UWAGA : W KWIETNIU BEZPŁATNE 2012 ZAPRASZAMY TESTY NA UWAGI I LATERALIZACJI impulsterapia@onet. SŁUCHOWEJ pl Czym jest metoda Integracji Sensorycznej (SI)? Do jakich dzieci jest skierowana? Integracja sensoryczna jest jedną z najnowocześniejszych i skutecznych metod stosowanych w terapii dzieci i młodzieży, u których obserwuje się trudności w zakresie : - umiejętności ruchowych (słaba koordynacja ruchowa, opóźniony rozwój ruchowy, trudności z utrzymaniem równowagi); - problemów emocjonalnych (nadmierna ruchliwość, nerwowość, kłopoty z koncentracją uwagi); - opóźnionego rozwoju mowy; - opanowywania technik szkolnych (problemy dysleksji, dysgrafii, dysortografii, kłopoty z zapamiętywaniem i motywacją do uczenia się); - nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD, ADD); - nadwrażliwości lub zbyt małej wrażliwości na różne bodźce sensoryczne; - nadwrażliwości na ruch ( negatywna reakcja na ruch, choroba lokomocyjna) Okazuje się także skuteczna, co potwierdzają liczne doświadczenia wykorzystujących ją 1 / 6
terapeutów, w odniesieniu do dzieci z: - autyzmem; - zespołem Aspergera; - zespołem kruchego chromosomu X - niepełnosprawnością intelektualną; - mózgowym porażeniem dziecięcym; - zespołem Downa; - innymi sprzężonymi zaburzeniami; - grupy ryzyka: wcześniaków, dzieci po uszkodzeniach okołoporodowych. Historia metody Integracji Sensorycznej Twórczynią metody Integracji Sensorycznej (SI), która w 1993 r. dotarła do Polski, jest dr A. Jean Ayres, psycholog i terapeuta zajęciowy, pochodząca z USA. Współpracowała ona ze specjalistami z wielu dziedzin nauki rozbudowując teorię SI w oparciu o wiedzę z zakresu neuropsychologii, neurologii, fizjologii i psychologii. Teoria SI odwołuje się do wczesnych etapów rozwoju neurofizjologicznego dziecka, kiedy to zaczynają się kształtować układy zmysłowe, które inicjują wiele późniejszych procesów rozwojowych. Istota zaburzeń integracji sensorycznej 2 / 6
Zaburzenia Integracji Sensorycznej to złożona dysfunkcja układu nerwowego zaburzająca rozwój dzieci i dorosłych. Osoby z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego nieprawidłowo interpretują odbierane codziennie informacje sensoryczne, takie jak dotyk, dźwięk, czy ruch. Mogą awersyjnie reagować na doznania, które są obojętne dla większości z nas np. nie znoszą ścinania, czy mycia włosów, lub wprost przeciwnie poszukują bardzo silnych doznań zmysłowych np. są w ciągłym ruchu, produkują bardzo głośne dźwięki itp. Przetwarzanie sensoryczne (integracja sensoryczna) to skomplikowany proces, w którym nasz układ nerwowy odbiera informacje ze wszystkich zmysłów (dotyku, ruchu, wzroku, słuchu, węchu, smaku), a następnie organizuje je i interpretuje tak, aby mogły być wykorzystane w celowym i efektywnym działaniu. Umiejętność ta, która u większości osób dorosłych przebiega w sposób automatyczny, nie jest nam dana od początku naszego istnienia. Wykształca się wskutek skomplikowanych procesów zachodzących w układzie nerwowym. Noworodek widzi twarze pochylające się nad jego łóżeczkiem, ale nie identyfikuje do kogo one należą, nie odczytuje emocji które one wyrażają, nie odpowiada uśmiechem na uśmiech, nie wyciąga rączek w ich kierunku. Te wszystkie, z pozoru nieskomplikowane i naturalne reakcje wymagają nauki uwarunkowanej sprawnym funkcjonowaniem układu nerwowego. Diagnoza i terapia Terapia Integracji Sensorycznej opiera się na szczegółowych badaniach diagnostycznych obejmujących: wystandaryzowane testy SI, próby obserwacji klinicznej oraz wywiad z rodzicami. Precyzyjne określenie rodzaju oraz stopnia deficytów występujących u dziecka pozwala na programowanie zindywidualizowanych i skutecznych oddziaływań terapeutycznych. Im wcześniej zostaną rozpoznane przyczyny zaburzeń, tym lepsze będą efekty terapii. 3 / 6
Wyjątkowość metody Integracji Sensorycznej polega na tym, że niweluje ona przyczynę zaburzeń dziecka, a nie tylko zwalcza jej objawy. Rozpoczynając pracę terapeutyczną z dzieckiem, które ma np. problemy z pisaniem terapeuta SI nie opiera jej na żmudnych ćwiczeniach grafomotorycznych, ale na początku pracuje min. nad poprawą napięcia mięśniowego oraz zdolności ruchowych w obrębie tzw. motoryki dużej i oczu. Precyzyjne ruchy rąk ćwiczy poprzez atrakcyjne zabawy takie, jak: przypinanie klamerek do bielizny na ubraniu, rysowanie wzorów w mini piaskownicy, malowanie pianą do golenia na dużych arkuszach papieru itp. Tworzy w ten sposób bazę, która w przyszłości umożliwi poprawne szybkie i pisanie. Terapia w metodzie Integracji sensorycznej wygląda jak zabawa, ale jest to zabawa naukowa, poprzez którą układ nerwowy i mózg uczą się właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne. Atmosfera zabawy sprzyja zaangażowaniu dziecka w aktywności oraz osiąganiu większych i szybszych postępów. Zajęcia terapeutyczne odbywają się 1-3 razy w tygodniu (w zależności od potrzeb dziecka) i trwają 45-60 min. Prowadzi je wykwalifikowany terapeuta integracji sensorycznej. Podczas specjalnie dobranych zabaw ruchowych, odbywających się z wykorzystaniem wielu atrakcyjnych przyrządów i pomocy dydaktycznych, dziecko w naturalny sposób wyrównuje deficyty w obrębie poszczególnych narządów zmysłów. W terapii SI podstawę stanowi stymulacja zmysłu równowagi podczas różnorodnych zabaw prowadzonych na sprzęcie podwieszanym (huśtawki, platformy, trapezy, drabinki, walce). Wiele jest również ćwiczeń i zabaw stymulujących czucie powierzchniowe i głębokie, zmysł wzroku, słuchu i węchu. Podczas zajęć dziecko jest zachęcane i kierowane do wykonywania aktywności sprzyjających minimalizowaniu jego deficytów rozwojowych. Stopień trudności tych aktywności stopniowo wzrasta w miarę czynionych przez nie postępów. Nie mogą być one ani za łatwe, ani zbyt trudne. W terapii SI nie ma miejsca na porażki, a każde ćwiczenie powinno kończyć się sukcesem. Ważnym aspektem tej terapii jest motywacja podopiecznego. Odgrywa ona dużą rolę przy doborze aktywności. Niektórym dzieciom terapeuta pozostawia wiele swobody przy doborze zabaw i ćwiczeń, innym proponuje aktywności specjalnie dla nich wyselekcjonowane. Dzieci są zachęcane do inicjowania i aktywnego uczestnictwa w zabawach. Terapia Integracji Sensorycznej jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością, ale wymaga też od niego dużego zaangażowania i niekiedy sporego wysiłku. Rolą terapeuty jest umiejętne zachęcanie i prowokowanie dziecka do aktywności nawet wówczas, gdy pewne rodzaje zabaw i ćwiczeń wzbudzają jego niechęć lub lęk. 4 / 6
Skuteczność terapii SI Jeżeli terapia SI opiera się na rzetelnych podstawach diagnostycznych i jest odpowiednio prowadzona to po kilku miesiącach widoczne są pozytywne zmiany w rozwoju dziecka. Często postęp ujawnia się najpierw w sferze sprawności fizycznej dziecka, a następnie w jego funkcjonowaniu emocjonalnym. Poprawie ulegają także funkcje wzrokowe, słuchowe i mowa czynna. Często rodzice stwierdzają, że ich dziecko jest spokojniejsze, lepiej zorganizowane, skoncentrowane i łatwiejsze we współżyciu. Zaczyna odnosić sukcesy w przedszkolu i szkole. Oferujemy: 1. Ocenę rozwoju procesów integracji sensorycznej. 2. Indywidualną terapię prowadzoną w gabinecie wyposażonym w profesjonalny sprzęt pod kierunkiem doświadczonego terapeuty. 3. Opracowanie zestawu ćwiczeń usprawniających funkcjonowanie zaburzonych zmysłów przewidzianych do realizacji w środowisku rodzinnym (programy stymulacji sensorycznych). 5 / 6
6 / 6