Rada Unii Europejskiej Bruksela, 11 sierpnia 2017 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2017/0188 (NLE) 11653/17 FISC 173 WNIOSEK Od: Data otrzymania: 9 sierpnia 2017 r. Do: Nr dok. Kom.: Dotyczy: Sekretarz Generalny Komisji Europejskiej, podpisał dyrektor Jordi AYET PUIGARNAU Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej COM(2017) 421 final Wniosek dotyczący DECYZJI WYKONAWCZEJ RADY zmieniającej decyzję wykonawczą 2014/797/UE upoważniającą Republikę Estońską do stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Delegacje otrzymują w załączeniu dokument COM(2017) 421 final. Zał.: COM(2017) 421 final 11653/17 eh DG G 2B PL
KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 9.8.2017 r. COM(2017) 421 final 2017/0188 (NLE) Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY zmieniająca decyzję wykonawczą 2014/797/UE upoważniającą Republikę Estońską do stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej PL PL
UZASADNIENIE Zgodnie z art. 395 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ( dyrektywa VAT ) Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde państwo członkowskie do wprowadzenia szczególnych środków stanowiących odstępstwo od przepisów wspomnianej dyrektywy w celu upraszczania poboru VAT lub zapobiegania niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania. Pismem zarejestrowanym przez Komisję w dniu 18 kwietnia 2017 r. Estonia wystąpiła z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania odstępstwa od art. 168 dyrektywy VAT celem dalszego ograniczenia prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi. Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy VAT pismem z dnia 14 czerwca 2017 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Estonię. Pismem z dnia 15 czerwca 2017 r. Komisja poinformowała Estonię, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku. 1. KONTEKST WNIOSKU Przyczyny i cele wniosku Art. 168 i 168a dyrektywy VAT stanowią, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT nałożonego na towary lub usługi zakupione na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Zgodnie z wymogami art. 26 ust. 1 lit. a) wymienionej dyrektywy użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych uznawane jest za odpłatne świadczenie usług, jeśli VAT od takich towarów podlegał odliczeniu. System ten pozwala na odzyskanie pierwotnie odliczonego podatku VAT w odniesieniu do towarów wykorzystywanych do celów prywatnych. W przypadku samochodów osobowych system ten jest trudny do stosowania, w szczególności w związku z tym, że trudno jest rozdzielić wykorzystywanie do celów prywatnych i do celów działalności gospodarczej. Jeśli prowadzona jest dokumentacja, jej prowadzenie i kontrolowanie stanowi dodatkowe obciążenie zarówno dla przedsiębiorstwa, jak i dla administracji. Na podstawie decyzji wykonawczej Rady 2014/797/UE 1 Estonia jest obecnie upoważniona do ograniczenia do wysokości 50 % prawa do odliczenia VAT od zakupu, leasingu, wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz przywozu niektórych samochodów osobowych oraz powiązanych z tym wydatków. Niniejsza decyzja traci moc z dniem 31 grudnia 2017 r. Estonia zwróciła się z wnioskiem o przedłużenie upoważnienia do ograniczenia pierwotnego odliczenia podatku do określonej stawki procentowej, co z kolei zmniejszy obciążenie administracyjne przedsiębiorstw związane z koniecznością rozliczania się z podatku w przypadku wykorzystywania pojazdu do celów prywatnych. Estonia poinformowała Komisję, że uzasadnienie przedłużenia środka jest zasadniczo takie samo jak wskazane w poprzednim wniosku. Wniosek o odstępstwo stanowi kontynuację ustaleń zawartych 1 Decyzja wykonawcza Rady 2014/797/UE z dnia 7 listopada 2014 r. upoważniająca Republikę Estońską do stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 330 z 15.11.2014, s. 48). PL 2 PL
w wyżej wymienionej decyzji Rady. Zgodnie z art. 6 decyzji Rady 2014/797/UE Estonia przedstawiła również sprawozdanie, zgodnie z którym od czasu wprowadzenia odstępstwa przedsiębiorstwa zadeklarowały, że około 66 % samochodów będących ich własnością jest wykorzystywanych do celów związanych z prowadzeniem działalności częściowo, co potwierdza, że odstępstwo jest uzasadnione. Nowy środek będzie miał zastosowanie do wszystkich samochodów osobowych posiadających maksymalnie osiem miejsc siedzących oprócz siedzenia kierowcy, o maksymalnej masie nieprzekraczającej 3500 kilogramów, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Samochody osobowe wykorzystywane do niektórych ściśle określonych rodzajów działalności byłyby jednak wyłączone z tego ograniczenia dotyczącego prawa do odliczenia i podlegałyby zwykłym zasadom: samochody zakupione w celu odsprzedaży, wynajmu lub leasingu, samochody wykorzystywane do przewozu pasażerów (np. taksówki) i samochody wykorzystywane do świadczenia usług nauki jazdy. Ograniczenie prawa do odliczenia powinno mieć zastosowanie do podatku VAT zapłaconego w związku z zakupem, leasingiem, wewnątrzwspólnotowym nabyciem i przywozem określonych samochodów osobowych oraz powiązanymi z tym wydatkami. W opinii Estonii ograniczenie prawa do odliczenia powinno wynosić 50 %. Szacuje się, że skala wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych w Estonii wynosi ok. 60 %. Ponieważ jednak szacunki te opierają się na dowodach pośrednich i założeniach, w związku z czym mogą być zawyżone, najbardziej odpowiednie jest ograniczenie prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT do 50 %. Przedmiotowe odstępstwo powinno być ograniczone do dnia 31 grudnia 2020 r., tak aby można było ocenić, czy ograniczenie do 50 % jest nadal uzasadnionym i akceptowalnym odzwierciedleniem ogólnego stosunku wykorzystywania do celów działalności gospodarczej i do celów prywatnych. Do ewentualnego wniosku o przedłużenie należy dołączyć sprawozdanie zawierające przegląd stosowanej stawki procentowej i przedłożyć je służbom Komisji wraz z wnioskiem do dnia 31 marca 2020 r. Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki Podobne odstępstwa w odniesieniu do prawa do odliczenia zostały przyznane innym państwom członkowskim. Art. 176 dyrektywy w sprawie VAT stanowi, że Rada określa wydatki, które nie dają prawa do odliczenia podatku VAT. Do czasu wejścia w życie odpowiednich przepisów państwa członkowskie są upoważnione do utrzymania wszystkich wyłączeń obowiązujących w dniu 1 stycznia 1979 r. W związku z tym istnieje pewna liczba przepisów wstrzymujących, które ograniczają prawo do odliczenia związanego z samochodami osobowymi. Bez uszczerbku dla wcześniejszych inicjatyw mających na celu ustanowienie przepisów określających kategorie wydatków, które mogą podlegać ograniczeniom w zakresie prawa do odliczenia 2, takie odstępstwo jest właściwe w oczekiwaniu na harmonizację odnośnych przepisów na szczeblu UE. 2 COM (2004) 728 final Wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w celu uproszczenia zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej (Dz.U. C 24 z 29.1.2005, s. 10), wycofany w dniu 21 maja 2014 r. (Dz.U. C 153 z 21.5.2014, s. 3). PL 3 PL
2. PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ Podstawa prawna Art. 395 dyrektywy VAT. Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych) Biorąc pod uwagę przepis dyrektywy VAT będący podstawą wniosku, należy stwierdzić, że wniosek wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji Unii Europejskiej. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania. Proporcjonalność Decyzja dotyczy upoważnienia udzielanego państwu członkowskiemu w odpowiedzi na jego własny wniosek i nie stanowi jakiegokolwiek zobowiązania. Biorąc pod uwagę ograniczony zakres odstępstwa, przedmiotowy szczególny środek jest proporcjonalny do zamierzonego celu, jakim jest zapobieganie niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania. W szczególności, z uwagi na możliwość zaniżania przez przedsiębiorstwa ich zobowiązań podatkowych w deklaracjach i na fakt, że kontrole przebiegu pojazdów stanowią obciążenie dla organów podatkowych, ograniczenie w wysokości 50 % uprościłoby pobór VAT w danym sektorze. Wybór instrumentu Proponowany instrument: decyzja wykonawcza Rady. Zgodnie z art. 395 dyrektywy Rady 2006/112/WE odstępstwo od wspólnych zasad dotyczących podatku VAT jest możliwe jedynie po uzyskaniu zgody Rady, stanowiącej jednomyślnie na wniosek Komisji. Decyzja wykonawcza Rady jest najwłaściwszym instrumentem, ponieważ może być skierowana do poszczególnych państw członkowskich. 3. WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW Konsultacje z zainteresowanymi stronami Niniejszy wniosek opiera się na wniosku złożonym przez Estonię i dotyczy wyłącznie tego państwa członkowskiego. Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych. Ocena skutków Celem wniosku jest zwalczanie uchylania się od płacenia VAT i uproszczenie procedury poboru podatku, w związku z czym wniosek powinien mieć pozytywne skutki zarówno dla przedsiębiorstw, jak i administracji. Wspomniane rozwiązanie zostało uznane przez Estonię za odpowiedni środek i jest porównywalne z wcześniejszymi i obecnie obowiązującymi odstępstwami. PL 4 PL
4. WPŁYW NA BUDŻET Wniosek nie ma negatywnego wpływu na budżet UE. 5. ELEMENTY FAKULTATYWNE Wniosek zawiera klauzulę wygaśnięcia; automatyczny termin upływa w dniu 31 grudnia 2020 r. W przypadku gdyby Estonia uznała, że konieczne jest ponowne przedłużenie obowiązywania odstępstwa na okres po 2020 r., powinna przedstawić Komisji sprawozdanie zawierające przegląd stawki procentowej ograniczenia wraz z wnioskiem o przedłużenie odstępstwa najpóźniej do dnia 31 marca 2020 r. PL 5 PL
2017/0188 (NLE) Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY zmieniająca decyzję wykonawczą 2014/797/UE upoważniającą Republikę Estońską do stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 3, w szczególności jej art. 395 ust. 1, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE określają prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług wykorzystywanych przez podatnika do celów jego opodatkowanych transakcji. Art. 26 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy zawiera wymóg rozliczania się z VAT w przypadku użycia towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa. (2) Decyzją wykonawczą Rady 2014/797/UE 4 upoważniono Estonię do ograniczenia prawa do odliczania VAT od zakupu, leasingu, wewnątrzwspólnotowego nabycia i przywozu niektórych samochodów osobowych, a także do zwolnienia podatnika z obowiązku rozliczania się z VAT w przypadku wykorzystywania pojazdów objętych ograniczeniem do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. (3) Pismem zarejestrowanym przez Komisję w dniu 18 kwietnia 2017 r. Estonia wniosła o upoważnienie jej do dalszego stosowania szczególnych środków dotyczących zakupu, leasingu, wewnątrzwspólnotowego nabycia i przywozu niektórych samochodów osobowych, a stanowiących odstępstwo od przepisów dyrektywy 2006/112/WE, które regulują prawo podatnika do odliczenia VAT zapłaconego od nabytych towarów i usług, oraz od przepisów, które nakładają wymóg opodatkowania towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa używanych do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. 3 4 Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1. Decyzja wykonawcza Rady 2014/797/UE z dnia 7 listopada 2014 r. upoważniająca Republikę Estońską do stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 330 z 15.11.2014, s. 48). PL 6 PL
(4) Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE pismem z dnia 14 czerwca 2017 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Estonię. Pismem z dnia 15 czerwca 2017 r. Komisja poinformowała Estonię, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku. (5) Zgodnie z art. 6 ust. 2 decyzji wykonawczej 2014/797/UE Estonia przedłożyła Komisji wraz z wnioskiem o przedłużenie sprawozdanie ze stosowania przywołanej decyzji wykonawczej, zawierające m.in. przegląd ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia. W oparciu o obecnie dostępne informacje Estonia stwierdza, że stawka 50 % jest wciąż uzasadniona i pozostaje właściwa. (6) Przedłużenie obowiązywania odstępstwa powinno być ograniczone w czasie, tak aby można było ocenić jego skuteczność oraz stwierdzić, czy stawka procentowa jest odpowiednia. Należy zatem upoważnić Estonię do dalszego stosowania środka w określonym przedziale czasowym do dnia 31 grudnia 2020 r. (7) W przypadku gdyby Estonia uznała, że konieczne jest przedłużenie obowiązywania tego upoważnienia na okres po 2020 r., powinna przedłożyć Komisji sprawozdanie zawierające przegląd stosowanej stawki procentowej wraz z wnioskiem o przedłużenie najpóźniej do dnia 31 marca 2020 r. (8) Odstępstwo to będzie miało znikomy wpływ na ogólną kwotę wpływów z podatków pobieranych na końcowym etapie konsumpcji i nie będzie mieć negatywnego wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku VAT. (9) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2014/797/UE, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Art. 6 decyzji wykonawczej 2014/797/UE otrzymuje brzmienie: Artykuł 6 1. Niniejsza decyzja traci moc z dniem 31 grudnia 2020 r. 2. Ewentualny wniosek o przedłużenie upoważnienia przewidzianego niniejszą decyzją zostanie przedłożony Komisji do dnia 31 marca 2020 r. wraz ze sprawozdaniem zawierającym przegląd stawki procentowej określonej w art. 1.. Artykuł 2 Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2018 r. PL 7 PL
Artykuł 3 Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Estońskiej. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący PL 8 PL