiki Klasyczny rachunek zdań Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im. Adama Mickiewicza 1 Spójniki
Podstawowe Pojęcia. Semantyczne KRZ
Logika Matematyczna: Podstawowe Pojęcia Semantyczne KRZ I rok Językoznawstwa i Informacji Naukowej UAM 2006-2007 Jerzy Pogonowski Zakład Logiki Stosowanej UAM http://www.logic.amu.edu.pl Dodatek: ściąga
Język rachunku predykatów Formuły rachunku predykatów Formuły spełnialne i prawdziwe Dowody założeniowe. 1 Zmienne x, y, z...
Język rachunku predykatów 1 Zmienne x, y, z... 2 Predykaty n-argumentowe P(x, y,...), Q(x, y...),... 3 Funktory zdaniowe,,,, 4 Kwantyfikatory: istnieje, dla każdego Język rachunku predykatów Ustalenie
Wstęp do logiki. Klasyczny Rachunek Zdań II
Wstęp do logiki Klasyczny Rachunek Zdań II DEF. 1 (Słownik). Następujące znaki tworzą słownik języka KRZ: p 1, p 2, p 3, (zmienne zdaniowe) ~,,,, (spójniki) ), ( (nawiasy). DEF. 2 (Wyrażenie). Wyrażeniem
Drobinka semantyki KRP
Drobinka semantyki KRP Jerzy Pogonowski Zakład Logiki Stosowanej UAM www.logic.amu.edu.pl pogon@amu.edu.pl Uniwersytet Opolski Jerzy Pogonowski (MEG) Drobinka semantyki KRP Uniwersytet Opolski 1 / 48 Wstęp
Elementy logiki i teorii mnogości
Elementy logiki i teorii mnogości Zdanie logiczne Zdanie logiczne jest to zdanie oznajmujące, któremu można przypisać określoną wartość logiczną. W logice klasycznej zdania dzielimy na: prawdziwe (przypisujemy
Wstęp do logiki. Klasyczny Rachunek Predykatów I
Wstęp do logiki Klasyczny Rachunek Predykatów I KRZ jest teorią stanowiącą wstępną część logiki formalnej, część zakładaną przez inne teorie. Przypomnijmy, jest on teorią związków logicznych między zdaniami
Składnia rachunku predykatów pierwszego rzędu
Początek Gramatyka Kwantyfikatory Poprawność Logika obliczeniowa Instytut Informatyki Początek Gramatyka Kwantyfikatory Poprawność Plan wykładu 1 Na (dobry) początek Zrozumieć słowa Oswoić znaki 2 Gramatyka
Ziemia obraca się wokół Księżyca, bo posiadając odpowiednią wiedzę można stwierdzić, czy są prawdziwe, czy fałszywe. Zdaniami nie są wypowiedzi:
1 Elementy logiki W logice zdaniem nazywamy wypowiedź oznajmującą, która (w ramach danej nauki) jest albo prawdziwa, albo fałszywa. Tak więc zdanie może mieć jedną z dwóch wartości logicznych. Prawdziwość
Metody dowodzenia twierdzeń i automatyzacja rozumowań Systemy aksjomatyczne I
Metody dowodzenia twierdzeń i automatyzacja rozumowań Systemy aksjomatyczne I Mariusz Urbański Instytut Psychologii UAM Mariusz.Urbanski@.edu.pl OSTRZEŻENIE Niniejszy plik nie zawiera wykładu z Metod dowodzenia...
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykład 10. Twierdzenie o pełności systemu aksjomatycznego KRZ
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 10. Twierdzenie o pełności systemu aksjomatycznego KRZ 1 Tezy KRZ Pewien system aksjomatyczny KRZ został przedstawiony
Andrzej Wiśniewski Logika II. Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki
Andrzej Wiśniewski Logika II Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 5. Wprowadzenie do semantyki teoriomodelowej cz.5. Wynikanie logiczne 1 Na poprzednim wykładzie udowodniliśmy m.in.:
MATEMATYKA DYSKRETNA, PODSTAWY LOGIKI I TEORII MNOGOŚCI
MATEMATYKA DYSKRETNA, PODSTAWY LOGIKI I TEORII MNOGOŚCI Program wykładów: dr inż. Barbara GŁUT Wstęp do logiki klasycznej: rachunek zdań, rachunek predykatów. Elementy semantyki. Podstawy teorii mnogości
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykłady 7 i 8. Aksjomatyczne ujęcie Klasycznego Rachunku Zdań
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykłady 7 i 8. Aksjomatyczne ujęcie Klasycznego Rachunku Zdań 1 Istnieje wiele systemów aksjomatycznych Klasycznego Rachunku
Myślenie w celu zdobycia wiedzy = poznawanie. Myślenie z udziałem rozumu = myślenie racjonalne. Myślenie racjonalne logiczne statystyczne
Literatura: podstawowa: C. Radhakrishna Rao, Statystyka i prawda, 1994. G. Wieczorkowska-Wierzbińska, J. Wierzbiński, Statystyka. Od teorii do praktyki, 2013. A. Aczel, Statystyka w zarządzaniu, 2002.
Tautologia (wyrażenie uniwersalnie prawdziwe - prawo logiczne)
Tautologia (wyrażenie uniwersalnie prawdziwe - prawo logiczne) Definicja 1: Tautologia jest to takie wyrażenie, którego wartość logiczna jest prawdą przy wszystkich możliwych wartościowaniach zmiennych
Algebrę L = (L, Neg, Alt, Kon, Imp) nazywamy algebrą języka logiki zdań. Jest to algebra o typie
3. Wykłady 5 i 6: Semantyka klasycznego rachunku zdań. Dotychczas rozwinęliśmy klasyczny rachunek na gruncie czysto syntaktycznym, a więc badaliśmy metodę sprawdzania, czy dana formuła B jest dowodliwa
Wstęp do logiki. Klasyczny Rachunek Zdań III
Wstęp do logiki Klasyczny Rachunek Zdań III Przypomnijmy: Logika: = Teoria form (schematów, reguł) poprawnych wnioskowań. Wnioskowaniem nazywamy jakąkolwiek skończoną co najmniej dwuwyrazową sekwencję
Kultura logicznego myślenia
Kultura logicznego myślenia rok akademicki 2015/2016 semestr zimowy Temat 6: Rachunek predykatów jako logika pierwszego rzędu logika elementarna = logika pierwszego rzędu KRZ logika zerowego rzędu Język
Logika Matematyczna (2,3)
Logika Matematyczna (2,3) Jerzy Pogonowski Zakład Logiki Stosowanej UAM www.logic.amu.edu.pl pogon@amu.edu.pl 11, 18 X 2007 Jerzy Pogonowski (MEG) Logika Matematyczna (2,3) 11, 18 X 2007 1 / 34 Język KRZ
1. Wstęp do logiki. Matematyka jest nauką dedukcyjną. Nowe pojęcia definiujemy za pomocą pojęć pierwotnych lub pojęć uprzednio wprowadzonych.
Elementy logiki i teorii zbiorów. 1. Wstęp do logiki. Matematyka jest nauką dedukcyjną. Nowe pojęcia definiujemy za pomocą pojęć pierwotnych lub pojęć uprzednio wprowadzonych. Pojęcia pierwotne to najprostsze
ROZDZIAŁ 1. Rachunek funkcyjny
ROZDZIAŁ 1 Rachunek funkcyjny Niech X 1,..., X n będą dowolnymi zbiorami. Wyrażenie (formułę) ϕ(x 1,..., x n ), w którym występuje n zmiennych x 1,..., x n i które zamienia się w zdanie logiczne, gdy zamiast
1 Logika Zbiory Pewnik wyboru Funkcje Moce zbiorów Relacje... 14
Wstęp do matematyki Matematyka, I rok. Tomasz Połacik Spis treści 1 Logika................................. 1 2 Zbiory................................. 7 3 Pewnik wyboru............................ 10
Logika I. Wykład 4. Semantyka Klasycznego Rachunku Zdań
Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 4. Semantyka Klasycznego Rachunku Zdań 1 Skróty: Język Klasycznego Rachunku Zdań zamiast Klasyczny Rachunek Zdań piszę
Rachunek logiczny. 1. Język rachunku logicznego.
Rachunek logiczny. Podstawową własnością rozumowania poprawnego jest zachowanie prawdy: rozumowanie poprawne musi się kończyć prawdziwą konkluzją, o ile wszystkie przesłanki leżące u jego podstaw były
LOGIKA I TEORIA ZBIORÓW
LOGIKA I TEORIA ZBIORÓW Logika Logika jest nauką zajmującą się zdaniami Z punktu widzenia logiki istotne jest, czy dane zdanie jest prawdziwe, czy nie Nie jest natomiast istotne o czym to zdanie mówi Definicja
LOGIKA Klasyczny Rachunek Zdań
LOGIKA Klasyczny Rachunek Zdań Robert Trypuz trypuz@kul.pl 5 listopada 2013 Robert Trypuz (trypuz@kul.pl) Klasyczny Rachunek Zdań 5 listopada 2013 1 / 24 PLAN WYKŁADU 1 Alfabet i formuła KRZ 2 Zrozumieć
Interpretacja Niech U będzie zbiorem formuł takim, że zbiór {p 1,..., p k } jest zbiorem wszystkich symboli predykatywnych, {f 1,..., f l } jest zbior
Rachunek predykatów Wykład 5 Plan wykładu Funkcje i termy Postać klauzulowa formuł Modele Herbranda Twierdzenie Herbranda Rezolucja dla klauzul ustalonych Podstawienia Uzgadnianie Rezolucja Funkcje i termy
1. Składnia. Logika obliczeniowa - zadania 1 SKŁADNIA Teoria
Logika obliczeniowa - zadania 1 SKŁADNIA 1. Składnia 1.1. Teoria 1. Składnia oznacza reguły tworzenia... z.... 2. Rachunek predykatów pierwszego rzędu (w skrócie: rachunek predykatów) wyróżnia cztery zbiory
Modele Herbranda. Logika obliczeniowa. Joanna Józefowska. Szukamy modelu. Przykład Problemy. Model Herbranda
Plan wykładu Szukamy modelu Model Herbranda Twierdzenia Logika obliczeniowa Instytut Informatyki Plan wykładu Szukamy modelu 1 Szukamy modelu Problemy 2 Model Herbranda Uniwersum Herbranda Interpretacja
Zagadnienia podstawowe dotyczące metod formalnych w informatyce
Zagadnienia podstawowe dotyczące metod formalnych w informatyce! Logika Analiza języka i czynności badawczych (np. rozumowanie, definiowanie, klasyfikowanie) w celu poznania takich reguł posługiwania się
Logika pragmatyczna dla inżynierów
Logika pragmatyczna Logika pragmatyczna dla inżynierów Kontakt: dr hab. inż. Adam Kasperski pokój 509 B4 adam.kasperski@pwr.edu.pl materiały + literatura + informacje na stronie www. Zaliczenie: Test pisemny
Logika formalna wprowadzenie. Ponieważ punkty 10.i 12. nie były omawiane na zajęciach, dlatego można je przeczytać fakultatywnie.
Logika formalna wprowadzenie Ponieważ punkty 10.i 12. nie były omawiane na zajęciach, dlatego można je przeczytać fakultatywnie. 1. Zdanie logicznie prawdziwe (Prawda logiczna) Zdanie, którego analityczność
Twierdzenia Gödla dowody. Czy arytmetyka jest w stanie dowieść własną niesprzeczność?
Semina Nr 3 Scientiarum 2004 Twierdzenia Gödla dowody. Czy arytmetyka jest w stanie dowieść własną niesprzeczność? W tym krótkim opracowaniu chciałbym przedstawić dowody obu twierdzeń Gödla wykorzystujące
Elementy teorii mnogości. Część I. Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im.
Elementy teorii mnogości 1 Elementy teorii mnogości Część I Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Elementy teorii mnogości 2 1. Pojęcia
Logika pragmatyczna. Logika pragmatyczna. Kontakt: Zaliczenie:
Logika pragmatyczna Logika pragmatyczna Kontakt: dr hab. inż. Adam Kasperski pokój 509 B4 adam.kasperski@pwr.wroc.pl materiały + literatura + informacje na stronie www. Zaliczenie: Kolokwium pisemne na
Zasady krytycznego myślenia (1)
Zasady krytycznego myślenia (1) Andrzej Kisielewicz Wydział Matematyki i Informatyki 2017 Przedmiot wykładu krytyczne myślenie vs logika praktyczna (vs logika formalna) myślenie jasne, bezstronne, oparte
Metoda Tablic Semantycznych
Procedura Plan Reguły Algorytm Logika obliczeniowa Instytut Informatyki Plan Procedura Reguły 1 Procedura decyzyjna Logiczna równoważność formuł Logiczna konsekwencja Procedura decyzyjna 2 Reguły α, β,
Andrzej Wiśniewski Logika II. Wykłady 9 i 10a. Wybrane modalne rachunki zdań. Ujęcie aksjomatyczne
Andrzej Wiśniewski Logika II Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki rok akademicki 2007/2008 Wykłady 9 i 10a. Wybrane modalne rachunki zdań. Ujęcie aksjomatyczne 1 Język aletycznych modalnych
Andrzej Wiśniewski Logika II. Wykłady 10b i 11. Semantyka relacyjna dla normalnych modalnych rachunków zdań
Andrzej Wiśniewski Logika II Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykłady 10b i 11. Semantyka relacyjna dla normalnych modalnych rachunków zdań 1 Struktury modelowe Przedstawimy teraz pewien
I. Podstawowe pojęcia i oznaczenia logiczne i mnogościowe. Elementy teorii liczb rzeczywistych.
I. Podstawowe pojęcia i oznaczenia logiczne i mnogościowe. Elementy teorii liczb rzeczywistych. 1. Elementy logiki matematycznej. 1.1. Rachunek zdań. Definicja 1.1. Zdaniem logicznym nazywamy zdanie gramatyczne
Jest to zasadniczo powtórka ze szkoły średniej, być może z niektórymi rzeczami nowymi.
Logika Jest to zasadniczo powtórka ze szkoły średniej, być może z niektórymi rzeczami nowymi. Często słowu "logika" nadaje się szersze znaczenie niż temu o czym będzie poniżej: np. mówi się "logiczne myślenie"
Paradygmaty dowodzenia
Paradygmaty dowodzenia Sprawdzenie, czy dana formuła rachunku zdań jest tautologią polega zwykle na obliczeniu jej wartości dla 2 n różnych wartościowań, gdzie n jest liczbą zmiennych zdaniowych tej formuły.
Indukcja. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak
Indukcja Materiały pomocnicze do wykładu wykładowca: dr Magdalena Kacprzak Charakteryzacja zbioru liczb naturalnych Arytmetyka liczb naturalnych Jedną z najważniejszych teorii matematycznych jest arytmetyka
Egzamin z logiki i teorii mnogości, rozwiązania zadań
Egzamin z logiki i teorii mnogości, 08.02.2016 - rozwiązania zadań 1. Niech φ oraz ψ będą formami zdaniowymi. Czy formuła [( x : φ(x)) ( x : ψ(x))] [ x : (φ(x) ψ(x))] jest prawem rachunku kwantyfikatorów?
JEZYKOZNAWSTWO. I NAUKI O INFORMACJI, ROK I Logika Matematyczna: egzamin pisemny 18 czerwca Imię i Nazwisko:... I
JEZYKOZNAWSTWO I NAUKI O INFORMACJI, ROK I Logika Matematyczna: egzamin pisemny 18 czerwca 2013 Imię i Nazwisko:.................................................................................. I Wybierz
Wybierz cztery z poniższych pięciu zadań. Poprawne rozwiazanie dwóch zadań oznacza zdany egzamin.
Logika, II rok Etnolingwistyki UAM, 20 VI 2008. Imię i Nazwisko:.............................. GRUPA: I Wybierz cztery z poniższych pięciu zadań. Poprawne rozwiazanie dwóch zadań oznacza zdany egzamin.
Automatyczne dowodzenie twierdzeń metodą rezolucji
Automatyczne dowodzenie twierdzeń metodą rezolucji 16 kwietnia 2010 Rezolucja zdaniowa Formuły rachunku zdań: zbudowane ze zmiennych zdaniowych za pomocą spójników logicznych,,,, i nawiasów Wartości logiczne:
Logika. Michał Lipnicki. 15 stycznia Zakład Logiki Stosowanej UAM. Michał Lipnicki () Logika 15 stycznia / 37
Logika Michał Lipnicki Zakład Logiki Stosowanej UAM 15 stycznia 2011 Michał Lipnicki () Logika 15 stycznia 2011 1 / 37 Wstęp Materiały na dzisiejsze zajęcia zostały opracowane na podstawie pomocy naukowych
Andrzej Wiśniewski Logika II. Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykład 14. Wprowadzenie do logiki intuicjonistycznej
Andrzej Wiśniewski Logika II Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 14. Wprowadzenie do logiki intuicjonistycznej 1 Przedstawione na poprzednich wykładach logiki modalne możemy uznać
Logika Stosowana. Wykład 2 - Logika modalna Część 2. Marcin Szczuka. Instytut Informatyki UW. Wykład monograficzny, semestr letni 2016/2017
Logika Stosowana Wykład 2 - Logika modalna Część 2 Marcin Szczuka Instytut Informatyki UW Wykład monograficzny, semestr letni 2016/2017 Marcin Szczuka (MIMUW) Logika Stosowana 2017 1 / 27 Plan wykładu
Uzgadnianie formuł rachunku predykatów
Składanie podstawień Plan wykładu Uzgadnianie Logika obliczeniowa Instytut Informatyki Plan wykładu Składanie podstawień 1 Składanie podstawień Podstawienie Motywacja Złożenie podstawień 2 Uzgadnianie
Logika Matematyczna (1)
Logika Matematyczna (1) Jerzy Pogonowski Zakład Logiki Stosowanej UAM www.logic.amu.edu.pl pogon@amu.edu.pl Wprowadzenie Jerzy Pogonowski (MEG) Logika Matematyczna (1) Wprowadzenie 1 / 20 Plan konwersatorium
Logika Matematyczna 16 17
Logika Matematyczna 16 17 Jerzy Pogonowski Zakład Logiki Stosowanej UAM www.logic.amu.edu.pl pogon@amu.edu.pl Semantyka KRP (3) Jerzy Pogonowski (MEG) Logika Matematyczna 16 17 Semantyka KRP (3) 1 / 24
Dalszy ciąg rachunku zdań
Dalszy ciąg rachunku zdań Wszystkie możliwe funktory jednoargumentowe p f 1 f 2 f 3 f 4 0 0 0 1 1 1 0 1 0 1 Wszystkie możliwe funktory dwuargumentowe p q f 1 f 2 f 3 f 4 f 5 f 6 f 7 f 8 f 9 f 10 f 11 f
1. Elementy logiki matematycznej, rachunek zdań, funkcje zdaniowe, metody dowodzenia, rachunek predykatów
1. Elementy logiki matematycznej, rachunek zdań, funkcje zdaniowe, metody dowodzenia, rachunek predykatów Logika matematyczna, dział matematyki zajmujący się badaniem własności wnioskowania (dowodzenia)
JEZYKOZNAWSTWO. I NAUKI O INFORMACJI, ROK I Logika Matematyczna: egzamin pisemny 29 czerwca Imię i Nazwisko:...
JEZYKOZNAWSTWO I NAUKI O INFORMACJI, ROK I Logika Matematyczna: egzamin pisemny 29 czerwca 2015 Imię i Nazwisko:............................................................... DZIARSKIE SKRZATY Wybierz
Dowody założeniowe w KRZ
Dowody założeniowe w KRZ Jerzy Pogonowski Zakład Logiki Stosowanej UAM www.logic.amu.edu.pl pogon@amu.edu.pl w styczniu 2007 Jerzy Pogonowski (MEG) Dowody założeniowe w KRZ w styczniu 2007 1 / 10 Dowody
Rachunek zdań i predykatów
Rachunek zdań i predykatów Agnieszka Nowak 14 czerwca 2008 1 Rachunek zdań Do nauczenia :! 1. ((p q) p) q - reguła odrywania RO 2. reguła modus tollens MT: ((p q) q) p ((p q) q) p (( p q) q) p (( p q)
Podstawy matematyki dla informatyków. Logika formalna. Skªadnia rachunku zda« Skróty i priorytety. Wykªad 10 (Klasyczny rachunek zda«) 15 grudnia 2011
Podstawy matematyki dla informatyków Logika formalna Wykªad 10 (Klasyczny rachunek zda«) 15 grudnia 2011 Skªadnia rachunku zda«symbole (zmienne) zdaniowe (p, q, r,...), oraz znaki i s formuªami zdaniowymi.
Uwagi wprowadzajace do reguł wnioskowania w systemie tabel analitycznych logiki pierwszego rzędu
Witold Marciszewski: Wykład Logiki, 17 luty 2005, Collegium Civitas, Warszawa Uwagi wprowadzajace do reguł wnioskowania w systemie tabel analitycznych logiki pierwszego rzędu 1. Poniższe wyjaśnienie (akapit
Kultura logiczna Klasyczny rachunek zdań 1/2
Kultura logiczna Klasyczny rachunek zdań /2 Bartosz Gostkowski bgostkowski@gmail.com Kraków 22 III 2 Plan wykładu: Zdanie w sensie logicznym Klasyczny rachunek zdań reguły słownikowe reguły składniowe
Schematy Piramid Logicznych
Schematy Piramid Logicznych geometryczna interpretacja niektórych formuł Paweł Jasionowski Politechnika Śląska w Gliwicach Wydział Matematyczno-Fizyczny Streszczenie Referat zajmuje się następującym zagadnieniem:
Problem. Uzgadnianie wyrażeń rachunku predykatów. Instancja wyrażenia. Podstawienie termu za zmienną. Joanna Józefowska
Problem Instytut Informatyki jedzenie(x 1 ) lubi(adam, x 1 ) jedzenie(jabłko) jedzenie(kurczak) je(x 1, x 2 ) żyje(x 1 ) jedzenie(x 2 ) je(bogdan, orzeszki) żyje(bogdan) je(bogdan, x 2 ) je(zuzia, x 2
ĆWICZENIE 2. DEF. Mówimy, że formuła A wynika logicznie z formuł wartościowanie w, takie że w A. A,, A w KRZ, jeżeli nie istnieje
ĆWICZENIE 2 Klasyczny Rachunek Zdań (KRZ): wynikanie logiczne, wnioskowanie, niezawodny schemat wnioskowania, wnioskowanie dedukcyjne, równoważność logiczna, iniowalność spójników za mocą formuły. DEF.
LOGIKA Dedukcja Naturalna
LOGIKA Dedukcja Naturalna Robert Trypuz Katedra Logiki KUL 7 stycznia 2014 Robert Trypuz (Katedra Logiki) Założeniowy system klasycznego rachunku zdań 7 stycznia 2014 1 / 42 PLAN WYKŁADU 1 Przykład dowodów
Klasyczny rachunek zdań 1/2
Klasyczny rachunek zdań /2 Elementy logiki i metodologii nauk spotkanie VI Bartosz Gostkowski Poznań, 7 XI 9 Plan wykładu: Zdanie w sensie logicznym Klasyczny rachunek zdań reguły słownikowe reguły składniowe
Imię i nazwisko:... OBROŃCY PRAWDY
Egzamin: Logika Matematyczna, I rok JiNoI, 30 czerwca 2014 Imię i nazwisko:........................................... OBROŃCY PRAWDY Wybierz dokładnie cztery z poniższych pięciu zadań i spróbuj je rozwiazać.
Zbiory, relacje i funkcje
Zbiory, relacje i funkcje Zbiory będziemy zazwyczaj oznaczać dużymi literami A, B, C, X, Y, Z, natomiast elementy zbiorów zazwyczaj małymi. Podstawą zależność między elementem zbioru a zbiorem, czyli relację