PLATELIA TOXO IgG AVIDITY

Transkrypt

1 PLATELIA TOXO IgG AVIDITY OZNACZANIE AWIDNOŚCI PRZECIWCIAŁ KLASY IGG PRZECIWKO TOXOPLASMA GONDII W LUDZKIEJ SUROWICY METODĄ IMMUNOENZYMATYCZNĄ /11 1. ZASTOSOWANIE Test Platelia Toxo IgG Avidity przeznaczony jest do oznaczania awidności przeciwciał klasy IgG przeciwko T. gondii w ludzkiej surowicy. Zestaw Platelia Toxo IgG Avidity powinien być używany razem z testem Platelia Toxo IgG (nr kat 72840). 2. ZNACZENIE KLINICZNE T. gondii jest pierwotniakiem wywołującym zakażenia u licznych gatunków ssaków i ptaków. Toksoplazmoza występująca u ludzi i zwierząt przeważnie przebiega bezobjawowo. Częstość występowania zakażeń w danej populacji, wykrywanych metodami serologicznymi, waha się w różnych krajach i zależy od wieku badanych. Toksoplazmoza ciężarnych może powodować poważne zaburzenia rozwoju płodu (zwłaszcza uszkodzenie funkcji mózgu), a czasami prowadzić do obumarcia płodu. Wykrycie przeciwciał IgG przeciw T. gondii u kobiet przed zapłodnieniem pozwala uzyskać pewność ochrony płodu przed zakażeniem wrodzonym, w przypadku wystąpienia toksoplazmozy w czasie ciąży. Skłonność do występowania toksoplazmozy o ostrym przebiegu występuje u chorych z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS) oraz u innych osób z immunosupresją. Zakażenia te są najczęściej spowodowane reaktywacją cyst pierwotniaka, obecnych w organizmie chorego przed zakażeniem wirusem HIV. Diagnostyka zakażenia T. gondii może być skomplikowana, a izolacja pasożyta jest rzadka. Serologiczne potwierdzenie występowania przeciwciał przeciwko T. gondii świadczy o kontakcie z pasożytem i jest powszechnie akceptowane w celu określenia statusu immunologicznego pacjenta i podatności na zakażenie. Wykrywanie poszczególnych izotypów pomaga określić czas zakażenia T. gondii i zastosowanie odpowiedniego leczenia w przypadku niedawnej infekcji lub propozycję profilaktyki, obejmującej zalecenia higieniczno-dietetyczne dla kobiet w ciąży lub chemioprofilaktykę pacjentów z upośledzoną odpornością. Różnicowanie pomiędzy aktualną a przebytą infekcja może być jednakże trudne z uwagi na przetrwałe przeciwciała klasy IgG lub ponowne pojawienie się przeciwciał klasy IgM, w razie ponownego zakażenia, reaktywacji zakażenia latentnego lub nieswoistej aktywacji układu immunologicznego. W takich przypadkach, oznaczenie awidności przeciwciał klasy IgG metodą immunoenzymatyczną, może być pomocne w różnicowaniu aktualnego i przebytego zakażenia. Oznaczenie to wykorzystuje zjawisko ewolucji dojrzałości odpowiedzi immunologicznej, przejawiającej się w syntetyzowaniu przeciwciał IgG o niskiej awidności w trakcie pierwotnego zakażenia i przeciwciał o wysokiej awidności w wypadku zakażenia przebytego. 3. ZASADA TESTU Platelia Toxo IgG Avidity (72842) jest testem wykonywanym łącznie z testem Platelia Toxo IgG TMB (72840). Oznaczenie polega na pomiarze awidności przeciwciał IgG przeciwko T.gondii. Wykonanie testu z zastosowaniem czynnika (np. mocznik) powodującego dysocjację kompleksu antygen / przeciwciało równolegle z tradycyjnym testem prowadzącym do pomiaru poziomu przeciwciał IgG, pozwala na porównanie wartości OD uzyskanych podczas użycia czynnika dysocjującego i bez niego. Pomiar pozwala określić: - Niską awidność, gdy kompleksy antygen / przeciwciało łatwo dysocjują - Wysoką awidność, gdy kompleksy antygen / przeciwciało z trudem dysocjują. Oznaczenie awidności powinno być wykonywane wyłącznie dla próbek dodatnich, które w teście Platelia Toxo IgG (nr kat ) uzyskały miano wyższe lub równe 9 IU/ml. Etap pierwszy Kontrole awidności i próbki pacjentów o stężeniu przeciwciał pomiędzy 9 a 80 IU/ml są rozcieńczane w stosunki 1:101. Surowica pacjentów o mianie równym lub wyższym od 80 IU/ml rozcieńczane są w stosunku 1/808. Rozcieńczone surowice nanosi się w duplikacie do dołków mikropłytki z antygenem T.gondii, związanym z fazą stałą. Podczas inkubacji przez 1 godzinę w temp. 37 C, obecne w próbce przeciwciała przeciwko T.gondii wiążą się z antygenem na mikropłytce. Po inkubacji, nie swoiste immunoglobuliny i inne białka surowicy zostają usunięte podczas płukania. Etap drugi Wszystkie próbki i kontrole są oznaczane podwójnie: do jednego powtórzenia dodawany jest roztwór kontrolny, a do drugiego roztwór dysocjujący. Podczas inkubacji przez 15 minut w temp. pokojowej (20-30 C) roztwór dysocjujący powoduje dysocjacje wiązań antygenu z przeciwciałem. Po inkubacji oba roztwory oraz nie związane IgG zostają usunięte podczas płukania. 1

2 Etap trzeci Naniesienie do studzienek koniugatu: monoklonalnych przeciwciał przeciwko ludzkim łańcuchom gamma, znakowanych peroksydazą. Podczas inkubacji przez 1 godzinę w temp. 37 C, znakowane przeciwciała zwiążą się z kompleksem: swoiste przeciwciała IgG antygen T.gondii, związanym z fazą stałą w poprzednim etapie. Po inkubacji, nie związany koniugat jest usuwany podczas płukania. Etap czwarty Wykrycie kompleksu: antygen T.gondii przeciwciało IgG anty-t.gondii znakowane przeciwciało anty-igg następuje po dodaniu roztworu zawierającego substrat dla peroksydazy i chromogen, wywołujący reakcję barwną. Etap piąty Po półgodzinnej inkubacji w temp. pokojowej, zatrzymanie reakcji enzymatycznej następuje po dodaniu 1 N kwasu siarkowego. Gęstość optyczną odczytuje się spektrofotometrycznie przy długości fali 450/620 nm. Uzyskana wartość OD jest proporcjonalna do ilości przeciwciał IgG przeciwko T.gondii w badanej próbce. 4. SKŁAD ZESTAWU Zestaw zawiera odczynniki w ilości wystarczającej na 48 oznaczeń łącznie z testem Platelia Toxo IgG TMB (72840). Wszystkie odczynniki są przeznaczone wyłącznie do diagnostyki in vitro. Charakterystyka odczynnika R5a Kontrola o niskiej awidności Ludzkie osocze, dodatnie pod względem przeciwciał IgG anty-t.gondii Konserwant: 0,15% ProClin 300 R5b Kontrola o wysokiej awidności Ludzkie osocze, dodatnie pod względem przeciwciał IgG anty-t.gondii Konserwant: 0,15% ProClin 300 R12 Roztwór kontrolny TRIS-NaCl (ph 7.6 ± 0.2), 0.1% Tween 20 i zielony barwnik Konserwant: 0,15% ProClin 300 R13 Roztwór dysocjujący TRIS-NaCl (ph ), 0.1% Tween 20, mocznik i żółty barwnik Konserwant: 0,001% ProClin 300 Informacje o warunkach przechowywania i terminie ważności podano na opakowaniu. Opakowanie 1 x 0.75 ml 1 x 0.75 ml 1 x 28 ml 1 x 13 ml 5. UWAGI I OSTRZEŻENIA Uzyskanie prawidłowego wyniku zależy od przestrzegania zasad Dobrej Praktyki Laboratoryjnej: Nie używać odczynników po upływie terminu przydatności. Podczas jednego oznaczenia używać wyłącznie odczynników o tym samym numerze serii. Przed użyciem przenieść odczynniki w celu stabilizacji, na co najmniej 90 minut do temp. pokojowej ( C). Używać szkła dokładnie umytego i przepłukanego wodą destylowaną, lub, co jest wskazane, jednorazowych pojemników na odczynniki. Do każdej badanej próbki zmieniać końcówkę pipety. Sprawdzać, czy pipety i sprzęt są prawidłowo nastawione oraz, czy aparatura prawidłowo pracuje. Nie zmieniać opisanej procedury. Zapoznać się z instrukcją do testu Platelia Toxo IgG (72840). Uwaga: Test Platelia Toxo IgG Avidity może być używany z różnymi seriami testu Platelia Toxo IgG (nr kat ). HIGIENA I BEZPIECZEŃSTWO PRACY Ludzkie surowice używane do przygotowania odczynników były ujemne pod względem antygenu powierzchniowego wirusa hepatitis B (HBs Ag), przeciwciał przeciwko wirusowi hepatitis C (anty-hcv) oraz przeciwciał przeciwko ludzkim wirusom upośledzenia odporności (anty-hiv-1 i anty-hiv-2). Ponieważ nie ma metod absolutnie wykluczających obecność czynników zakaźnych, odczynniki pochodzące z materiału ludzkiego powinny być traktowane jako materiał potencjalnie zakaźny Materiały mające kontakt z próbkami lub odczynnikami pochodzenia ludzkiego, należy traktować jako skażone i dekontaminować przed wyrzuceniem. Podczas pracy z odczynnikami i próbkami należy używać rękawiczek jednorazowych. Nie pipetować ustami. Unikać rozlania próbek i odczynników je zawierających. W przypadku rozlania kwasu należy go najpierw zneutralizować dwuwęglanem sodu, następnie zmyć powierzchnię 10% roztworem 12 podchlorynu i osuszyć bibułą. Materiał używany do czyszczenia wyrzucić do pojemnika na odpady. Próbki, materiały i produkty zanieczyszczone materiałem biologicznym dekontaminować przed wyrzuceniem. Materiały chemiczne i biologiczne musza być używane i usuwane zgodnie z zasadami Dobrej Praktyki Laboratoryjnej. 2

3 Wszystkie odczynniki są przeznaczone wyłącznie do diagnostyki in vitro. W celu zapoznania się z zaleceniami dotyczącymi zagrożeń i środków ostrożności związanych z niektórymi substancjami chemicznymi zawartymi w niniejszym zestawie należy skorzystać z piktogramów wskazujących rodzaj zagrożenia znajdujących się na etykietach i w informacjach zamieszczonych na końcu instrukcji obsługi. Karta charakterystyki jest dostępna na stronie internetowej 6. PRÓBKI Należy oznaczać jedynie próbki o mianie 15 IU/ml, uzyskanym w teście Platelia Toxo IgG TMB 1. Test wykonywać jedynie dla próbek surowicy. 2. Postępowanie z próbkami: Próbki krwi należy pobrać zgodnie z rutynową procedurą, z wkłucia dożylnego. Próbki krwi pozostawić do powstania skrzepu przed odwirowaniem. Próbówki z próbkami przez cały czas powinny być zamknięte. Po odwirowaniu oddzielić surowicę od skrzepu lub krwinek czerwonych do szczelnie zamykanej próbówki. Jeśli test będzie wykonany w ciągu 7 dni, próbki można przechować w temp C. Jeśli test będzie wykonany później, lub próbki będą transportowane, można je zamrozić na kilka miesięcy w temp. -20 C lub niższej. Nie należy używać próbek, które zostały rozmrożone więcej niż pięć razy. Wcześniej zamrożone próbki powinny być po rozmrożeniu dokładnie zmieszane (vortex) przed przystąpieniem do oznaczenia. Po rozmrożeniu próbki należy dokładnie wymieszać przed oznaczeniem. 3. Próbki zawierające 90 g/l albuminy lub 100 mg/l wolnej bilirubiny, próbki lipemiczne zawierające ekwiwalent 36 g/l oleiny (trójglicerydu) oraz hemolizowane próbki zawierające do 10 g/l hemoglobiny nie mają wpływu na wyniki. 4. Nie ogrzewać próbek. 7. PROCEDURA 7.1 Wymagane materiały, które nie znajdują się w zestawie Należy zapoznać się z informacjami zawartymi w instrukcji do zestawu Platelia Toxo IgG nr kat Rekonstytucja odczynników R5a/R5b: Kontrola niskiej awidności (R5a) i kontrola wysokiej awidności (R5b) przed użyciem musi być rozcieńczona w stosunku 1:101 z użyciem rozcieńczalnika próbek R7 z zestawu Platelia Toxo IgG nr kat R12 i R13: Roztwór kontrolny (R12) i Roztwór dysocjujący (R13) są gotowe do użycia. Pozostałe odczynniki - należy zapoznać się z informacjami zawartymi w instrukcji do zestawu Platelia Toxo IgG nr kat Przechowywanie i trwałość odczynników Odczynniki należy przechowywać w temperaturze 2-8 C. Przed pierwszym użyciem, wszystkie odczynniki zestawu są trwale do daty ważności podanej na opakowaniu. R5a/R5b: Po otwarciu i przy braku zanieczyszczenia, odczynniki przechowywane w temp. 2-8 C są stabilne przez 16 tygodni.. R12 i R13: Po otwarciu i przy braku zanieczyszczenia, odczynniki przechowywane w temp. 2-8 C są stabilne przez 16 tygodni. Należy zapoznać się z informacjami zawartymi w instrukcji do zestawu Platelia Toxo IgG nr kat Procedura oznaczenia Przestrzegać zasad Dobrej Praktyki Laboratoryjnej. W celu walidacji wyników, stosować Kontrolę niskiej awidności (R5a) oraz kontrolę wysokiej awidności (R5b) w każdej serii oznaczeń. Odczynniki R1, R2, R7, R8, R9 i R10 pochodzą z zestawu Platelia Toxo IgG TMB (72840). Przed użyciem odczynniki przenieść, na co najmniej 1 godzinę i 30 minut do temp. pokojowej (18-30 C), zwłaszcza odczynniki R12 i R Zanotować rozkład nanoszenia próbek i kontroli. 2. Przygotować rozcieńczony roztwór płuczący (R2). 3. Wyjąć podstawkę i potrzebną liczbę pasków (R1), pozostałe zamknąć ponownie w oryginalnym opakowaniu. 4. W opisanych probówkach rozcieńczyć w stosunku 1:101 w rozcieńczalniku R7 kontrole awidności (R5a i R5b) oraz próbki (S1, S2,...) o mianie przeciwciał klasy IgG przeciwko T.gondii pomiędzy 9 a 80 IU/ml (10 l próbki + 1 ml rozcieńczalnika R7). Surowice pacjentów o mianie przeciwciał klasy IgG przeciwko T.gondii równym lub większym 80 IU/ml należy rozcieńczyć w stosunku 1:808 (najpierw 10 l próbki + 1 ml rozcieńczalnika R7, następnie 100 l pierwszego rozcieńczenia i 700 l rozcieńczalnika R7). Zworteksować rozcieńczone próbki. 3

4 5. Ściśle wg podanego schematu, nanieść po 200 l rozcieńczonych kontroli i badanych próbek (S1, S2, itd.) w następujący sposób: A R5a R5a S7 S7 B R5b R5b C S1 S1 D S2 S2 E S3 S3 F S4 S4 G S5 S5 H S6 S6 6. Zakryć szczelnie mikropłytkę folią adhezyjną. Inkubować w łaźni wodnej z termostatem lub w inkubatorze mikropłytek przez 60 minut 5 minut w temp. 37 C 1 C. 7. Zdjąć folię adhezyjną. Zaaspirować zawartość studzienek (do pojemnika z podchlorynem sodu). 8. Do wszystkich studzienek nieparzystych pasków nanieść po 200 l roztworu kontrolnego (R12). Następnie szybko nanieść po 200 l roztworu dysocjującego (R13) do studzienek pasków parzystych. 9. Inkubować mikropłytkę przez 15 minut 2 minuty w temp. pokojowej (18-30 C). 10. Przed koniec inkubacji przygotować roboczy roztwór koniugatu (R6+R7). 11. Zaaspirować zawartość studzienek (do pojemnika z podchlorynem sodu) i przepłukać studzienki, co najmniej 2 razy stosując 350 l buforu do płukania R2 i osuszyć odwróconą mikropłytkę na bibule. 12. Szybko nanieść po 200 l roztworu roboczego koniugatu (R6 + R7) do wszystkich studzienek. Roztwór wstrząsnąć delikatnie przed użyciem. 13. Zakryć szczelnie mikropłytkę folią adhezyjną. Inkubować w łaźni wodnej z termostatem lub w inkubatorze mikropłytek przez 60 minut 5 minut w temp. 37 C 1 C. 14. Zdjąć folię. Zaaspirować zawartość studzienek (do pojemnika z podchlorynem sodu). Wykonać 4 cykle płukania stosując 350 l buforu do płukania R2 osuszyć odwróconą mikropłytkę na bibule. 15. Szybko dodać 200 µl roztworu chromogenu (R9) do każdej studzienki z dala od światła. Pozwolić reakcji przebiegać w ciemności przez 30 ± 5 minut w temperaturze pokojowej ( C). W czasie tej inkubacji nie używać folii adhezyjnej. 16. Zatrzymać reakcję enzymatyczną przez dodanie 100 µl roztworu zatrzymującego reakcję (R10) do każdej studzienki. Zastosować tę samą sekwencję i szybkość wprowadzania jak w przypadku roztworu preparatu enzymatycznego. 17. Ostrożnie przetrzeć dolną stronę płytki. Odczytać gęstość optyczną przy 450/620 nm korzystając z czytnika płytki w ciągu 30 minut po zatrzymaniu reakcji. Przed dokonaniem odczytu paski muszą znajdować się ciągle z dala od światła. 18. Przed wydaniem wyników należy sprawdzić zgodność odczytu z planem dystrybucji płytki i próbek. 8. INTERPRETACJA WYNIKÓW 8.1. Obliczenie indeksu awidności (AI): Indeks awidności próbki (AI) jest stosunkiem wartości gęstości optycznej (OD) uzyskanej w reakcji z użyciem roztworu dysocjującego (R13) do wartości uzyskanej dla roztworu kontrolnego (R12). AI = OD próbki z R13 / OD próbki z R12 Obliczenie indeksu awidności może być wykonane wyłącznie dla próbek, dla których uzyskano wartość OD większą niż Kontrola jakości Podczas każdego oznaczenia należy włączyć wszystkie surowice kontrolne. Aby wyniki testu były ważne, muszą być spełnione odpowiednie kryteria: Wartości gęstości optycznej uzyskane z roztworem kontrolnym (R12): - OD R5a OD R5b Indeks awidności (AI): - AI R5a < AI R5b 0.5 Jeśli nie spełnione są kryteria kontroli jakości, test należy powtórzyć. 4

5 8.3. Interpretacja wyników Indeks awidności AI AI < 0.40 Interpretacja Niska awidność 0.40 AI < 0.50 Średnia awidność AI 0.50 Wysoka awidność Indeks awidności poniżej 0.40 przemawia na korzyść niedawnej infekcji pierwotnej, do której doszło w czasie poniżej 20 tygodni. Jakkolwiek wynik ten nie pozwala na postawienie tego rozpoznania z całkowitą pewnością. Indeks awidności równy lub większy od 0.50 wskazuje raczej na przebytą uprzednio infekcję w czasie powyżej 20 tygodni. Jakkolwiek wynik ten nie pozwala na wykluczenie z całkowitą pewnością infekcji pierwotnej w czasie ostatnich 20 tygodni. Jeżeli podejrzewana jest infekcja pierwotna lub indeks awidności mieści się w granicach szarej strefy, badanie może być przeprowadzone z użyciem kolejnej próbki (należy odnieść się do aktualnych przepisów dotyczących monitorowania pacjentów) Najczęstsze problemy Wyniki nie ważne lub nie interpretowalne najczęściej są spowodowane przez: Używanie odczynników o nie właściwej temperaturze. Nie odpowiednie płukanie mikropłytki. Nie odpowiednie rozcieńczenie. Zanieczyszczenie roztworu substratu czynnikiem utleniającym (wybielacz, jony metali). Zanieczyszczenie roztworu zatrzymującego reakcję. 9. CHARAKTERYSTYKA TESTU 9.1. Badania kliniczne Kliniczną ocenę testu Platelia Toxo IgG Avidity prowadzono w laboratorium szpitalnym z użyciem 297 próbek pochodzących od kobiet ciężarnych, w tym 33 próbki pochodziły z paneli serokonwersyjnych. Badania prospektywne wykonano dla 72 próbek zinterpretowanych jako dodatnie w teście Platelia Toxo IgG nr kat Dla 65 próbek porównano wyniki uzyskane w teście Platelia Toxo IgG Avidity do wyników uzyskanych w innym teście komercyjnym do oznaczanie awidności przeciwciał klasy IgG. Zaobserwowano jedynie 9 niewielkich rozbieżności: 2 próbki, które uzyskały wynik niskiej awidności w teście używanym jako referencyjny, uzyskały wynik pośredni w teście Platelia Toxo IgG Avidity; 4 próbki, które uzyskały wynik pośredniej awidności w teście używanym jako referencyjny, uzyskały wynik wysokiej awidności w teście Platelia Toxo IgG Avidity; 3 próbki, które uzyskały wynik wysokiej awidności w teście używanym jako referencyjny, uzyskały wynik pośredni w teście Platelia Toxo IgG Avidity Wykonano badania retrospektywne dla 93 próbek dodatnich pod względem obecności przeciwciał klasy IgG a ujemnych pod względem przeciwciał klasy IgM przeciwko T.gondii, uznanych za reprezentatywne dla przebytej toksoplazmozy. Uzyskano następujące wyniki: 82 próbki charakteryzowały się wysoką awidnością 9 próbek charakteryzowało się pośrednią awidnością dla 2 próbek uzyskano niską awidność 9 próbek o pośredniej awidności pochodziło z przypadków przebytej infekcji osób dorosłych a wynik był zbliżony do limitu odcięcia dla próbek o wysokiej awidności. Dwie próbki o niskiej awidności pochodziły z krwi pępowinowej. Jedna z próbek krwi pępowinowej była pochodziła od kobiety leczonej po serokonwersji, co tłumaczy opóźnione dojrzewanie odpowiedzi w klasie IgG. Brak jest informacji o statusie serologicznym matki, od której pochodziła druga próbka. Przebadano również 99 próbek dodatnich w klasach IgG i IgM pod względem obecności przeciwciał przeciwko T. Gondii, uzyskane wyniki korespondowały z wynikami testu użytego jako referencyjny. Referencyjny test awidności Niska awidność Pośrednia awidność Wysoka awidność Platelia Toxo IgG Avidity (72842) Niska awidność Pośrednia awidność 5** 5 2 Wysoka awidność 1*

6 Zaobserwowane rozbieżności: Po powtórzeniu oznaczeń, potwierdzono jedną mniej istotną rozbieżność (*). Próbka pochodziła od kobiety z zakażeniem toksoplazmozą, starszym niż 2 miesiące przed pobraniem próbki. Jedna z próbek serokonwersyjnych (**) wykazywała mniej istotną rozbieżność, a po powtórnym badaniu, uzyskała w obu testach wynik niskiej awidności. 10 próbek nie zostało ponownie przebadanych, ponieważ wykazywały ono drobne niezgodności i pochodziły z przypadków przebytej infekcji. Wszystkie te próbki posiadały w teście referencyjnym wyniki o pośredniej awidności zbliżone do granicy wysokiej awidności a w teście Platelia Toxo IgG Avidity uzyskały wynik wysokiej awidności. 6 z pozostałych 8 próbek, po powtórnym badaniu nadal wykazywało drobne niezgodności (wysoka awidność vs. pośrednia, pośrednia vs. wysoka, pośrednia vs. niska awidność). Przebadano także próbki z 33 przypadków serokonwersji z zakażeń toksoplazmozą w czasie krótszym niż 2 miesiące. Surowice te odpowiadały pierwszej dodatniej próbce w klasie IgG i dla wszystkich uzyskano wyniki niskiej awidności w teście Platelia Toxo IgG Avidity. 9.2 badania precyzji Oznaczono 3 próbki dodatnie pod względem przeciwciał IgG, rozcieńczone 1:101 i 3 próbki dodatnie pod względem przeciwciał IgG, rozcieńczone 1:808. Powtarzalność wewnątrz-testowa (powtarzalność): W celu oznaczenia powtarzalności w obrębie testu, 6 próbek oznaczono 30 razy na tej samej płytce. Dla każdej próbki wyznaczono współczynnik awidności. Uzyskane średnie AI, odchylenie standardowe (SD) oraz współczynnik zmienności (%CV) podano w tabeli: Próbka Niski 1:101 Średni 1:101 Wysoki 1:101 Niski 1:808 Średni 1:808 Wysoki 1:808 Indeks awidności Średnia SD %CV 8.5% 4.1% 5.4% 5.9% 8.0% 5.7% Powtarzalność między-testowa (odtwarzalność): W celu oznaczenia odtwarzalności w obrębie testu, próbek oznaczano w duplikacie w 2 testach dziennie przez 20 dni. Dla każdej próbki wyznaczono współczynnik awidności. Uzyskane średnie AI, odchylenie standardowe (SD) oraz współczynnik zmienności (%CV) podano w tabeli: Próbka Niski 1:101 Średni 1:101 Wysoki 1:101 Niski 1:808 Średni 1:808 Wysoki 1:808 Indeks awidności Średnia SD CV% 7.5% 5.3% 5.8% 7.9% 7.2% 3.3% 10. OGRANICZENIA METODY Rozpoznanie zakażenia T. gondii można postawić dopiero po połączeniu danych klinicznych i wyników testu serologicznego. Wynik oznaczenia miana przeciwciał klasy IgG oraz oznaczenie ich awidności, uzyskany dla jednej próbki, nie stanowi wystarczającego dowodu niedawnego zakażenia T.gondii. 11. KONTROLA JAKOŚCI PRODUCENTA Odczynniki zostały przygotowane zgodnie z naszym systemem jakości, poczynając od materiałów wyjściowych, aż do ostatecznego produktu komercyjnego. Odczynniki każdej serii podlegają oznaczeniu kontrolnemu, i są dopuszczane do użytkowania, jeśli spełniają wymagane kryteria. Bio-Rad posiada protokoły produkcji i kontroli jakości każdej serii. 6

7 12. LITERATURA 1. COZON, G. J., J. FERRANDIZ, H. NEBHI, M. WALLON, and F. PEYRON Estimation of the avidity of immunoglobulin G for routine diagnosis of chronic Toxoplasma gondii infection in pregnant women. Eur.J.Clin.Microbiol.Infect.Dis. 17: JENUM, P. A., B. STRAY-PEDERSEN, and A. G. GUNDERSEN Improved diagnosis of primary Toxoplasma gondii infection in early pregnancy by determination of anti-toxoplasma immunoglobulin G avidity. J.Clin.Microbiol. 35: LAPPALAINEN, M., P. KOSKELA, M. KOSKINIEMI, P. AMMALA, V. HIILESMAA, K. TERAMO, K. O. RAIVIO, J. S. REMINGTON, and K. HEDMAN Toxoplasmosis acquired during pregnancy: improved serodiagnosis based on avidity of IgG. J.Infect.Dis. 167: LECOLIER, B. and B. PUCHEU [Value of the study of IgG avidity for the diagnosis of toxoplasmosis]. Pathol.Biol.(Paris) 41: LECOLIER, B. and B. PUCHEU Comparaison de deux techniques de mesure de l'avidité des IgG pour le diagnostic de la toxoplasmose. Rev.Fr.Lab. 274: REMINGTON J. S., THULLIEZ P., MONTOYA J. G Recent Developments for Diagnosis of Toxoplasmosis. J.Clin.Microbiol. 42: ZOTTI, C., L. CHARRIER, M. GIACOMUZZI, R. A. MOIRAGHI, M. MOMBRO, C. FABRIS, and coll Use of IgG Avidity test in case definitions of Toxoplasmosis in pregnancy. Microbiologica. 27:

8 8

9 9

10 Bio-Rad 3, boulevard Raymond Poincare Marnes-la-Coquette - France Tel. : +33 (0) /11 Fax : +33 (0)