Instrukcja obsługi programu SWWS autorstwa Michała Krzemińskiego Krótkie informacje o programie można znaleźć zarówno w pliku readme.txt zamieszczonym w podkatalogu DANE jak i w zakładce O programie znajdującej się w programie w części, w której następuje wprowadzenie danych. 1. Uruchomienie programu Symulacyjne Wyznaczanie Wielkości Składowisk Program jest w pełni kompatybilny z systemem Windows. Uruchomienie programu odbywa się z pliku SWWS.exe. Plik koniecznie musi być umieszczony w katalogu wraz z dwoma podkatalogami: DANE i WYNIKI. W katalogu DANE znajduje się baza danych dotycząca informacji na temat sposobów składowania materiałów. Obejmuje ona normatywy wielkości składowisk dla poszczególnych materiałów. Bazę tę można w prosty sposób samodzielnie rozszerzać. Łatwość jej rozszerzenia wynika ze skatalogowania danych w pliku tekstowym typu *.txt (więcej informacji o rozszerzaniu baz danych można znaleźć w rozdziale 6.6.). W katalogu WYNIKI znajdują się wyniki wykonanej symulacji. Wyniki zapisywane są także w postaci plików tekstowych typu *.txt (więcej informacji na temat oglądania i drukowania wyników można znaleźć w rozdziale 6.5.). Po uruchomieniu aplikacji swws.exe na ekranie ukazuje się strona tytułowa programu. Aby przejść do kolejnej części programu czyli do etapu wprowadzenia danych należy nacisnąć przycisk Dalej. 2. Wprowadzenie danych dotyczących zużycia materiału Na pasku zadań znajdują się dwie możliwe do wyboru opcje: Obliczenia i O programie. Wybierając opcję drugą można przeczytać krótką informację o programie. Wybierając natomiast opcję Obliczenia przechodzi się do wprowadzenia danych.
Jako pierwszą czynność należy wybrać rodzaj składowiska spośród trzech dostępnych opcji. Po wybraniu rodzaju składowiska, po prawej stronie ekranu pokaże się pasek, po rozwinięciu którego możliwy będzie wybór konkretnego materiału z listy. Należy wybrać materiał. Następnie program przejdzie do zebrania danych na temat harmonogramu zużycia. Najpierw należy podać liczbę dni zużycia danego materiału (może ona być jedynie liczbą dodatnią całkowitą). Liczbę wpisuje się w specjalnym oknie. Po wpisaniu liczby, poniżej ukaże się tabela dwuwierszowa pozwalająca na podanie zużycia dla kolejnych dni. Dni wolne, takie jak na przykład soboty i niedziele można symulować podając zużycie w tym dniu równe 0. Pod tabelą na bieżąco sumowane jest całkowite zużycie materiału. Jest to ważna informacja, gdyż po wprowadzeniu zużycia dla wszystkich dni można od razu odczytać zużycie całkowite materiału. Po wprowadzeniu danych dotyczących zużycia w poszczególnych dniach możliwe jest podejrzenie harmonogramu zużycia. Harmonogram ten można obejrzeć przy pomocy przycisku Pokaż harmonogram zużycia. Możliwość obejrzenia harmonogramu zużycia ma na celu ograniczenie błędów wynikających ze złego wprowadzenia danych. Harmonogram pokazuje się w nowym oknie. Chcąc je opuścić należy użyć przycisku Zamknij. Jeżeli wystąpił błąd w określeniu czasu zużycia należy przejść do okna, w którym go zadeklarowano i wpisać ponownie, spowoduje to jednakże utratę wcześniej wprowadzonych danych dla poszczególnych dni. Jeżeli natomiast wystąpił błąd we wprowadzeniu danych dla poszczególnych dni, wystarczy najechać kursorem na odpowiednią wadliwie wypełnioną komórkę i zmienić jej wartość. Po skorygowaniu błędów można jeszcze raz zobaczyć harmonogram zużycia w celu upewnienia się, że korekta została wykonana poprawnie i po sprawdzeniu przejść do wprowadzania danych dotyczących wielkości i ilości dostaw. Dopuszczalne jest również bezpośrednie przejście do części programu mającej na celu wprowadzenie danych dotyczących wielkości i ilości dostaw. Wprowadzając dane dotyczące dostaw należy najpierw podać częstotliwość (może ona być jedynie liczba dodatnią całkowitą) z jaką chcielibyśmy dostarczać materiał.
W celu podania tej częstotliwości należy ją wpisać w oknie. Po podaniu częstotliwości komputer od razu poda nam dwie informację. Pierwsza dotyczy liczby dostaw, natomiast druga - wielkości poszczególnych dostaw. Jeżeli liczba dostaw z jakiś względów nam nie odpowiada można wpisać ponownie inną częstotliwość i przejść do dalszej części programu. Jeżeli natomiast liczba dostaw jest odpowiednia, można od razu przejść do dalszej części programu. W dalszej części następuje dostosowanie wielkości poszczególnych dostaw do naszych potrzeb. Program automatycznie w tabeli podaje wielkości dostaw jako wynik podzielenia całkowitego zużycia materiału przez ilość dostaw. Są to nieraz wielkości z wartościami po przecinku. Ponieważ jednak trudno sobie wyobrazić na przykład dostarczanie na budowę jednego pustaka w 3 trzech kolejnych dostawach, program pozwala na wprowadzanie ręcznych korekt wielkości poszczególnych dostaw. Korekty należy wprowadzić w taki sposób, aby suma poszczególnych dostaw równa była całkowitemu zużyciu. Program prowadzi sumowanie na bieżąco podczas wprowadzania zmian. Jeżeli wprowadziliśmy korekty i są one poprawne można przejść do kolejnej części programu, jaką jest określenie danych statystycznych. Do następnej części przechodzimy używając przycisku Wykonaj obliczenia. 3. Określenie danych statystycznych i założenie ilości wykonywanych cyklów obliczeniowych W programie użyto generatora liczb losowych generującego liczby z przedziału od 1 do 99. Jak pisałem we wcześniejszych rozdziałach dane statystyczne wprowadzone w niniejszym rozdziale pochodzić będą z bazy danych utworzonej w wyniku obserwacji wykonanych przez daną firmę. Na górze ekranu zostanie wyświetlony wybrany materiał, liczba dostaw oraz częstotliwość dostaw tego materiału. Następnie program zapyta o ilość kolumn dystrybuanty dostaw. Należy podać liczbę kolumn które będą wypełniane danymi statystycznymi, pomijając kolumnę pierwszą zawierającą opis wierszy.
Następnie należy wypełniać dystrybuantę dostaw kolejno wierszami. W wierszu pierwszym należy wpisać odchylenia od częstotliwości terminu dostawy. Liczby podawane w tym wierszu są liczbami całkowitymi. Od lewej strony wpisujemy liczby dodatnie następnie oznaczające przyspieszenie terminu dostawy, liczbę zero oznaczającą, że dostawa odbędzie się o czasie, liczby ujemne oznaczające opóźnienie od zakładanego terminu dostawy. Wypełniając drugi wiersz przyporządkowujemy kolejno wartości prawdopodobieństwa wystąpienia kolejnych przypadków. Prawdopodobieństwa podajemy w postaci procentowej. Suma tych prawdopodobieństw musi wynosić 100%. Trzeci wiersz wypełni się automatycznie pokazując na bieżąco sumę prawdopodobieństwa. Następnie należy wypełnić wiersz czwarty. Wypełnia się go następująco. W kolumnie, w której wartość w wierszu pierwszym wyniosła zero wpisujemy wartość zakładanej częstotliwości. Kolejne komórki wiersza czwartego wypełniamy odejmując od zakładanej częstotliwości wartości z komórek wiersza pierwszego dla odpowiadającej kolumny. Wartości powinny być tak dobrane, aby w wierszu czwartym nie występowały wartości ujemne. Następnie przechodzimy do wypełnienia dystrybuanty zużycia. Wypełnia się w niej tylko dwa pierwsze wiersze. W wierszu pierwszym zakładamy możliwości odchyleń od jednostkowego zużycia. Wartości należy wpisywać z przedziału (-1,1). Tak samo jak w poprzedniej dystrybuancie, najpierw od lewej strony należy podawać wartości dodatnie oznaczające zmniejszenie zużycia danego dnia, następnie wartość zero oznaczającą zużycie równe zakładanemu, oraz wielkości dodatnie po prawej stronie oznaczające zużycie większe od planowanego. Po prawidłowym wypełnieniu wiersza pierwszego należy przejść do wypełnienia wiersza drugiego, w którym - tak jak w poprzedniej dystrybuancie - wpisuje się prawdopodobieństwa wystąpienia odchyłek od zużycia planowanego. Należy pamiętać, że prawdopodobieństwa podawane są w formie procentowej, a suma tych prawdopodobieństw musi wynosić 100%. Tak samo jak w przypadku poprzedniej dystrybuanty, wiersz trzeci kontroluje poprawność wypełnienia wiersza drugiego. Kolejnym i ostatnim etapem przed rozpoczęciem wykonywania obliczeń jest podanie ilości wykonywanych cyklów obliczeniowych. Ilość ta została ograniczona do 1000 interacji. Podaje się ja wpisując w okno liczbę całkowitą dodatnią z zakresu od 1 do 1000. Im większa liczba, tym dokładność wyników będzie lepsza.
4. Wykonywanie obliczeń Po wpisaniu ostatniej danej można przejść do uruchomienia obliczeń. Aby to zrobić należy użyć przycisku uruchom obliczenia znajdującego się na dole ekranu. Wykonywane obliczenia pokażą się w białym oknie na dole ekranu. Będą one wykonywane w tabelach, które można obejrzeć po zakończeniu procedury. Aby to zrobić należy ustawić znacznik myszy w środku pola a następnie za pomocą kursorów przesuwać tabele w górę i dół. W ten sposób można obejrzeć wyniki wszystkich poszczególnych symulacji. Program także pokazuje maksymalną ilość materiału do składowania, jaka może wystąpić oraz powierzchnię magazynową niezbędną do jego przechowywania. Wykonane obliczenia można zapisać. 5.Wyniki obliczeń i ich zapamiętywanie Zapamiętywanie wyników obliczeń odbywa się w katalogu WYNIKI i jest prowadzone w plikach *.txt, co pozwala na łatwe ich odczytywanie i przetwarzanie. Z formularza wyników w łatwy sposób można odczytać, jaka będzie niezbędna ilość miejsca składowego oraz wszystkie wcześniej wprowadzone dane. Zapisywanie danych pozwala na ich odczytywanie w przyszłości i tworzenie własnej bazy danych. 6. Rozszerzanie baz danych Dane dotyczące normatywów składowania materiałów przechowywane są w katalogu DANE w trzech plikach: Otwarte.txt Wiaty.txt Magazyny.txt W każdym z plików może znaleźć się do 100 możliwych materiałów. Pliki zawierają kolejno: materiały składowane na otwartych placach składowych, na materiały
składowane pod zadaszeniami (wiatami), na materiały których warunki składowania wymagają magazynów zamkniętych. Chcąc uzupełnić którąś z baz należy wejść do pliku używając dowolnego edytora plików tekstowych, następnie należy wpisać dane dotyczące materiału zachowując odpowiedni porządek: Nazwa Materiału <spacja> [jednostka miary] <spacja> [Normatyw składowania ilość/m2 powierzchni] <spacja> [Współczynnik 1/α] Dane należy wprowadzać w kolejnych wierszach. Po uzupełnieniu bazy o nowe dane należy zmodyfikowany plik zapamiętać pod istniejącą nazwą.