Dielektryki Opis w domenie częstotliwości

Podobne dokumenty
Wyprowadzenie wzorów na impedancję w dwójniku RLC. ( ) Przez dwójnik przepływa przemienny prąd elektryczny sinusoidalnie zmienny opisany równaniem:

WSTĘP DO ELEKTRONIKI

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO

Pole elektryczne w ośrodku materialnym

Wykład Drgania elektromagnetyczne Wstęp Przypomnienie: masa M na sprężynie, bez oporów. Równanie ruchu

29 PRĄD PRZEMIENNY. CZĘŚĆ 2

Generatory drgań sinusoidalnych LC

Dielektryki. właściwości makroskopowe. Ryszard J. Barczyński, 2016 Materiały dydaktyczne do użytku wewnętrznego

Podstawy fizyki sezon 2 7. Układy elektryczne RLC

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO

Dr inż. Agnieszka Wardzińska 105 Polanka Konsultacje: Poniedziałek : Czwartek:

Tranzystory bipolarne elementarne układy pracy i polaryzacji

Diody półprzewodnikowe

Tranzystory bipolarne elementarne układy pracy i polaryzacji

w7 58 Prąd zmienny Generator Napięcie skuteczne Moc prądu Dodawanie prądów zmiennych Opór bierny

Diody półprzewodnikowe

Laboratorium Wirtualne Obwodów w Stanach Ustalonych i Nieustalonych

Przyrządy pomiarowe w elektronice multimetr

i elementy z półprzewodników homogenicznych część II

) I = dq. Obwody RC. I II prawo Kirchhoffa: t = RC (stała czasowa) IR V C. ! E d! l = 0 IR +V C. R dq dt + Q C V 0 = 0. C 1 e dt = V 0.

Piroelektryki. Siarczan trójglicyny

Zastosowania wzmacniaczy operacyjnych cz. 3 podstawowe układy nieliniowe

Prąd przemienny - wprowadzenie

Q t lub precyzyjniej w postaci różniczkowej. dq dt Jednostką natężenia prądu jest amper oznaczany przez A.

Wzmacniacze. sprzężenie zwrotne

Siła elektromotoryczna

Ćw. 27. Wyznaczenie elementów L C metoda rezonansu

BADANIE ELEKTRYCZNEGO OBWODU REZONANSOWEGO RLC

Kondensator. Kondensator jest to układ dwóch przewodników przedzielonych

WYKŁAD 2 Pojęcia podstawowe obwodów prądu zmiennego

Wykład FIZYKA II. 4. Indukcja elektromagnetyczna. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

POMIARY CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ IMPEDANCJI ELEMENTÓW R L C

13 K A T E D R A F I ZYKI S T O S O W AN E J

O różnych urządzeniach elektrycznych

Diody półprzewodnikowe

Systemy liniowe i stacjonarne

Nazwa magnetyzm pochodzi od Magnezji w Azji Mniejszej, gdzie już w starożytności odkryto rudy żelaza przyciągające żelazne przedmioty.

U=U 0 sin t. Wykresy zależności I(t) i U(t) dla prądu przemiennego, płynącego w obwodzie zawierającym tylko opór R.

Indukcja elektromagnetyczna Faradaya

Dielektryki i Magnetyki

E dec. Obwód zastępczy. Napięcie rozkładowe

Badanie zjawiska rezonansu elektrycznego w obwodzie RLC

II. Elementy systemów energoelektronicznych

Ćwiczenie 145: Tabela : Napięcie źródłowe U. i napięcie na oporniku w zależności od częstotliwości prądu f. Pomiary uzupełniające. f [Hz] [V] [V] [V]

Formalizm liczb zespolonych

Dielektryki polaryzację dielektryka Dipole trwałe Dipole indukowane Polaryzacja kryształów jonowych

Wykład FIZYKA II. 2. Prąd elektryczny. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

4.2 Analiza fourierowska(f1)

Autor: Franciszek Starzyk. POJĘCIA I MODELE potrzebne do zrozumienia i prawidłowego wykonania

Podstawy Elektrotechniki i Elektroniki. Opracował: Mgr inż. Marek Staude

Fale elektromagnetyczne w dielektrykach

Fale elektromagnetyczne

w5 58 Prąd d zmienny Generator Napięcie skuteczne Moc prądu Dodawanie prądów w zmiennych Opór r bierny Podstawy elektrotechniki

Charakterystyki częstotliwościowe elementów pasywnych

Indukcja wzajemna. Transformator. dr inż. Romuald Kędzierski

Elementy indukcyjne. Konstrukcja i właściwości

Przedmowa do wydania drugiego Konwencje i ważniejsze oznaczenia... 13

Induktor i kondensator. Warunki początkowe. oraz ciągłość warunków początkowych

Tranzystor bipolarny. przykłady zastosowań cz. 1

Ćwiczenie 25. Temat: Obwód prądu przemiennego RC i RL. Cel ćwiczenia

Momentem dipolowym ładunków +q i q oddalonych o 2a (dipola) nazwamy wektor skierowany od q do +q i o wartości:

Co było na ostatnim wykładzie?

Pojemność elektryczna

Wartość średnia półokresowa prądu sinusoidalnego I śr : Analogicznie określa się wartość skuteczną i średnią napięcia sinusoidalnego:

Co było na ostatnim wykładzie?

Warunek zaliczenia wykładu: wykonanie sześciu ćwiczeń w Pracowni Elektronicznej

Miernictwo I INF Wykład 13 dr Adam Polak

D2. WYZNACZANIE WZGLĘDNYCH PRZENIKALNOŚCI ELEKTRYCZNYCH I STRAT

Laboratorium Podstaw Elektrotechniki i Elektroniki

Ćwiczenie nr 3 OBWODY LINIOWE PRĄDU SINUSOIDALNEGO

LABORATORIUM OBWODÓW I SYGNAŁÓW

Wykład FIZYKA I. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak. Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska

Podstawy Elektrotechniki i Elektroniki. Opracował: Mgr inż. Marek Staude

Ćwiczenie 3 BADANIE OBWODÓW PRĄDU SINUSOIDALNEGO Z ELEMENTAMI RLC

3.2 Wyznaczanie pojemności kondensatora metodą rozładowania(e11)

II prawo Kirchhoffa Obwód RC Obwód RC Obwód RC

Oczko (pętla) w obwodzie elektrycznym.

Obwody elektryczne

Zad. 2 Jaka jest częstotliwość drgań fali elektromagnetycznej o długości λ = 300 m.

Elementy elektroniczne i przyrządy pomiarowe

Wykład FIZYKA I. 10. Ruch drgający tłumiony i wymuszony. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Wielkości opisujące sygnały okresowe. Sygnał sinusoidalny. Metoda symboliczna (dla obwodów AC) - wprowadzenie. prąd elektryczny

D2. WYZNACZANIE WZGLĘDNYCH PRZENIKALNOŚCI ELEKTRYCZNYCH I STRAT

Półprzewodniki. złącza p n oraz m s

Kondensatory. Konstrukcja i właściwości

WSTĘP DO ELEKTRONIKI

Obwody prądu zmiennego

Wykład 14: Indukcja cz.2.

Laboratorium Półprzewodniki Dielektryki Magnetyki Ćwiczenie nr 8

GENERATOR WIELKIEJ CZĘSTOTLIWOŚCI BADANIE ZJAWISK TOWARZYSZĄCYCH NAGRZEWANIU DIELEKTRYKÓW

30R4 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - IV POZIOM ROZSZERZONY

Przyjmuje się umowę, że:

Pracownia fizyczna i elektroniczna. Wykład lutego Krzysztof Korona

Wzmacniacz operacyjny

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Podstawy fizyki sezon 2 2. Elektrostatyka 2

symbol miernika amperomierz woltomierz omomierz watomierz mierzona

POLITECHNIKA WARSZAWSKA WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY INSTYTUT ELEKTROTECHNIKI TEORETYCZNEJ I SYSTEMÓW INFORMACYJNO-POMIAROWYCH

Teoria obwodów / Stanisław Osowski, Krzysztof Siwek, Michał Śmiałek. wyd. 2. Warszawa, Spis treści

Transkrypt:

Dielektryki Opis w domenie częstotliwości Ryszard J. Barczyński, 2013 Politechnika Gdańska, Wydział FTiMS, Katedra Fizyki Ciała Stałego Materiały dydaktyczne do użytku wewnętrznego

Opis w domenie częstotliwości i w domenie czasu Zachowanie się dielektryka w zmiennych polach elektrycznych możemy opisywać na dwa sposoby opisując zmienność polaryzacji w funkcji czasu (tak zwany opis w domenie czasu) albo rozważając odpowiedź dielektryka na sinusoidalnie zmienne pole elektryczne w funkcji częstotliwości (opis w domenie częstotliwoś ci). Obydwie metody opisu z formalnego punktu widzenia są równoważne, choć ich postać matematyczna mocno się różni. Z opisu w jednej domenie możemy przechodzić do drugiej domeny za pomocą transformat Fouriera. Również pomiary mogą być dokonywane zarówno w jednej, jak i w drugiej domenie zarówno w funkcji częstotliwości albo czasu.

Opis w domenie częstotliwości Rozważmy kondensator o pojemności C 0 znajdujący si ę w obwodzie prądu przemiennego. Prąd ładowania kondensatora I 0 wyprzedza w fazie przyłożone napięcie o π/2. Poza prądem ładowania kondensatora może popłyn ąć prąd w fazie z przyłożonym napięciem. Prąd ten może odpowiada ć na przykła przewodzeniu substancji wypełniającej kondensator. Aby to uwzględni ć można wyraża ć sta łą dielektryczn ą za pomoc ą liczby zespolonej.

Opis w domenie częstotliwości Jeżeli do kondensatora wprowadzimy dielektryk, to jego pojemno ść wzrośnie o C. Pociągnie to za sob ą wzrost ładunku elektrycznego o Δ q=δ C U Załóżmy, że przyłączamy kondensator do źródła prądu przemiennego o częstości kołowej ω o napięciu U=U 0 e j ω t Zmiana natężenia prądu płynącego w obwodzie kondensatora na skutek wprowadzenia dielektryka wyniesie Δ i= d (Δ q) =ΔC du dt dt = j ω ΔC U =Δ i e j (ω t +π/ 2) 0 Δ i 0 =ω Δ C U 0

Opis w domenie częstotliwości Jeżeli przez dielektryk płynie prąd (lub wykazuje on inne straty, ich mechanizmy poznamy później), to poza prądem ładowania popłynie prąd i s =U/R zgodny w fazie z przyłożonym napięciem. Wypadkowa zmiana natężenia prądu spowodowana wprowadzeniem dielektryka do kondensatora wyniesie Δ I =Δ i+i s =( j ω Δ C+ 1 R )U Różnica faz Φ pomiędzy przyłożonym napięciem i zmian ą natężenia I będzie różna od π/2.

Opis w domenie częstotliwości Kąt ψ dopełniający do kąta φ nazywamy kątem stratnoś ci, a jego tangens jest często używan ą w technice miar ą strat dielektryka tg ψ= i s Δ i = 1 ω R Δ C Różnica faz Φ pomiędzy przyłożonym napięciem i zmian ą natężenia I będzie różna od π/2.

Opis w domenie częstotliwości Dielektryk wykazujący straty wygodnie jest opisa ć wprowadzając pojęcie zespolonej podatności dielektrycznej χ=χ ' + j χ ' ' Zmian ę natężenia prądu płynącego w obwodzie kondensatora, a wywołan ą wstawieniem dielektryka możemy teraz zapisa ć jako Δ I = j ω χc 0 U =( j χ ' +χ ' ' )ω C 0 U a tangens k ta stratno ci ą ś tg ψ= χ ' ' χ '

Opis w domenie częstotliwości Przewodno ść elektryczn ą możemy wyrazi ć przez σ=ω χ ' ' Zupełnie podobnie możemy zastosowa ć zespolon ą przenikalno ść dielektryczną ε=ε' +ε' ' Natężenie prądu w obwodzie I=I 0 +Δ i+i s możemy wtedy wyrazi ć przez I= j ωε C 0 U=( j ε '+ε' ' )ω C 0 U Czasami w technice używa si ę równie ż tangensa kąta strat tg δ= i s I 0 +Δ i = 1 ω RC

Impedancja Definicja impedancji U t I t =Z Impedancja to wielkość zespolona będąca uogólnieniem oporu elektrycznego. Opisuje ona odpowiedzi na wymuszenia sinusoidalne. Część rzeczywista impedancji odpowiada spadkowi napięcia w fazie z przepływającym prądem, a część urojona odpowiada napięciu przesuniętemu w fazie względem prądu.

Impedancja Idealny rezystor I t =I 0 e j t U t =U 0 e j t R U t =R I t Z=R= U 0 I 0 10

Impedancja Idealny kondensator +Q C U U t = 1 C 0 t I t ' dt ' -Q Dla prądu sinusoidalnego I t =I 0 e j t U t = I 0 j C e j t Z= U t I t = 1 j C = j 1 C C = Q U dq I ( T ) = = C dt 11 du dt

Impedancja I Idealna indukcyjność L U Dla prądu sinusoidalnego U ( t) = L di dt I t =I 0 e j t U t = j L I 0 e j t Z= U t I t = j L 12

Łączenie impedancji szeregowe Z 1 Z 2 Z 3 Z = Z 1 + Z2 + Z3 Z 1 równoległe 1 2 Z 2 1 Z = 1 Z 1 + Z 13