Wykład 1. Struktura i wiązania w cząsteczkach organicznych

Podobne dokumenty
Wykład 1. Struktura i wiązania w cząsteczkach organicznych

Stereochemia Ułożenie atomów w przestrzeni

Alkeny - reaktywność

Podstawy chemii organicznej. T. 1 / Aleksander Kołodziejczyk, Krystyna Dzierzbicka. wyd. 3. Gdańsk, Spis treści

Zagadnienia. Budowa atomu a. rozmieszczenie elektronów na orbitalach Z = 1-40; I

CHEMIA 10 WĘGLOWODORY I ICH FLUOROWCOPOCHODNE. ALKOHOLE I FENOLE. IZOMERIA. POLIMERYZACJA.

R-X X = halogen Nazewnictwo: podstawnik halogenowy w szkielecie alkanu lub halogenek alkilu/arylu. F Br H 3 C

Chemia organiczna. Mechanizmy reakcji chemicznych. Zakład Chemii Medycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego

CHEMIA 10. Oznaczenia: R - podstawnik węglowodorowy, zwykle alifatyczny (łańcuchowy) X, X 2 - atom lub cząsteczka fluorowca

Podstawy Chemii. Zarys chemii organicznej. Dr inż. Marcin Libera

7-9. Stereoizomeria. izomery. konstytucyjne różne szkielety węglowe, różne grupy funkcyjne różne położenia gr. funkcyjnych

4. Stereoizomeria. izomery. konstytucyjne różne szkielety węglowe, różne grupy funkcyjne różne położenia gr. funkcyjnych

20 i 21. Eliminacja halogenków alkili

Alkeny: Struktura, nazewnictwo, Termodynamika i kinetyka

Otrzymywanie halogenków alkilów

Chemia organiczna. Stereochemia. Zakład Chemii Medycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego

10. Eliminacja halogenków alkili

Zarys Chemii Organicznej

18 i 19. Substytucja nukleofilowa w halogenkach alkili

Podstawy chemii. dr hab. Wacław Makowski. Wykład 1: Wprowadzenie

3. Cząsteczki i wiązania

ALKENY WĘGLOWODORY NIENASYCONE

Chemia organiczna. Zagadnienia i przykładowe pytania do kolokwiów dla Biotechnologii (I rok)

Plan dydaktyczny z chemii klasa: 2TRA 1 godzina tygodniowo- zakres podstawowy. Dział Zakres treści

Budowa przestrzenna alkanów

Kierunek i poziom studiów: Sylabus modułu: Chemia organiczna (0310-CH-S1-026) Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie):

RJC # Defin i i n c i ja

3. Cząsteczki i wiązania

Aleksander Kołodziejczyk Krystyna Dzierzbicka CHEMII. organicznej Tom 1

Wykład 19 XII 2018 Żywienie

ALKANY (by Aleksandra Kołodziejczyk, UG) Węglowodory: - nasycone = alkany - nienasycone (alkeny, alkiny)

Halogenki alkilowe RX

Chemia organiczna. Stereochemia. Zakład Chemii Medycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego

Pochodne węglowodorów, w cząsteczkach których jeden atom H jest zastąpiony grupą hydroksylową (- OH ).

Chemia organiczna. T. 1 / Robert Thornton Morrison, Robert Neilson Boyd. wyd. 5, dodr. 6. Warszawa, Spis treści

Chemia węgla. Chemia Wydział SiMR, kierunek IPEiH I rok I stopnia studiów, semestr I. Chemia organiczna - podstawy

Elementy chemii organicznej

Materiały dodatkowe - węglowodory

Wykład 5 XII 2018 Żywienie

8. Delokalizacja elektronów i reaktywność dienów sprzężonych

Kierunek i poziom studiów: Biotechnologia, pierwszy. Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): nie dotyczy

Slajd 1. Wstęp do chemii organicznej. Nomenklatura, własności fizyczne, struktura. eter. mapa potencjału elektrostatycznego cząsteczki eteru etylowego

Halogenki alkilowe- atom fluorowca jest związany z atomem węgla o hybrydyzacji sp 3 KLASYFIKACJA ZE WZGLĘDU NA BUDOWĘ FRAGMENTU ALKILOWEGO:

RJC Y R R Y R R R H R H. Slides 1 to 24

Orbitale typu σ i typu π

Alkany i Cykloalkany C n H 2n+2

CHEMIA ORGANICZNA. Umysł nie jest naczyniem, które należy napełniać, lecz ogniem, który należy rozniecać. Plutarch. by Aleksandra Kołodziejczyk

Wykład 5: Cząsteczki dwuatomowe

Tematy i zakres treści z chemii - zakres rozszerzony, dla klas 2 LO2 i 3 TZA/archt. kraj.

Treść podstawy programowej

Addycje Nukleofilowe do Grupy Karbonylowej

Wskaż grupy reakcji, do których można zaliczyć proces opisany w informacji wstępnej. A. I i III B. I i IV C. II i III D. II i IV

10. Alkeny wiadomości wstępne

Różnorodny świat izomerów powtórzenie wiadomości przed maturą

Izomerię konstytucyjną można podzielić na podgrupy a) izomeria szkieletowa, która polega na różnej budowie szkieletu węglowego cząsteczek Przykład:

Wyróżnione wymagania programowe odpowiadają wymaganiom ogólnym i szczegółowym zawartym w treściach nauczania podstawy programowej.

Temat Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Ocena celująca. Uczeń:

Konspekt wykładu Chemia Organiczna dla studentów Wydziału Inżynierii Chemicznej i Procesowej

RÓWNOWAGA REAKCJI. Iwona śak

CHEMIA ORGANICZNA I nazwa przedmiotu SYLABUS A. Informacje ogólne

Wymagania edukacyjne niezbędne do uzyskania oceny klasyfikacyjnej z chemii klasa trzecia -chemia organiczna

1. Chemia organiczna jako chemia związków węgla. 2. Węglowodory

CHEMIA KLASA Chemia organiczna jako chemia związków węgla. 2. Węglowodory

Wyróżnione wymagania programowe odpowiadają wymaganiom ogólnym i szczegółowym zawartym w treściach nauczania podstawy programowej.

Polarność cząsteczek

Slajd 1. Reakcje alkinów

Ocena dobra [ ] Uczeń:

Wyróżnione wymagania programowe odpowiadają wymaganiom ogólnym i szczegółowym zawartym w treściach nauczania podstawy programowej.

Repetytorium z wybranych zagadnień z chemii

Związki aromatyczne (by Aleksandra Kołodziejczyk, UG)

Chemia organiczna to chemia związków węgla.

Geometria cząsteczek wieloatomowych. Hybrydyzacja orbitali atomowych.

Cząsteczki wieloatomowe - hybrydyzacja. Czy w oparciu o koncepcję orbitali molekularnych można wytłumaczyć budowę cząsteczek?

Elementy chemii obliczeniowej i bioinformatyki Zagadnienia na egzamin

CHEMIA KLASA III LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO - wymagania edukacyjne. zakres rozszerzony

Wykład przygotowany w oparciu o podręczniki:

CO_05_W: Stereochemia

WYMAGANIA EDUKACYJNE KLASA 3B - CHEMIA 2018/19. Chemia organiczna jako chemia związków węgla

3. Wprowadzenie do nazewnictwa związków organicznych

Cz. I Materiał powtórzeniowy do sprawdzianu dla klas II LO - Wiązania chemiczne + przykładowe zadania i proponowane rozwiązania

Laboratorium. Podstawowe procesy jednostkowe w technologii chemicznej

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY DLA KLASY III LO To jest chemia 2. Chemia organiczna, zakres rozszerzony.

WYMAGANIA PROGRAMOWE Z CHEMII DLA KLAS TRZECICH ZAKRES ROZSZERZONY

R E A K C J E E L I M I N A C J I

CHEMIA ORGANICZNA (II)

Zestaw pytań egzaminu inŝynierskiego przeprowadzanego w Katedrze Fizykochemii i Technologii Polimerów dla kierunku CHEMIA

Ocena dobra [ ] Uczeń:

SPIS TREŚCI. Część I. CHEMIA OGÓLNA

Przedmiotowy system oceniania z CHEMII Zakres rozszerzony- klasa 3

1 i 2. Struktura elektronowa atomów, tworzenie wiązań chemicznych

KARTA KURSU. Kod Punktacja ECTS* 4

Węglowodory aromatyczne (areny) to płaskie cykliczne związki węgla i wodoru. Areny. skondensowane liniowo. skondensowane kątowo

Zdzisław Głowacki. Zakres podstawowy i rozszerzony. Odpowiedzi i rozwiązania zadań. Rozdział 1. Powinno być

Opracowała: mgr inż. Ewelina Nowak

Wyróżnione wymagania programowe odpowiadają wymaganiom ogólnym i szczegółowym zawartym w treściach nauczania podstawy programowej.

Slajd 1. Etery i epoksydy. Slajd 2. Wprowadzenie. Wzór R-O-R, gdzie R tos alkil lub aryl Symetryczne lub asymetryczne Przykłady: CH 3 O CH 3 O CH 3

Chemia organiczna dr hab. Danuta Kalemba, p. 205 tel konsultacje wt ;

CHEMIA PLAN WYNIKOWY

Chemia organiczna. dr hab. Danuta Kalemba, p. 205 tel konsultacje wt ;

Transkrypt:

Wykład 1. Struktura i wiązania w cząsteczkach organicznych Pierwszy wykład służył przypomnieniu znanych pojęć, zaakcentowaniu które pojęcia są ważne w chemii organicznej. Proszę zwrócić uwagę na zagadnienia grubą czcionką. 1. Przedmiot zainteresowań chemii organicznej. 2. Oddziaływania elektrostatyczne, prawo Coulomba: uproszczone spojrzenie na wiązanie chemiczne. Energia wiązania i długość wiązania. 3. Wiązania jonowe i kowalencyjne, kowalencyjne spolaryzowane; elektroujemność; reguła oktetu; reguła oktetu a układ okresowy. 4. Elektrony walencyjne; wzory kropkowe, struktura cząsteczki. 5. Polarność cząsteczek, moment dipolowy. 6. Teoria odpychania elektronowych par walencyjnych (VSEPR), kształty cząsteczek. 7. Wzory Lewisa (i wzory uproszczone), ładunki formalne; rozszerzona powłoka walencyjna (tylko atomy powyżej 2. okresu); wolne pary elektronowe. 8. Formy rezonansowe; strzałki rezonansowe (o 2 grotach), wygięte strzałki (przenoszenie par elektronowych); struktury hybrydowe, ładunki zdelokalizowane; nierównocenne formy rezonansowe (hierarchia reguł) 9. Orbitale atomowe (w tym zhybrydyzowane), nakładanie orbitali, orbitale molekularne (σ oraz π). Kształty orbitali atomowych i cząsteczkowych, kąty między wiązaniami w zależności od hybrydyzacji atomu centralnego. 10. Zasada Pauliego, reguła Hunda 11. Ustalanie tożsamości cząsteczki organicznej wzór sumaryczny, wzór rzeczywisty, analiza elementarna, izomery konstytucyjne (strukturalne).

Wykład 2. Struktura i reaktywność: kwasy i zasady, cząsteczki polarne i niepolarne. Pierwsza część wykładu (1-7) ma charakter wstępny. 1. Kinetyka i termodynamika prostych procesów chemicznych; kontrola termodynamiczna i kontrola kinetyczna. 2. Reakcja odwracalna, stan równowagi, stała równowagi, standardowa entalpia swobodna, ΔG, entalpia; reakcje egzo- i endotermiczne; entropia. 3. Szybkość reakcji, energia aktywacji, produkt przejściowy, stan przejściowy, kompleks aktywny, energia kinetyczna cząsteczek. 4. Rzędowość reakcji chemicznej. 5. Kwas i zasada Brønsted i Lewisa (sprzężona para kwas-zasada, moc kwasów i zasad, K a, pk a ); elektrofil i nukleofil; atom elektrofilowy/nukleofilowy; substytucja nukleofilowa. 6. Cząsteczka organiczna; grupa funkcyjna (centrum reaktywności). 7. Węglowodory: alkany, alkeny, alkiny; węglowodory aromatyczne. 8. Szereg homologiczny alkanów, homologi; wzór ogólny alkanu i cykloalkanu, izomery konstytucyjne. 9. Nomenklatura IUPAC węglowodorów nasyconych (i halogenoalkanów); rzędowość węgli (wodorów). 10. Struktura i właściwości alkanów (ogólne trendy), oddziaływania dyspersyjne. 11. Konformacja, konformer, swobodna rotacja, kąt torsyjny, konformacja naprzeciwległa i naprzemianległa; anti, syn, gauche. 12. Projekcje (wzory) Newmana; energie rotamerów (analiza konformacyjna), zawada przestrzenna (steryczna), bariera rotacji.

Wykład 3. Reakcje alkanów: energie dysocjacji wiązań, halogenowanie rodnikowe, reaktywność 1. Energia dysocjacji wiązania, entalpia wiązania, homolityczne rozerwanie wiązania, (wolne) rodniki, zgięte strzałki z jednostronnym grotem. 2. Heterolityczny rozpad wiązania, zgięte strzałki z symetrycznym grotem. 3. Różnice energii wiązań C-H w zależności od rzędowości węgla; trwałość rodników w zależności od rzędowości węgla (CH 3 < RCH 2 < R 2 CH < R 3 C ). 4. Struktura rodników, hyperkoniugacja (stabilizacja rodników). 5. (Konwersja ropy naftowej, piroliza, kraking). 6. Działanie katalizatora (obniżenie en. aktywacji, schematy energetyczne.) 7. Halogenowanie alkanów; mechanizm łańcuchowej reakcji rodnikowej (inicjacja, propagacja i terminacja; szczegółowy zapis, zgięte strzałki). 8. Różnice reaktywności wiązań C-H (CH 3 -H < RCH 2 -H < R 2 CH-H < R 3 C-H). 9. Różnice reaktywności i selektywności pomiędzy fluorowcami w reakcji rodnikowego halogenowania; wczesny stan przejściowy, późny stan przejściowy; postulat Hammonda. 10. ΔH reakcji halogenowania suma ΔH poszczególnych etapów. 11. Spalanie alkanów, ciepło spalania a trwałość termodynamiczna.

Wykład 4. Alkany cykliczne 1. Nomenklatura IUPAC cykloalkanów. 2. Stereoizomeria; izomeria cis-trans. 3. Naprężenia w cykloalkanach (torsyjne, kątowe, steryczne) i ich odzwierciedlenie w entalpii spalania. 4. Skutki naprężeń w cyklopropanie, cyklobutanie i cyklopentanie (reaktywność reakcje uwodornienia; geometria). 5. Cykloheksan (konformacje łódkowa i krzesłowa, inwersja pierścienia, pozycje aksjalne i ekwatorialne). 6. Oddziaływania 1,3-diaksjalne w podstawionych cykloheksanach. 7. Większe cykloalkany. 8. Alkany bicykliczne, izomery cis i trans. 9. (Naturalne węglowodory, terpeny).

Wykład 5. Stereoizomery. 1. Rodzaje izomerii; izomery konstytucyjne, stereoizomery (enancjomery i diastereoizomery). 2. Cząsteczki chiralne (nienakładalne na swoje odbicie lustrzane) i achiralne odróżnianie (płaszczyzna symetrii). 3. Centrum chiralności, asymetryczny atom węgla, centrum stereogeniczne. 4. Enancjomery, mieszanina racemiczna. 5. Diastereizomery. 6. Aktywność optyczna, skręcalność właściwa; polarymetr. 7. Konfiguracja absolutna, oznaczenia R-S, konwencja Cahna-Ingolda-Preloga. 8. Projekcje Fischera (przekształcanie projekcji a konfiguracja). 9. Cząsteczki z większą liczbą asymetrycznych atomów wegla, diastereoizomery, związki mezo. 10. Stereochemia reakcji chemicznych (nieaktywne optycznie substraty dają optycznie nieaktywne produkty). 11. Stereoselektywność preferencja tworzenia jednego stereoizomeru.

Wykład 6. Właściwości i reakcje halogenoalkanów: dwucząsteczkowa substytucja nukleofilowa 1. Halogenoalkany; polarny charakter wiązania C-X (ładunki cząstkowe, elektrofilowość węgla), ogólnie własciwości fizyczne, oddziaływania między cząsteczkowe dipol-dipol, polaryzowalność atomu fluorowca. 2. Substytucja nukleofilowa (podstawienie nukleofilowe); atak nukleofila, centrum elektrofilowe, grupa opuszczająca/odchodząca. 3. Zapis mechanizmu (ze zgiętymi strzałkami), rzędowość reakcji (kinetyka). 4. Mechanizm dwucząsteczkowej substytucji nukleofilowej, S N 2 (r. dwucząsteczkowa, jednoetapowa, procesy jednoczesne, kinetyka 2-rzędu). 5. Reakcja S N 2 stereospecyficzna, inwersja konfiguracji (atak z tyłu). 6. Struktura stanu przejściowego w reakcji S N 2. 7. Retencja konfiguracji (podwójna inwersja w dwóch reakcjach S N 2). 8. Grupa opuszczająca a szybkość reakcji S N 2 (lepsze-gorsze, zdolność do stabilizacji ładunku ujemnego, zależność od zasadowości grupy). 9. Nukleofilowość (zależność od ładunku, zasadowości, położenia w układzie okresowym, polaryzowalności, zawada przestrzenna w cząsteczce nukleofila). 10. Rola rozpuszczalnika w reakcji S N 2, wpływ na nukleofilość nukleofila; rozpuszczalniki polarne aprotyczne vs. protyczne, solwatacja, rola wiązania wodorowego. 11. Odwracalność substytucji nuklefilowej (w zależności od grupy opuszczającej). 12. Szybkość reakcji S N 2 w zależności od struktury substratu (rozgałęzienia łańcucha).

Wykład 7. Kolejne reakcje halogenoalkanów: substytucja jednocząsteczkowa; eliminacja 1. Solwoliza 2- i 3-rzędowych halegenoalkanów w polarnych rozpuszczalnikach (protycznych). 2. Jednocząsteczkowa substytucja nukleofilowa, S N 1 (jednocząsteczkowa, dwutrzyetapowa, etap określający szybkość reakcji, kinetyka 1-rzędu). 3. Karbokation produkt przejściowy reakcji S N 1 (jon oksoniowy). 4. Porównanie diagramów energii potencjalnej reakcji S N 1 i S N 2. 5. Stereochemia reakcji S N 1. 6. Wpływ rozpuszczalnika, grupy opuszczającej i nukleofila na szybkość i produkty reakcji S N 1. 7. Reakcje S N 1 vs S N 2 zależność od rzędowości halogenku alkilu, rodzaju nukleofila, grupy opuszczającej, rozpuszczalnika. 8. Struktura i trwałość karbokationu, stabilizacja karbokationu przez hiperkoniugację (3 >2 >1 > CH 3 + ). 9. Racemizacja w reakcji S N 1. 10. Eliminacja jednocząsteczkowa, E1 (alternatywna reakcja karbokationu; konkurencja reakcji S N 1). 11. Eliminacja dwucząsteczkowa, E2 (konkurencja reakcji S N 2 w obecności silnych i stężonych zasad). Zachodzi dla konformacji anti wodoru względem grupy opuszczającej (ważne). 12. Mechanizmy reakcji E1 i E2. 13. Konkurencja między reakcjami substytucji i eliminacji (zasadowość nukleofila, zawada steryczna substratu, zawada steryczna nukleofila).

Wykład 8. Grupa hydroksylowa; alkohole: właściwości, otrzymywanie, strategie syntezy. 1. Nazewnictwo alkoholi wg IUPAC. 2. Struktura alkoholi i właściwości fizyczne (polarność i hydrofilowość grupy OH vs hydrofobowość łańcucha alkilowego, wiązanie wodorowe i jego wpływ na właściwości fizyczne alkoholi, rozpuszczalność w wodzie i rozpuszczalnikach niepolarnych). 3. Alkohole jako kwasy i zasady (amfoteryczność). 4. Deprotonacja alkoholu, alkoholany, równowaga alkoholan-alkohol. 5. Protonacja alkoholu, jon oksoniowy. 6. Kwasowość alkoholi (w zależności od rzędowości CH 3 OH > 1 > 2 > 3, obecności elektroujemnych podstawników). 7. Synteza alkoholi w reakcji substytucji nukleofilowej S N 1 i S N 2. 8. Wzajemne przekształcanie się alkoholi i związków karbonylowych w reakcjach redoks (grupa funkcyjna C=O) 9. Redukcja związków karbonylowych przy pomocy wodorków, jon wodorkowy, mechanizm reakcji. 10. Utlenianie alkoholi reagentami chromowymi (mechanizm). 11. Odczynniki metaloorganiczne, odczynniki Grignarda, otrzymywanie, właściwości, reakcja otrzymywania (odwrócenie polaryzacji atomu węgla, karboaniony). 12. Reakcje aldehydów i ketonów z odczynnikami metaloorganicznymi. 13. Analiza retrosyntetyczna; niekompatybilność grup funkcyjnych.