56 IX DNI niemieckie na uniwersytecie / Program IX Dni Niemieckich na UZ zorganizowanych przez Centrum Kultury i Języka Niemieckiego Uniwersytetu Zielonogórskiego: Poznaj kulturę i język sąsiada Środa, 12.10.2011 godziny przedpołudniowe: Akcja Jabłuszko, uczniowie ze szkół średnich roznoszą jabłka z polskimi i niemieckimi flagami do najważniejszych instytucji w mieście Poniedziałek, 17.10.2011 10.00 WiMBP im. C. Norwida wernisaż wystawy zorganizowanej przez Zespół Szkół Ekologicznych: Razem w działaniu ponad granicami 10.00 Turniej znajomości niemieckich zwrotów idiomatycznych w LO nr 5 18.30 ul. Podgórna 50, Uniwersytet Zielonogórski, wernisaż wystawy: Plakat na Dni Niemieckie 19.00 ul. Podgórna 50, uroczysty Koncert Polsko-Niemieckiej Orkiestry Młodzieżowej (Frankfurt/O i Zielona Góra), koncert pod patronatem JM Rektora UZ prof. Czesława Osękowskiego Wtorek, 18.10.2011 10.00 Teatr Lubuski: Muzykanci z Bremy, przedstawienie dla dzieci, bajka muzyczna. Przedstawienie przygotowali uczniowie z Neuzelle i Zielonej Góry. Środa, 19.10.2011 10.00-11.00 Akcja: Czy znasz to przysłowie? Gimnazjum nr 3 10.00 Wystawa o współpracy Przedszkola nr 3 w Zielonej Górze z Eurokita e. V. Frankfurt/O w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej im. C. Norwida, al. Wojska Polskiego 9 10.15 Dzieci wykonują rysunki do książek dla dzieci niemieckich autorów, zabawy z językiem niemieckim Czwartek 20.10.2011 10.00-12.00 Spotkania ze sztuką niemiecką dla szkół podstawowych. 10.00-14.00 Pokaz filmów niemieckich w Instytucie Filologii Germańskiej UZ (Campus B) Piątek, 21.10.2011 12.00 spotkanie, panel dyskusyjny Polsko-Niemieckiego Klubu Dyskusyjnego w Ratuszu na temat: Ucz się języka sąsiada z udziałem dziennikarzy, nauczycieli, ludzi kultury i zaproszonych gości. Nowości wydawnicze M. Rybakowski, Drogowe wypadki przy pracy i ich opiniowanie, s. 138, B5, 2011, cena: 25,00 zł Głównym celem prezentowanego czytelnikom opracowania jest przedstawienie problemu wypadków przy pracy, ze szczególnym uwzględnieniem wypadków w transporcie kołowym. Autor książki prezentuje analityczno-syntetyczne i metodyczno- -techniczne procedury oraz sposoby pracy i współpracy biegłego sądowego z Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawach dotyczących opiniowania wypadków przy pracy. Na podstawie analizy zdarzenia wypadkowego biegły sądowy wydaje opinię będącą zarazem dowodem w sprawie. Aby odtworzyć wypadek, biegły jest uprawniony do korzystania z materiału źródłowego zawierającego dane pochodzące z rzeczowych i osobowych źródeł informacji oraz posługuje się swoimi wiadomościami specjalnymi. Opinia biegłego staje się dowodem procesowym w sądzie, w tym w Sądzie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Cząstkowymi celami opracowania są: przedstawienie powiązań problematyki wypadków przy pracy praktyki badania wypadków z zadaniami i procedurami opiniowania na potrzeby organów procesowych, omówienie przepisów prawa w odniesieniu do powoływania biegłych sądowych w Sądzie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych i innych organów procesowych, kompilacja teorii opiniowania wypadków dla potrzeb procesowych w Sądach Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Długoletnia praktyka autora w pełnieniu funkcji biegłego sądowego, w tym w Sądzie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, oraz zebrane doświadczenie w opiniowaniu wypadków w ruchu drogowym, mających związek z pracą, wpłynęły na decyzję o realizowaniu tego tematu w niniejszym opracowaniu. Autor nauczyciel akademicki, a także rzeczoznawca techniki samochodowej i ruchu drogowego, zauważa brak opracowania teoretyczno-praktycznego podobnego do treści prezentowanych w tej książce. Stąd też stanowi ona z całą pewnością od dawna oczekiwaną przez specjalistów do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp), rzeczoznawców oraz biegłych sądowych, pomoc w prowadzonych analizach i rekonstrukcjach rzeczywistych wypadków mających związek z pracą i nie tylko. Głównie jednak będzie stanowić potrzebną pomoc teoretyczną dla studentów kształcących się zawodowo w zakresie inżynierii środowiska pracy i bhp, także w ramach studiów podyplomowych. Książka ta może być też pomocna nauczycielom akademickim i pozostałym nauczycielom związanym zawodowo z edukacją dla bezpieczeństwa, w tym bezpieczeństwa pracy, i stanowić dla nich materiał źródłowy. Przygotowując treści książki, autor postawił sobie do rozwiązania trzy problemy: 1. Co jest desygnatem wypadku przy pracy, wypadku zrównanego z wypadkiem przy pracy i jakie obowiązki ciążą na pracodawcy w związku z jego zaistnieniem? 2. Jak prawidłowo powinna przedstawiać się współpraca biegłego sądowego z organem procesowym w związku z postępowaniem związanym z wyjaśnieniem przyczyn i okoliczności wypadku?
57 6-9 września 2011 roku w Olsztynie odbyła się doroczna konferencja oraz walne zebranie Stowarzyszenia Wydawców Szkół Wyższych. Najważniejszymi sprawami, które omawiano, była aktualna sytuacja organizacyjno-finansowa wydawnictw uczelnianych oraz zwiększająca się rola książki elektronicznej. Podczas spotkania bardzo duży nacisk kładziono na sytuację wydawnictw uczelnianych w świetle nowej ustawy wchodzącej w życie od 1 października br., na projekt ministerialnego rozporządzenia w sprawie punktacji czasopism naukowych oraz na wpływ 5% VAT-u na sprzedaż książek. Gospodarzem spotkania był Uniwersytet Warmińsko-Mazuski w Olsztynie. Uniwersytet Zielonogórski reprezentował Ryszard Błażyński dyrektor Oficyny Wydawniczej. Ryszard Błażyński Dyrektor Oficyny Wydawniczej 3. W jaki sposób rekonstruować i opiniować wypadki w komunikacji mające związek z pracą? Trzeci problem badawczy zrealizowano w oparciu o rekonstrukcje (retrospekcyjna analiza zdarzenia) rzeczywistych wypadków, to jest wypadku śmiertelnego, wypadku ciężkiego, wypadku lekkiego oraz wypadku zrównanego z wypadkiem przy pracy w drodze do pracy. Dla pełnego opracowania podjętego tematu wykorzystano źródła i literaturę dotyczącą bezpieczeństwa pracy, bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz opracowania, analizy i badania własne. Główną metodą badawczą była analiza logiczna i synteza dokumentów oraz badania empiryczne i analityczne na potrzeby rekonstrukcji wypadków. Całość książki jest monograficzną deskrypcją własnej pracy badawczej autora o charakterze analityczno-technicznym, to też zdecydowało o układzie jej treści. Książka składa się ze wstępu, trzech rozdziałów i końcowego uogólnienia podsumowującego. J. Tatarczuk, Metodyka wychowania fizycznego. Zagadnienia wybrane, s. 254, B5, oprawa broszurowa, wydanie 2 uzupełnione, Zielona Góra 2011, cena: 25,00 zł Niniejszy podręcznik adresuję do studentów kształcących się w uczelniach przygotowujących nauczycieli wychowania fizycznego oraz do czynnych zawodowo nauczycieli pracujących w placówkach oświatowo-wychowawczych. Nie można oczywiście nie uwzględniać faktu, że od pięciu lat funkcjonujemy w reformowanym systemie edukacji. Wprowadzana od 1999 roku reforma przyniosła wiele zmian w strukturze i funkcji polskich szkół, a co się z tym wiąże, także w programach oraz w metodach kontroli i oceny opanowania realizowanego materiału. Najogólniej ujmując, celem wychowania fizycznego w szkole w duchu reformy winna być systematyczna poprawa aktywności ruchowej dzieci i młodzieży, której niedostatek stwierdzono w licznych badaniach już przed wieloma laty, a zwłaszcza w badaniach prowadzonych w ostatnim dziesięcioleciu pod patronatem Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). W tym kontekście wychowanie fizyczne dzieci i młodzieży należy obecnie postrzegać jako zespół działań prozdrowotnych, które umożliwią młodym populacjom pełny i zdrowy rozwój, lecz także będą podstawą do wyrobienia w nich stylu życia opartego na kulturze fizycznej, we wszystkich okresach ontogenezy. Jak zauważa wielu autorów szkolne wychowanie fizyczne to nie tylko stymulator rozwoju, zdrowia i aktywności, ale też zabawa, radość i przyjemność. To także szkoła dzielności, wytrzymałości i wielu innych pozytywnych cech składających się na charakter i postawę życiową, rozwój emocjonalny i intelektualny. Tak rozumiane wychowanie fizyczne w szkole zobowiązuje do traktowania uczniów podmiotowo oraz do kształtowania w nich postaw kreatywnych, we wszelkich formach organizacyjnych szeroko pojętej kultury fizycznej. Warto też pamiętać, jak podkreśla B. Czabański [1995], iż współczesny nauczyciel wychowania fizycznego potrafi nie tylko pięknie ćwiczyć, mądrze mówić, lecz przede wszystkim umie z rozwagą słuchać i pozwala wypowiadać się uczniom. W opracowaniu w syntetycznym ujęciu przedstawiono wybrane zagadnienia z teorii i metodyki wychowania fizycznego, a na ich tle metody i zasady nauczania, typy i rodzaje lekcji, przykłady rozkładów materiału i wiele innych zagadnień niezbędnych w całokształcie pedagogicznych poczynań współczesnej szkoły na obecnym etapie jej rozwoju. Mam nadzieję, że niniejsze opracowanie zostanie przyjęte jako propozycja nowego spojrzenia na miejsce przedmiotu i rolę nauczyciela wychowania fizycznego w systemie edukacyjnym zreformowanej szkoły. [Wstęp] M. Kuczma, Podstawy mechaniki konstrukcji z pamięcią kształtu. Modelowanie i numeryka, s. 370, B5, oprawa twarda, Zielona Góra 2011, cena: 36,00 zł Opracowanie dotyczy modelowania teoretycznego i symulacji komputerowych pewnej klasy nowoczesnych materiałów oraz konstrukcji z nich wykonanych. Materiały te, np. stopy niklu i tytanu o handlowej nazwie (ang. smart materials), są obiecującym kandydatem na materiał wielofunkcyjny, bo wykazują unikatowe zachowanie w postaci pseudosprężystych pętli histerezy i efektu pamięci kształtu. Ich zachowanie się jest skutkiem martenzytycznej przemiany fazowej, której mogą ulegać pod wpływem naprężenia, temperatury lub pola elektromagnetycznego. Materiały te mogą się znacznie odkształcać odwracalnie (nawet 8-10%), tzn. po usunięciu obciążenia albo bezpośrednio wracają do stanu wyjściowego lub odkształcenia znikają po ogrzaniu. Dzięki tym właściwościom materiały z pamięcią kształtu znajdują różnorakie zastosowania jako zaawansowane rozwiązania w technice i medycynie, a ostatnio prowadzi się także badania naukowe celem zastosowania ich w budownictwie jako dyssypatorów energii w obiektach narażonych na trzęsienie ziemi i regulatorów sztywności konstrukcji. Moje zainteresowanie materiałami z pamięcią kształtu jest zasługą Profesorów Erwina Steina, Aleksandra Mielkego i Valeryego Levitasa, z którymi miałem przyjemność współpracować na Uniwersytecie w Hanowerze w latach 1995-1996 w ramach projektu badawczego finansowanego przez Fundację Volkswagen-Stiftung. Do pracy na Uniwersytecie w Hanowerze zostałem delegowany przez Politechnikę Poznańską, wówczas moją macierzystą Uczelnię. Badania nad materiałami z pamięcią kształtu i konstrukcjami z nich wykonanymi kontynuowałem na Uniwersytecie Zielonogórskim w ramach indywidualnego projektu badawczego finansowanego przez Komitet Badań Naukowych w latach 2003-2006. [Fragment Przedmowy]
58 F. Nowak-Małolepsza, Mniejszości narodowe na Ziemi Lubuskiej po II wojnie światowej, s. 174, B5, oprawa broszurowa, Zielona Góra 2011, cena: 25,00 zł Problematyka mniejszości narodowych jest skomplikowana z wielu powodów. Już samo określenie, kogo zakwalifikować jako przedstawiciela mniejszości narodowych, nastręcza wiele trudności. Złożona jest również kwestia zdefiniowania mniejszości narodowych jako grupy oraz jednostek należących do tej struktury społecznej. Problem ten jest poruszany w wielu opracowaniach, których tematyka dotyczy najczęściej trudności związanych z klasyfikacją mniejszości narodowych, wynikających często ze specyficznego położenia terytorialnego oraz wydarzeń historycznych, mających wpływ na tworzenie się lub zanikanie na danym obszarze poszczególnych grup mniejszościowych. Czynniki te mogą również wpływać na rozwój lub zanikanie świadomości własnej przynależności narodowej. Wskazane uwarunkowania stanowią element badań podjętych w niniejszej pracy. Wiążą się one ściśle z kształtowaniem się mniejszości narodowych na Ziemi Lubuskiej. To właśnie na tym terenie, ze względu na specyficzne położenie, jak i powojenną historię, dostrzec można ścisły związek pomiędzy przestrzenią terytorialną, działaniami politycznymi władz i sytuacją mniejszości. Jest to więc efekt czynników międzynarodowych oraz polskiej polityki narodowościowej. Z sytuacją mniejszości narodowych na Ziemi Lubuskiej łączą się m.in. takie procesy, jak wysiedlenie Niemców, akcja Wisła czy też przyjazdy emigrantów z Grecji. To tylko jedne z najbardziej powszechnych zdarzeń, wyjaśniających istnienie na tym obszarze takich mniejszości, jak niemiecka, ukraińska czy grecka. Nie są to jednak wszystkie mniejszości, które występowały i występują na Ziemi Lubuskiej. Zamiarem autora pracy jest ukazanie najliczniej występujących mniejszości narodowych na Ziemi Lubuskiej oraz przedstawienie sposobu ich życia i zachodzących w nim zmian. Celem dysertacji jest również zaprezentowanie procesu asymilacji omawianych mniejszości na podstawie obserwacji warunków społecznych i współżycia z ludnością polską, przybyłą nie tylko zza Buga ale i z Polski centralnej. Całości zjawisk towarzyszy mająca chyba największy wpływ na położenie mniejszości narodowych na tym terenie polityka państwa, która w większym lub mniejszym stopniu, w zależności od linii ideologicznej partii, asymilowała i ujednolicała te grupy narodowościowe przy jednoczesnym inwigilowaniu i ścisłej ich kontroli. Najważniejsze cele niniejszej pracy to: 1. Próba zdefiniowania mniejszości narodowych i ich klasyfikacja. 2. Wskazanie na najważniejsze międzynarodowe regulacje prawne dotyczące położenia mniejszości narodowych. 3. Charakterystyka polityki państwa polskiego wobec mniejszości narodowych po II wojnie światowej. 4. Charakterystyka mniejszości narodowych na Ziemi Lubuskiej po II wojnie światowej. 5. Realizacja polityki państwa wobec mniejszości narodowych na Ziemi Lubuskiej. In Gremium. Studia nad historią, kulturą i polityką, red. D. Dolański, B. Nitschke, tom 4, s. 186, B5, 2011, cena: 33,00 zł Kamilla Twardowska, Ideał władcy i jego rodziny na podstawie mów pogrzebowych ku czci Teodozjusza I, Flacylli i Pulcherii Kamil Wasilkiewicz, Powstanie, rozwój i upadek komandorii templariuszy w Chwarszczanach Magdalena Satora, Pogłoski o sprawie templariuszy przepływ informacji w społeczeństwach Europy Zachodniej na początku XIV wieku Krzysztof Benyskiewicz, Podkomorzy kaliski Mikołaj z Wolicy. Herb Doliwów z Kępy, Wolicy i Rozdrażewa Michał Kargul, Bartnictwo na ziemi bytowskiej w okresie nowożytnym Larisa Strese-Gassiev, Cesare Beccaria s contractual theory of criminal law and its resonance in absulutist Russia Dariusz Miszewski, Idea imperialna Konfederacji Narodu wobec koncepcji federacyjnej rządu gen. Władysława Sikorskiego Wiesław Hładkiewicz, Daniel Koteluk, Republika Federalna Niemiec wobec zachodniej granicy Polski w latach 1989-1991 Kamil Glinka, Radio, telewizja i Internet jako instrumenty prowadzenia dyplomacji publicznej Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej Piotr Krystians, Organizowanie Milicji Obywatelskiej na Ziemi Lubuskiej (marzec lipiec 1945) R E C ENZ J E Dariusz Wierzchoś, Generał Piotr Wrangel. Działalność polityczna i wojskowa w latach rewolucji i wojny domowej w Rosji, Kraków 2008 (R. Potocki, R. Kessler) Anthony D. Smith, Kulturowe podstawy narodów: Hierarchia, przymierze i republika, przekład Wojciech Usakiewicz, Kraków 2009 (Piotr Drzewiński) Badania panelowe przykłady realizacji, red. E. Narkiewicz-Niedbalec, s. 156, B5, 2011, cena: 29,00 zł Czym są badania panelowe? Poprzez odniesienie do jakich innych badań są ujmowane i charakteryzowane? Czym odróżniają się od innych badań społecznych? Na takie pytania znajdujemy odpowiedź w trakcie lektury wspomnianego wyżej encyklopedyczego tekstu. Krzysztof Koseła i Antoni Sułek do określenia badań niejednokrotnych, powtarzanych używają pojęcia badania wzdłuż czasu. Inne występujące w polskiej literaturze, a odnotowane przez tych socjologów terminy to: badania wzdłużne, diachroniczne, dynamiczne. W literaturze anglojęzycznej stosowane są nazwy longitudinal research, longitudinal study, które początkowo stosowano do nazwania badań długookresowych tych samych przypadków, a później rozszerzono zakres tych pojęć na wszystkie badania uwzględniające wymiar czasu. Koseła i Sułek raczej nie rekomendują używania spolszczonej wersji angielskiego terminu badania longitudinalne, lecz optują za bardziej przyjaznymi ich zdaniem terminami badania wzdłuż czasu lub badania wzdłużne. Swoistości tych badań przywołani autorzy upatrują nie w rodzaju danych, ale w schematach badań i metodach analizy danych. Ich celem ma być ukazanie zmienności w czasie procesów, cech, zjawisk, rejestracja tempa i sekwencji zmian oraz próba ich wyjaśnienia. Podejmując się tego ostatniego, badacze starają się wskazać czynniki generujące zmiany, oddzielić efekty czasu względnego (upływu czasu i wieku badanych) od efektów czasu bezwzględnego, czyli wpływu historii. Poprzez
59 opisanie relacji między kilkoma seriami czasowymi uwzględnionych cech badacze mogą ustalić związki przyczynowe między nimi lub nawet znaleźć matematyczny model łączących je powiązań (Koseła, Sułek 2005: 38). Badania panelowe są jednym z typów badań wzdłuż czasu. Inne to choćby badania retrospektywne czy badania trendu, czyli inaczej powtarzane badania przekrojowe. E.M. Skorek, M. Rządzka, Profilaktyka i terapia dysfunkcji oddechowych u dzieci, s. 152, B5, oprawa broszurowa, Zielona Góra 2011, cena: 25,00 zł W praktyce logopedycznej spotykamy się z wieloma zaburzeniami i zespołami zaburzeń, które znacznie upośledzają zdolności komunikacyjne pacjentów. W prowadzeniu efektywnej w tym zakresie terapii pomocna, a niekiedy konieczna jest znajomość podstawowych problemów związanych z przygotowaniem fizjologicznym dziecka do podjęcia skutecznej komunikacji, a dotycząca takich umiejętności, jak: oddychanie, połykanie, przyjmowanie pokarmów. Tego typu wiedza powinna być wykorzystana przez logopedów zarówno w pracy z noworodkami, dziećmi, jak i osobami dorosłymi. W niniejszej monografii przedstawione zostały zagadnienia procesu fizjologicznego oddychania oraz jego najczęstszych możliwych do usunięcia poprzez terapię logopedyczną zaburzeń. Zakres i sposób ich ujęcia wynika z wieloletnich obserwacji, badań empirycznych i doświadczeń terapeutycznych autorek. Poza tym szczegółowo ukazana została problematyka fizjologii oddechu, jego znaczenia w procesie prawidłowego, jak i zaburzonego rozwoju mowy na tle współczesnych badań. W dalszej części pracy znalazły się propozycje klasyfikacji ćwiczeń oddechowych dla dzieci wraz z przykładami zabaw, które proponują inne znane źródła z tego obszaru analiz. Całość wzbogacona została nowymi propozycjami ćwiczeń oddechowych, opracowanymi przez słuchaczy Podyplomowych Studiów Terapii Pedagogicznej (VIII edycja, 2008-2010), które realizowane były na Wydziale Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu na Uniwersytecie Zielonogórskim. W pracy, za zgodą rodziców, zamieszczono fotografie dzieci z dysfunkcjami. M. Smoluk, Niższe warstwy angielskiego społeczeństwa w pierwszej połowie XVII wieku: Ich status, życie rodzinne, tradycje i edukacja, s. 286, B5, oprawa twarda, Zielona Góra 2011, cena: 35,00 zł Wydana przez naszą Oficynę książka przedstawia oryginalne badania nad cywilizacją brytyjską wczesnego okresu Stuartów i jak zaznacza w recenzji wydawniczej Prof. UW, dr hab. Małgorzata Grzegorzewska monografia ta [...] zawiera wiele istotnych informacji na temat rzadko podejmowanych przez historyków literatury epoki Renesansu. Podejmując się «historycznych rekonstrukcji», najchętniej sięgamy po teksty kultury wysokiej oraz dobrze udokumentowane życie lepiej sytuowanych grup społecznych. Powstałą w ten sposób lukę wypełnia książka, której lekturę można polecić wszystkim humanistom zainteresowanym pełnym obrazem Anglii epoki Stuartów. Opis stylu i poziomu życia klas niższych za panowania Stuartów przynosi ciekawy przegląd faktów związanych z dostępem klas niższych do edukacji, ludowymi wierzeniami i folklorem, podróżami i codzienną egzystencją. Fragment recenzji prof. UW, dr hab. Małgorzaty Grzegorzewskiej Instytut Anglistyki Uniwersytet Warszawski [...] trudno jest uznać siedemnastowieczne metody leczenia, stosowane przez oficjalnych medyków w Anglii, za skuteczne. Ponadto skoro do tychże metod uciekała się ówczesna oficjalna medycyna, to nie dziwi fakt, że S. Pepys, angielski urzędnik państwowy, obecnie bardziej pamiętany jako autor spisanych przez siebie pamiętników, nosił przy ciele zajęczą nogę jako środek pomocny przy niestrawności, a jego żona Elżbieta w majowe poranki 1669 roku zbierała z traw rosę, która podobno miała posiadać właściwości odmładzające i upiększające. Dziś niemożliwe jest stwierdzenie, czy tego typu rad państwu Pepys udzielali oficjalni medycy, czy ci działający poza nawiasem obowiązującego prawa. Nie można wykluczyć, że takowe wskazówki były autorstwa nieoficjalnych medyków, gdyż w omawianym okresie popularność znachorów czy uzdrowicieli była większa od popularności praktyków świadczących usługi w ramach medycyny oficjalnej. To, że z równym prawdopodobieństwem należy wziąć pod uwagę taką ewentualność, potwierdzają liczne przykłady porad udzielanych przez nieoficjalnych medyków opisane w pracach wychodzących spod piór ówczesnych pisarzy. Dla przykładu przywołać w tym miejscu należy kolejny raz W. Szekspira, który w swojej kronice, zatytułowanej Henryk V, uśmierca Falstaff a podczas nadchodzącego przypływu. Niewątpliwie epizod ten jest nawiązaniem do przyjętej wówczas praktyki, zgodnie z którą osobom cierpiącym na kaszel radzono udawać się na plażę w momencie przypływu, wierząc, że wycofująca się fala zabierze dolegliwość trapiącą chorego. Natomiast osobom cierpiącym na febrę, znachorzy czy uzdrowiciele przepisywali spacer po polu, gdzie należało wykopać dziurę, a następnie oddać do niej mocz. Na wiele innych dolegliwości wskazane było według nielegalnych praktyk medycznych ugotowanie jajka kurzego we własnym moczu, które to następnie należało zakopać w mrowisku, licząc że w pokonaniu choroby pomocne okażą się zamieszkujące tam mrówki, które swoją pracowitością wyniosą chorobę z ciała chorego. [Fragment, s. 84-85] Powyższe przykłady wprowadzonej cenzury druku oraz zamkniętych scen teatrów nie miały bezpośredniego przełożenia na reformę edukacyjną w kraju, gdyż cenzura wydawanych drukiem książek, pamfletów i gazet wynikała bardziej z chęci kontrolowania i tłumienia w zarodku wszelkich antyparlamentarnych, a następnie antycromwellowskich wystąpień, ograniczenie dostępu do kultury jakim było zamknięcie teatrów miało zaś podłoże raczej religijne narzucania całemu społeczeństwu przekonań, które wyznawała purytańska większość parlamentarna. Decyzje te nie mogły pozostać bez wpływu i przynajmniej pośrednio odbijały się na kształcie edukacji w kraju, skoro przed uczącą się młodzieżą (a także tą, która kształcić się nie mogła) zamknięto sceny teatrów i odgórnie kontrolowano publikacje, które docierały do jej rąk. Kolejny raz nad dobrymi intencjami naprawy stanu edukacji, deklarowanymi przez rządzących, górę wzięły względy polityczne i religijne. [Fragment, s. 254]
60 M. Moczulska, Bezpośrednia partycypacja pracowników w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Możliwości, przesłanki, uwarunkowania, s. 190, oprawa broszurowa, Zielona Góra 2011, cena: 26,00 zł W pierwszym rozdziale omówiono ujęcia współuczestnictwa prezentowane w literaturze przedmiotu, ukazując istotę partycypacji podwładnych w zarządzaniu organizacją. Dokonano klasyfikacji form współudziału oraz przybliżono związki między nimi, podkreślając znaczenie partycypacji bezpośredniej. Uwzględniając formy współudziału, scharakteryzowano również metody i techniki zarządzania wykorzystujące koncepcję zaangażowania podwładnych. W rozdziale drugim przedstawiono wyniki badań prezentowane w literaturze przedmiotu. Dokonano ich analizy, wyróżniając czynniki o charakterze wewnętrznym oraz zewnętrznym warunkujące współuczestnictwo. W wyniku rozważań nad procesem współudziału sformułowano etapy procesu partycypacji, oraz przeprowadzono analizę SWOT współuczestnictwa. W trzecim rozdziale zaprezentowano założenia metodyczne podjętych badań oraz scharakteryzowano próbę badawczą. W rozdziale czwartym ukazano formy partycypacji stosowane w badanych przedsiębiorstwach, wykorzystywane w nich metody i techniki zarządzania oraz zagadnienia związane z procesem partycypacji takie, jak: przyczyny włączania w proces decyzyjny, zakres informacji, które są przekazywane podwładnym przed podjęciem decyzji o partycypacji, czynniki mające na nią wpływ. W piątym rozdziale zaprezentowano wyniki badań dotyczące modelu bezpośredniej partycypacji pracowników, tzn. przedstawiono czynniki, które mają wpływ na decyzje menedżerów o włączeniu podwładnych w proces decyzyjny oraz decyzje pracowników o współudziale, uwarunkowania aktywności w procesie partycypacji oraz determinanty osiąganych korzyści. Trzeba zaznaczyć, że decyzja o podjęciu badań była wynikiem analizy literatury przedmiotu, która wykazała, że badania nad bezpośrednią partycypacją prowadzone są głównie w USA i Wielkiej Brytanii, a zatem w krajach o innych uwarunkowaniach historycznych, kulturowych i społecznych. Jak dowodzi praktyka, implikacja rozwiązań bez modyfikacji uwzględniającej szeroko pojęte otoczenie, w którym funkcjonują przedsiębiorstwa, nie przynosi przewidywanych skutków. Niniejsza publikacja powstała z myślą o praktykach zarządzania, w tym menedżerach, trenerach i studentach, którzy są zainteresowani efektywnym wykorzystywaniem współczesnych metod zarządzania sprzyjających rozwojowi przedsiębiorstwa oraz osiąganiu wyznaczonych celów. zebrała Ewa Popiłka Oficyna Wydawnicza R E K L A M A Lotnisko regionalne również dla Uniwersytetu Po krótkiej przerwie regionalny Port Lotniczy Zielona Góra/ Babimost wznowił swoją działalność. Od 20 czerwca br. uruchomiono połączenia do Warszawy, które dzięki udanej kampanii promocyjnej cieszą się coraz większym zainteresowaniem pasażerów. Jeśli tendencja się utrzyma, można liczyć na co najmniej 12 tysięcy pasażerów rocznie, tylko na tym jednym kierunku podróży. Jednakże władze województwa lubuskiego coraz częściej mówią o potrzebie uruchomienia połączeń lotniczych do innych miast w Polsce i poza jej granicami. Podkreśla się przy tym, że podróżowanie samolotem przestało być postrzegane jako luksus. Docelowo w 2016 roku chcemy mieć 75 tys. pasażerów. To dynamiczny rozwój, a przypomnę, że jeszcze w ubiegłym roku mieliśmy tylko 4 tysiące mówi marszałek województwa lubuskiego Elżbieta Polak. Zdaniem wicemarszałka Jarosława Sokołowskiego, odpowiedzialnego za gospodarkę regionu, zrównoważony rozwój transportu lotniczego w województwie lubuskim zapewni trwałą podstawę do budowy silnej, nowoczesnej gospodarki opartej m.in. na dynamicznej wymianie towarów i usług oraz na rozwoju turystyki. Wygodny i bezpieczny transport lotniczy w Lubuskiem to również wsparcie dla rozwoju i promocji Uniwersytetu Zielonogórskiego oraz innych lubuskich uczelni wyższych. Biuro Promocji Uniwersytetu Zielonogórskiego, wspólnie z urzędem marszałkowskim, przygotowuje już ciekawe akcje w ramach zaplanowanych działań promocyjnych. Zadeklarowano również możliwość uzyskania preferencyjnych warunków przelotów dla gości specjalnych na konferencje i imprezy naukowe organizowane przez uczelnie wyższe. Zainteresowani nawiązaniem współpracy mogą kontaktować się z urzędem pocztą elektroniczną pisząc na adres lotnisko@lubuskie.pl. Szczegóły dotyczące lotniska dostępne są również na stronie www.lotnisko. lubuskie.pl Mirosław Gancarz Wydział Transportu Lotniczego Departament Gospodarki i Infrastruktury Urząd Marszałkowski Województwa Lubuskiego