Perinatologia, Neonatologia i Ginekologia, tom 4, zeszyt 4, 185-191, 2011 Porówna skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu metodami slingowymi oraz sposobem a z wykorzystam kwestionariusza Gaudenza SYLWESTER CIEĆWIEŻ 1, JOLANTA NAWROCKA-RUTKOWSKA 1, MAGDALENA CIEĆWIEŻ 2, AGNIESZKA BRODOWSKA 1, ANDRZEJ STARCZEWSKI 1, DARIUSZ KOTLĘGA 3, KATARZYNA BITTEL 1 Streszcze Cel: Celem pracy było porówna efektów leczenia operacyjnego wysiłkowego trzymania moczu metodą a oraz metodami slingowymi: tension-free vaginal tape (TVT) oraz transobturator tape (TOT) na podstawie kwestionariusza Gaudenza. Materiał i metody: Badam objęto 290 pacjentek. Po przeprowadzonej diagnostyce WNM (wywiad, bada urodynamiczne) pacjentki zostały zakwalifikowane do operacji a lub TVT/TOT. Ocenę efektów terapii przeprowadzono na podstawie kwestionariusza Gaudenza po 3 i 6 miesiącach po leczeniu. Wnioski: Oceniane metody operacyjnego leczenia WNM poprawiają jakość życia pacjentek, metody slingowe są efektywjsze niż operacja sposobem a. Słowa kluczowe: operacje slingowe, operacja a, kwestionariusz Gaudenza Wstęp Nietrzyma moczu (NM) dotyczy od 17 do 60% kobiet w różnym wieku [1-5]. Schorze to jest konsekwencją złożonych zaburzeń anatomicznych i funkcjonalnych przepony moczowo-płciowej, a ze względu na rozmiar problemu, określane jest mianem choroby społecznej. Według definicji Międzynarodowego Towarzystwa Trzymania Moczu (International Continence Society) trzyma moczu określane jest jako brak kontroli nad oddawam moczu. Ze względu na specyficzne, dla wielu kobiet wstydliwe objawy, schorze to powoduje problemy natury socjalnej. Do prawidłowej diagnostyki objawów związanych z trzymam moczu oraz rozpoznania odpowiedgo typu NM, a w konsekwencji zastosowania odpowiedj metody leczenia, służą zestawy odpowiednio sformułowanych pytań. Jednym z nich jest zaproponowany w 1979 roku kwestionariusz Gaudenza [6]. Kwestionariusz ten może być rówż wykorzystywany do pooperacyjnej kontroli pacjentek i oceny skuteczności leczenia. Ze względu na złożony charakter schorzenia do tej pory istje jedna skuteczna metoda leczenia. Techniki operacyjne zmieniały się wielokrot na przestrzeni lat. Jedną z metod jest operacja a, przeprowadzana z dostępu brzusznego, która polega na podwieszeniu szwami wchłanianymi pochwy do więzadła Coopera przebiegającego na tylnej powierzchni spojenia łonowego. Obec najczęściej stosowane są metody z użyciem materiałów biomedycznych: operacje typu sling; tension free vaginal tape (TVT) oraz transobturator tape (TOT). Operacje te przeprowadzane są z dostępu pochwowego; zostały wprowadzone dzięki teoriom: delanceya oraz teorii integralnej Petrosa i Ulmstena. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia wysiłkowego trzymania moczu (WNM) z wykorzystam kwestionariusza Gaudenza 3 i 6 miesięcy po leczeniu operacyjnym metodą a oraz metodami slingowymi. Materiał i metody Do prospektywnego, randomizowanego badania zakwalifikowano 290 pacjentek, które operowane były w latach 2006-2009 w Klinice Ginekologii i Rozrodczości Pomorskiej Akademii Medycznej z powodu czystego wysiłkowego trzymania moczu (WNM). WNM rozpoznano na podstawie wywiadu zebranego przy pomocy kwestionariusza Gaudenza [6], badania przedmiotowego i badania urodynamicznego, w którym rozpoznano minimum II st. WNM. Do operacji slingowych (TOT i TVT) zakwalifikowano 170 pacjentek (58,62%), natomiast do operacji a 120 pacjentek (41,38%). Na przeprowadze badania uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej Pomorskiej Akademii Medycznej nr BN-001/16/06. 1 Klinika Ginekologii i Uroginekologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczeci 2 Szkoła Podstawowa nr 2 w Policach 3 Katedra i Klinika Neurologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczeci
186 S. Ciećwież, J. Nawrocka-Rutkowska, M. Ciećwież et al. Kryteria włączenia i wyłączenia pacjentek do badania Kryteria włączenia pacjentek do badania: 1) Pacjentki operowane w Klinice Rozrodczości i Ginekologii PAM w latach 2006-2009, z powodu wysiłkowego trzymania moczu. 2) Kobiety z czystym wysiłkowym trzymam moczu II i III stopnia potwierdzonym w badaniu urodynamicznym. 3) Kobiety, które przyjmowały menopauzalnej terapii hormonalnej (HTZ) przed i po zabiegu operacyjnym. Kryteria wyłączenia pacjentek z badania to: 1) Kobiety z pęcherzem nadreaktywnym i mieszanym trzymam moczu. 2) Kobiety z wysiłkowym trzymam moczu I stopnia. 3) Kobiety po przebytych zabiegach operacyjnych z powodu wysiłkowego trzymania moczu. 4) Kobiety z przetokami w obrębie dróg moczowych. 5) Kobiety z wadami wrodzonymi i nabytymi cewki moczowej i pęcherza moczowego. 6) Kobiety z infekcją dróg moczowych. 7) Kobiety z chorobami układu krążenia (nadciś tętnicze powyżej 140/90 mm Hg, choroba dokrwienna serca, zaburzenia rytmu serca). 8) Kobiety z cukrzycą typu I i II. 9) Kobiety ze zmianami w kręgosłupie, w odcinku krzyżowo-lędźwiowowym (spina bifida, zmiany pourazowe i zwyrodniowe). 10) Kobiety przyjmujące leki wpływające na nadreaktywność pęcherza moczowego. W kwalifikacji do leczenia operacyjnego oraz w celu oceny skuteczności leczenia po 3 i 6 miesiącach od operacji zastosowano następujące pytania z kwestionariusza Gaudenza: 1) Czy występuje bezwiedne gubie moczu? 2) Jak często się to zdarza (rzadko, sporadycz, codzien, wielokrot, praktycz ciągle)? 3) Jak duże są ilości gubionego moczu (kilka kropli, małe porcje, mocze obfite)? 4) Czy występuje uczucie, że po oddaniu moczu pęcherz jest pusty (,, zawsze, wiem)? 5) Gubie moczu jest: właściwe żadnym problemem, kiedy, mi bardzo, utrudnia mi życie). 6) W jakich sytuacjach zdarza się bezwiedne gubie moczu ( kaszlu i kichania, śmiechu, chodzenia i wchodzenia po schodach, schodzenia ze schodów, skakania, podskakiwania, gimnastyki, stania, siedzenia i leżenia)? Obliczenia statystyczne wykonano z użyciem programu Statistica TM 7.0, firmy StatSoft Polska. Liczebności w grupach zostały podane w wartościach liczbowych i procentowych. Do badań został wykorzystany parametryczny test χ 2, a dla grup liczących mj niż 5 pacjentek test χ 2 z poprawką Yatesa. Za poziom istotności przyjęto wartość p < 0,05. Na wykresach zostały przedstawione tylko istotne zależności. Wyniki Waga pacjentek zakwalifikowanych do leczenia Tabela 1. Waga pacjentek zakwalifikowanych do operacji slingowych i a Waga [kg] i Ilość % Ilość % Do 50 kg 0 0,00 3 2,50 51-60 kg 30 17,64 33 2 61-70 kg 53 31,18 27 22,50 71-80 kg 47 27,65 36 30,00 81 i powyżej 40 23,53 21 1 Łącz 170 100 120 100 Najliczjszą grupę pacjentek zakwalifikowanych do operacji slingowych stanowiły kobiety o masie 61-70 kg (31,18%), a w grupie, w której wykonano operacje a, kobiety z wagą 71-80 kg (30%). Różnice między porównywanymi grupami były znamienne. Wiek pacjentek zakwalifikowanych do leczenia Tabela 2. Wiek pacjentek zakwalifikowanych do operacji slingowych i a Wiek [lata] i Ilość % Ilość % 30-40 9 5,29 5 4,17 41-50 55 32,36 48 40,00 51-60 73 42,94 50 41,67 61-70 27 15,88 14 11,67 71-80 5 2,94 3 2,50 81-90 1 0,59 0 0,00 Łącz 170 100 120 100 Najliczjszą grupę pacjentek operowanych stanowiły kobiety w przedziale 51-60 lat. Nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie wieku pomiędzy porównywanymi grupami kobiet. Nasile objawów trzymania moczu w porównywanych grupach kobiet przed i po leczeniu operacyjnym (ryc. 1) Porównując badane grupy kobiet przed leczem stwierdzono istotne różnice w częstości epizodów trzymania moczu. W grupie kobiet zakwalifikowanych do operacji typu sling, ciągłe oddawa moczu zgłaszały 34 (20%) pacjentki, codzienne, wielokrotne 109 (64,12%), sporadyczne 15 (8,82%), a rzadkie 18 (10,59%). W grupie pacjentek zakwalifikowanych do operacji sposobem a odpowiednio: 14 (11,67%), 52 (43,33%), 21 (1%), 33 (2%). Różnice w grupach kobiet zgłaszających rzadkie, sporadyczne oraz codzienne, wielokrotne oddawa moczu były istotne (ryc. 2, 3).
Porówna skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu 187 10,59 2 8,82 p. < 0,03 1 64,12 p <. 0,01 43,33 20,00 11,67 NM podało odpowiednio po 3 miesiącach 18 kobiet (10,59%), 18 (10,59%) oraz 8 (4,71%) a po 6 miesiącach odpowiednio 11 kobiet (6,47%), 4 (2,35%) i 8 (4,71%). W grupie pacjentek, które były poddane operacji a NM stwierdzono po 3 miesiącach z częstością odpowiednio u 9 (%) i 6 (5,00%) oraz 3 (2,50%) pacjentek, a po 6 miesiącach odpowiednio 9 (%), 6 (5,0%) oraz 3 (2,50%). Różnice były istotne. rzadko sporadycz codzien, wielokrot praktycz ciągle przed operacją Ryc. 1. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubie moczu o różnym nasileniu, przed operacją typu sling i typu 10,59 7,06 10,00 6,47 10,59 5,00 4,71 2,50 rzadko sporadycz codzien, wielokrot praktycz ciągle 3 miesiące po operacji Ryc. 2. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubie moczu o różnym nasileniu, 3 miesiące po operacjach typu sling i typu 11,76 10,00 2,35 5,00 4,71 2,50 rzadko sporadycz codzien, wielokrot praktycz ciągle 6 miesiący po operacji Ryc. 3. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubie moczu o różnym nasileniu, 6 miesiący po operacjach typu sling i typu Po operacjach typu sling, zarówno 3 i 6 miesięcy po leczeniu, uzyskano znaczne zmjsze objawów WNM. Rzadkie, codzienne, wielokrotne oraz praktycz ciągłe Objętość gubionego moczu przed oraz po 3 i 6 miesiącach po leczeniu operacyjnym (ryc. 4) Rozpatrując objętość gubionego moczu najczęściej zgłaszane były małe porcje, zarówno wśród pacjentek zakwalifikowanych do operacji taśmowych 118 (69,41%), jak i do operacji metodą a 87 (72,50%). Różnice te były istotne. Rzadziej pacjentki zgłaszały obfite mocze; wśród kobiet zakwalifikowanych do operacji slingowych, dolegliwość tą zgłosiło 30 (17,65%) pacjentek, a w grupie zakwalifikowanej do operacji sposobem a 9 (%) kobiet. Różnice były znamienne. Natomiast 3 miesiące po operacji obfite mocze zgłosiło 11 (6,47%) pacjentek po operacjach slingowych i żadna po operacji sposobem a. Różnice te były istotne. Pacjentki badane po 6 miesiącach po operacji najczęściej zgłaszały NM o objętości kilku kropli. Objaw ten zgłosiło odpowiednio 29 (17,06%) kobiet po operacjach slingowych i 15 (%) po operacji sposobem a. Nie zanotowano istotnych różnic między badanymi grupami. Nietrzyma małych porcji moczu zgłosiło 9 (5,29%) kobiet po operacjach taśmowych i 15 (%) kobiet po operacji a. Różnice te były znamienne. 69,41 72,50 p.. <. 0,02 p.. <. 0,03 12,94 20,00 17,65 15,88 7,65 6,47 0,00 17,06 5,29 4,71 2,50 kilka kropli małe porcje mocze obfite kilka kropli małe porcje mocze obfite kilka kropli małe porcje mocze obfite przed operacją 3 miesiące po operacji 6 miesięcy po operacji Ryc. 4. Podział pacjentek w zależności od objętości gubionego moczu (wynik podany w procentach)
188 S. Ciećwież, J. Nawrocka-Rutkowska, M. Ciećwież et al. Wpływ trzymania moczu na jakość życia pacjentek (ryc. 5) 0,00 2,50 3,53 właściwie żadnym problemem p. <. 0,001 20,00 kiedy 62,94 mi bardzo 40,83 33,53 36,67 utrudnia mi życie Ryc. 5. Jakość życia pacjentek z trzymam moczu kwalifikowanych do operacji slingowych i operacji a (dane podane w procentach) Przed leczem w grupie pacjentek zakwalifikowanej do zabiegów taśmowych aż 107 (62,94%) podało, że gubie moczu bardzo im, 57 kobietom (33,53%) utrudniało życie, a 6 (3,53%) jedy kiedy ło. Wśród pacjentek zakwalifikowanych do operacji sposobem a 49 (40,83%) pacjentek podało, że gubie moczu bardzo im, 44 (36,67%) utrudniało życie, a 24 (20,00%) kobietom kiedy ło. Różnice między grupami były znamienne. Po 3 miesiącach po leczeniu operacyjnym stwierdzono istotną poprawę komfortu życia pacjentek. W grupie pacjentek po operacjach slingowych 52 (30,59%) kobiet miało problemu z trzymam moczu, natomiast w grupie po operacji aż 69 (5%). Różnice między grupami były istotne (ryc. 7). Stwierdzono, że korzystny efekt terapeutyczny utrzymywał się rówż po 6 miesiącach po leczeniu operacyjnym. W grupie pacjentek po operacjach slingowych 54 (31,76%) kobiety nadal zgłaszały problemu z trzymam moczu, a w grupie po operacji a 55 (45,83%) kobiet rówż miało NM. Różnice te były istotne. Zanotowano wielki wzrost odsetka pacjentek po operacjach slingowych, które zgłaszały wielki problem z NM. Natomiast po operacji a, odsetek kobiet, które zgłaszały, że NM czasem im był istot mjszy niż po operacjach slingowych. 31,76 p. <0,02. 45,83 13,53 p. <. 0,001 30,59 5 właściwie żadnym problemem 2,50 kiedy 0,59 mi bardzo 6,47 2,50 utrudnia mi życie Ryc. 7. Jakość życia pacjentek z trzymam moczu 6 miesięcy po operacjach slingowych i operacji a (dane podane w procentach) właściwie żadnym problemem 10,59 10,00 12,35 kiedy mi bardzo 5,00 8,24 5,00 utrudnia mi życie Ryc. 6. Jakość życia pacjentek z trzymam moczu 3 miesiące po operacjach slingowych i operacji a (dane podane w procentach) Występowa objawów trzymania moczu w zależności od sytuacji, przed i po leczeniu operacyjnym (ryc. 8) Przed leczem operacyjnym, zarówno w grupie zakwalifikowanej do operacji slingowych, jak i do operacji a, najwięcej kobiet zgłaszało trzyma moczu kaszlu, kichania, śmiechu oraz podskoków, gimnastyki schodzenia ze schodów (ryc. 9). 92,35 9 p... <. 0,04 81,76 p.. <. 0,001 71,76 60,00 p. <0,01. 52,35 60,83 p.. <. 0,02 43,33 34,71 33,33 28,82 14,17 17,06 kaszlu i kichania śmiechu chodzenia i wchodzenia na schody schodzenia ze schodów skakania, podskakiwania, gimnastyki siedzenia i leżenia Ryc. 8. Odsetek pacjentek zgłaszających gubie moczu w zależności od sytuacji przed operacją t. sling i t.
Porówna skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu 189 18,82 25,00 13,53 10,00 8,24 4,71 8,24 5,00 3,53 2,50 2,94 kaszlu i kichania śmiechu chodzenia i wchodzenia na schody schodzenia ze schodów skakania, podskakiwania, gimnastyki siedzenia i leżenia Ryc. 9. Odsetek pacjentek zgłaszających gubie moczu w zależności od sytuacji trzy miesiące po operacji t. sling i t. 26,47 1 p.. <. 0,05 7,65 10,00 7,06 7,06 5,00 12,94 10,00 7,06 kaszlu i kichania śmiechu chodzenia i wchodzenia na schody schodzenia ze schodów skakania, podskakiwania, gimnastyki 1,18 siedzenia i leżenia Ryc. 10. Odsetek pacjentek zgłaszających gubie moczu w zależności od sytuacji sześć miesięcy po operacji t. sling i t. W obserwacji po 3-miesiącach po leczeniu operacyjnym, w obu grupach pacjentek uzyskano poprawę w oparciu o zadane pytania, dotyczące sytuacji, w których pacjentki gubiły mocz, różnice pomiędzy grupami były istotne (ryc. 10). Natomiast po 6 miesiącach od leczenia operacyjnego lepszy efekt terapeutyczny utrzymywał się w większości sytuacji u pacjentek po operacji a. Różnice te jednak były istotne z wyjątkiem gubienia moczu stania, gdzie istotne różnice stwierdzono na korzyść operacji slingowych. Wnioski 1) Oceniane metody operacyjnego leczenia WNM poprawiają jakość życia pacjentek. 2) Metody slingowe są efektywjsze niż operacja sposobem a. Dyskusja Nietrzyma moczu stwarza wielokrot problemy diagnostyczne oraz trudności terapeutyczne. Obec ma metody, która jest w 100% skuteczna u wszystkich kobiet. Wynika to między innymi z faktu, że problem trzymania moczu jest złożony, a objawy są konsekwencją, jednokrot wielu zaburzeń anatomicznych i czynnościowych w obrębie układu moczowo-płciowego. Od wielu lat dąży się do tego, aby uzyskać ą metodę terapeutyczną, która będzie skuteczna i jednocześ mało obciążająca dla pacjentki, a że zapewni kobiecie szybki powrót do normalnej aktywności życiowej. W badaniach własnych, na podstawie odpowiedzi uzyskanych z kwestionariusza Gaudenza, potwierdziliśmy skuteczność obu zastosowanych metod operacyjnych. W literaturze podaje się, że operacje slingowe są skuteczne u około 90% pacjentek po roku od operacji i u 70% po 3 latach. W przedstawionej pracy: metody operacyjne typu TVT i TOT były skuteczne u około 20,59% pacjentek po 3 miesiącach i u 7,06% po 6 miesiącach od operacji. Prezentowane wyniki, mimo że są krótkotrwałe, zbliżone są do danych opublikowanych przez innych autorów. Uzyskaliśmy rówż pozytywne efekty leczenia coraz rzadziej stosowaną metodą a. Kolposuspensja sposobem a była przez wiele lat standardem w leczeniu wysiłkowego trzymania moczu. Obec jednak została ona zdominowana przez metody slingowe. Powodem tego jest głów mjsza inwazyjność tych zabiegów, jak rówż krótszy czas operacji oraz hospitalizacji pacjentek [7-9]. Wielu autorów podkreślało długotrwałe pozytywne efekty tej metody. Lapitan M.C. et al. dokonując przeglądu piśmiennictwa podają, że skuteczność kolposuspensji sposobem a waha się w przedziale 68,9-88,0% [10].
190 S. Ciećwież, J. Nawrocka-Rutkowska, M. Ciećwież et al. W badaniach własnych dobry efekt terapeutyczny utrzymywał się u większości pacjentek zarówno po 3, jak i 6 miesiącach od operacji, a tylko u 10% pacjentek po 3 i 6 miesiącach od leczenia metoda ta była skuteczna. Tellez Martinez-Fornes M. et al. porównywali krótkooraz długotrwałe efekty leczenia TVT oraz kolposuspensji sposobem a po 6 miesiącach, roku i trzech latach od zabiegu i stwierdzili, że skuteczjszą metodą w każdej kontroli była operacja slingowa typu TVT [7]. W badaniach Draharodova et al. na podstawie kwestionariuszy oceniających jakość życia stwierdzono lepsze efekty w obserwacjach długoterminowych po operacjach typu TOT, natomiast wyniki po operacji TVT i kolposuspensji sposobem a były gorsze i różniły się istot między sobą. Autorzy ci podkreśli też fakt, że im dłuższy czas od operacji tym gorsze efekty leczenia [11]. Różnice w skuteczności prezentowanych metod w badaniach własnych oraz w pracach innych autorów mogą wynikać z faktu, że efekt operacji często oceniany jest na podstawie subiektywnych odczuć pacjentki. Dodatkowymi czynnikami, które mogą wpływać na skuteczność zastosowanej metody operacyjnej są: zaburzenia anatomiczne dróg rodnych stosowa menopauzalnej terapii hormonalnej a że tryb życia po operacji. Piśmiennictwo [1] Diokno A., Brock B., Brown M. et al. (1986) Prevalence of urinary incontinence and other urological symptoms in the noninstitutionalized elderly. J. Urol. 136: 1022-1025. [2] Jolleys J.V. (1990) The reported prevalence of urinary symptoms in women in one rural general practice. Br. J. Gen. Pract. 39: 277-279. [3] Walter S., Wolf H., Barlebo H. et al. (1978) Urinary incontinence in postmenopausal women treated with oestrogens: a double blind clinical trial. Urol. Int. 33: 135-140. [4] Starczewski A., Brodowska A., Brodowski J. (2008) Epidemiologia i lecze trzymania moczu oraz obniże narządów miednicy u kobiet. Pol. Merk. Lek. 145: 74-76. [5] Brodowska A., Starczewski A., Brodowski J. et al. (2009) Wyniki operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu metodą a i TVT z uwzględm statyki narządów miednicy. Pol. Merkur. Lekarski. 27: 14-18. [6] Gaudenz R. (1979) A questionnaire with a new urge-score and stress-score for the evaluation of female urinary incontinence. Geburtshilfe Frauenheilkd. 39: 784-792. [7] Goepel M., Bross S. (2009) Stress incontinence in women. Is there still an indication to perform the colposuspension and the fascial sling procedure? Urol. A. 48: 487-490. [8] Tellez Martinez-Fornes M., Fernandez Perez C., Fouz Lopez C. et al. (2009) Three year follow-up of prospective open randomized trial to compare tension-free vaginal tape with colposuspension for treatment of female stress urinary incontinence. Actas. Urol. Esp. 33: 1088-1096. [9] Novara G., Artibani W., Barber M.D. et al. (2010) Updated systematic review and meta-analysis of the comperative data on colposuspensions, pubovaginal slings, and midurethral tapes in the surgical treatment of female stress urinary incontinence. Eur. Urol. 58: 218-238. [10] Lapitan MC., Cody D., Grant A. (2009) Open retropubic colposuspension for urinary incontinence in women. Cochrane Database Syst. Rev.7: CD002912. [11] Drahorova P., Martan A., Svabik K. et al. Longitudinal trends with improvement in quality of life after TVT, TVT O and colposuspension procedures. Med. Sci. Monit. 17: CR67-72. J Sylwester Ciećwież Klinika Ginekologii i Uroginekologii Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczeci 72-010 Police, ul. Siedlecka 2 e-mail: sylciecw@sci.pam.pl Comparison of the effectiveness treatment of stress urinary incontinence sling surgeries and the surgery in using Gaudenz questionnaire Objective: Our aim was compare the effects of colposuspension (BCS) and sling methods: tension-free vaginal tape TVT and transobturator tape TOT for SUI using a Gaudenz Questionnaire. Material and methods: The study included 290 patients. After diagnosis (interview, urodynamic study) of SUI patients were qualified to BCS or TOT/TVT procedure. We monitored Gaudenz questionnaire before and after 3 and 6 months postoperative months. Conclusions: This anti-incontinence operations improve quality of life for woman with SUI, slings are more effective than BCS. Key words: sling surgeries, surgery, Gaudenz questionnaire
Porówna skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu 191 Nazwisko: Imiona: Wiek: Kwestionariusz Gaudenza do oceny trzymania moczu Data: Adres: Telefon: Czy bezwied gubi Pani mocz? Czy oddawaniu moczy towarzyszy ból?, oddawania moczu, po oddaniu moczu Jak często się to zdarza? rzadko, np. przeziębienia Jak często w ciągu dnia chodzi Pani oddawać mocz? sporadycz co 3-6 godzin codzien, wielokrot co 1-2 godziny praktycz ciągle co pół godziny lub częściej Jak duże ilości moczu Pani gubi? ze zmienną częstotliwością kilka kropli Czy budzi się Pani w nocy z uczuciem parcia? małe porcje mocze obfite Jak często zmienia Pani dzien mokrą bieliznę? Jak często musi Pani w nocy oddawać mocz? wcale ( potrzeba) kilka razy dzien raz, regular Zakładam podpaskę lub watę: 2-4 razy przed wyjściem z domu 5 lub więcej że w domu Czy moczy się Pani snu? że na noc Kiedy zmienia Pani bieliznę lub podpaskę, jest ona: kiedy, rzadko sucha często, regular wilgotna Czy może opanować Pani uczucie parcia? mokra mogę poczekać mokra i kapiąca muszę oddać mocz w ciągu 10-15 min Gubie moczu jest dla Pani: muszę natychmiast oddać mocz, w ciągu 1-5 min właściwie żadnym problemem Czy zdarza się, że parcia zdąży Pani dojść do toalety kiedy mi i po drodze popuści Pani mocz? bardzo mi utrudnia mi życie rzadko, np. przy przeziębieniu W jakich sytuacjach bezwied gubi Pani mocz? kiedy kaszlu i kichania często, regular śmiechu Czy zdarza się, że odczuwa Pani silne parcie i zaraz chodzenia i wchodzenia na schody oczekiwa oddaje Pani mocz mogąctego opanować? schodzenia ze schodów skakania, gimnastyki rzadko stania często siedzenia i leżenia Czy może Pani przerwać oddawa moczu dowol? Po jakim wydarzeniu nastąpiło gubie moczu? po porodzie po operacji w obrębie podbrzusza wiem po menopauzie Czy ma Pani uczucie, że po oddaniu moczu pęcherz jest pusty? po innym wydarzeniu Ile miała Pani porodów? żadnego zawsze 1 3 wiem ponad 4 Częste, trudne do opanowania parcie na mocz jest: Jaka była liczba noworodków z wagą ponad 4000 g? właściwie żadnym problemem 0 kiedy jest kłopotliwe 1 jest kłopotliwe 2 i więcej bardzo kłopotliwe Czy ma Pani jeszcze miesiączki? Ile Pani waży? do 50 kg 51-60 kg Czy miała Pani operacje na podbrzuszu? 61-70 kg, jakie? 71-80 kg 81 i wyżej Czy przyjmuje Pani hormony w tabletkach lub ikcjach? Czy odczuwa Pani uderzenia gorąca?