Ujmowanie i wycena praw poboru według Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej

Transkrypt

1 ZESZYTY TEORETYCZNE RACHUNKOWOŚCI, tom 52 (108), Warszawa 2009 Ujmowanie i wycena praw poboru według Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej Wojciech Więcław I. Wstęp Regulacje dotyczące instrumentów finansowych nie należą do najnowszych w praktyce polskiej rachunkowości. Wystarczy powiedzieć, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych weszło w życie z dniem 1 stycznia 2002 r, natomiast Międzynarodowy Standard Rachunkowości 39 Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena jest obligatoryjnie stosowany przez podmioty od pierwszego stycznia 2001 r. 1 Dr Wojciech Więcław jest adiunktem w Katedrze Rachunkowości Menedżerskiej Szkoły Głównej Handlowej; adres wwiecl@sgh.waw.pl 1 Zgodnie z: a) art. 45 ust. 1a UoR (tekst jednolity: Dz.U. z 17 czerwca 2002 r. Nr 76 poz. 964, z późniejszymi zmianami) sprawozdania finansowe emitentów papierów wartościowych dopuszczonych, emitentów papierów wartościowych zmierzających ubiegać się lub ubiegających się o ich dopuszczenie do obrotu na jednym z rynków regulowanych Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą być sporządzone zgodnie z MSR, b) art. 45 ust. 1b UoR sprawozdania finansowe jednostek wchodzących w skład grup kapitałowej, w której jednostka dominująca sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe zgodnie z MSR, mogą być sporządzane zgodnie z MSR, c) art. 55 ust. 6a UoR skonsolidowane sprawozdania finansowe emitentów papierów wartościowych, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2002 r. nr 1606/2002/WE w sprawie stosowania MSR oraz banków sporządza się zgodnie z MSR, d) art. 55 ust. 6c UoR skonsolidowane sprawozdania finansowe jednostek wchodzących w skład grupy kapitałowej, w której jednostka dominująca wyższego szczebla sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe zgodnie z MSR, mogą być sporządzane zgodnie z MSR. Obowiązek i możliwość stosowania MSR dotyczy sprawozdań finansowych, sporządzonych od 1 stycznia 2005 r. 105

2 Mimo to w praktyce stosowania powyższych regulacji istnieje wiele problemów, które nie są bezpośrednio rozstrzygnięte. Jedną z takich kwestii jest sposób postępowania z prawami poboru. Artykuł jest poświęcony ujmowaniu i wycenie tych instrumentów finansowych. 1. Konstrukcja prawna prawa poboru Emisja akcji w spółce akcyjnej może być dokonana jednym z trzech sposobów (K.s.h., art. 431, par. 2) 2. Po pierwsze, poprzez złożenie oferty przez spółkę emitenta i jej przyjęcie przez oznaczonego adresata; po drugie, poprzez zaoferowanie akcji w drodze otwartej subskrypcji; po trzecie poprzez zaoferowanie akcji wyłącznie akcjonariuszom, którym służy prawo poboru. Jeśli emisja akcji następuje poprzez zaoferowanie akcji dotychczasowym akcjonariuszom na podstawie prawa poboru, uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego powinna także wskazywać dzień, według którego określa się akcjonariuszy, którym przysługuje prawo poboru nowych akcji. Dzień ten nie może być ustalony później niż z upływem trzech miesięcy, licząc od dnia powzięcia uchwały (K.s.h., art. 432, par. 2). Akcjonariusze mają pierwszeństwo objęcia nowych akcji w stosunku do liczby posiadanych akcji (K.s.h., art. 433, par. 1). 2. Prawa poboru a instrumenty pochodne Konstrukcja praw poboru wymaga analizy definicji instrumentu pochodnego. Przez instrument pochodny rozumiemy instrument finansowy lub inny kontrakt ( ) spełniający wszystkie trzy poniższe warunki: 1) jego wartość zmienia się wraz ze zmianą określonej stopy procentowej, ceny instrumentu finansowego, ceny towaru, kursu walutowego, indeksu ceny lub stóp, ratingu kredytowego lub indeksu kredytowego, czy też innej zmiennej ( ); 2) nie wymaga żadnej początkowej inwestycji netto lub wymaga początkowej inwestycji netto mniejszej niż dla innych rodzajów kontraktów, dla których oczekuje się podobnych reakcji na zmiany czynników rynkowych oraz 3) jego rozliczenie nastąpi w przyszłości (MSR 39, par. 9) 3. Prawo poboru spełnia wszystkie trzy kryteria, a zatem jest instrumentem pochodnym. Instrumenty pochodne mogą być instrumentami samodzielnymi (standalone derivatives) lub wbudowanymi (embedded derivatives). Samodzielne in- 2 O emisji akcji w spółce akcyjnej zob.: komentarz pod redakcją J.A. Strzępki (2001). 3 Na temat definicji instrumentu finansowego oraz definicji instrumentu pochodnego zob. praca zbiorowa pod red. G.K. Świderskiej i W. Więcława (2009), rozdział 6 i

3 strumenty pochodne występują w praktyce gospodarczej jako odrębne umowy, toteż ich identyfikacja nie napotyka na większe problemy. Inaczej jest z wbudowanymi instrumentami pochodnymi. Stanowią one część innych instrumentów pierwotnych lub innych kontraktów o charakterze niefinansowym. Wbudowany instrument pochodny powoduje, że część lub całość przepływów pieniężnych wynikających z umowy zasadniczej jest modyfikowana w oparciu o określoną stopę procentową, cenę instrumentu finansowego, cenę towaru, kurs walutowy, indeks cen lub stóp, rating kredytowy lub indeks kredytowy, bądź inną zmienną, pod warunkiem, że zmienna niebędąca finansową nie jest specyficzna dla stron kontraktu (MSR 39, par. 10) 4. Aby wydzielić wbudowane instrumenty pochodne, muszą być spełnione jednocześnie trzy warunki: a) cechy ekonomiczne wbudowanego instrumentu pochodnego oraz ryzyko z nim związane nie są ściśle powiązane z cechami ekonomicznymi oraz ryzykiem właściwym dla umowy zasadniczej, b) samodzielny instrument o takich samych warunkach umownych jak wbudowany instrument pochodny, spełniałby definicję instrumentu pochodnego oraz c) hybrydowy (łączny) instrument nie jest wyceniany w wartości godziwej, a zmiany wartości godziwej nie są ujmowane w rachunku zysków i strat ( ) (MSR 39, par. 11). Ponieważ cechy ekonomiczne i ryzyko związane z prawem poboru jest różne od cech ekonomicznych i ryzyka właściwego akcjom lub udziałom, oraz ze względu na fakt, że prawa poboru są instrumentami pochodnymi pierwsze dwa kryteria są zawsze spełnione. Część akcji może być klasyfikowana jako dostępne do sprzedaży 5 (zatem skutki ich wyceny są ujmowane w kapitale własnym), a więc w pewnych sytuacjach prawa poboru będą stanowiły wbudowane instrumenty pochodne podlegające wydzieleniu. Podsumowując, prawa poboru mogą być instrumentami samodzielnymi lub wbudowanymi. Do czasu ich odłączenia od akcji będą stanowiły wbudowane instrumenty pochodne, zaś po ich odłączeniu samodzielne instrumenty pochodne. 4 Zasady wydzielania wbudowanych instrumentów pochodnych zob.: Świderska, Więcław (red.) (2009), rozdz. 7 oraz MSR 39, par. OS 27-OS 33A. 5 Klasyfikacja akcji do poszczególnych kategorii zob. praca zbiorowa pod red. G.K. Świderskiej i W. Więcława (2009), rozdz. 6. Klasyfikacja akcji w US GAAP zob. D.E. Kieso, J.J. Weygandt, T.D. Warfield (2008), rozdział 18. Perspektywy dotyczące kategoryzacji aktywów i zobowiązań finansowych w MSSF zob. Reducing Complexity, (2008) r. 107

4 3. Ujęcie praw poboru przez emitenta Sposób ujęcia praw poboru przez emitenta wynika z faktu, że prawa poboru stanowią instrumenty kapitałowe emitenta 6. Biorąc pod uwagę fakt, że wskutek emisji praw poboru nie ma zmian w aktywach netto emitenta, wyemitowane prawa poboru nie podlegają ujęciu w bilansie 7. Z tego powodu przy emisji akcji, objętych wskutek wykonania prawa poboru, kwoty uzyskane z emisji akcji wpływają razem na kapitał zakładowy oraz zapasowy spółki akcyjnej i podlegają rozdzieleniu. 4. Ujęcie praw poboru przez nabywcę 4.1. Wprowadzenie Z punktu widzenia nabywcy praw poboru sytuacja jest inna. Nabywca akcji, które następnie dostarczą praw poboru, może te akcje zakwalifikować jako aktywa finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik, dostępne do sprzedaży, a w uzasadnionych przypadkach jako inwestycje w jednostkach zależnych, stowarzyszonych lub współzależnych. Jeśli akcje będące źródłem praw poboru stanowią aktywa finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik, wydzielanie wbudowanych instrumentów pochodnych jest niedopuszczalne, gdyż nie jest spełniony ostatni warunek (o którym była mowa w pkt. c) dla możliwości wydzielenia wbudowanego instrument finansowego. W takiej sytuacji prawa poboru są ujmowane w chwili ich odłączenia od akcji, gdyż od tego momentu stanowią samodzielne instrumenty finansowe. Jeżeli akcje będące źródłem praw poboru stanowią aktywa finansowe dostępne do sprzedaży, to od chwili przyznania do momentu ich odłączenia od akcji stanowią wbudowane instrumenty pochodne. Sytuację tę ilustruje rys Zakwalifikowanie składnika praw poboru do instrumentów kapitałowych jest oparte na założeniu, że akcje, które zostaną wyemitowane przez spółkę, będą również instrumentami kapitałowymi. W świetle MSSF, wyemitowane akcje mogą jednak w określonych sytuacjach stanowić instrumenty dłużne. W takim wypadku prawa poboru byłyby instrumentami pochodnymi o charakterze niekapitałowym. 7 Rozwiązanie to nie dotyczy praw poboru, podlegających regulacji MSSF 2 Płatności w formie akcji. 108

5 Rysunek 1. Prawa poboru jako wbudowane i samodzielne instrumenty pochodne Wbudowany instrument pochodny Samodzielny instrument pochodny Uchwała przyznająca Odłączenie prawa Emisja akcji prawo poboru poboru od akcji Źródło: opracowanie własne. Przykład sytuacji, gdy prawa poboru podlegają wydzieleniu jako wbudowany instrument pochodny, przedstawiono poniżej. Przykład 1 Q SA podjęła uchwałę o emisji akcji nowej serii w dniu 15 września 2009 r. Uchwała ustaliła dzień prawa poboru na 10 stycznia 2010 r. Emisja akcji ma nastąpić w dniu 10 maja 2010 r. Cenę emisyjną ustalono na 100 zł za akcję. W przedstawionym przykładzie: a) jeżeli inwestor zakwalifikowałby akcje, które następnie były źródłem praw poboru, do aktywów finansowych wycenianych w wartości godziwej przez wynik, to całość instrumentu traktowałby jako składnik aktywów finansowych wycenianych w wartości godziwej przez wynik, b) jeżeli inwestor zakwalifikowałby akcje jako dostępne do sprzedaży, byłby zobligowany do wyodrębnienia na dzień 15 września 2009 r. praw poboru jako wbudowanych instrumentów pochodnych, c) jeżeli inwestor zakwalifikowałby akcje jako instrumenty kapitałowe w jednostkach podporządkowanych, byłby zobligowany do wyodrębnienia na dzień 15 września 2009 r. praw poboru jako wbudowanych instrumentów pochodnych. Pierwszy z przedstawionych wariantów został już omówiony. Poniżej zostanie objaśniony drugi z przedstawionych wariantów 8. 8 Trzeci z wariantów wymaga rozważań dotyczących konsolidacji sprawozdań finansowych. Kwestia ta wykracza poza ramy powyższego artykułu. 109

6 4.2. Wydzielenie wbudowanego prawa poboru, gdy akcje są zakwalifikowane jako dostępne do sprzedaży W przypadku, gdy akcje są klasyfikowane jako dostępne do sprzedaży, są wyceniane według wartości godziwej. Skutki wyceny, zgodnie z MSR 39, są odnoszone na kapitał z aktualizacji wyceny (MSR 39, par. 55b) 9. Powstaje zatem pytanie: czy, a jeśli tak, to w jakiej części należy ująć zysk lub stratę na przekształceniu akcji dostępnych do sprzedaży w instrument pochodny? Problem ten ilustruje przykład 2. Przykład 2 (kontynuacja przykładu 1) Q SA podjęła uchwałę o emisji akcji nowej serii w dniu 15 września 2009 r. Uchwała ustaliła dzień prawa poboru na 10 stycznia 2010 r. Emisja akcji ma nastąpić w dniu 10 maja 2010 r. Cenę emisyjną ustalono na 100 zł za akcję. W dniu 15 września 2009 r. cena nabycia akcji, zakupionych przez spółkę L S.A, dostępnych do sprzedaży, wyniosła 90 zł, a wartość godziwa akcji 110 zł. Na ten dzień oszacowano wartość godziwą prawa poboru na 15 zł. Wskutek przyznania praw poboru należy rozdzielić akcje na część dotyczącą akcji bez praw poboru i część dotyczącą praw poboru. W tym przypadku wartość akcji ustalono by na poziomie 95 zł, a wartość praw poboru na 15 zł. Ilustruje to rys. 2. Rysunek 2. Rozdzielenie akcji z prawem poboru Akcje z prawem poboru (110 zł) Akcje bez prawa poboru (95 zł) Prawo poboru (15 zł) Źródło: opracowanie własne. 9 Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych istnieją dwie metody ujmowania skutków wyceny aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży: przez kapitał z aktualizacji wyceny lub przez wynik finansowy zobacz par. 21 ust

7 Powstaje pytanie: czy na takiej transakcji należy uznać zysk lub stratę i w jakiej wartości? Ponieważ efektywnie następuje wymiana części akcji dostępnych do sprzedaży na prawa poboru, należy uznać, że nastąpiła realizacja zysku na zamianie tych instrumentów finansowych. Teoretycznie istnieją dwie metody wyceny zysku z transakcji: metoda proporcjonalna oraz metoda zerowej ceny nabycia prawa poboru. Przy metodzie proporcjonalnej cena nabycia i korekta do poziomu wartości godziwej akcji jest rozliczana proporcjonalnie na akcje i prawa poboru. Ilustruje to tabela 1. Tabela 1. Proporcjonalne rozliczenie akcji i praw poboru Wyszczególnienie Akcje z prawem poboru w zł Akcje bez prawa poboru w zł Prawo poboru w zł Cena nabycia 90 77,73 12,27 Korekta wartości akcji 20 17,27 3,73 RAZEM Źródło: opracowanie własne. Przy metodzie proporcjonalnej zapisy w księgach rachunkowych byłyby jak podano poniżej. Ujęcie prawa poboru w księgach L S.A.: Dt Prawo poboru 15 Ct Akcje dostępne do sprzedaży 15 Zysk na wymianie akcji dostępnych do sprzedaży na prawa poboru (w księgach L S.A.): Dt Kapitał z aktualizacji wyceny 3,73 Ct Przychody finansowe 3,73 Przy metodzie zerowej ceny nabycia prawa poboru alokację wartości akcji przedstawiona w tabeli

8 Tabela 2. Rozliczenie wartości akcji dostępnych do sprzedaży przy metodzie zerowej ceny nabycia praw poboru. Wyszczególnienie Akcje z prawem poboru w zł Akcje bez prawa poboru w zł Prawo poboru w zł Cena nabycia Korekta wartości akcji RAZEM Źródło: opracowanie własne. Przy metodzie zerowej ceny nabycia praw poboru zapisy w księgach rachunkowych byłyby następujące. Ujęcie prawa poboru przez L S.A.: Dt Prawo poboru 15 Ct Akcje dostępne do sprzedaży 15 Zysk na wymianie akcji dostępnych do sprzedaży na prawa poboru (w księgach L SA): Dt Kapitał z aktualizacji wyceny 15 Ct Przychody finansowe 15 Zdaniem autora, oba rozwiązania są dopuszczalne w świetle MSR 39. Autor opowiada się za pierwszym z przedstawionych rozwiązań, gdyż najbardziej racjonalnym jest uznanie, że cena nabycia i korekty wartości akcji z prawem poboru ulegają rozbiciu proporcjonalnie na akcje bez prawa poboru i prawo poboru Wykorzystanie prawa poboru W przypadku wykorzystania praw poboru do objęcia nowych akcji należy, w świetle MSR 39, ująć nabyte akcje według wartości godziwej (MSR 39, par. 43). Sytuację taką przedstawiono w przykładzie 3. Przykład 3 (kontynuacja przykładu 1 i 2) Q S.A. podjęła uchwałę o emisji akcji nowej serii w dniu 15 września 2009 r. Uchwała ustaliła dzień prawa poboru na 10 stycznia 2010 r. Emisja akcji ma nastąpić w dniu 10 maja 2010 r. Cenę emisyjną ustalono na 100 zł za akcję. W dniu 15 września 2009 r. cena nabycia akcji, zakupionych przez spółkę L S.A., 112

9 dostępnych do sprzedaży wyniosła 90 zł, a wartość godziwa akcji 110 zł. Na ten dzień oszacowano wartość godziwą prawa poboru na 15 zł. Emisja akcji nastąpiła 10 maja 2010 r. Wartość godziwa nowo objętych akcji przez L S.A. na ten dzień wyniosła 140 zł. Na dzień objęcia akcji wyceniono by nowo objęte akcje w wartości 140 zł. Różnicę między wartością płatności, wartością prawa poboru a wartością akcji zaliczono by do przychodów finansowych: Dt Akcje 140 Ct Prawa poboru 15 Ct Środki pieniężne 100 Ct Przychody finansowe Wnioski Wykorzystanie praw poboru wymaga zastosowania rozwiązań dotyczących wbudowanych instrumentów pochodnych. Istnieją dwie metody rozliczania praw poboru: metoda proporcjonalna oraz metoda zerowej ceny nabycia prawa poboru. Wybór jednej z tych metod zależy od polityki rachunkowości podmiotu gospodarczego. Rozwiązania dotyczące praw poboru mogą być w praktyce kosztowne i pracochłonne. Wymagają one w szczególności wyceny opcji, gdy jest podejmowana uchwała o emisji praw poboru. Należy zwrócić uwagę, że ewentualne wprowadzenie wyceny wszystkich aktywów i zobowiązań finansowych według wartości godziwej 10 uprościłoby w znacznym stopniu rozwiązania rachunkowe dotyczące praw poboru. W szczególności nie byłoby konieczne wydzielanie wbudowanych praw poboru, gdyż wszystkie aktywa finansowe i zobowiązania finansowe byłyby wyceniane według wartości godziwej. 10 Na temat dyskusji o wycenie aktywów i zobowiązań finansowych według wartości godziwej zob. Reducing Complexity in Reporting of Financial Instruments, dokument dyskusyjny wydany przez IASB w marcu 2008 r. jak również Accounting for financial assets and financial liabilities dokument dyskusyjny wydany przez IASC w marcu 1997 r. oraz Więcław, (2009). 113

10 Literatura Accounting for financial assets and financial liabilities (2007), dokument dyskusyjny wydany przez IASC w marcu 1997 r. Draft Standard and Basis for Conclusions. Financial Instruments and similar items (2000), dokument dyskusyjny wydany przez IASC w grudniu 2000 r. Hull J. (1997), Kontrakty terminowe i opcje. Wprowadzenie, WIG PRESS Warszawa. International Accounting Standards 2009, International Accounting Standards Board, 166 Fleet Street, London EC4A 2DY. Kieso D.E., Weygandt J.J., Warfield T.D. (2008), Intermediate Accounting, Twelfth Edition, John Wiley and Sons. Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 39 Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena, [w:] Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej, IASB, SKwP, Londyn. Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej 2007 (MSSF), IASV, SKwP, Londyn. Naworski J.P., Strzelczyk K., Siemiątkowski T., Potrzeszcz R. (2001), Komentarz do kodeksu spółek handlowych spółka z ograniczoną odpowiedzialności, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis; Warszawa. Reducing Complexity in Reporting of Financial Instruments (2008), dokument dyskusyjny wydany przez IASB w marcu 2008 r. Rao R.K.S. (1995), Financial management: concepts and application, South Western Collage Publishing. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych, z późniejszymi zmianami. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2002 r. nr 1606/2002/WE w sprawie stosowania MSR oraz banków sporządza się zgodnie z MSR. Strzępki J.A. (red.) (2001), Komentarz Kodeks spółek handlowych, C.H. Beck. Świderska G.K. i Więcława W. (red.) (2006), Sprawozdanie finansowe bez tajemnic. Rachunkowość finansowa w praktyce, wydanie II, MAC, Warszawa. Świderska G.K. i Więcława W. (red.) (2009), Sprawozdanie finansowe wg Polskich i Międzynarodowych Standardów Rachunkowości ; MAC, Warszawa. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, tekst jednolity: Dz.U. 2002, nr 76, poz. 694, z późniejszymi zmianami. Więcław W. (2009), Perspektywy wyceny aktywów i zobowiązań finansowych w świetle dokumentu dyskusyjnego Redukcja złożoności w raportowaniu instrumentów finansowych ; artykuł w książce: Problemy współczesnej rachunkowości pod red. naukową pracowników Katedry Rachunkowości Szkoły Głównej Handlowej; Warszawa. 114

11 Streszczenie Regulacje dotyczące instrumentów finansowych nie należą do najnowszych w praktyce polskiej rachunkowości. Mimo to w praktyce stosowania powyższych regulacji istnieje wiele problemów, które nie są bezpośrednio rozstrzygnięte. Jedną z takich kwestii jest sposób postępowania z prawami poboru. Artykuł jest poświęcony ujmowaniu i wycenie tych instrumentów finansowych. Prawa poboru mogą być samodzielnymi lub wbudowanymi instrumentami pochodnymi. W przypadku praw poboru stanowiących wbudowane instrumenty pochodne istnieją dwie metody rozliczenia praw poboru: metoda proporcjonalna oraz metoda zerowej ceny nabycia. Obie metody dają różne efekty dla sprawozdań finansowych; natomiast emitent nietraktujący praw poboru jako płatność w formie akcji, nie ujmuje w chwili emisji praw poboru. Zdaniem autora, rozwiązania dotyczące praw poboru są dość pracochłonne. Gdyby jednak wyceniać wszystkie aktywa i zobowiązania finansowe według wartości godziwej, problem wydzielania wbudowanych instrumentów pochodnych nie istniałby. Summary Recognition and measurement of preempitive rights in International Financial Reporting Standards Regulations related to financial instruments are not new in Polish accounting practice. However, practical application of those regulations presents a number of problems, which are not addressed directly by standards. One of the problems is recognition and measurement of preemptive rights. Preemptive rights can be stand-alone or embedded derivative financial instruments. In the case of preemptive rights which constitute embedded instruments there are two methods of accounting: proportional method and zero acquisition price. Each of these methods has different consequences for financial statements. On the other hand, the issuer of preemptive rights which are not subject to IFRS 2 does not recognize those rights at all. In the author's opinion solutions concerning preemptive rights are quite complicated. If, however, financial instruments were measured at fair value, those problems would disappear. 115