(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (51) T3 Int.Cl. B29D 11/00 ( ) G01M 11/02 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2015/51 EP B1 (54) Tytuł wynalazku: Sposób oraz układ do pomiaru kąta osi soczewki torycznej (30) Pierwszeństwo: US (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2013/10 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2016/06 (73) Uprawniony z patentu: Bausch & Lomb Incorporated, Rochester, US PL/EP T3 (72) Twórca(y) wynalazku: TREVOR F. O'NEILL, Tramore, IE (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Eliza Stypińska LDS ŁAZEWSKI DEPO I WSPÓLNICY ul. Okopowa 58/ Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 1 EP B1 Z-14037/16 5 Sposób oraz układ do pomiaru kąta osi soczewki torycznej Opis TŁO WYNALAZKU 1. Dziedzina techniki [0001] Niniejszy wynalazek ogólnie dotyczy sposobu oraz układ pomiaru kąta osiowego soczewki torycznej przed usunięciem soczewki z jej formy. 2. Opis stanu techniki [0002] Soczewki kontaktowe mające toryczną strefę optyczną (powszechnie określane jako toryczne soczewki kontaktowe ) są wykorzystywane do korekcji nieprawidłowości refrakcji oka związanego z astygmatyzmem. Toryczna strefa optyczna zapewnia cylindryczną korekcję, aby wyrównać astygmatyzm. Ponieważ astygmatyzm wymagający korekcji wzroku jest zwykle związany z innymi zaburzeniami refrakcji, takimi jak miopia (krótkowzroczność) albo hipermetropia (nadwzroczność), toryczne soczewki kontaktowe są zazwyczaj przepisywane również z korektą sferycznego skorygowania astygmatyzmu krótkowzrocznego albo astygmatyzmu hipermetropicznego. Obecnie dostępne są zarówno tylne soczewki toryczne (o powierzchni torycznej utworzonej w powierzchni tylnej soczewki) oraz przednie soczewki toryczne (o powierzchni torycznej utworzonej w przedniej powierzchni soczewki). [0003] Podczas gdy sferyczne soczewki kontaktowe mogą swobodnie obracać się na oku, toryczne soczewki kontaktowe mają obciążenie do hamowania obrotu soczewki na oku tak, że oś cylindryczna strefy torycznej pozostaje zasadniczo wyrównana z osią astygmatyzmu. Na przykład, część obrzeża soczewki może być grubsza (lub cieńsza), niż inne części, aby zapewnić obciążenie. Toryczne soczewki kontaktowe są wytwarzane z wybranego związku (lub przesunięcia) pomiędzy osią cylindryczną torycznej strefy optycznej oraz orientacją obciążenia. Zależność ta jest wyrażana jako liczba stopni (kąt obrotu), o które oś cylindryczna jest przesunięta od osi orientacji obciążenia. [0004] Toryczne soczewki kontaktowe, podobne do sferycznych soczewek kontaktowych, są zazwyczaj oferowane w kilku różnych krzywizn bazowych, z parametrem soczewki związanym z charakterystyką pasowania soczewki, oraz o kilku różnych mocach sferycznych. Toryczne soczewki kontaktowe, jednakże, nie tylko obejmują toryczną strefę optyczną oraz obciążenie, ale soczewki te są oferowane z zakresem orientacji osi cylindrycznej w celu dostosowania się do pacjentów z różnymi warunkami astygmatycznymi; na przykład, dla danej krzywizny bazowej oraz mocy sferycznej, oś cylindryczna może być oferowana w odstępach co 5 albo 10 stopni w

3 zakresie od 0 do 180. Zazwyczaj soczewka toryczną będzie grubsza od dołu, to znaczy 180 stopni, aby utworzyć obciążenie do pomocy w samo wyrównaniu gdy oko mruga. Tak więc, przy wytwarzaniu soczewki torycznej, kąt osiowy musi być dokładnie mierzony, aby upewnić się, że soczewka ma odpowiedni kształt do korekcji astygmatyzmu każdego danego pacjenta. [0005] Recepta na soczewkę toryczną określa osiowe przesunięcie (wyrażone w stopniach) pomiędzy osią toryczną a odpowiednio tylną osią obciążenia (dotykającą tylnej części oka) oraz przednią powierzchnią soczewki. Różne toryczne recepty mają zatem różne osiowe przesunięcia. [0006] Zazwyczaj obrotowe przesunięcie pomiędzy obciążeniem a właściwościami torycznymi przedniej oraz tylnej części formy wykorzystywanych, aby utworzyć taką soczewkę może być wybrane przez programistę albo operatora urządzenia w którym znajdują się takie formy oraz przeprowadzone przez pełen cykl produkcyjny, aby utworzyć soczewki toryczne o pożądanym obrotowym przesunięciu. Takie maszyny są typowo połączone z komputerem, który jest zaprogramowany do sterowania pracą maszyny. Operator może wybrać oraz wpisać żądane obrotowe przesunięcie między przednią oraz tylną częścią formy, które jest następnie przekazywane do odpowiednich części maszyn, które kontrolują wyrównanie obrotowe części formy. Przednia oraz tylna części formy mogą być dostarczane do urządzenia przez parę rur, które są pionowo ukierunkowane w stosunku do urządzenia albo palety. Płyta odbiorcza może być umieszczona bezpośrednio pod ukierunkowanymi pionowo rurami albo przylegle do palety oraz może być skonfigurowana do odbierania tylnej oraz przedniej części formy. [0007] Płyta odbiorcza może następnie umieścić tylną sekcję formy w określonym położeniu w urządzeniu. Pręt do osadzania tylnej formy jest opuszczany nad tylną część formy oraz może unieść ją w górę. Płyta do osadzania może osadzać przednią część formy na górnej końcowej powierzchni pręta do osadzania przedniej formy, przy czym przednie oraz tylne pręty są osiowo wyrównane. Narzędzie wyrównywania osi może być następnie wykorzystywane do umieszczania pomiędzy tylną oraz przednią częścią formy. W tej konfiguracji pręt do osadzania tylnej formy zostanie obniżony do sprzężenia tylnej części formy z najwyższą częścią narzędzia wyrównywania osi oraz pręt do osadzania przedniej formy uniesie się pionowo, aż przednia część formy jest połączona z najniższą częścią narzędzia wyrównywania osi. Teraz tylny oraz przedni pręt mogą być obracane wokół wspólnej osi pionowej w celu osiągnięcia pożądanych toryczną oraz obciążeniowych cech soczewki. [0008] Określone ilości ciekłego monomer mogą być następnie wtryskiwane w przednią część formy, oraz tylna forma może być przemieszczana do przodu w kierunku przedniej formy aż, aż do sprzęgnięcia z góry określonym ciśnieniem. Części formy mogą być następnie przemieszczane dla utwardzania monomeru aby utworzyć soczewkę. Gdy soczewka została utworzona, jest ona usuwana z formy oraz sprawdzana w celu potwierdzenia, że żądany kąt osiowy został osiągnięty. [0009] US 5,611,970 dostarcza sposób oraz urządzenie do formowania odlewu torycznych soczewek kontaktowych obejmującego tylną toryczną strefę centralną mającą oś cylindryczną,

4 oraz przednią powierzchnię soczewki tworzącą obciążenie która ma oś orientacji przesuniętą od osi cylindrycznej pod wybranym kątem obrotu zgodnie z częścią nieznamienną zastrzeżeń 1 oraz 10. [0010] Odpowiednio, do tej pory, pomiar kąta osiowego soczewki torycznej wymagał pomiaru kąta osi na samej soczewce. Wymaga to jednak dodatkowego etapu podczas produkcji oraz wydłuża czas cyklu. Wydłużenie czasu cyklu może wpłynąć na wyniki w maszynie w większości szybkich zautomatyzowanych środowiskach oraz dalej zagrozić skuteczności systemu. Tak więc, istnieje potrzeba zmniejszenia tej niewydajności w pomiarze kąta osiowego soczewki torycznej. STRESZCZENIE WYNALAZKU [0011] Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, dostarczony jest sposób pomiaru kąta osiowego torycznej soczewki kontaktowej obejmującej tylną toryczną strefę centralną mającą oś cylindryczną, oraz przednią powierzchnię soczewki tworzącą obciążenie która ma oś orientacji przesuniętą od osi cylindrycznej pod wybranym kątem obrotu według zastrzeżenia 1. [0012] Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, dostarczone jest również urządzenie do automatycznego pomiaru kąta osiowego torycznej soczewki kontaktowej obejmującej tylną toryczną strefę centralną mającą oś cylindryczną, oraz przednią powierzchnię soczewki tworzącą obciążenie która ma oś orientacji przesuniętą od osi cylindrycznej pod wybranym kątem obrotu, według zastrzeżenia 10. [0013] Sposób oraz układ według niniejszego wynalazku korzystnie umożliwia zmierzenie osi wyrównania na złożonym zespole tylnej oraz przedniej formy przed utwardzaniem soczewki torycznej. W ten sposób, sposób według niniejszego wynalazku może być realizowany w prosty, wydajny sposób eliminując konieczność mierzenia oś wyrównania na soczewce jednocześnie kontrolując wady tym samym oddzielając czynności kontrolne tak, że czas kontroli cyklu algorytmu jest zredukowany. Sposób według wynalazku pozwala zatem aby pomiar torycznej osi odbywał się na niezależnej stacji w automatycznym układzie produkcyjnym. KRÓTKI OPIS RYSUNKÓW [0014] FIG. 1 jest schematycznym widokiem przekroju poprzecznego torycznej soczewki kontaktowej. FIG. 2 jest schematycznym widokiem w rozłożeniu zespołu formy. FIG. 2A jest schematycznym widokiem w rozłożeniu kolejnego przykładu wykonania zespołu formy. FIG. 3 jest schematycznym widokiem przekroju poprzecznego złożonego zespołu formy. FIG. 4 jest schematycznym widokiem z góry złożonego zespołu formy. SZCZEGÓŁOWY OPIS KORZYSTNYCH PRZYKŁADÓW WYKONANIA [0015] FIG. 1 przedstawia schematycznie reprezentatywną toryczną soczewkę kontaktową 1 która może być tu wytwarzana. Strefa centralna 11 tylnej powierzchnię 3 jest toryczna, tzn., ta strefa ma toryczną powierzchnię która zapewnia pożądaną cylindryczną korekcję. Tylna

5 powierzchnia 3 może opcjonalnie obejmować co najmniej jedną krzywą obwodową 12 otaczającą toryczną strefę centralną11. W opisanym przykładzie wykonania, strefa centralna 21 przedniej powierzchni 4 jest sferyczna, oraz krzywizna sferyczna jest dopasowana do strefy centralnej 11 aby zapewnić pożądaną korekcji sferyczną soczewki. Przednia powierzchnia 4 może opcjonalnie obejmować co najmniej jedną krzywą obwodową 22 otaczającą strefę centralną 21. [0016] Soczewka 1 ma obciążenie tak, że soczewka utrzymuje pożądaną orientację w oku. Na przykład, jak przedstawiono schematycznie na FIG. 1, odcinek obwodowy 51 może mieć grubość inną niż przeciwległy odcinek obwodowy 52 obrzeża soczewki. Jak wiadomo w tej dziedzinie, obciążenie jest ukierunkowane wokół osi, oraz normy dla torycznej soczewki kontaktowej wyznaczają przesunięcie tej osi od osi cylindrycznej pod wybranym kątem obrotu (zwykle wyrażanym jako liczba stopni). Stosowane w niniejszym opisie określenie przesunięcie jest obejmuje kąty obrotu wynoszące 0 albo 180, przy czym oś cylindryczna pokrywa się z osią obciążenia. [0017] Reprezentatywny zespół formy 25 dla sposobu według niniejszego wynalazku jest przedstawiony na FIG. 2 oraz 3. Zespół formy obejmuje tylną formę 30 mającą tylne wgłębienie formy wyznaczające powierzchnię 31 (która tworzy tylną powierzchnię formowanej soczewki), oraz przednią formę 40 mającą przednie wgłębienie formy wyznaczające powierzchnię 41 (które twory przednią powierzchnię formowanej soczewki). Każda z części formy jest formowana wtryskowo z żywicy z tworzywa sztucznego w urządzeniu do formowania wtryskowego. [0018] Gdy części formy są składane, wgłębienie formy 32 jest utworzone pomiędzy dwiema wyznaczającymi powierzchniami które odpowiadają pożądanemu kształtowi formowanej w niej soczewki kontaktowej. Odpowiednio, tylne wgłębienie formy wyznaczające powierzchnię 31 ma toryczną strefę centralną (aby tworzyć toryczną tylną powierzchnię torycznej soczewki kontaktowej) mającą oś cylindryczną, oraz przednie wgłębienie formy wyznaczające powierzchnię 41 ma ukształtowanie które będzie zapewniało obciążenie soczewce formowanej we wybraniu 32 formy. Oczywiście, powierzchnie 31 oraz 41 mogą również obejmować krzywe dla tworzenia pożądanych krzywizn obwodowych na soczewce, oraz strefy centralne powierzchni 31 oraz 41 mogą być zaprojektowane, aby zapewnić pożądane sferyczną korekcję formowanej soczewki torycznej. [0019] W formowaniu odlewowym torycznych soczewek kontaktowych z zespołu formy według niniejszego wynalazku, obrotowe wyrównanie przedniej oraz tylną części formy może być dostosowane aby odpowiadało wybranemu przesunięciu pomiędzy osią cylindryczną oraz obciążeniem, unikając tym samym losowemu wzajemnemu ustalaniu położenia części formy. Dodatkowo, takie same rodzaje przedniej oraz tylnej części formy mogą być wyrównane w wielu obrotowych położeniach. Odpowiednio, te same rodzaje przedniej oraz tylnej części formy mogą być wykorzystane do formowania soczewek torycznych z różnymi osiami przesunięcia, tym samym zmniejszając znacznie ilość wymaganych unikalnych narzędzi.

6 [0020] Jak przedstawiono schematycznie na FIG. 2 oraz 2A, po umieszczeniu utwardzalnej mieszaniny polimeryzowanych monomerów w przedniej części formy 40, tylna część formy 30 jest obracana wokół osi 50 aż wyrównanie tej części formy jest dostosowane w odniesieniu do przedniej części formy 40 w wybranym położeniu obrotowym. Części formy są następnie składane, albo stykane w pełni razem, dla przyjęcia konfiguracji ogólnej przedstawionej na FIG. 3 przy jednoczesnym utrzymywaniu wybranego położenia obrotowego. [0021] Pożądane obrotowe ustalanie położenia części formy zostanie opisane w odniesieniu do przykładu wykonania przedstawionego na FIG. 2 oraz 4. Przednia część formy 40 obejmuje wykrywalną cechę 42, taką jak kołnierz, który jest utworzony na zewnętrznej ścianie części formy 40 oraz umieszczoną w zerowym odniesieniu, zapewniając tym samym że przednia część formy 40 może być wyrównana w znanym położeniu. Tylna część formy 30 obejmuje wykrywalną cechę 35, taką jak kołnierz, która jest utworzona na zewnętrznej ścianie części formy 30, dzięki czemu może być określany obrót wykrywalnej cechy 35 tylnej części formy 30 wokół osi 50. Po obracaniu wykrywalnej cechy 35 tylnej części formy 30 wokół osi 50 aż wyrównanie wykrywalnej cechy 35 jest dopasowane do wybranego położenia obrotowego, części formy 30 oraz 40 są następnie składane przy jednoczesnym utrzymywaniu wybranego położenia obrotowego. [0022] W kolejnym przykładzie wykonania przedstawionym na FIG. 2A, przednia część formy 40 obejmuje wykrywalną cechę 42a która jest utworzona na zewnętrznej ścianie części formy 40 oraz umieszczona w zerowym odniesieniu, zapewniając tym samym że przednia część formy 40 może być wyrównana w znanym położeniu. Tylna część formy 30 obejmuje wykrywalną cechę 35a która jest utworzona na zewnętrznej ścianie części formy 30, dzięki czemu może być określony obrót wykrywalnej cechy 35 tylnej części formy 30 wokół osi 50. Po obróceniu wykrywalnej cechy 35a tylnej części formy 30 wokół osi 50 aż do wyrównanie wykrywalnej cechy 35a jest dopasowane do wybranego położenia obrotowego, części formy 30 oraz 40 są następnie składane przy jednoczesnym utrzymywaniu wybranego położenia obrotowego. [0023] Przed składaniem części formy, polimeryzowalna mieszanina monomerów tworzących soczewkę jest wprowadzana w części formy. Po złożeniu części formy oraz zmierzeniu kąta osiowego, polimeryzowalna mieszanina monomerów tworzących soczewkę jest spolimeryzowalna, na przykład poprzez wystawienie na działanie światła ultrafioletowego albo ciepła, po czy następuje rozłożenie zespołu formy oraz usunięcie z niego uformowanej soczewki. Inne etapy przetwarzania mogą być wykorzystane, w zależności od konkretnego procesu, takie jak sprawdzenie oraz pakowanie soczewki. [0024] Jak przedstawiono na Fig. 4, zmierzony jest kąt osiowy pomiędzy wykrywalnymi cechami 35 tylnej części formy 30 względem wykrywalnej cechy 42 przedniej części formy 40 po obrotowym przemieszczeniu części formy. Kąt osiowy pomiędzy wykrywalną cechą 35 tylnej części formy 30 względem wykrywalnej cechy 42 przedniej części formy 40 po obrotowym przemieszczeniu części formy jest zmierzony przed utwardzaniem polimeryzowalnej mieszaniny

7 tworzącej soczewkę w wybraniu ukształtowanym soczewkowo złożonych części formy aby utworzyć toryczną soczewkę kontaktową. Kąt osiowy jest zmierzony poprzez określanie najpierw jej środka sparowanych wykrywalnych cech formy. Ogólnie, jest to funkcją zestawu narzędzi dowolnego znanego automatycznego układu wizyjnego takiego jak, np. patent U.S. nr 6,788,399. Zazwyczaj, obwód jest identyfikowany a środek obliczany. Wykrywalne cechy są następnie identyfikowane wokół obwodu oraz sposobami znanymi w stanie techniki obliczany jest kąt w odniesieniu do poziomej albo pionowej osi odniesienia rozciągającej się od środka formy. [0025] Dalszą zaletą sposobu według wynalazku jest to, że umożliwia praktyczne oraz opłacalne formowanie odlewowe torycznych soczewek kontaktowych o bardziej skomplikowanej geometrii, zwłaszcza wieloogniskowych torycznych soczewek kontaktowych. [0026] Dla tego przykładu wykonania, toryczna soczewka kontaktowa ma przednią wieloogniskową powierzchnię. Odpowiednio, zarówno wieloogniskowa optyka oraz obciążenie są wbudowane w przednią powierzchnię soczewki. [0027] Dla celów ilustracyjnych, wieloogniskowe soczewki kontaktowe mogą być podzielone na dwie klasy. [0028] Po pierwsze, wieloogniskowe soczewki obejmują te które są promieniowo symetryczne wokół średnicy soczewki, takiej jak koncentryczne dwuogniskowe soczewki kontaktowe. Dla formowania odlewowego torycznych wieloogniskowych soczewek kontaktowych tej klasy według niniejszego wynalazku, forma wyznaczająca powierzchnię 41 przedniej części formy 40 jest ukształtowana aby zapewnić wieloogniskową optyczną powierzchnię dodatkowo poza dostarczaniem obciążenia. Przednie części formy są formowane wtryskowo narzędziami do formowania wtryskowego mającymi tę pożądaną powierzchnię optyczną za pomocą konwencjonalnych sposobów. Po drugie, wieloogniskowe soczewki obejmują te które nie są promieniowo symetryczne, takie jak przekładane wieloogniskowe soczewki kontaktowe, albo soczewki obejmujące różna bliskie oraz dalekie strefy wizyjne. Soczewki w tej klasie muszą ogólnie zachowywać określoną orientację na oku, aby osiągać odpowiednią wieloogniskową wizję. Odpowiednio, dla formowania odlewowego tej ostatniej klasy torycznych wieloogniskowych soczewek kontaktowych, dostarczona jest forma wyznaczająca powierzchnię 41 z pożądaną wieloogniskową optyczną powierzchnią, jak omówiono powyżej, oraz powierzchnia 41 jest również zaprojektowana tak, że wieloogniskowa optyczna powierzchnia na niej jest skierowana w odniesieniu do obciążenia wywieranego na powierzchnię 41. Ponieważ zarówno wieloogniskowa optyka oraz obciążenie są zapewniane przez przednie części formy, tylna oraz przednia części formy mogą nadal być obrotowo wyrównywane w wielu obrotowych położeniach. [0029] Należy rozumieć, że różne modyfikacje mogą być wprowadzane do przedstawionych tutaj przykładów wykonania w zakresie załączonych zastrzeżeń patentowych.

8 7 Bausch & Lomb Incorporated, USA Pełnomocnik:

9 8 EP B1 Z-14037/16 Zastrzeżenia patentowe 1. Sposób pomiaru kąta osiowego (ϕ) torycznej soczewki kontaktowej (1) obejmujący tylną toryczną strefę centralną (11) mającą oś cylindryczną, oraz przednią powierzchnię soczewki (4) tworzącą obciążenie, które ma oś orientacji przesuniętą od osi cylindrycznej pod wybranym kątem obrotu, przy czym sposób obejmuje: (a) dostarczanie przedniej (40) oraz tylnej (30) części formy obejmujących odpowiednie przednie (41) oraz tylne (31) wgłębienie formy wyznaczające powierzchnie, przy czym tylne wgłębienie formy wyznaczające powierzchnię (31) obejmuje toryczną strefę centralną (11) oraz przednie wgłębienie formy wyznaczające powierzchnię (41) jest ukształtowane aby zapewnić obciążenie, przy czym części formy są wyrównywane przy wielu obrotowych położeniach; (b) umieszczanie wykrywalnej cechy (42/42a, 35/35a) na każdej przedniej (40) oraz tylnej (30) części formy w określonym położeniu kątowym odpowiednio w odniesieniu do jej osi torycznej oraz obciążenia; (c) wypełniania przedniej części formy (40) określoną ilością polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę; (d) obracanie wykrywalnej cechy (35/35a) tylnej części formy do określonego położenia względem wykrywalnej cechy (42/42a) przedniej części formy (40), przy czym wykrywalna cecha (42/42a) przedniej części formy (40) stanowi zerowe odniesienie oraz przy czym etap obracania wykrywalnej cechy tylnej części formy (35/35a) jest realizowany po ładowaniu przedniej części formy określoną ilością polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę; (e) składanie przedniej (40) oraz tylnej (30) części formy przy jednoczesnym utrzymywaniu odpowiedniego położenia obrotowego; znamienny (f) mierzeniem kąta osiowego (ϕ) pomiędzy wykrywalną cechą (35/35a) tylnej części formy (30) względem wykrywalnej cechy (42/42a) przedniej części formy (40), przy czym etap pomiaru kąta osiowego (ϕ) jest realizowany przed utwardzaniem polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę. 2. Sposób według zastrz. 1, przy czym co najmniej jedna z wykrywalnych cech (35/35a, 42/42a) na każdej części formy (30, 40) jest identyfikowalnie różna od dowolnej innej wykrywalnej cechy na każdej części formy. 3. Sposób według zastrz. 1, przy czym wykrywalną cechą (35/35a, 42/42a) tylnej części formy (30) oraz przedniej części formy (40) jest kołnierz.

10 9 4. Sposób według zastrz. 1, przy czym części formy (30, 40) są utrzymywane w odpowiednim położeniu obrotowym w trakcie utwardzania polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę. 5. Sposób według zastrz. 1, przy czym części formy (30, 40) są wyrównywane jedynie w położeniach obrotowych zmieniających się przyrostowo o przyrosty wynoszące około 5 stopni albo około 10 stopni. 6. Sposób według zastrz. 1, przy czym części formy (30, 40) są wyrównywane w dowolnym położeniu obrotowym. 7. Sposób według zastrz. 1, przy czym przednie wgłębienie formy wyznaczające powierzchnię (41) ponadto obejmuje sferyczną strefę centralną. 8. Sposób według zastrz. 1, przy czym przednie wgłębienie formy wyznaczające powierzchnię (41) ponadto obejmuje wieloogniskową strefę centralną. 9. Sposób według zastrz. 1, przy czym etap pomiaru kąta osiowego (ϕ) zawiera obliczanie obwodu jednej z części formy (30, 40), określając jej środek; identyfikowanie wykrywalnych cech (35/35a, 42/42a) wokół obwodu oraz mierzenie kąta (ϕ) pomiędzy nimi. 10. Urządzenie do automatycznego pomiaru kąta osiowego (ϕ) torycznej soczewki kontaktowej (1) obejmującej tylną toryczną strefę centralną (11) mającą oś cylindryczną, oraz przednią powierzchnię soczewki (4) tworzącą obciążenie, które ma oś orientacji przesuniętą od osi cylindrycznej pod wybranym kątem obrotu, przy czym urządzenie zawiera: (a) przednią część formy (40) mającą przednią powierzchnię formy (41) dla utworzenia przednią optyczną powierzchnię (4) soczewki, przy czym przednia część formy (40) ma wykrywalną cechę (42/42a) na zewnętrznej jej ścianie oraz umieszczoną w określonym położeniu na przedniej części formy (40) względem jej jednej osi torycznej oraz osi obciążenia; (b) tylną część formy (30) mającą tylną powierzchnię formy (31) dla utworzenia tylnej optycznej powierzchni czołowej (3) soczewki, przy czym tylna część formy (30) ma wykrywalną cechę (35/35a) na jej zewnętrznej ścianie oraz umieszczoną w określonym położeniu na tylnej formie (30) względem jej jednej z osi obciążenia oraz osi torycznej; (c) elementy do wykrywania oraz ustalania położenia wykrywalnych cech (42/42a, 35/35a) każdej przedniej (40) oraz tylnej (30) części formy w określonym położeniu kątowym względem siebie, przy czym wykrywalna cecha (42/42a) przedniej części formy (40) jest w zerowym odniesieniu; (d) elementy do obracania tylnej części formy (30) po umieszczeniu w przedniej części formy określonej ilości polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę aż wykrywalna cecha (35/35a) tylnej części formy (30) jest w określonym położeniu kątowym; (e) elementy do umieszczania zmierzonej ilości polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę w przedniej części formy (40);

11 10 (f) elementy do składania tylnej (30) oraz przedniej (40) części formy razem aby utworzyć wgłębienie formy (32) w którym umieszczana jest zdolna do polimeryzacji mieszanina monomerów tworzących soczewkę; znamienne poprzez (g) elementy do mierzenia kąta osiowego (ϕ) pomiędzy wykrywalną cechą (35/35a) tylnej części formy (30) względem wykrywalnej cechy (42/42a) - przedniej części formy (40) przed utwardzaniem polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę. 11. Urządzenie według zastrz. 10, przy czym co najmniej jedna z wykrywalnych cech (35/35a, 42/42a) na każdej części formy (30, 40) jest identyfikowalnie różna od innej dowolnej wykrywalnej cechy na każdej części formy. 12. Urządzenie według zastrz. 10, przy czym wykrywalne cechy (35/35a, 42/42a) tylnej części formy (30) oraz przedniej części formy (40) stanowi kołnierz. 13. Urządzenie według zastrz. 10, przy czym części formy (30, 40) są utrzymywane w odpowiednim położeniu obrotowym w trakcie utwardzania polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę. 14. Urządzenie według zastrz. 10, przy czym części formy (30, 40) są wyrównywane w dowolnym położeniu obrotowym. 15. Urządzenie według zastrz. 10, przy czym elementy pomiaru kąta osiowego (ϕ) zawierają elementy do obliczania obwodu jednej części formy (30, 40), określając jej środek; identyfikowanie wykrywalnych cech (35/35a, 42/42a) wokół obwodu oraz mierzenie kąta (ϕ) pomiędzy nimi. 16. Urządzenie według zastrz. 10, ponadto zawierające elementy wejściowe do wybierania określonego położenia kątowego w odniesieniu do wykrywalnych cech (42/42a, 35/35a) przedniej oraz tylnej części formy (40, 30) przez co najmniej jeden przebieg produkcyjny soczewek torycznych (1), przy czym określone położenie kątowe mogące być selektywnie zmienianym pomiędzy przebiegami produkcyjnymi. 17. Urządzenie według zastrz. 16, przy czym elementy wejściowe stanowią podłączony komputer. 18. Urządzenie według zastrz. 10, ponadto zawierające elementy do utwardzania polimeryzowalnej mieszaniny monomerów tworzących soczewkę w soczewkę toryczną (1). Bausch & Lomb Incorporated, USA Pełnomocnik:

12 11

13 12