INSTRUKCJA RAMOWA dokumentowania, ewidencjonowania i deklarowania podatku od towarów i usług przez podatników świadczących usługi oraz nabywających usługi będące importem usług (wersja skrócona) Opracował zespół: Nadzór merytoryczny: Marzanna Pydyn Prof. dr hab. Witold Modzelewski Karol Szelągowski Doradca podatkowy Anna Żarkowska Nr wpisu 00001 Stan prawny: 1 stycznia 2010 r.
SPIS TREŚCI CZĘŚĆ I. PRZEDMIOT I ZAKRES INSTRUKCJI.... 3 Rozdział I. Wstęp... 3 Rozdział II. Stan prawny... 4 Rozdział III. Wykaz ważniejszych skrótów... 4 CZĘŚĆ II. NOWE ZASADY ROZLICZANIA USŁUG PRZEZ PODMIOT ŚWIADCZĄCY5 Rozdział I. Zasady ogólne dotyczące rozliczania usług... 5 Rozdział II. Cztery grupy podmiotów na rzecz których świadczone są usługi powodujące zmiany miejsca świadczenia... 5 Rozdział III. Zasady ogólne ustalania miejsca świadczenia... 6 Rozdział IV. Znaczenie siedziby usługobiorcy oraz jego stałego miejsca prowadzenia działalności.... 7 CZĘŚĆ III. NOWE ZASADY ROZLICZANIA IMPORTU USŁUG I OKREŚLANIA PODATNIKA Z TYTUŁU IMPORTU USŁUG... 8 Rozdział I. Nowa definicja importu usług.... 8 Rozdział II. Zasady stosowane do wystawiania faktur wewnętrznych.... 9 Rozdział III. Zasady stosowane do stosowania kursu przeliczeniowego.... 9 CZĘŚĆ IV. ZASADY WYSTAWIANIA FAKTUR Z TYTUŁU USŁUG ŚWIADCZONYCH NA RZECZ PODATNIKÓW WE I PODATNIKÓW Z PAŃSTW TRZECICH... 11 Rozdział I. Forma faktury... 11 Rozdział II. Kurs przeliczeniowy.... 11 CZĘŚĆ V. NOWA INFORMACJA PODSUMOWUJĄCA.... 12 Rozdział I. Treść informacji podsumowującej: usługi nie podlegające opodatkowaniu ujmowane w informacji oraz nie ujmowane w tej informacji... 12 Rozdział II. Zasady i sposób sporządzania informacji podsumowującej... 12 Rozdział III. Terminy dotyczące informacji podsumowującej... 12 CZĘŚĆ VI. POZOSTAŁE ZASADY.... 13 2
CZĘŚĆ I. PRZEDMIOT I ZAKRES INSTRUKCJI. Rozdział I. Wstęp. Z dniem 1 stycznia 2010 w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zajdą istotne zmiany. Jedną z nich jest zmiana zasad rozliczania świadczonych usług oraz importu usług. Zmiana ta spowodowana jest koniecznością implementacji dyrektywy 2008/8/WE. Zmiana do ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podobnie jak Dyrektywa 2006/112/WE, wprowadzi całkowicie nowe, szczegółowe regulacje dotyczące miejsca świadczenia, określając tym samym miejsce (kraj), w którym dane usługi będą podlegały opodatkowaniu. Celem nowelizacji jest zapobieżenie konfliktom jurysdykcyjnym pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi Wspólnoty, a także zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu tych czynności lub uchylaniu się od opodatkowania. Ustanowione zatem w tym zakresie przepisy decydują, że dane transakcje pomiędzy podmiotami z różnych państw są opodatkowane w RP albo w innym państwie i nie podlegają tym samym opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług ze względu na miejsce świadczenia, choć podlegają w Polsce uwzględnieniu w ewidencji i deklaracjach dla potrzeb polskiego podatku od towarów i usług. W związku z powyższym szczególnym celem niniejszej Instrukcji jest określenie: - prawnych zasad regulujących miejsce świadczenia usług świadczonych oraz importowanych przez adresata Instrukcji, - zasad dokumentowania czynności, o których mowa w pkt. 1), - zasad prowadzenia ewidencji czynności, o których mowa w pkt. 1), - zasad deklarowania czynności, o których mowa w pkt. 1) dla potrzeb podatku od towarów i usług. Wprowadzono nową zmianę definicji importu usług oraz sposobu jego rozliczania. Zmianie ulegnie również moment powstania obowiązku podatkowego dla importu usług. Inne niż dotychczas będą również zasady dotyczące kursu przeliczeniowego. W miejsce dotychczasowej reguły wprowadzona zostanie zasada, według której kwoty wyrażone na fakturach będą przeliczane na złote według średniego kursu z dnia poprzedzającego wykonanie usługi. Kolejną istotną zmianą jest zmiana przepisów regulujących składanie informacji podsumowującej. Wiąże się to z implementacją dyrektywy 2008/117/WE oraz wspomnianej już dyrektywy 2008/8/WE. Katalog transakcji objętych obowiązkiem składania informacji podsumowującej zostanie poszerzony o usługi świadczone na rzecz podatników z państw członkowskich WE. Oprócz tego co do zasady skróceniu ulegnie okres, za który mają być składane informacje podsumowujące oraz termin ich składania. Niniejsza Instrukcja adresowana jest do podmiotów mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium RP, będących polskimi podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług, którzy świadczą usługi lub dokonują importu usług. Przedmiotem niniejszej Instrukcji jest przedstawienie zasad dotyczących fakturowania, dokumentowania, ewidencjonowania i deklarowania świadczonych lub importowanych usług. Zasady określające miejsce świadczenia wskazują miejsce opodatkowania 3
czynności (miejsce powstania obowiązku podatkowego), a tym samym określają, w przypadku transakcji międzynarodowych terytorium państwa, gdzie są opodatkowane. Instrukcja przeznaczona jest do wykorzystania przez osoby zatrudnione przez podmioty będące jej adresatem, posiadające podstawową wiedzę na temat polskiego podatku od towarów i usług uregulowanego ustawą z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług i rozporządzeniami wykonawczymi do tejże ustawy. Rozdział II. Stan prawny. Instrukcja dotyczy stanu prawnego na dzień 1 stycznia 2010 r. Rozdział III. Wykaz ważniejszych skrótów. 1) Instrukcja niniejsza Instrukcja podatkowa, 2) państwo członkowskie państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej, 3) podatek podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r., 4) podatek od wartości dodanej podatek od wartości dodanej obowiązujący na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego ustawą z dnia 11 marca 2004 roku, 5) podatnik VAT czynny podatnik podatku od towarów i usług obowiązany do sporządzania i składania deklaracji VAT-7, mający siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium RP, dokonujący świadczenia usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w tym podmiot wykonujący wyłącznie czynności niepodlegające opodatkowaniu ze względu na miejsce świadczenia usług, oraz osoba prawna niebędąca podatnikiem, zidentyfikowana dla celów podatku od towarów i usług, 6) podatnik WE podatnik od wartości dodanej prowadzący działalność gospodarczą mający siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej innym niż terytorium RP, w tym podmiot wykonujący wyłącznie czynności niepodlegające opodatkowaniu ze względu na miejsce świadczenia usług, oraz osoba prawna niebędąca podatnikiem zidentyfikowana dla celów podatku od wartości dodanej, 7) podatnik PT podmiot prowadzący działalność gospodarczą mający siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności poza Wspólnotą Europejską, w tym podmiot wykonujący wyłącznie czynności niepodlegające opodatkowaniu ze względu na miejsce świadczenia usług, 8) terytorium kraju terytorium RP, 9) terytorium państwa trzeciego terytorium państwa nie wchodzące w skład terytorium Wspólnoty, 10) WE Wspólnota Europejska, 4
CZĘŚĆ II. Nowe zasady rozliczania usług przez podmiot świadczący Rozdział I. Zasady ogólne dotyczące rozliczania usług. 1. Dla potrzeb określenia miejsca świadczenia obowiązują zasady ogólne określone w art. 28a 28c Ustawy, omówione w Rozdziale III niniejszej części Instrukcji, oraz zasady szczególne będące wyjątkiem od zasady ogólnej, określone w art. 28d 28o Ustawy i art. 2 ustawy z dnia 23 października 2009 r., omówione w Części V. 2. Zasady ogólne nie są stosowane, jeżeli przy określaniu miejsca świadczenia usług znajdują zastosowanie zasady szczególne. Rozdział II. Cztery grupy podmiotów na rzecz których świadczone są usługi powodujące zmiany miejsca świadczenia. 1. Podstawowymi kryteriami warunkującymi opodatkowanie świadczenia usług od dnia 1 stycznia 2010 r. są: a) podmiot, na rzecz którego świadczona jest usługa, tj. czy usługa jest świadczona albo na rzecz podatnika VAT albo podatnika WE albo podatnika PT albo na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem oraz b) siedziba albo stałe miejsce zamieszkania albo stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej nabywcy usługi, będącego podatnikiem wymienionym w lit. a), c) siedziba lub stałe miejsce zamieszkania albo stałe miejsce prowadzenia działalności usługodawcy, gdy usługi świadczone są na rzecz podmiotu nie będącego podatnikiem wymienionym w lit. a). 2. Dla celów niniejszej Instrukcji został dokonany podział usług na usługi świadczone przez podatnika VAT oraz usługi nabywane przez podatnika VAT. 3. Kryterium różnicującym zasady opodatkowania usług świadczonych przez podatnika VAT jest status nabywcy usługi. Wyróżnia się następujące grupy podatników będących usługobiorcami: a) podmioty będące podatnikami, b) podmioty niebędące podatnikami. 4. Podmioty będące podatnikami dzielą się na trzy grupy: a) podatnicy VAT, b) podatnicy WE, c) podatnicy PT. 5
Rozdział III. Zasady ogólne ustalania miejsca świadczenia. 1. Jeżeli usługi są świadczone na rzecz podatników co do zasady miejscem świadczenia usług od dnia 1 stycznia 2010 r. będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5. Będzie to odwrócenie obecnie obowiązującej zasady określania prawnego miejsca świadczenia dotyczącej transakcji pomiędzy podatnikami, tj. z miejsca siedziby usługodawcy na miejsce siedziby usługobiorcy, która ma na celu wprowadzenie mechanizmu odwrotnego obciążenia polegającego na opodatkowaniu usług w miejscu ich konsumpcji i obowiązku zapłaty podatku z tytułu transakcji dotyczących usług przez usługobiorcę. Nie dotyczy to usług świadczonych na rzecz konsumentów nie będących podatnikami. 2. Wyjątki od przedstawionej w pkt 1 zasady określania miejsca świadczenia usług zostały określone w Rozdziale V niniejszej Części Instrukcji. 3. Dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług od dnia 1 stycznia 2010 r. pod pojęciem podatnika należy rozumieć: a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, b) podatnik podatku od wartości dodanej, c) podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy zdefiniowaną w pkt 2.1. ppkt. 2 lub działalność gospodarczą odpowiadającej tej działalności bez względu na jej cel czy rezultat, posiadający siedzibę, stale miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państwa trzeciego (poza WE), d) osoba prawna niebędąca podatnikiem, zidentyfikowana dla celów podatku, podatku od wartości dodanej. 4. W przypadku, gdy usługi będą świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług będzie to stałe miejsce prowadzenia działalności. 5. Jeżeli usługobiorca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności, miejscem świadczenia usług będzie miejsce, w którym podatnik zwykle prowadzi działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu. 6. Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami (czyli na rzecz ostatecznych konsumentów, w tym również na rzecz podmiotów, o których mowa w pkt. 7, będzie miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. 7. W przypadku, gdy usługi będą świadczone na cele osobiste: a) podatnika, b) jego pracowników, w tym byłych pracowników, c) wspólników, d) udziałowców, 6
e) akcjonariuszy, f) członków spółdzielni i ich domowników, g) członków organów stanowiących osób prawnych h) członków stowarzyszenia, w celu określenia prawnego miejsca świadczenia usług będzie uznawane, że usługi nie były świadczone na rzecz podatników, tj. świadczenie będzie uznane za świadczenie na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem, czyli ostatecznego konsumenta. 8. Jeżeli usługi będą świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, wówczas miejscem świadczenia usług będzie to stałe miejsce prowadzenia działalności. 9. Jeżeli usługodawca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, wówczas miejscem świadczenia usług będzie miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on zwykłe miejsce pobytu. 10. Jeżeli usługi na rzecz podmiotów niebędących podatnikami (konsumentów) będą świadczone przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, miejscem świadczenia usług będzie miejsce świadczenia określone dla podstawowej transakcji. Rozdział IV. Znaczenie siedziby usługobiorcy oraz jego stałego miejsca prowadzenia działalności. 1. Podstawowym kryterium warunkującym opodatkowanie świadczenia usług na rzecz podatników od dnia 1 stycznia 2010 r. jest miejsce siedziby usługobiorcy, chyba że zastosowanie znajdzie inny szczególny przepis regulujący miejsce świadczenia danych usług. 2. Miejsce świadczenia usługi może zostać zmienione poprzez wykonanie usługi dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się gdzie indziej niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania. W takim przypadku miejscem świadczenia usług będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności. Warunkiem koniecznym jest tu fakt wykonania usługi dla tego miejsca prowadzenia działalności usługobiorcy. Oznacza to, że jeżeli usługobiorca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w innym miejscu niż jego siedziba lub stale miejsce zamieszkania, ale usługa nie jest związana (nie dotyczy) miejsca działalności gospodarczej, wówczas prawne miejsce świadczenia określa się zgodnie z miejscem siedziby lub stałego miejsca zamieszkania usługobiorcy. 3. Zasada, o której mowa w pkt 2, nie znajduje zastosowania w przypadku, gdy miejsce świadczenia danej usługi określone jest według zasad szczególnych, tj: dla: 7
a) usług związanych z nieruchomościami, b) usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu c) usług transportu pasażerów, d) usług restauracyjnych i cateringowych, e) usług wstępu na imprezy i usługi w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji i rozrywki oraz usług podobnych do nich, f) usług turystyki objęte szczególna procedurą opodatkowania oraz świadczonych na rzecz konsumentów: g) usług transportu towarów, h) pomocniczych do usług transportowych, i) wyceny majątku rzeczowego oraz usług na ruchomym majątku rzeczowym, j) usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach świadczonych do dnia 31 grudnia 2010 r. CZĘŚĆ III. Nowe zasady rozliczania importu usług i określania podatnika z tytułu importu usług. Rozdział I. Nowa definicja importu usług. 1. Opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W przypadku, gdy usługa świadczona jest przez podatnika nieposiadającego siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium RP, podatnikiem z tytułu importu usług jest usługobiorca będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 Ustawy lub osoba prawna zarejestrowana jako podatnik VAT UE. 2. Import usług ma również miejsce w przypadku, gdy usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium innego kraju niż Polska oraz stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, ale miejsce to nie uczestniczy w transakcji. 3. Od dnia 1 stycznia 2010 r. import usług będzie występował w przypadku, gdy: a) przedmiotem świadczenia będzie usługa w rozumieniu Ustawy (patrz: Część II Rozdział III), b) usługa będzie świadczona przez podatnika nieposiadającego siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, c) usługobiorcą będzie podatnik w rozumieniu art. 15 Ustawy, a w przypadku usług, dla których miejsce świadczenia ustalane będzie zgodnie z zasadą ogólną (patrz: Część II Rozdział IV) również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem zarejestrowana jako podatnik VAT UE, d) prawne miejsce świadczenia usługi będzie znajdować się na terytorium Polski, 8
e) usługodawca nie rozliczy podatku należnego z tytułu świadczenia usług na terytorium Polski, f) podatek należny zostanie rozliczony przez usługodawcę, ale miejsce świadczonych usług będzie ustalane zgodnie z zasadą ogólną, o której mowa w Części II Rozdziale IV Instrukcji. Rozdział II. Zasady stosowane do wystawiania faktur wewnętrznych. 1. Podatnik będący usługobiorcą usług świadczonych przez podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu dokonanego importu usług. 2. Import usług dokumentowany jest fakturami wewnętrznymi ujmowanymi w porządku chronologicznym w rejestrze prowadzonym dla potrzeb importu usług, stanowiącym element ewidencji obrotu i podatku należnego. 3. Fakturę wewnętrzną dokumentującą import usług podatnik wystawia co do zasady w terminie wykonania usługi. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, fakturę należy wystawić z chwilą wykonania usług, z tym że: 1) w przypadku usług, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, fakturę wystawia się z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług; 2) w przypadku usług świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, fakturę wystawia się z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług. Jeżeli przed otrzymaniem towaru lub wykonaniem usługi uiszczono część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej zapłaty w tej części. Jeżeli Ustawa dla danej usługi określa szczególne zasady powstania obowiązku podatkowego, podatnik stosuje je odpowiednio do wystawiania faktur wewnętrznych. Rozdział III. Zasady stosowane do stosowania kursu przeliczeniowego. 1. W przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania importu usług są określone w walucie obcej, podatnik dokonuje przeliczenia na złote według kursu średniego waluty obcej ogłoszonego przez NBP obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień powstania obowiązku podatkowego. 9
2. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b Ustawy, stanowiących import usług, kwotę wyrażoną w walucie obcej przelicza się według kursu z dnia poprzedzającego dzień wykonania tych usług, z tym że: 1) w przypadku usług, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, stosuje się kurs z dnia poprzedzającego dzień, w którym upływa dany okres, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług; 2) w przypadku usług świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, stosuje się kurs z dnia poprzedzającego dzień, w którym upływa dany rok podatkowy, do momentu zakończenia świadczenia tych usług. Jeżeli przed otrzymaniem towaru lub wykonaniem usługi zapłacono część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wówczas stosuje się kurs z dnia poprzedzającego dzień, w którym dokonano jej zapłaty w tej części. 10
CZĘŚĆ IV. Zasady wystawiania faktur z tytułu usług świadczonych na rzecz podatników WE i podatników z państw trzecich. Rozdział I. Forma faktury. 1. Obowiązek wystawienie faktury handlowej spoczywa na podatniku zarejestrowanym jako podatnik VAT (czynny lub zwolniony), dokonującym świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium innego państwa niż Polska i który dla potrzeb świadczenia tych usług nie został zidentyfikowany w innym państwie członkowskim WE dla potrzeb podatku od wartości dodanej, a w przypadku, gdy miejsce opodatkowania czynności znajduje się na terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. 2. Zasady dotyczące wystawiania faktur handlowych uregulowane zostały w rozporządzeniu fakturowym. Do wystawiania faktur handlowych podatnik stosuje odpowiednio reguły dotyczące wystawiania faktur VAT, z zastrzeżeniem pkt 3. Rozdział II. Kurs przeliczeniowy. 1. W przypadku usług świadczonych na rzecz podatników WE, do których stosuje się art. 28b, kwotę wyrażoną w walucie obcej przelicza się na złote według kursu z dnia poprzedzającego dzień, w którym wykonano usługę, z tym że: 1) w przypadku usług, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, stosuje się średni kurs ogłaszany przez NBP z dnia poprzedzającego dzień, w którym upływa dany okres, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług; 2) w przypadku usług świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, stosuje się średni kurs ogłaszany przez NBP z dnia poprzedzającego dzień, w którym upływa dany rok podatkowy, do momentu zakończenia świadczenia tych usług. Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, stosuje się średni kurs ogłaszany przez NBP z dnia poprzedzającego dzień, w którym otrzymano ją w tej części. 11
CZĘŚĆ V. Nowa informacja podsumowująca. Rozdział I. Treść informacji podsumowującej: usługi nie podlegające opodatkowaniu ujmowane w informacji oraz nie ujmowane w tej informacji. Od dnia 1 stycznia 2010 r. w informacji podsumowującej wykazywane będzie świadczenie usług niepodlegających opodatkowaniu w Polsce ze względu na miejsce świadczenia, o których mowa w Rozdziale I pkt 1 lit d), które są opodatkowane stawką podatku od wartości dodanej inną niż 0%, a zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej z tytułu tych czynności będzie usługobiorca. Rozdział II. Zasady i sposób sporządzania informacji podsumowującej. Od dnia 1 stycznia 2010 r. podatnicy, o których mowa w art. 15 Ustawy, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, będą składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje podsumowujące o dokonanych: a) wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub niebędących takimi podatnikami osób prawnych, zidentyfikowanych dla potrzeb podatku od wartości dodanej, b) wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów od podatników podatku od wartości dodanej, c) dostawach towarów w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych przez drugiego w kolejności podatnika na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub niebędących takimi podatnikami osób prawnych, zidentyfikowanych dla potrzeb podatku od wartości dodanej, d) świadczeniach usług, których miejsce świadczenia określane zgodnie z zasadą ogólną znajduje się na terytorium innego państwa członkowskiego WE niż Polska, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub niebędących takimi podatnikami osób prawnych, zidentyfikowanych dla potrzeb podatku od wartości dodanej. Rozdział III. Terminy dotyczące informacji podsumowującej. Od dnia 1 stycznia 2010 r. zasadą będzie składanie informacji podsumowujących za okresy miesięczne w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wykazywanej transakcji. 12
CZĘŚĆ VI. Pozostałe zasady. Zasady szczególne ustalenia miejsca świadczenia usług zostały uregulowane w art. 28d- 28o Ustawy. Zgodnie z tymi przepisami miejscem świadczenia usług jest: a) dla usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja, b) dla usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego miejsce położenia nieruchomości, c) dla usług transportu pasażerów miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, e) dla usług transportu towarów na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejsce, w którym odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości, f) dla usług transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, g) dla usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają, h) dla usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, edukacji oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana; w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. w przypadku świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, i) dla usług pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek, przeładunek lub podobnych usług, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, j) dla usług wyceny rzeczowego majątku ruchomego oraz na rzeczowym majątku ruchomym miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, k) dla usług restauracyjnych i cateringowych miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, l) dla usług restauracyjnych i cateringowych faktycznie wykonywanych na pokładach statków, statków powietrznych lub pociągów podczas części transportu pasażerów wykonanej na terytorium Wspólnoty miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów, m) dla usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy, 13
n) dla usług elektronicznych świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu na terytorium Wspólnoty, przez podatnika, który posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczy te usługi, poza terytorium Wspólnoty, a w przypadku braku takiej siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, posiada zwykłe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu, o) dla usług niematerialnych wymienionych w art. 28l Ustawy świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu, p) dla usług telekomunikacyjnych lub usług nadawczych radiowych i telewizyjnych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu na terytorium WE, przez podatnika spoza WE, jeżeli jednocześnie na terytorium państwa członkowskiego usługobiorcy usługi te będą faktycznie użytkowane i wykorzystane przez usługobiorcę terytorium państwa członkowskiego, na którym usługobiorca ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu, q) dla usług turystyki, o których mowa w art. 119 Ustawy siedziba lub stałe miejsce zamieszkania usługodawcy, r) dla usług turystyki, o których mowa w art. 119 Ustawy, świadczonych ze stałego miejsca prowadzenia działalności usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania stałe miejsce prowadzenia działalności usługodawcy, z którego świadczone są te usługi, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia określić inne niż uregulowane w Ustawie miejsce świadczenia dla usług, uwzględniając specyfikę świadczenia niektórych usług oraz przepisy Unii Europejskiej. 14