W tym numerze: - Bezpieczny przedszkolak o programie Bezpieczne Przedszkole - Co to jest Biofeedback? - Nasze kalendarium - Poczytaj mi! bajki terapeutyczne - Specjalista radzi - Kącik języka angielskiego - Co w przedszkolu piszczy?
I. BEZPIECZNY PRZEDSZKOLAK O PROGRAMIE BEZPIECZNE PRZED- SZKOLE Program Bezpieczne przedszkole jest skierowany do dzieci, rodziców oraz pracowników przedszkola. Jego podstawowym celem jest wyrabianie u dzieci nawyków i umiejętności związanych z bezpieczeństwem (samoobsługa, higiena, nawyki prozdrowotne itp.) przy aktywnym współudziale rodziców, którzy również pogłębiają swoją wiedzę w tej dziedzinie oraz wprowadzanie zmian na placówce tak, by była miejscem bezpiecznym dla dzieci i pracowników. CEL Dzieci Rodzice Przedszkole Są samodzielne, mają wpojone nawyki i zasady, które sprzyjają bezpieczeństwu. Rozumieją, przestrzegają zasad i przepisów związanych z bezpieczeństwem. Wiedzą jak należy się zachować w sytuacji zagrożenia. Aktywnie wspierają przedszkole w działaniach prozdrowotnych i wpajaniu dzieciom zasad bezpieczeństwa. Pogłębiają swoją wiedzę w tym zakresie. Biorą aktywny udział w różnego rodzaju przedsięwzięciach organizowanych w placówce Ma wypracowane procedury postępowania w sytuacjach związanych z bezpieczeństwem. Są one znane wszystkim pracownikom i przez nich przestrzegane. Pracownicy wiedzą jak postępować w sytuacjach zagrożenia
Skoro zdrowe życie i bezpieczeństwo stanowi dla każdego człowieka największą wartość, to dlaczego sami dla siebie stanowimy największe zagrożenie? Większość wypadków na drogach wynika z nieprzestrzegania przepisów ruchu drogowego i braku przewidywania skutków naszego postępowania. Podobnie jest w przypadku pożarów, które są spowodowane bezmyślnością ludzi. Sami niszczymy własne zdrowie poprzez niewłaściwe nawyki żywieniowe, brak ruchu, siedzenie przed telewizorem lub komputerem, słuchanie głośnej muzyki czy stosowane różnego typu używek. Czy nie możemy tego zmienić? Oczywiście, że możemy, ale należy zacząć już od bardzo małych dzieci, gdyż właściwe nawyki i zachowania należy wdrażać przez cały okres dzieciństwa, aby zaowocowało to w życiu dorosłym.
Program Bezpieczne przedszkole skierowany jest zarówno do dzieci jak i do rodziców, pracowników przedszkola oraz różnych instytucji odpowiedzialnych za nasze bezpieczeństwo. Powstał na bazie doświadczeń w pracy dydaktyczno- wychowawczej, w oparciu o literaturę oraz współpracę z rodzicami i środowiskiem. Realizacja zadań wynikających z podstawy programowej wychowania przedszkolnego wymaga od nauczyciela podejmowania działań wspomagających rozwój dziecka zarówno w sferze fizycznej, emocjonalnej jak też umysłowej i społecznej. W każdym przedszkolu bezpieczeństwo dzieci było, jest i będzie najistotniejszą sprawą. Zdrowie, życie i bezpieczeństwo dzieci stanowi wartość o którą troszczą się wspólnie rodzice, nauczyciele a także różnego typu organizacje.aby właściwie przygotować dziecko do roli pieszego czy pasażera należy w nim wyzwalać umiejętność współżycia z ludźmi (życzliwość, zrozumienie i poszanowanie potrzeb innych), zdolność kierowania i podporządkowania w zależności od sytuacji, słuchania poleceń, wdrażania do utrzymywania porządku, troszczenia się o słabszych, rozwijania refleksu oraz koncentracji.bardzo ważne jest uwrażliwienie dzieci na niebezpieczeństwo, które może się pojawić w czasie zabawy, na kształtowanie umiejętności przewidywania skutków swoich działań, promowanie pomysłów na bezpieczne spędzanie wolnego czasu, pomoc dzieciom w rozumieniu reguł i norm niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania w kontaktach z innymi ludźmi. 1 Opracowała Monika Nowak Materiały z Internetu 1 Źródło: http://bezpieczneprzedszkole.com/o-programie
II. CO TO JEST BIOFEEDBACK? Wyjaśnia Anna Augustyniak - Rybicka Trener EEG Biofeedback Logopeda Pedagog specjalny Biofeedback biologiczne sprzężenie zwrotne dostarczanie człowiekowi informacji zwrotnej ( feedback ) o zmianach jego stanu fizjologicznego. Zmiany fizjologiczne organizmu monitorowane są przez odpowiednie urządzenie. To metoda pozwalająca kontrolować procesy zachodzące w organizmie. Uczy panowania nad własnymi reakcjami, pomaga odpowiednio relaksować się, koncentrować uwagę a tym samym radzić sobie nawet w bardzo trudnych warunkach. Technologia stworzona w Amerykańskim Centrum Badań Kosmicznych, początkowo wykorzystywana była do szkolenia astronautów i pilotów, którzy w warunkach ogromnego stresu muszą bezbłędnie wykonywać złożone czynności. Dzisiaj technologia biofeedback wykorzystywana jest również w treningu dzieci i dorosłych, wspomaga proces uczenia się, radzenia sobie z tremą i stresem. Metoda ta wykorzystywana jest między innymi w psychologii, w medycynie, ale także w sporcie czy biznesie. Jest to metoda terapii, polegająca na podawaniu osobie trenującej sygnałów zwrotnych o zmianach stanu fizjologicznego jego organizmu, dzięki czemu może on nauczyć się świadomie modyfikować funkcje, które normalnie nie są kontrolowane świadomie, np. fale mózgowe, opór elektryczny skóry (GSR), napięcie mięśni itp. SCHEMAT DZIAŁANIA BIOFEEDBACKU Biofeedback nie jest alternatywną formą terapii w stosunku do farmakoterapii. W niektórych schorzeniach ją zastępuje, w innych uzupełnia. Przewagą biofeedbacku jest to, że jest całkowicie bezpieczny, nie generuje skutków ubocznych. Motorem skuteczności terapii jestsilna wola i motywacja pacjenta. Jest to metoda neuroterapii, która za pomocą oddziaływań psychologicznych pozwala w sposób świadomy kontrolować i wpływać na stan psychofizjologiczny organizmu. Człowiek staje się bardziej świadomy stanu swojego ciała i umysłu. Metoda EEG Biofeedback wykorzystuje efekt biologicznego sprzężenia zwrotnego do nauki wpływania na pracę własnego mózgu. Dzięki treningom pracuje on wydajniej i szybciej. Jest efektywną metodą leczenia tych zaburzeń, które wynikają z dysfunkcji pracy mózgu. Podstawą metody są plastyczność i bioregulacyjne możliwości mózgu człowieka. Mózg stale wytwarza fale elektryczne, wywołane aktywnością neuronów. Z zapisu EEG /QEEG możemy uzyskać wiele informacji o stanie fizjologicznym (czuwanie, sen) i emocjonalnym (napięcie psychiczne, relaksacja), wyrażają się one bowiem w postaci określonego wzorca bioelektrycznego fal. Czynność bioelektryczna mózgu zmienia się w zależności od wieku, stanu fizjologicznego, różnych czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Zaburzenia regulacji neurofizjologicznej prowadzą do zmiany generacji fal mó-
zgowych i powstania nieprawidłowych wzorców czynności mózgu. Połączenie specyficznych zaburzeń zachowania i dolegliwości z określonym wzorcem czynności mózgu pozwoliło na zaplanowanie terapii, celem ich usunięcia lub zmniejszenia. Trening EEG Biofeedback normalizuje samoregulację fizjologicznego rozbudzenia mózgu. Mózg musi mieć odpowiedni poziom wzbudzenia aby nastąpiło uczenie się. Poprzez systematyczny trening uczymy się zmieniać wzorzec fal mózgowych w pożądanym kierunku. Trening: - zwiększa możliwości intelektualne i usprawnia procesy poznawcze, - poprawia efektywność pracy, - ułatwia uzyskanie równowagi psychicznej i wyciszenia, - poprawia samopoczucie i samoocenę, - zwiększa odporność na stres, - ułatwia regenerację sił. Zastosowanie terapii EEG Biofeeedback jest bardzo szerokie. Terapia polecana jest osobom zdrowym celem polepszenia ich funkcjonowania i samopoczucia, uzyskiwania lepszych efektów pracy i umiejętności relaksacji. Osobom pracującym w warunkach wzmożonego stresu, wysiłku i odpowiedzialności np: uczniom, studentom w okresach wytężonej nauki przed egzaminami, sportowcom, artystom, wojskowym, pilotom, kadrze kierowniczej itp. Dzieciom i dorosłym z dysfunkcjami pracy mózgu w postaci np.: nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD,ADD), dysleksji, dysgrafii, dyskalkuli, zaburzeń uwagi i pamięci, stanów nerwicowych, zaburzeń psychosomatycznych, niskiej odporności na stres, depresji, zaburzeń snu, problemów logopedycznych, tików, zespołu Tourette`a, autyzmu, zespołu Aspergera itd. Osoba korzystająca z terapii powinna spełniać określone warunki: - rozumieć zadanie jakie ma wykonać, - posiadać gotowość do współpracy (motywację do pracy), - radzić sobie z zadaniem. Osoba trenująca ma podłączone do powierzchni głowy jedną lub więcej elektrod przekazujących sygnały z mózgu do monitora terapeuty, gdzie widoczne są w postaci poszczególnych pasm fal mózgowych. Na swoim monitorze trenujący widzi te sygnały w postaci wideogry. Stara się spełnić założenia gry wyłącznie siłą woli, poprzez własne myśli, bez użycia klawiatury czy myszki, np. stara się utrzymać wielkość ekranu, na którym wyświetlany jest film. Przez cały czas otrzymuje informację zwrotną o swoim stanie ( ekran jest duży/ ulega zmniejszeniu), otrzymuje punkty kiedy wzrasta aktywność mózgu w pożądanym paśmie częstotliwości. Kiedy wzrasta aktywność w paśmie niepożądanym nie dostaje punktów. W ten sposób trenujący wie, kiedy jest dobrze skoncentrowany a kiedy nie jest. Jego mózg uczy się wytwarzania nowych, bardziej odpowiednich częstotliwości fal mózgowych. Terapia krótkoterminowa obejmuje zwykle 10-20 sesji, możemy wtedy zaobserwować zmiany w zachowaniu np. poprawę uwagi, zmniejszenie impulsywności. W bardziej złożonych problemach np. ADHD będzie to ok.40-60sesji. Inne schorzenia wymagają jeszcze dłuższego czasu terapii. Skuteczność działania mózgu zależy od ilości i jakości połączeń synaptycznych między neuronami a nie od ich liczby. Sieć neuronalna mózgu kształtuje się w wyniku treningu, nabywania doświadczeń. Na jej rozwój pozytywnie wpływają: wielość wrażeń (neurony bez bodźców zanikają), wysiłek fizyczny, restrykcje kaloryczne, wysiłek intelektualny.
Trening EEG Biofeedback jest nowoczesną i bezpieczną metodą wspierającą intensywną naukę lub pracę, usuwającą trudności w uczeniu się, wspomagającą leczenie zaburzeń emocjonalnych i chorób psychosomatycznych. Doskonali i usprawnia funkcje umysłu, poprawia samopoczucie poprzez umiejętność kontroli stresu, wpływa na poprawę funkcjonowania i jakość życia człowieka. Opracowała: Anna Augustyniak - Rybicka
III. NASZE KALENDARIUM Kwiecień 2016 Ogólnopolski Dzień Autyzmu Maj 2016 - Ogólnopolskie Dni Bezpiecznego Przedszkolaka Maj 2016 - Konkurs plastyczny Godło Polski Maj 2016 - Prelekcja psychologa: Jak sobie radzić z trudnymi zachowaniami dziecka Maj 2016 - Konkurs plastyczny Moje bezpieczne wakacje Maj 2016 - Konkurs plastyczny Konin moje miasto Maj 2016 - Dzień Rodziny Czerwiec 2016 - Festyn sportowo rodzinny
IV. POCZYTAJ MI! - BAJKA TERAPEUTYCZNA MRÓWECZKA Mała mróweczka rozpoczęła naukę w klasie pierwszej. Od samego początku nie mogła sobie poradzić z zadaniami, jakie mają mrówki w szkole. Uczą się podnosić, a potem transportować różne rzeczy. Nauka jest ciężka, codziennie noszą na swoich grzbietach patyki, listeczki, gałązki, poziomki, jagody, a także uczą się, jak je pakować, by się nie zniszczyły. Mrówka była bardzo pracowita, bardzo chciała otrzymywać dobre oceny, ale co z tego była bardzo malutka, taka tyciu, tyciusieńka i nie mogła udźwignąć tych wszystkich ciężarów. Inne silniejsze i większe dobrze sobie radziły, tylko ona zawsze zostawała w tyle. Mrówki przezywały ją, wyśmiewały się z niej. Bardzo się tym martwiła, chodziła zasmucona. Bała się lekcji i tego, że nie udźwignie zadanego ciężaru i dostanie znowu jedynkę. Najchętniej w ogóle nie chodziłaby do szkoły. Wstydziła się złych stopni i tego, że jest taka słaba. Koleżanki mrówki niechętnie się z nią bawiły, nawet nie chciały z nią siedzieć w jednej ławce. Mijały dni. Pewnego razu przyjechała do szkoły komisja, każda mrówka została zmierzona, zważona. Najdłużej badano małą mrówkę; członkowie komisji oglądali ją, kręcili głowami, potem długo się naradzali, aż w końcu orzekli, że niektóre mrówki są za małe i muszą chodzić do szkół dla liliputów. One przecież już niedużo urosną, a w starszych klasach dojdą nowe przedmioty i ciężary będą jeszcze większe. Mrówki te przecież będą robotnicami. Postanowiono, że mała przejdzie do specjalnej szkoły, gdzie też jest nauka, tylko ciężary troszkę mniejsze, takie, które bez trudu udźwignie. Ona idzie do szkoły specjalnej dla liliputów! wyśmiewały się inne mrówki. No to co z tego? spytała pani Mrówka, nauczycielka. Nie umiały odpowiedzieć, ale dalej się wyśmiewały, zwracając uwagę, czy pani nie słyszy. Pójdę do innej szkoły zadecydowała mróweczka bo tutaj, jak widzę, mnie nie lubią. Jak pomyślała, tak zrobiła. Nowa szkoła od razu jej się spodobała, była taka sama jak poprzednia, a jednak inna, ciężary do ćwiczeń były mniejsze, a i koledzy milsi. Już po kilku dniach mróweczka miała szóstki i piątki w dzienniczku. Znalazła tam przyjaciółki, takie same jak ona małe mróweczki. Bardzo lubiła chodzić do tej szkoły, było jej tylko przykro, gdy spotykała kolegów z poprzedniej, którzy dalej się z niej śmiali, pokazywali palcami i przezywa-
li. Pewnego dnia przez las szedł groźny wielkolud, wymachiwał kijem na wszystkie strony i niszczył wszystko, co było na jego drodze. Natknął się na mrowisko i kijem zaczął w nim wiercić dziury. Ziemia zadrżała, zaczęła walić się mrowisku domy, szkoły, wszystkie mrówki patrzyły z przerażeniem, jak ich praca jest niszczona. Trzeba się było bronić, więc solidnie wszystkie razem zaatakowały intruza. Pogryziony, jak niepyszny uciekł, gdzie pieprz rośnie. Ucieszone mrówki wróciły do mrowiska. Pewnego dnia przez las szedł groźny wielkolud, wymachiwał kijem na wszystkie strony i niszczy wszystko, co było na jego drodze. Natknął się na mrowisko i kijem zaczął w nim wiercić dziury. Ziemia zadrżała, zaczęła walić się w mrowisku domy, szkoły, wszystkie mrówki patrzyły z przerażeniem, jak ich praca jest niszczona. Trzeba się było bronić, więc solidnie wszystkie razem zaatakowały intruza. Pogryziony, jak niepyszny uciekł, gdzie pieprz rośnie. Ucieszone mrówki wróciły do mrowiska. Okazało się po chwili, że wiele domów i ulic zostało zniszczonych, a także cenne przedmioty, między innymi malutka złota korona królowej. Lament wielki zapanował w mrowisku. Przecież królowa nie może rządzić bez korony! Rozpoczęły się poszukiwania. Korony jednak jak nie było, tak nie było. Wszystkie tunele, poza jednym, zostały sprawdzone. Do tego ostatniego nikt nie mógł wejść. Tunel wił się głęboko w ziemi, był bardzo wąski, ciemny, niebezpieczny. Mógł w każdej chwili się zawalić i pogrzebać na zawsze śmiałka. Nikt więc nie próbował tam wejść. Tylko mała mróweczka zdecydowała się na ten odważny krok. I po chwili już wąskim korytarzem schodziła niżej i niżej. Dookoła był mrok, czuła wilgotną ziemię. Wolno sprawdzała każdy odcinek drogi. Niczego poza ciemnością tam nie było. Jednak się nie zniechęcała, schodziła coraz głębiej. Zatrzymała się na chwilę, by otrzeć pot z czoła, i wtedy zobaczyła, że coś połyskuje. Pochyliła się. Zobaczyła koronę. Ucieszona wracała jak na skrzydłach. Wszyscy ją podziwiali. To przecież dzięki jej odwadze królowa mogła z powrotem rządzić mrowiskiem, mrówki chodzić do szkoły, a robotnice pracować. Jesteś niezwykle dzielna powiedziała królowa, wręczając jej order odwagi. Gratulacjom, uściskom nie było końca. A ci, którzy się z niej kiedyś wyśmiewali, teraz wstydzili się tego okropnie. Bo nie jest ważne, czy jest się dużym, czy małym; czy nosi się duże, czy małe ciężary. A co jest ważne? Opracowała Monika Nowak Materiał z Internetu
V. SPECJALISTA RADZI Co to jest percepcja wzrokowa i jak ją ćwiczyć? Percepcja wzrokowa jest zdolnością do rozpoznawania i rozróżniania bodźców wzrokowych a także do ich interpretowania przez odniesienie do poprzednich doświadczeń. Nie jest wyłącznie zdolnością do dokładnego spostrzegania, gdyż interpretacja bodźców wzrokowych dokonuje się nie na siatkówce oka, lecz w mózgu. Spostrzeganie wzrokowe uzależnione jest od prawidłowego funkcjonowania całego analizatora wzrokowego i jego współdziałania z innymi analizatorami. Percepcja wzrokowa rozwija się pod wpływem doświadczeń zdobytych w środowisku i podczas uczenia się. Stopień wrażliwości wzrokowej u dzieci zmienia się zależnie od sytuacji zadaniowej. Zdolność dokonywania analizy i syntezy wzrokowej ulega systematycznemu doskonaleniu się w wieku przedszkolnym i szkolnym, czego przejawem mogą być stałe postępy, jakie dzieci czynią np. w rozpoznawaniu i odwzorowywaniu kształtów geometrycznych. Sam już zresztą fakt, że dziecko zaczyna zwracać uwagę na kształty i różnicować je, stanowi świadectwo postępu w zakresie analizy wzrokowej. Początkowo analiza prowadzi jedynie do wyodrębniania składowych elementów przedmiotu, później zaczyna obejmować również relacje między elementami np. ich proporcje, stosunki przestrzenne. To dopiero umożliwia wierne zrekonstruowanie analizowanej całości, czyli prawidłową syntezę. Poziom dokonywanej analizy i syntezy zależy nie tylko od rozwojowych możliwości dziecka, ale i od treści konkretnych spostrzeżeń. U dzieci opóźnionych w rozwoju percepcji wzrokowej często pojawiają się problemy natury emocjonalnej. Dziecko, które w wieku przedszkolnym nie potrafi wycinać ani kolorować obrazków lub nie jest w stanie w odpowiednim czasie nauczyć się czytać i pisać, może przejawiać lęk, niepokój związane z brakiem powodzenia. Zdając sobie sprawę z niemożności dorównania swoim kolegom i świadome rozczarowania,, dziecko takie niemal nieuchronnie staje się zagubione, nerwowe, nieuważne i nieśmiałe. Zaburzona percepcja wzrokowa może spowodować u dzieci poważne kłopoty w rozróżnianiu, zapamiętywaniu i odtwarzaniu figur geometrycznych i liter, może powodować kłopoty z pamięcią wzrokową (słaba pamięć wzrokowa), często także wiązana jest z zaburzeniem procesu lateralizacji (czyli stronności ciała), a także może objawiać się trudnościami w czytaniu. Zaburzenia percepcji wzrokowej mogą być przyczyną trudności w takich przedmiotach jak: zajęcia plastyczne (rysunki są ubogie w szczegóły, mają zakłócone proporcje i stosunki przestrzenne), w geografii (utrudniona orientacja na mapie), w geometrii (brak wyobraźni przestrzennej powoduje kłopoty w utrwaleniu wzrokowych obrazów figur, kątów i innych abstrakcyjnych elementów). Coraz częściej w zaleceniach poradni psychologiczno pedagogicznych pojawiają się ćwiczenia na rozwinięcie spostrzegawczości wzrokowej. Nie trzeba jednak posiadać opinii z poradni, by wraz z dzieckiem wykonywać ćwiczenia warunkujące powodzenie w zakresie czytania i pisania.
Oto kilka przykładów ćwiczeń percepcji wzrokowej: Szukanie różnic pomiędzy dwoma podobnymi obrazkami, różniącymi się kilkoma szczegółami Łączenie kropek Pogrubianie i odwzorowywanie prostych kształtów Układanie obrazka z pociętych części Układanie według podanego wzoru patyczków, klocków, wyciętych figur geometrycznych Segregowanie figur ze względu na wielkość, kolor, kształt Układanie historyjek obrazkowych. Opis obrazków zgodnie z kolejnością zdarzeń Zabawy masami plastycznymi Układanie puzzli Klasyfikowanie przedmiotów ze względu na kolor, kształt, wielkość Rozkładanie i składanie zabawek konstrukcyjnych Kolorowanie Rysowanie Dopasowywanie obrazków, przedmiotów Nawlekanie korali Wrzucanie dorobnych elementów do butelki Wyszukiwanie wyrazów z jednakową literą (np. odczytanie wyrazów posiadających literę k Uzupełnianie brakujących liter w wyrazach Domina obrazkowe szukanie pary takich samych obrazków Pedagog specjalny : Justyna Rogowska Opracowała: Justyna Rogowska
Dawka słówek VI. KĄCIK JEZYKA ANELSGIKIEGO Czerwony red /red/ Niebieski blue /bluː/ Zółty yellow /jɛləʊ/ Różowy pink /pɪŋk/ Zielony green /ɡriːn/ Fioletowy Purple /pɜːpəl/ Wielkanoc Easter /istər/ Koszyk wielkanocny Easter basket /istər bæskət/ Królik wielkanocny Easter Bunny /istər bʌni/ Pisklę chick /tʃɪk]/ Pisanka Easter egg /istər eg/ Wiosna spring /sprɪŋ/ Nauka przez zabawę Rodzice oraz opiekunowie dzieci mogą zachęcić swoich podopiecznych do nauki języka angielskiego. Oto jedna z zabaw, dzięki której opiekunowie mogą ułatwić kontakt dziecka z językiem obcym. ULUBIONE SŁOWO Dziecko w myślach wybiera swoje ulubione słowo z danego działu i je rysuje. Rodzic także wybiera jedno słowo i je zapisuje. Nie mówiąc sobie nawzajem jakie słowa wybraliście, próbujecie je odgadnąć. Wygrywa osoba, która jako pierwsza odgadnie słowo jakie wybraliście. Wiersz inscenizowany Bunny, (zajączek) Jump/3x ( skacze) Bunny, Stamp/2x ( marsz w miejscu) Bunny, Run/2x ( biegnie) Bunny, Have some fun! ( rozkładamy ręce w bok.)
Zadanie dla dzieci Opracowały: Ilona Marek, Natalia Stasińska
VII. Co w przedszkolu piszczy? Kółka zainteresowań funkcjonujące w Naszym Przedszkolu : KÓŁKO PLASTYCZNE Poniedziałek lub Czwartek Informacja na tablicy ogłoszeń (każdej grupy) KÓŁKO WOKALNE Piątek 13:00 KÓŁKO TEATRALNE Czwartek 15:10 KÓŁKO TANECZNE Wtorek 15:00
Zaproszenie Zapraszamy wszystkich chętnych rodziców wraz z dziećmi na zajęcia ruchowe prowadzone Metodą Weroniki Sherborne, które odbywają się w każdy poniedziałek o godzinie 15:30 w sali nr 22. Obowiązują stroje sportowe. Prowadząca:Mirosława Oks Gazetkę zredagowały nauczycielki Przedszkola nr 32 z Oddziałami Integracyjnymi w Koninie Monika Nowak, Ewa Stawicka, Dominika Tutak - Korzeniewska