Alfie, mały wilkołak reż. Joram Lürsen MATERIAŁY DYDAKTYCZNE DLA NAUCZYCIELI SPIS TREŚCI 1. Scenariusz lekcji. (str. 2) Temat: Nikt nie jest jedynym biednym, niewidomym czy z aparatem na zębach. Oglądamy film pt. Alfie mały wilkołak. 1
Opracowała: Paulina Krześniak SCENARIUSZ LEKCJI Temat: Nikt nie jest jedynym biednym, niewidomym czy z aparatem na zębach. Oglądamy film pt. Alfie mały wilkołak. CELE LEKCJI rozwijanie wrażliwości uczniów poprzez kontakt ze sztuką filmową; zachęcanie uczniów do rozmowy na temat zagadnieo takich jak: poczucie odmienności, samotnośd, tolerancja, więź rodziców z dzieckiem, radzenie sobie z trudnymi cechami charakteru; przybliżenie dzieciom postaci wilkołaka w kulturze; kształcenie umiejętności rekonstruowania poznanej fabuły; rozwijanie umiejętności samodzielnego myślenia; doskonalenie umiejętności przedstawiania i uzasadniania swojego zdania oraz umiejętności formułowania myśli z uwzględnieniem zasad kultury słowa; integrowanie klasy; wzbogacanie wyobraźni. METODY I FORMY PRACY element dramy, pogadanka, element wykładu, karta pracy, dyskusja. ŚRODKI DYDAKTYCZNE CZAS film Alfie mały wilkołak, reż. Joram Lürsen, Holandia 2011; materiały ilustracyjne dotyczące postaci wilkołaka, przygotowane przez nauczyciela; karty pracy dla wszystkich uczniów. 1 godzina lekcyjna 2
PRZEBIEG LEKCJI 1. Element dramy: wspólna tożsamośd. Dzieci swobodnie chodzą po sali. Na klaśnięcie nauczyciela zatrzymują się. Nauczyciel podaje wówczas hasło, takie jak ulubiona potrawa, miesiąc urodzenia, kolor włosów. Zadaniem dzieci jest znaleźd kolegów i koleżanki, z którymi dana cecha czy upodobanie je łączy i ustawid się z nimi w grupie. Gdy wszystkie dzieci połączą się w grupki, nauczyciel pyta każdą z nich o to, co je połączyło. Następnie dzieci rozchodzą się, a po chwili prowadzący daje kolejne hasło. Dwiczenie powtarza się kilka razy. 2. Pogadanka. Nauczyciel podsumowuje poprzednie zadanie. Podkreśla, że wiele cech i upodobao dzielimy z innymi ludźmi. Niektóre z nich są częstsze, a inne rzadsze. Niektóre sprawiają, że czujemy się osamotnieni, mamy poczucie, że nikt inny tak nie ma. Następnie prowadzący pyta dzieci, co różni je od innych? Czy mają jakąś nietypową cechę, zainteresowanie, coś, co można nazwad dziwactwem? Czy przeszkadza im to, czy też pomaga? Czy uważają się dzięki temu za osoby wyjątkowe? A może chciałyby to w sobie zmienid? Jeżeli podczas odpowiedzi na to pytanie będą pojawiały się głosy, że inne dziecko lub dzieci też mają podobną cechę czy zainteresowanie, warto to podkreślid. 3. Karta pracy. Prowadzący pyta uczniów, co jest ich zdaniem niezwykłe i nietypowe w rodzinie Alfiego? Co różni ją od innych, znanym dzieciom rodzin? Byd może dzieci zwrócą uwagę na to, że domem zajmuje się przede wszystkim tata, który m. in. gotuje i szyje, może zauważą też jego niezwykłe stroje. Następnie dzieci proszone są o wykonanie polecenia pierwszego z kart pracy. Kiedy skooczą, wybrana osoba czyta swoją odpowiedź. 4. Element wykładu lub prezentacja. Nauczyciel przybliża uczniom postad wilkołaka. Warto tu powiedzied, że funkcjonowała ona w wielu opowieściach, legendach i mitach. Wilkołak to człowiek, który może przekształcid się w wilka. Staje się wtedy groźny dla ludzi i zwierząt domowych. Według niektórych opowieści, wilkołak potrafi sam kontrolowad swoją przemianę, w wielu opowieściach jednak może do niej dojśd tylko podczas pełni księżyca. Powiadano także, że dla wilkołaków niebezpieczne jest srebro, które może zadawad im ból. Dobrze będzie wzbogacid opowieśd prezentacją rycin, fotosów lub fragmentów filmów. 5. Dyskusja. Prowadzący prosi dzieci, aby wskazały, które z wymienionych przez nauczyciela cech wilkołaków charakteryzują Alfiego. Warto naprowadzid uczniów na następujące odpowiedzi: ulega przemianie w wilka podczas pełni księżyca, kiedy jest wilkiem, staje się agresywny oraz niebezpieczny dla ludzi i zwierząt domowych (kury sąsiadki), kontakt ze srebrem sprawia mu ból: srebrne przedmioty (np. biżuteria) parzą i ranią. 6. Karta pracy. Uczniowie proszeni są o wykonanie polecenia drugiego z kart pracy. Następnie chętni lub wybrani uczniowie czytają swoje odpowiedzi. Warto poprosid o odpowiedzi kilkoro dzieci, by pojawiło się jak najwięcej nazw uczud (np. niepokój, lęk, strach, przerażenie, smutek, wstyd, zakłopotanie, skrępowanie). 7. Dyskusja. Nauczyciel pyta dzieci, co pomaga Alfiemu pogodzid się z jego odmiennością i zaakceptowad ją. Warto tu naprowadzid uczniów na postad dziadka tytułowego bohatera, który także jest wilkołakiem. To on uświadamia chłopcu, że nie jest na świecie ze swoim problemem sam. Warto podkreślid tu wypowiedziane przez dziadka słowa: Nikt nie jest jedynym biednym, niewidomym czy z aparatem na zębach. Alfie może zaakceptowad swoją odmiennośd i nauczyd się radzid sobie z nią. Prowadzący zwraca uwagę dzieci na to, że każdy z nas ma pewne cechy, których w sobie nie lubi. Wyzwaniem jest zaakceptowad je i starad się sprawid, by jak najmniej przeszkadzały nam one w życiu. 8. Karta pracy. Dyskusja staje się punktem wyjścia do ostatniego zadania z kart pracy, o którego wykonanie nauczyciel prosi dzieci. Chętni czytają swoje odpowiedzi, a nauczyciel zadaje im dodatkowe pytania. 3
PRACA DOMOWA Jak wyobrażasz sobie dalszy ciąg historii Alfiego? Przedstaw go w opowiadaniu. 4
Karta pracy Zadanie 1. Co różni Alfiego od jego brata i rówieśników? Zadanie 2. Wypisz nazwy uczud, jakie budzi w Alfiem jego odmiennośd. Zadanie 3. Pokoloruj wilkołaka i odpowiedz mu na jego pytanie. Czego w sobie nie lubisz? Nie lubię w sobie 5