(11) (13) B1 (12) OPIS PATENTOWY (19) PL PL B1 B60F 1/04

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA Urząd Patentów Rzeczypospolitej Polskiej (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (21) Numer zgłoszenia: (22) Data zgłoszenia: (11) (13) B1 (51) IntCl6: B60F 1/04 (54) Naczepa siodłowa dla systemu transportu bimodalnego, zwłaszcza cysterna siodłowa (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 25/95 (73) Uprawniony z patentu: Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Pojazdów Szynowych, Poznań, PL (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 09/97 (72) Twórcy wynalazku: Marian Medwid, Poznań, PL Kazimierz Pohl, Luboń, PL Tadeusz Starczewski, Wrocław, PL Ryszard Nowak, Warszawa, PL Włodzimierz Stawecki, Swarzędz, PL Mariusz Staniuk, Siemianowice, PL Romuald Keller, Warszawa, PL PL B1 (57) 1. Naczepa siodłowa dla systemu transportu bimodalnego, zwłaszcza cysterna siodłowa, składająca się z nośnika ładunku zamocowanego na ramie, wyposażonej w części przedniej w centralny czop sprzęgu drogowego, natomiast w części tylnej w drogowy zespół jezdny o regulowanej wysokości położenia kół jezdnych, znamienna tym, że rama (2) składa się z co najmniej dwóch belek wzdłużnych (5) połączonych poprzecznie na każdym końcu belką zewnętrzną (6) oraz w pewnej odległości od niej belką wewnętrzną (7), przy czym każda belka zewnętrzna (6) w pobliżu swoich końców od spodu ma symetrycznie rozstawione dwa czopy sprzęgowe (8) na jej powierzchniach nośnych (9), natomiast belka wewnętrzna (7) zawiera centralnie usytuowane gniazdo (10). fig1

2 Naczepa siodłowa dla systemu transportu bimodalnego, zwłaszcza cysterna siodłowa Zastrzeżenia patentowe 1. Naczepa siodłowa dla systemu transportu bimodalnego, zwłaszcza cysterna siodłowa, składająca się z nośnika ładunku zamocowanego na ramie, wyposażonej w części przedniej w centralny czop sprzęgu drogowego, natomiast w części tylnej w drogowy zespół jezdny o regulowanej wysokości położenia kół jezdnych, znamienna tym, że rama (2) składa się z co najmniej dwóch belek wzdłużnych (5) połączonych poprzecznie na każdym końcu belką zewnętrzną (6) oraz w pewnej odległości od niej belką wewnętrzną (7), przy czym każda belka zewnętrzna (6) w pobliżu swoich końców od spodu ma symetrycznie rozstawione dwa czopy sprzęgowe (8) na jej powierzchniach nośnych (9), natomiast belka wewnętrzna (7) zawiera centralnie usytuowane gniazdo (10). 2. Naczepa według zastrz. 1 znamienna tym, że gniazdo (10) ma postać poziomego przelotowego otworu w belce wewnętrznej (7) położonego w osi wzdłużnej ramy (2). 3. Naczepa według zastrz. 1 znamienna tym, że każda belka zewnętrzna (6) ramy (2) w części środkowej jest odsądzoną do góry, powyżej gniazda (10) belki wewnętrznej (7). 4. Naczepa według zastrz. 1 znamienna tym, że rama (2) po każdej stronie w pobliżu swoich końców jest od spodu wyposażona w symetrycznie rozstawione dwa haki naprowadzające (11). 5. Naczepa według zastrz. 1 znamienna tym, że rama (2) na każdym końcu między belką zewnętrzną (6) a gniazdem (10) jest od dołu otwarta, zaś wewnątrz od góry i po bokach jest zamknięta osłoną naprowadzającą (12). 6. Naczepa według zastrz. 5 znamienna tym, że osłona naprowadzająca (12) od belki zewnętrznej (6) i od końców belek wzdłużnych (5) po bokach zwęża się do gniazda (10). * * * Przedmiotem wynalazku jest naczepa siodłowa dla systemu transportu bimodalnego, zwłaszcza cysterna siodłowa do przewozu cieczy. Znane są naczepy siodłowe stosowane w systemie transportu bimodalnego, gdzie używane są do zadań przewozowych na drodze na bliskie odległości oraz na wózkach szynowych na duże odległości. W rozwiązaniu według polskiego opisu zgłoszeniowego P naczepy posiadają na swoich końcach dodatkowe czopy ryglowe do łączenia z aparatami sprzęgowymi wózków szynowych. W tylnej części posiadają dodatkowo rozstawione dwa uchwyty do łączenia z trzpieniami ryglującymi aparatu sprzęgowego. Czop ryglowy przedni jest wysunięty przed czoło naczepy siodłowej i zamontowany na specjalnym wysięgniku lub pod naczepą przed czopem ryglowym drogowym. Niedogodnością tego rozwiązania jest to, że urządzenia sprzęgowe przednie różnią się od tylnych. Konsekwencją tego jest konieczność budowy aparatów sprzęgowych wózków szynowych o dwóch różnych urządzeniach sprzęgowych. Celem wynalazku jest opracowanie nowej konstrukcji drogowej naczepy siodłowej przystosowanej do łączenia z wózkiem szynowym poprzez aparat sprzęgowy. Istota rozwiązania naczepy siodłowej według wynalazku polega na tym, że jej rama składa się z co najmniej dwóch belek wzdłużnych połączonych poprzecznie na każdym końcu belką zewnętrzną oraz w pewnej odległości od niej belkę wewnętrzną. Każda belka zewnętrzna w pobliżu swoich końców od spodu ma symetrycznie rozstawione dwa czopy sprzęgowe na jej powierzchniach nośnych. Natomiast belka wewnętrzna zawiera centralnie usytuowane gniazdo, które ma postać poziomego przelotowego otworu położonego w osi wzdłużnej ramy. Każda belka zewnętrzna ramy w części środkowej jest odsądzoną do góry, powyżej gniazda belki

3 wewnętrznej. Rama po każdej stronie w pobliżu swoich końców jest od spodu wyposażona w symetrycznie rozstawione dwa haki naprowadzające. Ponadto rama na każdym końcu między belką zewnętrzną a gniazdem jest od dołu otwarta, zaś wewnątrz od góry i po bokach jest zamknięta osłoną naprowadzającą, która od belki zewnętrznej od góry i od końców belek wzdłużnych po bokach zwęża się do gniazda. Zaletą rozwiązania naczepy siodłowej według wynalazku jest wykorzystanie elementów nośnych ramy do łączenia z aparatem sprzęgowym wózka szynowego, przy czym identyczność urządzeń na obu jej końcach ułatwia sprzęganie z wózkami szynowymi. Rozwiązanie to może być stosowane zarówno do naczep siodłowych, których nośnikiem ładunku jest otwarta skrzynia burtowa, skrzynia zamknięta jak i do cystern siodłowych. Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku przedstawiającym cysternę siodłową z nośnikiem ładunku w postaci zbiornika do przewozu cieczy. Na rysunku fig. 1 - przedstawia cysternę siodłową w widoku z boku, fig. 2 - przekrój pionowy wzdłużny przez jeden z końców ramy, fig. 3 - przekrój poziomy wzdłużny jednego z końców ramy, a fig. 4 - przedstawia widok ramy od czoła. Cysterna siodłowa według wynalazku składa się ze zbiornika 1 zamocowanego na ramie 2. W przedniej części rama 2 pod spodem posiada sprzęg drogowy 3, natomiast w części tylnej ma drogowy zespół jezdny 4 o regulowanej wysokości kół jezdnych. Rama 2 składa się z dwóch wzdłużnych belek 5 połączonych poprzecznie na każdym końcu belką zewnętrzną 6 oraz w pewnej odległości od niej belką wewnętrzną 7. Każda belka zewnętrzna 6 w pobliżu swoich końców od spodu ma symetrycznie rozmieszczone dwa czopy sprzęgowe 8, usytuowane na jej powierzchniach nośnych 9. Natomiast każda belka wewnętrzna 7 zawiera centralnie usytuowane w osi wzdłużnej ramy 2 poziome przelotowe gniazdo 10, zaś każda z belek zewnętrznych 6 ramy 2 w części środkowej jest odsądzoną do góry, powyżej gniazda 10 belki wewnętrznej 7. Na każdym końcu ramy 2 u zbiegu belek wzdłużnych 5 i belek zewnętrznych 6 są symetrycznie rozmieszczone od spodu na wysokości czopów sprzęgowych 8 dwa haki naprowadzające 11. Ponadto rama 2 między belką zewnętrzną 6 a gniazdem 10 jest od dołu otwarta, zaś wewnątrz od góry i po bokach jest zamknięta osłoną naprowadzającą 12, która od belki zewnętrznej 6 od góry, i od końców belek wzdłużnych 5 zwęża się do gniazda 10. Łączenie cysterny siodłowej z odpowiednim aparatem sprzęgowym wózka szynowego, polega na przetaczaniu cysterny siodłowej ciągnikiem siodłowym tyłem w kierunku aparatu sprzęgowego, którego odpowiedni trzpień jest kierowany osłoną naprowadzającą 12 w kierunku gniazda 10, orientując pionowo i poziomo aparat sprzęgowy. Przy dalszym zbliżaniu trzpień aparatu sprzęgowego jest ustalony w gnieździe 10, a czopy sprzęgowe 8 wchodzą do odpowiednich sprzęgów siodłowych aparatu sprzęgowego, gdzie zostają zablokowane. Ponadto do dokładnego naprowadzania pionowego czopów sprzęgowych 8 w ostatniej fazie sprzęgania służą haki naprowadzające 11 po zetknięciu się z powierzchnią bazową aparatu sprzęgowego. Przednia część cysterny siodłowej jest łączona z aparatem sprzęgowym drugiego wózka szynowego podobnie jak jej część tylna, z tym, że cysterna siodłowa jest nieruchoma a wózek szynowy z aparatem sprzęgowym jest w jej kierunku przetaczany. Po jej sprzęgnięciu z aparatami sprzęgowymi wózków szynowych jej koła jezdne są podnoszone i zablokowane na odpowiedniej w y s o k o ś c i n a d t o r e m. Każdy koniec cysterny siodłowej opiera się na aparacie sprzęgowym płaszczyznami nośnymi 9 belek zewnętrznych 6 oraz powierzchniami gniazd 10. Płaszczyzny te przenoszą siły pionowe występujące między cysterną siodłową a aparatami sprzęgowymi. Natomiast siły poziome, a zwłaszcza siły pociągowe są przenoszone w obu kierunkach przez czopy sprzęgowe 8.

4 Fig. 2

5 Fig. 3 Fig. 4

6 Fig. 1 Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł