Style kierowania. w ramach Światowego Tygodnia Przedsiębiorczości listopada Sylwia Dymnicka-Iwaniuk Gdańsk, 19 listopada 2009r.

Transkrypt

1 Style kierowania w ramach Światowego Tygodnia Przedsiębiorczości listopada 2009 Sylwia Dymnicka-Iwaniuk Gdańsk, 19 listopada 2009r.

2 Partnerzy

3 Kiedy juŝ zaplanowałeś cele i zadania, stworzyłeś właściwą strukturę organizacji to teraz tylko musisz skłonić ludzi, aby chcieli te zadania zrealizować. I to właśnie jest przewodzenie czyli kierowanie.

4 WŁADZA

5 Co powoduje, Ŝe ludzie zgadzają się wypełniać polecenia? Istnieje pięć źródeł władzy: Władza nagradzania Władza wymuszania ( karania) Władza z mocy prawa Władza ekspercka Władza odniesienia ( wzorzec)

6 Styl kierowania - określa sposób formułowania i przekazywania zadań podwładnym, stopień udziału podwładnych w podejmowaniu decyzji, sposób nagradzania, karania i kontroli. Definiuje on zakres, w jakim kierownik przekazuje zadania do wykonania podwładnym oraz zakres, w jakim podwładni uczestniczą w podejmowaniu decyzji.

7 Głównym motorem przedsiębiorstwa jest zawsze szef. Styl kierowania zespołem ludzi zaleŝy od: charakteru szefa charakteru i motywacji podwładnych typu organizacji umiejętności i moŝliwości doboru czynników motywujących

8 Naukowcy uzaleŝnili skuteczność stylu kierowania od stopnia dojrzałości podwładnych. Dojrzałość to chęć brania odpowiedzialności za powierzone zadania (dojrzałość psychologiczna), to takŝe doświadczenie i umiejętności zawodowe (dojrzałość funkcjonalna). W miarę rozwoju stopnia dojrzałości podwładnego, powinien się zmieniać styl oddziaływania na niego.

9 WyróŜnia się cztery style kierowania odpowiednie do stopnia dojrzałości podwładnych: 1. dyrektywny (nakazowy) 2. podtrzymująco strukturyzujący (wspierający) 3. partycypacyjny 4. delegujący (zorientowany na dokonania)

10 Styl nakazowy to początkowa faza PrzełoŜony mając do czynienia z pracownikami pod kaŝdym względem niedojrzałymi, uczy ich. Mówi, co, kiedy, jak, i gdzie ma być zrobione. Jest to styl zorientowany na zadania. Nauka odbywa się poprzez pochwały.

11 Styl wspierający Dojrzałość funkcjonalna pracowników niska. Podwładni nie chcą, w tej fazie rozwoju, brać odpowiedzialności za powierzone im zadania. Kierownik powinien stopniowo odchodzić od stylu zorientowanym na zadania obdarzając swoich podwładnych zaufaniem.

12 Styl partycypacyjny Dojrzałość podwładnych umiarkowana do wysokiej. Kierownik rezygnuje ze stylu dyrektywnego. Nadal jednak kontroluje i udziela poparcia.

13 Styl zorientowany na dokonania DuŜa dojrzałość podwładnych, szerokie delegowanie uprawnień, akcentowanie samodzielności.

14 Kierownik w myśl tej teorii powinien w sposób ciągły troszczyć się o rozwój swoich podwładnych, pomagając im w osiąganiu coraz to wyŝszego stopnia dojrzałości. Pozwala to mu na stopniową zmianę stylu kierowania. Zmiany zachowania wymagają od kierownika elastyczności gdyŝ przyjmuje on róŝne style od skrajnie autokratycznego poprzez partycypacje do pełnej delegacji uprawnień.

15 Komunikacja jest procesem, z którym wszyscy mamy do czynienia na co dzień. Pozwala wyraŝać myśli, zamiary, potrzeby i oczekiwania wobec ludzi, a takŝe uczucia. Polega na przekazywaniu i odbieraniu informacji między dwiema lub większą liczbą osób zarówno w sposób werbalny, jak i niewerbalny. Najbardziej praktyczną formą komunikowania się jest komunikacja werbalna a wynika to z jej naturalności, bezpośredniości i szybkości przekazu.

16 Zasady dobrej komunikacji werbalnej menadŝera

17 Porozumiewając się, przedstawiaj zawsze pozytywny wizerunek siebie( głos, wygląd, zachowanie) Staraj się rozumieć i wniknąć w sposób postrzegania świata rozmówcy( stosuj parafrazę dla upewnienia się czy dobrze rozumiesz punkt widzenia rozmówcy) Nawiązuj z rozmówcą kontakt wzrokowy Komunikuj zawsze swój szacunek dla rozmówcy( uwaŝnie słuchaj, nie dopuszczaj aby się poczuł się gorszy) Korzystaj z jak największej ilości środków przekazu( przemawiających do róŝnych zmysłów)

18 Staraj się nie dopuszczać, aby druga strona uŝywała słów naładowanych emocjonalnie dla zakłócenia twoich reakcji Staraj się słuchać nie tylko faktów i myśli, ale teŝ odczuć, które wyraŝa rozmówca Staraj się być otwarty na nowe pomysły i konstruktywną krytykę, niezaleŝnie od ich źródła Bądź gotów dokonać, w wyniku rozmowy, zmiany w sobie, jeŝeli jest ona uzasadniona

19 Staraj się być autentyczny w swojej komunikacji i rozmawiać z innymi na równej stopie Sprawdzaj czy zostałeś właściwie zrozumiany Pozwól drugiej osobie na zadawanie pytań i proszenie o wyjaśnienie twojej wypowiedzi Zadawaj pytania i proś o wyjaśnienie niejasności przy wymianie informacji

20 Mówiąc modeluj głos Staraj się mówić dokładnie to, co masz na myśli Staraj się uŝywać słownictwa zrozumiałego dla słuchacza Staraj się mówić zwięźle Obserwuj następstwa danej wymiany informacji, aby sprawdzić, czy uzgodnienia lub instrukcje są realizowane

21 MoŜliwe przyczyny zakłóceń przepływu informacji to: niedostosowana do potrzeb firmy struktura organizacyjna (zbyt smukła i scentralizowana lub zdecentralizowana struktura organizacyjna, niezachowanie zasady jednoosobowego kierownictwa, brak istotnych funkcyjnie komórek organizacyjnych), niedookreślenie obszarów zadaniowych firmy, brak klarownego rozdziału kompetencji pomiędzy komórkami organizacyjnymi firmy (niedookreślone obszary zadaniowe dla komórek organizacyjnych, nakładanie się kompetencji decyzyjnych),

22 nieznajomość zadań i obowiązków na stanowiskach pracy, brak ustalonych procedur realizacji zadań (kto ma co wykonać, w jakim czasie, skąd czerpać informacje i komu przekazywać informacje, jak monitorować wykonanie zadań), nieznajomość obowiązujących procedur przez pracowników

23 niedostatecznie określony obieg dokumentacji firmy (brak określenia zawartości dokumentów lub dróg przepływu dokumentów), wady w komunikacji społecznej w firmie (nieumiejętność formułowania zadań i przekazywania poleceń, niedostateczne kwalifikacje zawodowe części pracowników - szczególnie kadry kierowniczej, cechy osobowości niektórych decydentów, niekontrolowane konflikty międzygrupowe lub interpersonalne).

24 Jak rozpoznać przywódcę?.najlepsi przywódcy, to tacy, których istnienia ludzie nie dostrzegają. Stopień niŝej to tacy, których ludzie cenią i szanują. Potem tacy, których się boją; wreszcie tacy, których nienawidzą.kiedy najlepszy z przywódców skończy swą pracę ludzie mówią- Zrobiliśmy to sami. Lao-tse

25 DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!