RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 2394489 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 14.12.2009 09839561.9 (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 11.12.2013 Europejski Biuletyn Patentowy 2013/50 EP 2394489 B1 (13) (51) T3 Int.Cl. H04W 76/02 (2009.01) H04M 7/12 (2006.01) H04L 29/06 (2006.01) H04W 36/00 (2009.01) (54) Tytuł wynalazku: Zmiana dostępu dla zmiany trasy połączenia (30) Pierwszeństwo: 04.02.2009 WO PCT/EP2009/051263 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 14.12.2011 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2011/50 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 30.04.2014 Wiadomości Urzędu Patentowego 2014/04 (73) Uprawniony z patentu: Nokia Corporation, Espoo, FI (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP 2394489 T3 GEORG MAYER, Wien, AT JARI MUTIKAINEN, Lepsämä, FI PETER LEIS, Espoo, FI (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Anna Stenzel JWP RZECZNICY PATENTOWI DOROTA RZĄŻEWSKA SP. J. ul. Żelazna 28/30 Sienna Center 00-833 Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
18818/13/P-RO/AS EP 2 394 489 Opis TŁO WYNALAZKU Dziedzina wynalazku Zmiana dostępu dla zmiany trasy połączenia [0001] Wynalazek dotyczy mechanizmu zmiany dostępu lub domeny połączenia komunikacyjnego dla zmiany trasy połączenia. Wynalazek dotyczy zwłaszcza mechanizmu zmiany z określonej pierwszej domeny komunikacyjnej, takiej jak domena komutacji pakietów (PS, ang. Packet Switched), na drugą domenę komunikacyjną, taką jak domena komutacji łączy (CS, ang. Circuit Switched), w procedurze kończącej ustawiania sesji. Powiązany stan techniki [0002] W ostatnich latach na całym świecie ma miejsce zwiększająca się rozbudowa sieci komunikacyjnych, np. przewodowych sieci komunikacyjnych, takich jak sieć cyfrowa z integracją usług (ISDN, ang. Integrated Services Digital Network), lub bezprzewodowych sieci komunikacyjnych, takich jak system cdma2000 (dostęp wielokrotny z podziałem kodowym), komórkowych sieci komunikacyjnych 3 generacji (3G), takich jak uniwersalny system komunikacji ruchomej (UMTS, ang. Universal Mobile Telecommunications System), komórkowych sieci komunikacyjnych 2 generacji (2G), takich jak globalny system łączności ruchomej (GSM, ang. Global System for Mobile Communications), ogólna usługa radia pakietowego (GPRS, ang. general packet radio service), c (EDGE, ang. Enhanced Data Rates for Global Evolutions), lub innej bezprzewodowej sieci komunikacyjnej, takiej jak bezprzewodowa sieć lokalna (WLAN, ang. Wireless Local Area Network) lub Globalne Współdziałanie dla Dostępu Mikrofalowego (WiMax, ang. Worldwide Interoperability for Microwave Access). Różne organizacje, takie jak partnerstwo w ramach projektu 3 generacji (3GPP, ang. the 3rd Generation Partnership Project), zintegrowane telekomunikacyjne i internetowe usługi i protokoły dla zaawansowanych sieci (TISPAN, ang. Telecoms & Internet converged Services & Protocols for Advanced Networks), Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU, ang. International Telecommunication Union), partnerstwo w ramach projektu 3 generacji 2 (3GPP2), Grupa Robocza ds. Technicznych sieci Internet (IETF, ang. Internet Engineering Task Force), IEEE (Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników, ang. Institute of Electrical and Electronics Engineers), Forum WiMax i tym podobne opracowują normy dla środowisk dostępu i sieci telekomunikacyjnych. [0003] Ogólnie dla prawidłowego ustalenia i obsługi połączenia komunikacyjnego między elementami sieciowymi, takimi jak sprzęt użytkownika (UE, ang. user equipment) i inny sprzęt komunikacyjny lub sprzęt użytkownika, baza danych, serwer etc., uwzględnia się jeden lub więcej pośrednich elementów sieciowych, takich jak sterujące elementy sieciowe, węzły obsługujące lub węzły usługowe. [0004] Jednymi z ważniejszych zastosowań są multimedialne usługi komunikacyjne. Wywołanie multimedialne jest komunikacją, w której równocześnie stosuje się na przykład dźwięk (głos), tekst, wideo i obraz. Wywołania multimedialne ogólnie wymagają równoległej
2 transmisji kilku różnych rodzajów danych (wideo, dźwięk i tym podobne), przy czym dane te mają być transmitowane i odbierane przez wiele różnych rodzajów sprzętów komunikacyjnych lub elementów sieciowych, tak że wymaga się, aby uzgadniane były liczne protokoły komunikacyjne i aby dopasowane zostały odpowiednie parametry dla komunikacji. [0005] Obecną technologią łączącą internet ze światem telekomunikacji komórkowej jest podsystem multimedialny (IMS, ang. Internet Protocol IP Multimedia Subsystem) protokołu internetowego (IP, ang. Internet Protocol). IMS jest znormalizowaną architekturą dla operatorów zamierzających dostarczać komórkowe i stacjonarne usługi multimedialne. IMS stosuje implementację głosu poprzez sieć z protokołem IP (VoIP, ang. Voice over IP) w oparciu o znormalizowaną implementację 3GPP protokołu nawiązania sesji (SIP, ang. Session Initiation Protocol) i pracuje na standardowym protokole internetowym (IP). Obsługiwany jest zarówno system komunikacji PS, jak i CS. [0006] Jako część mechanizmów sygnalizacyjnych stosowanych między IMS a sprzętem użytkownika stosuje się protokół inicjacji sesji (SIP). Szczegóły struktury i procedur wykonywanych w IMS opisane są w powiązanych normach i są powszechnie znane specjalistom w tej dziedzinie, przez co dla uproszczenia tutaj pominięto ich opis. [0007] Jednak konieczne jest, aby zapewnić współdziałanie między systemami CS i PS, tak aby doświadczenie użytkownika końcowego nie było zagrożone. [0008] Podsystem IMS zapewnia kilka usług, takich jak scentralizowane usługi IMS (ICS, ang. IMS Centralized Services). ICS zapewnia usługi komunikacyjne, tak że wszystkie usługi, i sterowanie usługami, oparte są na środkach umożliwiających i mechanizmach IMS. Umożliwia to usługi IMS podczas stosowania dostępu CS dla nośnika mediów. [0009] Przy ICS usługi użytkownika zapewniane są przez IMS. Sesjami użytkownika steruje się w IMS za pośrednictwem dostępu PS lub CS. Gdy stosuje się sieć dostępu CS lub gdy stosuje się sieć dostępu PS, która nie obsługuje elementu mowy pełnego dupleksu usługi IMS, stosuje się sieć szkieletową CS do ustanowienia nośnika łączy do zastosowania jako media dla sesji IMS. Z drugiej strony jeżeli sieć dostępu PS nie obsługuje na przykład elementu mowy pełnego dupleksu usługi IMS, wówczas można zastosować standardowe procedury sesji IMS. [0010] Jak wspomniano powyżej, ICS zapewnia mechanizmy do wsparcia zastosowanie nośnika mediów CS dla sesji IMS. Przy ICS, sesje IMS stosujące media CS traktowane są jako standardowe sesje IMS do sterowania usługami i ciągłości usług. ICS określa ponadto mechanizmy sygnalizacyjne między UE a IMS dla przesyłania informacji wymaganych dla ciągłości usług, gdy stosuje się dostęp CS do przesyłu mediów. [0011] IMS jak zdefiniowano w 3GPP obsługuje, w połączeniu z ICS, tak zwaną ciągłość pojedynczego radiowego połączenia głosowego (SR-VCC, ang. Single Radio Voice Call Continuity), gdzie przełączanie połączenia do dostępu CS jest inicjowane i sterowane za pomocą ICS. Dla prawidłowej zmiany domeny lub dostępu komunikacyjnego, takiej jak z domeny PS na domenę CS, należy uwzględnić kilka wymogów. Jedną z wymaganych cech jest wybór domen wspomagany przez UE dla żądań kończących. W takich przypadkach w
3 normach ICS definiuje się procedurę kończącą ustawiania sesji. W tej procedurze przyjmuje się, że przychodząca sesja dostarczana jest na przykład przez punkt odniesienia Gm (interfejs sygnalizacyjny między UE a IMS, który oparty jest na protokołach SIP i SDP), stosując jedynie PS, a UE decyduje o zastosowaniu domeny CS. Dlatego też sesję należy ustawić przy pomocy domeny CS. Może to nastąpić, na przykład gdy UE wykryje, że domena PS nie jest odpowiednia dla dźwięku (mowy), tj. że odpowiedni przepływ mediów (dźwiękowych) nie może zostać dostarczony, tak że UE decyduje o zastosowaniu domeny CS. [0012] Według normy ICS procedura kończąca ustawiania sesji obejmuje następujące etapy. Serwer aplikacji centralizacji i ciągłości usług (SCC AS, ang. Service Centralization and Continuity Application Server) po stronie kończącej odbiera komunikat inicjalizacji połączenia (komunikat SIP INVITE) od wywołującego UE za pośrednictwem funkcji sterowania sesją wywołań obsługujących (S-CSCF, ang. Serving Call Session Control Function). Serwer SCC AS decyduje o dostarczeniu wywołania za pośrednictwem dostępu PS (domena PS). Gdy węzeł kończący, tj. wywołany UE, odbiera komunikat INVITE i wykrywa, że domena PS nie jest odpowiednia dla głosu (np. gdy jest umiejscowiona w sieci dostępu radiowego GSM EDGE (GERAN, ang. GSM EDGE Radio Access Network)), UE odrzuca INVITE. Ponadto w normie ICS definiuje się, że wówczas SCC AS ustawia INVITE w kierunku CSRN (numer trasy CS, ang. CS routing number, w oparciu o który nowe wywołanie wyznaczy trasę dostępu domeny CS sprzętu UE), który następnie zaczyna współdziałać przy włączonej funkcji sterowania bramą mediów (B-MGCF, ang. Media Gateway Control Function) wywołanego UE w CS SETUP w kierunku UE. [0013] Jednak w tej normie procedura kończąca ustawiania sesji nie jest zoptymalizowana. Na przykład nie rozwiązano, jak UE może wskazać w kierunku SCC-AS, że wywołanie należy trasować po stronie CS tego samego UE. [0014] Jednym z możliwych sposobów rozwiązania tego jest na przykład pozwolenie UE odpowiedzieć przy pomocy komunikatu wskazującego, że wymagana jest inna usługa, takiego jak odpowiedź SIP 380, zawierającego wskazanie w postaci wskazania XML (ang. extensible Markup Language, rozszerzalny język znakowania). Jednak przy takim podejściu konieczne są dodatkowe prace normalizacyjne. [0015] Dokument US 2003/0223426 A1 dotyczy sposobu obsługiwania żądania za pomocą pierwszego urządzenia komunikacyjnego, aby ustalić sesję komutacji pakietów z drugim bezprzewodowym urządzeniem komunikacyjnym. Jeżeli drugie urządzenie nie jest podłączone do sieci z komutacją pakietów, urządzenie proxy SIP wskazuje to pierwszemu urządzeniu. Użytkownik pierwszego urządzenia może zdecydować o anulowaniu żądanej sesji lub o ustaleniu np. sesji głosowej zamiast żądanej sesji. STRESZCZENIE WYNALAZKU [0016] Tym samym celem wynalazku jest zapewnienie ulepszonego mechanizmu zmiany dostępu lub domeny połączenia komunikacyjnego dla zmiany trasy połączenia. [0017] Cel ten osiąga się za pomocą środków określonych w załączonych zastrzeżeniach.
4 [0018] Co więcej, według kolejnego przykładu wykonania proponowanego rozwiązania zapewnia się na przykład stację ruchomą zawierającą odbiornik skonfigurowany do odbierania komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia wysyłanego do stacji ruchomej dla inicjalizacji połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej, procesor skonfigurowany do przetwarzania komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia, przy czym procesor jest ponadto skonfigurowany do określania, czy rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego nie jest możliwy, a jeżeli rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej nie jest możliwy, procesor jest skonfigurowany do wywoływania transmisji, przez nadajnik, odpowiedzi na komunikat żądający inicjalizacji połączenia, przy czym odpowiedź wskazuje na odrzucenie rodzaju przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej i zawiera wcześniej określony fragment wskazania wskazujący na żądanie zmiany trasy połączenia komunikacyjnego na drugą domenę komunikacyjną. [0019] Co więcej, według kolejnego przykładu wykonania proponowanego rozwiązania zapewnia się na przykład sposób obejmujący odbiór, w stacji ruchomej, komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia wysyłanego do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego dla inicjalizacji połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej, przetwarzanie, w stacji ruchomej, komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia, określanie, w stacji ruchomej, czy rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego jest możliwy, a jeżeli rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej nie jest możliwy, transmisja, ze stacji ruchomej, odpowiedzi na komunikat żądający inicjalizacji połączenia, przy czym odpowiedź wskazuje na odrzucenie rodzaju przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej i zawiera wcześniej określony fragment wskazania wskazujący na żądanie zmiany trasy połączenia komunikacyjnego na drugą domenę komunikacyjną. [0020] Według dalszych udoskonaleń przykłady te mogą obejmować jedną lub więcej spośród następujących cech: - wcześniej określony fragment wskazania może zawierać informacje o tym, że adres kontaktowy węzła kończącego połączenia komunikacyjnego jest tymczasowo zmieniony; wówczas wcześniej określony fragment wskazania może ponadto zawierać informacje o adresie zawarte w komunikacie żądającym inicjalizacji połączenia; - alternatywnie wcześniej określony fragment wskazania może zawierać informacje o tym, że próba połączenia komunikacyjnego nie jest tutaj dopuszczalna; - pierwsza domena komunikacyjna może opierać się na transmisji z komutacją pakietów, a druga domena komunikacyjna może opierać się na transmisji z komutacją łączy; - określony rodzaj przepływu mediów może być rodzajem przepływu mediów dźwiękowych.
5 [0021] Zgodnie z proponowanymi rozwiązaniami można zapewnić sposób i odpowiednie urządzenie, które zapewniają mechanizm do zmiany dostępu lub domeny połączenia komunikacyjnego dla zmiany trasy połączenia, które może opierać się na istniejących protokołach sygnalizacyjnych, takich jak elementy istniejącego protokołu SIP, jak SIP 302 lub SIP 488. Ułatwia to implementację proponowanego mechanizmu w istniejących elementach sieciowych, takich jak UE lub SCC AS i nie wymaga złożonych zmian w normach lub nowych rozszerzeń protokołów. Na przykład w przypadku SCC AS należy ustalić jedynie powiązane punkty uruchomienia, aby wyznaczyć trasę do domeny CS (CSRN). Na inne elementy sieciowe proponowany mechanizm nie ma wpływu. [0022] Powyższe i jeszcze inne cele, cechy i zalety wynalazku staną się bardziej oczywiste w odniesieniu do opisu i załączonych rysunków. KRÓTKI OPIS RYSUNKÓW [0023] Fig. 1 przedstawia schemat sygnalizacyjny procedury kończącej ustawiania sesji według przykładu wykonania wynalazku, Fig. 2 przedstawia schemat sygnalizacyjny procedury kończącej ustawiania sesji według alternatywnego przykładu wykonania wynalazku, Fig. 3 przedstawia schemat blokowym serwera aplikacji centralizacji i ciągłości usług według przykładu wykonania wynalazku, Fig. 4 przedstawia sieć działań sposobu wykonywanego w procedurze kończącej ustawiania sesji według przykładu wykonania wynalazku, Fig. 5 przedstawia schemat z układem blokowym węzła kończącego połączenia komunikacyjnego według przykładu wykonania wynalazku, a Fig. 6 przedstawia sieć działań sposobu wykonywanego w procedurze kończącej ustawiania sesji według przykładu wykonania wynalazku. OPIS KORZYSTNYCH PRZYKŁADÓW WYKONANIA [0024] W następującej części opisane zostaną przykłady wykonania wynalazku w odniesieniu do rysunków. Dla zilustrowania wynalazku przykłady wykonania zostaną opisane w powiązaniu z systemem 3GPP, gdzie połączenie komunikacyjne lub sesja do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego, takiego jak UE z sieci IMS, ma zostać ustalona lub zmodyfikowana. Jednak należy zauważyć, że wynalazek nie ogranicza się do aplikacji w takim systemie lub środowisku, ale można go również stosować w innych systemach sieciowych, rodzajach połączeń i tym podobnych, na przykład w sieciach według specyfikacji 3GPP2 lub tym podobnych. [0025] Podstawowa architektura systemu sieci komunikacyjnej, w której można stosować wynalazek może zawierać powszechnie znaną architekturę sieci IMS obsługującej ICS. Taka architektura sieci zawiera kilka węzłów sterujących lub CSCF, które są serwerami SIP lub urządzeniami proxy spełniającymi kilka ról (takich jak odpytujący CSCF (I-CSCF), Proxy
6 CSCF (P-CSCF), obsługujący CSCF (S-SCSF)) i stosowane są do przetwarzania pakietów sygnalizacyjnych SIP w IMS. Ponadto MGCF, SCC AS i tym podobne są częścią architektury. Ogólne funkcje i wzajemne połączenia tych elementów są znane specjalistom w tej dziedzinie i opisane są w odpowiednich specyfikacjach, tak że tutaj pominięto ich szczegółowy opis. Jednak należy zauważyć, że można zapewnić kilka dodatkowych elementów sieciowych i łącz sygnałowych stosowanych do połączenia komunikacyjnego niż te opisane poniżej. [0026] Podstawowa architektura systemu sieci komunikacyjnej może zawierać powszechnie znaną architekturę podsystemów przewodowych i bezprzewodowych sieci dostępu. Taka architektura zawiera jedną lub więcej jednostek sterujących siecią dostępu, elementy sieci dostępu radiowego, bramki sieciowe usługi dostępu lub nadawczo-odbiorcze stacje bazowe, za pomocą których stacja ruchoma lub urządzenie terminala jako sprzęt użytkownika abonenta jest zdolny do komunikacji za pośrednictwem jednego lub większej liczby kanałów do transmisji kilku rodzajów danych. Ogólne funkcje i wzajemne połączenia tych elementów są znane specjalistom w tej dziedzinie i opisane są w odpowiednich specyfikacjach, tak że tutaj pominięto ich szczegółowy opis. Jednak należy zauważyć, że zapewnionych jest kilka dodatkowych elementów sieciowych i łącz sygnałowych stosowanych do połączenia komunikacyjnego lub wywołania między terminalami i/lub serwerami. [0027] Ponadto elementy sieciowe i ich funkcje tutaj opisane można zaimplementować za pomocą oprogramowania, np. za pomocą produktu w postaci programu komputerowego lub za pomocą sprzętu komputerowego. W każdym razie dla wykonania swoich kolejnych funkcji odpowiednio stosowane urządzenia, takie jak UE lub SCC AS, zawierają kilka środków i elementów (nie pokazano), które wymagane są do funkcjonalności sterowania, przetwarzania i komunikacji/sygnalizacji. Takie środki mogą zawierać na przykład jednostkę procesorową do wykonywania instrukcji, programów i do przetwarzania danych, środki pamięciowe do przechowywania instrukcji, programów i danych, do pełnienia funkcji obszaru roboczego procesora i tym podobne (np. ROM, RAM, EEPROM i tym podobne), środki wejściowe do wprowadzania danych i instrukcji za pomocą oprogramowania (np. dyskietka, CD-ROM, EEPROM i tym podobne), środki interfejsu użytkownika do zapewniania użytkownikowi możliwości monitorowania i manipulacji (np. ekran, klawiatura i tym podobne), środki interfejsu do ustalania łączy i/lub połączeń pod kontrolą jednostki procesorowej (np. przewodowe i bezprzewodowe środki interfejsu, antena etc.) i tym podobne. [0028] Fig. 1 przedstawia schemat sygnalizacyjny ilustrujący procedurę kończącą ustawiania sesji według przykładu wykonania wynalazku. W tej procedurze wskazuje się do uwzględnienia następujące elementy sieciowe, przy czym należy zauważyć, że dodatkowe części sieciowe stosuje się do ustalenia połączenia, jako takiego. Jednak dla zilustrowania wynalazku i dla uproszczenia przedstawione i opisane są jedynie te elementy sieciowe, których funkcjonalności są odpowiednie do wykonania proponowanej procedury kończącej ustawiania sesji. Przedstawionymi elementami sieciowymi są: - wywołujący węzeł początkowy połączenia komunikacyjnego, taki jak UE A,
7 - wywołany węzeł kończący połączenia komunikacyjnego, taki jak UE B, - MGCF w sieci wywołanego UE B (B-MGCF), - serwer aplikacji centralizacji i ciągłości usług, taki jak SCC AS. Ogólne funkcje i struktury tych elementów są znane specjalistom w tej dziedzinie, tak że tutaj pominięto ich opis. [0029] W procedurze kończącej ustawiania sesji według przykładu wykonania wynalazku, gdy strona wywołująca (UE A na Fig. 1) chce ustanowić na przykład połączenie komunikacyjne z określonym rodzajem przepływu mediów, takim jak dźwiękowy do transmisji mowy, wysyła ona odpowiedni komunikat (M11) inicjalizacji połączenia komunikacyjnego w kierunku pożądanej strony wywoływanej, tj. węzła kończącego połączenia komunikacyjnego (UE B na Fig. 1). Gdy stosuje się IMS, komunikatem inicjalizacji połączenia komunikacyjnego jest na przykład komunikat SIP INVITE. Serwer (B-SCC AS) aplikacji centralizacji i ciągłości usług po stronie kończącej odbiera komunikat inicjalizacji połączenia (komunikat SIP INVITE) od UE B za pośrednictwem innych elementów sieciowych, na przykład S-CSCF (nie pokazano). [0030] B-SCC AS może zdecydować o dostarczeniu wywołania za pośrednictwem dostępu PS (domena PS, pierwsza domena) w kierunku wywoływanego UE B (komunikat M12). W takim przypadku przy odbiorze komunikatu INVITE, UE B kończące określa, na podstawie informacji zawartych w komunikacie INVITE, takich jak parametry połączenia, wskaźniki przepływu mediów, domena dostępu do zastosowania etc., czy dostęp PS, który wybierany jest przez SCC AS, jest odpowiedni do transmisji głosu (przepływ mediów dźwiękowych) lub tej podobnych. Alternatywnie lub dodatkowo UE B sprawdza, czy UE B jest odpowiednie dla określonego rodzaju przepływu mediów, takiego jak VoIP. [0031] W przypadku, gdy określenie w UE B dotyczące zdolności dla wskazanych parametrów połączenia komunikacyjnego prowadzi do pozytywnego wyniku, tj. połączenie komunikacyjne można ustanowić z UE B poprzez dostęp PS, ustanawianie połączenia może zostać zakończone w normalny sposób, na przykład jak zdefiniowano w kilku normach. [0032] Jednak w przypadku, gdy określenie jest negatywne, tj. gdy dostęp PS nie jest odpowiedni dla dźwięku lub że UE nie jest w stanie wykonać żądanego połączenia, UE B wysyła określoną odpowiedź negatywną (M13) do żądającego B-SCC AS dla odrzucenia bieżącego żądania inicjalizacji połączenia komunikacyjnego. [0033] Na przykład według przykładu wykonania wynalazku określona odpowiedź negatywna zawiera określony kod odpowiedzi SIP wskazujący, że adres kontaktowy UE B (wywoływany węzeł kończący połączenia komunikacyjnego) jest tymczasowo przemieszczony, tj. komunikat SIP 302. Dodatkowo w tym komunikacie SIP 302, w nagłówku kontaktowym wskazany jest adres, który odbierany jest w nagłówku P-Called- Party-ID żądania INVITE. Oznacza to, że UE B instruuje sieć do zmiany trasy wywołania na to samo miejsce przeznaczenia. Tym samym na podstawie obecności takiej pętli, SCC AS
8 może zmienić trasę wywołania na domenę CS (druga domena) tego samego abonenta, jak opisano poniżej. [0034] W przypadku odebrania komunikatu z (negatywną) odpowiedzią od UE B, B-SCC AS przetwarza treści komunikatu M13 i sprawdza wcześniej określony zestaw warunków. Innymi słowy, B-SCC AS określa, czy następujące warunki są prawdziwe: - komunikat żądający inicjalizacji połączenia zawiera parametr wskazujący ostatni odrzucony rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego, tj. na przykład oryginalny komunikat SIP INVITE zawiera parametr SDP wskazujący dźwięk, taki jak m=audio; - komunikat z odpowiedzią wskazujący niedostarczenie do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego, na przykład komunikat SIP 302 (lub inny komunikat SIP opisany w dalszej części) wskazuje niedostarczenie do UE B; - komunikat z odpowiedzią nie wskazuje, że użytkownik węzła kończącego połączenia komunikacyjnego wykonał operację, aby nie zaakceptować połączenia komunikacyjnego (np. w przypadku, gdy użytkownik końcowy UE nie chce zaakceptować wywołania i wykonał odpowiednią operację w UE, aby anulować/odrzucić próbę wywołania) lub że węzeł kończący połączenia komunikacyjnego jest zajęty, tj. że komunikat z odpowiedzią SIP nie wskazuje kodu, takiego jak SIP 603 (anulowany) lub SIP 486 (zajęty); - komunikat z odpowiedzią nie wskazuje kolejnego określonego działania usługi, takiego jak na przykład wskazanie adresu innego miejsca przeznaczenia do zastosowania dla zmiany trasy wywołania lub kolejnego kodeka dla elementu przepływu mediów dźwiękowych (np. inne miejsce przeznaczenia w odpowiedzi zmiany trasy SIP, takiej jak SIP 302 i SIP 301 (przeniesione na stałe) lub alternatywny kodek głosowy w SDP w komunikacie SIP 488); - obecna jest lokalna konfiguracja dla wywoływanego węzła kończącego połączenia komunikacyjnego, która pozwala na zmianę trasy na inną domenę komunikacyjną, tj. B- SCC AS ma lokalną konfigurację dla UE B wywołanego użytkownika, tak że w przypadku odrzucenia trasa wywołania powinna zostać zmieniona na domenę CS; - przyjmuje się, że fragment sieci komunikacyjnej prowadzący do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego (UE B) jest w stanie dostarczyć rozpatrywany rodzaj przepływu mediów (tutaj: dźwiękowych) do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego UE B w drugiej domenie komunikacyjnej (domena CS), tj. że B-SCC AS nie ma żadnej wiedzy o okolicznościach, w których B-MGCF nie jest w stanie dostarczyć wywołania CS, np. że nie ma wymagań w żądaniu, których B-MGCF nie mogłoby spełnić. [0035] Według przykładu wykonania wynalazku, aby uzyskać pozytywny wynik kontroli, przyjmuje się, że wszystkie powyższe warunki mają zostać spełnione, tj. między tymi warunkami istnieje powiązanie AND. Alternatywnie mogą istnieć również przypadki, w
9 których działa kolejny przykład wykonania wynalazku, przy czym jeden lub więcej spośród powyższych warunków można pominąć lub w którym można ustanowić powiązanie OR między co najmniej niektórymi spośród powyższych warunków. Dodatkowo należy zauważyć, że powyżej wskazana lista nie jest ostateczna, tj. że można uwzględnić również inne warunki oprócz lub w uzupełnieniu do opisanych warunków, takie jak warunki dotyczące ładowania lub tym podobne. [0036] W zależności od wyniku kontroli zestawu warunków B-SCC AS może przeprowadzić różne dalsze przetwarzanie. Oznacza to, że w przypadku, gdy kontrola jest pozytywna, tj. wszystkie warunki są spełnione, SCC AS zmienia trasę połączenia komunikacyjnego na drugą domenę (CS) i ustawia odpowiednie żądanie INVITE dla CSRN (numer roamingowy komutacji łączy, ang. Circuit Switched Roaming Number) UE B. W tym celu SCC AS kieruje komunikat SIP INVITE z CSRN do B-MGCW (komunikat M14), który wykonuje procedurę ustawienia CS z UE B (komunikat M15). [0037] W przeciwnym razie, gdy kontrola jest negatywna, B-SCC AS zwraca wskazanie negatywnej (odrzucającej) odpowiedzi od UE B z powrotem w kierunku strony wywołującej (UE A) (nie pokazano na fig. 1). Dzięki temu na przykład kolejny serwer aplikacji, lub temu podobny, wywołującego UE A może wykonać odpowiednie usługi (np. CFNRc (przenoszenie wywołania na abonenta ruchomego poza zasięgiem, ang. Call Forwarding on Mobile Subscriber Not Reachable), CFB w TAS (zajętość przenoszonego wywołania w serwerze aplikacji telefonicznych)). [0038] Kolejny przykład wykonania wynalazku opisany jest w powiązaniu z fig. 2. Fig. 2 przedstawia następny schemat sygnalizacyjny ilustrujący odpowiednio kolejny przykład procedury kończącej ustawiania sesji. W tej procedurze elementy i funkcje sieciowe są równoważne z tymi z przykładu według fig. 1 z wyjątkiem tego z UE B w powiązaniu z komunikatem M13a. Opis równoważnych elementów i części został tutaj pominięty dla uproszczenia. [0039] Według przykładu przedstawionego na fig. 2, po odebraniu komunikatu inicjalizacji połączenia komunikacyjnego przez komunikat M12 i gdy UE B decyduje, że dostęp PS nie jest odpowiedni dla dźwięku lub że UE nie jest w stanie wykonać żądanego połączenia, UE B wysyła określoną odpowiedź negatywną (M13a) do żądającego B-SCC AS dla odrzucenia bieżącego żądania inicjalizacji połączenia komunikacyjnego. W tym przykładzie określona odpowiedź negatywna zawiera kod określonej odpowiedzi SIP wskazujący, że próba połączenia komunikacyjnego z UE B (wywoływany węzeł kończący połączenia komunikacyjnego) nie jest tutaj dopuszczalny, np. odpowiedź SIP 488 (niedopuszczalny tutaj). Ten komunikat M13a nie zawiera podstawowej treści SDP ze wskazaniem dla rozpatrywanego rodzaju przepływu mediów, tj. wierszem m wskazującym dźwięk. Oznacza to, że B-SCC AS rozpoznaje, że wymagane źródła PS dla dźwięku nie mogą zostać dostarczone i dlatego B-SCC AS powinno zmienić trasę na domenę CS.
10 [0040] W następującej części, w powiązaniu z fig. 3 i 4 opisana jest struktura i funkcja elementu sieciowego odpowiadającego serwerowi aplikacji centralizacji i ciągłości usług (B- SCC AS). [0041] Na fig. 3 przedstawiony jest schemat z układem blokowym serwera aplikacji centralizacji i ciągłości usług 2, na przykład B-SCC AS z fig. 1, według przykładu wykonania wynalazku. Należy zauważyć, że serwer aplikacji centralizacji i ciągłości usług może zawierać kilka dodatkowych elementów lub funkcji oprócz tych opisanych w powiązaniu z fig. 3, które zostały tutaj pominięte dla uproszczenia, ponieważ nie są one niezbędne do zrozumienia wynalazku. [0042] Serwer aplikacji centralizacji i ciągłości usług 2 (określany w dalszej części jako SCC AS) według fig. 3 obejmuje funkcję przetwarzania lub procesor 21, taki jak CPU lub podobny, który wykonuje instrukcje podane przez programy lub tym podobne powiązane z przetwarzaniem przedstawionym na fig. 4 (opisane w dalszej części). Procesor 21 w szczególności stosowany jest do przetwarzania informacji podanych przez komunikaty M11 i M13/M13a i do generowania komunikatów M12 i M14 według fig. 1 i 2. Odnośniki numeryczne 22 i 23 oznaczają jednostki wejścia/wyjścia (I/O) połączone z procesorem 21. Jednostka I/O 22 może być stosowana do komunikacji z siecią (na przykład elementami sieciowymi prowadzącymi do strony wywołującej UE A, przy czym komunikat INVITE M11 może zostać stamtąd odebrany). Jednostka I/O 23 może być stosowana do komunikacji z UE B (lub pośrednim urządzeniem proxy prowadzącym do UE B), na przykład za pośrednictwem B-MGCF (na przykład komunikat INVITE M12 i M14 może być transmitowany za pośrednictwem tej jednostki, a komunikat z odpowiedzią M13/M13a może zostać tutaj odebrany). Jednostki I/O 22 i 23 mogą zostać również połączone w jeden człon, taki jak jednostka nadawczo-odbiorcza lub jej podobna. Odnośnik numeryczny 24 oznacza pamięć stosowaną na przykład do przechowywania danych i programów do wykonania przez procesor 21 i/lub jako obszar roboczy dla procesora 21. Odnośnik numeryczny 25 oznacza fragment kontroli warunków do określania, czy wcześniej określony zestaw warunków jest spełniony na przykład w przypadku, gdy z UE B odebrana zostanie negatywna odpowiedź. Odnośnik numeryczny 26 oznacza fragment zmiany warunków, który w odpowiedzi na wynik określenia przez fragment 25 kontroli warunków i informacje pobrane z oryginalnego komunikatu INVITE M11, jest przystosowany do określania, na którą domenę komunikacyjną ma zostać wykonana zmiana trasy (w opisywanym przykładzie zmiana na domenę CS). [0043] Fig. 4 przedstawia sieć działań sposobu wykonywanego przez urządzenie zawierające elementy i funkcje serwera aplikacji centralizacji i ciągłości usług z fig. 3 w procedurze kończącej ustawiania sesji według przykładu wykonania wynalazku. [0044] W etapie S10 po odebraniu odpowiedniego komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia od strony wywołującej, np. za pośrednictwem jednostki I/O 22, komunikat (SIP INVITE) żądający inicjalizacji połączenia jest transmitowany do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego (UE B), np. za pośrednictwem jednostki I/O 23.
11 [0045] W etapie S20 odebrana zostaje odpowiedź na komunikat żądający inicjalizacji połączenia, np. za pośrednictwem jednostki I/O 23. Określa się np. za pomocą procesora 21, że odpowiedź wskazuje odrzucenie połączenia komunikacyjnego, tj. pewnego rodzaju przepływu mediów (takiego jak dźwiękowy) w pierwszej domenie komunikacyjnej (domena PS). Dodatkowo określa się, że odpowiedź zawiera wcześniej określony fragment wskazania, taki jak fragment komunikatu SIP 302 lub SIP 488, jak opisano powyżej. Następnie przy dalszym przetwarzaniu odebranej odpowiedzi (etap S30) kontroluje się za pomocą procesora (tj. fragmentu 25 kontroli warunków), czy wcześniej określony zestaw warunków, jak opisano powyżej, jest spełniony. [0046] Jeżeli wcześniej określony zestaw warunków jest spełniony (etap S40, TAK), procesor 21 inicjuje w etapie S50 transmisję kolejnego komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia do węzła kończącego połączenia komunikacyjnego (UE B) za pośrednictwem jednostki I/O 23 dla inicjalizacji połączenia komunikacyjnego w drugiej domenie komunikacyjnej (domena CS wybrana za pomocą fragmentu 26 zmiany domeny) z odrzuconym (dźwiękowym) rodzajem przepływu mediów. [0047] Z drugiej strony w przypadku, gdy określenie w etapach S30, S40 jest negatywne (etap S40, NIE), tj. jeżeli wcześniej określony zestaw warunków nie jest spełniony, procesor inicjuje transmisję komunikatu wskazującego odrzucenie połączenia komunikacyjnego strony wywołującej, tj. do węzła początkowego połączenia komunikacyjnego UE A. [0048] W następującej części, w powiązaniu z fig. 5 i 6 opisana jest struktura i funkcja elementu sieciowego odpowiadającego węzłowi kończącemu połączenia komunikacyjnego (UE B). [0049] Na fig. 5 przedstawiony jest schemat z układem węzła kończącego 1 połączenia komunikacyjnego, na przykład UE B z fig. 1, według przykładu wykonania wynalazku. Należy zauważyć, że węzeł kończący połączenia komunikacyjnego może zawierać kilka dodatkowych elementów lub funkcji oprócz tych opisanych w powiązaniu z fig. 5, które zostały tutaj pominięte dla uproszczenia, ponieważ nie są one niezbędne do zrozumienia wynalazku. [0050] Węzeł kończący 1 połączenia komunikacyjnego (określany w dalszej części jako UE B) według fig. 5 ma funkcję przetwarzania lub procesor 11, taki jak CPU lub podobny, który wykonuje instrukcje podane przez programy lub tym podobne powiązane z przetwarzaniem przedstawionym na fig. 6 (opisane w dalszej części). Procesor 11 w szczególności stosowany jest do przetwarzania informacji podanych przez komunikaty M12 i M15 i do generowania komunikatów M13/M13a według fig. 1 i 2. Odnośnik numeryczny 12 oznacza jednostkę wejścia/wyjścia (I/O) połączoną z procesorem 11. Jednostka I/O 12 może być stosowana do komunikacji z siecią (na przykład serwerem aplikacji centralizacji i ciągłości usług (SCC AS) lub MGCW). Odnośnik numeryczny 13 oznacza pamięć stosowaną na przykład do przechowywania danych i programów do wykonania przez procesor 11 i/lub jako obszar roboczy dla procesora 11. Odnośnik numeryczny 14 oznacza fragment kontroli przepływu mediów do określania, czy połączenie komunikacyjne na żądanie, w szczególności
12 instruowane tutaj rodzaje przepływu mediów, można wykonać za pośrednictwem określonej domeny komunikacyjnej, np. domeny PS. Odnośnik numeryczny 15 oznacza fragment generacji odpowiedzi, który w odpowiedzi na wynik określenia przez fragment 14 kontroli przepływu mediów i informacje pobrane z oryginalnego komunikatu INVITE M12, jest przystosowany do generowania odpowiedzi na komunikat żądający inicjalizacji połączenia, przy czym odpowiedź wskazuje odrzucenie połączenia komunikacyjnego, tj. pewnego rodzaju przepływu mediów (takiego jak dźwiękowy) w pierwszej domenie komunikacyjnej (domena PS) i zawiera wcześniej określony fragment wskazania, taki jak fragment komunikatu SIP 302 lub SIP 488. [0051] Fig. 6 przedstawia sieć działań sposobu wykonywanego przez urządzenie zawierające elementy i funkcje UE B z fig. 5 w procedurze kończącej ustawiania sesji według przykładu wykonania wynalazku. [0052] W etapie S110 komunikat żądający inicjalizacji połączenia od strony wywołującej (tj. SCC AS) zostaje odebrany np. za pośrednictwem jednostki I/O 12. [0053] W etapie S120 komunikat żądający inicjalizacji połączenia jest przetwarzany za pomocą procesora 11, przy czym określa się, czy połączenie komunikacyjne na żądanie jest możliwe. Jak opisano powyżej, na przykład określa się za pomocą fragmentu 14 kontroli przepływu mediów, czy UE B jest zdolne do wykonania zażądanego rodzaju połączenia i/lub czy dostęp PS jest odpowiedni dla połączenia lub zażądanego rodzaju przepływu mediów (np. dźwiękowego). Odebrana zostaje odpowiedź na komunikat żądający inicjalizacji połączenia, np. za pośrednictwem jednostki I/O 23. Określa się np. za pomocą procesora 21, że odpowiedź wskazuje odrzucenie połączenia komunikacyjnego, tj. pewnego rodzaju przepływu mediów (takiego jak dźwiękowy) w pierwszej domenie komunikacyjnej (domena PS). [0054] Jeżeli określa się, że połączenie komunikacyjne na żądanie jest możliwe (etap S130: TAK), wówczas w etapie S150 można wykonać standardowe procedury ustawiania połączenia komunikacyjnego. [0055] W przeciwnym razie, gdy określa się, że połączenie komunikacyjne na żądanie nie jest możliwe (etap S130: NIE), wówczas generowana jest odpowiedź negatywna za pomocą fragmentu 15 generacji odpowiedzi dla odrzucenia połączenia komunikacyjnego (np. rodzaj przepływu mediów dźwiękowych) w pierwszej domenie (PS). Odpowiedź wygenerowana za pomocą fragmentu 15 generacji odpowiedzi zawiera wcześniej określony fragment wskazania, taki jak fragment komunikatu SIP 302 lub SIP 488, jak opisano powyżej, dla poinstruowania o zmianie trasy wywołania na drugą domenę (CS). [0056] Należy zauważyć, że w wyżej opisanych przykładach określenie, że połączenie komunikacyjne na żądanie nie jest możliwe, a transmisja odpowiedniej odpowiedzi negatywnej, na przykład w postaci komunikatu SIP 302 lub SIP 488 wykonywana jest za pomocą samego UE B. Jednak wynalazek nie ogranicza się do takiej konfiguracji. Na przykład określenie, czy dostęp PS jest odpowiedni dla żądanego połączenia komunikacyjnego można również przeprowadzić przed węzłem kończącym (UE B) w sieci,
13 np. w pośrednim urządzeniu proxy, takim jak P-CSCF, które na przykład nie może zaakceptować żądania. Pośrednie urządzenie proxy zwraca następnie odpowiedź negatywną. Dalsze przetwarzanie na przykład SCC AS jest równoważne z tym opisanym w powiązaniu z fig. 1 lub fig. 3 i 4, podczas gdy funkcja i konstrukcja pośredniego urządzenia proxy odpowiada tym zobrazowanym na fig. 5 i 6 (dotyczących UE B). [0057] Dla celów wynalazku, jaki opisano tutaj powyżej, należy zauważyć, że - technologią dostępu może być dowolna technologia, za pomocą której sprzęt użytkownika może uzyskać dostęp do sieci dostępu (np. za pośrednictwem stacji bazowej lub ogólnie węzła dostępu). Można zastosować każdą obecną lub przyszłą technologię, taką jak WLAN (bezprzewodowa lokalna sieć dostępu), WiMAX (ogólnoświatowa interoperacyjność na rzecz dostępu mikrofalowego), BlueTooth, podczerwień i tym podobne; chociaż powyższe technologie są w większości technologiami dostępu bezprzewodowego, np. w rożnych widmach radiowych, technologia dostępu w rozumieniu wynalazku może również oznaczać technologie przewodowe, np. technologie dostępu opartego na IP, takie jak technologie dostępu sieci kablowych lub linii stacjonarnych, ale również z komutacją łączy; technologie dostępu można rozróżniać według co najmniej dwóch kategorii lub domen dostępu, takich jak komutacja pakietów i komutacja łączy, ale istnienie więcej niż dwóch domen dostępu nie ingeruje w stosowany tutaj wynalazek, - sieć dostępu może być dowolnym urządzeniem, aparatem, jednostką lub środkami, za pomocą których stacja, obiekt lub inny sprzęt użytkownika może łączyć się z i/lub stosować usługi oferowane przez sieć dostępu; takie usługi obejmują między innymi komunikację danych i/lub (audio-) wizualną etc.; - sprzęt użytkownika (lub stacja ruchoma) może być dowolnym urządzeniem, aparatem, jednostką lub środkami, za pomocą których użytkownik systemu może korzystać z usług z sieci dostępu, takim jak telefon komórkowy, osobisty asystent cyfrowy PDA lub komputer; - etapy sposobu mogące zostać zaimplementowane w postaci fragmentów kodu oprogramowania i wykonywane za pomocą procesora w elemencie sieciowym lub terminalu (jako przykłady urządzeń, aparatów i/lub ich modułów, lub jako przykłady obiektów zawierających aparaty i/lub moduły do nich), są niezależne od kodu oprogramowania i mogą zostać określone przy pomocy dowolnego znanego lub przyszłego rozwiniętego języka programowania, o ile zachowana zostanie funkcjonalność określona za pomocą etapów sposobu; - ogólnie dowolny etap sposobu jest odpowiedni do zaimplementowania jako oprogramowanie lub za pomocą sprzętu komputerowego, nie zmieniając zamysłu wynalazku pod względem implementowanej funkcjonalności; - etapy sposobu i/lub urządzenia, aparaty, jednostki lub środki mogące zostać zaimplementowane w postaci elementów sprzętu komputerowego w terminalu lub elemencie sieciowym, lub dowolnego ich modułu (modułów), są niezależne od sprzętu
14 komputerowego i można je implementować przy pomocy dowolnej znanej lub przyszłej technologii sprzętu komputerowego lub dowolnych ich hybryd, takich jak MOS (półprzewodnik z tlenku metalu, ang. Metal Oxide Semiconductor), CMOS (układ komplementarny MOS, ang. Complementary MOS), BiMOS (bipolarne MOS, ang. Bipolar MOS), BiCMOS (bipolarne CMOS, ang. Bipolar CMOS), ECL (układ logiczny o sprzężeniu emiterowym, ang. Emitter Coupled Logic), TTL (układ logiczny tranzystorowo-tranzystorowy, ang. Transistor-Transistor Logic) etc. przy pomocy na przykład elementów ASIC (układ scalony do określonych zastosowań, ang. applicationspecific integrated circuit), elementów FPGA (matryca bramki programowalna polem elektromagnetycznym, ang. Field-programmable Gate Arrays), elementów CPLD (złożone programowalne układy elektroniczne, ang. Complex Programmable Logic Device) lub elementów DSP (cyfrowy procesor sygnałowy, ang. Digital Signal Processor); dodatkowo dowolne etapy sposobu i/lub urządzenia, jednostki lub środki mogące zostać zaimplementowane w postaci elementów oprogramowania mogą być na przykład oparte na dowolnej architekturze bezpieczeństwa zdolnej np. do uwierzytelniania, autoryzacji, modulowania kluczem i/lub ochrony ruchu; - urządzenia, aparaty, jednostki lub środki można implementować w postaci indywidualnych urządzeń, aparatów, jednostek lub środków, ale nie wyklucza to tego, że są one implementowane w sposób rozproszony w całym systemie, o ile zachowana zostaje funkcjonalność urządzenia, aparatu, jednostki lub środków; - aparat może być reprezentowane przez półprzewodnikowy układ scalony, zestaw układów scalonych lub moduł (sprzętu komputerowego) zawierający taki układ scalony lub zestaw układów scalonych; nie wyklucza to jednak możliwości tego, aby funkcjonalność urządzenia lub modułu, zamiast być implementowana w sprzęcie komputerowym, była implementowana w postaci oprogramowania w module (oprogramowania), takim jak program komputerowy lub produkt w postaci programu komputerowego zawierający wykonywalne fragmenty kodu oprogramowania do wykonania/uruchomienia na procesorze; - urządzenie może być traktowane jako aparat lub jako zespół więcej niż jednego aparatu, czy to funkcjonalnie współdziałających ze sobą lub funkcjonalnie niezależnych od siebie, ale na przykład w tej samej obudowie urządzenia. [0058] Jak opisano powyżej, zapewniony jest sposób i odpowiednie urządzenia umożliwiające zmianę z domeny komunikacyjnej komutacji pakietów na domenę komunikacyjną komutacji łączy. Gdy sprzęt użytkownika jako punkt kończący połączenia określa/odbiera komunikat inicjalizacji połączenia z przepływem mediów, takich jak dźwiękowe, którego nie można dostarczyć za pomocą dostępu z komutacją pakietów, wysyła on określoną odpowiedź odrzucającą połączenie za pośrednictwem dostępu z komutacją pakietów do serwera aplikacji centralizacji i ciągłości usług. W serwerze aplikacji kontroluje się, czy spełnionych jest kilka warunków, aby określić, czy dopuszcza się zmianę połączenia komunikacyjnego obejmującego przepływ mediów na domenę komutacji łączy. Jeżeli tak,
15 połączenie komunikacyjne zostaje zmienione z domeny komunikacyjnej komutacji pakietów na domenę komunikacyjną komutacji łączy. [0059] Chociaż wynalazek został tutaj wcześniej opisany w odniesieniu do jego poszczególnych przykładów wykonania, wynalazek nie ogranicza się do nich i można w nich dokonać różnych modyfikacji, nie wykraczając poza zakres wynalazku, jaki zdefiniowano za pomocą załączonych zastrzeżeń. Sporządziła i zweryfikowała Anna Stenzel Rzecznik patentowy
16 Zastrzeżenia patentowe 1. Stacja ruchoma (1) zawierająca środki odbiorcze (12) do odbierania komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia wysyłanego do stacji ruchomej (1) dla inicjalizacji połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej, środki przetwarzające (11) do przetwarzania komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia, przy czym środki przetwarzające (11) są ponadto skonfigurowane (14) do określania, czy rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej do stacji ruchomej (1) nie jest możliwy, a jeżeli rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej do stacji ruchomej nie jest możliwy, środki przetwarzające (11) są skonfigurowane (15) do wywoływania transmisji, za pomocą środków nadawczych (12), odpowiedzi na komunikat żądający inicjalizacji połączenia, przy czym odpowiedź wskazuje na odrzucenie rodzaju przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej i zawiera wcześniej określony fragment wskazania wskazujący na żądanie zmiany trasy połączenia komunikacyjnego na drugą domenę komunikacyjną. 2. Stacja ruchoma według zastrz. 1, przy czym pierwsza domena komunikacyjna może opierać się na transmisji z komutacją pakietów, a druga domena komunikacyjna może opierać się na transmisji z komutacją łączy. 3. Stacja ruchoma według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 2, przy czym rodzajem przepływu mediów jest rodzaj przepływu mediów dźwiękowych. 4. Stacja ruchoma według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 3, przy czym stacja ruchoma zawiera węzeł proxy. 5. Stacja ruchoma według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 4, przy czym komunikat żądający inicjalizacji połączenia zawiera komunikat INVITE, który stacja ruchoma odbiera z serwera aplikacji centralizacji i ciągłości usług po stronie kończącej. 6. Stacja ruchoma według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 5, przy czym powoduje się, że środki nadawcze transmitują odpowiedź ze stacji ruchomej w kierunku serwera aplikacji centralizacji i ciągłości usług po stronie kończącej. 7. Stacja ruchoma według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 6, przy czym stacja ruchoma jest skonfigurowana do stosowania protokołu inicjacji sesji, SIP, podczas sygnalizacji podsystemowi multimedialnemu z protokołem internetowym. 8. Sposób obejmujący odbiór (S110), w stacji ruchomej, komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia wysyłanego do stacji ruchomej dla inicjalizacji połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej, przetwarzanie (S120), w stacji ruchomej, komunikatu żądającego inicjalizacji połączenia, określanie (S130), w stacji ruchomej, czy rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej do stacji ruchomej jest możliwy, a jeżeli rodzaj przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej do stacji
17 ruchomej nie jest możliwy, transmisja (S140), ze stacji ruchomej, odpowiedzi na komunikat żądający inicjalizacji połączenia, przy czym odpowiedź wskazuje na odrzucenie rodzaju przepływu mediów połączenia komunikacyjnego w pierwszej domenie komunikacyjnej i zawiera wcześniej określony fragment wskazania wskazujący na żądanie zmiany trasy połączenia komunikacyjnego na drugą domenę komunikacyjną. 9. Sposób według zastrz. 8, przy czym pierwsza domena komunikacyjna opiera się na transmisji z komutacją pakietów, a druga domena komunikacyjna opiera się na transmisji z komutacją łączy. 10. Sposób według któregokolwiek z zastrz. od 8 do 9, przy czym rodzajem przepływu mediów jest rodzaj przepływu mediów dźwiękowych. 11. Sposób według któregokolwiek z zastrzeżeń od 8 do 10, przy czym sposób implementuje się w węźle proxy połączonym z węzłem kończącym połączenia komunikacyjnego. 12. Sposób według któregokolwiek z zastrz. od 8 do 11, przy czym odbierany komunikat żądający inicjalizacji połączenia obejmuje odbiór komunikatu INVITE z serwera aplikacji centralizacji i ciągłości usług po stronie kończącej. 13. Sposób według któregokolwiek z zastrz. od 8 do 12, przy czym transmisja obejmuje transmisję odpowiedzi w kierunku serwera aplikacji centralizacji i ciągłości usług po stronie kończącej. 14. Sposób według któregokolwiek z zastrz. od 8 do 13, obejmujący ponadto stosowanie, w stacji ruchomej, protokołu inicjacji sesji, SIP, podczas sygnalizacji podsystemowi multimedialnemu z protokołem internetowym. 15. Produkt programu komputerowego do komputera, zawierający fragmenty kodu oprogramowania do wykonywania etapów z co najmniej jednego z zastrzeżeń od 8 do 14, gdy produkt programu komputerowego jest uruchamiany na komputerze. Sporządziła i zweryfikowała Anna Stenzel Rzecznik patentowy
18
19
20
21
22
23