ACARD, 75 mg, 150 mg, (Acidum acetylsalicylicum) tabletki dojelitowe. Skład: Jedna tabletka dojelitowa zawiera odpowiednio 75 mg lub 150 mg kwasu acetylosalicylowego. Wskazania: Choroba niedokrwienna serca oraz wszelkie sytuacje kliniczne, w których celowe jest hamowanie agregacji płytek krwi: zapobieganie zawałowi serca u osób dużego ryzyka, świeży zawał serca lub podejrzenie świeżego zawału serca, niestabilna choroba wieńcowa, prewencja wtórna u osób po przebytym zawale serca, stan po wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych, angioplastyce wieńcowej, zapobieganie napadom przejściowego niedokrwienia mózgu (TIA) i niedokrwiennego udaru mózgu u pacjentów z TIA, po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu u pacjentów z TIA, u osób z zarostową miażdżycą tętnic obwodowych, zapobieganie zakrzepicy naczyń wieńcowych u pacjentów z mnogimi czynnikami ryzyka, zapobieganie zakrzepicy żylnej i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych, np. po dużych zabiegach chirurgicznych jako uzupełnienie innych sposobów profilaktyki. Przeciwwskazania: Produktu Acard nie należy stosować: w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną kwas acetylosalicylowy, inne salicylany lub jakikolwiek składnik produktu; u pacjentów ze skazą krwotoczną, u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy; u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek; u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby; u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (Acard 150 mg); u pacjentów z napadami tzw. astmy aspirynowej w wywiadzie, wywołanymi podaniem salicylanów lub substancji o podobnym działaniu, szczególnie niesteroidowych leków przeciwzapalnych; jednocześnie z metotreksatem w dawkach 15 mg na tydzień lub większych; w ostatnim trymestrze ciąży; u dzieci w wieku do 12 lat w przebiegu infekcji wirusowych ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye a rzadko występującej, ale ciężkiej choroby powodującej uszkodzenie wątroby i mózgu. Podmiot odpowiedzialny: Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. ul. Karolkowa 22/24, 01-207 Warszawa, www.polfawarszawa.pl. Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu wydane przez MZ. Acard 75 mg nr R/6725, Acard 150 mg nr 17975. Kategoria dostępności: produkt leczniczy wydawany bez recepty. KNT/AC/REK/14.12.2011 Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.
Choroby układu krążenia (zawał serca, udar mózgu i inne) są przyczyną około połowy rocznych zgonów, walcząc o palmę pierwszeństwa ze złośliwymi nowotworami. Statystyki alarmują - od 25 do 30% dorosłych choruje na nadciśnienie tętnicze, które nieleczone prowadzi do poważnych powikłań, takich jak: udar mózgu, czy choroba wieńcowa z zawałem serca włącznie. Dlatego zapobieganie rozwojowi i skuteczne leczenie już rozpoznanego nadciśnienia ma tak ogromne znaczenie dla naszego zdrowia. Zacznijmy od podstaw Każda komórka organizmu, do życia i pracy potrzebuje substancji odżywczych i tlenu, dostarczanych przez krew krążącą w naczyniach krwionośnych. Naczynia, doprowadzające krew do tkanek nazywane są tętnicami, a odprowadzające krew z tkanek żyłami. Krew odprowadza z narządów substancje toksyczne powstające podczas przemian komórkowych. Ciśnienie w naczyniach tętniczych zależy od ich średnicy i od cyklu pracy serca. Cykl ten składa się z 2 faz: skurczu i rozkurczu mięśnia sercowego. W czasie skurczu krew wyrzucana jest siłą kurczącego się mięśnia lewej komory do tętnicy głównej (aorty). Najwyższe ciśnienie w tętnicach pojawia się w końcowym momencie skurczu lewej komory. Tę wartość ciśnienia nazywa się ciśnieniem skurczowym (wyższa z 2 wartości). Następujący po nim czas rozkurczu, jest niezbędny dla odpoczynku mięśnia i napełnienia się serca krwią przed następnym skurczem. Najniższą wartość notuje się w okresie rozkurczu serca, stąd nazwa ciśnienie rozkurczowe. W ciągu minuty, cykle te powtarzają się z różną częstością, w spoczynku wolniejszą, podczas stresu czy wysiłku szybszą.
Uproszczony schemat układu krążenia
Czy wysokie ciśnienie nam szkodzi? Odpowiedź brzmi: tak! Wysokie wartości ciśnienia mogą wpływać niekorzystnie na nasz organizm: 1. Wysokie ciśnienie to zbyt duża ilość krwi docierająca do tkanek, co może grozić ich zalaniem. Organizm broni się przed tym, kurcząc drobne naczynia tętnicze. W efekcie narządy są gorzej ukrwione, a w drastycznych sytuacjach wręcz pozbawione krwi. 2. Wysokie ciśnienie przyśpiesza zużycie całego układu naczyniowego: - serce obciążone jest nadmierną pracą. Prowadzi to do zmęczenia i rozciągnięcia mięśnia sercowego i w efekcie do pogorszenia jego pracy. - naczynia tętnicze poddawane wysokiemu ciśnieniu, ulegają usztywnieniu, tracą elastyczność. Niekiedy siła napierająca na ścianę tętnicy dotyczy to zwłaszcza aorty - jest tak duża, że ulega ona rozciągnięciu i wybrzuszeniu (tętniak aorty). W drastycznych przypadkach pod wpływem wysokiego ciśnienia może dojść do przerwania ciągłości ściany naczynia i krwotoku (np. udar mózgowy, pęknięcie tętniaka aorty). Wyższe wartości ciśnienia sprzyjają wbudowywaniu się w ściany tętnic cholesterolu, a więc przyśpieszają powstawanie miażdżycy. Proces miażdżycowy zawęża światło tętnic i może nawet doprowadzić do ich zamknięcia. Jeśli dotyczy to naczyń odżywiających serce, dochodzi do zawału serca, jeżeli naczyń mózgowych - do niedokrwienia mózgu (inna postać udaru). Jakie ciśnienie jest optymalne, a jakie jest dla nas zagrożeniem? Niekorzystne zmiany, spowodowane wyższym niż prawidłowe ciśnieniem, zachodzą w organizmie stopniowo i wymagają czasu. Czas ten jest odwrotnie proporcjonalny do wysokości ciśnienia tzn. im wyższe wartości ciśnienia tym czas, w którym dojdzie do niekorzystnych zmian krótszy. Wieloletnie obserwacje pozwoliły określić jakie wartości ciśnienia są dla nas prawidłowe, a jakie zbyt wysokie. Hipertensjologia (nauka o nadciśnieniu tętniczym) jest nauką stosunkowo młodą, aktywnie się rozwijającą. Niewykluczone więc, że i na ten temat nie powiedziano jeszcze ostatniego słowa.
* Wyodr bniona postaç nadciênienia, w której wzrasta tylko ciênienie skurczowe, rozkurczowe pozostaje prawidłowe. Uprzednio uwa ano, e jest to znacznie mniej szkodliwe dla organizmu, ale badania z ostatniego çwierçwiecza wykazujà, e i ta postaç nadciênienia jest dla człowieka niekorzystna *
Jak rozpoznać nadciśnienie tętnicze? Większość pacjentów w okresie przed nasileniem się (spowodowanych przez wysokie wartości ciśnienia) uszkodzeń narządów nie ma żadnych objawów. Stąd nadciśnienie tętnicze nazywane jest cichym mordercą. Nieświadomy istnienia choroby człowiek nie podejmuje żadnych działań. Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego umożliwia jedynie pomiar ciśnienia krwi. Dlatego osoby zdrowe powinny kontrolować ciśnienie co najmniej raz do roku, a osoby z tzw. grup zwiększonego ryzyka (rodzinne występowanie nadciśnienia, otyłość, cukrzyca choroby serca i nerek) co pół roku. Jakie są przyczyny nadciśnienia tętniczego? Tylko kilka procent przypadków nadciśnienia ma jasno określoną przyczynę. Ta postać nadciśnienia nazywana jest nadciśnieniem przyczynowym wtórnym lub objawowym (nadciśnienie jest jednym z objawów konkretnej choroby). Do najczęstszych przyczyn nadciśnienia należą choroby nerek, w tym zwężenie tętnicy nerkowej, choroby nadnerczy i tarczycy. Leczenie podstawowej choroby, likwidując przyczynę wzrostu ciśnienia, normalizuje jego wartości. Niestety, ponad 90% przypadków to sytuacje gdy nie jesteśmy w stanie określić jednoznacznie przyczyny choroby. Mówimy wtedy o nadciśnieniu samoistnym albo pierwotnym. Na jego rozwój mogą się składać: 1. czynniki genetyczne, wskazuje na to m.in. rodzinne występowanie nadciśnienia. 2. wiek, ciśnienie wzrasta z wiekiem i zazwyczaj częściej występuje u kobiet po okresie menopauzy. 3. czynniki środowiskowe, na które składa się: - sposób odżywiania (dieta bogata w sól, oraz wysokokaloryczna prowadząca do otyłości) - bierne spędzanie wolnego czasu niska aktywność fizyczna (aktywność fizyczna nie tylko zapobiega otyłości ale i per se sprzyja obniżaniu się ciśnienia), - stres (rodzaj wykonywanej pracy, czynniki ekonomiczne, hałas), - nadużywanie alkoholu.
Czy możemy wpływać na nasze ciśnienie tętnicze? Czynniki genetyczne, wiek i płeć nie podlegają naszej ingerencji. Mamy natomiast możliwość modyfikowania większości czynników środowiskowych, przez prowadzenie tzw. pro zdrowotnego, czyli wpływającego na poprawę stanu zdrowia, trybu życia. Zdrowy tryb życia to: ograniczenie spożycia sodu (soli) do mniej niż 6g dziennie dieta odchudzająca u osób z nadwagą, a zwłaszcza otyłych, prowadząca do normalizacji wagi ciała zwiększenie spożycia warzyw zawierają potas (wyższy stosunek potasu do sodu w jedzeniu sprzyja niższym wartościom ciśnienia krwi) zmiana trybu życia na bardziej aktywny gimnastyka, spacery, jogging, basen, jazda na rowerze itp. w wymiarze co najmniej pół godziny, nie rzadziej niż 3 razy w tygodniu. Nie zaleca się uprawiania sportów siłowych i sportu wyczynowego nauczenie radzenia sobie w sytuacjach stresowych terapie relaksacyjne, joga, muzykoterapia i inne ograniczenie spożycia alkoholu - nie więcej niż 30g (kobiety) i 40g (mężczyźni) na dobę. Nadciśnienie tętnicze jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju miażdżycy (zawał serca i inne związane z miażdżycą patologie), stąd pacjenci z nadciśnieniem szczególnie powinni unikać innych czynników ryzyka jak palenia papierosów czy diety bogatotłuszczowej (bogatej w cholesterol). Leczenie nadciśnienia tętniczego Badania dostarczyły niezbitych dowodów dotyczących konieczności leczenia nadciśnienia tętniczego. Najwcześniej tego rodzaju argumenty uzyskano dla ciężkiego nadciśnienia tętniczego, ale obecnie nie ulega już wątpliwości, że leczenie łagodnych postaci nadciśnienia przynosi wymierne rezultaty w postaci zmniejszenia częstości uszkodzeń różnych narządów, z układem naczyniowym na czele, oraz wydłużenia życia pacjenta. Należy jednak przestrzec przed podejmowaniem decyzji o konieczności leczenia hipotensyjnego (obniżającego wartości ciśnienia) na podstawie pojedynczego pomiaru ciśnienia. W przypadku wartości
ciśnienia, klasyfikujących nadciśnienie do kategorii ciężkiej, pomiar powinien być powtórzony po kilku kilkunastu minutach. W łagodnym nadciśnieniu pacjenta poddaje się obserwacji kilku miesięcznej (przy górnych zakresach RR w tej kategorii) do nawet rocznej (przy niższych wartościach). W tym okresie co najmniej raz w miesiącu kontroluje się wartości ciśnienia. Od początku okresu obserwacyjnego zaleca się postępowanie sprzyjające obniżeniu ciśnienia, czyli zmianę stylu życia na pro zdrowotny. Takie postępowanie znane jest też pod nazwą leczenia niefarmakologicznego. U części pacjentów prowadzi to do normalizacji ciśnienia, u pozostałych, utrzymując nadal pro zdrowotny styl życia trzeba dołączyć leczenie farmakologiczne. Celem leczenia hipotensyjnego (obniżającego ciśnienie) jest doprowadzenie ciśnienia tętniczego do wartości prawidłowych. W gestii lekarza leży: 1. ocena ciężkości nadciśnienia i jego przyczyn, 2. tempo obniżania ciśnienia, 3. dobór optymalnego sposobu leczenia (tylko niefarmakologiczne, czy skojarzone z podawaniem leków obniżających ciśnienie), 4. dobór leków i sposób ich dawkowania, 5. obserwacja efektów leczenia. Powodzenie leczenia zależy nie tylko od wiedzy lekarza, ale przede wszystkim od samego pacjenta. Lekarz tylko pomaga pacjentowi w tej drodze do zdrowia. Rola pacjenta we współleczeniu nadciśnienia tętniczego 1. Stosowanie się do zaleceń lekarza, dotyczących sposobów leczenia. Nie tylko farmakologicznego, ale także dotyczących zmiany stylu życia na pro zdrowotny!! 2. Przyjmowanie leków w zalecanych dawkach i porach. 3. Nieprzerywanie leczenia po uzyskaniu normalizacji ciśnienia, lub żeby odpocząć. 4. Samokontrola (przez pacjenta lub jego rodzinę) ciśnienia w różnych warunkach życiowych, poza gabinetem lekarskim.
Kiedy domowe pomiary ciśnienia są szczególnie przydatne? 1. W tzw. nadciśnieniu białego fartucha, to jest w przypadkach, gdy podwyższone wartości ciśnienia występują tylko w gabinecie lekarskim. 2. Przy zmianie sposobu leczenia. 3. Dla oceny, czy stosowane leczenie jest skuteczne przez całą dobę. Dla wyjaśnienia tego zagadnienia ciśnienie powinno mierzyć się bezpośrednio przed przyjęciem kolejnej dawki leku. Wizyty u lekarza maja najczęściej miejsce w pierwszej połowie dnia, zazwyczaj niedługo po przyjęciu porannej dawki leków, czyli w okresie gdy wykazują one najsilniejsze działanie. 4. W okresach złego samopoczucia (może, ale nie musi wynikać ono ze wzrostu ciśnienia krwi). 5. Nie należy popadać w przesadę w częstości pomiarów. W okresie ustalania leczenia mogą one być częstsze, po tym okresie nie zaleca się pomiarów częstszych niż 1 2 razy w tygodniu. Zasady wykonywania pomiaru 1. Sprawny aparat. 2. Okresowy pomiar na obu ramionach, potem na ramieniu, na którym stwierdzano wyższe wartości ciśnienia. Aby domowe pomiary ciśnienia mogły stanowić wymierną pomoc, tak w doborze leczenia jak i utrzymywaniu jego skuteczności muszą one być rzetelnie wykonywane i odzwierciedlać rzeczywiste wartości ciśnienia. Wiele sytuacji może powodować krótkotrwały wzrost ciśnienia, co daje fałszywy obraz o rzeczywistych, przeciętnych jego wartościach. Opieranie leczenia na tych zafałszowanych pomiarach z jednej strony powoduje niepotrzebne zwiększanie dawek leków, z drugiej frustracje związaną z brakiem efektu leczenia. Najczęstsze przyczyny błędnego pomiaru ciśnienia krwi dające fałszywie wyższe jego wartości - to wykonanie pomiaru: 1. Bezpośrednio po wysiłku. Podczas wysiłku zwiększa się zapotrzebowanie pracujących mięśni na tlen i substancje odżywcze. Potrzebne jest więc zwiększenie dopływu krwi, a do tego celu niezbędny jest wzrost ciśnienia.
2. Bezpośrednio po obfitym posiłku. Przyczyną tego jest zwiększone zapotrzebowanie na krew w narządach trawiennych. 3. Bezpośrednio po wypaleniu papierosa. Nikotyna jest jedną z substancji obkurczających naczynia tętnicze. 4. Podczas stresu. Stres psychiczny powoduje zwiększanie wydalania do krwi katecholamin, substancji powodujących wzrost ciśnienia. 5. Dla niektórych pacjentów sam pomiar ciśnienia jest stresem. Wówczas zaleca się trzykrotne wykonanie pomiaru w krótkich odstępach czasu (co 2 minuty, bez zdejmowania mankietu). Pierwszy pomiar odrzuca się, a jako wynik podaje się średnią z 2 pozostałych. 6. W czasie bólu. Ból, podobnie jak stres, powoduje zwiększone wydalanie katecholamin do krwi. 7. W zimnym pomieszczeniu. Pod wpływem zimna drobne naczynia skórne ulegają obkurczeniu i ciśnienie w dużych naczyniach wzrasta. Ponadto należy pamiętać, że osoby ze znaczną otyłością (duży obwód ramienia) powinny używać do pomiaru ciśnienia większego mankietu ciśnieniomierza. W przeciwnym wypadku można otrzymać wartości ciśnienia przekraczające rzeczywiste wartości ciśnienia panującego w tętnicy nawet o kilkanaście mm Hg. Pociąga to za sobą niepotrzebną eskalację leczenia. Dla utrzymania dobrego stanu naszego zdrowia należy: Kontrolować ciśnienie krwi Stosować się do zaleceń lekarza Nie przerywać samowolnie leczenia Prowadzić pro zdrowotny styl życia - nie przesalać - walczyć z nadwagą - unikać potraw tłustych (bogatych w cholesterol) - prowadzić aktywny tryb życia - nauczyć się radzić sobie ze stresem - nie nadużywać alkoholu i nie palić tytoniu
Polfa Warszawa S.A. dziękuje Pani doc. dr hab. Idalii Cybulskiej - wieloletniemu lekarzowi Instytutu Kardiologii w Aninie za pomoc w opracowaniu niniejszego materiału. ul. Karolkowa 22/24, 01-207 Warszawa tel. (0-22) 691 39 00, fax (0-22) 691 38 27 www.polfawarszawa.pl KNT/AC/14.12.2011