RZECZPOSPOLITAPOLSKA(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 162444 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 283450 (51) IntCl5: C10B 31/02 Urząd Patentowy (22) Data zgłoszenia: 24.01.1990 Rzeczypospolitej Polskiej (54)Wsadnica koksownicza (43) Zgłoszenie ogłoszono: (73) Uprawniony z patentu: 09.07.1990 BUP 14/90 Biuro Projektów i Dostaw Urządzeń Hutniczych HpH - Spółka Akcyjna, Katowice, PL (72) Twórcy wynalazku: Jacek Malcher, Zabrze, PL Tadeusz Słoniowski, Gliwice, PL (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: Tadeusz Rożniewski, Bytom, PL Roman Kubala, Zabrze, PL 31.12.1993 WUP 12/93 PL 162444 B1 (57) 1. Wsadnica koksownicza zawierająca komorę nabojową z ubijarkami i zbiornik węgla, znamienna tym, że zbiornik (3) węgla ma zespół (4) podajników taśmowych z indywidualnymi napędami wyposażonymi w elektryczne silniki (17), a ubijarki (21) mają na każdym ubijaku (20) zabudowany czujnik (18) poziomu węgla w komorze (1) nabojowej. F ig. 1
Wsadnica koksownicza Zastrzeżenia patentowe 1. Wsadnica koksownicza zawierająca komorę nabojową z ubijarkami i zbiornik węgla, znamienna tym, że zbiornik (3) węgla ma zespół (4) podajników taśmowych z indywidualnymi napędami wyposażonymi w elektryczne silniki (17), a ubijarki (21) mają na każdym ubijaku (20) zabudowany czujnik (18) poziomu węgla w komorze (1) nabojowej. 2. Wsadnica według zastrz. 1, znamienna tym, że zbiornik (3) węgla usytuowany jest na przyczepie (10) wyposażonej w co najmniej jedno koło (11) jezdne oraz w dwuprzegubowe łączniki (14) dolne usytuowane najkorzystniej w osi (15) czołownic (6), nad którymi ma umieszczone dwuprzegubowe łączniki (13) górne, najkorzystniej na wysokości górnej krawędzi słupów (5) ramy. 3. Wsadnica według zastrz. 1, albo 2, znamienna tym, że zbiornik (3) węgla połączony jest rozłącznie z przyczepą (23) dodatkowego wyposażenia. * * * Przedmiotem wynalazku jest wsadnica koksownicza mająca zastosowanie w koksowniach stosujących wsadnice do obsadzania komór baterii koksowniczych, a zwłaszcza tam, gdzie słabe jezdnie wsadnic i niskie wieże węglowe nie zezwalają na zwiększenie pojemności przez podwyższenie zasobników węgla wsadowego wsadnic. Ma ona zastosowanie również w przypadku wprowadzania automatyzacji zasilania węglem komory nabojowej jak również w innych rodzajach wozów przejezdnych, w których zachodzi konieczność znacznego zwiększenia masy urządzenia dodatkowym wyposażeniem. Znane wsadnice koksownicze są ciężkimi, o znacznej wysokości agregatami, a w wyniku zespolenia funkcji obsadzania komór baterii koksowniczej z funkcją wypychania koksu, wywierają na swoją jezdnię bardzo duże boczne siły, dochodzące do kilkudziesięciu ton. Siły te, wraz z pionowymi naciskami na koła jezdne, pochodzącymi od masy własnej i masy mieszczącego się w zbiorniku zapasu węgla wsadowego powodują szybkie zużycie kół oraz wszystkich elementów jezdni. Ze względów konstrukcyjnych, największe naciski na koła od masy własnej wsadnicy, masy zapasu węgla wsadowego i sił bocznych, koncentrują się po tej stronie wsadnicy, gdzie znajduje się komora nabojowa ze zbiornikiem mieszczącym zapas węgla wsadowego. Na skutek swej konstrukcyjnej wysokości wsadnice mieszczą pojemność zapasu węgla ograniczoną do 2-3 naboi. Większa pojemność zbiornika węgla wymusza zwiększenie wysokości wsadnicy oraz zwiększa wysokość wieży węglowej, której wyloty mieściłyby się wówczas na poziomie powyżej 20 m, co z kolei powodowałoby ogromne zwiększenie kosztów budowy wież węglowych. Ograniczona nośność kół i jezdni oraz ograniczenie wysokości wsadnic limitują naturalne tendencje modernizacji wsadnic. Uniemożliwiają bowiem zmniejszenie częstotliwości napełniania zbiornika węgla pod wieżą węglową oraz zmniejszenie nacisków na koła od istniejącego zapasu węgla we wsadnicach. Istniejące wsadnice wyposażone są przeważnie w podajniki wahadłowe, które pracując cyklicznie nie dają równej warstwy węgla w komorze nabojowej. Ponadto podajniki te posiadają najczęściej napęd mechaniczny grupowy wskutek czego wypadnięcie jednego silnika lub siłownika powoduje konieczność wstrzymania podawania węgla do całej wsadnicy, a tym samym uniemożliwia to wprowadzenie automatyzacji węzła zasilania komory nabojowej wsadnicy węglem wsadowym. We wsadnicy koksowniczej według wynalazku, zbiornik węgla ma zespół podajników taśmowych z indywidualnymi napędami wyposażonymi w elektryczne silniki. Zastosowanie podajników taśmowych z napędami indywidualnymi umożliwia powiększenie pojemności
162 444 3 zbiornika o około 100% przy tej samej jego wysokości, zwiększa pewność ruchową wsadnicy i umożliwia wprowadzenie automatyzacji węzła wsadnicy przez stosowanie zmiany prędkości obrotowej silników w sposób skokowy lub ciągły. Ubijarki mają na każdym ubijaku zabudowany czujnik poziomu węgla w komorze nabojowej. Znaczne zwiększenie zapasu węgla we wsadnicy zgodnie z wynalazkiem, przy jednoczesnym obniżeniu pionowych nacisków na koła jezdne po stronie komory nabojowej uzyskuje się poprzez usytuowanie zbiornika węgla na przyczepie wyposażonej w co najmniej jedno koło jezdne, w dwuprzegubowe łączniki dolne usytuowane najkorzystniej w osi czołownic, nad którymi umieszczone są najkorzystniej na wysokości górnej krawędzi słupów ramy dwuprzegubowe łączniki górne. Dzięki takiej konstrukcji, zbiornik węgla, który jest położony w najwyższej części wsadnicy nie jest narażony na duże poziome siły bezwładności powstające podczas rozruchu i hamowania mechanizmu jazdy; są one tym groźniejsze, że środek działania usytuowany jest wysoko nad poziomem główki szyny. Korzystnym jest, jeżeli zbiornik węgla połączony jest rozłącznie z przyczepą dodatkowego wyposażenia zawierającą między innymi instalację odpylającą, klimatyzacyjną, sterowania. Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój poprzeczny przez wsadnicę z zasobnikiem węgla wyposażonym w podajniki taśmowe, fig. 2 - przekrój poprzeczny przez wsadnicę z przyczepą i z zasobnikiem węgla wyposażonym w podajniki taśmowe, fig. 3 - przekrój poprzeczny przez wsadnicę z przyczepą dodatkowego wyposażenia, fig. 4 - schemat oznaczenia podajników taśmowych zainstalowanych pod zasobnikiem węgla. Wsadnica koksownicza wyposażona w komorę nabojową 1 oraz mechanizm wypy chowy 2 posiada konstrukcje nośną, na której stoi zbiornik 3 węgla wsadowego z podajnikami najlepiej taśmowymi 4 oraz komora nabojowa 1 umieszczona pomiędzy słupami ram 5 komory nabojowej. Częścią konstrukcji nośnej wsadnicy są czołownice 6 z przymocowanymi do nich kołami jezdnymi 7. Wsadnica rozbierająca węgiel 8 spod wieży węglowej 9 magazynuje go w zbiorniku 3 węgla spod którego pobierany jest on zespołem podajników 4 taśmowych i kierowany do komory nabojowej 1. W rozwiązaniu przedstawionym na rys. fig. 2 w celu odciążenia kół jezdnych 7 wsadnicy, znajdujących się najbliżej komory nabojowej 1 zbiornik 3 węgla umieszczony jest w oddzielnej, wleczonej przez wsadnicę przyczepie 10 ustawionej przegubowo na co najmniej jednym kole 11 jezdnym lub wahaczach 12 iszczepionej z konstrukcją nośną wsadnicy przy pomocy sprzęgu złożonego z dwu przegubowych łączników 13 górnego i 14 dolnego wyposażonych w tuleje stalowo-gumowe. Łącznik 14 dolny usytuowany jest najkorzystniej w osi 15 czołownicy 6, zaś łącznik 13 górny najkorzystniej jest zamocować dc górnej krawędzi słupa 5 ram komory nabojowej 1, posadowionych na czołownicach 6. Dozowanie węgla 9 do komory nabojowej 1 przy zastosowaniu podajników taśmowych 4 z indywidualnymi napędami pozwala na zautomatyzowanie pracy tego węzła. Ustawiając podajniki taśmowe 4 w równych odstępach i ustalając ich jednakową wydajność objętościową można wprowadzić automatyzację węzła dozowania węgla 8 zastosowując do napędu taśm 16 podajników 4 taśmowych silniki 17 elektryczne wielobiegowe. Silniki 17 przenośników taśmowych zainstalowanych jako przedostatnie od skraju komory 1 nabojowej tj. przenośnik taśmowy PT2 z silnikiem S2 oraz PT/K-1/, z silnikiem S /k- 1/ są 3-biegowe natomiast wszystkie pozostałe 2- biegowe. Nominalne prędkości obrotowe silników 2-biegowych wynoszą n1i n2=l, 5n1natomiast silników 3-biegowych -n1, n2= 1, 5n1oraz n3=2,0 n1. Prędkości nominalne n1 stosowane są przy równoczesnej pracy wszystkich podajników, natomiast n2 wówczas, gdy z powodu awarii wypada jakikolwiek z podajników nie będących podajnikiem skrajnym /PT, lub PTk/ a jego funkcję automatycznie przejmują dwa podajniki sąsiednie. W przypadku awarii podajników skrajnych /PT, lub PTk/ ich funkcję polegającą na uzupełnieniu wydajności /100%/ zespołu zasilania przejmują podajniki przedostatnie /P T 2 lub
4 162 444 PTk-1/ w związku z czym winny one pracować z obrotami n3=2,0n1. W przypadku zastosowania automatyzacji węzła namiarowania węgla 9 w zależności np. od czujnika 18 wysokości poziomu warstwy węgla 8 w komorze nabojowej 1 uzależnia się pracę danego podajnika 4 od poziomu tłuka 19 danego ubijaka 20 ubijarki 21 jaki on osiągnie w końcowej fazie procesu ubijania węgla w komorze nabojowej 1. W odmianie wsadnica koksownicza przedstawiona na rys. fig. 3 posiada przyczepę 23 dodatkowego wyposażenia, na której umieszczono dodatkowe wyposażenie 22 np. instalację odpylającą, klimatyzacyjną, sterowania.
162 444 Fig. 4
162 444 Fig.3
162 444 Fig. 2
162 444 Fig. 1 Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł