Opis przedmiotu (sylabusu) na rok akademicki 2011/2012 FIZJOTERAPIA OGÓLNA ZAKŁAD REHABILITACJI Oddziału Fizjoterapii II Wydziału Lekarskiego WUM www.zakladrehabilitacji.wum.edu.pl p.o. Kierownika Zakładu: dr n med. Dariusz Białoszewski Odpowiedzialny za dydaktykę: dr n med. Dariusz Białoszewski Kierownik zespołu nauczającego przedmiot- Fizjoterapia Ogólna: prof. dr hab. med. Jerzy Kiwerski Wymagania wstępne: podstawowe wiadomości z anatomii, fizjologii na poziomie szkoły średniej 1. Łączna liczba godzin: 160 godz. zajęć dydaktycznych: Wykłady - 10 godzin Seminaria - 30 godzin (po 15 godzin w semestrze zimowym i letnim) 2. Termin i forma zaliczenia zajęć a) zaliczenie w formie kolokwium ustnego b) warunki dopuszczenia do zaliczenia: - obecność na wszystkich seminariach - w przypadku nieobecności usprawiedliwionej studenta, możliwość zaliczenia zajęć na podstawie ustnej odpowiedzi z wiadomości dotyczących tematu tego seminarium 3. Zaliczenie ustne będzie polegać na udzieleniu odpowiedzi na trzy wylosowane pytania, o typie otwartym, spośród przygotowanych 60 pytań 4. Warunki zaliczenia przedmiotu. Monitorowanie wyników nauczania odbywa się w kilku niżej wymienionych obszarach: - stała ocena wiadomości i aktywności studentów podczas seminariów - ocena wiedzy studentów na podstawie przeprowadzanych zaliczeń / kolokwiów/ cząstkowych po zakończeniu każdego z bloków tematycznych, - końcowa ocena wiadomości uzyskanych przez studentów w trakcie wykładów i seminariów podczas ustnego zaliczenia końcowego.
Ocena umiejętności: samodzielnego praktycznego wprowadzania w życie zdobytej wiedzy analizowania i interpretowania uzyskanej wiedzy z zakresu podstaw fizjoterapii umiejętności zastosowań praktycznych uzyskanej wiedzy Ocena aktywności: czynny udział w zajęciach 5. Cel nauczania Cele nauczania Fizjoterapii Ogólnej w programach ośrodków kształcących w UE fizjoterapeutów są całkowicie zbieżne z tymi, które stawia przed sobą zespół nauczający tego przedmiotu w ramach Zakładu Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii II Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Zasadnicze cele nauczania kinezjologii to: - zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami funkcjonującymi w fizjoterapii - przybliżenie studentom teoretycznych podstaw fizjoterapii jako składowej rehabilitacji medycznej - zapoznanie studentów z ogólna teorią fizjoterapii - przybliżenie podstaw oceny funkcjonalnej wybranych układów organizmu ludzkiego - wprowadzenie w zagadnienia etyki - zapoznanie z ogólnymi zasadami prowadzenia badań naukowych w dziedzinach medycznych 6. Formuła przedmiotu ( rodzaje zajęć) Wykłady Seminaria Kształcenie bez nauczyciela (praca własna) - samodzielne przygotowanie wybranych tematów z zakresu fizjoterapii ogólnej 7. Metody dydaktyczne stosowane w zajęciach ze studentami Metody podające proces przyswajania: wykład informacyjny, wyjaśnienie Metody poszukujące, kreatywne - problemowe proces odkrywania, związane z twórczym myśleniem i działaniem Metody aktywizujące:
- proaktywne (usamodzielniające) - uczące samokontroli i samooceny własnego działania, sprzyjające samodzielności myślenia i realizacji zadań, dyskusja dydaktyczna - samoocena studentów E- LEARNING w połączeniu z tradycyjnymi formami nauczania może być wykorzystany w multimedialnych wykładach, konsultacjach, interaktywnych ćwiczeniach, sprawdzianach, monitoringu aktywności i postępów nauczania, indywidualizacji kształcenia. 8. Treści merytoryczne przedmiotu: Ramowa tematyka wykładów I. Wykład inauguracyjny: problematyka niepełnosprawności oraz podstawowe pojęcia i definicje w rehabilitacji i fizjoterapii. II. Rehabilitacja medyczna i jej składowe. - miejsce fizjoterapii w rehabilitacji medycznej - interdyscyplinarność rehabilitacji - związek rehabilitacji z naukami medycznymi, humanistycznymi i o kulturze fizycznej. III. Wyrównywanie ubytków funkcjonalnych - regeneracja, - kompensacja, - adaptacja. IV. Ogólna metodyka rehabilitacji i taktyka postępowania fizjoterapeutycznego - hierarchia i racjonalizacja celów, - ogólne zasady doboru środków, form i metod fizjoterapii, - fizjoterapia jako element rehabilitacji kompleksowej. Ramowa tematyka seminariów Semestr zimowy I. Osoba rehabilitowana jako podmiot podejście fizjoterapeuty do osoby rehabilitowanej II. Etyka zawodowa fizjoterapeuty, kompetencje oraz odpowiedzialność moralna i prawna III. Organizacja rehabilitacji i fizjoterapii, zespół rehabilitacyjny.
IV. Rehabilitacja szpitalna, ambulatoryjna i domowa oraz w sanatorium i ośrodku rehabilitacyjnym V. Obozy i turnusy rehabilitacyjne VI. Ogólne zasady badania dla potrzeb rehabilitacji Semestr letni VII. Ocena stanu funkcjonalnego, dokumentacja tego stanu i zabiegów fizjoterapeutycznych. VIII. Testy funkcjonalne stosowane w fizjoterapii - dobór odpowiedniego testu, trafność oceny, przydatność i znaczenie dla doboru środków fizjoterapii oraz kontroli wyników rehabilitacji. IX. Testy specyficzne dla różnych metod fizjoterapii X. Testy specyficzne dla różnych schorzeń i dysfunkcji XI. Wykorzystanie aparatury diagnostyczno-pomiarowej w diagnostyce funkcjonalnej - prezentacja i interpretacja wyników, przydatność i znaczenie różnych badań aparaturowych dla doboru środków fizjoterapii oraz kontroli wyników rehabilitacji. XII. Efektywność rehabilitacji, plastyczność ośrodkowego układu nerwowego, potencjał rehabilitacyjny. 9. Literatura Podręczniki dostępne w Polsce stanowią wystarczającą bazę do nauczania fizjoterapii ogólnej. Uzupełnione wiedzą podawaną podczas wykładów oraz ćwiczeń, wsparte wiadomościami możliwymi do uzyskania z lektury czasopism naukowych i zasobów internetu pozwalają studentom na dobre przygotowywanie się do zajęć i dalsze pogłębianie nabytych na nich wiadomości. 10. Literatura podstawowa: 1. Kiwerski J. (red.) Rehabilitacja Medyczna. PZWL 2010. 2. Barnes M., Ward A: Podręcznik rehabilitacji medycznej. Urban & Partner, Wrocław 2008 3. Kozłowski St., Nazar K. (red.)wprowadzenie do fizjologii klinicznej. Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1995. 4. Kinalski R.: Kompendium rehabilitacji i fizjoterapii. Urban & Partner, Wrocław 2002 5. Nowotny J.: Podstawy Fizjoterapii. Tom I, II i III. Wydawnictwo Kasper, Kraków, 2004-2006 6. Zembaty A.: Kinezyterapia. PZWL, W-wa 2002 11. Literatura uzupełniająca:
1. Kwolek A. (red.): Rehabilitacja medyczna. T. Elsevier, Urban & Partner, Wrocław 2003. 2. Zembaty A.: Fizjoterapia. PZWL, W-wa 1983 Zalecane czasopisma naukowe 1. Fizjoterapia Polska 2. Postępy Rehabilitacji 3. Fizjoterapia 4. Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 5. Acta Balneologica 6. Medycyna Sportowa Sylwetka studenta po ukończeniu kursu z przedmiotu Fizjoterapia Ogólna według efektów kształcenia opartych o wymogi Krajowych Ram Kwalifikacji Po ukończeniu zajęć dydaktycznych z przedmiotu Fizjoterapia Ogólna student posiada wiedzę dotyczącą: podstawowych wiadomości z teorii rehabilitacji i fizjoterapii znajomości roli i miejsca fizjoterapii we współczesnej medycynie zasad funkcjonowania zespołu rehabilitacyjnego ogólnych zasad przeprowadzania badania dla potrzeb rehabilitacji i fizjoterapii podstaw fizjologicznych wyrównywania ubytków funkcjonalnych u osoby niepełnosprawnej możliwości oceny funkcjonowania podstawowych układów organizmu ludzkiego umiejętności poszukiwań wiedzy z zakresu fizjoterapii ogólnej student potrafi: właściwie ocenić rolę działań fizjoterapeutycznych w kompleksowym procesie leczenia analizować i interpretować podstawowe zjawiska czynnościowe w obszarze narządu ruchu, układu krążenia i układu oddechowego posiadać umiejętność myślenia kategoriami przyczynowo- skutkowymi dokonać systematycznej samooceny i wzajemnej oceny w procesie kształcenia; zaplanować możliwości własnego doskonalenia w zakresie fizjoterapii Postawa, którą prezentuje student po ukończeniu kursu z przedmiotu Fizjoterapia Ogólna to:
posiadanie świadomości praw i obowiązków natury etycznej i zawodowej fizjoterapeuty wobec pacjenta posiadanie zdolności do odpowiedzialnego wykonywania powierzonych zadań w zakresie działań terapeutycznych oraz współpracy z personelem medycznym, posiadanie świadomości konieczności kształcenia się przez całe życie i podnoszenia swoich kompetencji zawodowych zgodnie z etyką, z aktualnie obowiązującą wiedzą medyczną i standardami opieki nad pacjentem; posiadanie nawyku permanentnego dokształcania się;