TRM031030: Podstawy Inżynierii Ruchu LABORATORIUM STRUKTURA PRZESTRZENI POWIETRZNEJ
PRZYKŁAD REALIZACJI ZADANIA Dla teoretycznego odcinka drogi przelotu z punktu A do punktu B należy: - wyznaczyć nakazany kąt drogi geograficzny (NKDG), - przedstawić pionowy rzut przestrzeni powietrznej z podziałem na strefy oraz klasy przestrzeni. Nakazany kąt drogi geograficzny należy wyznaczyć przy pomocy kątomierza lotniczego. W tym celu należy umieścić środkowy punkt kątomierza na punkcie rozpoczynającym dany odcinek drogi przelotu. Znacznik północy należy skierować w kierunku północy geograficznej przedstawionej mapy. Linie pionowe znajdujące się na kątomierzu lotniczym powinny być ustawione równolegle do południków geograficznych, oznaczonych na przedstawionej mapie. Punkt przecięcia się drogi przelotu z podziałką wyznaczającą wartości kątów na kątomierzu lotniczym wyznacza NKDG (Rys. 1.). Nakazany kąt drogi geograficzny NKDG pomiędzy punktami drogi przelotu A B wynosi 101º. Rys. 1. Zasada wyznaczania NKDG Wyznaczoną wartość należy zapisać nad danym odcinkiem drogi przelotu, oznaczając kierunek lotu strzałką (Rys. 2.).
Teoretyczna droga przelotu z punktu A B oznaczona została na rysunku 2. W celu realizacji drugiej części zadania, należy zapoznać się z obszarem, w którym realizowany będzie przelot. Przedstawiony obszar jest tutaj znacznie ograniczony. Należy zatem zapoznać się z dokumentami AIP (Aeronautical Information Publication), w celu opracowania rzutu pionowego przestrzeni powietrznej w tym regionie. Rys. 2. Fragment przestrzeni powietrznej Antigua & Barbuda Na podstawie przedstawionego fragmentu obszaru (Rys. 2.), zidentyfikować można 3 różne strefy: CTR JULIANA, TA R1, CTR LLOYD WALLBLAKE. Analizowany obszar dotyczy zatem regionu Antigua & Barbuda. Część wyspy (SAINT MARTIN), nad którym zlokalizowano drogę przelotu A B jest terytorium zależnym od Francji. Jednak obszar (SINT MAARTEN), w którym znajduje się główny port lotniczy (Princess Juliana International Airport) należy do rządu holenderskiego. Informacje na temat podziału przestrzeni powietrznej będą szukane zatem w AIP FRENCH i DUTCH CARIBBEAN. Niezbędny zakres obszaru zaprezentowany został na mapie ENR 6. 1-9 (Rys. 3.). Na tej podstawie można zidentyfikować, że odcinek A B znajduje się fragmentami w rzucie poziomym w strefach: TA R1 regulowanej przez FRENCH AIP, CTR JULIANA regulowanej przez DUTCH CARIBBEAN AIP, TMA regulowanej przez DUTCH CARIBBEAN AIP,
Rys. 3. Obszar Princess Juliana Intl (TNCM)
Dokumentacja AIP pozwala na zapoznanie się ze specyfikacją każdej ze stref: Rys. 4. Specyfikacja strefy TA R1 Rys. 5. Specyfikacja strefy TMA Juliana Rys. 6. Specyfikacja strefy CTR Juliana
Rozpoczynając od punktu A, przelot odbywa się w jednakowej strukturze przestrzeni do osiągnięcia punktu A1 (Rys. 7.), w którym znajduje się granica strefy TA R1. Następnie przelot odbywa się w jednakowej strukturze przestrzeni powietrznej aż do osiągnięcia punktu B. Należy przeanalizować zatem dwa kolejne obszary przestrzeni powietrznej A A1, A1 B. Rys. 7. Podział drogi przelotu A B, na odcinki składowe A A1, A1 B. Struktura przestrzeni powietrznej dla odcinka A A1 zawierała będzie strefy: CTR JULIANA oraz TMA JULIANA. Struktura przestrzeni powietrznej dla odcinka A1 B zawierała będzie strefy: TA R1 (klasa G, SFC 2600 ), CTR JULIANA(klasa C, SFC FL 055) oraz TMA JULIANA (klasa D, 2600 FL 150). Należy pamiętać także o podstawowym podziale przestrzeni na odpowiednie klasy przestrzeni: klasa G (SFC FL 095), klasa C (FL 095 FL 660). Przyjęto, że 0FT = GND = SFC = MSL. Opracowana struktura przestrzeni powietrznej w rzucie pionowym dla drogi przelotu A B jest zgodna z rysunkiem 8. FL 660 C FL 150 FL 095 TMA JULIANA D FL 055 2600FT 0FT (GND, SFC, MSL) CTR JULIANA C TA R1 G A A1 B Rys. 8. Rzut pionowy przestrzeni powietrznej na drodze przelotu A B.